Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaro
|
ich mache klar |
| 2. Person Singular |
adclaras
|
du machst klar |
| 3. Person Singular |
adclarat
|
er/sie/es macht klar |
| 1. Person Plural |
adclaramus
|
wir machen klar |
| 2. Person Plural |
adclaratis
|
ihr macht klar |
| 3. Person Plural |
adclarant
|
sie machen klar |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaror
|
ich werde klargemacht |
| 2. Person Singular |
adclararis adclarare
|
du wirst klargemacht |
| 3. Person Singular |
adclaratur
|
er/sie/es wird klargemacht |
| 1. Person Plural |
adclaramur
|
wir werden klargemacht |
| 2. Person Plural |
adclaramini
|
ihr werdet klargemacht |
| 3. Person Plural |
adclarantur
|
sie werden klargemacht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarem
|
ich mache klar |
| 2. Person Singular |
adclares
|
du machest klar |
| 3. Person Singular |
adclaret
|
er/sie/es mache klar |
| 1. Person Plural |
adclaremus
|
wir machen klar |
| 2. Person Plural |
adclaretis
|
ihr machet klar |
| 3. Person Plural |
adclarent
|
sie machen klar |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarer
|
ich werde klargemacht |
| 2. Person Singular |
adclareris adclarere
|
du werdest klargemacht |
| 3. Person Singular |
adclaretur
|
er/sie/es werde klargemacht |
| 1. Person Plural |
adclaremur
|
wir werden klargemacht |
| 2. Person Plural |
adclaremini
|
ihr werdet klargemacht |
| 3. Person Plural |
adclarentur
|
sie werden klargemacht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarabam
|
ich machte klar |
| 2. Person Singular |
adclarabas
|
du machtest klar |
| 3. Person Singular |
adclarabat
|
er/sie/es machte klar |
| 1. Person Plural |
adclarabamus
|
wir machten klar |
| 2. Person Plural |
adclarabatis
|
ihr machtet klar |
| 3. Person Plural |
adclarabant
|
sie machten klar |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarabar
|
ich wurde klargemacht |
| 2. Person Singular |
adclarabaris adclarabare
|
du wurdest klargemacht |
| 3. Person Singular |
adclarabatur
|
er/sie/es wurde klargemacht |
| 1. Person Plural |
adclarabamur
|
wir wurden klargemacht |
| 2. Person Plural |
adclarabamini
|
ihr wurdet klargemacht |
| 3. Person Plural |
adclarabantur
|
sie wurden klargemacht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclararem
|
ich machte klar |
| 2. Person Singular |
adclarares
|
du machtest klar |
| 3. Person Singular |
adclararet
|
er/sie/es machte klar |
| 1. Person Plural |
adclararemus
|
wir machten klar |
| 2. Person Plural |
adclararetis
|
ihr machtet klar |
| 3. Person Plural |
adclararent
|
sie machten klar |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclararer
|
ich würde klargemacht |
| 2. Person Singular |
adclarareris adclararere
|
du würdest klargemacht |
| 3. Person Singular |
adclararetur
|
er/sie/es würde klargemacht |
| 1. Person Plural |
adclararemur
|
wir würden klargemacht |
| 2. Person Plural |
adclararemini
|
ihr würdet klargemacht |
| 3. Person Plural |
adclararentur
|
sie würden klargemacht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarabo
|
ich werde klarmachen |
| 2. Person Singular |
adclarabis
|
du wirst klarmachen |
| 3. Person Singular |
adclarabit
|
er/sie/es wird klarmachen |
| 1. Person Plural |
adclarabimus
|
wir werden klarmachen |
| 2. Person Plural |
adclarabitis
|
ihr werdet klarmachen |
| 3. Person Plural |
adclarabunt
|
sie werden klarmachen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarabor
|
ich werde klargemacht |
| 2. Person Singular |
adclaraberis adclarabere
|
du wirst klargemacht |
| 3. Person Singular |
adclarabitur
|
er/sie/es wird klargemacht |
| 1. Person Plural |
adclarabimur
|
wir werden klargemacht |
| 2. Person Plural |
adclarabimini
|
ihr werdet klargemacht |
| 3. Person Plural |
adclarabuntur
|
sie werden klargemacht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaravi
|
ich habe klargemacht |
| 2. Person Singular |
adclaravisti
|
du hast klargemacht |
| 3. Person Singular |
adclaravit
|
er/sie/es hat klargemacht |
| 1. Person Plural |
adclaravimus
|
wir haben klargemacht |
| 2. Person Plural |
adclaravistis
|
ihr habt klargemacht |
| 3. Person Plural |
adclaraverunt adclaravere
|
sie haben klargemacht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus sum
|
ich bin klargemacht worden |
| 2. Person Singular |
adclaratus es
|
du bist klargemacht worden |
| 3. Person Singular |
adclaratus est
|
er/sie/es ist klargemacht worden |
| 1. Person Plural |
adclarati sumus
|
wir sind klargemacht worden |
| 2. Person Plural |
adclarati estis
|
ihr seid klargemacht worden |
| 3. Person Plural |
adclarati sunt
|
sie sind klargemacht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaraverim
|
ich habe klargemacht |
| 2. Person Singular |
adclaraveris
|
du habest klargemacht |
| 3. Person Singular |
adclaraverit
|
er/sie/es habe klargemacht |
| 1. Person Plural |
adclaraverimus
|
wir haben klargemacht |
| 2. Person Plural |
adclaraveritis
|
ihr habet klargemacht |
| 3. Person Plural |
adclaraverint
|
sie haben klargemacht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus sim
|
ich sei klargemacht worden |
| 2. Person Singular |
adclaratus sis
|
du seiest klargemacht worden |
| 3. Person Singular |
adclaratus sit
|
er/sie/es sei klargemacht worden |
| 1. Person Plural |
adclarati simus
|
wir seien klargemacht worden |
| 2. Person Plural |
adclarati sitis
|
ihr seiet klargemacht worden |
| 3. Person Plural |
adclarati sint
|
sie seien klargemacht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaraveram
|
ich hatte klargemacht |
| 2. Person Singular |
adclaraveras
|
du hattest klargemacht |
| 3. Person Singular |
adclaraverat
|
er/sie/es hatte klargemacht |
| 1. Person Plural |
adclaraveramus
|
wir hatten klargemacht |
| 2. Person Plural |
adclaraveratis
|
ihr hattet klargemacht |
| 3. Person Plural |
adclaraverant
|
sie hatten klargemacht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus eram
|
ich war klargemacht worden |
| 2. Person Singular |
adclaratus eras
|
du warst klargemacht worden |
| 3. Person Singular |
adclaratus erat
|
er/sie/es war klargemacht worden |
| 1. Person Plural |
adclarati eramus
|
wir waren klargemacht worden |
| 2. Person Plural |
adclarati eratis
|
ihr warst klargemacht worden |
| 3. Person Plural |
adclarati erant
|
sie waren klargemacht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaravissem
|
ich hätte klargemacht |
| 2. Person Singular |
adclaravisses
|
du hättest klargemacht |
| 3. Person Singular |
adclaravisset
|
er/sie/es hätte klargemacht |
| 1. Person Plural |
adclaravissemus
|
wir hätten klargemacht |
| 2. Person Plural |
adclaravissetis
|
ihr hättet klargemacht |
| 3. Person Plural |
adclaravissent
|
sie hätten klargemacht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus essem
|
ich wäre klargemacht worden |
| 2. Person Singular |
adclaratus esses
|
du wärest klargemacht worden |
| 3. Person Singular |
adclaratus esset
|
er/sie/es wäre klargemacht worden |
| 1. Person Plural |
adclarati essemus
|
wir wären klargemacht worden |
| 2. Person Plural |
adclarati essetis
|
ihr wäret klargemacht worden |
| 3. Person Plural |
adclarati essent
|
sie wären klargemacht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaravero
|
ich werde klargemacht haben |
| 2. Person Singular |
adclaraveris
|
du wirst klargemacht haben |
| 3. Person Singular |
adclaraverit
|
er/sie/es wird klargemacht haben |
| 1. Person Plural |
adclaraverimus
|
wir werden klargemacht haben |
| 2. Person Plural |
adclaraveritis
|
ihr werdet klargemacht haben |
| 3. Person Plural |
adclaraverint
|
sie werden klargemacht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus ero
|
ich werde klargemacht worden sein |
| 2. Person Singular |
adclaratus eris
|
du werdest klargemacht worden sein |
| 3. Person Singular |
adclaratus erit
|
er/sie/es werde klargemacht worden sein |
| 1. Person Plural |
adclarati erimus
|
wir werden klargemacht worden sein |
| 2. Person Plural |
adclarati eritis
|
ihr werdet klargemacht worden sein |
| 3. Person Plural |
adclarati erunt
|
sie werden klargemacht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adclarare
|
klarmachen |
| Vorzeitigkeit |
adclaravisse
|
klargemacht haben |
| Nachzeitigkeit |
adclaraturum esse
|
klarmachen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adclarari adclararier
|
klargemacht werden |
| Vorzeitigkeit |
adclaratum esse
|
klargemacht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adclaratum iri
|
künftig klargemacht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
adclara
|
mache klar! |
| 2. Person Plural |
adclarate
|
macht klar! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
adclarato
|
| 3. Person Singular |
adclarato
|
| 2. Person Plural |
adclaratote
|
| 3. Person Plural |
adclaranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
adclarare
|
das Klarmachen |
| Genitiv |
adclarandi
|
des Klarmachens |
| Dativ |
adclarando
|
dem Klarmachen |
| Akkusativ |
adclarandum
|
das Klarmachen |
| Ablativ |
adclarando
|
durch das Klarmachen |
| Vokativ |
adclarande
|
Klarmachen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adclarandus
|
adclaranda
|
adclarandum
|
| Genitiv |
adclarandi
|
adclarandae
|
adclarandi
|
| Dativ |
adclarando
|
adclarandae
|
adclarando
|
| Akkusativ |
adclarandum
|
adclarandam
|
adclarandum
|
| Ablativ |
adclarando
|
adclaranda
|
adclarando
|
| Vokativ |
adclarande
|
adclaranda
|
adclarandum
|
Plural
| Nominativ |
adclarandi
|
adclarandae
|
adclaranda
|
| Genitiv |
adclarandorum
|
adclarandarum
|
adclarandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
adclarandos
|
adclarandas
|
adclaranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
adclarandi
|
adclarandae
|
adclaranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adclarans
|
adclarans
|
adclarans
|
| Genitiv |
adclarantis
|
adclarantis
|
adclarantis
|
| Dativ |
adclaranti
|
adclaranti
|
adclaranti
|
| Akkusativ |
adclarantem
|
adclarantem
|
adclarans
|
| Ablativ |
adclaranti adclarante
|
adclaranti adclarante
|
adclaranti adclarante
|
| Vokativ |
adclarans
|
adclarans
|
adclarans
|
Plural
| Nominativ |
adclarantes
|
adclarantes
|
adclarantia
|
| Genitiv |
adclarantium adclarantum
|
adclarantium adclarantum
|
adclarantium adclarantum
|
| Dativ |
adclarantibus
|
adclarantibus
|
adclarantibus
|
| Akkusativ |
adclarantes
|
adclarantes
|
adclarantia
|
| Ablativ |
adclarantibus
|
adclarantibus
|
adclarantibus
|
| Vokativ |
adclarantes
|
adclarantes
|
adclarantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adclaratus
|
adclarata
|
adclaratum
|
| Genitiv |
adclarati
|
adclaratae
|
adclarati
|
| Dativ |
adclarato
|
adclaratae
|
adclarato
|
| Akkusativ |
adclaratum
|
adclaratam
|
adclaratum
|
| Ablativ |
adclarato
|
adclarata
|
adclarato
|
| Vokativ |
adclarate
|
adclarata
|
adclaratum
|
Plural
| Nominativ |
adclarati
|
adclaratae
|
adclarata
|
| Genitiv |
adclaratorum
|
adclaratarum
|
adclaratorum
|
| Dativ |
adclaratis
|
adclaratis
|
adclaratis
|
| Akkusativ |
adclaratos
|
adclaratas
|
adclarata
|
| Ablativ |
adclaratis
|
adclaratis
|
adclaratis
|
| Vokativ |
adclarati
|
adclaratae
|
adclarata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adclaraturus
|
adclaratura
|
adclaraturum
|
| Genitiv |
adclaraturi
|
adclaraturae
|
adclaraturi
|
| Dativ |
adclaraturo
|
adclaraturae
|
adclaraturo
|
| Akkusativ |
adclaraturum
|
adclaraturam
|
adclaraturum
|
| Ablativ |
adclaraturo
|
adclaratura
|
adclaraturo
|
| Vokativ |
adclarature
|
adclaratura
|
adclaraturum
|
Plural
| Nominativ |
adclaraturi
|
adclaraturae
|
adclaratura
|
| Genitiv |
adclaraturorum
|
adclaraturarum
|
adclaraturorum
|
| Dativ |
adclaraturis
|
adclaraturis
|
adclaraturis
|
| Akkusativ |
adclaraturos
|
adclaraturas
|
adclaratura
|
| Ablativ |
adclaraturis
|
adclaraturis
|
adclaraturis
|
| Vokativ |
adclaraturi
|
adclaraturae
|
adclaratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adclaratum
|
adclaratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaro
|
ich offenbare |
| 2. Person Singular |
adclaras
|
du offenbarst |
| 3. Person Singular |
adclarat
|
er/sie/es offenbart |
| 1. Person Plural |
adclaramus
|
wir offenbaren |
| 2. Person Plural |
adclaratis
|
ihr offenbart |
| 3. Person Plural |
adclarant
|
sie offenbaren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaror
|
ich werde geoffenbart |
| 2. Person Singular |
adclararis adclarare
|
du wirst geoffenbart |
| 3. Person Singular |
adclaratur
|
er/sie/es wird geoffenbart |
| 1. Person Plural |
adclaramur
|
wir werden geoffenbart |
| 2. Person Plural |
adclaramini
|
ihr werdet geoffenbart |
| 3. Person Plural |
adclarantur
|
sie werden geoffenbart |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarem
|
ich offenbare |
| 2. Person Singular |
adclares
|
du offenbarest |
| 3. Person Singular |
adclaret
|
er/sie/es offenbare |
| 1. Person Plural |
adclaremus
|
wir offenbaren |
| 2. Person Plural |
adclaretis
|
ihr offenbaret |
| 3. Person Plural |
adclarent
|
sie offenbaren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarer
|
ich werde geoffenbart |
| 2. Person Singular |
adclareris adclarere
|
du werdest geoffenbart |
| 3. Person Singular |
adclaretur
|
er/sie/es werde geoffenbart |
| 1. Person Plural |
adclaremur
|
wir werden geoffenbart |
| 2. Person Plural |
adclaremini
|
ihr werdet geoffenbart |
| 3. Person Plural |
adclarentur
|
sie werden geoffenbart |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarabam
|
ich offenbarte |
| 2. Person Singular |
adclarabas
|
du offenbartest |
| 3. Person Singular |
adclarabat
|
er/sie/es offenbarte |
| 1. Person Plural |
adclarabamus
|
wir offenbarten |
| 2. Person Plural |
adclarabatis
|
ihr offenbartet |
| 3. Person Plural |
adclarabant
|
sie offenbarten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarabar
|
ich wurde geoffenbart |
| 2. Person Singular |
adclarabaris adclarabare
|
du wurdest geoffenbart |
| 3. Person Singular |
adclarabatur
|
er/sie/es wurde geoffenbart |
| 1. Person Plural |
adclarabamur
|
wir wurden geoffenbart |
| 2. Person Plural |
adclarabamini
|
ihr wurdet geoffenbart |
| 3. Person Plural |
adclarabantur
|
sie wurden geoffenbart |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclararem
|
ich offenbarte |
| 2. Person Singular |
adclarares
|
du offenbartest |
| 3. Person Singular |
adclararet
|
er/sie/es offenbarte |
| 1. Person Plural |
adclararemus
|
wir offenbarten |
| 2. Person Plural |
adclararetis
|
ihr offenbartet |
| 3. Person Plural |
adclararent
|
sie offenbarten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclararer
|
ich würde geoffenbart |
| 2. Person Singular |
adclarareris adclararere
|
du würdest geoffenbart |
| 3. Person Singular |
adclararetur
|
er/sie/es würde geoffenbart |
| 1. Person Plural |
adclararemur
|
wir würden geoffenbart |
| 2. Person Plural |
adclararemini
|
ihr würdet geoffenbart |
| 3. Person Plural |
adclararentur
|
sie würden geoffenbart |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarabo
|
ich werde offenbaren |
| 2. Person Singular |
adclarabis
|
du wirst offenbaren |
| 3. Person Singular |
adclarabit
|
er/sie/es wird offenbaren |
| 1. Person Plural |
adclarabimus
|
wir werden offenbaren |
| 2. Person Plural |
adclarabitis
|
ihr werdet offenbaren |
| 3. Person Plural |
adclarabunt
|
sie werden offenbaren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclarabor
|
ich werde geoffenbart |
| 2. Person Singular |
adclaraberis adclarabere
|
du wirst geoffenbart |
| 3. Person Singular |
adclarabitur
|
er/sie/es wird geoffenbart |
| 1. Person Plural |
adclarabimur
|
wir werden geoffenbart |
| 2. Person Plural |
adclarabimini
|
ihr werdet geoffenbart |
| 3. Person Plural |
adclarabuntur
|
sie werden geoffenbart |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaravi
|
ich habe geoffenbart |
| 2. Person Singular |
adclaravisti
|
du hast geoffenbart |
| 3. Person Singular |
adclaravit
|
er/sie/es hat geoffenbart |
| 1. Person Plural |
adclaravimus
|
wir haben geoffenbart |
| 2. Person Plural |
adclaravistis
|
ihr habt geoffenbart |
| 3. Person Plural |
adclaraverunt adclaravere
|
sie haben geoffenbart |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus sum
|
ich bin geoffenbart worden |
| 2. Person Singular |
adclaratus es
|
du bist geoffenbart worden |
| 3. Person Singular |
adclaratus est
|
er/sie/es ist geoffenbart worden |
| 1. Person Plural |
adclarati sumus
|
wir sind geoffenbart worden |
| 2. Person Plural |
adclarati estis
|
ihr seid geoffenbart worden |
| 3. Person Plural |
adclarati sunt
|
sie sind geoffenbart worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaraverim
|
ich habe geoffenbart |
| 2. Person Singular |
adclaraveris
|
du habest geoffenbart |
| 3. Person Singular |
adclaraverit
|
er/sie/es habe geoffenbart |
| 1. Person Plural |
adclaraverimus
|
wir haben geoffenbart |
| 2. Person Plural |
adclaraveritis
|
ihr habet geoffenbart |
| 3. Person Plural |
adclaraverint
|
sie haben geoffenbart |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus sim
|
ich sei geoffenbart worden |
| 2. Person Singular |
adclaratus sis
|
du seiest geoffenbart worden |
| 3. Person Singular |
adclaratus sit
|
er/sie/es sei geoffenbart worden |
| 1. Person Plural |
adclarati simus
|
wir seien geoffenbart worden |
| 2. Person Plural |
adclarati sitis
|
ihr seiet geoffenbart worden |
| 3. Person Plural |
adclarati sint
|
sie seien geoffenbart worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaraveram
|
ich hatte geoffenbart |
| 2. Person Singular |
adclaraveras
|
du hattest geoffenbart |
| 3. Person Singular |
adclaraverat
|
er/sie/es hatte geoffenbart |
| 1. Person Plural |
adclaraveramus
|
wir hatten geoffenbart |
| 2. Person Plural |
adclaraveratis
|
ihr hattet geoffenbart |
| 3. Person Plural |
adclaraverant
|
sie hatten geoffenbart |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus eram
|
ich war geoffenbart worden |
| 2. Person Singular |
adclaratus eras
|
du warst geoffenbart worden |
| 3. Person Singular |
adclaratus erat
|
er/sie/es war geoffenbart worden |
| 1. Person Plural |
adclarati eramus
|
wir waren geoffenbart worden |
| 2. Person Plural |
adclarati eratis
|
ihr warst geoffenbart worden |
| 3. Person Plural |
adclarati erant
|
sie waren geoffenbart worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaravissem
|
ich hätte geoffenbart |
| 2. Person Singular |
adclaravisses
|
du hättest geoffenbart |
| 3. Person Singular |
adclaravisset
|
er/sie/es hätte geoffenbart |
| 1. Person Plural |
adclaravissemus
|
wir hätten geoffenbart |
| 2. Person Plural |
adclaravissetis
|
ihr hättet geoffenbart |
| 3. Person Plural |
adclaravissent
|
sie hätten geoffenbart |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus essem
|
ich wäre geoffenbart worden |
| 2. Person Singular |
adclaratus esses
|
du wärest geoffenbart worden |
| 3. Person Singular |
adclaratus esset
|
er/sie/es wäre geoffenbart worden |
| 1. Person Plural |
adclarati essemus
|
wir wären geoffenbart worden |
| 2. Person Plural |
adclarati essetis
|
ihr wäret geoffenbart worden |
| 3. Person Plural |
adclarati essent
|
sie wären geoffenbart worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaravero
|
ich werde geoffenbart haben |
| 2. Person Singular |
adclaraveris
|
du wirst geoffenbart haben |
| 3. Person Singular |
adclaraverit
|
er/sie/es wird geoffenbart haben |
| 1. Person Plural |
adclaraverimus
|
wir werden geoffenbart haben |
| 2. Person Plural |
adclaraveritis
|
ihr werdet geoffenbart haben |
| 3. Person Plural |
adclaraverint
|
sie werden geoffenbart haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adclaratus ero
|
ich werde geoffenbart worden sein |
| 2. Person Singular |
adclaratus eris
|
du werdest geoffenbart worden sein |
| 3. Person Singular |
adclaratus erit
|
er/sie/es werde geoffenbart worden sein |
| 1. Person Plural |
adclarati erimus
|
wir werden geoffenbart worden sein |
| 2. Person Plural |
adclarati eritis
|
ihr werdet geoffenbart worden sein |
| 3. Person Plural |
adclarati erunt
|
sie werden geoffenbart worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adclarare
|
offenbaren |
| Vorzeitigkeit |
adclaravisse
|
geoffenbart haben |
| Nachzeitigkeit |
adclaraturum esse
|
offenbaren werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adclarari adclararier
|
geoffenbart werden |
| Vorzeitigkeit |
adclaratum esse
|
geoffenbart worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adclaratum iri
|
künftig geoffenbart werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
adclara
|
offenbare! |
| 2. Person Plural |
adclarate
|
offenbart! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
adclarato
|
| 3. Person Singular |
adclarato
|
| 2. Person Plural |
adclaratote
|
| 3. Person Plural |
adclaranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
adclarare
|
das Offenbaren |
| Genitiv |
adclarandi
|
des Offenbarens |
| Dativ |
adclarando
|
dem Offenbaren |
| Akkusativ |
adclarandum
|
das Offenbaren |
| Ablativ |
adclarando
|
durch das Offenbaren |
| Vokativ |
adclarande
|
Offenbaren! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adclarandus
|
adclaranda
|
adclarandum
|
| Genitiv |
adclarandi
|
adclarandae
|
adclarandi
|
| Dativ |
adclarando
|
adclarandae
|
adclarando
|
| Akkusativ |
adclarandum
|
adclarandam
|
adclarandum
|
| Ablativ |
adclarando
|
adclaranda
|
adclarando
|
| Vokativ |
adclarande
|
adclaranda
|
adclarandum
|
Plural
| Nominativ |
adclarandi
|
adclarandae
|
adclaranda
|
| Genitiv |
adclarandorum
|
adclarandarum
|
adclarandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
adclarandos
|
adclarandas
|
adclaranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
adclarandi
|
adclarandae
|
adclaranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adclarans
|
adclarans
|
adclarans
|
| Genitiv |
adclarantis
|
adclarantis
|
adclarantis
|
| Dativ |
adclaranti
|
adclaranti
|
adclaranti
|
| Akkusativ |
adclarantem
|
adclarantem
|
adclarans
|
| Ablativ |
adclaranti adclarante
|
adclaranti adclarante
|
adclaranti adclarante
|
| Vokativ |
adclarans
|
adclarans
|
adclarans
|
Plural
| Nominativ |
adclarantes
|
adclarantes
|
adclarantia
|
| Genitiv |
adclarantium adclarantum
|
adclarantium adclarantum
|
adclarantium adclarantum
|
| Dativ |
adclarantibus
|
adclarantibus
|
adclarantibus
|
| Akkusativ |
adclarantes
|
adclarantes
|
adclarantia
|
| Ablativ |
adclarantibus
|
adclarantibus
|
adclarantibus
|
| Vokativ |
adclarantes
|
adclarantes
|
adclarantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adclaratus
|
adclarata
|
adclaratum
|
| Genitiv |
adclarati
|
adclaratae
|
adclarati
|
| Dativ |
adclarato
|
adclaratae
|
adclarato
|
| Akkusativ |
adclaratum
|
adclaratam
|
adclaratum
|
| Ablativ |
adclarato
|
adclarata
|
adclarato
|
| Vokativ |
adclarate
|
adclarata
|
adclaratum
|
Plural
| Nominativ |
adclarati
|
adclaratae
|
adclarata
|
| Genitiv |
adclaratorum
|
adclaratarum
|
adclaratorum
|
| Dativ |
adclaratis
|
adclaratis
|
adclaratis
|
| Akkusativ |
adclaratos
|
adclaratas
|
adclarata
|
| Ablativ |
adclaratis
|
adclaratis
|
adclaratis
|
| Vokativ |
adclarati
|
adclaratae
|
adclarata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adclaraturus
|
adclaratura
|
adclaraturum
|
| Genitiv |
adclaraturi
|
adclaraturae
|
adclaraturi
|
| Dativ |
adclaraturo
|
adclaraturae
|
adclaraturo
|
| Akkusativ |
adclaraturum
|
adclaraturam
|
adclaraturum
|
| Ablativ |
adclaraturo
|
adclaratura
|
adclaraturo
|
| Vokativ |
adclarature
|
adclaratura
|
adclaraturum
|
Plural
| Nominativ |
adclaraturi
|
adclaraturae
|
adclaratura
|
| Genitiv |
adclaraturorum
|
adclaraturarum
|
adclaraturorum
|
| Dativ |
adclaraturis
|
adclaraturis
|
adclaraturis
|
| Akkusativ |
adclaraturos
|
adclaraturas
|
adclaratura
|
| Ablativ |
adclaraturis
|
adclaraturis
|
adclaraturis
|
| Vokativ |
adclaraturi
|
adclaraturae
|
adclaratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adclaratum
|
adclaratu
|