Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequito
|
ich gleite fort |
| 2. Person Singular |
abequitas
|
du gleitest fort |
| 3. Person Singular |
abequitat
|
er/sie/es gleitet fort |
| 1. Person Plural |
abequitamus
|
wir gleiten fort |
| 2. Person Plural |
abequitatis
|
ihr gleitet fort |
| 3. Person Plural |
abequitant
|
sie gleiten fort |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitor
|
ich werde fortgeglitten |
| 2. Person Singular |
abequitaris abequitare
|
du wirst fortgeglitten |
| 3. Person Singular |
abequitatur
|
er/sie/es wird fortgeglitten |
| 1. Person Plural |
abequitamur
|
wir werden fortgeglitten |
| 2. Person Plural |
abequitamini
|
ihr werdet fortgeglitten |
| 3. Person Plural |
abequitantur
|
sie werden fortgeglitten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitem
|
ich gleite fort |
| 2. Person Singular |
abequites
|
du gleitest fort |
| 3. Person Singular |
abequitet
|
er/sie/es gleite fort |
| 1. Person Plural |
abequitemus
|
wir gleiten fort |
| 2. Person Plural |
abequitetis
|
ihr gleitet fort |
| 3. Person Plural |
abequitent
|
sie gleiten fort |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequiter
|
ich werde fortgeglitten |
| 2. Person Singular |
abequiteris abequitere
|
du werdest fortgeglitten |
| 3. Person Singular |
abequitetur
|
er/sie/es werde fortgeglitten |
| 1. Person Plural |
abequitemur
|
wir werden fortgeglitten |
| 2. Person Plural |
abequitemini
|
ihr werdet fortgeglitten |
| 3. Person Plural |
abequitentur
|
sie werden fortgeglitten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabam
|
ich glitt fort |
| 2. Person Singular |
abequitabas
|
du glittest fort |
| 3. Person Singular |
abequitabat
|
er/sie/es glitt fort |
| 1. Person Plural |
abequitabamus
|
wir glitten fort |
| 2. Person Plural |
abequitabatis
|
ihr glittet fort |
| 3. Person Plural |
abequitabant
|
sie glitten fort |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabar
|
ich wurde fortgeglitten |
| 2. Person Singular |
abequitabaris abequitabare
|
du wurdest fortgeglitten |
| 3. Person Singular |
abequitabatur
|
er/sie/es wurde fortgeglitten |
| 1. Person Plural |
abequitabamur
|
wir wurden fortgeglitten |
| 2. Person Plural |
abequitabamini
|
ihr wurdet fortgeglitten |
| 3. Person Plural |
abequitabantur
|
sie wurden fortgeglitten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitarem
|
ich glitte fort |
| 2. Person Singular |
abequitares
|
du glittest fort |
| 3. Person Singular |
abequitaret
|
er/sie/es glitte fort |
| 1. Person Plural |
abequitaremus
|
wir glitten fort |
| 2. Person Plural |
abequitaretis
|
ihr glittet fort |
| 3. Person Plural |
abequitarent
|
sie glitten fort |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitarer
|
ich würde fortgeglitten |
| 2. Person Singular |
abequitareris abequitarere
|
du würdest fortgeglitten |
| 3. Person Singular |
abequitaretur
|
er/sie/es würde fortgeglitten |
| 1. Person Plural |
abequitaremur
|
wir würden fortgeglitten |
| 2. Person Plural |
abequitaremini
|
ihr würdet fortgeglitten |
| 3. Person Plural |
abequitarentur
|
sie würden fortgeglitten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabo
|
ich werde fortgleiten |
| 2. Person Singular |
abequitabis
|
du wirst fortgleiten |
| 3. Person Singular |
abequitabit
|
er/sie/es wird fortgleiten |
| 1. Person Plural |
abequitabimus
|
wir werden fortgleiten |
| 2. Person Plural |
abequitabitis
|
ihr werdet fortgleiten |
| 3. Person Plural |
abequitabunt
|
sie werden fortgleiten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabor
|
ich werde fortgeglitten |
| 2. Person Singular |
abequitaberis abequitabere
|
du wirst fortgeglitten |
| 3. Person Singular |
abequitabitur
|
er/sie/es wird fortgeglitten |
| 1. Person Plural |
abequitabimur
|
wir werden fortgeglitten |
| 2. Person Plural |
abequitabimini
|
ihr werdet fortgeglitten |
| 3. Person Plural |
abequitabuntur
|
sie werden fortgeglitten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitavi
|
ich bin fortgeglitten |
| 2. Person Singular |
abequitavisti
|
du bist fortgeglitten |
| 3. Person Singular |
abequitavit
|
er/sie/es ist fortgeglitten |
| 1. Person Plural |
abequitavimus
|
wir sind fortgeglitten |
| 2. Person Plural |
abequitavistis
|
ihr seid fortgeglitten |
| 3. Person Plural |
abequitaverunt abequitavere
|
sie sind fortgeglitten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus sum
|
ich bin fortgeglitten worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus es
|
du bist fortgeglitten worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus est
|
er/sie/es ist fortgeglitten worden |
| 1. Person Plural |
abequitati sumus
|
wir sind fortgeglitten worden |
| 2. Person Plural |
abequitati estis
|
ihr seid fortgeglitten worden |
| 3. Person Plural |
abequitati sunt
|
sie sind fortgeglitten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitaverim
|
ich sei fortgeglitten |
| 2. Person Singular |
abequitaveris
|
du seiest fortgeglitten |
| 3. Person Singular |
abequitaverit
|
er/sie/es sei fortgeglitten |
| 1. Person Plural |
abequitaverimus
|
wir seien fortgeglitten |
| 2. Person Plural |
abequitaveritis
|
ihr seiet fortgeglitten |
| 3. Person Plural |
abequitaverint
|
sie seien fortgeglitten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus sim
|
ich sei fortgeglitten worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus sis
|
du seiest fortgeglitten worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus sit
|
er/sie/es sei fortgeglitten worden |
| 1. Person Plural |
abequitati simus
|
wir seien fortgeglitten worden |
| 2. Person Plural |
abequitati sitis
|
ihr seiet fortgeglitten worden |
| 3. Person Plural |
abequitati sint
|
sie seien fortgeglitten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitaveram
|
ich war fortgeglitten |
| 2. Person Singular |
abequitaveras
|
du warst fortgeglitten |
| 3. Person Singular |
abequitaverat
|
er/sie/es war fortgeglitten |
| 1. Person Plural |
abequitaveramus
|
wir waren fortgeglitten |
| 2. Person Plural |
abequitaveratis
|
ihr wart fortgeglitten |
| 3. Person Plural |
abequitaverant
|
sie waren fortgeglitten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus eram
|
ich war fortgeglitten worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus eras
|
du warst fortgeglitten worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus erat
|
er/sie/es war fortgeglitten worden |
| 1. Person Plural |
abequitati eramus
|
wir waren fortgeglitten worden |
| 2. Person Plural |
abequitati eratis
|
ihr warst fortgeglitten worden |
| 3. Person Plural |
abequitati erant
|
sie waren fortgeglitten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitavissem
|
ich wäre fortgeglitten |
| 2. Person Singular |
abequitavisses
|
du wärest fortgeglitten |
| 3. Person Singular |
abequitavisset
|
er/sie/es wäre fortgeglitten |
| 1. Person Plural |
abequitavissemus
|
wir wären fortgeglitten |
| 2. Person Plural |
abequitavissetis
|
ihr wäret fortgeglitten |
| 3. Person Plural |
abequitavissent
|
sie wären fortgeglitten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus essem
|
ich wäre fortgeglitten worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus esses
|
du wärest fortgeglitten worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus esset
|
er/sie/es wäre fortgeglitten worden |
| 1. Person Plural |
abequitati essemus
|
wir wären fortgeglitten worden |
| 2. Person Plural |
abequitati essetis
|
ihr wäret fortgeglitten worden |
| 3. Person Plural |
abequitati essent
|
sie wären fortgeglitten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitavero
|
ich werde fortgeglitten sein |
| 2. Person Singular |
abequitaveris
|
du wirst fortgeglitten sein |
| 3. Person Singular |
abequitaverit
|
er/sie/es wird fortgeglitten sein |
| 1. Person Plural |
abequitaverimus
|
wir werden fortgeglitten sein |
| 2. Person Plural |
abequitaveritis
|
ihr werdet fortgeglitten sein |
| 3. Person Plural |
abequitaverint
|
sie werden fortgeglitten sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus ero
|
ich werde fortgeglitten worden sein |
| 2. Person Singular |
abequitatus eris
|
du werdest fortgeglitten worden sein |
| 3. Person Singular |
abequitatus erit
|
er/sie/es werde fortgeglitten worden sein |
| 1. Person Plural |
abequitati erimus
|
wir werden fortgeglitten worden sein |
| 2. Person Plural |
abequitati eritis
|
ihr werdet fortgeglitten worden sein |
| 3. Person Plural |
abequitati erunt
|
sie werden fortgeglitten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
abequitare
|
fortgleiten |
| Vorzeitigkeit |
abequitavisse
|
fortgeglitten haben |
| Nachzeitigkeit |
abequitaturum esse
|
fortgleiten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
abequitari abequitarier
|
fortgeglitten werden |
| Vorzeitigkeit |
abequitatum esse
|
fortgeglitten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
abequitatum iri
|
künftig fortgeglitten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
abequita
|
gleite fort! |
| 2. Person Plural |
abequitate
|
gleitet fort! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
abequitato
|
| 3. Person Singular |
abequitato
|
| 2. Person Plural |
abequitatote
|
| 3. Person Plural |
abequitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
abequitare
|
das Fortgleiten |
| Genitiv |
abequitandi
|
des Fortgleitens |
| Dativ |
abequitando
|
dem Fortgleiten |
| Akkusativ |
abequitandum
|
das Fortgleiten |
| Ablativ |
abequitando
|
durch das Fortgleiten |
| Vokativ |
abequitande
|
Fortgleiten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitandus
|
abequitanda
|
abequitandum
|
| Genitiv |
abequitandi
|
abequitandae
|
abequitandi
|
| Dativ |
abequitando
|
abequitandae
|
abequitando
|
| Akkusativ |
abequitandum
|
abequitandam
|
abequitandum
|
| Ablativ |
abequitando
|
abequitanda
|
abequitando
|
| Vokativ |
abequitande
|
abequitanda
|
abequitandum
|
Plural
| Nominativ |
abequitandi
|
abequitandae
|
abequitanda
|
| Genitiv |
abequitandorum
|
abequitandarum
|
abequitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
abequitandos
|
abequitandas
|
abequitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
abequitandi
|
abequitandae
|
abequitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitans
|
abequitans
|
abequitans
|
| Genitiv |
abequitantis
|
abequitantis
|
abequitantis
|
| Dativ |
abequitanti
|
abequitanti
|
abequitanti
|
| Akkusativ |
abequitantem
|
abequitantem
|
abequitans
|
| Ablativ |
abequitanti abequitante
|
abequitanti abequitante
|
abequitanti abequitante
|
| Vokativ |
abequitans
|
abequitans
|
abequitans
|
Plural
| Nominativ |
abequitantes
|
abequitantes
|
abequitantia
|
| Genitiv |
abequitantium abequitantum
|
abequitantium abequitantum
|
abequitantium abequitantum
|
| Dativ |
abequitantibus
|
abequitantibus
|
abequitantibus
|
| Akkusativ |
abequitantes
|
abequitantes
|
abequitantia
|
| Ablativ |
abequitantibus
|
abequitantibus
|
abequitantibus
|
| Vokativ |
abequitantes
|
abequitantes
|
abequitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitatus
|
abequitata
|
abequitatum
|
| Genitiv |
abequitati
|
abequitatae
|
abequitati
|
| Dativ |
abequitato
|
abequitatae
|
abequitato
|
| Akkusativ |
abequitatum
|
abequitatam
|
abequitatum
|
| Ablativ |
abequitato
|
abequitata
|
abequitato
|
| Vokativ |
abequitate
|
abequitata
|
abequitatum
|
Plural
| Nominativ |
abequitati
|
abequitatae
|
abequitata
|
| Genitiv |
abequitatorum
|
abequitatarum
|
abequitatorum
|
| Dativ |
abequitatis
|
abequitatis
|
abequitatis
|
| Akkusativ |
abequitatos
|
abequitatas
|
abequitata
|
| Ablativ |
abequitatis
|
abequitatis
|
abequitatis
|
| Vokativ |
abequitati
|
abequitatae
|
abequitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitaturus
|
abequitatura
|
abequitaturum
|
| Genitiv |
abequitaturi
|
abequitaturae
|
abequitaturi
|
| Dativ |
abequitaturo
|
abequitaturae
|
abequitaturo
|
| Akkusativ |
abequitaturum
|
abequitaturam
|
abequitaturum
|
| Ablativ |
abequitaturo
|
abequitatura
|
abequitaturo
|
| Vokativ |
abequitature
|
abequitatura
|
abequitaturum
|
Plural
| Nominativ |
abequitaturi
|
abequitaturae
|
abequitatura
|
| Genitiv |
abequitaturorum
|
abequitaturarum
|
abequitaturorum
|
| Dativ |
abequitaturis
|
abequitaturis
|
abequitaturis
|
| Akkusativ |
abequitaturos
|
abequitaturas
|
abequitatura
|
| Ablativ |
abequitaturis
|
abequitaturis
|
abequitaturis
|
| Vokativ |
abequitaturi
|
abequitaturae
|
abequitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
abequitatum
|
abequitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequito
|
ich reite fort |
| 2. Person Singular |
abequitas
|
du reitest fort |
| 3. Person Singular |
abequitat
|
er/sie/es reitet fort |
| 1. Person Plural |
abequitamus
|
wir reiten fort |
| 2. Person Plural |
abequitatis
|
ihr reitet fort |
| 3. Person Plural |
abequitant
|
sie reiten fort |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitor
|
ich werde fortgeritten |
| 2. Person Singular |
abequitaris abequitare
|
du wirst fortgeritten |
| 3. Person Singular |
abequitatur
|
er/sie/es wird fortgeritten |
| 1. Person Plural |
abequitamur
|
wir werden fortgeritten |
| 2. Person Plural |
abequitamini
|
ihr werdet fortgeritten |
| 3. Person Plural |
abequitantur
|
sie werden fortgeritten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitem
|
ich reite fort |
| 2. Person Singular |
abequites
|
du reitest fort |
| 3. Person Singular |
abequitet
|
er/sie/es reite fort |
| 1. Person Plural |
abequitemus
|
wir reiten fort |
| 2. Person Plural |
abequitetis
|
ihr reitet fort |
| 3. Person Plural |
abequitent
|
sie reiten fort |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequiter
|
ich werde fortgeritten |
| 2. Person Singular |
abequiteris abequitere
|
du werdest fortgeritten |
| 3. Person Singular |
abequitetur
|
er/sie/es werde fortgeritten |
| 1. Person Plural |
abequitemur
|
wir werden fortgeritten |
| 2. Person Plural |
abequitemini
|
ihr werdet fortgeritten |
| 3. Person Plural |
abequitentur
|
sie werden fortgeritten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabam
|
ich ritt fort |
| 2. Person Singular |
abequitabas
|
du rittest fort |
| 3. Person Singular |
abequitabat
|
er/sie/es ritt fort |
| 1. Person Plural |
abequitabamus
|
wir ritten fort |
| 2. Person Plural |
abequitabatis
|
ihr rittet fort |
| 3. Person Plural |
abequitabant
|
sie ritten fort |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabar
|
ich wurde fortgeritten |
| 2. Person Singular |
abequitabaris abequitabare
|
du wurdest fortgeritten |
| 3. Person Singular |
abequitabatur
|
er/sie/es wurde fortgeritten |
| 1. Person Plural |
abequitabamur
|
wir wurden fortgeritten |
| 2. Person Plural |
abequitabamini
|
ihr wurdet fortgeritten |
| 3. Person Plural |
abequitabantur
|
sie wurden fortgeritten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitarem
|
ich ritte fort |
| 2. Person Singular |
abequitares
|
du rittest fort |
| 3. Person Singular |
abequitaret
|
er/sie/es ritte fort |
| 1. Person Plural |
abequitaremus
|
wir ritten fort |
| 2. Person Plural |
abequitaretis
|
ihr rittet fort |
| 3. Person Plural |
abequitarent
|
sie ritten fort |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitarer
|
ich würde fortgeritten |
| 2. Person Singular |
abequitareris abequitarere
|
du würdest fortgeritten |
| 3. Person Singular |
abequitaretur
|
er/sie/es würde fortgeritten |
| 1. Person Plural |
abequitaremur
|
wir würden fortgeritten |
| 2. Person Plural |
abequitaremini
|
ihr würdet fortgeritten |
| 3. Person Plural |
abequitarentur
|
sie würden fortgeritten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabo
|
ich werde fortreiten |
| 2. Person Singular |
abequitabis
|
du wirst fortreiten |
| 3. Person Singular |
abequitabit
|
er/sie/es wird fortreiten |
| 1. Person Plural |
abequitabimus
|
wir werden fortreiten |
| 2. Person Plural |
abequitabitis
|
ihr werdet fortreiten |
| 3. Person Plural |
abequitabunt
|
sie werden fortreiten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabor
|
ich werde fortgeritten |
| 2. Person Singular |
abequitaberis abequitabere
|
du wirst fortgeritten |
| 3. Person Singular |
abequitabitur
|
er/sie/es wird fortgeritten |
| 1. Person Plural |
abequitabimur
|
wir werden fortgeritten |
| 2. Person Plural |
abequitabimini
|
ihr werdet fortgeritten |
| 3. Person Plural |
abequitabuntur
|
sie werden fortgeritten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitavi
|
ich bin fortgeritten |
| 2. Person Singular |
abequitavisti
|
du bist fortgeritten |
| 3. Person Singular |
abequitavit
|
er/sie/es ist fortgeritten |
| 1. Person Plural |
abequitavimus
|
wir sind fortgeritten |
| 2. Person Plural |
abequitavistis
|
ihr seid fortgeritten |
| 3. Person Plural |
abequitaverunt abequitavere
|
sie sind fortgeritten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus sum
|
ich bin fortgeritten worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus es
|
du bist fortgeritten worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus est
|
er/sie/es ist fortgeritten worden |
| 1. Person Plural |
abequitati sumus
|
wir sind fortgeritten worden |
| 2. Person Plural |
abequitati estis
|
ihr seid fortgeritten worden |
| 3. Person Plural |
abequitati sunt
|
sie sind fortgeritten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitaverim
|
ich sei fortgeritten |
| 2. Person Singular |
abequitaveris
|
du seiest fortgeritten |
| 3. Person Singular |
abequitaverit
|
er/sie/es sei fortgeritten |
| 1. Person Plural |
abequitaverimus
|
wir seien fortgeritten |
| 2. Person Plural |
abequitaveritis
|
ihr seiet fortgeritten |
| 3. Person Plural |
abequitaverint
|
sie seien fortgeritten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus sim
|
ich sei fortgeritten worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus sis
|
du seiest fortgeritten worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus sit
|
er/sie/es sei fortgeritten worden |
| 1. Person Plural |
abequitati simus
|
wir seien fortgeritten worden |
| 2. Person Plural |
abequitati sitis
|
ihr seiet fortgeritten worden |
| 3. Person Plural |
abequitati sint
|
sie seien fortgeritten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitaveram
|
ich war fortgeritten |
| 2. Person Singular |
abequitaveras
|
du warst fortgeritten |
| 3. Person Singular |
abequitaverat
|
er/sie/es war fortgeritten |
| 1. Person Plural |
abequitaveramus
|
wir waren fortgeritten |
| 2. Person Plural |
abequitaveratis
|
ihr wart fortgeritten |
| 3. Person Plural |
abequitaverant
|
sie waren fortgeritten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus eram
|
ich war fortgeritten worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus eras
|
du warst fortgeritten worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus erat
|
er/sie/es war fortgeritten worden |
| 1. Person Plural |
abequitati eramus
|
wir waren fortgeritten worden |
| 2. Person Plural |
abequitati eratis
|
ihr warst fortgeritten worden |
| 3. Person Plural |
abequitati erant
|
sie waren fortgeritten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitavissem
|
ich wäre fortgeritten |
| 2. Person Singular |
abequitavisses
|
du wärest fortgeritten |
| 3. Person Singular |
abequitavisset
|
er/sie/es wäre fortgeritten |
| 1. Person Plural |
abequitavissemus
|
wir wären fortgeritten |
| 2. Person Plural |
abequitavissetis
|
ihr wäret fortgeritten |
| 3. Person Plural |
abequitavissent
|
sie wären fortgeritten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus essem
|
ich wäre fortgeritten worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus esses
|
du wärest fortgeritten worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus esset
|
er/sie/es wäre fortgeritten worden |
| 1. Person Plural |
abequitati essemus
|
wir wären fortgeritten worden |
| 2. Person Plural |
abequitati essetis
|
ihr wäret fortgeritten worden |
| 3. Person Plural |
abequitati essent
|
sie wären fortgeritten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitavero
|
ich werde fortgeritten sein |
| 2. Person Singular |
abequitaveris
|
du wirst fortgeritten sein |
| 3. Person Singular |
abequitaverit
|
er/sie/es wird fortgeritten sein |
| 1. Person Plural |
abequitaverimus
|
wir werden fortgeritten sein |
| 2. Person Plural |
abequitaveritis
|
ihr werdet fortgeritten sein |
| 3. Person Plural |
abequitaverint
|
sie werden fortgeritten sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus ero
|
ich werde fortgeritten worden sein |
| 2. Person Singular |
abequitatus eris
|
du werdest fortgeritten worden sein |
| 3. Person Singular |
abequitatus erit
|
er/sie/es werde fortgeritten worden sein |
| 1. Person Plural |
abequitati erimus
|
wir werden fortgeritten worden sein |
| 2. Person Plural |
abequitati eritis
|
ihr werdet fortgeritten worden sein |
| 3. Person Plural |
abequitati erunt
|
sie werden fortgeritten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
abequitare
|
fortreiten |
| Vorzeitigkeit |
abequitavisse
|
fortgeritten haben |
| Nachzeitigkeit |
abequitaturum esse
|
fortreiten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
abequitari abequitarier
|
fortgeritten werden |
| Vorzeitigkeit |
abequitatum esse
|
fortgeritten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
abequitatum iri
|
künftig fortgeritten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
abequita
|
reite fort! |
| 2. Person Plural |
abequitate
|
reitet fort! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
abequitato
|
| 3. Person Singular |
abequitato
|
| 2. Person Plural |
abequitatote
|
| 3. Person Plural |
abequitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
abequitare
|
das Fortreiten |
| Genitiv |
abequitandi
|
des Fortreitens |
| Dativ |
abequitando
|
dem Fortreiten |
| Akkusativ |
abequitandum
|
das Fortreiten |
| Ablativ |
abequitando
|
durch das Fortreiten |
| Vokativ |
abequitande
|
Fortreiten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitandus
|
abequitanda
|
abequitandum
|
| Genitiv |
abequitandi
|
abequitandae
|
abequitandi
|
| Dativ |
abequitando
|
abequitandae
|
abequitando
|
| Akkusativ |
abequitandum
|
abequitandam
|
abequitandum
|
| Ablativ |
abequitando
|
abequitanda
|
abequitando
|
| Vokativ |
abequitande
|
abequitanda
|
abequitandum
|
Plural
| Nominativ |
abequitandi
|
abequitandae
|
abequitanda
|
| Genitiv |
abequitandorum
|
abequitandarum
|
abequitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
abequitandos
|
abequitandas
|
abequitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
abequitandi
|
abequitandae
|
abequitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitans
|
abequitans
|
abequitans
|
| Genitiv |
abequitantis
|
abequitantis
|
abequitantis
|
| Dativ |
abequitanti
|
abequitanti
|
abequitanti
|
| Akkusativ |
abequitantem
|
abequitantem
|
abequitans
|
| Ablativ |
abequitanti abequitante
|
abequitanti abequitante
|
abequitanti abequitante
|
| Vokativ |
abequitans
|
abequitans
|
abequitans
|
Plural
| Nominativ |
abequitantes
|
abequitantes
|
abequitantia
|
| Genitiv |
abequitantium abequitantum
|
abequitantium abequitantum
|
abequitantium abequitantum
|
| Dativ |
abequitantibus
|
abequitantibus
|
abequitantibus
|
| Akkusativ |
abequitantes
|
abequitantes
|
abequitantia
|
| Ablativ |
abequitantibus
|
abequitantibus
|
abequitantibus
|
| Vokativ |
abequitantes
|
abequitantes
|
abequitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitatus
|
abequitata
|
abequitatum
|
| Genitiv |
abequitati
|
abequitatae
|
abequitati
|
| Dativ |
abequitato
|
abequitatae
|
abequitato
|
| Akkusativ |
abequitatum
|
abequitatam
|
abequitatum
|
| Ablativ |
abequitato
|
abequitata
|
abequitato
|
| Vokativ |
abequitate
|
abequitata
|
abequitatum
|
Plural
| Nominativ |
abequitati
|
abequitatae
|
abequitata
|
| Genitiv |
abequitatorum
|
abequitatarum
|
abequitatorum
|
| Dativ |
abequitatis
|
abequitatis
|
abequitatis
|
| Akkusativ |
abequitatos
|
abequitatas
|
abequitata
|
| Ablativ |
abequitatis
|
abequitatis
|
abequitatis
|
| Vokativ |
abequitati
|
abequitatae
|
abequitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitaturus
|
abequitatura
|
abequitaturum
|
| Genitiv |
abequitaturi
|
abequitaturae
|
abequitaturi
|
| Dativ |
abequitaturo
|
abequitaturae
|
abequitaturo
|
| Akkusativ |
abequitaturum
|
abequitaturam
|
abequitaturum
|
| Ablativ |
abequitaturo
|
abequitatura
|
abequitaturo
|
| Vokativ |
abequitature
|
abequitatura
|
abequitaturum
|
Plural
| Nominativ |
abequitaturi
|
abequitaturae
|
abequitatura
|
| Genitiv |
abequitaturorum
|
abequitaturarum
|
abequitaturorum
|
| Dativ |
abequitaturis
|
abequitaturis
|
abequitaturis
|
| Akkusativ |
abequitaturos
|
abequitaturas
|
abequitatura
|
| Ablativ |
abequitaturis
|
abequitaturis
|
abequitaturis
|
| Vokativ |
abequitaturi
|
abequitaturae
|
abequitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
abequitatum
|
abequitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequito
|
ich fahre weg |
| 2. Person Singular |
abequitas
|
du fährst weg |
| 3. Person Singular |
abequitat
|
er/sie/es fährt weg |
| 1. Person Plural |
abequitamus
|
wir fahren weg |
| 2. Person Plural |
abequitatis
|
ihr fahrt weg |
| 3. Person Plural |
abequitant
|
sie fahren weg |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitor
|
ich werde weggefahren |
| 2. Person Singular |
abequitaris abequitare
|
du wirst weggefahren |
| 3. Person Singular |
abequitatur
|
er/sie/es wird weggefahren |
| 1. Person Plural |
abequitamur
|
wir werden weggefahren |
| 2. Person Plural |
abequitamini
|
ihr werdet weggefahren |
| 3. Person Plural |
abequitantur
|
sie werden weggefahren |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitem
|
ich fahre weg |
| 2. Person Singular |
abequites
|
du fahrest weg |
| 3. Person Singular |
abequitet
|
er/sie/es fahre weg |
| 1. Person Plural |
abequitemus
|
wir fahren weg |
| 2. Person Plural |
abequitetis
|
ihr fahret weg |
| 3. Person Plural |
abequitent
|
sie fahren weg |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequiter
|
ich werde weggefahren |
| 2. Person Singular |
abequiteris abequitere
|
du werdest weggefahren |
| 3. Person Singular |
abequitetur
|
er/sie/es werde weggefahren |
| 1. Person Plural |
abequitemur
|
wir werden weggefahren |
| 2. Person Plural |
abequitemini
|
ihr werdet weggefahren |
| 3. Person Plural |
abequitentur
|
sie werden weggefahren |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabam
|
ich fuhr weg |
| 2. Person Singular |
abequitabas
|
du fuhrst weg |
| 3. Person Singular |
abequitabat
|
er/sie/es fuhr weg |
| 1. Person Plural |
abequitabamus
|
wir fuhren weg |
| 2. Person Plural |
abequitabatis
|
ihr fuhrt weg |
| 3. Person Plural |
abequitabant
|
sie fuhren weg |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabar
|
ich wurde weggefahren |
| 2. Person Singular |
abequitabaris abequitabare
|
du wurdest weggefahren |
| 3. Person Singular |
abequitabatur
|
er/sie/es wurde weggefahren |
| 1. Person Plural |
abequitabamur
|
wir wurden weggefahren |
| 2. Person Plural |
abequitabamini
|
ihr wurdet weggefahren |
| 3. Person Plural |
abequitabantur
|
sie wurden weggefahren |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitarem
|
ich führe weg |
| 2. Person Singular |
abequitares
|
du führest weg |
| 3. Person Singular |
abequitaret
|
er/sie/es führe weg |
| 1. Person Plural |
abequitaremus
|
wir führen weg |
| 2. Person Plural |
abequitaretis
|
ihr führet weg |
| 3. Person Plural |
abequitarent
|
sie führen weg |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitarer
|
ich würde weggefahren |
| 2. Person Singular |
abequitareris abequitarere
|
du würdest weggefahren |
| 3. Person Singular |
abequitaretur
|
er/sie/es würde weggefahren |
| 1. Person Plural |
abequitaremur
|
wir würden weggefahren |
| 2. Person Plural |
abequitaremini
|
ihr würdet weggefahren |
| 3. Person Plural |
abequitarentur
|
sie würden weggefahren |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabo
|
ich werde wegfahren |
| 2. Person Singular |
abequitabis
|
du wirst wegfahren |
| 3. Person Singular |
abequitabit
|
er/sie/es wird wegfahren |
| 1. Person Plural |
abequitabimus
|
wir werden wegfahren |
| 2. Person Plural |
abequitabitis
|
ihr werdet wegfahren |
| 3. Person Plural |
abequitabunt
|
sie werden wegfahren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitabor
|
ich werde weggefahren |
| 2. Person Singular |
abequitaberis abequitabere
|
du wirst weggefahren |
| 3. Person Singular |
abequitabitur
|
er/sie/es wird weggefahren |
| 1. Person Plural |
abequitabimur
|
wir werden weggefahren |
| 2. Person Plural |
abequitabimini
|
ihr werdet weggefahren |
| 3. Person Plural |
abequitabuntur
|
sie werden weggefahren |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitavi
|
ich bin weggefahren |
| 2. Person Singular |
abequitavisti
|
du bist weggefahren |
| 3. Person Singular |
abequitavit
|
er/sie/es ist weggefahren |
| 1. Person Plural |
abequitavimus
|
wir sind weggefahren |
| 2. Person Plural |
abequitavistis
|
ihr seid weggefahren |
| 3. Person Plural |
abequitaverunt abequitavere
|
sie sind weggefahren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus sum
|
ich bin weggefahren worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus es
|
du bist weggefahren worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus est
|
er/sie/es ist weggefahren worden |
| 1. Person Plural |
abequitati sumus
|
wir sind weggefahren worden |
| 2. Person Plural |
abequitati estis
|
ihr seid weggefahren worden |
| 3. Person Plural |
abequitati sunt
|
sie sind weggefahren worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitaverim
|
ich sei weggefahren |
| 2. Person Singular |
abequitaveris
|
du seiest weggefahren |
| 3. Person Singular |
abequitaverit
|
er/sie/es sei weggefahren |
| 1. Person Plural |
abequitaverimus
|
wir seien weggefahren |
| 2. Person Plural |
abequitaveritis
|
ihr seiet weggefahren |
| 3. Person Plural |
abequitaverint
|
sie seien weggefahren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus sim
|
ich sei weggefahren worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus sis
|
du seiest weggefahren worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus sit
|
er/sie/es sei weggefahren worden |
| 1. Person Plural |
abequitati simus
|
wir seien weggefahren worden |
| 2. Person Plural |
abequitati sitis
|
ihr seiet weggefahren worden |
| 3. Person Plural |
abequitati sint
|
sie seien weggefahren worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitaveram
|
ich war weggefahren |
| 2. Person Singular |
abequitaveras
|
du warst weggefahren |
| 3. Person Singular |
abequitaverat
|
er/sie/es war weggefahren |
| 1. Person Plural |
abequitaveramus
|
wir waren weggefahren |
| 2. Person Plural |
abequitaveratis
|
ihr wart weggefahren |
| 3. Person Plural |
abequitaverant
|
sie waren weggefahren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus eram
|
ich war weggefahren worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus eras
|
du warst weggefahren worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus erat
|
er/sie/es war weggefahren worden |
| 1. Person Plural |
abequitati eramus
|
wir waren weggefahren worden |
| 2. Person Plural |
abequitati eratis
|
ihr warst weggefahren worden |
| 3. Person Plural |
abequitati erant
|
sie waren weggefahren worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitavissem
|
ich wäre weggefahren |
| 2. Person Singular |
abequitavisses
|
du wärest weggefahren |
| 3. Person Singular |
abequitavisset
|
er/sie/es wäre weggefahren |
| 1. Person Plural |
abequitavissemus
|
wir wären weggefahren |
| 2. Person Plural |
abequitavissetis
|
ihr wäret weggefahren |
| 3. Person Plural |
abequitavissent
|
sie wären weggefahren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus essem
|
ich wäre weggefahren worden |
| 2. Person Singular |
abequitatus esses
|
du wärest weggefahren worden |
| 3. Person Singular |
abequitatus esset
|
er/sie/es wäre weggefahren worden |
| 1. Person Plural |
abequitati essemus
|
wir wären weggefahren worden |
| 2. Person Plural |
abequitati essetis
|
ihr wäret weggefahren worden |
| 3. Person Plural |
abequitati essent
|
sie wären weggefahren worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitavero
|
ich werde weggefahren sein |
| 2. Person Singular |
abequitaveris
|
du wirst weggefahren sein |
| 3. Person Singular |
abequitaverit
|
er/sie/es wird weggefahren sein |
| 1. Person Plural |
abequitaverimus
|
wir werden weggefahren sein |
| 2. Person Plural |
abequitaveritis
|
ihr werdet weggefahren sein |
| 3. Person Plural |
abequitaverint
|
sie werden weggefahren sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
abequitatus ero
|
ich werde weggefahren worden sein |
| 2. Person Singular |
abequitatus eris
|
du werdest weggefahren worden sein |
| 3. Person Singular |
abequitatus erit
|
er/sie/es werde weggefahren worden sein |
| 1. Person Plural |
abequitati erimus
|
wir werden weggefahren worden sein |
| 2. Person Plural |
abequitati eritis
|
ihr werdet weggefahren worden sein |
| 3. Person Plural |
abequitati erunt
|
sie werden weggefahren worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
abequitare
|
wegfahren |
| Vorzeitigkeit |
abequitavisse
|
weggefahren haben |
| Nachzeitigkeit |
abequitaturum esse
|
wegfahren werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
abequitari abequitarier
|
weggefahren werden |
| Vorzeitigkeit |
abequitatum esse
|
weggefahren worden sein |
| Nachzeitigkeit |
abequitatum iri
|
künftig weggefahren werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
abequita
|
fahre weg; fahre wg! |
| 2. Person Plural |
abequitate
|
fahrt weg! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
abequitato
|
| 3. Person Singular |
abequitato
|
| 2. Person Plural |
abequitatote
|
| 3. Person Plural |
abequitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
abequitare
|
das Wegfahren |
| Genitiv |
abequitandi
|
des Wegfahrens |
| Dativ |
abequitando
|
dem Wegfahren |
| Akkusativ |
abequitandum
|
das Wegfahren |
| Ablativ |
abequitando
|
durch das Wegfahren |
| Vokativ |
abequitande
|
Wegfahren! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitandus
|
abequitanda
|
abequitandum
|
| Genitiv |
abequitandi
|
abequitandae
|
abequitandi
|
| Dativ |
abequitando
|
abequitandae
|
abequitando
|
| Akkusativ |
abequitandum
|
abequitandam
|
abequitandum
|
| Ablativ |
abequitando
|
abequitanda
|
abequitando
|
| Vokativ |
abequitande
|
abequitanda
|
abequitandum
|
Plural
| Nominativ |
abequitandi
|
abequitandae
|
abequitanda
|
| Genitiv |
abequitandorum
|
abequitandarum
|
abequitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
abequitandos
|
abequitandas
|
abequitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
abequitandi
|
abequitandae
|
abequitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitans
|
abequitans
|
abequitans
|
| Genitiv |
abequitantis
|
abequitantis
|
abequitantis
|
| Dativ |
abequitanti
|
abequitanti
|
abequitanti
|
| Akkusativ |
abequitantem
|
abequitantem
|
abequitans
|
| Ablativ |
abequitanti abequitante
|
abequitanti abequitante
|
abequitanti abequitante
|
| Vokativ |
abequitans
|
abequitans
|
abequitans
|
Plural
| Nominativ |
abequitantes
|
abequitantes
|
abequitantia
|
| Genitiv |
abequitantium abequitantum
|
abequitantium abequitantum
|
abequitantium abequitantum
|
| Dativ |
abequitantibus
|
abequitantibus
|
abequitantibus
|
| Akkusativ |
abequitantes
|
abequitantes
|
abequitantia
|
| Ablativ |
abequitantibus
|
abequitantibus
|
abequitantibus
|
| Vokativ |
abequitantes
|
abequitantes
|
abequitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitatus
|
abequitata
|
abequitatum
|
| Genitiv |
abequitati
|
abequitatae
|
abequitati
|
| Dativ |
abequitato
|
abequitatae
|
abequitato
|
| Akkusativ |
abequitatum
|
abequitatam
|
abequitatum
|
| Ablativ |
abequitato
|
abequitata
|
abequitato
|
| Vokativ |
abequitate
|
abequitata
|
abequitatum
|
Plural
| Nominativ |
abequitati
|
abequitatae
|
abequitata
|
| Genitiv |
abequitatorum
|
abequitatarum
|
abequitatorum
|
| Dativ |
abequitatis
|
abequitatis
|
abequitatis
|
| Akkusativ |
abequitatos
|
abequitatas
|
abequitata
|
| Ablativ |
abequitatis
|
abequitatis
|
abequitatis
|
| Vokativ |
abequitati
|
abequitatae
|
abequitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
abequitaturus
|
abequitatura
|
abequitaturum
|
| Genitiv |
abequitaturi
|
abequitaturae
|
abequitaturi
|
| Dativ |
abequitaturo
|
abequitaturae
|
abequitaturo
|
| Akkusativ |
abequitaturum
|
abequitaturam
|
abequitaturum
|
| Ablativ |
abequitaturo
|
abequitatura
|
abequitaturo
|
| Vokativ |
abequitature
|
abequitatura
|
abequitaturum
|
Plural
| Nominativ |
abequitaturi
|
abequitaturae
|
abequitatura
|
| Genitiv |
abequitaturorum
|
abequitaturarum
|
abequitaturorum
|
| Dativ |
abequitaturis
|
abequitaturis
|
abequitaturis
|
| Akkusativ |
abequitaturos
|
abequitaturas
|
abequitatura
|
| Ablativ |
abequitaturis
|
abequitaturis
|
abequitaturis
|
| Vokativ |
abequitaturi
|
abequitaturae
|
abequitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
abequitatum
|
abequitatu
|