| Latein | Typ | Flexionsart | Form | Deutsch |
|---|---|---|---|---|
| conjicere | Verb | konsonantische Konjugation | Infinitiv | erraten schleudern stoßen zusammenwerfen |
| conjicere | Verb | konsonantische Konjugation | 2. Person Singular Präsens Indikativ Passiv | du wirst erraten du wirst geschleudert du wirst gestoßen |
| conjicere | Verb | konsonantische Konjugation | 2. Person Singular Präsens Imperativ Passiv | errate; errat schleudere; schleudre stoße; stoß |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjicio |
ich errate |
| 2. Person Singular | conjicis |
du errätst |
| 3. Person Singular | conjicit |
er/sie/es errät |
| 1. Person Plural | conjicimus |
wir erraten |
| 2. Person Plural | conjicitis |
ihr erratet |
| 3. Person Plural | conjiciunt |
sie erraten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjicior |
ich werde erraten |
| 2. Person Singular | conjiceris conjicere |
du wirst erraten |
| 3. Person Singular | conjicitur |
er/sie/es wird erraten |
| 1. Person Plural | conjicimur |
wir werden erraten |
| 2. Person Plural | conjicimini |
ihr werdet erraten |
| 3. Person Plural | conjiciuntur |
sie werden erraten |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciam |
ich errate |
| 2. Person Singular | conjicias |
du erratest |
| 3. Person Singular | conjiciat |
er/sie/es errate |
| 1. Person Plural | conjiciamus |
wir erraten |
| 2. Person Plural | conjiciatis |
ihr erratet |
| 3. Person Plural | conjiciant |
sie erraten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciar |
ich werde erraten |
| 2. Person Singular | conjiciaris conjiciare |
du werdest erraten |
| 3. Person Singular | conjiciatur |
er/sie/es werde erraten |
| 1. Person Plural | conjiciamur |
wir werden erraten |
| 2. Person Plural | conjiciamini |
ihr werdet erraten |
| 3. Person Plural | conjiciantur |
sie werden erraten |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciebam |
ich erriet |
| 2. Person Singular | conjiciebas |
du errietest |
| 3. Person Singular | conjiciebat |
er/sie/es erriet |
| 1. Person Plural | conjiciebamus |
wir errieten |
| 2. Person Plural | conjiciebatis |
ihr errietet |
| 3. Person Plural | conjiciebant |
sie errieten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciebar |
ich wurde erraten |
| 2. Person Singular | conjiciebaris conjiciebare |
du wurdest erraten |
| 3. Person Singular | conjiciebatur |
er/sie/es wurde erraten |
| 1. Person Plural | conjiciebamur |
wir wurden erraten |
| 2. Person Plural | conjiciebamini |
ihr wurdet erraten |
| 3. Person Plural | conjiciebantur |
sie wurden erraten |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjicerem |
ich erriete |
| 2. Person Singular | conjiceres |
du errietest |
| 3. Person Singular | conjiceret |
er/sie/es erriete |
| 1. Person Plural | conjiceremus |
wir errieten |
| 2. Person Plural | conjiceretis |
ihr errietet |
| 3. Person Plural | conjicerent |
sie errieten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjicerer |
ich würde erraten |
| 2. Person Singular | conjicereris conjicerere |
du würdest erraten |
| 3. Person Singular | conjiceretur |
er/sie/es würde erraten |
| 1. Person Plural | conjiceremur |
wir würden erraten |
| 2. Person Plural | conjiceremini |
ihr würdet erraten |
| 3. Person Plural | conjicerentur |
sie würden erraten |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciam |
ich werde erraten |
| 2. Person Singular | conjicies |
du wirst erraten |
| 3. Person Singular | conjiciet |
er/sie/es wird erraten |
| 1. Person Plural | conjiciemus |
wir werden erraten |
| 2. Person Plural | conjicietis |
ihr werdet erraten |
| 3. Person Plural | conjicient |
sie werden erraten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciar |
ich werde erraten |
| 2. Person Singular | conjicieris conjiciere |
du wirst erraten |
| 3. Person Singular | conjicietur |
er/sie/es wird erraten |
| 1. Person Plural | conjiciemur |
wir werden erraten |
| 2. Person Plural | conjiciemini |
ihr werdet erraten |
| 3. Person Plural | conjicientur |
sie werden erraten |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjeci |
ich habe erraten |
| 2. Person Singular | conjecisti |
du hast erraten |
| 3. Person Singular | conjecit |
er/sie/es hat erraten |
| 1. Person Plural | conjecimus |
wir haben erraten |
| 2. Person Plural | conjecistis |
ihr habt erraten |
| 3. Person Plural | conjecerunt conjecere |
sie haben erraten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus sum |
ich bin erraten worden |
| 2. Person Singular | conjectus es |
du bist erraten worden |
| 3. Person Singular | conjectus est |
er/sie/es ist erraten worden |
| 1. Person Plural | conjecti sumus |
wir sind erraten worden |
| 2. Person Plural | conjecti estis |
ihr seid erraten worden |
| 3. Person Plural | conjecti sunt |
sie sind erraten worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecerim |
ich habe erraten |
| 2. Person Singular | conjeceris |
du habest erraten |
| 3. Person Singular | conjecerit |
er/sie/es habe erraten |
| 1. Person Plural | conjecerimus |
wir haben erraten |
| 2. Person Plural | conjeceritis |
ihr habet erraten |
| 3. Person Plural | conjecerint |
sie haben erraten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus sim |
ich sei erraten worden |
| 2. Person Singular | conjectus sis |
du seiest erraten worden |
| 3. Person Singular | conjectus sit |
er/sie/es sei erraten worden |
| 1. Person Plural | conjecti simus |
wir seien erraten worden |
| 2. Person Plural | conjecti sitis |
ihr seiet erraten worden |
| 3. Person Plural | conjecti sint |
sie seien erraten worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjeceram |
ich hatte erraten |
| 2. Person Singular | conjeceras |
du hattest erraten |
| 3. Person Singular | conjecerat |
er/sie/es hatte erraten |
| 1. Person Plural | conjeceramus |
wir hatten erraten |
| 2. Person Plural | conjeceratis |
ihr hattet erraten |
| 3. Person Plural | conjecerant |
sie hatten erraten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus eram |
ich war erraten worden |
| 2. Person Singular | conjectus eras |
du warst erraten worden |
| 3. Person Singular | conjectus erat |
er/sie/es war erraten worden |
| 1. Person Plural | conjecti eramus |
wir waren erraten worden |
| 2. Person Plural | conjecti eratis |
ihr warst erraten worden |
| 3. Person Plural | conjecti erant |
sie waren erraten worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecissem |
ich hätte erraten |
| 2. Person Singular | conjecisses |
du hättest erraten |
| 3. Person Singular | conjecisset |
er/sie/es hätte erraten |
| 1. Person Plural | conjecissemus |
wir hätten erraten |
| 2. Person Plural | conjecissetis |
ihr hättet erraten |
| 3. Person Plural | conjecissent |
sie hätten erraten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus essem |
ich wäre erraten worden |
| 2. Person Singular | conjectus esses |
du wärest erraten worden |
| 3. Person Singular | conjectus esset |
er/sie/es wäre erraten worden |
| 1. Person Plural | conjecti essemus |
wir wären erraten worden |
| 2. Person Plural | conjecti essetis |
ihr wäret erraten worden |
| 3. Person Plural | conjecti essent |
sie wären erraten worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecero |
ich werde erraten haben |
| 2. Person Singular | conjeceris |
du wirst erraten haben |
| 3. Person Singular | conjecerit |
er/sie/es wird erraten haben |
| 1. Person Plural | conjecerimus |
wir werden erraten haben |
| 2. Person Plural | conjeceritis |
ihr werdet erraten haben |
| 3. Person Plural | conjecerint |
sie werden erraten haben |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus ero |
ich werde erraten worden sein |
| 2. Person Singular | conjectus eris |
du werdest erraten worden sein |
| 3. Person Singular | conjectus erit |
er/sie/es werde erraten worden sein |
| 1. Person Plural | conjecti erimus |
wir werden erraten worden sein |
| 2. Person Plural | conjecti eritis |
ihr werdet erraten worden sein |
| 3. Person Plural | conjecti erunt |
sie werden erraten worden sein |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | conjicere |
erraten |
| Vorzeitigkeit | conjecisse |
erraten haben |
| Nachzeitigkeit | conjecturum esse |
erraten werden |
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | conjici conjicier |
erraten werden |
| Vorzeitigkeit | conjectum esse |
erraten worden sein |
| Nachzeitigkeit | conjectum iri |
künftig erraten werden |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | conjice conjic |
errate; errat! |
| 2. Person Plural | conjicite |
erratet! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | conjicito |
| 3. Person Singular | conjicito |
| 2. Person Plural | conjicitote |
| 3. Person Plural | conjicunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | conjicere |
das Erraten |
| Genitiv | conjiciendi conjiciundi |
des Erratens |
| Dativ | conjiciendo conjiciundo |
dem Erraten |
| Akkusativ | conjiciendum conjiciundum |
das Erraten |
| Ablativ | conjiciendo conjiciundo |
durch das Erraten |
| Vokativ | conjiciende conjiciunde |
Erraten! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjiciendus conjiciundus |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendum conjiciundum |
| Genitiv | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjiciendi conjiciundi |
| Dativ | conjiciendo conjiciundo |
conjiciendae conjiciundae |
conjiciendo conjiciundo |
| Akkusativ | conjiciendum conjiciundum |
conjiciendam conjiciundam |
conjiciendum conjiciundum |
| Ablativ | conjiciendo conjiciundo |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendo conjiciundo |
| Vokativ | conjiciende conjiciunde |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendum conjiciundum |
| Nominativ | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjicienda conjiciunda |
| Genitiv | conjiciendorum conjiciundorum |
conjiciendarum conjiciundarum |
conjiciendorum conjiciundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | conjiciendos conjiciundos |
conjiciendas conjiciundas |
conjicienda conjiciunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjicienda conjiciunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjiciens |
conjiciens |
conjiciens |
| Genitiv | conjicientis |
conjicientis |
conjicientis |
| Dativ | conjicienti |
conjicienti |
conjicienti |
| Akkusativ | conjicientem |
conjicientem |
conjiciens |
| Ablativ | conjicienti conjiciente |
conjicienti conjiciente |
conjicienti conjiciente |
| Vokativ | conjiciens |
conjiciens |
conjiciens |
| Nominativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Genitiv | conjicientium conjicientum |
conjicientium conjicientum |
conjicientium conjicientum |
| Dativ | conjicientibus |
conjicientibus |
conjicientibus |
| Akkusativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Ablativ | conjicientibus |
conjicientibus |
conjicientibus |
| Vokativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjectus |
conjecta |
conjectum |
| Genitiv | conjecti |
conjectae |
conjecti |
| Dativ | conjecto |
conjectae |
conjecto |
| Akkusativ | conjectum |
conjectam |
conjectum |
| Ablativ | conjecto |
conjecta |
conjecto |
| Vokativ | conjecte |
conjecta |
conjectum |
| Nominativ | conjecti |
conjectae |
conjecta |
| Genitiv | conjectorum |
conjectarum |
conjectorum |
| Dativ | conjectis |
conjectis |
conjectis |
| Akkusativ | conjectos |
conjectas |
conjecta |
| Ablativ | conjectis |
conjectis |
conjectis |
| Vokativ | conjecti |
conjectae |
conjecta |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjecturus |
conjectura |
conjecturum |
| Genitiv | conjecturi |
conjecturae |
conjecturi |
| Dativ | conjecturo |
conjecturae |
conjecturo |
| Akkusativ | conjecturum |
conjecturam |
conjecturum |
| Ablativ | conjecturo |
conjectura |
conjecturo |
| Vokativ | conjecture |
conjectura |
conjecturum |
| Nominativ | conjecturi |
conjecturae |
conjectura |
| Genitiv | conjecturorum |
conjecturarum |
conjecturorum |
| Dativ | conjecturis |
conjecturis |
conjecturis |
| Akkusativ | conjecturos |
conjecturas |
conjectura |
| Ablativ | conjecturis |
conjecturis |
conjecturis |
| Vokativ | conjecturi |
conjecturae |
conjectura |
| Supin I | Supin II |
| conjectum |
conjectu |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjicio |
ich schleudere; schleudre |
| 2. Person Singular | conjicis |
du schleuderst |
| 3. Person Singular | conjicit |
er/sie/es schleudert |
| 1. Person Plural | conjicimus |
wir schleudern |
| 2. Person Plural | conjicitis |
ihr schleudert |
| 3. Person Plural | conjiciunt |
sie schleudern |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjicior |
ich werde geschleudert |
| 2. Person Singular | conjiceris conjicere |
du wirst geschleudert |
| 3. Person Singular | conjicitur |
er/sie/es wird geschleudert |
| 1. Person Plural | conjicimur |
wir werden geschleudert |
| 2. Person Plural | conjicimini |
ihr werdet geschleudert |
| 3. Person Plural | conjiciuntur |
sie werden geschleudert |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciam |
ich schleudere; schleudre |
| 2. Person Singular | conjicias |
du schleuderest; schleudrest |
| 3. Person Singular | conjiciat |
er/sie/es schleudere; schleudre |
| 1. Person Plural | conjiciamus |
wir schleuderen |
| 2. Person Plural | conjiciatis |
ihr schleuderet |
| 3. Person Plural | conjiciant |
sie schleuderen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciar |
ich werde geschleudert |
| 2. Person Singular | conjiciaris conjiciare |
du werdest geschleudert |
| 3. Person Singular | conjiciatur |
er/sie/es werde geschleudert |
| 1. Person Plural | conjiciamur |
wir werden geschleudert |
| 2. Person Plural | conjiciamini |
ihr werdet geschleudert |
| 3. Person Plural | conjiciantur |
sie werden geschleudert |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciebam |
ich schleuderte |
| 2. Person Singular | conjiciebas |
du schleudertest |
| 3. Person Singular | conjiciebat |
er/sie/es schleuderte |
| 1. Person Plural | conjiciebamus |
wir schleuderten |
| 2. Person Plural | conjiciebatis |
ihr schleudertet |
| 3. Person Plural | conjiciebant |
sie schleuderten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciebar |
ich wurde geschleudert |
| 2. Person Singular | conjiciebaris conjiciebare |
du wurdest geschleudert |
| 3. Person Singular | conjiciebatur |
er/sie/es wurde geschleudert |
| 1. Person Plural | conjiciebamur |
wir wurden geschleudert |
| 2. Person Plural | conjiciebamini |
ihr wurdet geschleudert |
| 3. Person Plural | conjiciebantur |
sie wurden geschleudert |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjicerem |
ich schleuderte |
| 2. Person Singular | conjiceres |
du schleudertest |
| 3. Person Singular | conjiceret |
er/sie/es schleuderte |
| 1. Person Plural | conjiceremus |
wir schleuderten |
| 2. Person Plural | conjiceretis |
ihr schleudertet |
| 3. Person Plural | conjicerent |
sie schleuderten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjicerer |
ich würde geschleudert |
| 2. Person Singular | conjicereris conjicerere |
du würdest geschleudert |
| 3. Person Singular | conjiceretur |
er/sie/es würde geschleudert |
| 1. Person Plural | conjiceremur |
wir würden geschleudert |
| 2. Person Plural | conjiceremini |
ihr würdet geschleudert |
| 3. Person Plural | conjicerentur |
sie würden geschleudert |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciam |
ich werde schleudern |
| 2. Person Singular | conjicies |
du wirst schleudern |
| 3. Person Singular | conjiciet |
er/sie/es wird schleudern |
| 1. Person Plural | conjiciemus |
wir werden schleudern |
| 2. Person Plural | conjicietis |
ihr werdet schleudern |
| 3. Person Plural | conjicient |
sie werden schleudern |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciar |
ich werde geschleudert |
| 2. Person Singular | conjicieris conjiciere |
du wirst geschleudert |
| 3. Person Singular | conjicietur |
er/sie/es wird geschleudert |
| 1. Person Plural | conjiciemur |
wir werden geschleudert |
| 2. Person Plural | conjiciemini |
ihr werdet geschleudert |
| 3. Person Plural | conjicientur |
sie werden geschleudert |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjeci |
ich habe geschleudert |
| 2. Person Singular | conjecisti |
du hast geschleudert |
| 3. Person Singular | conjecit |
er/sie/es hat geschleudert |
| 1. Person Plural | conjecimus |
wir haben geschleudert |
| 2. Person Plural | conjecistis |
ihr habt geschleudert |
| 3. Person Plural | conjecerunt conjecere |
sie haben geschleudert |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus sum |
ich bin geschleudert worden |
| 2. Person Singular | conjectus es |
du bist geschleudert worden |
| 3. Person Singular | conjectus est |
er/sie/es ist geschleudert worden |
| 1. Person Plural | conjecti sumus |
wir sind geschleudert worden |
| 2. Person Plural | conjecti estis |
ihr seid geschleudert worden |
| 3. Person Plural | conjecti sunt |
sie sind geschleudert worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecerim |
ich habe geschleudert |
| 2. Person Singular | conjeceris |
du habest geschleudert |
| 3. Person Singular | conjecerit |
er/sie/es habe geschleudert |
| 1. Person Plural | conjecerimus |
wir haben geschleudert |
| 2. Person Plural | conjeceritis |
ihr habet geschleudert |
| 3. Person Plural | conjecerint |
sie haben geschleudert |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus sim |
ich sei geschleudert worden |
| 2. Person Singular | conjectus sis |
du seiest geschleudert worden |
| 3. Person Singular | conjectus sit |
er/sie/es sei geschleudert worden |
| 1. Person Plural | conjecti simus |
wir seien geschleudert worden |
| 2. Person Plural | conjecti sitis |
ihr seiet geschleudert worden |
| 3. Person Plural | conjecti sint |
sie seien geschleudert worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjeceram |
ich hatte geschleudert |
| 2. Person Singular | conjeceras |
du hattest geschleudert |
| 3. Person Singular | conjecerat |
er/sie/es hatte geschleudert |
| 1. Person Plural | conjeceramus |
wir hatten geschleudert |
| 2. Person Plural | conjeceratis |
ihr hattet geschleudert |
| 3. Person Plural | conjecerant |
sie hatten geschleudert |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus eram |
ich war geschleudert worden |
| 2. Person Singular | conjectus eras |
du warst geschleudert worden |
| 3. Person Singular | conjectus erat |
er/sie/es war geschleudert worden |
| 1. Person Plural | conjecti eramus |
wir waren geschleudert worden |
| 2. Person Plural | conjecti eratis |
ihr warst geschleudert worden |
| 3. Person Plural | conjecti erant |
sie waren geschleudert worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecissem |
ich hätte geschleudert |
| 2. Person Singular | conjecisses |
du hättest geschleudert |
| 3. Person Singular | conjecisset |
er/sie/es hätte geschleudert |
| 1. Person Plural | conjecissemus |
wir hätten geschleudert |
| 2. Person Plural | conjecissetis |
ihr hättet geschleudert |
| 3. Person Plural | conjecissent |
sie hätten geschleudert |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus essem |
ich wäre geschleudert worden |
| 2. Person Singular | conjectus esses |
du wärest geschleudert worden |
| 3. Person Singular | conjectus esset |
er/sie/es wäre geschleudert worden |
| 1. Person Plural | conjecti essemus |
wir wären geschleudert worden |
| 2. Person Plural | conjecti essetis |
ihr wäret geschleudert worden |
| 3. Person Plural | conjecti essent |
sie wären geschleudert worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecero |
ich werde geschleudert haben |
| 2. Person Singular | conjeceris |
du wirst geschleudert haben |
| 3. Person Singular | conjecerit |
er/sie/es wird geschleudert haben |
| 1. Person Plural | conjecerimus |
wir werden geschleudert haben |
| 2. Person Plural | conjeceritis |
ihr werdet geschleudert haben |
| 3. Person Plural | conjecerint |
sie werden geschleudert haben |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus ero |
ich werde geschleudert worden sein |
| 2. Person Singular | conjectus eris |
du werdest geschleudert worden sein |
| 3. Person Singular | conjectus erit |
er/sie/es werde geschleudert worden sein |
| 1. Person Plural | conjecti erimus |
wir werden geschleudert worden sein |
| 2. Person Plural | conjecti eritis |
ihr werdet geschleudert worden sein |
| 3. Person Plural | conjecti erunt |
sie werden geschleudert worden sein |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | conjicere |
schleudern |
| Vorzeitigkeit | conjecisse |
geschleudert haben |
| Nachzeitigkeit | conjecturum esse |
schleudern werden |
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | conjici conjicier |
geschleudert werden |
| Vorzeitigkeit | conjectum esse |
geschleudert worden sein |
| Nachzeitigkeit | conjectum iri |
künftig geschleudert werden |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | conjice conjic |
schleudere; schleudre! |
| 2. Person Plural | conjicite |
schleudert! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | conjicito |
| 3. Person Singular | conjicito |
| 2. Person Plural | conjicitote |
| 3. Person Plural | conjicunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | conjicere |
das Schleudern |
| Genitiv | conjiciendi conjiciundi |
des Schleudernes |
| Dativ | conjiciendo conjiciundo |
dem Schleudern |
| Akkusativ | conjiciendum conjiciundum |
das Schleudern |
| Ablativ | conjiciendo conjiciundo |
durch das Schleudern |
| Vokativ | conjiciende conjiciunde |
Schleudern! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjiciendus conjiciundus |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendum conjiciundum |
| Genitiv | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjiciendi conjiciundi |
| Dativ | conjiciendo conjiciundo |
conjiciendae conjiciundae |
conjiciendo conjiciundo |
| Akkusativ | conjiciendum conjiciundum |
conjiciendam conjiciundam |
conjiciendum conjiciundum |
| Ablativ | conjiciendo conjiciundo |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendo conjiciundo |
| Vokativ | conjiciende conjiciunde |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendum conjiciundum |
| Nominativ | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjicienda conjiciunda |
| Genitiv | conjiciendorum conjiciundorum |
conjiciendarum conjiciundarum |
conjiciendorum conjiciundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | conjiciendos conjiciundos |
conjiciendas conjiciundas |
conjicienda conjiciunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjicienda conjiciunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjiciens |
conjiciens |
conjiciens |
| Genitiv | conjicientis |
conjicientis |
conjicientis |
| Dativ | conjicienti |
conjicienti |
conjicienti |
| Akkusativ | conjicientem |
conjicientem |
conjiciens |
| Ablativ | conjicienti conjiciente |
conjicienti conjiciente |
conjicienti conjiciente |
| Vokativ | conjiciens |
conjiciens |
conjiciens |
| Nominativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Genitiv | conjicientium conjicientum |
conjicientium conjicientum |
conjicientium conjicientum |
| Dativ | conjicientibus |
conjicientibus |
conjicientibus |
| Akkusativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Ablativ | conjicientibus |
conjicientibus |
conjicientibus |
| Vokativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjectus |
conjecta |
conjectum |
| Genitiv | conjecti |
conjectae |
conjecti |
| Dativ | conjecto |
conjectae |
conjecto |
| Akkusativ | conjectum |
conjectam |
conjectum |
| Ablativ | conjecto |
conjecta |
conjecto |
| Vokativ | conjecte |
conjecta |
conjectum |
| Nominativ | conjecti |
conjectae |
conjecta |
| Genitiv | conjectorum |
conjectarum |
conjectorum |
| Dativ | conjectis |
conjectis |
conjectis |
| Akkusativ | conjectos |
conjectas |
conjecta |
| Ablativ | conjectis |
conjectis |
conjectis |
| Vokativ | conjecti |
conjectae |
conjecta |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjecturus |
conjectura |
conjecturum |
| Genitiv | conjecturi |
conjecturae |
conjecturi |
| Dativ | conjecturo |
conjecturae |
conjecturo |
| Akkusativ | conjecturum |
conjecturam |
conjecturum |
| Ablativ | conjecturo |
conjectura |
conjecturo |
| Vokativ | conjecture |
conjectura |
conjecturum |
| Nominativ | conjecturi |
conjecturae |
conjectura |
| Genitiv | conjecturorum |
conjecturarum |
conjecturorum |
| Dativ | conjecturis |
conjecturis |
conjecturis |
| Akkusativ | conjecturos |
conjecturas |
conjectura |
| Ablativ | conjecturis |
conjecturis |
conjecturis |
| Vokativ | conjecturi |
conjecturae |
conjectura |
| Supin I | Supin II |
| conjectum |
conjectu |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjicio |
ich stoße |
| 2. Person Singular | conjicis |
du stößt |
| 3. Person Singular | conjicit |
er/sie/es stößt |
| 1. Person Plural | conjicimus |
wir stoßen |
| 2. Person Plural | conjicitis |
ihr stoßt |
| 3. Person Plural | conjiciunt |
sie stoßen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjicior |
ich werde gestoßen |
| 2. Person Singular | conjiceris conjicere |
du wirst gestoßen |
| 3. Person Singular | conjicitur |
er/sie/es wird gestoßen |
| 1. Person Plural | conjicimur |
wir werden gestoßen |
| 2. Person Plural | conjicimini |
ihr werdet gestoßen |
| 3. Person Plural | conjiciuntur |
sie werden gestoßen |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciam |
ich stoße |
| 2. Person Singular | conjicias |
du stoßest |
| 3. Person Singular | conjiciat |
er/sie/es stoße |
| 1. Person Plural | conjiciamus |
wir stoßen |
| 2. Person Plural | conjiciatis |
ihr stoßet |
| 3. Person Plural | conjiciant |
sie stoßen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciar |
ich werde gestoßen |
| 2. Person Singular | conjiciaris conjiciare |
du werdest gestoßen |
| 3. Person Singular | conjiciatur |
er/sie/es werde gestoßen |
| 1. Person Plural | conjiciamur |
wir werden gestoßen |
| 2. Person Plural | conjiciamini |
ihr werdet gestoßen |
| 3. Person Plural | conjiciantur |
sie werden gestoßen |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciebam |
ich stieß |
| 2. Person Singular | conjiciebas |
du stießest |
| 3. Person Singular | conjiciebat |
er/sie/es stieß |
| 1. Person Plural | conjiciebamus |
wir stießen |
| 2. Person Plural | conjiciebatis |
ihr stießt |
| 3. Person Plural | conjiciebant |
sie stießen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciebar |
ich wurde gestoßen |
| 2. Person Singular | conjiciebaris conjiciebare |
du wurdest gestoßen |
| 3. Person Singular | conjiciebatur |
er/sie/es wurde gestoßen |
| 1. Person Plural | conjiciebamur |
wir wurden gestoßen |
| 2. Person Plural | conjiciebamini |
ihr wurdet gestoßen |
| 3. Person Plural | conjiciebantur |
sie wurden gestoßen |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjicerem |
ich stieße |
| 2. Person Singular | conjiceres |
du stießest |
| 3. Person Singular | conjiceret |
er/sie/es stieße |
| 1. Person Plural | conjiceremus |
wir stießen |
| 2. Person Plural | conjiceretis |
ihr stießet |
| 3. Person Plural | conjicerent |
sie stießen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjicerer |
ich würde gestoßen |
| 2. Person Singular | conjicereris conjicerere |
du würdest gestoßen |
| 3. Person Singular | conjiceretur |
er/sie/es würde gestoßen |
| 1. Person Plural | conjiceremur |
wir würden gestoßen |
| 2. Person Plural | conjiceremini |
ihr würdet gestoßen |
| 3. Person Plural | conjicerentur |
sie würden gestoßen |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciam |
ich werde stoßen |
| 2. Person Singular | conjicies |
du wirst stoßen |
| 3. Person Singular | conjiciet |
er/sie/es wird stoßen |
| 1. Person Plural | conjiciemus |
wir werden stoßen |
| 2. Person Plural | conjicietis |
ihr werdet stoßen |
| 3. Person Plural | conjicient |
sie werden stoßen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciar |
ich werde gestoßen |
| 2. Person Singular | conjicieris conjiciere |
du wirst gestoßen |
| 3. Person Singular | conjicietur |
er/sie/es wird gestoßen |
| 1. Person Plural | conjiciemur |
wir werden gestoßen |
| 2. Person Plural | conjiciemini |
ihr werdet gestoßen |
| 3. Person Plural | conjicientur |
sie werden gestoßen |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjeci |
ich habe gestoßen |
| 2. Person Singular | conjecisti |
du hast gestoßen |
| 3. Person Singular | conjecit |
er/sie/es hat gestoßen |
| 1. Person Plural | conjecimus |
wir haben gestoßen |
| 2. Person Plural | conjecistis |
ihr habt gestoßen |
| 3. Person Plural | conjecerunt conjecere |
sie haben gestoßen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus sum |
ich bin gestoßen worden |
| 2. Person Singular | conjectus es |
du bist gestoßen worden |
| 3. Person Singular | conjectus est |
er/sie/es ist gestoßen worden |
| 1. Person Plural | conjecti sumus |
wir sind gestoßen worden |
| 2. Person Plural | conjecti estis |
ihr seid gestoßen worden |
| 3. Person Plural | conjecti sunt |
sie sind gestoßen worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecerim |
ich habe gestoßen |
| 2. Person Singular | conjeceris |
du habest gestoßen |
| 3. Person Singular | conjecerit |
er/sie/es habe gestoßen |
| 1. Person Plural | conjecerimus |
wir haben gestoßen |
| 2. Person Plural | conjeceritis |
ihr habet gestoßen |
| 3. Person Plural | conjecerint |
sie haben gestoßen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus sim |
ich sei gestoßen worden |
| 2. Person Singular | conjectus sis |
du seiest gestoßen worden |
| 3. Person Singular | conjectus sit |
er/sie/es sei gestoßen worden |
| 1. Person Plural | conjecti simus |
wir seien gestoßen worden |
| 2. Person Plural | conjecti sitis |
ihr seiet gestoßen worden |
| 3. Person Plural | conjecti sint |
sie seien gestoßen worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjeceram |
ich hatte gestoßen |
| 2. Person Singular | conjeceras |
du hattest gestoßen |
| 3. Person Singular | conjecerat |
er/sie/es hatte gestoßen |
| 1. Person Plural | conjeceramus |
wir hatten gestoßen |
| 2. Person Plural | conjeceratis |
ihr hattet gestoßen |
| 3. Person Plural | conjecerant |
sie hatten gestoßen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus eram |
ich war gestoßen worden |
| 2. Person Singular | conjectus eras |
du warst gestoßen worden |
| 3. Person Singular | conjectus erat |
er/sie/es war gestoßen worden |
| 1. Person Plural | conjecti eramus |
wir waren gestoßen worden |
| 2. Person Plural | conjecti eratis |
ihr warst gestoßen worden |
| 3. Person Plural | conjecti erant |
sie waren gestoßen worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecissem |
ich hätte gestoßen |
| 2. Person Singular | conjecisses |
du hättest gestoßen |
| 3. Person Singular | conjecisset |
er/sie/es hätte gestoßen |
| 1. Person Plural | conjecissemus |
wir hätten gestoßen |
| 2. Person Plural | conjecissetis |
ihr hättet gestoßen |
| 3. Person Plural | conjecissent |
sie hätten gestoßen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus essem |
ich wäre gestoßen worden |
| 2. Person Singular | conjectus esses |
du wärest gestoßen worden |
| 3. Person Singular | conjectus esset |
er/sie/es wäre gestoßen worden |
| 1. Person Plural | conjecti essemus |
wir wären gestoßen worden |
| 2. Person Plural | conjecti essetis |
ihr wäret gestoßen worden |
| 3. Person Plural | conjecti essent |
sie wären gestoßen worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecero |
ich werde gestoßen haben |
| 2. Person Singular | conjeceris |
du wirst gestoßen haben |
| 3. Person Singular | conjecerit |
er/sie/es wird gestoßen haben |
| 1. Person Plural | conjecerimus |
wir werden gestoßen haben |
| 2. Person Plural | conjeceritis |
ihr werdet gestoßen haben |
| 3. Person Plural | conjecerint |
sie werden gestoßen haben |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus ero |
ich werde gestoßen worden sein |
| 2. Person Singular | conjectus eris |
du werdest gestoßen worden sein |
| 3. Person Singular | conjectus erit |
er/sie/es werde gestoßen worden sein |
| 1. Person Plural | conjecti erimus |
wir werden gestoßen worden sein |
| 2. Person Plural | conjecti eritis |
ihr werdet gestoßen worden sein |
| 3. Person Plural | conjecti erunt |
sie werden gestoßen worden sein |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | conjicere |
stoßen |
| Vorzeitigkeit | conjecisse |
gestoßen haben |
| Nachzeitigkeit | conjecturum esse |
stoßen werden |
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | conjici conjicier |
gestoßen werden |
| Vorzeitigkeit | conjectum esse |
gestoßen worden sein |
| Nachzeitigkeit | conjectum iri |
künftig gestoßen werden |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | conjice conjic |
stoße; stoß! |
| 2. Person Plural | conjicite |
stoßt! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | conjicito |
| 3. Person Singular | conjicito |
| 2. Person Plural | conjicitote |
| 3. Person Plural | conjicunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | conjicere |
das Stoßen |
| Genitiv | conjiciendi conjiciundi |
des Stoßens |
| Dativ | conjiciendo conjiciundo |
dem Stoßen |
| Akkusativ | conjiciendum conjiciundum |
das Stoßen |
| Ablativ | conjiciendo conjiciundo |
durch das Stoßen |
| Vokativ | conjiciende conjiciunde |
Stoßen! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjiciendus conjiciundus |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendum conjiciundum |
| Genitiv | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjiciendi conjiciundi |
| Dativ | conjiciendo conjiciundo |
conjiciendae conjiciundae |
conjiciendo conjiciundo |
| Akkusativ | conjiciendum conjiciundum |
conjiciendam conjiciundam |
conjiciendum conjiciundum |
| Ablativ | conjiciendo conjiciundo |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendo conjiciundo |
| Vokativ | conjiciende conjiciunde |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendum conjiciundum |
| Nominativ | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjicienda conjiciunda |
| Genitiv | conjiciendorum conjiciundorum |
conjiciendarum conjiciundarum |
conjiciendorum conjiciundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | conjiciendos conjiciundos |
conjiciendas conjiciundas |
conjicienda conjiciunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjicienda conjiciunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjiciens |
conjiciens |
conjiciens |
| Genitiv | conjicientis |
conjicientis |
conjicientis |
| Dativ | conjicienti |
conjicienti |
conjicienti |
| Akkusativ | conjicientem |
conjicientem |
conjiciens |
| Ablativ | conjicienti conjiciente |
conjicienti conjiciente |
conjicienti conjiciente |
| Vokativ | conjiciens |
conjiciens |
conjiciens |
| Nominativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Genitiv | conjicientium conjicientum |
conjicientium conjicientum |
conjicientium conjicientum |
| Dativ | conjicientibus |
conjicientibus |
conjicientibus |
| Akkusativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Ablativ | conjicientibus |
conjicientibus |
conjicientibus |
| Vokativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjectus |
conjecta |
conjectum |
| Genitiv | conjecti |
conjectae |
conjecti |
| Dativ | conjecto |
conjectae |
conjecto |
| Akkusativ | conjectum |
conjectam |
conjectum |
| Ablativ | conjecto |
conjecta |
conjecto |
| Vokativ | conjecte |
conjecta |
conjectum |
| Nominativ | conjecti |
conjectae |
conjecta |
| Genitiv | conjectorum |
conjectarum |
conjectorum |
| Dativ | conjectis |
conjectis |
conjectis |
| Akkusativ | conjectos |
conjectas |
conjecta |
| Ablativ | conjectis |
conjectis |
conjectis |
| Vokativ | conjecti |
conjectae |
conjecta |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjecturus |
conjectura |
conjecturum |
| Genitiv | conjecturi |
conjecturae |
conjecturi |
| Dativ | conjecturo |
conjecturae |
conjecturo |
| Akkusativ | conjecturum |
conjecturam |
conjecturum |
| Ablativ | conjecturo |
conjectura |
conjecturo |
| Vokativ | conjecture |
conjectura |
conjecturum |
| Nominativ | conjecturi |
conjecturae |
conjectura |
| Genitiv | conjecturorum |
conjecturarum |
conjecturorum |
| Dativ | conjecturis |
conjecturis |
conjecturis |
| Akkusativ | conjecturos |
conjecturas |
conjectura |
| Ablativ | conjecturis |
conjecturis |
conjecturis |
| Vokativ | conjecturi |
conjecturae |
conjectura |
| Supin I | Supin II |
| conjectum |
conjectu |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjicio |
|
| 2. Person Singular | conjicis |
|
| 3. Person Singular | conjicit |
|
| 1. Person Plural | conjicimus |
|
| 2. Person Plural | conjicitis |
|
| 3. Person Plural | conjiciunt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjicior |
|
| 2. Person Singular | conjiceris conjicere |
|
| 3. Person Singular | conjicitur |
|
| 1. Person Plural | conjicimur |
|
| 2. Person Plural | conjicimini |
|
| 3. Person Plural | conjiciuntur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciam |
|
| 2. Person Singular | conjicias |
|
| 3. Person Singular | conjiciat |
|
| 1. Person Plural | conjiciamus |
|
| 2. Person Plural | conjiciatis |
|
| 3. Person Plural | conjiciant |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciar |
|
| 2. Person Singular | conjiciaris conjiciare |
|
| 3. Person Singular | conjiciatur |
|
| 1. Person Plural | conjiciamur |
|
| 2. Person Plural | conjiciamini |
|
| 3. Person Plural | conjiciantur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciebam |
|
| 2. Person Singular | conjiciebas |
|
| 3. Person Singular | conjiciebat |
|
| 1. Person Plural | conjiciebamus |
|
| 2. Person Plural | conjiciebatis |
|
| 3. Person Plural | conjiciebant |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciebar |
|
| 2. Person Singular | conjiciebaris conjiciebare |
|
| 3. Person Singular | conjiciebatur |
|
| 1. Person Plural | conjiciebamur |
|
| 2. Person Plural | conjiciebamini |
|
| 3. Person Plural | conjiciebantur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjicerem |
|
| 2. Person Singular | conjiceres |
|
| 3. Person Singular | conjiceret |
|
| 1. Person Plural | conjiceremus |
|
| 2. Person Plural | conjiceretis |
|
| 3. Person Plural | conjicerent |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjicerer |
|
| 2. Person Singular | conjicereris conjicerere |
|
| 3. Person Singular | conjiceretur |
|
| 1. Person Plural | conjiceremur |
|
| 2. Person Plural | conjiceremini |
|
| 3. Person Plural | conjicerentur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciam |
|
| 2. Person Singular | conjicies |
|
| 3. Person Singular | conjiciet |
|
| 1. Person Plural | conjiciemus |
|
| 2. Person Plural | conjicietis |
|
| 3. Person Plural | conjicient |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjiciar |
|
| 2. Person Singular | conjicieris conjiciere |
|
| 3. Person Singular | conjicietur |
|
| 1. Person Plural | conjiciemur |
|
| 2. Person Plural | conjiciemini |
|
| 3. Person Plural | conjicientur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjeci |
|
| 2. Person Singular | conjecisti |
|
| 3. Person Singular | conjecit |
|
| 1. Person Plural | conjecimus |
|
| 2. Person Plural | conjecistis |
|
| 3. Person Plural | conjecerunt conjecere |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus sum |
|
| 2. Person Singular | conjectus es |
|
| 3. Person Singular | conjectus est |
|
| 1. Person Plural | conjecti sumus |
|
| 2. Person Plural | conjecti estis |
|
| 3. Person Plural | conjecti sunt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecerim |
|
| 2. Person Singular | conjeceris |
|
| 3. Person Singular | conjecerit |
|
| 1. Person Plural | conjecerimus |
|
| 2. Person Plural | conjeceritis |
|
| 3. Person Plural | conjecerint |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus sim |
|
| 2. Person Singular | conjectus sis |
|
| 3. Person Singular | conjectus sit |
|
| 1. Person Plural | conjecti simus |
|
| 2. Person Plural | conjecti sitis |
|
| 3. Person Plural | conjecti sint |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjeceram |
|
| 2. Person Singular | conjeceras |
|
| 3. Person Singular | conjecerat |
|
| 1. Person Plural | conjeceramus |
|
| 2. Person Plural | conjeceratis |
|
| 3. Person Plural | conjecerant |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus eram |
|
| 2. Person Singular | conjectus eras |
|
| 3. Person Singular | conjectus erat |
|
| 1. Person Plural | conjecti eramus |
|
| 2. Person Plural | conjecti eratis |
|
| 3. Person Plural | conjecti erant |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecissem |
|
| 2. Person Singular | conjecisses |
|
| 3. Person Singular | conjecisset |
|
| 1. Person Plural | conjecissemus |
|
| 2. Person Plural | conjecissetis |
|
| 3. Person Plural | conjecissent |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus essem |
|
| 2. Person Singular | conjectus esses |
|
| 3. Person Singular | conjectus esset |
|
| 1. Person Plural | conjecti essemus |
|
| 2. Person Plural | conjecti essetis |
|
| 3. Person Plural | conjecti essent |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | conjecero |
|
| 2. Person Singular | conjeceris |
|
| 3. Person Singular | conjecerit |
|
| 1. Person Plural | conjecerimus |
|
| 2. Person Plural | conjeceritis |
|
| 3. Person Plural | conjecerint |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | conjectus ero |
|
| 2. Person Singular | conjectus eris |
|
| 3. Person Singular | conjectus erit |
|
| 1. Person Plural | conjecti erimus |
|
| 2. Person Plural | conjecti eritis |
|
| 3. Person Plural | conjecti erunt |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | conjicere |
|
| Vorzeitigkeit | conjecisse |
|
| Nachzeitigkeit | conjecturum esse |
|
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | conjici conjicier |
|
| Vorzeitigkeit | conjectum esse |
|
| Nachzeitigkeit | conjectum iri |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | conjice conjic |
! |
| 2. Person Plural | conjicite |
! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | conjicito |
| 3. Person Singular | conjicito |
| 2. Person Plural | conjicitote |
| 3. Person Plural | conjicunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | conjicere |
das |
| Genitiv | conjiciendi conjiciundi |
des es |
| Dativ | conjiciendo conjiciundo |
dem |
| Akkusativ | conjiciendum conjiciundum |
das |
| Ablativ | conjiciendo conjiciundo |
durch das |
| Vokativ | conjiciende conjiciunde |
! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjiciendus conjiciundus |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendum conjiciundum |
| Genitiv | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjiciendi conjiciundi |
| Dativ | conjiciendo conjiciundo |
conjiciendae conjiciundae |
conjiciendo conjiciundo |
| Akkusativ | conjiciendum conjiciundum |
conjiciendam conjiciundam |
conjiciendum conjiciundum |
| Ablativ | conjiciendo conjiciundo |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendo conjiciundo |
| Vokativ | conjiciende conjiciunde |
conjicienda conjiciunda |
conjiciendum conjiciundum |
| Nominativ | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjicienda conjiciunda |
| Genitiv | conjiciendorum conjiciundorum |
conjiciendarum conjiciundarum |
conjiciendorum conjiciundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | conjiciendos conjiciundos |
conjiciendas conjiciundas |
conjicienda conjiciunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | conjiciendi conjiciundi |
conjiciendae conjiciundae |
conjicienda conjiciunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjiciens |
conjiciens |
conjiciens |
| Genitiv | conjicientis |
conjicientis |
conjicientis |
| Dativ | conjicienti |
conjicienti |
conjicienti |
| Akkusativ | conjicientem |
conjicientem |
conjiciens |
| Ablativ | conjicienti conjiciente |
conjicienti conjiciente |
conjicienti conjiciente |
| Vokativ | conjiciens |
conjiciens |
conjiciens |
| Nominativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Genitiv | conjicientium conjicientum |
conjicientium conjicientum |
conjicientium conjicientum |
| Dativ | conjicientibus |
conjicientibus |
conjicientibus |
| Akkusativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Ablativ | conjicientibus |
conjicientibus |
conjicientibus |
| Vokativ | conjicientes |
conjicientes |
conjicientia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjectus |
conjecta |
conjectum |
| Genitiv | conjecti |
conjectae |
conjecti |
| Dativ | conjecto |
conjectae |
conjecto |
| Akkusativ | conjectum |
conjectam |
conjectum |
| Ablativ | conjecto |
conjecta |
conjecto |
| Vokativ | conjecte |
conjecta |
conjectum |
| Nominativ | conjecti |
conjectae |
conjecta |
| Genitiv | conjectorum |
conjectarum |
conjectorum |
| Dativ | conjectis |
conjectis |
conjectis |
| Akkusativ | conjectos |
conjectas |
conjecta |
| Ablativ | conjectis |
conjectis |
conjectis |
| Vokativ | conjecti |
conjectae |
conjecta |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | conjecturus |
conjectura |
conjecturum |
| Genitiv | conjecturi |
conjecturae |
conjecturi |
| Dativ | conjecturo |
conjecturae |
conjecturo |
| Akkusativ | conjecturum |
conjecturam |
conjecturum |
| Ablativ | conjecturo |
conjectura |
conjecturo |
| Vokativ | conjecture |
conjectura |
conjecturum |
| Nominativ | conjecturi |
conjecturae |
conjectura |
| Genitiv | conjecturorum |
conjecturarum |
conjecturorum |
| Dativ | conjecturis |
conjecturis |
conjecturis |
| Akkusativ | conjecturos |
conjecturas |
conjectura |
| Ablativ | conjecturis |
conjecturis |
conjecturis |
| Vokativ | conjecturi |
conjecturae |
conjectura |
| Supin I | Supin II |
| conjectum |
conjectu |