| Latein | Typ | Flexionsart | Form | Deutsch |
|---|---|---|---|---|
| congemere | Verb | konsonantische Konjugation | Infinitiv | klagen seufzen stöhnen |
| congemere | Verb | konsonantische Konjugation | 2. Person Singular Präsens Indikativ Passiv | du wirst geklagt du wirst geseufzt du wirst gestöhnt |
| congemere | Verb | konsonantische Konjugation | 2. Person Singular Präsens Imperativ Passiv | klage seufze stöhne |
| congemere | Verb | konsonantische Konjugation | 2. Person Singular Futur I Indikativ Passiv | du wirst geklagt du wirst geseufzt du wirst gestöhnt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemo |
ich klage |
| 2. Person Singular | congemis |
du klagst |
| 3. Person Singular | congemit |
er/sie/es klagt |
| 1. Person Plural | congemimus |
wir klagen |
| 2. Person Plural | congemitis |
ihr klagt |
| 3. Person Plural | congemunt |
sie klagen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemor |
ich werde geklagt |
| 2. Person Singular | congemeris congemere |
du wirst geklagt |
| 3. Person Singular | congemitur |
er/sie/es wird geklagt |
| 1. Person Plural | congemimur |
wir werden geklagt |
| 2. Person Plural | congemimini |
ihr werdet geklagt |
| 3. Person Plural | congemuntur |
sie werden geklagt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemam |
ich klage |
| 2. Person Singular | congemas |
du klagest |
| 3. Person Singular | congemat |
er/sie/es klage |
| 1. Person Plural | congemamus |
wir klagen |
| 2. Person Plural | congematis |
ihr klaget |
| 3. Person Plural | congemant |
sie klagen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemar |
ich werde geklagt |
| 2. Person Singular | congemaris congemare |
du werdest geklagt |
| 3. Person Singular | congematur |
er/sie/es werde geklagt |
| 1. Person Plural | congemamur |
wir werden geklagt |
| 2. Person Plural | congemamini |
ihr werdet geklagt |
| 3. Person Plural | congemantur |
sie werden geklagt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemebam |
ich klagte |
| 2. Person Singular | congemebas |
du klagtest |
| 3. Person Singular | congemebat |
er/sie/es klagte |
| 1. Person Plural | congemebamus |
wir klagten |
| 2. Person Plural | congemebatis |
ihr klagtet |
| 3. Person Plural | congemebant |
sie klagten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemebar |
ich wurde geklagt |
| 2. Person Singular | congemebaris congemebare |
du wurdest geklagt |
| 3. Person Singular | congemebatur |
er/sie/es wurde geklagt |
| 1. Person Plural | congemebamur |
wir wurden geklagt |
| 2. Person Plural | congemebamini |
ihr wurdet geklagt |
| 3. Person Plural | congemebantur |
sie wurden geklagt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemerem |
ich klagte |
| 2. Person Singular | congemeres |
du klagtest |
| 3. Person Singular | congemeret |
er/sie/es klagte |
| 1. Person Plural | congemeremus |
wir klagten |
| 2. Person Plural | congemeretis |
ihr klagtet |
| 3. Person Plural | congemerent |
sie klagten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemerer |
ich würde geklagt |
| 2. Person Singular | congemereris congemerere |
du würdest geklagt |
| 3. Person Singular | congemeretur |
er/sie/es würde geklagt |
| 1. Person Plural | congemeremur |
wir würden geklagt |
| 2. Person Plural | congemeremini |
ihr würdet geklagt |
| 3. Person Plural | congemerentur |
sie würden geklagt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemam |
ich werde klagen |
| 2. Person Singular | congemes |
du wirst klagen |
| 3. Person Singular | congemet |
er/sie/es wird klagen |
| 1. Person Plural | congememus |
wir werden klagen |
| 2. Person Plural | congemetis |
ihr werdet klagen |
| 3. Person Plural | congement |
sie werden klagen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemar |
ich werde geklagt |
| 2. Person Singular | congemeris congemere |
du wirst geklagt |
| 3. Person Singular | congemetur |
er/sie/es wird geklagt |
| 1. Person Plural | congememur |
wir werden geklagt |
| 2. Person Plural | congememini |
ihr werdet geklagt |
| 3. Person Plural | congementur |
sie werden geklagt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemui |
ich habe geklagt |
| 2. Person Singular | congemuisti |
du hast geklagt |
| 3. Person Singular | congemuit |
er/sie/es hat geklagt |
| 1. Person Plural | congemuimus |
wir haben geklagt |
| 2. Person Plural | congemuistis |
ihr habt geklagt |
| 3. Person Plural | congemuerunt congemuere |
sie haben geklagt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus sum |
ich bin geklagt worden |
| 2. Person Singular | congemitus es |
du bist geklagt worden |
| 3. Person Singular | congemitus est |
er/sie/es ist geklagt worden |
| 1. Person Plural | congemiti sumus |
wir sind geklagt worden |
| 2. Person Plural | congemiti estis |
ihr seid geklagt worden |
| 3. Person Plural | congemiti sunt |
sie sind geklagt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemuerim |
ich habe geklagt |
| 2. Person Singular | congemueris |
du habest geklagt |
| 3. Person Singular | congemuerit |
er/sie/es habe geklagt |
| 1. Person Plural | congemuerimus |
wir haben geklagt |
| 2. Person Plural | congemueritis |
ihr habet geklagt |
| 3. Person Plural | congemuerint |
sie haben geklagt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus sim |
ich sei geklagt worden |
| 2. Person Singular | congemitus sis |
du seiest geklagt worden |
| 3. Person Singular | congemitus sit |
er/sie/es sei geklagt worden |
| 1. Person Plural | congemiti simus |
wir seien geklagt worden |
| 2. Person Plural | congemiti sitis |
ihr seiet geklagt worden |
| 3. Person Plural | congemiti sint |
sie seien geklagt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemueram |
ich hatte geklagt |
| 2. Person Singular | congemueras |
du hattest geklagt |
| 3. Person Singular | congemuerat |
er/sie/es hatte geklagt |
| 1. Person Plural | congemueramus |
wir hatten geklagt |
| 2. Person Plural | congemueratis |
ihr hattet geklagt |
| 3. Person Plural | congemuerant |
sie hatten geklagt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus eram |
ich war geklagt worden |
| 2. Person Singular | congemitus eras |
du warst geklagt worden |
| 3. Person Singular | congemitus erat |
er/sie/es war geklagt worden |
| 1. Person Plural | congemiti eramus |
wir waren geklagt worden |
| 2. Person Plural | congemiti eratis |
ihr warst geklagt worden |
| 3. Person Plural | congemiti erant |
sie waren geklagt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemuissem |
ich hätte geklagt |
| 2. Person Singular | congemuisses |
du hättest geklagt |
| 3. Person Singular | congemuisset |
er/sie/es hätte geklagt |
| 1. Person Plural | congemuissemus |
wir hätten geklagt |
| 2. Person Plural | congemuissetis |
ihr hättet geklagt |
| 3. Person Plural | congemuissent |
sie hätten geklagt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus essem |
ich wäre geklagt worden |
| 2. Person Singular | congemitus esses |
du wärest geklagt worden |
| 3. Person Singular | congemitus esset |
er/sie/es wäre geklagt worden |
| 1. Person Plural | congemiti essemus |
wir wären geklagt worden |
| 2. Person Plural | congemiti essetis |
ihr wäret geklagt worden |
| 3. Person Plural | congemiti essent |
sie wären geklagt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemuero |
ich werde geklagt haben |
| 2. Person Singular | congemueris |
du wirst geklagt haben |
| 3. Person Singular | congemuerit |
er/sie/es wird geklagt haben |
| 1. Person Plural | congemuerimus |
wir werden geklagt haben |
| 2. Person Plural | congemueritis |
ihr werdet geklagt haben |
| 3. Person Plural | congemuerint |
sie werden geklagt haben |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus ero |
ich werde geklagt worden sein |
| 2. Person Singular | congemitus eris |
du werdest geklagt worden sein |
| 3. Person Singular | congemitus erit |
er/sie/es werde geklagt worden sein |
| 1. Person Plural | congemiti erimus |
wir werden geklagt worden sein |
| 2. Person Plural | congemiti eritis |
ihr werdet geklagt worden sein |
| 3. Person Plural | congemiti erunt |
sie werden geklagt worden sein |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | congemere |
klagen |
| Vorzeitigkeit | congemuisse |
geklagt haben |
| Nachzeitigkeit | congemiturum esse |
klagen werden |
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | congemi congemier |
geklagt werden |
| Vorzeitigkeit | congemitum esse |
geklagt worden sein |
| Nachzeitigkeit | congemitum iri |
künftig geklagt werden |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | congeme congem |
klage! |
| 2. Person Plural | congemite |
klagt! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | congemito |
| 3. Person Singular | congemito |
| 2. Person Plural | congemitote |
| 3. Person Plural | congemunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | congemere |
das Klagen |
| Genitiv | congemendi congemundi |
des Klagens |
| Dativ | congemendo congemundo |
dem Klagen |
| Akkusativ | congemendum congemundum |
das Klagen |
| Ablativ | congemendo congemundo |
durch das Klagen |
| Vokativ | congemende congemunde |
Klagen! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemendus congemundus |
congemenda congemunda |
congemendum congemundum |
| Genitiv | congemendi congemundi |
congemendae congemundae |
congemendi congemundi |
| Dativ | congemendo congemundo |
congemendae congemundae |
congemendo congemundo |
| Akkusativ | congemendum congemundum |
congemendam congemundam |
congemendum congemundum |
| Ablativ | congemendo congemundo |
congemenda congemunda |
congemendo congemundo |
| Vokativ | congemende congemunde |
congemenda congemunda |
congemendum congemundum |
| Nominativ | congemendi congemundi |
congemendae congemundae |
congemenda congemunda |
| Genitiv | congemendorum congemundorum |
congemendarum congemundarum |
congemendorum congemundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | congemendos congemundos |
congemendas congemundas |
congemenda congemunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | congemendi congemundi |
congemendae congemundae |
congemenda congemunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemens |
congemens |
congemens |
| Genitiv | congementis |
congementis |
congementis |
| Dativ | congementi |
congementi |
congementi |
| Akkusativ | congementem |
congementem |
congemens |
| Ablativ | congementi congemente |
congementi congemente |
congementi congemente |
| Vokativ | congemens |
congemens |
congemens |
| Nominativ | congementes |
congementes |
congementia |
| Genitiv | congementium congementum |
congementium congementum |
congementium congementum |
| Dativ | congementibus |
congementibus |
congementibus |
| Akkusativ | congementes |
congementes |
congementia |
| Ablativ | congementibus |
congementibus |
congementibus |
| Vokativ | congementes |
congementes |
congementia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemitus |
congemita |
congemitum |
| Genitiv | congemiti |
congemitae |
congemiti |
| Dativ | congemito |
congemitae |
congemito |
| Akkusativ | congemitum |
congemitam |
congemitum |
| Ablativ | congemito |
congemita |
congemito |
| Vokativ | congemite |
congemita |
congemitum |
| Nominativ | congemiti |
congemitae |
congemita |
| Genitiv | congemitorum |
congemitarum |
congemitorum |
| Dativ | congemitis |
congemitis |
congemitis |
| Akkusativ | congemitos |
congemitas |
congemita |
| Ablativ | congemitis |
congemitis |
congemitis |
| Vokativ | congemiti |
congemitae |
congemita |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemiturus |
congemitura |
congemiturum |
| Genitiv | congemituri |
congemiturae |
congemituri |
| Dativ | congemituro |
congemiturae |
congemituro |
| Akkusativ | congemiturum |
congemituram |
congemiturum |
| Ablativ | congemituro |
congemitura |
congemituro |
| Vokativ | congemiture |
congemitura |
congemiturum |
| Nominativ | congemituri |
congemiturae |
congemitura |
| Genitiv | congemiturorum |
congemiturarum |
congemiturorum |
| Dativ | congemituris |
congemituris |
congemituris |
| Akkusativ | congemituros |
congemituras |
congemitura |
| Ablativ | congemituris |
congemituris |
congemituris |
| Vokativ | congemituri |
congemiturae |
congemitura |
| Supin I | Supin II |
| congemitum |
congemitu |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemo |
ich seufze |
| 2. Person Singular | congemis |
du seufzt |
| 3. Person Singular | congemit |
er/sie/es seufzt |
| 1. Person Plural | congemimus |
wir seufzen |
| 2. Person Plural | congemitis |
ihr seufzt |
| 3. Person Plural | congemunt |
sie seufzen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemor |
ich werde geseufzt |
| 2. Person Singular | congemeris congemere |
du wirst geseufzt |
| 3. Person Singular | congemitur |
er/sie/es wird geseufzt |
| 1. Person Plural | congemimur |
wir werden geseufzt |
| 2. Person Plural | congemimini |
ihr werdet geseufzt |
| 3. Person Plural | congemuntur |
sie werden geseufzt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemam |
ich seufze |
| 2. Person Singular | congemas |
du seufzest |
| 3. Person Singular | congemat |
er/sie/es seufze |
| 1. Person Plural | congemamus |
wir seufzen |
| 2. Person Plural | congematis |
ihr seufzet |
| 3. Person Plural | congemant |
sie seufzen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemar |
ich werde geseufzt |
| 2. Person Singular | congemaris congemare |
du werdest geseufzt |
| 3. Person Singular | congematur |
er/sie/es werde geseufzt |
| 1. Person Plural | congemamur |
wir werden geseufzt |
| 2. Person Plural | congemamini |
ihr werdet geseufzt |
| 3. Person Plural | congemantur |
sie werden geseufzt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemebam |
ich seufzte |
| 2. Person Singular | congemebas |
du seufztest |
| 3. Person Singular | congemebat |
er/sie/es seufzte |
| 1. Person Plural | congemebamus |
wir seufzten |
| 2. Person Plural | congemebatis |
ihr seufztet |
| 3. Person Plural | congemebant |
sie seufzten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemebar |
ich wurde geseufzt |
| 2. Person Singular | congemebaris congemebare |
du wurdest geseufzt |
| 3. Person Singular | congemebatur |
er/sie/es wurde geseufzt |
| 1. Person Plural | congemebamur |
wir wurden geseufzt |
| 2. Person Plural | congemebamini |
ihr wurdet geseufzt |
| 3. Person Plural | congemebantur |
sie wurden geseufzt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemerem |
ich seufzte |
| 2. Person Singular | congemeres |
du seufztest |
| 3. Person Singular | congemeret |
er/sie/es seufzte |
| 1. Person Plural | congemeremus |
wir seufzten |
| 2. Person Plural | congemeretis |
ihr seufztet |
| 3. Person Plural | congemerent |
sie seufzten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemerer |
ich würde geseufzt |
| 2. Person Singular | congemereris congemerere |
du würdest geseufzt |
| 3. Person Singular | congemeretur |
er/sie/es würde geseufzt |
| 1. Person Plural | congemeremur |
wir würden geseufzt |
| 2. Person Plural | congemeremini |
ihr würdet geseufzt |
| 3. Person Plural | congemerentur |
sie würden geseufzt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemam |
ich werde seufzen |
| 2. Person Singular | congemes |
du wirst seufzen |
| 3. Person Singular | congemet |
er/sie/es wird seufzen |
| 1. Person Plural | congememus |
wir werden seufzen |
| 2. Person Plural | congemetis |
ihr werdet seufzen |
| 3. Person Plural | congement |
sie werden seufzen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemar |
ich werde geseufzt |
| 2. Person Singular | congemeris congemere |
du wirst geseufzt |
| 3. Person Singular | congemetur |
er/sie/es wird geseufzt |
| 1. Person Plural | congememur |
wir werden geseufzt |
| 2. Person Plural | congememini |
ihr werdet geseufzt |
| 3. Person Plural | congementur |
sie werden geseufzt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemui |
ich habe geseufzt |
| 2. Person Singular | congemuisti |
du hast geseufzt |
| 3. Person Singular | congemuit |
er/sie/es hat geseufzt |
| 1. Person Plural | congemuimus |
wir haben geseufzt |
| 2. Person Plural | congemuistis |
ihr habt geseufzt |
| 3. Person Plural | congemuerunt congemuere |
sie haben geseufzt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus sum |
ich bin geseufzt worden |
| 2. Person Singular | congemitus es |
du bist geseufzt worden |
| 3. Person Singular | congemitus est |
er/sie/es ist geseufzt worden |
| 1. Person Plural | congemiti sumus |
wir sind geseufzt worden |
| 2. Person Plural | congemiti estis |
ihr seid geseufzt worden |
| 3. Person Plural | congemiti sunt |
sie sind geseufzt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemuerim |
ich habe geseufzt |
| 2. Person Singular | congemueris |
du habest geseufzt |
| 3. Person Singular | congemuerit |
er/sie/es habe geseufzt |
| 1. Person Plural | congemuerimus |
wir haben geseufzt |
| 2. Person Plural | congemueritis |
ihr habet geseufzt |
| 3. Person Plural | congemuerint |
sie haben geseufzt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus sim |
ich sei geseufzt worden |
| 2. Person Singular | congemitus sis |
du seiest geseufzt worden |
| 3. Person Singular | congemitus sit |
er/sie/es sei geseufzt worden |
| 1. Person Plural | congemiti simus |
wir seien geseufzt worden |
| 2. Person Plural | congemiti sitis |
ihr seiet geseufzt worden |
| 3. Person Plural | congemiti sint |
sie seien geseufzt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemueram |
ich hatte geseufzt |
| 2. Person Singular | congemueras |
du hattest geseufzt |
| 3. Person Singular | congemuerat |
er/sie/es hatte geseufzt |
| 1. Person Plural | congemueramus |
wir hatten geseufzt |
| 2. Person Plural | congemueratis |
ihr hattet geseufzt |
| 3. Person Plural | congemuerant |
sie hatten geseufzt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus eram |
ich war geseufzt worden |
| 2. Person Singular | congemitus eras |
du warst geseufzt worden |
| 3. Person Singular | congemitus erat |
er/sie/es war geseufzt worden |
| 1. Person Plural | congemiti eramus |
wir waren geseufzt worden |
| 2. Person Plural | congemiti eratis |
ihr warst geseufzt worden |
| 3. Person Plural | congemiti erant |
sie waren geseufzt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemuissem |
ich hätte geseufzt |
| 2. Person Singular | congemuisses |
du hättest geseufzt |
| 3. Person Singular | congemuisset |
er/sie/es hätte geseufzt |
| 1. Person Plural | congemuissemus |
wir hätten geseufzt |
| 2. Person Plural | congemuissetis |
ihr hättet geseufzt |
| 3. Person Plural | congemuissent |
sie hätten geseufzt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus essem |
ich wäre geseufzt worden |
| 2. Person Singular | congemitus esses |
du wärest geseufzt worden |
| 3. Person Singular | congemitus esset |
er/sie/es wäre geseufzt worden |
| 1. Person Plural | congemiti essemus |
wir wären geseufzt worden |
| 2. Person Plural | congemiti essetis |
ihr wäret geseufzt worden |
| 3. Person Plural | congemiti essent |
sie wären geseufzt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemuero |
ich werde geseufzt haben |
| 2. Person Singular | congemueris |
du wirst geseufzt haben |
| 3. Person Singular | congemuerit |
er/sie/es wird geseufzt haben |
| 1. Person Plural | congemuerimus |
wir werden geseufzt haben |
| 2. Person Plural | congemueritis |
ihr werdet geseufzt haben |
| 3. Person Plural | congemuerint |
sie werden geseufzt haben |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus ero |
ich werde geseufzt worden sein |
| 2. Person Singular | congemitus eris |
du werdest geseufzt worden sein |
| 3. Person Singular | congemitus erit |
er/sie/es werde geseufzt worden sein |
| 1. Person Plural | congemiti erimus |
wir werden geseufzt worden sein |
| 2. Person Plural | congemiti eritis |
ihr werdet geseufzt worden sein |
| 3. Person Plural | congemiti erunt |
sie werden geseufzt worden sein |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | congemere |
seufzen |
| Vorzeitigkeit | congemuisse |
geseufzt haben |
| Nachzeitigkeit | congemiturum esse |
seufzen werden |
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | congemi congemier |
geseufzt werden |
| Vorzeitigkeit | congemitum esse |
geseufzt worden sein |
| Nachzeitigkeit | congemitum iri |
künftig geseufzt werden |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | congeme congem |
seufze! |
| 2. Person Plural | congemite |
seufzt! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | congemito |
| 3. Person Singular | congemito |
| 2. Person Plural | congemitote |
| 3. Person Plural | congemunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | congemere |
das Seufzen |
| Genitiv | congemendi congemundi |
des Seufzens |
| Dativ | congemendo congemundo |
dem Seufzen |
| Akkusativ | congemendum congemundum |
das Seufzen |
| Ablativ | congemendo congemundo |
durch das Seufzen |
| Vokativ | congemende congemunde |
Seufzen! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemendus congemundus |
congemenda congemunda |
congemendum congemundum |
| Genitiv | congemendi congemundi |
congemendae congemundae |
congemendi congemundi |
| Dativ | congemendo congemundo |
congemendae congemundae |
congemendo congemundo |
| Akkusativ | congemendum congemundum |
congemendam congemundam |
congemendum congemundum |
| Ablativ | congemendo congemundo |
congemenda congemunda |
congemendo congemundo |
| Vokativ | congemende congemunde |
congemenda congemunda |
congemendum congemundum |
| Nominativ | congemendi congemundi |
congemendae congemundae |
congemenda congemunda |
| Genitiv | congemendorum congemundorum |
congemendarum congemundarum |
congemendorum congemundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | congemendos congemundos |
congemendas congemundas |
congemenda congemunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | congemendi congemundi |
congemendae congemundae |
congemenda congemunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemens |
congemens |
congemens |
| Genitiv | congementis |
congementis |
congementis |
| Dativ | congementi |
congementi |
congementi |
| Akkusativ | congementem |
congementem |
congemens |
| Ablativ | congementi congemente |
congementi congemente |
congementi congemente |
| Vokativ | congemens |
congemens |
congemens |
| Nominativ | congementes |
congementes |
congementia |
| Genitiv | congementium congementum |
congementium congementum |
congementium congementum |
| Dativ | congementibus |
congementibus |
congementibus |
| Akkusativ | congementes |
congementes |
congementia |
| Ablativ | congementibus |
congementibus |
congementibus |
| Vokativ | congementes |
congementes |
congementia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemitus |
congemita |
congemitum |
| Genitiv | congemiti |
congemitae |
congemiti |
| Dativ | congemito |
congemitae |
congemito |
| Akkusativ | congemitum |
congemitam |
congemitum |
| Ablativ | congemito |
congemita |
congemito |
| Vokativ | congemite |
congemita |
congemitum |
| Nominativ | congemiti |
congemitae |
congemita |
| Genitiv | congemitorum |
congemitarum |
congemitorum |
| Dativ | congemitis |
congemitis |
congemitis |
| Akkusativ | congemitos |
congemitas |
congemita |
| Ablativ | congemitis |
congemitis |
congemitis |
| Vokativ | congemiti |
congemitae |
congemita |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemiturus |
congemitura |
congemiturum |
| Genitiv | congemituri |
congemiturae |
congemituri |
| Dativ | congemituro |
congemiturae |
congemituro |
| Akkusativ | congemiturum |
congemituram |
congemiturum |
| Ablativ | congemituro |
congemitura |
congemituro |
| Vokativ | congemiture |
congemitura |
congemiturum |
| Nominativ | congemituri |
congemiturae |
congemitura |
| Genitiv | congemiturorum |
congemiturarum |
congemiturorum |
| Dativ | congemituris |
congemituris |
congemituris |
| Akkusativ | congemituros |
congemituras |
congemitura |
| Ablativ | congemituris |
congemituris |
congemituris |
| Vokativ | congemituri |
congemiturae |
congemitura |
| Supin I | Supin II |
| congemitum |
congemitu |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemo |
ich stöhne |
| 2. Person Singular | congemis |
du stöhnst |
| 3. Person Singular | congemit |
er/sie/es stöhnt |
| 1. Person Plural | congemimus |
wir stöhnen |
| 2. Person Plural | congemitis |
ihr stöhnt |
| 3. Person Plural | congemunt |
sie stöhnen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemor |
ich werde gestöhnt |
| 2. Person Singular | congemeris congemere |
du wirst gestöhnt |
| 3. Person Singular | congemitur |
er/sie/es wird gestöhnt |
| 1. Person Plural | congemimur |
wir werden gestöhnt |
| 2. Person Plural | congemimini |
ihr werdet gestöhnt |
| 3. Person Plural | congemuntur |
sie werden gestöhnt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemam |
ich stöhne |
| 2. Person Singular | congemas |
du stöhnest |
| 3. Person Singular | congemat |
er/sie/es stöhne |
| 1. Person Plural | congemamus |
wir stöhnen |
| 2. Person Plural | congematis |
ihr stöhnet |
| 3. Person Plural | congemant |
sie stöhnen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemar |
ich werde gestöhnt |
| 2. Person Singular | congemaris congemare |
du werdest gestöhnt |
| 3. Person Singular | congematur |
er/sie/es werde gestöhnt |
| 1. Person Plural | congemamur |
wir werden gestöhnt |
| 2. Person Plural | congemamini |
ihr werdet gestöhnt |
| 3. Person Plural | congemantur |
sie werden gestöhnt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemebam |
ich stöhnte |
| 2. Person Singular | congemebas |
du stöhntest |
| 3. Person Singular | congemebat |
er/sie/es stöhnte |
| 1. Person Plural | congemebamus |
wir stöhnten |
| 2. Person Plural | congemebatis |
ihr stöhntet |
| 3. Person Plural | congemebant |
sie stöhnten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemebar |
ich wurde gestöhnt |
| 2. Person Singular | congemebaris congemebare |
du wurdest gestöhnt |
| 3. Person Singular | congemebatur |
er/sie/es wurde gestöhnt |
| 1. Person Plural | congemebamur |
wir wurden gestöhnt |
| 2. Person Plural | congemebamini |
ihr wurdet gestöhnt |
| 3. Person Plural | congemebantur |
sie wurden gestöhnt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemerem |
ich stöhnte |
| 2. Person Singular | congemeres |
du stöhntest |
| 3. Person Singular | congemeret |
er/sie/es stöhnte |
| 1. Person Plural | congemeremus |
wir stöhnten |
| 2. Person Plural | congemeretis |
ihr stöhntet |
| 3. Person Plural | congemerent |
sie stöhnten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemerer |
ich würde gestöhnt |
| 2. Person Singular | congemereris congemerere |
du würdest gestöhnt |
| 3. Person Singular | congemeretur |
er/sie/es würde gestöhnt |
| 1. Person Plural | congemeremur |
wir würden gestöhnt |
| 2. Person Plural | congemeremini |
ihr würdet gestöhnt |
| 3. Person Plural | congemerentur |
sie würden gestöhnt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemam |
ich werde stöhnen |
| 2. Person Singular | congemes |
du wirst stöhnen |
| 3. Person Singular | congemet |
er/sie/es wird stöhnen |
| 1. Person Plural | congememus |
wir werden stöhnen |
| 2. Person Plural | congemetis |
ihr werdet stöhnen |
| 3. Person Plural | congement |
sie werden stöhnen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemar |
ich werde gestöhnt |
| 2. Person Singular | congemeris congemere |
du wirst gestöhnt |
| 3. Person Singular | congemetur |
er/sie/es wird gestöhnt |
| 1. Person Plural | congememur |
wir werden gestöhnt |
| 2. Person Plural | congememini |
ihr werdet gestöhnt |
| 3. Person Plural | congementur |
sie werden gestöhnt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemui |
ich habe gestöhnt |
| 2. Person Singular | congemuisti |
du hast gestöhnt |
| 3. Person Singular | congemuit |
er/sie/es hat gestöhnt |
| 1. Person Plural | congemuimus |
wir haben gestöhnt |
| 2. Person Plural | congemuistis |
ihr habt gestöhnt |
| 3. Person Plural | congemuerunt congemuere |
sie haben gestöhnt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus sum |
ich bin gestöhnt worden |
| 2. Person Singular | congemitus es |
du bist gestöhnt worden |
| 3. Person Singular | congemitus est |
er/sie/es ist gestöhnt worden |
| 1. Person Plural | congemiti sumus |
wir sind gestöhnt worden |
| 2. Person Plural | congemiti estis |
ihr seid gestöhnt worden |
| 3. Person Plural | congemiti sunt |
sie sind gestöhnt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemuerim |
ich habe gestöhnt |
| 2. Person Singular | congemueris |
du habest gestöhnt |
| 3. Person Singular | congemuerit |
er/sie/es habe gestöhnt |
| 1. Person Plural | congemuerimus |
wir haben gestöhnt |
| 2. Person Plural | congemueritis |
ihr habet gestöhnt |
| 3. Person Plural | congemuerint |
sie haben gestöhnt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus sim |
ich sei gestöhnt worden |
| 2. Person Singular | congemitus sis |
du seiest gestöhnt worden |
| 3. Person Singular | congemitus sit |
er/sie/es sei gestöhnt worden |
| 1. Person Plural | congemiti simus |
wir seien gestöhnt worden |
| 2. Person Plural | congemiti sitis |
ihr seiet gestöhnt worden |
| 3. Person Plural | congemiti sint |
sie seien gestöhnt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemueram |
ich hatte gestöhnt |
| 2. Person Singular | congemueras |
du hattest gestöhnt |
| 3. Person Singular | congemuerat |
er/sie/es hatte gestöhnt |
| 1. Person Plural | congemueramus |
wir hatten gestöhnt |
| 2. Person Plural | congemueratis |
ihr hattet gestöhnt |
| 3. Person Plural | congemuerant |
sie hatten gestöhnt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus eram |
ich war gestöhnt worden |
| 2. Person Singular | congemitus eras |
du warst gestöhnt worden |
| 3. Person Singular | congemitus erat |
er/sie/es war gestöhnt worden |
| 1. Person Plural | congemiti eramus |
wir waren gestöhnt worden |
| 2. Person Plural | congemiti eratis |
ihr warst gestöhnt worden |
| 3. Person Plural | congemiti erant |
sie waren gestöhnt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemuissem |
ich hätte gestöhnt |
| 2. Person Singular | congemuisses |
du hättest gestöhnt |
| 3. Person Singular | congemuisset |
er/sie/es hätte gestöhnt |
| 1. Person Plural | congemuissemus |
wir hätten gestöhnt |
| 2. Person Plural | congemuissetis |
ihr hättet gestöhnt |
| 3. Person Plural | congemuissent |
sie hätten gestöhnt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus essem |
ich wäre gestöhnt worden |
| 2. Person Singular | congemitus esses |
du wärest gestöhnt worden |
| 3. Person Singular | congemitus esset |
er/sie/es wäre gestöhnt worden |
| 1. Person Plural | congemiti essemus |
wir wären gestöhnt worden |
| 2. Person Plural | congemiti essetis |
ihr wäret gestöhnt worden |
| 3. Person Plural | congemiti essent |
sie wären gestöhnt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | congemuero |
ich werde gestöhnt haben |
| 2. Person Singular | congemueris |
du wirst gestöhnt haben |
| 3. Person Singular | congemuerit |
er/sie/es wird gestöhnt haben |
| 1. Person Plural | congemuerimus |
wir werden gestöhnt haben |
| 2. Person Plural | congemueritis |
ihr werdet gestöhnt haben |
| 3. Person Plural | congemuerint |
sie werden gestöhnt haben |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | congemitus ero |
ich werde gestöhnt worden sein |
| 2. Person Singular | congemitus eris |
du werdest gestöhnt worden sein |
| 3. Person Singular | congemitus erit |
er/sie/es werde gestöhnt worden sein |
| 1. Person Plural | congemiti erimus |
wir werden gestöhnt worden sein |
| 2. Person Plural | congemiti eritis |
ihr werdet gestöhnt worden sein |
| 3. Person Plural | congemiti erunt |
sie werden gestöhnt worden sein |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | congemere |
stöhnen |
| Vorzeitigkeit | congemuisse |
gestöhnt haben |
| Nachzeitigkeit | congemiturum esse |
stöhnen werden |
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | congemi congemier |
gestöhnt werden |
| Vorzeitigkeit | congemitum esse |
gestöhnt worden sein |
| Nachzeitigkeit | congemitum iri |
künftig gestöhnt werden |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | congeme congem |
stöhne! |
| 2. Person Plural | congemite |
stöhnt! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | congemito |
| 3. Person Singular | congemito |
| 2. Person Plural | congemitote |
| 3. Person Plural | congemunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | congemere |
das Stöhnen |
| Genitiv | congemendi congemundi |
des Stöhnens |
| Dativ | congemendo congemundo |
dem Stöhnen |
| Akkusativ | congemendum congemundum |
das Stöhnen |
| Ablativ | congemendo congemundo |
durch das Stöhnen |
| Vokativ | congemende congemunde |
Stöhnen! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemendus congemundus |
congemenda congemunda |
congemendum congemundum |
| Genitiv | congemendi congemundi |
congemendae congemundae |
congemendi congemundi |
| Dativ | congemendo congemundo |
congemendae congemundae |
congemendo congemundo |
| Akkusativ | congemendum congemundum |
congemendam congemundam |
congemendum congemundum |
| Ablativ | congemendo congemundo |
congemenda congemunda |
congemendo congemundo |
| Vokativ | congemende congemunde |
congemenda congemunda |
congemendum congemundum |
| Nominativ | congemendi congemundi |
congemendae congemundae |
congemenda congemunda |
| Genitiv | congemendorum congemundorum |
congemendarum congemundarum |
congemendorum congemundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | congemendos congemundos |
congemendas congemundas |
congemenda congemunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | congemendi congemundi |
congemendae congemundae |
congemenda congemunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemens |
congemens |
congemens |
| Genitiv | congementis |
congementis |
congementis |
| Dativ | congementi |
congementi |
congementi |
| Akkusativ | congementem |
congementem |
congemens |
| Ablativ | congementi congemente |
congementi congemente |
congementi congemente |
| Vokativ | congemens |
congemens |
congemens |
| Nominativ | congementes |
congementes |
congementia |
| Genitiv | congementium congementum |
congementium congementum |
congementium congementum |
| Dativ | congementibus |
congementibus |
congementibus |
| Akkusativ | congementes |
congementes |
congementia |
| Ablativ | congementibus |
congementibus |
congementibus |
| Vokativ | congementes |
congementes |
congementia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemitus |
congemita |
congemitum |
| Genitiv | congemiti |
congemitae |
congemiti |
| Dativ | congemito |
congemitae |
congemito |
| Akkusativ | congemitum |
congemitam |
congemitum |
| Ablativ | congemito |
congemita |
congemito |
| Vokativ | congemite |
congemita |
congemitum |
| Nominativ | congemiti |
congemitae |
congemita |
| Genitiv | congemitorum |
congemitarum |
congemitorum |
| Dativ | congemitis |
congemitis |
congemitis |
| Akkusativ | congemitos |
congemitas |
congemita |
| Ablativ | congemitis |
congemitis |
congemitis |
| Vokativ | congemiti |
congemitae |
congemita |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | congemiturus |
congemitura |
congemiturum |
| Genitiv | congemituri |
congemiturae |
congemituri |
| Dativ | congemituro |
congemiturae |
congemituro |
| Akkusativ | congemiturum |
congemituram |
congemiturum |
| Ablativ | congemituro |
congemitura |
congemituro |
| Vokativ | congemiture |
congemitura |
congemiturum |
| Nominativ | congemituri |
congemiturae |
congemitura |
| Genitiv | congemiturorum |
congemiturarum |
congemiturorum |
| Dativ | congemituris |
congemituris |
congemituris |
| Akkusativ | congemituros |
congemituras |
congemitura |
| Ablativ | congemituris |
congemituris |
congemituris |
| Vokativ | congemituri |
congemiturae |
congemitura |
| Supin I | Supin II |
| congemitum |
congemitu |