Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubito
|
ich bezweifle |
| 2. Person Singular |
addubitas
|
du bezweifelst |
| 3. Person Singular |
addubitat
|
er/sie/es bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitamus
|
wir bezweifeln |
| 2. Person Plural |
addubitatis
|
ihr bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitant
|
sie bezweifeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitor
|
ich werde bezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitaris addubitare
|
du wirst bezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitatur
|
er/sie/es wird bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitamur
|
wir werden bezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitamini
|
ihr werdet bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitantur
|
sie werden bezweifelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitem
|
ich bezweifle |
| 2. Person Singular |
addubites
|
du bezweiflest |
| 3. Person Singular |
addubitet
|
er/sie/es bezweifle |
| 1. Person Plural |
addubitemus
|
wir bezweiflen |
| 2. Person Plural |
addubitetis
|
ihr bezweiflet |
| 3. Person Plural |
addubitent
|
sie bezweiflen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubiter
|
ich werde bezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubiteris addubitere
|
du werdest bezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitetur
|
er/sie/es werde bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitemur
|
wir werden bezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitemini
|
ihr werdet bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitentur
|
sie werden bezweifelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitabam
|
ich bezweifelte |
| 2. Person Singular |
addubitabas
|
du bezweifeltest |
| 3. Person Singular |
addubitabat
|
er/sie/es bezweifelte |
| 1. Person Plural |
addubitabamus
|
wir bezweifelten |
| 2. Person Plural |
addubitabatis
|
ihr bezweifeltet |
| 3. Person Plural |
addubitabant
|
sie bezweifelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitabar
|
ich wurde bezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitabaris addubitabare
|
du wurdest bezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitabatur
|
er/sie/es wurde bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitabamur
|
wir wurden bezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitabamini
|
ihr wurdet bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitabantur
|
sie wurden bezweifelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitarem
|
ich bezweifelte |
| 2. Person Singular |
addubitares
|
du bezweifeltest |
| 3. Person Singular |
addubitaret
|
er/sie/es bezweifelte |
| 1. Person Plural |
addubitaremus
|
wir bezweifelten |
| 2. Person Plural |
addubitaretis
|
ihr bezweifeltet |
| 3. Person Plural |
addubitarent
|
sie bezweifelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitarer
|
ich würde bezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitareris addubitarere
|
du würdest bezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitaretur
|
er/sie/es würde bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitaremur
|
wir würden bezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitaremini
|
ihr würdet bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitarentur
|
sie würden bezweifelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitabo
|
ich werde bezweifeln |
| 2. Person Singular |
addubitabis
|
du wirst bezweifeln |
| 3. Person Singular |
addubitabit
|
er/sie/es wird bezweifeln |
| 1. Person Plural |
addubitabimus
|
wir werden bezweifeln |
| 2. Person Plural |
addubitabitis
|
ihr werdet bezweifeln |
| 3. Person Plural |
addubitabunt
|
sie werden bezweifeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitabor
|
ich werde bezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitaberis addubitabere
|
du wirst bezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitabitur
|
er/sie/es wird bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitabimur
|
wir werden bezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitabimini
|
ihr werdet bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitabuntur
|
sie werden bezweifelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitavi
|
ich habe bezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitavisti
|
du hast bezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitavit
|
er/sie/es hat bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitavimus
|
wir haben bezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitavistis
|
ihr habt bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitaverunt addubitavere
|
sie haben bezweifelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus sum
|
ich bin bezweifelt worden |
| 2. Person Singular |
addubitatus es
|
du bist bezweifelt worden |
| 3. Person Singular |
addubitatus est
|
er/sie/es ist bezweifelt worden |
| 1. Person Plural |
addubitati sumus
|
wir sind bezweifelt worden |
| 2. Person Plural |
addubitati estis
|
ihr seid bezweifelt worden |
| 3. Person Plural |
addubitati sunt
|
sie sind bezweifelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitaverim
|
ich habe bezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitaveris
|
du habest bezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitaverit
|
er/sie/es habe bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitaverimus
|
wir haben bezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitaveritis
|
ihr habet bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitaverint
|
sie haben bezweifelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus sim
|
ich sei bezweifelt worden |
| 2. Person Singular |
addubitatus sis
|
du seiest bezweifelt worden |
| 3. Person Singular |
addubitatus sit
|
er/sie/es sei bezweifelt worden |
| 1. Person Plural |
addubitati simus
|
wir seien bezweifelt worden |
| 2. Person Plural |
addubitati sitis
|
ihr seiet bezweifelt worden |
| 3. Person Plural |
addubitati sint
|
sie seien bezweifelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitaveram
|
ich hatte bezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitaveras
|
du hattest bezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitaverat
|
er/sie/es hatte bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitaveramus
|
wir hatten bezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitaveratis
|
ihr hattet bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitaverant
|
sie hatten bezweifelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus eram
|
ich war bezweifelt worden |
| 2. Person Singular |
addubitatus eras
|
du warst bezweifelt worden |
| 3. Person Singular |
addubitatus erat
|
er/sie/es war bezweifelt worden |
| 1. Person Plural |
addubitati eramus
|
wir waren bezweifelt worden |
| 2. Person Plural |
addubitati eratis
|
ihr warst bezweifelt worden |
| 3. Person Plural |
addubitati erant
|
sie waren bezweifelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitavissem
|
ich hätte bezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitavisses
|
du hättest bezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitavisset
|
er/sie/es hätte bezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitavissemus
|
wir hätten bezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitavissetis
|
ihr hättet bezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitavissent
|
sie hätten bezweifelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus essem
|
ich wäre bezweifelt worden |
| 2. Person Singular |
addubitatus esses
|
du wärest bezweifelt worden |
| 3. Person Singular |
addubitatus esset
|
er/sie/es wäre bezweifelt worden |
| 1. Person Plural |
addubitati essemus
|
wir wären bezweifelt worden |
| 2. Person Plural |
addubitati essetis
|
ihr wäret bezweifelt worden |
| 3. Person Plural |
addubitati essent
|
sie wären bezweifelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitavero
|
ich werde bezweifelt haben |
| 2. Person Singular |
addubitaveris
|
du wirst bezweifelt haben |
| 3. Person Singular |
addubitaverit
|
er/sie/es wird bezweifelt haben |
| 1. Person Plural |
addubitaverimus
|
wir werden bezweifelt haben |
| 2. Person Plural |
addubitaveritis
|
ihr werdet bezweifelt haben |
| 3. Person Plural |
addubitaverint
|
sie werden bezweifelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus ero
|
ich werde bezweifelt worden sein |
| 2. Person Singular |
addubitatus eris
|
du werdest bezweifelt worden sein |
| 3. Person Singular |
addubitatus erit
|
er/sie/es werde bezweifelt worden sein |
| 1. Person Plural |
addubitati erimus
|
wir werden bezweifelt worden sein |
| 2. Person Plural |
addubitati eritis
|
ihr werdet bezweifelt worden sein |
| 3. Person Plural |
addubitati erunt
|
sie werden bezweifelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
addubitare
|
bezweifeln |
| Vorzeitigkeit |
addubitavisse
|
bezweifelt haben |
| Nachzeitigkeit |
addubitaturum esse
|
bezweifeln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
addubitari addubitarier
|
bezweifelt werden |
| Vorzeitigkeit |
addubitatum esse
|
bezweifelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
addubitatum iri
|
künftig bezweifelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
addubita
|
bezweifle! |
| 2. Person Plural |
addubitate
|
bezweifelt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
addubitato
|
| 3. Person Singular |
addubitato
|
| 2. Person Plural |
addubitatote
|
| 3. Person Plural |
addubitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
addubitare
|
das Bezweifeln |
| Genitiv |
addubitandi
|
des Bezweifelnes |
| Dativ |
addubitando
|
dem Bezweifeln |
| Akkusativ |
addubitandum
|
das Bezweifeln |
| Ablativ |
addubitando
|
durch das Bezweifeln |
| Vokativ |
addubitande
|
Bezweifeln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
addubitandus
|
addubitanda
|
addubitandum
|
| Genitiv |
addubitandi
|
addubitandae
|
addubitandi
|
| Dativ |
addubitando
|
addubitandae
|
addubitando
|
| Akkusativ |
addubitandum
|
addubitandam
|
addubitandum
|
| Ablativ |
addubitando
|
addubitanda
|
addubitando
|
| Vokativ |
addubitande
|
addubitanda
|
addubitandum
|
Plural
| Nominativ |
addubitandi
|
addubitandae
|
addubitanda
|
| Genitiv |
addubitandorum
|
addubitandarum
|
addubitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
addubitandos
|
addubitandas
|
addubitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
addubitandi
|
addubitandae
|
addubitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
addubitans
|
addubitans
|
addubitans
|
| Genitiv |
addubitantis
|
addubitantis
|
addubitantis
|
| Dativ |
addubitanti
|
addubitanti
|
addubitanti
|
| Akkusativ |
addubitantem
|
addubitantem
|
addubitans
|
| Ablativ |
addubitanti addubitante
|
addubitanti addubitante
|
addubitanti addubitante
|
| Vokativ |
addubitans
|
addubitans
|
addubitans
|
Plural
| Nominativ |
addubitantes
|
addubitantes
|
addubitantia
|
| Genitiv |
addubitantium addubitantum
|
addubitantium addubitantum
|
addubitantium addubitantum
|
| Dativ |
addubitantibus
|
addubitantibus
|
addubitantibus
|
| Akkusativ |
addubitantes
|
addubitantes
|
addubitantia
|
| Ablativ |
addubitantibus
|
addubitantibus
|
addubitantibus
|
| Vokativ |
addubitantes
|
addubitantes
|
addubitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
addubitatus
|
addubitata
|
addubitatum
|
| Genitiv |
addubitati
|
addubitatae
|
addubitati
|
| Dativ |
addubitato
|
addubitatae
|
addubitato
|
| Akkusativ |
addubitatum
|
addubitatam
|
addubitatum
|
| Ablativ |
addubitato
|
addubitata
|
addubitato
|
| Vokativ |
addubitate
|
addubitata
|
addubitatum
|
Plural
| Nominativ |
addubitati
|
addubitatae
|
addubitata
|
| Genitiv |
addubitatorum
|
addubitatarum
|
addubitatorum
|
| Dativ |
addubitatis
|
addubitatis
|
addubitatis
|
| Akkusativ |
addubitatos
|
addubitatas
|
addubitata
|
| Ablativ |
addubitatis
|
addubitatis
|
addubitatis
|
| Vokativ |
addubitati
|
addubitatae
|
addubitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
addubitaturus
|
addubitatura
|
addubitaturum
|
| Genitiv |
addubitaturi
|
addubitaturae
|
addubitaturi
|
| Dativ |
addubitaturo
|
addubitaturae
|
addubitaturo
|
| Akkusativ |
addubitaturum
|
addubitaturam
|
addubitaturum
|
| Ablativ |
addubitaturo
|
addubitatura
|
addubitaturo
|
| Vokativ |
addubitature
|
addubitatura
|
addubitaturum
|
Plural
| Nominativ |
addubitaturi
|
addubitaturae
|
addubitatura
|
| Genitiv |
addubitaturorum
|
addubitaturarum
|
addubitaturorum
|
| Dativ |
addubitaturis
|
addubitaturis
|
addubitaturis
|
| Akkusativ |
addubitaturos
|
addubitaturas
|
addubitatura
|
| Ablativ |
addubitaturis
|
addubitaturis
|
addubitaturis
|
| Vokativ |
addubitaturi
|
addubitaturae
|
addubitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
addubitatum
|
addubitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubito
|
ich zweifle |
| 2. Person Singular |
addubitas
|
du zweifelst |
| 3. Person Singular |
addubitat
|
er/sie/es zweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitamus
|
wir zweifeln |
| 2. Person Plural |
addubitatis
|
ihr zweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitant
|
sie zweifeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitor
|
ich werde gezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitaris addubitare
|
du wirst gezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitatur
|
er/sie/es wird gezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitamur
|
wir werden gezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitamini
|
ihr werdet gezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitantur
|
sie werden gezweifelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitem
|
ich zweifle |
| 2. Person Singular |
addubites
|
du zweiflest |
| 3. Person Singular |
addubitet
|
er/sie/es zweifle |
| 1. Person Plural |
addubitemus
|
wir zweiflen |
| 2. Person Plural |
addubitetis
|
ihr zweiflet |
| 3. Person Plural |
addubitent
|
sie zweiflen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubiter
|
ich werde gezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubiteris addubitere
|
du werdest gezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitetur
|
er/sie/es werde gezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitemur
|
wir werden gezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitemini
|
ihr werdet gezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitentur
|
sie werden gezweifelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitabam
|
ich zweifelte |
| 2. Person Singular |
addubitabas
|
du zweifeltest |
| 3. Person Singular |
addubitabat
|
er/sie/es zweifelte |
| 1. Person Plural |
addubitabamus
|
wir zweifelten |
| 2. Person Plural |
addubitabatis
|
ihr zweifeltet |
| 3. Person Plural |
addubitabant
|
sie zweifelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitabar
|
ich wurde gezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitabaris addubitabare
|
du wurdest gezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitabatur
|
er/sie/es wurde gezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitabamur
|
wir wurden gezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitabamini
|
ihr wurdet gezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitabantur
|
sie wurden gezweifelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitarem
|
ich zweifelte |
| 2. Person Singular |
addubitares
|
du zweifeltest |
| 3. Person Singular |
addubitaret
|
er/sie/es zweifelte |
| 1. Person Plural |
addubitaremus
|
wir zweifelten |
| 2. Person Plural |
addubitaretis
|
ihr zweifeltet |
| 3. Person Plural |
addubitarent
|
sie zweifelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitarer
|
ich würde gezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitareris addubitarere
|
du würdest gezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitaretur
|
er/sie/es würde gezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitaremur
|
wir würden gezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitaremini
|
ihr würdet gezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitarentur
|
sie würden gezweifelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitabo
|
ich werde zweifeln |
| 2. Person Singular |
addubitabis
|
du wirst zweifeln |
| 3. Person Singular |
addubitabit
|
er/sie/es wird zweifeln |
| 1. Person Plural |
addubitabimus
|
wir werden zweifeln |
| 2. Person Plural |
addubitabitis
|
ihr werdet zweifeln |
| 3. Person Plural |
addubitabunt
|
sie werden zweifeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitabor
|
ich werde gezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitaberis addubitabere
|
du wirst gezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitabitur
|
er/sie/es wird gezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitabimur
|
wir werden gezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitabimini
|
ihr werdet gezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitabuntur
|
sie werden gezweifelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitavi
|
ich habe gezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitavisti
|
du hast gezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitavit
|
er/sie/es hat gezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitavimus
|
wir haben gezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitavistis
|
ihr habt gezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitaverunt addubitavere
|
sie haben gezweifelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus sum
|
ich bin gezweifelt worden |
| 2. Person Singular |
addubitatus es
|
du bist gezweifelt worden |
| 3. Person Singular |
addubitatus est
|
er/sie/es ist gezweifelt worden |
| 1. Person Plural |
addubitati sumus
|
wir sind gezweifelt worden |
| 2. Person Plural |
addubitati estis
|
ihr seid gezweifelt worden |
| 3. Person Plural |
addubitati sunt
|
sie sind gezweifelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitaverim
|
ich habe gezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitaveris
|
du habest gezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitaverit
|
er/sie/es habe gezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitaverimus
|
wir haben gezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitaveritis
|
ihr habet gezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitaverint
|
sie haben gezweifelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus sim
|
ich sei gezweifelt worden |
| 2. Person Singular |
addubitatus sis
|
du seiest gezweifelt worden |
| 3. Person Singular |
addubitatus sit
|
er/sie/es sei gezweifelt worden |
| 1. Person Plural |
addubitati simus
|
wir seien gezweifelt worden |
| 2. Person Plural |
addubitati sitis
|
ihr seiet gezweifelt worden |
| 3. Person Plural |
addubitati sint
|
sie seien gezweifelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitaveram
|
ich hatte gezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitaveras
|
du hattest gezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitaverat
|
er/sie/es hatte gezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitaveramus
|
wir hatten gezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitaveratis
|
ihr hattet gezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitaverant
|
sie hatten gezweifelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus eram
|
ich war gezweifelt worden |
| 2. Person Singular |
addubitatus eras
|
du warst gezweifelt worden |
| 3. Person Singular |
addubitatus erat
|
er/sie/es war gezweifelt worden |
| 1. Person Plural |
addubitati eramus
|
wir waren gezweifelt worden |
| 2. Person Plural |
addubitati eratis
|
ihr warst gezweifelt worden |
| 3. Person Plural |
addubitati erant
|
sie waren gezweifelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitavissem
|
ich hätte gezweifelt |
| 2. Person Singular |
addubitavisses
|
du hättest gezweifelt |
| 3. Person Singular |
addubitavisset
|
er/sie/es hätte gezweifelt |
| 1. Person Plural |
addubitavissemus
|
wir hätten gezweifelt |
| 2. Person Plural |
addubitavissetis
|
ihr hättet gezweifelt |
| 3. Person Plural |
addubitavissent
|
sie hätten gezweifelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus essem
|
ich wäre gezweifelt worden |
| 2. Person Singular |
addubitatus esses
|
du wärest gezweifelt worden |
| 3. Person Singular |
addubitatus esset
|
er/sie/es wäre gezweifelt worden |
| 1. Person Plural |
addubitati essemus
|
wir wären gezweifelt worden |
| 2. Person Plural |
addubitati essetis
|
ihr wäret gezweifelt worden |
| 3. Person Plural |
addubitati essent
|
sie wären gezweifelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitavero
|
ich werde gezweifelt haben |
| 2. Person Singular |
addubitaveris
|
du wirst gezweifelt haben |
| 3. Person Singular |
addubitaverit
|
er/sie/es wird gezweifelt haben |
| 1. Person Plural |
addubitaverimus
|
wir werden gezweifelt haben |
| 2. Person Plural |
addubitaveritis
|
ihr werdet gezweifelt haben |
| 3. Person Plural |
addubitaverint
|
sie werden gezweifelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
addubitatus ero
|
ich werde gezweifelt worden sein |
| 2. Person Singular |
addubitatus eris
|
du werdest gezweifelt worden sein |
| 3. Person Singular |
addubitatus erit
|
er/sie/es werde gezweifelt worden sein |
| 1. Person Plural |
addubitati erimus
|
wir werden gezweifelt worden sein |
| 2. Person Plural |
addubitati eritis
|
ihr werdet gezweifelt worden sein |
| 3. Person Plural |
addubitati erunt
|
sie werden gezweifelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
addubitare
|
zweifeln |
| Vorzeitigkeit |
addubitavisse
|
gezweifelt haben |
| Nachzeitigkeit |
addubitaturum esse
|
zweifeln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
addubitari addubitarier
|
gezweifelt werden |
| Vorzeitigkeit |
addubitatum esse
|
gezweifelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
addubitatum iri
|
künftig gezweifelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
addubita
|
zweifle! |
| 2. Person Plural |
addubitate
|
zweifelt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
addubitato
|
| 3. Person Singular |
addubitato
|
| 2. Person Plural |
addubitatote
|
| 3. Person Plural |
addubitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
addubitare
|
das Zweifeln |
| Genitiv |
addubitandi
|
des Zweifelnes |
| Dativ |
addubitando
|
dem Zweifeln |
| Akkusativ |
addubitandum
|
das Zweifeln |
| Ablativ |
addubitando
|
durch das Zweifeln |
| Vokativ |
addubitande
|
Zweifeln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
addubitandus
|
addubitanda
|
addubitandum
|
| Genitiv |
addubitandi
|
addubitandae
|
addubitandi
|
| Dativ |
addubitando
|
addubitandae
|
addubitando
|
| Akkusativ |
addubitandum
|
addubitandam
|
addubitandum
|
| Ablativ |
addubitando
|
addubitanda
|
addubitando
|
| Vokativ |
addubitande
|
addubitanda
|
addubitandum
|
Plural
| Nominativ |
addubitandi
|
addubitandae
|
addubitanda
|
| Genitiv |
addubitandorum
|
addubitandarum
|
addubitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
addubitandos
|
addubitandas
|
addubitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
addubitandi
|
addubitandae
|
addubitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
addubitans
|
addubitans
|
addubitans
|
| Genitiv |
addubitantis
|
addubitantis
|
addubitantis
|
| Dativ |
addubitanti
|
addubitanti
|
addubitanti
|
| Akkusativ |
addubitantem
|
addubitantem
|
addubitans
|
| Ablativ |
addubitanti addubitante
|
addubitanti addubitante
|
addubitanti addubitante
|
| Vokativ |
addubitans
|
addubitans
|
addubitans
|
Plural
| Nominativ |
addubitantes
|
addubitantes
|
addubitantia
|
| Genitiv |
addubitantium addubitantum
|
addubitantium addubitantum
|
addubitantium addubitantum
|
| Dativ |
addubitantibus
|
addubitantibus
|
addubitantibus
|
| Akkusativ |
addubitantes
|
addubitantes
|
addubitantia
|
| Ablativ |
addubitantibus
|
addubitantibus
|
addubitantibus
|
| Vokativ |
addubitantes
|
addubitantes
|
addubitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
addubitatus
|
addubitata
|
addubitatum
|
| Genitiv |
addubitati
|
addubitatae
|
addubitati
|
| Dativ |
addubitato
|
addubitatae
|
addubitato
|
| Akkusativ |
addubitatum
|
addubitatam
|
addubitatum
|
| Ablativ |
addubitato
|
addubitata
|
addubitato
|
| Vokativ |
addubitate
|
addubitata
|
addubitatum
|
Plural
| Nominativ |
addubitati
|
addubitatae
|
addubitata
|
| Genitiv |
addubitatorum
|
addubitatarum
|
addubitatorum
|
| Dativ |
addubitatis
|
addubitatis
|
addubitatis
|
| Akkusativ |
addubitatos
|
addubitatas
|
addubitata
|
| Ablativ |
addubitatis
|
addubitatis
|
addubitatis
|
| Vokativ |
addubitati
|
addubitatae
|
addubitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
addubitaturus
|
addubitatura
|
addubitaturum
|
| Genitiv |
addubitaturi
|
addubitaturae
|
addubitaturi
|
| Dativ |
addubitaturo
|
addubitaturae
|
addubitaturo
|
| Akkusativ |
addubitaturum
|
addubitaturam
|
addubitaturum
|
| Ablativ |
addubitaturo
|
addubitatura
|
addubitaturo
|
| Vokativ |
addubitature
|
addubitatura
|
addubitaturum
|
Plural
| Nominativ |
addubitaturi
|
addubitaturae
|
addubitatura
|
| Genitiv |
addubitaturorum
|
addubitaturarum
|
addubitaturorum
|
| Dativ |
addubitaturis
|
addubitaturis
|
addubitaturis
|
| Akkusativ |
addubitaturos
|
addubitaturas
|
addubitatura
|
| Ablativ |
addubitaturis
|
addubitaturis
|
addubitaturis
|
| Vokativ |
addubitaturi
|
addubitaturae
|
addubitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
addubitatum
|
addubitatu
|