Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implano
|
|
2. Person Singular |
implanas
|
|
3. Person Singular |
implanat
|
|
1. Person Plural |
implanamus
|
|
2. Person Plural |
implanatis
|
|
3. Person Plural |
implanant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanor
|
|
2. Person Singular |
implanaris implanare
|
|
3. Person Singular |
implanatur
|
|
1. Person Plural |
implanamur
|
|
2. Person Plural |
implanamini
|
|
3. Person Plural |
implanantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanem
|
|
2. Person Singular |
implanes
|
|
3. Person Singular |
implanet
|
|
1. Person Plural |
implanemus
|
|
2. Person Plural |
implanetis
|
|
3. Person Plural |
implanent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implaner
|
|
2. Person Singular |
implaneris implanere
|
|
3. Person Singular |
implanetur
|
|
1. Person Plural |
implanemur
|
|
2. Person Plural |
implanemini
|
|
3. Person Plural |
implanentur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabam
|
|
2. Person Singular |
implanabas
|
|
3. Person Singular |
implanabat
|
|
1. Person Plural |
implanabamus
|
|
2. Person Plural |
implanabatis
|
|
3. Person Plural |
implanabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabar
|
|
2. Person Singular |
implanabaris implanabare
|
|
3. Person Singular |
implanabatur
|
|
1. Person Plural |
implanabamur
|
|
2. Person Plural |
implanabamini
|
|
3. Person Plural |
implanabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanarem
|
|
2. Person Singular |
implanares
|
|
3. Person Singular |
implanaret
|
|
1. Person Plural |
implanaremus
|
|
2. Person Plural |
implanaretis
|
|
3. Person Plural |
implanarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanarer
|
|
2. Person Singular |
implanareris implanarere
|
|
3. Person Singular |
implanaretur
|
|
1. Person Plural |
implanaremur
|
|
2. Person Plural |
implanaremini
|
|
3. Person Plural |
implanarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabo
|
|
2. Person Singular |
implanabis
|
|
3. Person Singular |
implanabit
|
|
1. Person Plural |
implanabimus
|
|
2. Person Plural |
implanabitis
|
|
3. Person Plural |
implanabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabor
|
|
2. Person Singular |
implanaberis implanabere
|
|
3. Person Singular |
implanabitur
|
|
1. Person Plural |
implanabimur
|
|
2. Person Plural |
implanabimini
|
|
3. Person Plural |
implanabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavi
|
|
2. Person Singular |
implanavisti
|
|
3. Person Singular |
implanavit
|
|
1. Person Plural |
implanavimus
|
|
2. Person Plural |
implanavistis
|
|
3. Person Plural |
implanaverunt implanavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sum
|
|
2. Person Singular |
implanatus es
|
|
3. Person Singular |
implanatus est
|
|
1. Person Plural |
implanati sumus
|
|
2. Person Plural |
implanati estis
|
|
3. Person Plural |
implanati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaverim
|
|
2. Person Singular |
implanaveris
|
|
3. Person Singular |
implanaverit
|
|
1. Person Plural |
implanaverimus
|
|
2. Person Plural |
implanaveritis
|
|
3. Person Plural |
implanaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sim
|
|
2. Person Singular |
implanatus sis
|
|
3. Person Singular |
implanatus sit
|
|
1. Person Plural |
implanati simus
|
|
2. Person Plural |
implanati sitis
|
|
3. Person Plural |
implanati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaveram
|
|
2. Person Singular |
implanaveras
|
|
3. Person Singular |
implanaverat
|
|
1. Person Plural |
implanaveramus
|
|
2. Person Plural |
implanaveratis
|
|
3. Person Plural |
implanaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus eram
|
|
2. Person Singular |
implanatus eras
|
|
3. Person Singular |
implanatus erat
|
|
1. Person Plural |
implanati eramus
|
|
2. Person Plural |
implanati eratis
|
|
3. Person Plural |
implanati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavissem
|
|
2. Person Singular |
implanavisses
|
|
3. Person Singular |
implanavisset
|
|
1. Person Plural |
implanavissemus
|
|
2. Person Plural |
implanavissetis
|
|
3. Person Plural |
implanavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus essem
|
|
2. Person Singular |
implanatus esses
|
|
3. Person Singular |
implanatus esset
|
|
1. Person Plural |
implanati essemus
|
|
2. Person Plural |
implanati essetis
|
|
3. Person Plural |
implanati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavero
|
|
2. Person Singular |
implanaveris
|
|
3. Person Singular |
implanaverit
|
|
1. Person Plural |
implanaverimus
|
|
2. Person Plural |
implanaveritis
|
|
3. Person Plural |
implanaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus ero
|
|
2. Person Singular |
implanatus eris
|
|
3. Person Singular |
implanatus erit
|
|
1. Person Plural |
implanati erimus
|
|
2. Person Plural |
implanati eritis
|
|
3. Person Plural |
implanati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanare
|
|
Vorzeitigkeit |
implanavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
implanaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanari implanarier
|
|
Vorzeitigkeit |
implanatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
implanatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
implana
|
! |
2. Person Plural |
implanate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
implanato
|
3. Person Singular |
implanato
|
2. Person Plural |
implanatote
|
3. Person Plural |
implananto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
implanare
|
das |
Genitiv |
implanandi
|
des es |
Dativ |
implanando
|
dem |
Akkusativ |
implanandum
|
das |
Ablativ |
implanando
|
durch das |
Vokativ |
implanande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanandus
|
implananda
|
implanandum
|
Genitiv |
implanandi
|
implanandae
|
implanandi
|
Dativ |
implanando
|
implanandae
|
implanando
|
Akkusativ |
implanandum
|
implanandam
|
implanandum
|
Ablativ |
implanando
|
implananda
|
implanando
|
Vokativ |
implanande
|
implananda
|
implanandum
|
Plural
Nominativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Genitiv |
implanandorum
|
implanandarum
|
implanandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
implanandos
|
implanandas
|
implananda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Genitiv |
implanantis
|
implanantis
|
implanantis
|
Dativ |
implananti
|
implananti
|
implananti
|
Akkusativ |
implanantem
|
implanantem
|
implanans
|
Ablativ |
implananti implanante
|
implananti implanante
|
implananti implanante
|
Vokativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Plural
Nominativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Genitiv |
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
Dativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Akkusativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Ablativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Vokativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanatus
|
implanata
|
implanatum
|
Genitiv |
implanati
|
implanatae
|
implanati
|
Dativ |
implanato
|
implanatae
|
implanato
|
Akkusativ |
implanatum
|
implanatam
|
implanatum
|
Ablativ |
implanato
|
implanata
|
implanato
|
Vokativ |
implanate
|
implanata
|
implanatum
|
Plural
Nominativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Genitiv |
implanatorum
|
implanatarum
|
implanatorum
|
Dativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Akkusativ |
implanatos
|
implanatas
|
implanata
|
Ablativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Vokativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanaturus
|
implanatura
|
implanaturum
|
Genitiv |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanaturi
|
Dativ |
implanaturo
|
implanaturae
|
implanaturo
|
Akkusativ |
implanaturum
|
implanaturam
|
implanaturum
|
Ablativ |
implanaturo
|
implanatura
|
implanaturo
|
Vokativ |
implanature
|
implanatura
|
implanaturum
|
Plural
Nominativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Genitiv |
implanaturorum
|
implanaturarum
|
implanaturorum
|
Dativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Akkusativ |
implanaturos
|
implanaturas
|
implanatura
|
Ablativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Vokativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
implanatum
|
implanatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implano
|
ich betrüge |
2. Person Singular |
implanas
|
du betrügst |
3. Person Singular |
implanat
|
er/sie/es betrügt |
1. Person Plural |
implanamus
|
wir betrügen |
2. Person Plural |
implanatis
|
ihr betrügt |
3. Person Plural |
implanant
|
sie betrügen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanor
|
ich werde betrogen |
2. Person Singular |
implanaris implanare
|
du wirst betrogen |
3. Person Singular |
implanatur
|
er/sie/es wird betrogen |
1. Person Plural |
implanamur
|
wir werden betrogen |
2. Person Plural |
implanamini
|
ihr werdet betrogen |
3. Person Plural |
implanantur
|
sie werden betrogen |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanem
|
ich betrüge |
2. Person Singular |
implanes
|
du betrügest |
3. Person Singular |
implanet
|
er/sie/es betrüge |
1. Person Plural |
implanemus
|
wir betrügen |
2. Person Plural |
implanetis
|
ihr betrüget |
3. Person Plural |
implanent
|
sie betrügen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implaner
|
ich werde betrogen |
2. Person Singular |
implaneris implanere
|
du werdest betrogen |
3. Person Singular |
implanetur
|
er/sie/es werde betrogen |
1. Person Plural |
implanemur
|
wir werden betrogen |
2. Person Plural |
implanemini
|
ihr werdet betrogen |
3. Person Plural |
implanentur
|
sie werden betrogen |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabam
|
ich betrog |
2. Person Singular |
implanabas
|
du betrogst |
3. Person Singular |
implanabat
|
er/sie/es betrog |
1. Person Plural |
implanabamus
|
wir betrogen |
2. Person Plural |
implanabatis
|
ihr betrogt |
3. Person Plural |
implanabant
|
sie betrogen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabar
|
ich wurde betrogen |
2. Person Singular |
implanabaris implanabare
|
du wurdest betrogen |
3. Person Singular |
implanabatur
|
er/sie/es wurde betrogen |
1. Person Plural |
implanabamur
|
wir wurden betrogen |
2. Person Plural |
implanabamini
|
ihr wurdet betrogen |
3. Person Plural |
implanabantur
|
sie wurden betrogen |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanarem
|
ich betröge |
2. Person Singular |
implanares
|
du betrögest |
3. Person Singular |
implanaret
|
er/sie/es betröge |
1. Person Plural |
implanaremus
|
wir betrögen |
2. Person Plural |
implanaretis
|
ihr betröget |
3. Person Plural |
implanarent
|
sie betrögen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanarer
|
ich würde betrogen |
2. Person Singular |
implanareris implanarere
|
du würdest betrogen |
3. Person Singular |
implanaretur
|
er/sie/es würde betrogen |
1. Person Plural |
implanaremur
|
wir würden betrogen |
2. Person Plural |
implanaremini
|
ihr würdet betrogen |
3. Person Plural |
implanarentur
|
sie würden betrogen |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabo
|
ich werde betrügen |
2. Person Singular |
implanabis
|
du wirst betrügen |
3. Person Singular |
implanabit
|
er/sie/es wird betrügen |
1. Person Plural |
implanabimus
|
wir werden betrügen |
2. Person Plural |
implanabitis
|
ihr werdet betrügen |
3. Person Plural |
implanabunt
|
sie werden betrügen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabor
|
ich werde betrogen |
2. Person Singular |
implanaberis implanabere
|
du wirst betrogen |
3. Person Singular |
implanabitur
|
er/sie/es wird betrogen |
1. Person Plural |
implanabimur
|
wir werden betrogen |
2. Person Plural |
implanabimini
|
ihr werdet betrogen |
3. Person Plural |
implanabuntur
|
sie werden betrogen |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavi
|
ich habe betrogen |
2. Person Singular |
implanavisti
|
du hast betrogen |
3. Person Singular |
implanavit
|
er/sie/es hat betrogen |
1. Person Plural |
implanavimus
|
wir haben betrogen |
2. Person Plural |
implanavistis
|
ihr habt betrogen |
3. Person Plural |
implanaverunt implanavere
|
sie haben betrogen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sum
|
ich bin betrogen worden |
2. Person Singular |
implanatus es
|
du bist betrogen worden |
3. Person Singular |
implanatus est
|
er/sie/es ist betrogen worden |
1. Person Plural |
implanati sumus
|
wir sind betrogen worden |
2. Person Plural |
implanati estis
|
ihr seid betrogen worden |
3. Person Plural |
implanati sunt
|
sie sind betrogen worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaverim
|
ich habe betrogen |
2. Person Singular |
implanaveris
|
du habest betrogen |
3. Person Singular |
implanaverit
|
er/sie/es habe betrogen |
1. Person Plural |
implanaverimus
|
wir haben betrogen |
2. Person Plural |
implanaveritis
|
ihr habet betrogen |
3. Person Plural |
implanaverint
|
sie haben betrogen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sim
|
ich sei betrogen worden |
2. Person Singular |
implanatus sis
|
du seiest betrogen worden |
3. Person Singular |
implanatus sit
|
er/sie/es sei betrogen worden |
1. Person Plural |
implanati simus
|
wir seien betrogen worden |
2. Person Plural |
implanati sitis
|
ihr seiet betrogen worden |
3. Person Plural |
implanati sint
|
sie seien betrogen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaveram
|
ich hatte betrogen |
2. Person Singular |
implanaveras
|
du hattest betrogen |
3. Person Singular |
implanaverat
|
er/sie/es hatte betrogen |
1. Person Plural |
implanaveramus
|
wir hatten betrogen |
2. Person Plural |
implanaveratis
|
ihr hattet betrogen |
3. Person Plural |
implanaverant
|
sie hatten betrogen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus eram
|
ich war betrogen worden |
2. Person Singular |
implanatus eras
|
du warst betrogen worden |
3. Person Singular |
implanatus erat
|
er/sie/es war betrogen worden |
1. Person Plural |
implanati eramus
|
wir waren betrogen worden |
2. Person Plural |
implanati eratis
|
ihr warst betrogen worden |
3. Person Plural |
implanati erant
|
sie waren betrogen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavissem
|
ich hätte betrogen |
2. Person Singular |
implanavisses
|
du hättest betrogen |
3. Person Singular |
implanavisset
|
er/sie/es hätte betrogen |
1. Person Plural |
implanavissemus
|
wir hätten betrogen |
2. Person Plural |
implanavissetis
|
ihr hättet betrogen |
3. Person Plural |
implanavissent
|
sie hätten betrogen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus essem
|
ich wäre betrogen worden |
2. Person Singular |
implanatus esses
|
du wärest betrogen worden |
3. Person Singular |
implanatus esset
|
er/sie/es wäre betrogen worden |
1. Person Plural |
implanati essemus
|
wir wären betrogen worden |
2. Person Plural |
implanati essetis
|
ihr wäret betrogen worden |
3. Person Plural |
implanati essent
|
sie wären betrogen worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavero
|
ich werde betrogen haben |
2. Person Singular |
implanaveris
|
du wirst betrogen haben |
3. Person Singular |
implanaverit
|
er/sie/es wird betrogen haben |
1. Person Plural |
implanaverimus
|
wir werden betrogen haben |
2. Person Plural |
implanaveritis
|
ihr werdet betrogen haben |
3. Person Plural |
implanaverint
|
sie werden betrogen haben |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus ero
|
ich werde betrogen worden sein |
2. Person Singular |
implanatus eris
|
du werdest betrogen worden sein |
3. Person Singular |
implanatus erit
|
er/sie/es werde betrogen worden sein |
1. Person Plural |
implanati erimus
|
wir werden betrogen worden sein |
2. Person Plural |
implanati eritis
|
ihr werdet betrogen worden sein |
3. Person Plural |
implanati erunt
|
sie werden betrogen worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanare
|
betrügen |
Vorzeitigkeit |
implanavisse
|
betrogen haben |
Nachzeitigkeit |
implanaturum esse
|
betrügen werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanari implanarier
|
betrogen werden |
Vorzeitigkeit |
implanatum esse
|
betrogen worden sein |
Nachzeitigkeit |
implanatum iri
|
künftig betrogen werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
implana
|
betrüge; betrüg! |
2. Person Plural |
implanate
|
betrügt! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
implanato
|
3. Person Singular |
implanato
|
2. Person Plural |
implanatote
|
3. Person Plural |
implananto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
implanare
|
das Betrügen |
Genitiv |
implanandi
|
des Betrügens |
Dativ |
implanando
|
dem Betrügen |
Akkusativ |
implanandum
|
das Betrügen |
Ablativ |
implanando
|
durch das Betrügen |
Vokativ |
implanande
|
Betrügen! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanandus
|
implananda
|
implanandum
|
Genitiv |
implanandi
|
implanandae
|
implanandi
|
Dativ |
implanando
|
implanandae
|
implanando
|
Akkusativ |
implanandum
|
implanandam
|
implanandum
|
Ablativ |
implanando
|
implananda
|
implanando
|
Vokativ |
implanande
|
implananda
|
implanandum
|
Plural
Nominativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Genitiv |
implanandorum
|
implanandarum
|
implanandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
implanandos
|
implanandas
|
implananda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Genitiv |
implanantis
|
implanantis
|
implanantis
|
Dativ |
implananti
|
implananti
|
implananti
|
Akkusativ |
implanantem
|
implanantem
|
implanans
|
Ablativ |
implananti implanante
|
implananti implanante
|
implananti implanante
|
Vokativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Plural
Nominativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Genitiv |
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
Dativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Akkusativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Ablativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Vokativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanatus
|
implanata
|
implanatum
|
Genitiv |
implanati
|
implanatae
|
implanati
|
Dativ |
implanato
|
implanatae
|
implanato
|
Akkusativ |
implanatum
|
implanatam
|
implanatum
|
Ablativ |
implanato
|
implanata
|
implanato
|
Vokativ |
implanate
|
implanata
|
implanatum
|
Plural
Nominativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Genitiv |
implanatorum
|
implanatarum
|
implanatorum
|
Dativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Akkusativ |
implanatos
|
implanatas
|
implanata
|
Ablativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Vokativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanaturus
|
implanatura
|
implanaturum
|
Genitiv |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanaturi
|
Dativ |
implanaturo
|
implanaturae
|
implanaturo
|
Akkusativ |
implanaturum
|
implanaturam
|
implanaturum
|
Ablativ |
implanaturo
|
implanatura
|
implanaturo
|
Vokativ |
implanature
|
implanatura
|
implanaturum
|
Plural
Nominativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Genitiv |
implanaturorum
|
implanaturarum
|
implanaturorum
|
Dativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Akkusativ |
implanaturos
|
implanaturas
|
implanatura
|
Ablativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Vokativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
implanatum
|
implanatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implano
|
ich hintergehe; gehe hinter |
2. Person Singular |
implanas
|
du hintergehst; gehst hinter |
3. Person Singular |
implanat
|
er/sie/es hintergeht; geht hinter |
1. Person Plural |
implanamus
|
wir hintergehen; gehen hinter |
2. Person Plural |
implanatis
|
ihr hintergeht; geht hinter |
3. Person Plural |
implanant
|
sie hintergehen; gehen hinter |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanor
|
ich werde hintergangen; hintergegangen |
2. Person Singular |
implanaris implanare
|
du wirst hintergangen; hintergegangen |
3. Person Singular |
implanatur
|
er/sie/es wird hintergangen; hintergegangen |
1. Person Plural |
implanamur
|
wir werden hintergangen; hintergegangen |
2. Person Plural |
implanamini
|
ihr werdet hintergangen; hintergegangen |
3. Person Plural |
implanantur
|
sie werden hintergangen; hintergegangen |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanem
|
ich hintergehe; gehe hinter |
2. Person Singular |
implanes
|
du hintergehest; gehest hinter |
3. Person Singular |
implanet
|
er/sie/es hintergehe; gehe hinter |
1. Person Plural |
implanemus
|
wir hintergehen; gehen hinter |
2. Person Plural |
implanetis
|
ihr hintergehet; gehet hinter |
3. Person Plural |
implanent
|
sie hintergehen; gehen hinter |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implaner
|
ich werde hintergangen; hintergegangen |
2. Person Singular |
implaneris implanere
|
du werdest hintergangen; hintergegangen |
3. Person Singular |
implanetur
|
er/sie/es werde hintergangen; hintergegangen |
1. Person Plural |
implanemur
|
wir werden hintergangen; hintergegangen |
2. Person Plural |
implanemini
|
ihr werdet hintergangen; hintergegangen |
3. Person Plural |
implanentur
|
sie werden hintergangen; hintergegangen |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabam
|
ich hinterging; ging hinter |
2. Person Singular |
implanabas
|
du hintergingst; gingst hinter |
3. Person Singular |
implanabat
|
er/sie/es hinterging; ging hinter |
1. Person Plural |
implanabamus
|
wir hintergingen; gingen hinter |
2. Person Plural |
implanabatis
|
ihr hintergingt; gingt hinter |
3. Person Plural |
implanabant
|
sie hintergingen; gingen hinter |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabar
|
ich wurde hintergangen; hintergegangen |
2. Person Singular |
implanabaris implanabare
|
du wurdest hintergangen; hintergegangen |
3. Person Singular |
implanabatur
|
er/sie/es wurde hintergangen; hintergegangen |
1. Person Plural |
implanabamur
|
wir wurden hintergangen; hintergegangen |
2. Person Plural |
implanabamini
|
ihr wurdet hintergangen; hintergegangen |
3. Person Plural |
implanabantur
|
sie wurden hintergangen; hintergegangen |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanarem
|
ich hinterginge; ginge hinter |
2. Person Singular |
implanares
|
du hintergingest; gingest hinter |
3. Person Singular |
implanaret
|
er/sie/es hinterginge; ginge hinter |
1. Person Plural |
implanaremus
|
wir hintergingen; gingen hinter |
2. Person Plural |
implanaretis
|
ihr hinterginget; ginget hinter |
3. Person Plural |
implanarent
|
sie hintergingen; gingen hinter |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanarer
|
ich würde hintergangen; hintergegangen |
2. Person Singular |
implanareris implanarere
|
du würdest hintergangen; hintergegangen |
3. Person Singular |
implanaretur
|
er/sie/es würde hintergangen; hintergegangen |
1. Person Plural |
implanaremur
|
wir würden hintergangen; hintergegangen |
2. Person Plural |
implanaremini
|
ihr würdet hintergangen; hintergegangen |
3. Person Plural |
implanarentur
|
sie würden hintergangen; hintergegangen |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabo
|
ich werde hintergehen |
2. Person Singular |
implanabis
|
du wirst hintergehen |
3. Person Singular |
implanabit
|
er/sie/es wird hintergehen |
1. Person Plural |
implanabimus
|
wir werden hintergehen |
2. Person Plural |
implanabitis
|
ihr werdet hintergehen |
3. Person Plural |
implanabunt
|
sie werden hintergehen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabor
|
ich werde hintergangen; hintergegangen |
2. Person Singular |
implanaberis implanabere
|
du wirst hintergangen; hintergegangen |
3. Person Singular |
implanabitur
|
er/sie/es wird hintergangen; hintergegangen |
1. Person Plural |
implanabimur
|
wir werden hintergangen; hintergegangen |
2. Person Plural |
implanabimini
|
ihr werdet hintergangen; hintergegangen |
3. Person Plural |
implanabuntur
|
sie werden hintergangen; hintergegangen |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavi
|
ich bin hintergangen; hintergegangen |
2. Person Singular |
implanavisti
|
du bist hintergangen; hintergegangen |
3. Person Singular |
implanavit
|
er/sie/es ist hintergangen; hintergegangen |
1. Person Plural |
implanavimus
|
wir sind hintergangen; hintergegangen |
2. Person Plural |
implanavistis
|
ihr seid hintergangen; hintergegangen |
3. Person Plural |
implanaverunt implanavere
|
sie sind hintergangen; hintergegangen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sum
|
ich bin hintergangen; hintergegangen worden |
2. Person Singular |
implanatus es
|
du bist hintergangen; hintergegangen worden |
3. Person Singular |
implanatus est
|
er/sie/es ist hintergangen; hintergegangen worden |
1. Person Plural |
implanati sumus
|
wir sind hintergangen; hintergegangen worden |
2. Person Plural |
implanati estis
|
ihr seid hintergangen; hintergegangen worden |
3. Person Plural |
implanati sunt
|
sie sind hintergangen; hintergegangen worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaverim
|
ich sei hintergangen; hintergegangen |
2. Person Singular |
implanaveris
|
du seiest hintergangen; hintergegangen |
3. Person Singular |
implanaverit
|
er/sie/es sei hintergangen; hintergegangen |
1. Person Plural |
implanaverimus
|
wir seien hintergangen; hintergegangen |
2. Person Plural |
implanaveritis
|
ihr seiet hintergangen; hintergegangen |
3. Person Plural |
implanaverint
|
sie seien hintergangen; hintergegangen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sim
|
ich sei hintergangen; hintergegangen worden |
2. Person Singular |
implanatus sis
|
du seiest hintergangen; hintergegangen worden |
3. Person Singular |
implanatus sit
|
er/sie/es sei hintergangen; hintergegangen worden |
1. Person Plural |
implanati simus
|
wir seien hintergangen; hintergegangen worden |
2. Person Plural |
implanati sitis
|
ihr seiet hintergangen; hintergegangen worden |
3. Person Plural |
implanati sint
|
sie seien hintergangen; hintergegangen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaveram
|
ich war hintergangen; hintergegangen |
2. Person Singular |
implanaveras
|
du warst hintergangen; hintergegangen |
3. Person Singular |
implanaverat
|
er/sie/es war hintergangen; hintergegangen |
1. Person Plural |
implanaveramus
|
wir waren hintergangen; hintergegangen |
2. Person Plural |
implanaveratis
|
ihr wart hintergangen; hintergegangen |
3. Person Plural |
implanaverant
|
sie waren hintergangen; hintergegangen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus eram
|
ich war hintergangen; hintergegangen worden |
2. Person Singular |
implanatus eras
|
du warst hintergangen; hintergegangen worden |
3. Person Singular |
implanatus erat
|
er/sie/es war hintergangen; hintergegangen worden |
1. Person Plural |
implanati eramus
|
wir waren hintergangen; hintergegangen worden |
2. Person Plural |
implanati eratis
|
ihr warst hintergangen; hintergegangen worden |
3. Person Plural |
implanati erant
|
sie waren hintergangen; hintergegangen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavissem
|
ich wäre hintergangen; hintergegangen |
2. Person Singular |
implanavisses
|
du wärest hintergangen; hintergegangen |
3. Person Singular |
implanavisset
|
er/sie/es wäre hintergangen; hintergegangen |
1. Person Plural |
implanavissemus
|
wir wären hintergangen; hintergegangen |
2. Person Plural |
implanavissetis
|
ihr wäret hintergangen; hintergegangen |
3. Person Plural |
implanavissent
|
sie wären hintergangen; hintergegangen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus essem
|
ich wäre hintergangen; hintergegangen worden |
2. Person Singular |
implanatus esses
|
du wärest hintergangen; hintergegangen worden |
3. Person Singular |
implanatus esset
|
er/sie/es wäre hintergangen; hintergegangen worden |
1. Person Plural |
implanati essemus
|
wir wären hintergangen; hintergegangen worden |
2. Person Plural |
implanati essetis
|
ihr wäret hintergangen; hintergegangen worden |
3. Person Plural |
implanati essent
|
sie wären hintergangen; hintergegangen worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavero
|
ich werde hintergangen; hintergegangen sein |
2. Person Singular |
implanaveris
|
du wirst hintergangen; hintergegangen sein |
3. Person Singular |
implanaverit
|
er/sie/es wird hintergangen; hintergegangen sein |
1. Person Plural |
implanaverimus
|
wir werden hintergangen; hintergegangen sein |
2. Person Plural |
implanaveritis
|
ihr werdet hintergangen; hintergegangen sein |
3. Person Plural |
implanaverint
|
sie werden hintergangen; hintergegangen sein |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus ero
|
ich werde hintergangen; hintergegangen worden sein |
2. Person Singular |
implanatus eris
|
du werdest hintergangen; hintergegangen worden sein |
3. Person Singular |
implanatus erit
|
er/sie/es werde hintergangen; hintergegangen worden sein |
1. Person Plural |
implanati erimus
|
wir werden hintergangen; hintergegangen worden sein |
2. Person Plural |
implanati eritis
|
ihr werdet hintergangen; hintergegangen worden sein |
3. Person Plural |
implanati erunt
|
sie werden hintergangen; hintergegangen worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanare
|
hintergehen |
Vorzeitigkeit |
implanavisse
|
hintergangen; hintergegangen haben |
Nachzeitigkeit |
implanaturum esse
|
hintergehen werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanari implanarier
|
hintergangen; hintergegangen werden |
Vorzeitigkeit |
implanatum esse
|
hintergangen; hintergegangen worden sein |
Nachzeitigkeit |
implanatum iri
|
künftig hintergangen; hintergegangen werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
implana
|
hintergehe; gehe hinter; hintergehe; gehe hintr! |
2. Person Plural |
implanate
|
hintergeht; geht hinter! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
implanato
|
3. Person Singular |
implanato
|
2. Person Plural |
implanatote
|
3. Person Plural |
implananto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
implanare
|
das Hintergehen |
Genitiv |
implanandi
|
des Hintergehens |
Dativ |
implanando
|
dem Hintergehen |
Akkusativ |
implanandum
|
das Hintergehen |
Ablativ |
implanando
|
durch das Hintergehen |
Vokativ |
implanande
|
Hintergehen! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanandus
|
implananda
|
implanandum
|
Genitiv |
implanandi
|
implanandae
|
implanandi
|
Dativ |
implanando
|
implanandae
|
implanando
|
Akkusativ |
implanandum
|
implanandam
|
implanandum
|
Ablativ |
implanando
|
implananda
|
implanando
|
Vokativ |
implanande
|
implananda
|
implanandum
|
Plural
Nominativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Genitiv |
implanandorum
|
implanandarum
|
implanandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
implanandos
|
implanandas
|
implananda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Genitiv |
implanantis
|
implanantis
|
implanantis
|
Dativ |
implananti
|
implananti
|
implananti
|
Akkusativ |
implanantem
|
implanantem
|
implanans
|
Ablativ |
implananti implanante
|
implananti implanante
|
implananti implanante
|
Vokativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Plural
Nominativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Genitiv |
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
Dativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Akkusativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Ablativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Vokativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanatus
|
implanata
|
implanatum
|
Genitiv |
implanati
|
implanatae
|
implanati
|
Dativ |
implanato
|
implanatae
|
implanato
|
Akkusativ |
implanatum
|
implanatam
|
implanatum
|
Ablativ |
implanato
|
implanata
|
implanato
|
Vokativ |
implanate
|
implanata
|
implanatum
|
Plural
Nominativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Genitiv |
implanatorum
|
implanatarum
|
implanatorum
|
Dativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Akkusativ |
implanatos
|
implanatas
|
implanata
|
Ablativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Vokativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanaturus
|
implanatura
|
implanaturum
|
Genitiv |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanaturi
|
Dativ |
implanaturo
|
implanaturae
|
implanaturo
|
Akkusativ |
implanaturum
|
implanaturam
|
implanaturum
|
Ablativ |
implanaturo
|
implanatura
|
implanaturo
|
Vokativ |
implanature
|
implanatura
|
implanaturum
|
Plural
Nominativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Genitiv |
implanaturorum
|
implanaturarum
|
implanaturorum
|
Dativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Akkusativ |
implanaturos
|
implanaturas
|
implanatura
|
Ablativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Vokativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
implanatum
|
implanatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implano
|
ich führe irre |
2. Person Singular |
implanas
|
du führst irre |
3. Person Singular |
implanat
|
er/sie/es führt irre |
1. Person Plural |
implanamus
|
wir führen irre |
2. Person Plural |
implanatis
|
ihr führt irre |
3. Person Plural |
implanant
|
sie führen irre |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanor
|
ich werde irregeführt |
2. Person Singular |
implanaris implanare
|
du wirst irregeführt |
3. Person Singular |
implanatur
|
er/sie/es wird irregeführt |
1. Person Plural |
implanamur
|
wir werden irregeführt |
2. Person Plural |
implanamini
|
ihr werdet irregeführt |
3. Person Plural |
implanantur
|
sie werden irregeführt |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanem
|
ich führe irre |
2. Person Singular |
implanes
|
du führest irre |
3. Person Singular |
implanet
|
er/sie/es führe irre |
1. Person Plural |
implanemus
|
wir führen irre |
2. Person Plural |
implanetis
|
ihr führet irre |
3. Person Plural |
implanent
|
sie führen irre |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implaner
|
ich werde irregeführt |
2. Person Singular |
implaneris implanere
|
du werdest irregeführt |
3. Person Singular |
implanetur
|
er/sie/es werde irregeführt |
1. Person Plural |
implanemur
|
wir werden irregeführt |
2. Person Plural |
implanemini
|
ihr werdet irregeführt |
3. Person Plural |
implanentur
|
sie werden irregeführt |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabam
|
ich führte irre |
2. Person Singular |
implanabas
|
du führtest irre |
3. Person Singular |
implanabat
|
er/sie/es führte irre |
1. Person Plural |
implanabamus
|
wir führten irre |
2. Person Plural |
implanabatis
|
ihr führtet irre |
3. Person Plural |
implanabant
|
sie führten irre |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabar
|
ich wurde irregeführt |
2. Person Singular |
implanabaris implanabare
|
du wurdest irregeführt |
3. Person Singular |
implanabatur
|
er/sie/es wurde irregeführt |
1. Person Plural |
implanabamur
|
wir wurden irregeführt |
2. Person Plural |
implanabamini
|
ihr wurdet irregeführt |
3. Person Plural |
implanabantur
|
sie wurden irregeführt |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanarem
|
ich führte irre |
2. Person Singular |
implanares
|
du führtest irre |
3. Person Singular |
implanaret
|
er/sie/es führte irre |
1. Person Plural |
implanaremus
|
wir führten irre |
2. Person Plural |
implanaretis
|
ihr führtet irre |
3. Person Plural |
implanarent
|
sie führten irre |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanarer
|
ich würde irregeführt |
2. Person Singular |
implanareris implanarere
|
du würdest irregeführt |
3. Person Singular |
implanaretur
|
er/sie/es würde irregeführt |
1. Person Plural |
implanaremur
|
wir würden irregeführt |
2. Person Plural |
implanaremini
|
ihr würdet irregeführt |
3. Person Plural |
implanarentur
|
sie würden irregeführt |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabo
|
ich werde irreführen |
2. Person Singular |
implanabis
|
du wirst irreführen |
3. Person Singular |
implanabit
|
er/sie/es wird irreführen |
1. Person Plural |
implanabimus
|
wir werden irreführen |
2. Person Plural |
implanabitis
|
ihr werdet irreführen |
3. Person Plural |
implanabunt
|
sie werden irreführen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabor
|
ich werde irregeführt |
2. Person Singular |
implanaberis implanabere
|
du wirst irregeführt |
3. Person Singular |
implanabitur
|
er/sie/es wird irregeführt |
1. Person Plural |
implanabimur
|
wir werden irregeführt |
2. Person Plural |
implanabimini
|
ihr werdet irregeführt |
3. Person Plural |
implanabuntur
|
sie werden irregeführt |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavi
|
ich habe irregeführt |
2. Person Singular |
implanavisti
|
du hast irregeführt |
3. Person Singular |
implanavit
|
er/sie/es hat irregeführt |
1. Person Plural |
implanavimus
|
wir haben irregeführt |
2. Person Plural |
implanavistis
|
ihr habt irregeführt |
3. Person Plural |
implanaverunt implanavere
|
sie haben irregeführt |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sum
|
ich bin irregeführt worden |
2. Person Singular |
implanatus es
|
du bist irregeführt worden |
3. Person Singular |
implanatus est
|
er/sie/es ist irregeführt worden |
1. Person Plural |
implanati sumus
|
wir sind irregeführt worden |
2. Person Plural |
implanati estis
|
ihr seid irregeführt worden |
3. Person Plural |
implanati sunt
|
sie sind irregeführt worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaverim
|
ich habe irregeführt |
2. Person Singular |
implanaveris
|
du habest irregeführt |
3. Person Singular |
implanaverit
|
er/sie/es habe irregeführt |
1. Person Plural |
implanaverimus
|
wir haben irregeführt |
2. Person Plural |
implanaveritis
|
ihr habet irregeführt |
3. Person Plural |
implanaverint
|
sie haben irregeführt |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sim
|
ich sei irregeführt worden |
2. Person Singular |
implanatus sis
|
du seiest irregeführt worden |
3. Person Singular |
implanatus sit
|
er/sie/es sei irregeführt worden |
1. Person Plural |
implanati simus
|
wir seien irregeführt worden |
2. Person Plural |
implanati sitis
|
ihr seiet irregeführt worden |
3. Person Plural |
implanati sint
|
sie seien irregeführt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaveram
|
ich hatte irregeführt |
2. Person Singular |
implanaveras
|
du hattest irregeführt |
3. Person Singular |
implanaverat
|
er/sie/es hatte irregeführt |
1. Person Plural |
implanaveramus
|
wir hatten irregeführt |
2. Person Plural |
implanaveratis
|
ihr hattet irregeführt |
3. Person Plural |
implanaverant
|
sie hatten irregeführt |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus eram
|
ich war irregeführt worden |
2. Person Singular |
implanatus eras
|
du warst irregeführt worden |
3. Person Singular |
implanatus erat
|
er/sie/es war irregeführt worden |
1. Person Plural |
implanati eramus
|
wir waren irregeführt worden |
2. Person Plural |
implanati eratis
|
ihr warst irregeführt worden |
3. Person Plural |
implanati erant
|
sie waren irregeführt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavissem
|
ich hätte irregeführt |
2. Person Singular |
implanavisses
|
du hättest irregeführt |
3. Person Singular |
implanavisset
|
er/sie/es hätte irregeführt |
1. Person Plural |
implanavissemus
|
wir hätten irregeführt |
2. Person Plural |
implanavissetis
|
ihr hättet irregeführt |
3. Person Plural |
implanavissent
|
sie hätten irregeführt |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus essem
|
ich wäre irregeführt worden |
2. Person Singular |
implanatus esses
|
du wärest irregeführt worden |
3. Person Singular |
implanatus esset
|
er/sie/es wäre irregeführt worden |
1. Person Plural |
implanati essemus
|
wir wären irregeführt worden |
2. Person Plural |
implanati essetis
|
ihr wäret irregeführt worden |
3. Person Plural |
implanati essent
|
sie wären irregeführt worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavero
|
ich werde irregeführt haben |
2. Person Singular |
implanaveris
|
du wirst irregeführt haben |
3. Person Singular |
implanaverit
|
er/sie/es wird irregeführt haben |
1. Person Plural |
implanaverimus
|
wir werden irregeführt haben |
2. Person Plural |
implanaveritis
|
ihr werdet irregeführt haben |
3. Person Plural |
implanaverint
|
sie werden irregeführt haben |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus ero
|
ich werde irregeführt worden sein |
2. Person Singular |
implanatus eris
|
du werdest irregeführt worden sein |
3. Person Singular |
implanatus erit
|
er/sie/es werde irregeführt worden sein |
1. Person Plural |
implanati erimus
|
wir werden irregeführt worden sein |
2. Person Plural |
implanati eritis
|
ihr werdet irregeführt worden sein |
3. Person Plural |
implanati erunt
|
sie werden irregeführt worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanare
|
irreführen |
Vorzeitigkeit |
implanavisse
|
irregeführt haben |
Nachzeitigkeit |
implanaturum esse
|
irreführen werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanari implanarier
|
irregeführt werden |
Vorzeitigkeit |
implanatum esse
|
irregeführt worden sein |
Nachzeitigkeit |
implanatum iri
|
künftig irregeführt werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
implana
|
führe irre! |
2. Person Plural |
implanate
|
führt irre! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
implanato
|
3. Person Singular |
implanato
|
2. Person Plural |
implanatote
|
3. Person Plural |
implananto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
implanare
|
das Irreführen |
Genitiv |
implanandi
|
des Irreführens |
Dativ |
implanando
|
dem Irreführen |
Akkusativ |
implanandum
|
das Irreführen |
Ablativ |
implanando
|
durch das Irreführen |
Vokativ |
implanande
|
Irreführen! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanandus
|
implananda
|
implanandum
|
Genitiv |
implanandi
|
implanandae
|
implanandi
|
Dativ |
implanando
|
implanandae
|
implanando
|
Akkusativ |
implanandum
|
implanandam
|
implanandum
|
Ablativ |
implanando
|
implananda
|
implanando
|
Vokativ |
implanande
|
implananda
|
implanandum
|
Plural
Nominativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Genitiv |
implanandorum
|
implanandarum
|
implanandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
implanandos
|
implanandas
|
implananda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Genitiv |
implanantis
|
implanantis
|
implanantis
|
Dativ |
implananti
|
implananti
|
implananti
|
Akkusativ |
implanantem
|
implanantem
|
implanans
|
Ablativ |
implananti implanante
|
implananti implanante
|
implananti implanante
|
Vokativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Plural
Nominativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Genitiv |
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
Dativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Akkusativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Ablativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Vokativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanatus
|
implanata
|
implanatum
|
Genitiv |
implanati
|
implanatae
|
implanati
|
Dativ |
implanato
|
implanatae
|
implanato
|
Akkusativ |
implanatum
|
implanatam
|
implanatum
|
Ablativ |
implanato
|
implanata
|
implanato
|
Vokativ |
implanate
|
implanata
|
implanatum
|
Plural
Nominativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Genitiv |
implanatorum
|
implanatarum
|
implanatorum
|
Dativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Akkusativ |
implanatos
|
implanatas
|
implanata
|
Ablativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Vokativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanaturus
|
implanatura
|
implanaturum
|
Genitiv |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanaturi
|
Dativ |
implanaturo
|
implanaturae
|
implanaturo
|
Akkusativ |
implanaturum
|
implanaturam
|
implanaturum
|
Ablativ |
implanaturo
|
implanatura
|
implanaturo
|
Vokativ |
implanature
|
implanatura
|
implanaturum
|
Plural
Nominativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Genitiv |
implanaturorum
|
implanaturarum
|
implanaturorum
|
Dativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Akkusativ |
implanaturos
|
implanaturas
|
implanatura
|
Ablativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Vokativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
implanatum
|
implanatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implano
|
ich täusche |
2. Person Singular |
implanas
|
du täuscht |
3. Person Singular |
implanat
|
er/sie/es täuscht |
1. Person Plural |
implanamus
|
wir täuschen |
2. Person Plural |
implanatis
|
ihr täuscht |
3. Person Plural |
implanant
|
sie täuschen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanor
|
ich werde getäuscht |
2. Person Singular |
implanaris implanare
|
du wirst getäuscht |
3. Person Singular |
implanatur
|
er/sie/es wird getäuscht |
1. Person Plural |
implanamur
|
wir werden getäuscht |
2. Person Plural |
implanamini
|
ihr werdet getäuscht |
3. Person Plural |
implanantur
|
sie werden getäuscht |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanem
|
ich täusche |
2. Person Singular |
implanes
|
du täuschest |
3. Person Singular |
implanet
|
er/sie/es täusche |
1. Person Plural |
implanemus
|
wir täuschen |
2. Person Plural |
implanetis
|
ihr täuschet |
3. Person Plural |
implanent
|
sie täuschen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implaner
|
ich werde getäuscht |
2. Person Singular |
implaneris implanere
|
du werdest getäuscht |
3. Person Singular |
implanetur
|
er/sie/es werde getäuscht |
1. Person Plural |
implanemur
|
wir werden getäuscht |
2. Person Plural |
implanemini
|
ihr werdet getäuscht |
3. Person Plural |
implanentur
|
sie werden getäuscht |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabam
|
ich täuschte |
2. Person Singular |
implanabas
|
du täuschtest |
3. Person Singular |
implanabat
|
er/sie/es täuschte |
1. Person Plural |
implanabamus
|
wir täuschten |
2. Person Plural |
implanabatis
|
ihr täuschtet |
3. Person Plural |
implanabant
|
sie täuschten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabar
|
ich wurde getäuscht |
2. Person Singular |
implanabaris implanabare
|
du wurdest getäuscht |
3. Person Singular |
implanabatur
|
er/sie/es wurde getäuscht |
1. Person Plural |
implanabamur
|
wir wurden getäuscht |
2. Person Plural |
implanabamini
|
ihr wurdet getäuscht |
3. Person Plural |
implanabantur
|
sie wurden getäuscht |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanarem
|
ich täuschte |
2. Person Singular |
implanares
|
du täuschtest |
3. Person Singular |
implanaret
|
er/sie/es täuschte |
1. Person Plural |
implanaremus
|
wir täuschten |
2. Person Plural |
implanaretis
|
ihr täuschtet |
3. Person Plural |
implanarent
|
sie täuschten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanarer
|
ich würde getäuscht |
2. Person Singular |
implanareris implanarere
|
du würdest getäuscht |
3. Person Singular |
implanaretur
|
er/sie/es würde getäuscht |
1. Person Plural |
implanaremur
|
wir würden getäuscht |
2. Person Plural |
implanaremini
|
ihr würdet getäuscht |
3. Person Plural |
implanarentur
|
sie würden getäuscht |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanabo
|
ich werde täuschen |
2. Person Singular |
implanabis
|
du wirst täuschen |
3. Person Singular |
implanabit
|
er/sie/es wird täuschen |
1. Person Plural |
implanabimus
|
wir werden täuschen |
2. Person Plural |
implanabitis
|
ihr werdet täuschen |
3. Person Plural |
implanabunt
|
sie werden täuschen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanabor
|
ich werde getäuscht |
2. Person Singular |
implanaberis implanabere
|
du wirst getäuscht |
3. Person Singular |
implanabitur
|
er/sie/es wird getäuscht |
1. Person Plural |
implanabimur
|
wir werden getäuscht |
2. Person Plural |
implanabimini
|
ihr werdet getäuscht |
3. Person Plural |
implanabuntur
|
sie werden getäuscht |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavi
|
ich habe getäuscht |
2. Person Singular |
implanavisti
|
du hast getäuscht |
3. Person Singular |
implanavit
|
er/sie/es hat getäuscht |
1. Person Plural |
implanavimus
|
wir haben getäuscht |
2. Person Plural |
implanavistis
|
ihr habt getäuscht |
3. Person Plural |
implanaverunt implanavere
|
sie haben getäuscht |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sum
|
ich bin getäuscht worden |
2. Person Singular |
implanatus es
|
du bist getäuscht worden |
3. Person Singular |
implanatus est
|
er/sie/es ist getäuscht worden |
1. Person Plural |
implanati sumus
|
wir sind getäuscht worden |
2. Person Plural |
implanati estis
|
ihr seid getäuscht worden |
3. Person Plural |
implanati sunt
|
sie sind getäuscht worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaverim
|
ich habe getäuscht |
2. Person Singular |
implanaveris
|
du habest getäuscht |
3. Person Singular |
implanaverit
|
er/sie/es habe getäuscht |
1. Person Plural |
implanaverimus
|
wir haben getäuscht |
2. Person Plural |
implanaveritis
|
ihr habet getäuscht |
3. Person Plural |
implanaverint
|
sie haben getäuscht |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus sim
|
ich sei getäuscht worden |
2. Person Singular |
implanatus sis
|
du seiest getäuscht worden |
3. Person Singular |
implanatus sit
|
er/sie/es sei getäuscht worden |
1. Person Plural |
implanati simus
|
wir seien getäuscht worden |
2. Person Plural |
implanati sitis
|
ihr seiet getäuscht worden |
3. Person Plural |
implanati sint
|
sie seien getäuscht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanaveram
|
ich hatte getäuscht |
2. Person Singular |
implanaveras
|
du hattest getäuscht |
3. Person Singular |
implanaverat
|
er/sie/es hatte getäuscht |
1. Person Plural |
implanaveramus
|
wir hatten getäuscht |
2. Person Plural |
implanaveratis
|
ihr hattet getäuscht |
3. Person Plural |
implanaverant
|
sie hatten getäuscht |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus eram
|
ich war getäuscht worden |
2. Person Singular |
implanatus eras
|
du warst getäuscht worden |
3. Person Singular |
implanatus erat
|
er/sie/es war getäuscht worden |
1. Person Plural |
implanati eramus
|
wir waren getäuscht worden |
2. Person Plural |
implanati eratis
|
ihr warst getäuscht worden |
3. Person Plural |
implanati erant
|
sie waren getäuscht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavissem
|
ich hätte getäuscht |
2. Person Singular |
implanavisses
|
du hättest getäuscht |
3. Person Singular |
implanavisset
|
er/sie/es hätte getäuscht |
1. Person Plural |
implanavissemus
|
wir hätten getäuscht |
2. Person Plural |
implanavissetis
|
ihr hättet getäuscht |
3. Person Plural |
implanavissent
|
sie hätten getäuscht |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus essem
|
ich wäre getäuscht worden |
2. Person Singular |
implanatus esses
|
du wärest getäuscht worden |
3. Person Singular |
implanatus esset
|
er/sie/es wäre getäuscht worden |
1. Person Plural |
implanati essemus
|
wir wären getäuscht worden |
2. Person Plural |
implanati essetis
|
ihr wäret getäuscht worden |
3. Person Plural |
implanati essent
|
sie wären getäuscht worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
implanavero
|
ich werde getäuscht haben |
2. Person Singular |
implanaveris
|
du wirst getäuscht haben |
3. Person Singular |
implanaverit
|
er/sie/es wird getäuscht haben |
1. Person Plural |
implanaverimus
|
wir werden getäuscht haben |
2. Person Plural |
implanaveritis
|
ihr werdet getäuscht haben |
3. Person Plural |
implanaverint
|
sie werden getäuscht haben |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
implanatus ero
|
ich werde getäuscht worden sein |
2. Person Singular |
implanatus eris
|
du werdest getäuscht worden sein |
3. Person Singular |
implanatus erit
|
er/sie/es werde getäuscht worden sein |
1. Person Plural |
implanati erimus
|
wir werden getäuscht worden sein |
2. Person Plural |
implanati eritis
|
ihr werdet getäuscht worden sein |
3. Person Plural |
implanati erunt
|
sie werden getäuscht worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanare
|
täuschen |
Vorzeitigkeit |
implanavisse
|
getäuscht haben |
Nachzeitigkeit |
implanaturum esse
|
täuschen werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
implanari implanarier
|
getäuscht werden |
Vorzeitigkeit |
implanatum esse
|
getäuscht worden sein |
Nachzeitigkeit |
implanatum iri
|
künftig getäuscht werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
implana
|
täusche! |
2. Person Plural |
implanate
|
täuscht! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
implanato
|
3. Person Singular |
implanato
|
2. Person Plural |
implanatote
|
3. Person Plural |
implananto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
implanare
|
das Täuschen |
Genitiv |
implanandi
|
des Täuschens |
Dativ |
implanando
|
dem Täuschen |
Akkusativ |
implanandum
|
das Täuschen |
Ablativ |
implanando
|
durch das Täuschen |
Vokativ |
implanande
|
Täuschen! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanandus
|
implananda
|
implanandum
|
Genitiv |
implanandi
|
implanandae
|
implanandi
|
Dativ |
implanando
|
implanandae
|
implanando
|
Akkusativ |
implanandum
|
implanandam
|
implanandum
|
Ablativ |
implanando
|
implananda
|
implanando
|
Vokativ |
implanande
|
implananda
|
implanandum
|
Plural
Nominativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Genitiv |
implanandorum
|
implanandarum
|
implanandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
implanandos
|
implanandas
|
implananda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
implanandi
|
implanandae
|
implananda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Genitiv |
implanantis
|
implanantis
|
implanantis
|
Dativ |
implananti
|
implananti
|
implananti
|
Akkusativ |
implanantem
|
implanantem
|
implanans
|
Ablativ |
implananti implanante
|
implananti implanante
|
implananti implanante
|
Vokativ |
implanans
|
implanans
|
implanans
|
Plural
Nominativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Genitiv |
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
implanantium implanantum
|
Dativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Akkusativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Ablativ |
implanantibus
|
implanantibus
|
implanantibus
|
Vokativ |
implanantes
|
implanantes
|
implanantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanatus
|
implanata
|
implanatum
|
Genitiv |
implanati
|
implanatae
|
implanati
|
Dativ |
implanato
|
implanatae
|
implanato
|
Akkusativ |
implanatum
|
implanatam
|
implanatum
|
Ablativ |
implanato
|
implanata
|
implanato
|
Vokativ |
implanate
|
implanata
|
implanatum
|
Plural
Nominativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Genitiv |
implanatorum
|
implanatarum
|
implanatorum
|
Dativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Akkusativ |
implanatos
|
implanatas
|
implanata
|
Ablativ |
implanatis
|
implanatis
|
implanatis
|
Vokativ |
implanati
|
implanatae
|
implanata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
implanaturus
|
implanatura
|
implanaturum
|
Genitiv |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanaturi
|
Dativ |
implanaturo
|
implanaturae
|
implanaturo
|
Akkusativ |
implanaturum
|
implanaturam
|
implanaturum
|
Ablativ |
implanaturo
|
implanatura
|
implanaturo
|
Vokativ |
implanature
|
implanatura
|
implanaturum
|
Plural
Nominativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Genitiv |
implanaturorum
|
implanaturarum
|
implanaturorum
|
Dativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Akkusativ |
implanaturos
|
implanaturas
|
implanatura
|
Ablativ |
implanaturis
|
implanaturis
|
implanaturis
|
Vokativ |
implanaturi
|
implanaturae
|
implanatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
implanatum
|
implanatu
|