Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhorto 
 | ich ermahne | 
  
    | 2. Person Singular | adhortas 
 | du ermahnst | 
  
    | 3. Person Singular | adhortat 
 | er/sie/es ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | adhortamus 
 | wir ermahnen | 
  
    | 2. Person Plural | adhortatis 
 | ihr ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | adhortant 
 | sie ermahnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortor 
 | ich werde ermahnt | 
  
    | 2. Person Singular | adhortaris adhortare
 
 | du wirst ermahnt | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatur 
 | er/sie/es wird ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | adhortamur 
 | wir werden ermahnt | 
  
    | 2. Person Plural | adhortamini 
 | ihr werdet ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | adhortantur 
 | sie werden ermahnt | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortem 
 | ich ermahne | 
  
    | 2. Person Singular | adhortes 
 | du ermahnest | 
  
    | 3. Person Singular | adhortet 
 | er/sie/es ermahne | 
  
    | 1. Person Plural | adhortemus 
 | wir ermahnen | 
  
    | 2. Person Plural | adhortetis 
 | ihr ermahnet | 
  
    | 3. Person Plural | adhortent 
 | sie ermahnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhorter 
 | ich werde ermahnt | 
  
    | 2. Person Singular | adhorteris adhortere
 
 | du werdest ermahnt | 
  
    | 3. Person Singular | adhortetur 
 | er/sie/es werde ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | adhortemur 
 | wir werden ermahnt | 
  
    | 2. Person Plural | adhortemini 
 | ihr werdet ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | adhortentur 
 | sie werden ermahnt | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortabam 
 | ich ermahnte | 
  
    | 2. Person Singular | adhortabas 
 | du ermahntest | 
  
    | 3. Person Singular | adhortabat 
 | er/sie/es ermahnte | 
  
    | 1. Person Plural | adhortabamus 
 | wir ermahnten | 
  
    | 2. Person Plural | adhortabatis 
 | ihr ermahntet | 
  
    | 3. Person Plural | adhortabant 
 | sie ermahnten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortabar 
 | ich wurde ermahnt | 
  
    | 2. Person Singular | adhortabaris adhortabare
 
 | du wurdest ermahnt | 
  
    | 3. Person Singular | adhortabatur 
 | er/sie/es wurde ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | adhortabamur 
 | wir wurden ermahnt | 
  
    | 2. Person Plural | adhortabamini 
 | ihr wurdet ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | adhortabantur 
 | sie wurden ermahnt | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortarem 
 | ich ermahnte | 
  
    | 2. Person Singular | adhortares 
 | du ermahntest | 
  
    | 3. Person Singular | adhortaret 
 | er/sie/es ermahnte | 
  
    | 1. Person Plural | adhortaremus 
 | wir ermahnten | 
  
    | 2. Person Plural | adhortaretis 
 | ihr ermahntet | 
  
    | 3. Person Plural | adhortarent 
 | sie ermahnten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortarer 
 | ich würde ermahnt | 
  
    | 2. Person Singular | adhortareris adhortarere
 
 | du würdest ermahnt | 
  
    | 3. Person Singular | adhortaretur 
 | er/sie/es würde ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | adhortaremur 
 | wir würden ermahnt | 
  
    | 2. Person Plural | adhortaremini 
 | ihr würdet ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | adhortarentur 
 | sie würden ermahnt | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortabo 
 | ich werde ermahnen | 
  
    | 2. Person Singular | adhortabis 
 | du wirst ermahnen | 
  
    | 3. Person Singular | adhortabit 
 | er/sie/es wird ermahnen | 
  
    | 1. Person Plural | adhortabimus 
 | wir werden ermahnen | 
  
    | 2. Person Plural | adhortabitis 
 | ihr werdet ermahnen | 
  
    | 3. Person Plural | adhortabunt 
 | sie werden ermahnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortabor 
 | ich werde ermahnt | 
  
    | 2. Person Singular | adhortaberis adhortabere
 
 | du wirst ermahnt | 
  
    | 3. Person Singular | adhortabitur 
 | er/sie/es wird ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | adhortabimur 
 | wir werden ermahnt | 
  
    | 2. Person Plural | adhortabimini 
 | ihr werdet ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | adhortabuntur 
 | sie werden ermahnt | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe ermahnt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hast ermahnt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hat ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben ermahnt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habt ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben ermahnt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus sum 
 | ich bin ermahnt worden | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus es 
 | du bist ermahnt worden | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus est 
 | er/sie/es ist ermahnt worden | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati sumus 
 | wir sind ermahnt worden | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati estis 
 | ihr seid ermahnt worden | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati sunt 
 | sie sind ermahnt worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe ermahnt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du habest ermahnt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es habe ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben ermahnt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habet ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben ermahnt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus sim 
 | ich sei ermahnt worden | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus sis 
 | du seiest ermahnt worden | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus sit 
 | er/sie/es sei ermahnt worden | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati simus 
 | wir seien ermahnt worden | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati sitis 
 | ihr seiet ermahnt worden | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati sint 
 | sie seien ermahnt worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hatte ermahnt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hattest ermahnt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hatte ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hatten ermahnt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hattet ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hatten ermahnt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus eram 
 | ich war ermahnt worden | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus eras 
 | du warst ermahnt worden | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus erat 
 | er/sie/es war ermahnt worden | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati eramus 
 | wir waren ermahnt worden | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati eratis 
 | ihr warst ermahnt worden | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati erant 
 | sie waren ermahnt worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hätte ermahnt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hättest ermahnt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hätte ermahnt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hätten ermahnt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hättet ermahnt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hätten ermahnt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus essem 
 | ich wäre ermahnt worden | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus esses 
 | du wärest ermahnt worden | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus esset 
 | er/sie/es wäre ermahnt worden | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati essemus 
 | wir wären ermahnt worden | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati essetis 
 | ihr wäret ermahnt worden | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati essent 
 | sie wären ermahnt worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich werde ermahnt haben | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du wirst ermahnt haben | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es wird ermahnt haben | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir werden ermahnt haben | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr werdet ermahnt haben | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie werden ermahnt haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus ero 
 | ich werde ermahnt worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus eris 
 | du werdest ermahnt worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus erit 
 | er/sie/es werde ermahnt worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati erimus 
 | wir werden ermahnt worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati eritis 
 | ihr werdet ermahnt worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati erunt 
 | sie werden ermahnt worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | adhortare 
 | ermahnen | 
  
    | Vorzeitigkeit | existiert nicht | ermahnt haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | adhortaturum esse 
 | ermahnen werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | adhortari adhortarier
 
 | ermahnt werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | adhortatum esse 
 | ermahnt worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | adhortatum iri 
 | künftig ermahnt werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | adhorta 
 | ermahne! | 
  
    | 2. Person Plural | adhortate 
 | ermahnt! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | adhortato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | adhortato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | adhortatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | adhortanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | adhortare 
 | das Ermahnen | 
  
    | Genitiv | adhortandi 
 | des Ermahnens | 
  
    | Dativ | adhortando 
 | dem Ermahnen | 
  
  
    | Akkusativ | adhortandum 
 | das Ermahnen | 
  
    | Ablativ | adhortando 
 | durch das Ermahnen | 
  
    | Vokativ | adhortande 
 | Ermahnen! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | adhortandus 
 | adhortanda 
 | adhortandum 
 | 
  
    | Genitiv | adhortandi 
 | adhortandae 
 | adhortandi 
 | 
  
    | Dativ | adhortando 
 | adhortandae 
 | adhortando 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortandum 
 | adhortandam 
 | adhortandum 
 | 
  
    | Ablativ | adhortando 
 | adhortanda 
 | adhortando 
 | 
  
    | Vokativ | adhortande 
 | adhortanda 
 | adhortandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | adhortandi 
 | adhortandae 
 | adhortanda 
 | 
  
    | Genitiv | adhortandorum 
 | adhortandarum 
 | adhortandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | adhortandos 
 | adhortandas 
 | adhortanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | adhortandi 
 | adhortandae 
 | adhortanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | adhortans 
 | adhortans 
 | adhortans 
 | 
  
    | Genitiv | adhortantis 
 | adhortantis 
 | adhortantis 
 | 
  
    | Dativ | adhortanti 
 | adhortanti 
 | adhortanti 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortantem 
 | adhortantem 
 | adhortans 
 | 
  
    | Ablativ | adhortanti adhortante
 
 | adhortanti adhortante
 
 | adhortanti adhortante
 
 | 
  
    | Vokativ | adhortans 
 | adhortans 
 | adhortans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | adhortantes 
 | adhortantes 
 | adhortantia 
 | 
  
    | Genitiv | adhortantium adhortantum
 
 | adhortantium adhortantum
 
 | adhortantium adhortantum
 
 | 
  
    | Dativ | adhortantibus 
 | adhortantibus 
 | adhortantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortantes 
 | adhortantes 
 | adhortantia 
 | 
  
    | Ablativ | adhortantibus 
 | adhortantibus 
 | adhortantibus 
 | 
  
    | Vokativ | adhortantes 
 | adhortantes 
 | adhortantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | adhortatus 
 | adhortata 
 | adhortatum 
 | 
  
    | Genitiv | adhortati 
 | adhortatae 
 | adhortati 
 | 
  
    | Dativ | adhortato 
 | adhortatae 
 | adhortato 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortatum 
 | adhortatam 
 | adhortatum 
 | 
  
    | Ablativ | adhortato 
 | adhortata 
 | adhortato 
 | 
  
    | Vokativ | adhortate 
 | adhortata 
 | adhortatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | adhortati 
 | adhortatae 
 | adhortata 
 | 
  
    | Genitiv | adhortatorum 
 | adhortatarum 
 | adhortatorum 
 | 
  
    | Dativ | adhortatis 
 | adhortatis 
 | adhortatis 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortatos 
 | adhortatas 
 | adhortata 
 | 
  
    | Ablativ | adhortatis 
 | adhortatis 
 | adhortatis 
 | 
  
    | Vokativ | adhortati 
 | adhortatae 
 | adhortata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | adhortaturus 
 | adhortatura 
 | adhortaturum 
 | 
  
    | Genitiv | adhortaturi 
 | adhortaturae 
 | adhortaturi 
 | 
  
    | Dativ | adhortaturo 
 | adhortaturae 
 | adhortaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortaturum 
 | adhortaturam 
 | adhortaturum 
 | 
  
    | Ablativ | adhortaturo 
 | adhortatura 
 | adhortaturo 
 | 
  
    | Vokativ | adhortature 
 | adhortatura 
 | adhortaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | adhortaturi 
 | adhortaturae 
 | adhortatura 
 | 
  
    | Genitiv | adhortaturorum 
 | adhortaturarum 
 | adhortaturorum 
 | 
  
    | Dativ | adhortaturis 
 | adhortaturis 
 | adhortaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortaturos 
 | adhortaturas 
 | adhortatura 
 | 
  
    | Ablativ | adhortaturis 
 | adhortaturis 
 | adhortaturis 
 | 
  
    | Vokativ | adhortaturi 
 | adhortaturae 
 | adhortatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | adhortatum 
 | adhortatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhorto 
 | ich ermuntere; ermuntre | 
  
    | 2. Person Singular | adhortas 
 | du ermunterst | 
  
    | 3. Person Singular | adhortat 
 | er/sie/es ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | adhortamus 
 | wir ermuntern | 
  
    | 2. Person Plural | adhortatis 
 | ihr ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | adhortant 
 | sie ermuntern | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortor 
 | ich werde ermuntert | 
  
    | 2. Person Singular | adhortaris adhortare
 
 | du wirst ermuntert | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatur 
 | er/sie/es wird ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | adhortamur 
 | wir werden ermuntert | 
  
    | 2. Person Plural | adhortamini 
 | ihr werdet ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | adhortantur 
 | sie werden ermuntert | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortem 
 | ich ermuntere; ermuntre | 
  
    | 2. Person Singular | adhortes 
 | du ermunterest; ermuntrest | 
  
    | 3. Person Singular | adhortet 
 | er/sie/es ermuntere; ermuntre | 
  
    | 1. Person Plural | adhortemus 
 | wir ermunteren | 
  
    | 2. Person Plural | adhortetis 
 | ihr ermunteret | 
  
    | 3. Person Plural | adhortent 
 | sie ermunteren | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhorter 
 | ich werde ermuntert | 
  
    | 2. Person Singular | adhorteris adhortere
 
 | du werdest ermuntert | 
  
    | 3. Person Singular | adhortetur 
 | er/sie/es werde ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | adhortemur 
 | wir werden ermuntert | 
  
    | 2. Person Plural | adhortemini 
 | ihr werdet ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | adhortentur 
 | sie werden ermuntert | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortabam 
 | ich ermunterte | 
  
    | 2. Person Singular | adhortabas 
 | du ermuntertest | 
  
    | 3. Person Singular | adhortabat 
 | er/sie/es ermunterte | 
  
    | 1. Person Plural | adhortabamus 
 | wir ermunterten | 
  
    | 2. Person Plural | adhortabatis 
 | ihr ermuntertet | 
  
    | 3. Person Plural | adhortabant 
 | sie ermunterten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortabar 
 | ich wurde ermuntert | 
  
    | 2. Person Singular | adhortabaris adhortabare
 
 | du wurdest ermuntert | 
  
    | 3. Person Singular | adhortabatur 
 | er/sie/es wurde ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | adhortabamur 
 | wir wurden ermuntert | 
  
    | 2. Person Plural | adhortabamini 
 | ihr wurdet ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | adhortabantur 
 | sie wurden ermuntert | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortarem 
 | ich ermunterte | 
  
    | 2. Person Singular | adhortares 
 | du ermuntertest | 
  
    | 3. Person Singular | adhortaret 
 | er/sie/es ermunterte | 
  
    | 1. Person Plural | adhortaremus 
 | wir ermunterten | 
  
    | 2. Person Plural | adhortaretis 
 | ihr ermuntertet | 
  
    | 3. Person Plural | adhortarent 
 | sie ermunterten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortarer 
 | ich würde ermuntert | 
  
    | 2. Person Singular | adhortareris adhortarere
 
 | du würdest ermuntert | 
  
    | 3. Person Singular | adhortaretur 
 | er/sie/es würde ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | adhortaremur 
 | wir würden ermuntert | 
  
    | 2. Person Plural | adhortaremini 
 | ihr würdet ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | adhortarentur 
 | sie würden ermuntert | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortabo 
 | ich werde ermuntern | 
  
    | 2. Person Singular | adhortabis 
 | du wirst ermuntern | 
  
    | 3. Person Singular | adhortabit 
 | er/sie/es wird ermuntern | 
  
    | 1. Person Plural | adhortabimus 
 | wir werden ermuntern | 
  
    | 2. Person Plural | adhortabitis 
 | ihr werdet ermuntern | 
  
    | 3. Person Plural | adhortabunt 
 | sie werden ermuntern | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortabor 
 | ich werde ermuntert | 
  
    | 2. Person Singular | adhortaberis adhortabere
 
 | du wirst ermuntert | 
  
    | 3. Person Singular | adhortabitur 
 | er/sie/es wird ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | adhortabimur 
 | wir werden ermuntert | 
  
    | 2. Person Plural | adhortabimini 
 | ihr werdet ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | adhortabuntur 
 | sie werden ermuntert | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe ermuntert | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hast ermuntert | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hat ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben ermuntert | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habt ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben ermuntert | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus sum 
 | ich bin ermuntert worden | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus es 
 | du bist ermuntert worden | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus est 
 | er/sie/es ist ermuntert worden | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati sumus 
 | wir sind ermuntert worden | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati estis 
 | ihr seid ermuntert worden | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati sunt 
 | sie sind ermuntert worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe ermuntert | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du habest ermuntert | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es habe ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben ermuntert | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habet ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben ermuntert | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus sim 
 | ich sei ermuntert worden | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus sis 
 | du seiest ermuntert worden | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus sit 
 | er/sie/es sei ermuntert worden | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati simus 
 | wir seien ermuntert worden | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati sitis 
 | ihr seiet ermuntert worden | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati sint 
 | sie seien ermuntert worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hatte ermuntert | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hattest ermuntert | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hatte ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hatten ermuntert | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hattet ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hatten ermuntert | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus eram 
 | ich war ermuntert worden | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus eras 
 | du warst ermuntert worden | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus erat 
 | er/sie/es war ermuntert worden | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati eramus 
 | wir waren ermuntert worden | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati eratis 
 | ihr warst ermuntert worden | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati erant 
 | sie waren ermuntert worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hätte ermuntert | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hättest ermuntert | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hätte ermuntert | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hätten ermuntert | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hättet ermuntert | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hätten ermuntert | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus essem 
 | ich wäre ermuntert worden | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus esses 
 | du wärest ermuntert worden | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus esset 
 | er/sie/es wäre ermuntert worden | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati essemus 
 | wir wären ermuntert worden | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati essetis 
 | ihr wäret ermuntert worden | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati essent 
 | sie wären ermuntert worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich werde ermuntert haben | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du wirst ermuntert haben | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es wird ermuntert haben | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir werden ermuntert haben | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr werdet ermuntert haben | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie werden ermuntert haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | adhortatus ero 
 | ich werde ermuntert worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | adhortatus eris 
 | du werdest ermuntert worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | adhortatus erit 
 | er/sie/es werde ermuntert worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | adhortati erimus 
 | wir werden ermuntert worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | adhortati eritis 
 | ihr werdet ermuntert worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | adhortati erunt 
 | sie werden ermuntert worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | adhortare 
 | ermuntern | 
  
    | Vorzeitigkeit | existiert nicht | ermuntert haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | adhortaturum esse 
 | ermuntern werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | adhortari adhortarier
 
 | ermuntert werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | adhortatum esse 
 | ermuntert worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | adhortatum iri 
 | künftig ermuntert werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | adhorta 
 | ermuntere; ermuntre! | 
  
    | 2. Person Plural | adhortate 
 | ermuntert! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | adhortato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | adhortato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | adhortatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | adhortanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | adhortare 
 | das Ermuntern | 
  
    | Genitiv | adhortandi 
 | des Ermunternes | 
  
    | Dativ | adhortando 
 | dem Ermuntern | 
  
  
    | Akkusativ | adhortandum 
 | das Ermuntern | 
  
    | Ablativ | adhortando 
 | durch das Ermuntern | 
  
    | Vokativ | adhortande 
 | Ermuntern! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | adhortandus 
 | adhortanda 
 | adhortandum 
 | 
  
    | Genitiv | adhortandi 
 | adhortandae 
 | adhortandi 
 | 
  
    | Dativ | adhortando 
 | adhortandae 
 | adhortando 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortandum 
 | adhortandam 
 | adhortandum 
 | 
  
    | Ablativ | adhortando 
 | adhortanda 
 | adhortando 
 | 
  
    | Vokativ | adhortande 
 | adhortanda 
 | adhortandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | adhortandi 
 | adhortandae 
 | adhortanda 
 | 
  
    | Genitiv | adhortandorum 
 | adhortandarum 
 | adhortandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | adhortandos 
 | adhortandas 
 | adhortanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | adhortandi 
 | adhortandae 
 | adhortanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | adhortans 
 | adhortans 
 | adhortans 
 | 
  
    | Genitiv | adhortantis 
 | adhortantis 
 | adhortantis 
 | 
  
    | Dativ | adhortanti 
 | adhortanti 
 | adhortanti 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortantem 
 | adhortantem 
 | adhortans 
 | 
  
    | Ablativ | adhortanti adhortante
 
 | adhortanti adhortante
 
 | adhortanti adhortante
 
 | 
  
    | Vokativ | adhortans 
 | adhortans 
 | adhortans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | adhortantes 
 | adhortantes 
 | adhortantia 
 | 
  
    | Genitiv | adhortantium adhortantum
 
 | adhortantium adhortantum
 
 | adhortantium adhortantum
 
 | 
  
    | Dativ | adhortantibus 
 | adhortantibus 
 | adhortantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortantes 
 | adhortantes 
 | adhortantia 
 | 
  
    | Ablativ | adhortantibus 
 | adhortantibus 
 | adhortantibus 
 | 
  
    | Vokativ | adhortantes 
 | adhortantes 
 | adhortantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | adhortatus 
 | adhortata 
 | adhortatum 
 | 
  
    | Genitiv | adhortati 
 | adhortatae 
 | adhortati 
 | 
  
    | Dativ | adhortato 
 | adhortatae 
 | adhortato 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortatum 
 | adhortatam 
 | adhortatum 
 | 
  
    | Ablativ | adhortato 
 | adhortata 
 | adhortato 
 | 
  
    | Vokativ | adhortate 
 | adhortata 
 | adhortatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | adhortati 
 | adhortatae 
 | adhortata 
 | 
  
    | Genitiv | adhortatorum 
 | adhortatarum 
 | adhortatorum 
 | 
  
    | Dativ | adhortatis 
 | adhortatis 
 | adhortatis 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortatos 
 | adhortatas 
 | adhortata 
 | 
  
    | Ablativ | adhortatis 
 | adhortatis 
 | adhortatis 
 | 
  
    | Vokativ | adhortati 
 | adhortatae 
 | adhortata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | adhortaturus 
 | adhortatura 
 | adhortaturum 
 | 
  
    | Genitiv | adhortaturi 
 | adhortaturae 
 | adhortaturi 
 | 
  
    | Dativ | adhortaturo 
 | adhortaturae 
 | adhortaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortaturum 
 | adhortaturam 
 | adhortaturum 
 | 
  
    | Ablativ | adhortaturo 
 | adhortatura 
 | adhortaturo 
 | 
  
    | Vokativ | adhortature 
 | adhortatura 
 | adhortaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | adhortaturi 
 | adhortaturae 
 | adhortatura 
 | 
  
    | Genitiv | adhortaturorum 
 | adhortaturarum 
 | adhortaturorum 
 | 
  
    | Dativ | adhortaturis 
 | adhortaturis 
 | adhortaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | adhortaturos 
 | adhortaturas 
 | adhortatura 
 | 
  
    | Ablativ | adhortaturis 
 | adhortaturis 
 | adhortaturis 
 | 
  
    | Vokativ | adhortaturi 
 | adhortaturae 
 | adhortatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | adhortatum 
 | adhortatu 
 |