Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaro
  | 
    ich mache klar | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaras
  | 
    du machst klar | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarat
  | 
    er/sie/es macht klar | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaramus
  | 
    wir machen klar | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaratis
  | 
    ihr macht klar | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarant
  | 
    sie machen klar | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaror
  | 
    ich werde klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclararis acclarare
  | 
    du wirst klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratur
  | 
    er/sie/es wird klargemacht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaramur
  | 
    wir werden klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaramini
  | 
    ihr werdet klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarantur
  | 
    sie werden klargemacht | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarem
  | 
    ich mache klar | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclares
  | 
    du machest klar | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaret
  | 
    er/sie/es mache klar | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaremus
  | 
    wir machen klar | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaretis
  | 
    ihr machet klar | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarent
  | 
    sie machen klar | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarer
  | 
    ich werde klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclareris acclarere
  | 
    du werdest klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaretur
  | 
    er/sie/es werde klargemacht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaremur
  | 
    wir werden klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaremini
  | 
    ihr werdet klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarentur
  | 
    sie werden klargemacht | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarabam
  | 
    ich machte klar | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarabas
  | 
    du machtest klar | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarabat
  | 
    er/sie/es machte klar | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarabamus
  | 
    wir machten klar | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarabatis
  | 
    ihr machtet klar | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarabant
  | 
    sie machten klar | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarabar
  | 
    ich wurde klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarabaris acclarabare
  | 
    du wurdest klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarabatur
  | 
    er/sie/es wurde klargemacht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarabamur
  | 
    wir wurden klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarabamini
  | 
    ihr wurdet klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarabantur
  | 
    sie wurden klargemacht | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclararem
  | 
    ich machte klar | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarares
  | 
    du machtest klar | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclararet
  | 
    er/sie/es machte klar | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclararemus
  | 
    wir machten klar | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclararetis
  | 
    ihr machtet klar | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclararent
  | 
    sie machten klar | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclararer
  | 
    ich würde klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarareris acclararere
  | 
    du würdest klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclararetur
  | 
    er/sie/es würde klargemacht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclararemur
  | 
    wir würden klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclararemini
  | 
    ihr würdet klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclararentur
  | 
    sie würden klargemacht | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarabo
  | 
    ich werde klarmachen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarabis
  | 
    du wirst klarmachen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarabit
  | 
    er/sie/es wird klarmachen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarabimus
  | 
    wir werden klarmachen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarabitis
  | 
    ihr werdet klarmachen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarabunt
  | 
    sie werden klarmachen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarabor
  | 
    ich werde klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaraberis acclarabere
  | 
    du wirst klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarabitur
  | 
    er/sie/es wird klargemacht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarabimur
  | 
    wir werden klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarabimini
  | 
    ihr werdet klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarabuntur
  | 
    sie werden klargemacht | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaravi
  | 
    ich habe klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaravisti
  | 
    du hast klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaravit
  | 
    er/sie/es hat klargemacht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaravimus
  | 
    wir haben klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaravistis
  | 
    ihr habt klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaraverunt acclaravere
  | 
    sie haben klargemacht | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus sum
  | 
    ich bin klargemacht worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus es
  | 
    du bist klargemacht worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus est
  | 
    er/sie/es ist klargemacht worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati sumus
  | 
    wir sind klargemacht worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati estis
  | 
    ihr seid klargemacht worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati sunt
  | 
    sie sind klargemacht worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaraverim
  | 
    ich habe klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaraveris
  | 
    du habest klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaraverit
  | 
    er/sie/es habe klargemacht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaraverimus
  | 
    wir haben klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaraveritis
  | 
    ihr habet klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaraverint
  | 
    sie haben klargemacht | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus sim
  | 
    ich sei klargemacht worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus sis
  | 
    du seiest klargemacht worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus sit
  | 
    er/sie/es sei klargemacht worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati simus
  | 
    wir seien klargemacht worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati sitis
  | 
    ihr seiet klargemacht worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati sint
  | 
    sie seien klargemacht worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaraveram
  | 
    ich hatte klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaraveras
  | 
    du hattest klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaraverat
  | 
    er/sie/es hatte klargemacht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaraveramus
  | 
    wir hatten klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaraveratis
  | 
    ihr hattet klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaraverant
  | 
    sie hatten klargemacht | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus eram
  | 
    ich war klargemacht worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus eras
  | 
    du warst klargemacht worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus erat
  | 
    er/sie/es war klargemacht worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati eramus
  | 
    wir waren klargemacht worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati eratis
  | 
    ihr warst klargemacht worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati erant
  | 
    sie waren klargemacht worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaravissem
  | 
    ich hätte klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaravisses
  | 
    du hättest klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaravisset
  | 
    er/sie/es hätte klargemacht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaravissemus
  | 
    wir hätten klargemacht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaravissetis
  | 
    ihr hättet klargemacht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaravissent
  | 
    sie hätten klargemacht | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus essem
  | 
    ich wäre klargemacht worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus esses
  | 
    du wärest klargemacht worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus esset
  | 
    er/sie/es wäre klargemacht worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati essemus
  | 
    wir wären klargemacht worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati essetis
  | 
    ihr wäret klargemacht worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati essent
  | 
    sie wären klargemacht worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaravero
  | 
    ich werde klargemacht haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaraveris
  | 
    du wirst klargemacht haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaraverit
  | 
    er/sie/es wird klargemacht haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaraverimus
  | 
    wir werden klargemacht haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaraveritis
  | 
    ihr werdet klargemacht haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaraverint
  | 
    sie werden klargemacht haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus ero
  | 
    ich werde klargemacht worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus eris
  | 
    du werdest klargemacht worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus erit
  | 
    er/sie/es werde klargemacht worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati erimus
  | 
    wir werden klargemacht worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati eritis
  | 
    ihr werdet klargemacht worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati erunt
  | 
    sie werden klargemacht worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    acclarare
  | 
    klarmachen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    acclaravisse
  | 
    klargemacht haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    acclaraturum esse
  | 
    klarmachen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    acclarari acclararier
  | 
    klargemacht werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    acclaratum esse
  | 
    klargemacht worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    acclaratum iri
  | 
    künftig klargemacht werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    acclara
  | 
    mache klar! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarate
  | 
    macht klar! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaratote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaranto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    acclarare
  | 
    das Klarmachen | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarandi
  | 
    des Klarmachens | 
  
  
    | Dativ | 
    acclarando
  | 
    dem Klarmachen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarandum
  | 
    das Klarmachen | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclarando
  | 
    durch das Klarmachen | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarande
  | 
    Klarmachen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    acclarandus
  | 
    acclaranda
  | 
    acclarandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarandi
  | 
    acclarandae
  | 
    acclarandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclarando
  | 
    acclarandae
  | 
    acclarando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarandum
  | 
    acclarandam
  | 
    acclarandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclarando
  | 
    acclaranda
  | 
    acclarando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarande
  | 
    acclaranda
  | 
    acclarandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    acclarandi
  | 
    acclarandae
  | 
    acclaranda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarandorum
  | 
    acclarandarum
  | 
    acclarandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarandos
  | 
    acclarandas
  | 
    acclaranda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarandi
  | 
    acclarandae
  | 
    acclaranda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    acclarans
  | 
    acclarans
  | 
    acclarans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarantis
  | 
    acclarantis
  | 
    acclarantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclaranti
  | 
    acclaranti
  | 
    acclaranti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarantem
  | 
    acclarantem
  | 
    acclarans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclaranti acclarante
  | 
    acclaranti acclarante
  | 
    acclaranti acclarante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarans
  | 
    acclarans
  | 
    acclarans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    acclarantes
  | 
    acclarantes
  | 
    acclarantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarantium acclarantum
  | 
    acclarantium acclarantum
  | 
    acclarantium acclarantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclarantibus
  | 
    acclarantibus
  | 
    acclarantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarantes
  | 
    acclarantes
  | 
    acclarantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclarantibus
  | 
    acclarantibus
  | 
    acclarantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarantes
  | 
    acclarantes
  | 
    acclarantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    acclaratus
  | 
    acclarata
  | 
    acclaratum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarati
  | 
    acclaratae
  | 
    acclarati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclarato
  | 
    acclaratae
  | 
    acclarato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclaratum
  | 
    acclaratam
  | 
    acclaratum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclarato
  | 
    acclarata
  | 
    acclarato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarate
  | 
    acclarata
  | 
    acclaratum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    acclarati
  | 
    acclaratae
  | 
    acclarata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclaratorum
  | 
    acclaratarum
  | 
    acclaratorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclaratis
  | 
    acclaratis
  | 
    acclaratis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclaratos
  | 
    acclaratas
  | 
    acclarata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclaratis
  | 
    acclaratis
  | 
    acclaratis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarati
  | 
    acclaratae
  | 
    acclarata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    acclaraturus
  | 
    acclaratura
  | 
    acclaraturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclaraturi
  | 
    acclaraturae
  | 
    acclaraturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclaraturo
  | 
    acclaraturae
  | 
    acclaraturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclaraturum
  | 
    acclaraturam
  | 
    acclaraturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclaraturo
  | 
    acclaratura
  | 
    acclaraturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarature
  | 
    acclaratura
  | 
    acclaraturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    acclaraturi
  | 
    acclaraturae
  | 
    acclaratura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclaraturorum
  | 
    acclaraturarum
  | 
    acclaraturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclaraturis
  | 
    acclaraturis
  | 
    acclaraturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclaraturos
  | 
    acclaraturas
  | 
    acclaratura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclaraturis
  | 
    acclaraturis
  | 
    acclaraturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclaraturi
  | 
    acclaraturae
  | 
    acclaratura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    acclaratum
  | 
    acclaratu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaro
  | 
    ich offenbare | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaras
  | 
    du offenbarst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarat
  | 
    er/sie/es offenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaramus
  | 
    wir offenbaren | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaratis
  | 
    ihr offenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarant
  | 
    sie offenbaren | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaror
  | 
    ich werde geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclararis acclarare
  | 
    du wirst geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratur
  | 
    er/sie/es wird geoffenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaramur
  | 
    wir werden geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaramini
  | 
    ihr werdet geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarantur
  | 
    sie werden geoffenbart | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarem
  | 
    ich offenbare | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclares
  | 
    du offenbarest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaret
  | 
    er/sie/es offenbare | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaremus
  | 
    wir offenbaren | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaretis
  | 
    ihr offenbaret | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarent
  | 
    sie offenbaren | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarer
  | 
    ich werde geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclareris acclarere
  | 
    du werdest geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaretur
  | 
    er/sie/es werde geoffenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaremur
  | 
    wir werden geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaremini
  | 
    ihr werdet geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarentur
  | 
    sie werden geoffenbart | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarabam
  | 
    ich offenbarte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarabas
  | 
    du offenbartest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarabat
  | 
    er/sie/es offenbarte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarabamus
  | 
    wir offenbarten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarabatis
  | 
    ihr offenbartet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarabant
  | 
    sie offenbarten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarabar
  | 
    ich wurde geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarabaris acclarabare
  | 
    du wurdest geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarabatur
  | 
    er/sie/es wurde geoffenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarabamur
  | 
    wir wurden geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarabamini
  | 
    ihr wurdet geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarabantur
  | 
    sie wurden geoffenbart | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclararem
  | 
    ich offenbarte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarares
  | 
    du offenbartest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclararet
  | 
    er/sie/es offenbarte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclararemus
  | 
    wir offenbarten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclararetis
  | 
    ihr offenbartet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclararent
  | 
    sie offenbarten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclararer
  | 
    ich würde geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarareris acclararere
  | 
    du würdest geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclararetur
  | 
    er/sie/es würde geoffenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclararemur
  | 
    wir würden geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclararemini
  | 
    ihr würdet geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclararentur
  | 
    sie würden geoffenbart | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarabo
  | 
    ich werde offenbaren | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarabis
  | 
    du wirst offenbaren | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarabit
  | 
    er/sie/es wird offenbaren | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarabimus
  | 
    wir werden offenbaren | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarabitis
  | 
    ihr werdet offenbaren | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarabunt
  | 
    sie werden offenbaren | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclarabor
  | 
    ich werde geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaraberis acclarabere
  | 
    du wirst geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarabitur
  | 
    er/sie/es wird geoffenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarabimur
  | 
    wir werden geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarabimini
  | 
    ihr werdet geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarabuntur
  | 
    sie werden geoffenbart | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaravi
  | 
    ich habe geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaravisti
  | 
    du hast geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaravit
  | 
    er/sie/es hat geoffenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaravimus
  | 
    wir haben geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaravistis
  | 
    ihr habt geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaraverunt acclaravere
  | 
    sie haben geoffenbart | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus sum
  | 
    ich bin geoffenbart worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus es
  | 
    du bist geoffenbart worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus est
  | 
    er/sie/es ist geoffenbart worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati sumus
  | 
    wir sind geoffenbart worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati estis
  | 
    ihr seid geoffenbart worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati sunt
  | 
    sie sind geoffenbart worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaraverim
  | 
    ich habe geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaraveris
  | 
    du habest geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaraverit
  | 
    er/sie/es habe geoffenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaraverimus
  | 
    wir haben geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaraveritis
  | 
    ihr habet geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaraverint
  | 
    sie haben geoffenbart | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus sim
  | 
    ich sei geoffenbart worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus sis
  | 
    du seiest geoffenbart worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus sit
  | 
    er/sie/es sei geoffenbart worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati simus
  | 
    wir seien geoffenbart worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati sitis
  | 
    ihr seiet geoffenbart worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati sint
  | 
    sie seien geoffenbart worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaraveram
  | 
    ich hatte geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaraveras
  | 
    du hattest geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaraverat
  | 
    er/sie/es hatte geoffenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaraveramus
  | 
    wir hatten geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaraveratis
  | 
    ihr hattet geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaraverant
  | 
    sie hatten geoffenbart | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus eram
  | 
    ich war geoffenbart worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus eras
  | 
    du warst geoffenbart worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus erat
  | 
    er/sie/es war geoffenbart worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati eramus
  | 
    wir waren geoffenbart worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati eratis
  | 
    ihr warst geoffenbart worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati erant
  | 
    sie waren geoffenbart worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaravissem
  | 
    ich hätte geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaravisses
  | 
    du hättest geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaravisset
  | 
    er/sie/es hätte geoffenbart | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaravissemus
  | 
    wir hätten geoffenbart | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaravissetis
  | 
    ihr hättet geoffenbart | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaravissent
  | 
    sie hätten geoffenbart | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus essem
  | 
    ich wäre geoffenbart worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus esses
  | 
    du wärest geoffenbart worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus esset
  | 
    er/sie/es wäre geoffenbart worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati essemus
  | 
    wir wären geoffenbart worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati essetis
  | 
    ihr wäret geoffenbart worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati essent
  | 
    sie wären geoffenbart worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaravero
  | 
    ich werde geoffenbart haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaraveris
  | 
    du wirst geoffenbart haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaraverit
  | 
    er/sie/es wird geoffenbart haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclaraverimus
  | 
    wir werden geoffenbart haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaraveritis
  | 
    ihr werdet geoffenbart haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaraverint
  | 
    sie werden geoffenbart haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    acclaratus ero
  | 
    ich werde geoffenbart worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    acclaratus eris
  | 
    du werdest geoffenbart worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    acclaratus erit
  | 
    er/sie/es werde geoffenbart worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    acclarati erimus
  | 
    wir werden geoffenbart worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarati eritis
  | 
    ihr werdet geoffenbart worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    acclarati erunt
  | 
    sie werden geoffenbart worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    acclarare
  | 
    offenbaren | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    acclaravisse
  | 
    geoffenbart haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    acclaraturum esse
  | 
    offenbaren werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    acclarari acclararier
  | 
    geoffenbart werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    acclaratum esse
  | 
    geoffenbart worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    acclaratum iri
  | 
    künftig geoffenbart werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    acclara
  | 
    offenbare! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    acclarate
  | 
    offenbart! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    acclarato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    acclarato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    acclaratote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    acclaranto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    acclarare
  | 
    das Offenbaren | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarandi
  | 
    des Offenbarens | 
  
  
    | Dativ | 
    acclarando
  | 
    dem Offenbaren | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarandum
  | 
    das Offenbaren | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclarando
  | 
    durch das Offenbaren | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarande
  | 
    Offenbaren! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    acclarandus
  | 
    acclaranda
  | 
    acclarandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarandi
  | 
    acclarandae
  | 
    acclarandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclarando
  | 
    acclarandae
  | 
    acclarando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarandum
  | 
    acclarandam
  | 
    acclarandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclarando
  | 
    acclaranda
  | 
    acclarando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarande
  | 
    acclaranda
  | 
    acclarandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    acclarandi
  | 
    acclarandae
  | 
    acclaranda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarandorum
  | 
    acclarandarum
  | 
    acclarandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarandos
  | 
    acclarandas
  | 
    acclaranda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarandi
  | 
    acclarandae
  | 
    acclaranda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    acclarans
  | 
    acclarans
  | 
    acclarans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarantis
  | 
    acclarantis
  | 
    acclarantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclaranti
  | 
    acclaranti
  | 
    acclaranti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarantem
  | 
    acclarantem
  | 
    acclarans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclaranti acclarante
  | 
    acclaranti acclarante
  | 
    acclaranti acclarante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarans
  | 
    acclarans
  | 
    acclarans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    acclarantes
  | 
    acclarantes
  | 
    acclarantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarantium acclarantum
  | 
    acclarantium acclarantum
  | 
    acclarantium acclarantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclarantibus
  | 
    acclarantibus
  | 
    acclarantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclarantes
  | 
    acclarantes
  | 
    acclarantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclarantibus
  | 
    acclarantibus
  | 
    acclarantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarantes
  | 
    acclarantes
  | 
    acclarantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    acclaratus
  | 
    acclarata
  | 
    acclaratum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclarati
  | 
    acclaratae
  | 
    acclarati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclarato
  | 
    acclaratae
  | 
    acclarato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclaratum
  | 
    acclaratam
  | 
    acclaratum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclarato
  | 
    acclarata
  | 
    acclarato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarate
  | 
    acclarata
  | 
    acclaratum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    acclarati
  | 
    acclaratae
  | 
    acclarata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclaratorum
  | 
    acclaratarum
  | 
    acclaratorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclaratis
  | 
    acclaratis
  | 
    acclaratis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclaratos
  | 
    acclaratas
  | 
    acclarata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclaratis
  | 
    acclaratis
  | 
    acclaratis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarati
  | 
    acclaratae
  | 
    acclarata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    acclaraturus
  | 
    acclaratura
  | 
    acclaraturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclaraturi
  | 
    acclaraturae
  | 
    acclaraturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclaraturo
  | 
    acclaraturae
  | 
    acclaraturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclaraturum
  | 
    acclaraturam
  | 
    acclaraturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclaraturo
  | 
    acclaratura
  | 
    acclaraturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclarature
  | 
    acclaratura
  | 
    acclaraturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    acclaraturi
  | 
    acclaraturae
  | 
    acclaratura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    acclaraturorum
  | 
    acclaraturarum
  | 
    acclaraturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    acclaraturis
  | 
    acclaraturis
  | 
    acclaraturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    acclaraturos
  | 
    acclaraturas
  | 
    acclaratura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    acclaraturis
  | 
    acclaraturis
  | 
    acclaraturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    acclaraturi
  | 
    acclaraturae
  | 
    acclaratura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    acclaratum
  | 
    acclaratu
  |