Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubeo
|
|
| 2. Person Singular |
concubes
|
|
| 3. Person Singular |
concubet
|
|
| 1. Person Plural |
concubemus
|
|
| 2. Person Plural |
concubetis
|
|
| 3. Person Plural |
concubent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubeor
|
|
| 2. Person Singular |
concuberis concubere
|
|
| 3. Person Singular |
concubetur
|
|
| 1. Person Plural |
concubemur
|
|
| 2. Person Plural |
concubemini
|
|
| 3. Person Plural |
concubentur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubeam
|
|
| 2. Person Singular |
concubeas
|
|
| 3. Person Singular |
concubeat
|
|
| 1. Person Plural |
concubeamus
|
|
| 2. Person Plural |
concubeatis
|
|
| 3. Person Plural |
concubeant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubear
|
|
| 2. Person Singular |
concubearis concubeare
|
|
| 3. Person Singular |
concubeatur
|
|
| 1. Person Plural |
concubeamur
|
|
| 2. Person Plural |
concubeamini
|
|
| 3. Person Plural |
concubeantur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebam
|
|
| 2. Person Singular |
concubebas
|
|
| 3. Person Singular |
concubebat
|
|
| 1. Person Plural |
concubebamus
|
|
| 2. Person Plural |
concubebatis
|
|
| 3. Person Plural |
concubebant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebar
|
|
| 2. Person Singular |
concubebaris concubebare
|
|
| 3. Person Singular |
concubebatur
|
|
| 1. Person Plural |
concubebamur
|
|
| 2. Person Plural |
concubebamini
|
|
| 3. Person Plural |
concubebantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concuberem
|
|
| 2. Person Singular |
concuberes
|
|
| 3. Person Singular |
concuberet
|
|
| 1. Person Plural |
concuberemus
|
|
| 2. Person Plural |
concuberetis
|
|
| 3. Person Plural |
concuberent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concuberer
|
|
| 2. Person Singular |
concubereris concuberere
|
|
| 3. Person Singular |
concuberetur
|
|
| 1. Person Plural |
concuberemur
|
|
| 2. Person Plural |
concuberemini
|
|
| 3. Person Plural |
concuberentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebo
|
|
| 2. Person Singular |
concubebis
|
|
| 3. Person Singular |
concubebit
|
|
| 1. Person Plural |
concubebimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubebitis
|
|
| 3. Person Plural |
concubebunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebor
|
|
| 2. Person Singular |
concubeberis concubebere
|
|
| 3. Person Singular |
concubebitur
|
|
| 1. Person Plural |
concubebimur
|
|
| 2. Person Plural |
concubebimini
|
|
| 3. Person Plural |
concubebuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubui
|
|
| 2. Person Singular |
concubuisti
|
|
| 3. Person Singular |
concubuit
|
|
| 1. Person Plural |
concubuimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubuistis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerunt concubuere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus sum
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus es
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus est
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti sumus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti estis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubuerim
|
|
| 2. Person Singular |
concubueris
|
|
| 3. Person Singular |
concubuerit
|
|
| 1. Person Plural |
concubuerimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubueritis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus sim
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus sis
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus sit
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti simus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti sitis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubueram
|
|
| 2. Person Singular |
concubueras
|
|
| 3. Person Singular |
concubuerat
|
|
| 1. Person Plural |
concubueramus
|
|
| 2. Person Plural |
concubueratis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus eram
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus eras
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus erat
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti eramus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti eratis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubuissem
|
|
| 2. Person Singular |
concubuisses
|
|
| 3. Person Singular |
concubuisset
|
|
| 1. Person Plural |
concubuissemus
|
|
| 2. Person Plural |
concubuissetis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus essem
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus esses
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus esset
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti essemus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti essetis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubuero
|
|
| 2. Person Singular |
concubueris
|
|
| 3. Person Singular |
concubuerit
|
|
| 1. Person Plural |
concubuerimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubueritis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus ero
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus eris
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus erit
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti erimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti eritis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concubere
|
|
| Vorzeitigkeit |
concubuisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
concubiturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concuberi concuberier
|
|
| Vorzeitigkeit |
concubitum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
concubitum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concube
|
! |
| 2. Person Plural |
concubete
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
concubeto
|
| 3. Person Singular |
concubeto
|
| 2. Person Plural |
concubetote
|
| 3. Person Plural |
concubento
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
concubere
|
das |
| Genitiv |
concubendi
|
des es |
| Dativ |
concubendo
|
dem |
| Akkusativ |
concubendum
|
das |
| Ablativ |
concubendo
|
durch das |
| Vokativ |
concubende
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubendus
|
concubenda
|
concubendum
|
| Genitiv |
concubendi
|
concubendae
|
concubendi
|
| Dativ |
concubendo
|
concubendae
|
concubendo
|
| Akkusativ |
concubendum
|
concubendam
|
concubendum
|
| Ablativ |
concubendo
|
concubenda
|
concubendo
|
| Vokativ |
concubende
|
concubenda
|
concubendum
|
Plural
| Nominativ |
concubendi
|
concubendae
|
concubenda
|
| Genitiv |
concubendorum
|
concubendarum
|
concubendorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
concubendos
|
concubendas
|
concubenda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
concubendi
|
concubendae
|
concubenda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubens
|
concubens
|
concubens
|
| Genitiv |
concubentis
|
concubentis
|
concubentis
|
| Dativ |
concubenti
|
concubenti
|
concubenti
|
| Akkusativ |
concubentem
|
concubentem
|
concubens
|
| Ablativ |
concubenti concubente
|
concubenti concubente
|
concubenti concubente
|
| Vokativ |
concubens
|
concubens
|
concubens
|
Plural
| Nominativ |
concubentes
|
concubentes
|
concubentia
|
| Genitiv |
concubentium concubentum
|
concubentium concubentum
|
concubentium concubentum
|
| Dativ |
concubentibus
|
concubentibus
|
concubentibus
|
| Akkusativ |
concubentes
|
concubentes
|
concubentia
|
| Ablativ |
concubentibus
|
concubentibus
|
concubentibus
|
| Vokativ |
concubentes
|
concubentes
|
concubentia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubitus
|
concubita
|
concubitum
|
| Genitiv |
concubiti
|
concubitae
|
concubiti
|
| Dativ |
concubito
|
concubitae
|
concubito
|
| Akkusativ |
concubitum
|
concubitam
|
concubitum
|
| Ablativ |
concubito
|
concubita
|
concubito
|
| Vokativ |
concubite
|
concubita
|
concubitum
|
Plural
| Nominativ |
concubiti
|
concubitae
|
concubita
|
| Genitiv |
concubitorum
|
concubitarum
|
concubitorum
|
| Dativ |
concubitis
|
concubitis
|
concubitis
|
| Akkusativ |
concubitos
|
concubitas
|
concubita
|
| Ablativ |
concubitis
|
concubitis
|
concubitis
|
| Vokativ |
concubiti
|
concubitae
|
concubita
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubiturus
|
concubitura
|
concubiturum
|
| Genitiv |
concubituri
|
concubiturae
|
concubituri
|
| Dativ |
concubituro
|
concubiturae
|
concubituro
|
| Akkusativ |
concubiturum
|
concubituram
|
concubiturum
|
| Ablativ |
concubituro
|
concubitura
|
concubituro
|
| Vokativ |
concubiture
|
concubitura
|
concubiturum
|
Plural
| Nominativ |
concubituri
|
concubiturae
|
concubitura
|
| Genitiv |
concubiturorum
|
concubiturarum
|
concubiturorum
|
| Dativ |
concubituris
|
concubituris
|
concubituris
|
| Akkusativ |
concubituros
|
concubituras
|
concubitura
|
| Ablativ |
concubituris
|
concubituris
|
concubituris
|
| Vokativ |
concubituri
|
concubiturae
|
concubitura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
concubitum
|
concubitu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubeo
|
|
| 2. Person Singular |
concubes
|
|
| 3. Person Singular |
concubet
|
|
| 1. Person Plural |
concubemus
|
|
| 2. Person Plural |
concubetis
|
|
| 3. Person Plural |
concubent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubeor
|
|
| 2. Person Singular |
concuberis concubere
|
|
| 3. Person Singular |
concubetur
|
|
| 1. Person Plural |
concubemur
|
|
| 2. Person Plural |
concubemini
|
|
| 3. Person Plural |
concubentur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubeam
|
|
| 2. Person Singular |
concubeas
|
|
| 3. Person Singular |
concubeat
|
|
| 1. Person Plural |
concubeamus
|
|
| 2. Person Plural |
concubeatis
|
|
| 3. Person Plural |
concubeant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubear
|
|
| 2. Person Singular |
concubearis concubeare
|
|
| 3. Person Singular |
concubeatur
|
|
| 1. Person Plural |
concubeamur
|
|
| 2. Person Plural |
concubeamini
|
|
| 3. Person Plural |
concubeantur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebam
|
|
| 2. Person Singular |
concubebas
|
|
| 3. Person Singular |
concubebat
|
|
| 1. Person Plural |
concubebamus
|
|
| 2. Person Plural |
concubebatis
|
|
| 3. Person Plural |
concubebant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebar
|
|
| 2. Person Singular |
concubebaris concubebare
|
|
| 3. Person Singular |
concubebatur
|
|
| 1. Person Plural |
concubebamur
|
|
| 2. Person Plural |
concubebamini
|
|
| 3. Person Plural |
concubebantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concuberem
|
|
| 2. Person Singular |
concuberes
|
|
| 3. Person Singular |
concuberet
|
|
| 1. Person Plural |
concuberemus
|
|
| 2. Person Plural |
concuberetis
|
|
| 3. Person Plural |
concuberent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concuberer
|
|
| 2. Person Singular |
concubereris concuberere
|
|
| 3. Person Singular |
concuberetur
|
|
| 1. Person Plural |
concuberemur
|
|
| 2. Person Plural |
concuberemini
|
|
| 3. Person Plural |
concuberentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebo
|
|
| 2. Person Singular |
concubebis
|
|
| 3. Person Singular |
concubebit
|
|
| 1. Person Plural |
concubebimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubebitis
|
|
| 3. Person Plural |
concubebunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebor
|
|
| 2. Person Singular |
concubeberis concubebere
|
|
| 3. Person Singular |
concubebitur
|
|
| 1. Person Plural |
concubebimur
|
|
| 2. Person Plural |
concubebimini
|
|
| 3. Person Plural |
concubebuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubui
|
|
| 2. Person Singular |
concubuisti
|
|
| 3. Person Singular |
concubuit
|
|
| 1. Person Plural |
concubuimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubuistis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerunt concubuere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus sum
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus es
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus est
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti sumus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti estis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubuerim
|
|
| 2. Person Singular |
concubueris
|
|
| 3. Person Singular |
concubuerit
|
|
| 1. Person Plural |
concubuerimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubueritis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus sim
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus sis
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus sit
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti simus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti sitis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubueram
|
|
| 2. Person Singular |
concubueras
|
|
| 3. Person Singular |
concubuerat
|
|
| 1. Person Plural |
concubueramus
|
|
| 2. Person Plural |
concubueratis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus eram
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus eras
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus erat
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti eramus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti eratis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubuissem
|
|
| 2. Person Singular |
concubuisses
|
|
| 3. Person Singular |
concubuisset
|
|
| 1. Person Plural |
concubuissemus
|
|
| 2. Person Plural |
concubuissetis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus essem
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus esses
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus esset
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti essemus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti essetis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubuero
|
|
| 2. Person Singular |
concubueris
|
|
| 3. Person Singular |
concubuerit
|
|
| 1. Person Plural |
concubuerimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubueritis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus ero
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus eris
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus erit
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti erimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti eritis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concubere
|
|
| Vorzeitigkeit |
concubuisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
concubiturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concuberi concuberier
|
|
| Vorzeitigkeit |
concubitum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
concubitum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concube
|
! |
| 2. Person Plural |
concubete
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
concubeto
|
| 3. Person Singular |
concubeto
|
| 2. Person Plural |
concubetote
|
| 3. Person Plural |
concubento
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
concubere
|
das |
| Genitiv |
concubendi
|
des es |
| Dativ |
concubendo
|
dem |
| Akkusativ |
concubendum
|
das |
| Ablativ |
concubendo
|
durch das |
| Vokativ |
concubende
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubendus
|
concubenda
|
concubendum
|
| Genitiv |
concubendi
|
concubendae
|
concubendi
|
| Dativ |
concubendo
|
concubendae
|
concubendo
|
| Akkusativ |
concubendum
|
concubendam
|
concubendum
|
| Ablativ |
concubendo
|
concubenda
|
concubendo
|
| Vokativ |
concubende
|
concubenda
|
concubendum
|
Plural
| Nominativ |
concubendi
|
concubendae
|
concubenda
|
| Genitiv |
concubendorum
|
concubendarum
|
concubendorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
concubendos
|
concubendas
|
concubenda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
concubendi
|
concubendae
|
concubenda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubens
|
concubens
|
concubens
|
| Genitiv |
concubentis
|
concubentis
|
concubentis
|
| Dativ |
concubenti
|
concubenti
|
concubenti
|
| Akkusativ |
concubentem
|
concubentem
|
concubens
|
| Ablativ |
concubenti concubente
|
concubenti concubente
|
concubenti concubente
|
| Vokativ |
concubens
|
concubens
|
concubens
|
Plural
| Nominativ |
concubentes
|
concubentes
|
concubentia
|
| Genitiv |
concubentium concubentum
|
concubentium concubentum
|
concubentium concubentum
|
| Dativ |
concubentibus
|
concubentibus
|
concubentibus
|
| Akkusativ |
concubentes
|
concubentes
|
concubentia
|
| Ablativ |
concubentibus
|
concubentibus
|
concubentibus
|
| Vokativ |
concubentes
|
concubentes
|
concubentia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubitus
|
concubita
|
concubitum
|
| Genitiv |
concubiti
|
concubitae
|
concubiti
|
| Dativ |
concubito
|
concubitae
|
concubito
|
| Akkusativ |
concubitum
|
concubitam
|
concubitum
|
| Ablativ |
concubito
|
concubita
|
concubito
|
| Vokativ |
concubite
|
concubita
|
concubitum
|
Plural
| Nominativ |
concubiti
|
concubitae
|
concubita
|
| Genitiv |
concubitorum
|
concubitarum
|
concubitorum
|
| Dativ |
concubitis
|
concubitis
|
concubitis
|
| Akkusativ |
concubitos
|
concubitas
|
concubita
|
| Ablativ |
concubitis
|
concubitis
|
concubitis
|
| Vokativ |
concubiti
|
concubitae
|
concubita
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubiturus
|
concubitura
|
concubiturum
|
| Genitiv |
concubituri
|
concubiturae
|
concubituri
|
| Dativ |
concubituro
|
concubiturae
|
concubituro
|
| Akkusativ |
concubiturum
|
concubituram
|
concubiturum
|
| Ablativ |
concubituro
|
concubitura
|
concubituro
|
| Vokativ |
concubiture
|
concubitura
|
concubiturum
|
Plural
| Nominativ |
concubituri
|
concubiturae
|
concubitura
|
| Genitiv |
concubiturorum
|
concubiturarum
|
concubiturorum
|
| Dativ |
concubituris
|
concubituris
|
concubituris
|
| Akkusativ |
concubituros
|
concubituras
|
concubitura
|
| Ablativ |
concubituris
|
concubituris
|
concubituris
|
| Vokativ |
concubituri
|
concubiturae
|
concubitura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
concubitum
|
concubitu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubeo
|
|
| 2. Person Singular |
concubes
|
|
| 3. Person Singular |
concubet
|
|
| 1. Person Plural |
concubemus
|
|
| 2. Person Plural |
concubetis
|
|
| 3. Person Plural |
concubent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubeor
|
|
| 2. Person Singular |
concuberis concubere
|
|
| 3. Person Singular |
concubetur
|
|
| 1. Person Plural |
concubemur
|
|
| 2. Person Plural |
concubemini
|
|
| 3. Person Plural |
concubentur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubeam
|
|
| 2. Person Singular |
concubeas
|
|
| 3. Person Singular |
concubeat
|
|
| 1. Person Plural |
concubeamus
|
|
| 2. Person Plural |
concubeatis
|
|
| 3. Person Plural |
concubeant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubear
|
|
| 2. Person Singular |
concubearis concubeare
|
|
| 3. Person Singular |
concubeatur
|
|
| 1. Person Plural |
concubeamur
|
|
| 2. Person Plural |
concubeamini
|
|
| 3. Person Plural |
concubeantur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebam
|
|
| 2. Person Singular |
concubebas
|
|
| 3. Person Singular |
concubebat
|
|
| 1. Person Plural |
concubebamus
|
|
| 2. Person Plural |
concubebatis
|
|
| 3. Person Plural |
concubebant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebar
|
|
| 2. Person Singular |
concubebaris concubebare
|
|
| 3. Person Singular |
concubebatur
|
|
| 1. Person Plural |
concubebamur
|
|
| 2. Person Plural |
concubebamini
|
|
| 3. Person Plural |
concubebantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concuberem
|
|
| 2. Person Singular |
concuberes
|
|
| 3. Person Singular |
concuberet
|
|
| 1. Person Plural |
concuberemus
|
|
| 2. Person Plural |
concuberetis
|
|
| 3. Person Plural |
concuberent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concuberer
|
|
| 2. Person Singular |
concubereris concuberere
|
|
| 3. Person Singular |
concuberetur
|
|
| 1. Person Plural |
concuberemur
|
|
| 2. Person Plural |
concuberemini
|
|
| 3. Person Plural |
concuberentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebo
|
|
| 2. Person Singular |
concubebis
|
|
| 3. Person Singular |
concubebit
|
|
| 1. Person Plural |
concubebimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubebitis
|
|
| 3. Person Plural |
concubebunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubebor
|
|
| 2. Person Singular |
concubeberis concubebere
|
|
| 3. Person Singular |
concubebitur
|
|
| 1. Person Plural |
concubebimur
|
|
| 2. Person Plural |
concubebimini
|
|
| 3. Person Plural |
concubebuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubui
|
|
| 2. Person Singular |
concubuisti
|
|
| 3. Person Singular |
concubuit
|
|
| 1. Person Plural |
concubuimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubuistis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerunt concubuere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus sum
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus es
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus est
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti sumus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti estis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubuerim
|
|
| 2. Person Singular |
concubueris
|
|
| 3. Person Singular |
concubuerit
|
|
| 1. Person Plural |
concubuerimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubueritis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus sim
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus sis
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus sit
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti simus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti sitis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubueram
|
|
| 2. Person Singular |
concubueras
|
|
| 3. Person Singular |
concubuerat
|
|
| 1. Person Plural |
concubueramus
|
|
| 2. Person Plural |
concubueratis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus eram
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus eras
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus erat
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti eramus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti eratis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubuissem
|
|
| 2. Person Singular |
concubuisses
|
|
| 3. Person Singular |
concubuisset
|
|
| 1. Person Plural |
concubuissemus
|
|
| 2. Person Plural |
concubuissetis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus essem
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus esses
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus esset
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti essemus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti essetis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concubuero
|
|
| 2. Person Singular |
concubueris
|
|
| 3. Person Singular |
concubuerit
|
|
| 1. Person Plural |
concubuerimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubueritis
|
|
| 3. Person Plural |
concubuerint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concubitus ero
|
|
| 2. Person Singular |
concubitus eris
|
|
| 3. Person Singular |
concubitus erit
|
|
| 1. Person Plural |
concubiti erimus
|
|
| 2. Person Plural |
concubiti eritis
|
|
| 3. Person Plural |
concubiti erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concubere
|
|
| Vorzeitigkeit |
concubuisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
concubiturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concuberi concuberier
|
|
| Vorzeitigkeit |
concubitum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
concubitum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concube
|
! |
| 2. Person Plural |
concubete
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
concubeto
|
| 3. Person Singular |
concubeto
|
| 2. Person Plural |
concubetote
|
| 3. Person Plural |
concubento
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
concubere
|
das |
| Genitiv |
concubendi
|
des es |
| Dativ |
concubendo
|
dem |
| Akkusativ |
concubendum
|
das |
| Ablativ |
concubendo
|
durch das |
| Vokativ |
concubende
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubendus
|
concubenda
|
concubendum
|
| Genitiv |
concubendi
|
concubendae
|
concubendi
|
| Dativ |
concubendo
|
concubendae
|
concubendo
|
| Akkusativ |
concubendum
|
concubendam
|
concubendum
|
| Ablativ |
concubendo
|
concubenda
|
concubendo
|
| Vokativ |
concubende
|
concubenda
|
concubendum
|
Plural
| Nominativ |
concubendi
|
concubendae
|
concubenda
|
| Genitiv |
concubendorum
|
concubendarum
|
concubendorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
concubendos
|
concubendas
|
concubenda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
concubendi
|
concubendae
|
concubenda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubens
|
concubens
|
concubens
|
| Genitiv |
concubentis
|
concubentis
|
concubentis
|
| Dativ |
concubenti
|
concubenti
|
concubenti
|
| Akkusativ |
concubentem
|
concubentem
|
concubens
|
| Ablativ |
concubenti concubente
|
concubenti concubente
|
concubenti concubente
|
| Vokativ |
concubens
|
concubens
|
concubens
|
Plural
| Nominativ |
concubentes
|
concubentes
|
concubentia
|
| Genitiv |
concubentium concubentum
|
concubentium concubentum
|
concubentium concubentum
|
| Dativ |
concubentibus
|
concubentibus
|
concubentibus
|
| Akkusativ |
concubentes
|
concubentes
|
concubentia
|
| Ablativ |
concubentibus
|
concubentibus
|
concubentibus
|
| Vokativ |
concubentes
|
concubentes
|
concubentia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubitus
|
concubita
|
concubitum
|
| Genitiv |
concubiti
|
concubitae
|
concubiti
|
| Dativ |
concubito
|
concubitae
|
concubito
|
| Akkusativ |
concubitum
|
concubitam
|
concubitum
|
| Ablativ |
concubito
|
concubita
|
concubito
|
| Vokativ |
concubite
|
concubita
|
concubitum
|
Plural
| Nominativ |
concubiti
|
concubitae
|
concubita
|
| Genitiv |
concubitorum
|
concubitarum
|
concubitorum
|
| Dativ |
concubitis
|
concubitis
|
concubitis
|
| Akkusativ |
concubitos
|
concubitas
|
concubita
|
| Ablativ |
concubitis
|
concubitis
|
concubitis
|
| Vokativ |
concubiti
|
concubitae
|
concubita
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concubiturus
|
concubitura
|
concubiturum
|
| Genitiv |
concubituri
|
concubiturae
|
concubituri
|
| Dativ |
concubituro
|
concubiturae
|
concubituro
|
| Akkusativ |
concubiturum
|
concubituram
|
concubiturum
|
| Ablativ |
concubituro
|
concubitura
|
concubituro
|
| Vokativ |
concubiture
|
concubitura
|
concubiturum
|
Plural
| Nominativ |
concubituri
|
concubiturae
|
concubitura
|
| Genitiv |
concubiturorum
|
concubiturarum
|
concubiturorum
|
| Dativ |
concubituris
|
concubituris
|
concubituris
|
| Akkusativ |
concubituros
|
concubituras
|
concubitura
|
| Ablativ |
concubituris
|
concubituris
|
concubituris
|
| Vokativ |
concubituri
|
concubiturae
|
concubitura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
concubitum
|
concubitu
|