Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contiono
|
ich erkläre |
| 2. Person Singular |
contionas
|
du erklärst |
| 3. Person Singular |
contionat
|
er/sie/es erklärt |
| 1. Person Plural |
contionamus
|
wir erklären |
| 2. Person Plural |
contionatis
|
ihr erklärt |
| 3. Person Plural |
contionant
|
sie erklären |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionor
|
ich werde erklärt |
| 2. Person Singular |
contionaris contionare
|
du wirst erklärt |
| 3. Person Singular |
contionatur
|
er/sie/es wird erklärt |
| 1. Person Plural |
contionamur
|
wir werden erklärt |
| 2. Person Plural |
contionamini
|
ihr werdet erklärt |
| 3. Person Plural |
contionantur
|
sie werden erklärt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionem
|
ich erkläre |
| 2. Person Singular |
contiones
|
du erklärest |
| 3. Person Singular |
contionet
|
er/sie/es erkläre |
| 1. Person Plural |
contionemus
|
wir erklären |
| 2. Person Plural |
contionetis
|
ihr erkläret |
| 3. Person Plural |
contionent
|
sie erklären |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contioner
|
ich werde erklärt |
| 2. Person Singular |
contioneris contionere
|
du werdest erklärt |
| 3. Person Singular |
contionetur
|
er/sie/es werde erklärt |
| 1. Person Plural |
contionemur
|
wir werden erklärt |
| 2. Person Plural |
contionemini
|
ihr werdet erklärt |
| 3. Person Plural |
contionentur
|
sie werden erklärt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabam
|
ich erklärte |
| 2. Person Singular |
contionabas
|
du erklärtest |
| 3. Person Singular |
contionabat
|
er/sie/es erklärte |
| 1. Person Plural |
contionabamus
|
wir erklärten |
| 2. Person Plural |
contionabatis
|
ihr erklärtet |
| 3. Person Plural |
contionabant
|
sie erklärten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabar
|
ich wurde erklärt |
| 2. Person Singular |
contionabaris contionabare
|
du wurdest erklärt |
| 3. Person Singular |
contionabatur
|
er/sie/es wurde erklärt |
| 1. Person Plural |
contionabamur
|
wir wurden erklärt |
| 2. Person Plural |
contionabamini
|
ihr wurdet erklärt |
| 3. Person Plural |
contionabantur
|
sie wurden erklärt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionarem
|
ich erklärte |
| 2. Person Singular |
contionares
|
du erklärtest |
| 3. Person Singular |
contionaret
|
er/sie/es erklärte |
| 1. Person Plural |
contionaremus
|
wir erklärten |
| 2. Person Plural |
contionaretis
|
ihr erklärtet |
| 3. Person Plural |
contionarent
|
sie erklärten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionarer
|
ich würde erklärt |
| 2. Person Singular |
contionareris contionarere
|
du würdest erklärt |
| 3. Person Singular |
contionaretur
|
er/sie/es würde erklärt |
| 1. Person Plural |
contionaremur
|
wir würden erklärt |
| 2. Person Plural |
contionaremini
|
ihr würdet erklärt |
| 3. Person Plural |
contionarentur
|
sie würden erklärt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabo
|
ich werde erklären |
| 2. Person Singular |
contionabis
|
du wirst erklären |
| 3. Person Singular |
contionabit
|
er/sie/es wird erklären |
| 1. Person Plural |
contionabimus
|
wir werden erklären |
| 2. Person Plural |
contionabitis
|
ihr werdet erklären |
| 3. Person Plural |
contionabunt
|
sie werden erklären |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabor
|
ich werde erklärt |
| 2. Person Singular |
contionaberis contionabere
|
du wirst erklärt |
| 3. Person Singular |
contionabitur
|
er/sie/es wird erklärt |
| 1. Person Plural |
contionabimur
|
wir werden erklärt |
| 2. Person Plural |
contionabimini
|
ihr werdet erklärt |
| 3. Person Plural |
contionabuntur
|
sie werden erklärt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe erklärt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast erklärt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat erklärt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben erklärt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt erklärt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus sum
|
ich bin erklärt worden |
| 2. Person Singular |
contionatus es
|
du bist erklärt worden |
| 3. Person Singular |
contionatus est
|
er/sie/es ist erklärt worden |
| 1. Person Plural |
contionati sumus
|
wir sind erklärt worden |
| 2. Person Plural |
contionati estis
|
ihr seid erklärt worden |
| 3. Person Plural |
contionati sunt
|
sie sind erklärt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe erklärt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest erklärt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe erklärt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben erklärt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet erklärt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus sim
|
ich sei erklärt worden |
| 2. Person Singular |
contionatus sis
|
du seiest erklärt worden |
| 3. Person Singular |
contionatus sit
|
er/sie/es sei erklärt worden |
| 1. Person Plural |
contionati simus
|
wir seien erklärt worden |
| 2. Person Plural |
contionati sitis
|
ihr seiet erklärt worden |
| 3. Person Plural |
contionati sint
|
sie seien erklärt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte erklärt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest erklärt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte erklärt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten erklärt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet erklärt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus eram
|
ich war erklärt worden |
| 2. Person Singular |
contionatus eras
|
du warst erklärt worden |
| 3. Person Singular |
contionatus erat
|
er/sie/es war erklärt worden |
| 1. Person Plural |
contionati eramus
|
wir waren erklärt worden |
| 2. Person Plural |
contionati eratis
|
ihr warst erklärt worden |
| 3. Person Plural |
contionati erant
|
sie waren erklärt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte erklärt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest erklärt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte erklärt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten erklärt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet erklärt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus essem
|
ich wäre erklärt worden |
| 2. Person Singular |
contionatus esses
|
du wärest erklärt worden |
| 3. Person Singular |
contionatus esset
|
er/sie/es wäre erklärt worden |
| 1. Person Plural |
contionati essemus
|
wir wären erklärt worden |
| 2. Person Plural |
contionati essetis
|
ihr wäret erklärt worden |
| 3. Person Plural |
contionati essent
|
sie wären erklärt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde erklärt haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst erklärt haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird erklärt haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden erklärt haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet erklärt haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden erklärt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus ero
|
ich werde erklärt worden sein |
| 2. Person Singular |
contionatus eris
|
du werdest erklärt worden sein |
| 3. Person Singular |
contionatus erit
|
er/sie/es werde erklärt worden sein |
| 1. Person Plural |
contionati erimus
|
wir werden erklärt worden sein |
| 2. Person Plural |
contionati eritis
|
ihr werdet erklärt worden sein |
| 3. Person Plural |
contionati erunt
|
sie werden erklärt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contionare
|
erklären |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
erklärt haben |
| Nachzeitigkeit |
contionaturum esse
|
erklären werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contionari contionarier
|
erklärt werden |
| Vorzeitigkeit |
contionatum esse
|
erklärt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
contionatum iri
|
künftig erklärt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
contiona
|
erkläre! |
| 2. Person Plural |
contionate
|
erklärt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
contionato
|
| 3. Person Singular |
contionato
|
| 2. Person Plural |
contionatote
|
| 3. Person Plural |
contionanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
contionare
|
das Erklären |
| Genitiv |
contionandi
|
des Erklärens |
| Dativ |
contionando
|
dem Erklären |
| Akkusativ |
contionandum
|
das Erklären |
| Ablativ |
contionando
|
durch das Erklären |
| Vokativ |
contionande
|
Erklären! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionandus
|
contionanda
|
contionandum
|
| Genitiv |
contionandi
|
contionandae
|
contionandi
|
| Dativ |
contionando
|
contionandae
|
contionando
|
| Akkusativ |
contionandum
|
contionandam
|
contionandum
|
| Ablativ |
contionando
|
contionanda
|
contionando
|
| Vokativ |
contionande
|
contionanda
|
contionandum
|
Plural
| Nominativ |
contionandi
|
contionandae
|
contionanda
|
| Genitiv |
contionandorum
|
contionandarum
|
contionandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
contionandos
|
contionandas
|
contionanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
contionandi
|
contionandae
|
contionanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionans
|
contionans
|
contionans
|
| Genitiv |
contionantis
|
contionantis
|
contionantis
|
| Dativ |
contionanti
|
contionanti
|
contionanti
|
| Akkusativ |
contionantem
|
contionantem
|
contionans
|
| Ablativ |
contionanti contionante
|
contionanti contionante
|
contionanti contionante
|
| Vokativ |
contionans
|
contionans
|
contionans
|
Plural
| Nominativ |
contionantes
|
contionantes
|
contionantia
|
| Genitiv |
contionantium contionantum
|
contionantium contionantum
|
contionantium contionantum
|
| Dativ |
contionantibus
|
contionantibus
|
contionantibus
|
| Akkusativ |
contionantes
|
contionantes
|
contionantia
|
| Ablativ |
contionantibus
|
contionantibus
|
contionantibus
|
| Vokativ |
contionantes
|
contionantes
|
contionantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionatus
|
contionata
|
contionatum
|
| Genitiv |
contionati
|
contionatae
|
contionati
|
| Dativ |
contionato
|
contionatae
|
contionato
|
| Akkusativ |
contionatum
|
contionatam
|
contionatum
|
| Ablativ |
contionato
|
contionata
|
contionato
|
| Vokativ |
contionate
|
contionata
|
contionatum
|
Plural
| Nominativ |
contionati
|
contionatae
|
contionata
|
| Genitiv |
contionatorum
|
contionatarum
|
contionatorum
|
| Dativ |
contionatis
|
contionatis
|
contionatis
|
| Akkusativ |
contionatos
|
contionatas
|
contionata
|
| Ablativ |
contionatis
|
contionatis
|
contionatis
|
| Vokativ |
contionati
|
contionatae
|
contionata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionaturus
|
contionatura
|
contionaturum
|
| Genitiv |
contionaturi
|
contionaturae
|
contionaturi
|
| Dativ |
contionaturo
|
contionaturae
|
contionaturo
|
| Akkusativ |
contionaturum
|
contionaturam
|
contionaturum
|
| Ablativ |
contionaturo
|
contionatura
|
contionaturo
|
| Vokativ |
contionature
|
contionatura
|
contionaturum
|
Plural
| Nominativ |
contionaturi
|
contionaturae
|
contionatura
|
| Genitiv |
contionaturorum
|
contionaturarum
|
contionaturorum
|
| Dativ |
contionaturis
|
contionaturis
|
contionaturis
|
| Akkusativ |
contionaturos
|
contionaturas
|
contionatura
|
| Ablativ |
contionaturis
|
contionaturis
|
contionaturis
|
| Vokativ |
contionaturi
|
contionaturae
|
contionatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
contionatum
|
contionatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contiono
|
ich predige |
| 2. Person Singular |
contionas
|
du predigst |
| 3. Person Singular |
contionat
|
er/sie/es predigt |
| 1. Person Plural |
contionamus
|
wir predigen |
| 2. Person Plural |
contionatis
|
ihr predigt |
| 3. Person Plural |
contionant
|
sie predigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionor
|
ich werde gepredigt |
| 2. Person Singular |
contionaris contionare
|
du wirst gepredigt |
| 3. Person Singular |
contionatur
|
er/sie/es wird gepredigt |
| 1. Person Plural |
contionamur
|
wir werden gepredigt |
| 2. Person Plural |
contionamini
|
ihr werdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
contionantur
|
sie werden gepredigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionem
|
ich predige |
| 2. Person Singular |
contiones
|
du predigest |
| 3. Person Singular |
contionet
|
er/sie/es predige |
| 1. Person Plural |
contionemus
|
wir predigen |
| 2. Person Plural |
contionetis
|
ihr prediget |
| 3. Person Plural |
contionent
|
sie predigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contioner
|
ich werde gepredigt |
| 2. Person Singular |
contioneris contionere
|
du werdest gepredigt |
| 3. Person Singular |
contionetur
|
er/sie/es werde gepredigt |
| 1. Person Plural |
contionemur
|
wir werden gepredigt |
| 2. Person Plural |
contionemini
|
ihr werdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
contionentur
|
sie werden gepredigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabam
|
ich predigte |
| 2. Person Singular |
contionabas
|
du predigtest |
| 3. Person Singular |
contionabat
|
er/sie/es predigte |
| 1. Person Plural |
contionabamus
|
wir predigten |
| 2. Person Plural |
contionabatis
|
ihr predigtet |
| 3. Person Plural |
contionabant
|
sie predigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabar
|
ich wurde gepredigt |
| 2. Person Singular |
contionabaris contionabare
|
du wurdest gepredigt |
| 3. Person Singular |
contionabatur
|
er/sie/es wurde gepredigt |
| 1. Person Plural |
contionabamur
|
wir wurden gepredigt |
| 2. Person Plural |
contionabamini
|
ihr wurdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
contionabantur
|
sie wurden gepredigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionarem
|
ich predigte |
| 2. Person Singular |
contionares
|
du predigtest |
| 3. Person Singular |
contionaret
|
er/sie/es predigte |
| 1. Person Plural |
contionaremus
|
wir predigten |
| 2. Person Plural |
contionaretis
|
ihr predigtet |
| 3. Person Plural |
contionarent
|
sie predigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionarer
|
ich würde gepredigt |
| 2. Person Singular |
contionareris contionarere
|
du würdest gepredigt |
| 3. Person Singular |
contionaretur
|
er/sie/es würde gepredigt |
| 1. Person Plural |
contionaremur
|
wir würden gepredigt |
| 2. Person Plural |
contionaremini
|
ihr würdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
contionarentur
|
sie würden gepredigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabo
|
ich werde predigen |
| 2. Person Singular |
contionabis
|
du wirst predigen |
| 3. Person Singular |
contionabit
|
er/sie/es wird predigen |
| 1. Person Plural |
contionabimus
|
wir werden predigen |
| 2. Person Plural |
contionabitis
|
ihr werdet predigen |
| 3. Person Plural |
contionabunt
|
sie werden predigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabor
|
ich werde gepredigt |
| 2. Person Singular |
contionaberis contionabere
|
du wirst gepredigt |
| 3. Person Singular |
contionabitur
|
er/sie/es wird gepredigt |
| 1. Person Plural |
contionabimur
|
wir werden gepredigt |
| 2. Person Plural |
contionabimini
|
ihr werdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
contionabuntur
|
sie werden gepredigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gepredigt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast gepredigt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat gepredigt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gepredigt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt gepredigt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gepredigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus sum
|
ich bin gepredigt worden |
| 2. Person Singular |
contionatus es
|
du bist gepredigt worden |
| 3. Person Singular |
contionatus est
|
er/sie/es ist gepredigt worden |
| 1. Person Plural |
contionati sumus
|
wir sind gepredigt worden |
| 2. Person Plural |
contionati estis
|
ihr seid gepredigt worden |
| 3. Person Plural |
contionati sunt
|
sie sind gepredigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gepredigt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest gepredigt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe gepredigt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gepredigt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet gepredigt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gepredigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus sim
|
ich sei gepredigt worden |
| 2. Person Singular |
contionatus sis
|
du seiest gepredigt worden |
| 3. Person Singular |
contionatus sit
|
er/sie/es sei gepredigt worden |
| 1. Person Plural |
contionati simus
|
wir seien gepredigt worden |
| 2. Person Plural |
contionati sitis
|
ihr seiet gepredigt worden |
| 3. Person Plural |
contionati sint
|
sie seien gepredigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte gepredigt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest gepredigt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte gepredigt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten gepredigt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet gepredigt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten gepredigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus eram
|
ich war gepredigt worden |
| 2. Person Singular |
contionatus eras
|
du warst gepredigt worden |
| 3. Person Singular |
contionatus erat
|
er/sie/es war gepredigt worden |
| 1. Person Plural |
contionati eramus
|
wir waren gepredigt worden |
| 2. Person Plural |
contionati eratis
|
ihr warst gepredigt worden |
| 3. Person Plural |
contionati erant
|
sie waren gepredigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte gepredigt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest gepredigt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte gepredigt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten gepredigt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet gepredigt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten gepredigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus essem
|
ich wäre gepredigt worden |
| 2. Person Singular |
contionatus esses
|
du wärest gepredigt worden |
| 3. Person Singular |
contionatus esset
|
er/sie/es wäre gepredigt worden |
| 1. Person Plural |
contionati essemus
|
wir wären gepredigt worden |
| 2. Person Plural |
contionati essetis
|
ihr wäret gepredigt worden |
| 3. Person Plural |
contionati essent
|
sie wären gepredigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde gepredigt haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst gepredigt haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird gepredigt haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden gepredigt haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet gepredigt haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden gepredigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus ero
|
ich werde gepredigt worden sein |
| 2. Person Singular |
contionatus eris
|
du werdest gepredigt worden sein |
| 3. Person Singular |
contionatus erit
|
er/sie/es werde gepredigt worden sein |
| 1. Person Plural |
contionati erimus
|
wir werden gepredigt worden sein |
| 2. Person Plural |
contionati eritis
|
ihr werdet gepredigt worden sein |
| 3. Person Plural |
contionati erunt
|
sie werden gepredigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contionare
|
predigen |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
gepredigt haben |
| Nachzeitigkeit |
contionaturum esse
|
predigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contionari contionarier
|
gepredigt werden |
| Vorzeitigkeit |
contionatum esse
|
gepredigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
contionatum iri
|
künftig gepredigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
contiona
|
predige! |
| 2. Person Plural |
contionate
|
predigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
contionato
|
| 3. Person Singular |
contionato
|
| 2. Person Plural |
contionatote
|
| 3. Person Plural |
contionanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
contionare
|
das Predigen |
| Genitiv |
contionandi
|
des Predigens |
| Dativ |
contionando
|
dem Predigen |
| Akkusativ |
contionandum
|
das Predigen |
| Ablativ |
contionando
|
durch das Predigen |
| Vokativ |
contionande
|
Predigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionandus
|
contionanda
|
contionandum
|
| Genitiv |
contionandi
|
contionandae
|
contionandi
|
| Dativ |
contionando
|
contionandae
|
contionando
|
| Akkusativ |
contionandum
|
contionandam
|
contionandum
|
| Ablativ |
contionando
|
contionanda
|
contionando
|
| Vokativ |
contionande
|
contionanda
|
contionandum
|
Plural
| Nominativ |
contionandi
|
contionandae
|
contionanda
|
| Genitiv |
contionandorum
|
contionandarum
|
contionandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
contionandos
|
contionandas
|
contionanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
contionandi
|
contionandae
|
contionanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionans
|
contionans
|
contionans
|
| Genitiv |
contionantis
|
contionantis
|
contionantis
|
| Dativ |
contionanti
|
contionanti
|
contionanti
|
| Akkusativ |
contionantem
|
contionantem
|
contionans
|
| Ablativ |
contionanti contionante
|
contionanti contionante
|
contionanti contionante
|
| Vokativ |
contionans
|
contionans
|
contionans
|
Plural
| Nominativ |
contionantes
|
contionantes
|
contionantia
|
| Genitiv |
contionantium contionantum
|
contionantium contionantum
|
contionantium contionantum
|
| Dativ |
contionantibus
|
contionantibus
|
contionantibus
|
| Akkusativ |
contionantes
|
contionantes
|
contionantia
|
| Ablativ |
contionantibus
|
contionantibus
|
contionantibus
|
| Vokativ |
contionantes
|
contionantes
|
contionantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionatus
|
contionata
|
contionatum
|
| Genitiv |
contionati
|
contionatae
|
contionati
|
| Dativ |
contionato
|
contionatae
|
contionato
|
| Akkusativ |
contionatum
|
contionatam
|
contionatum
|
| Ablativ |
contionato
|
contionata
|
contionato
|
| Vokativ |
contionate
|
contionata
|
contionatum
|
Plural
| Nominativ |
contionati
|
contionatae
|
contionata
|
| Genitiv |
contionatorum
|
contionatarum
|
contionatorum
|
| Dativ |
contionatis
|
contionatis
|
contionatis
|
| Akkusativ |
contionatos
|
contionatas
|
contionata
|
| Ablativ |
contionatis
|
contionatis
|
contionatis
|
| Vokativ |
contionati
|
contionatae
|
contionata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionaturus
|
contionatura
|
contionaturum
|
| Genitiv |
contionaturi
|
contionaturae
|
contionaturi
|
| Dativ |
contionaturo
|
contionaturae
|
contionaturo
|
| Akkusativ |
contionaturum
|
contionaturam
|
contionaturum
|
| Ablativ |
contionaturo
|
contionatura
|
contionaturo
|
| Vokativ |
contionature
|
contionatura
|
contionaturum
|
Plural
| Nominativ |
contionaturi
|
contionaturae
|
contionatura
|
| Genitiv |
contionaturorum
|
contionaturarum
|
contionaturorum
|
| Dativ |
contionaturis
|
contionaturis
|
contionaturis
|
| Akkusativ |
contionaturos
|
contionaturas
|
contionatura
|
| Ablativ |
contionaturis
|
contionaturis
|
contionaturis
|
| Vokativ |
contionaturi
|
contionaturae
|
contionatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
contionatum
|
contionatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contiono
|
ich rede |
| 2. Person Singular |
contionas
|
du redest |
| 3. Person Singular |
contionat
|
er/sie/es redet |
| 1. Person Plural |
contionamus
|
wir reden |
| 2. Person Plural |
contionatis
|
ihr redet |
| 3. Person Plural |
contionant
|
sie reden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionor
|
ich werde geredet |
| 2. Person Singular |
contionaris contionare
|
du wirst geredet |
| 3. Person Singular |
contionatur
|
er/sie/es wird geredet |
| 1. Person Plural |
contionamur
|
wir werden geredet |
| 2. Person Plural |
contionamini
|
ihr werdet geredet |
| 3. Person Plural |
contionantur
|
sie werden geredet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionem
|
ich rede |
| 2. Person Singular |
contiones
|
du redest |
| 3. Person Singular |
contionet
|
er/sie/es rede |
| 1. Person Plural |
contionemus
|
wir reden |
| 2. Person Plural |
contionetis
|
ihr redet |
| 3. Person Plural |
contionent
|
sie reden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contioner
|
ich werde geredet |
| 2. Person Singular |
contioneris contionere
|
du werdest geredet |
| 3. Person Singular |
contionetur
|
er/sie/es werde geredet |
| 1. Person Plural |
contionemur
|
wir werden geredet |
| 2. Person Plural |
contionemini
|
ihr werdet geredet |
| 3. Person Plural |
contionentur
|
sie werden geredet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabam
|
ich redete |
| 2. Person Singular |
contionabas
|
du redetest |
| 3. Person Singular |
contionabat
|
er/sie/es redete |
| 1. Person Plural |
contionabamus
|
wir redeten |
| 2. Person Plural |
contionabatis
|
ihr redetet |
| 3. Person Plural |
contionabant
|
sie redeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabar
|
ich wurde geredet |
| 2. Person Singular |
contionabaris contionabare
|
du wurdest geredet |
| 3. Person Singular |
contionabatur
|
er/sie/es wurde geredet |
| 1. Person Plural |
contionabamur
|
wir wurden geredet |
| 2. Person Plural |
contionabamini
|
ihr wurdet geredet |
| 3. Person Plural |
contionabantur
|
sie wurden geredet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionarem
|
ich redete |
| 2. Person Singular |
contionares
|
du redetest |
| 3. Person Singular |
contionaret
|
er/sie/es redete |
| 1. Person Plural |
contionaremus
|
wir redeten |
| 2. Person Plural |
contionaretis
|
ihr redetet |
| 3. Person Plural |
contionarent
|
sie redeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionarer
|
ich würde geredet |
| 2. Person Singular |
contionareris contionarere
|
du würdest geredet |
| 3. Person Singular |
contionaretur
|
er/sie/es würde geredet |
| 1. Person Plural |
contionaremur
|
wir würden geredet |
| 2. Person Plural |
contionaremini
|
ihr würdet geredet |
| 3. Person Plural |
contionarentur
|
sie würden geredet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabo
|
ich werde reden |
| 2. Person Singular |
contionabis
|
du wirst reden |
| 3. Person Singular |
contionabit
|
er/sie/es wird reden |
| 1. Person Plural |
contionabimus
|
wir werden reden |
| 2. Person Plural |
contionabitis
|
ihr werdet reden |
| 3. Person Plural |
contionabunt
|
sie werden reden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionabor
|
ich werde geredet |
| 2. Person Singular |
contionaberis contionabere
|
du wirst geredet |
| 3. Person Singular |
contionabitur
|
er/sie/es wird geredet |
| 1. Person Plural |
contionabimur
|
wir werden geredet |
| 2. Person Plural |
contionabimini
|
ihr werdet geredet |
| 3. Person Plural |
contionabuntur
|
sie werden geredet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geredet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast geredet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat geredet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geredet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt geredet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geredet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus sum
|
ich bin geredet worden |
| 2. Person Singular |
contionatus es
|
du bist geredet worden |
| 3. Person Singular |
contionatus est
|
er/sie/es ist geredet worden |
| 1. Person Plural |
contionati sumus
|
wir sind geredet worden |
| 2. Person Plural |
contionati estis
|
ihr seid geredet worden |
| 3. Person Plural |
contionati sunt
|
sie sind geredet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geredet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest geredet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe geredet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geredet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet geredet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geredet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus sim
|
ich sei geredet worden |
| 2. Person Singular |
contionatus sis
|
du seiest geredet worden |
| 3. Person Singular |
contionatus sit
|
er/sie/es sei geredet worden |
| 1. Person Plural |
contionati simus
|
wir seien geredet worden |
| 2. Person Plural |
contionati sitis
|
ihr seiet geredet worden |
| 3. Person Plural |
contionati sint
|
sie seien geredet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte geredet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest geredet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte geredet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten geredet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet geredet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten geredet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus eram
|
ich war geredet worden |
| 2. Person Singular |
contionatus eras
|
du warst geredet worden |
| 3. Person Singular |
contionatus erat
|
er/sie/es war geredet worden |
| 1. Person Plural |
contionati eramus
|
wir waren geredet worden |
| 2. Person Plural |
contionati eratis
|
ihr warst geredet worden |
| 3. Person Plural |
contionati erant
|
sie waren geredet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte geredet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest geredet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte geredet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten geredet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet geredet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten geredet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus essem
|
ich wäre geredet worden |
| 2. Person Singular |
contionatus esses
|
du wärest geredet worden |
| 3. Person Singular |
contionatus esset
|
er/sie/es wäre geredet worden |
| 1. Person Plural |
contionati essemus
|
wir wären geredet worden |
| 2. Person Plural |
contionati essetis
|
ihr wäret geredet worden |
| 3. Person Plural |
contionati essent
|
sie wären geredet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde geredet haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst geredet haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird geredet haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden geredet haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet geredet haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden geredet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contionatus ero
|
ich werde geredet worden sein |
| 2. Person Singular |
contionatus eris
|
du werdest geredet worden sein |
| 3. Person Singular |
contionatus erit
|
er/sie/es werde geredet worden sein |
| 1. Person Plural |
contionati erimus
|
wir werden geredet worden sein |
| 2. Person Plural |
contionati eritis
|
ihr werdet geredet worden sein |
| 3. Person Plural |
contionati erunt
|
sie werden geredet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contionare
|
reden |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
geredet haben |
| Nachzeitigkeit |
contionaturum esse
|
reden werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contionari contionarier
|
geredet werden |
| Vorzeitigkeit |
contionatum esse
|
geredet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
contionatum iri
|
künftig geredet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
contiona
|
rede! |
| 2. Person Plural |
contionate
|
redet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
contionato
|
| 3. Person Singular |
contionato
|
| 2. Person Plural |
contionatote
|
| 3. Person Plural |
contionanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
contionare
|
das Reden |
| Genitiv |
contionandi
|
des Redens |
| Dativ |
contionando
|
dem Reden |
| Akkusativ |
contionandum
|
das Reden |
| Ablativ |
contionando
|
durch das Reden |
| Vokativ |
contionande
|
Reden! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionandus
|
contionanda
|
contionandum
|
| Genitiv |
contionandi
|
contionandae
|
contionandi
|
| Dativ |
contionando
|
contionandae
|
contionando
|
| Akkusativ |
contionandum
|
contionandam
|
contionandum
|
| Ablativ |
contionando
|
contionanda
|
contionando
|
| Vokativ |
contionande
|
contionanda
|
contionandum
|
Plural
| Nominativ |
contionandi
|
contionandae
|
contionanda
|
| Genitiv |
contionandorum
|
contionandarum
|
contionandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
contionandos
|
contionandas
|
contionanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
contionandi
|
contionandae
|
contionanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionans
|
contionans
|
contionans
|
| Genitiv |
contionantis
|
contionantis
|
contionantis
|
| Dativ |
contionanti
|
contionanti
|
contionanti
|
| Akkusativ |
contionantem
|
contionantem
|
contionans
|
| Ablativ |
contionanti contionante
|
contionanti contionante
|
contionanti contionante
|
| Vokativ |
contionans
|
contionans
|
contionans
|
Plural
| Nominativ |
contionantes
|
contionantes
|
contionantia
|
| Genitiv |
contionantium contionantum
|
contionantium contionantum
|
contionantium contionantum
|
| Dativ |
contionantibus
|
contionantibus
|
contionantibus
|
| Akkusativ |
contionantes
|
contionantes
|
contionantia
|
| Ablativ |
contionantibus
|
contionantibus
|
contionantibus
|
| Vokativ |
contionantes
|
contionantes
|
contionantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionatus
|
contionata
|
contionatum
|
| Genitiv |
contionati
|
contionatae
|
contionati
|
| Dativ |
contionato
|
contionatae
|
contionato
|
| Akkusativ |
contionatum
|
contionatam
|
contionatum
|
| Ablativ |
contionato
|
contionata
|
contionato
|
| Vokativ |
contionate
|
contionata
|
contionatum
|
Plural
| Nominativ |
contionati
|
contionatae
|
contionata
|
| Genitiv |
contionatorum
|
contionatarum
|
contionatorum
|
| Dativ |
contionatis
|
contionatis
|
contionatis
|
| Akkusativ |
contionatos
|
contionatas
|
contionata
|
| Ablativ |
contionatis
|
contionatis
|
contionatis
|
| Vokativ |
contionati
|
contionatae
|
contionata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contionaturus
|
contionatura
|
contionaturum
|
| Genitiv |
contionaturi
|
contionaturae
|
contionaturi
|
| Dativ |
contionaturo
|
contionaturae
|
contionaturo
|
| Akkusativ |
contionaturum
|
contionaturam
|
contionaturum
|
| Ablativ |
contionaturo
|
contionatura
|
contionaturo
|
| Vokativ |
contionature
|
contionatura
|
contionaturum
|
Plural
| Nominativ |
contionaturi
|
contionaturae
|
contionatura
|
| Genitiv |
contionaturorum
|
contionaturarum
|
contionaturorum
|
| Dativ |
contionaturis
|
contionaturis
|
contionaturis
|
| Akkusativ |
contionaturos
|
contionaturas
|
contionatura
|
| Ablativ |
contionaturis
|
contionaturis
|
contionaturis
|
| Vokativ |
contionaturi
|
contionaturae
|
contionatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
contionatum
|
contionatu
|