Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhorto
|
ich ermahne |
| 2. Person Singular |
adhortas
|
du ermahnst |
| 3. Person Singular |
adhortat
|
er/sie/es ermahnt |
| 1. Person Plural |
adhortamus
|
wir ermahnen |
| 2. Person Plural |
adhortatis
|
ihr ermahnt |
| 3. Person Plural |
adhortant
|
sie ermahnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortor
|
ich werde ermahnt |
| 2. Person Singular |
adhortaris adhortare
|
du wirst ermahnt |
| 3. Person Singular |
adhortatur
|
er/sie/es wird ermahnt |
| 1. Person Plural |
adhortamur
|
wir werden ermahnt |
| 2. Person Plural |
adhortamini
|
ihr werdet ermahnt |
| 3. Person Plural |
adhortantur
|
sie werden ermahnt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortem
|
ich ermahne |
| 2. Person Singular |
adhortes
|
du ermahnest |
| 3. Person Singular |
adhortet
|
er/sie/es ermahne |
| 1. Person Plural |
adhortemus
|
wir ermahnen |
| 2. Person Plural |
adhortetis
|
ihr ermahnet |
| 3. Person Plural |
adhortent
|
sie ermahnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhorter
|
ich werde ermahnt |
| 2. Person Singular |
adhorteris adhortere
|
du werdest ermahnt |
| 3. Person Singular |
adhortetur
|
er/sie/es werde ermahnt |
| 1. Person Plural |
adhortemur
|
wir werden ermahnt |
| 2. Person Plural |
adhortemini
|
ihr werdet ermahnt |
| 3. Person Plural |
adhortentur
|
sie werden ermahnt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortabam
|
ich ermahnte |
| 2. Person Singular |
adhortabas
|
du ermahntest |
| 3. Person Singular |
adhortabat
|
er/sie/es ermahnte |
| 1. Person Plural |
adhortabamus
|
wir ermahnten |
| 2. Person Plural |
adhortabatis
|
ihr ermahntet |
| 3. Person Plural |
adhortabant
|
sie ermahnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortabar
|
ich wurde ermahnt |
| 2. Person Singular |
adhortabaris adhortabare
|
du wurdest ermahnt |
| 3. Person Singular |
adhortabatur
|
er/sie/es wurde ermahnt |
| 1. Person Plural |
adhortabamur
|
wir wurden ermahnt |
| 2. Person Plural |
adhortabamini
|
ihr wurdet ermahnt |
| 3. Person Plural |
adhortabantur
|
sie wurden ermahnt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortarem
|
ich ermahnte |
| 2. Person Singular |
adhortares
|
du ermahntest |
| 3. Person Singular |
adhortaret
|
er/sie/es ermahnte |
| 1. Person Plural |
adhortaremus
|
wir ermahnten |
| 2. Person Plural |
adhortaretis
|
ihr ermahntet |
| 3. Person Plural |
adhortarent
|
sie ermahnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortarer
|
ich würde ermahnt |
| 2. Person Singular |
adhortareris adhortarere
|
du würdest ermahnt |
| 3. Person Singular |
adhortaretur
|
er/sie/es würde ermahnt |
| 1. Person Plural |
adhortaremur
|
wir würden ermahnt |
| 2. Person Plural |
adhortaremini
|
ihr würdet ermahnt |
| 3. Person Plural |
adhortarentur
|
sie würden ermahnt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortabo
|
ich werde ermahnen |
| 2. Person Singular |
adhortabis
|
du wirst ermahnen |
| 3. Person Singular |
adhortabit
|
er/sie/es wird ermahnen |
| 1. Person Plural |
adhortabimus
|
wir werden ermahnen |
| 2. Person Plural |
adhortabitis
|
ihr werdet ermahnen |
| 3. Person Plural |
adhortabunt
|
sie werden ermahnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortabor
|
ich werde ermahnt |
| 2. Person Singular |
adhortaberis adhortabere
|
du wirst ermahnt |
| 3. Person Singular |
adhortabitur
|
er/sie/es wird ermahnt |
| 1. Person Plural |
adhortabimur
|
wir werden ermahnt |
| 2. Person Plural |
adhortabimini
|
ihr werdet ermahnt |
| 3. Person Plural |
adhortabuntur
|
sie werden ermahnt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe ermahnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast ermahnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat ermahnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben ermahnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt ermahnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben ermahnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus sum
|
ich bin ermahnt worden |
| 2. Person Singular |
adhortatus es
|
du bist ermahnt worden |
| 3. Person Singular |
adhortatus est
|
er/sie/es ist ermahnt worden |
| 1. Person Plural |
adhortati sumus
|
wir sind ermahnt worden |
| 2. Person Plural |
adhortati estis
|
ihr seid ermahnt worden |
| 3. Person Plural |
adhortati sunt
|
sie sind ermahnt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe ermahnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest ermahnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe ermahnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben ermahnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet ermahnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben ermahnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus sim
|
ich sei ermahnt worden |
| 2. Person Singular |
adhortatus sis
|
du seiest ermahnt worden |
| 3. Person Singular |
adhortatus sit
|
er/sie/es sei ermahnt worden |
| 1. Person Plural |
adhortati simus
|
wir seien ermahnt worden |
| 2. Person Plural |
adhortati sitis
|
ihr seiet ermahnt worden |
| 3. Person Plural |
adhortati sint
|
sie seien ermahnt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte ermahnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest ermahnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte ermahnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten ermahnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet ermahnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten ermahnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus eram
|
ich war ermahnt worden |
| 2. Person Singular |
adhortatus eras
|
du warst ermahnt worden |
| 3. Person Singular |
adhortatus erat
|
er/sie/es war ermahnt worden |
| 1. Person Plural |
adhortati eramus
|
wir waren ermahnt worden |
| 2. Person Plural |
adhortati eratis
|
ihr warst ermahnt worden |
| 3. Person Plural |
adhortati erant
|
sie waren ermahnt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte ermahnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest ermahnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte ermahnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten ermahnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet ermahnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten ermahnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus essem
|
ich wäre ermahnt worden |
| 2. Person Singular |
adhortatus esses
|
du wärest ermahnt worden |
| 3. Person Singular |
adhortatus esset
|
er/sie/es wäre ermahnt worden |
| 1. Person Plural |
adhortati essemus
|
wir wären ermahnt worden |
| 2. Person Plural |
adhortati essetis
|
ihr wäret ermahnt worden |
| 3. Person Plural |
adhortati essent
|
sie wären ermahnt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde ermahnt haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst ermahnt haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird ermahnt haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden ermahnt haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet ermahnt haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden ermahnt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus ero
|
ich werde ermahnt worden sein |
| 2. Person Singular |
adhortatus eris
|
du werdest ermahnt worden sein |
| 3. Person Singular |
adhortatus erit
|
er/sie/es werde ermahnt worden sein |
| 1. Person Plural |
adhortati erimus
|
wir werden ermahnt worden sein |
| 2. Person Plural |
adhortati eritis
|
ihr werdet ermahnt worden sein |
| 3. Person Plural |
adhortati erunt
|
sie werden ermahnt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adhortare
|
ermahnen |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
ermahnt haben |
| Nachzeitigkeit |
adhortaturum esse
|
ermahnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adhortari adhortarier
|
ermahnt werden |
| Vorzeitigkeit |
adhortatum esse
|
ermahnt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adhortatum iri
|
künftig ermahnt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
adhorta
|
ermahne! |
| 2. Person Plural |
adhortate
|
ermahnt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
adhortato
|
| 3. Person Singular |
adhortato
|
| 2. Person Plural |
adhortatote
|
| 3. Person Plural |
adhortanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
adhortare
|
das Ermahnen |
| Genitiv |
adhortandi
|
des Ermahnens |
| Dativ |
adhortando
|
dem Ermahnen |
| Akkusativ |
adhortandum
|
das Ermahnen |
| Ablativ |
adhortando
|
durch das Ermahnen |
| Vokativ |
adhortande
|
Ermahnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adhortandus
|
adhortanda
|
adhortandum
|
| Genitiv |
adhortandi
|
adhortandae
|
adhortandi
|
| Dativ |
adhortando
|
adhortandae
|
adhortando
|
| Akkusativ |
adhortandum
|
adhortandam
|
adhortandum
|
| Ablativ |
adhortando
|
adhortanda
|
adhortando
|
| Vokativ |
adhortande
|
adhortanda
|
adhortandum
|
Plural
| Nominativ |
adhortandi
|
adhortandae
|
adhortanda
|
| Genitiv |
adhortandorum
|
adhortandarum
|
adhortandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
adhortandos
|
adhortandas
|
adhortanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
adhortandi
|
adhortandae
|
adhortanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adhortans
|
adhortans
|
adhortans
|
| Genitiv |
adhortantis
|
adhortantis
|
adhortantis
|
| Dativ |
adhortanti
|
adhortanti
|
adhortanti
|
| Akkusativ |
adhortantem
|
adhortantem
|
adhortans
|
| Ablativ |
adhortanti adhortante
|
adhortanti adhortante
|
adhortanti adhortante
|
| Vokativ |
adhortans
|
adhortans
|
adhortans
|
Plural
| Nominativ |
adhortantes
|
adhortantes
|
adhortantia
|
| Genitiv |
adhortantium adhortantum
|
adhortantium adhortantum
|
adhortantium adhortantum
|
| Dativ |
adhortantibus
|
adhortantibus
|
adhortantibus
|
| Akkusativ |
adhortantes
|
adhortantes
|
adhortantia
|
| Ablativ |
adhortantibus
|
adhortantibus
|
adhortantibus
|
| Vokativ |
adhortantes
|
adhortantes
|
adhortantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adhortatus
|
adhortata
|
adhortatum
|
| Genitiv |
adhortati
|
adhortatae
|
adhortati
|
| Dativ |
adhortato
|
adhortatae
|
adhortato
|
| Akkusativ |
adhortatum
|
adhortatam
|
adhortatum
|
| Ablativ |
adhortato
|
adhortata
|
adhortato
|
| Vokativ |
adhortate
|
adhortata
|
adhortatum
|
Plural
| Nominativ |
adhortati
|
adhortatae
|
adhortata
|
| Genitiv |
adhortatorum
|
adhortatarum
|
adhortatorum
|
| Dativ |
adhortatis
|
adhortatis
|
adhortatis
|
| Akkusativ |
adhortatos
|
adhortatas
|
adhortata
|
| Ablativ |
adhortatis
|
adhortatis
|
adhortatis
|
| Vokativ |
adhortati
|
adhortatae
|
adhortata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adhortaturus
|
adhortatura
|
adhortaturum
|
| Genitiv |
adhortaturi
|
adhortaturae
|
adhortaturi
|
| Dativ |
adhortaturo
|
adhortaturae
|
adhortaturo
|
| Akkusativ |
adhortaturum
|
adhortaturam
|
adhortaturum
|
| Ablativ |
adhortaturo
|
adhortatura
|
adhortaturo
|
| Vokativ |
adhortature
|
adhortatura
|
adhortaturum
|
Plural
| Nominativ |
adhortaturi
|
adhortaturae
|
adhortatura
|
| Genitiv |
adhortaturorum
|
adhortaturarum
|
adhortaturorum
|
| Dativ |
adhortaturis
|
adhortaturis
|
adhortaturis
|
| Akkusativ |
adhortaturos
|
adhortaturas
|
adhortatura
|
| Ablativ |
adhortaturis
|
adhortaturis
|
adhortaturis
|
| Vokativ |
adhortaturi
|
adhortaturae
|
adhortatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adhortatum
|
adhortatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhorto
|
ich ermuntere; ermuntre |
| 2. Person Singular |
adhortas
|
du ermunterst |
| 3. Person Singular |
adhortat
|
er/sie/es ermuntert |
| 1. Person Plural |
adhortamus
|
wir ermuntern |
| 2. Person Plural |
adhortatis
|
ihr ermuntert |
| 3. Person Plural |
adhortant
|
sie ermuntern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortor
|
ich werde ermuntert |
| 2. Person Singular |
adhortaris adhortare
|
du wirst ermuntert |
| 3. Person Singular |
adhortatur
|
er/sie/es wird ermuntert |
| 1. Person Plural |
adhortamur
|
wir werden ermuntert |
| 2. Person Plural |
adhortamini
|
ihr werdet ermuntert |
| 3. Person Plural |
adhortantur
|
sie werden ermuntert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortem
|
ich ermuntere; ermuntre |
| 2. Person Singular |
adhortes
|
du ermunterest; ermuntrest |
| 3. Person Singular |
adhortet
|
er/sie/es ermuntere; ermuntre |
| 1. Person Plural |
adhortemus
|
wir ermunteren |
| 2. Person Plural |
adhortetis
|
ihr ermunteret |
| 3. Person Plural |
adhortent
|
sie ermunteren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhorter
|
ich werde ermuntert |
| 2. Person Singular |
adhorteris adhortere
|
du werdest ermuntert |
| 3. Person Singular |
adhortetur
|
er/sie/es werde ermuntert |
| 1. Person Plural |
adhortemur
|
wir werden ermuntert |
| 2. Person Plural |
adhortemini
|
ihr werdet ermuntert |
| 3. Person Plural |
adhortentur
|
sie werden ermuntert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortabam
|
ich ermunterte |
| 2. Person Singular |
adhortabas
|
du ermuntertest |
| 3. Person Singular |
adhortabat
|
er/sie/es ermunterte |
| 1. Person Plural |
adhortabamus
|
wir ermunterten |
| 2. Person Plural |
adhortabatis
|
ihr ermuntertet |
| 3. Person Plural |
adhortabant
|
sie ermunterten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortabar
|
ich wurde ermuntert |
| 2. Person Singular |
adhortabaris adhortabare
|
du wurdest ermuntert |
| 3. Person Singular |
adhortabatur
|
er/sie/es wurde ermuntert |
| 1. Person Plural |
adhortabamur
|
wir wurden ermuntert |
| 2. Person Plural |
adhortabamini
|
ihr wurdet ermuntert |
| 3. Person Plural |
adhortabantur
|
sie wurden ermuntert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortarem
|
ich ermunterte |
| 2. Person Singular |
adhortares
|
du ermuntertest |
| 3. Person Singular |
adhortaret
|
er/sie/es ermunterte |
| 1. Person Plural |
adhortaremus
|
wir ermunterten |
| 2. Person Plural |
adhortaretis
|
ihr ermuntertet |
| 3. Person Plural |
adhortarent
|
sie ermunterten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortarer
|
ich würde ermuntert |
| 2. Person Singular |
adhortareris adhortarere
|
du würdest ermuntert |
| 3. Person Singular |
adhortaretur
|
er/sie/es würde ermuntert |
| 1. Person Plural |
adhortaremur
|
wir würden ermuntert |
| 2. Person Plural |
adhortaremini
|
ihr würdet ermuntert |
| 3. Person Plural |
adhortarentur
|
sie würden ermuntert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortabo
|
ich werde ermuntern |
| 2. Person Singular |
adhortabis
|
du wirst ermuntern |
| 3. Person Singular |
adhortabit
|
er/sie/es wird ermuntern |
| 1. Person Plural |
adhortabimus
|
wir werden ermuntern |
| 2. Person Plural |
adhortabitis
|
ihr werdet ermuntern |
| 3. Person Plural |
adhortabunt
|
sie werden ermuntern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortabor
|
ich werde ermuntert |
| 2. Person Singular |
adhortaberis adhortabere
|
du wirst ermuntert |
| 3. Person Singular |
adhortabitur
|
er/sie/es wird ermuntert |
| 1. Person Plural |
adhortabimur
|
wir werden ermuntert |
| 2. Person Plural |
adhortabimini
|
ihr werdet ermuntert |
| 3. Person Plural |
adhortabuntur
|
sie werden ermuntert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe ermuntert |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast ermuntert |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat ermuntert |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben ermuntert |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt ermuntert |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben ermuntert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus sum
|
ich bin ermuntert worden |
| 2. Person Singular |
adhortatus es
|
du bist ermuntert worden |
| 3. Person Singular |
adhortatus est
|
er/sie/es ist ermuntert worden |
| 1. Person Plural |
adhortati sumus
|
wir sind ermuntert worden |
| 2. Person Plural |
adhortati estis
|
ihr seid ermuntert worden |
| 3. Person Plural |
adhortati sunt
|
sie sind ermuntert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe ermuntert |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest ermuntert |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe ermuntert |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben ermuntert |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet ermuntert |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben ermuntert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus sim
|
ich sei ermuntert worden |
| 2. Person Singular |
adhortatus sis
|
du seiest ermuntert worden |
| 3. Person Singular |
adhortatus sit
|
er/sie/es sei ermuntert worden |
| 1. Person Plural |
adhortati simus
|
wir seien ermuntert worden |
| 2. Person Plural |
adhortati sitis
|
ihr seiet ermuntert worden |
| 3. Person Plural |
adhortati sint
|
sie seien ermuntert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte ermuntert |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest ermuntert |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte ermuntert |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten ermuntert |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet ermuntert |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten ermuntert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus eram
|
ich war ermuntert worden |
| 2. Person Singular |
adhortatus eras
|
du warst ermuntert worden |
| 3. Person Singular |
adhortatus erat
|
er/sie/es war ermuntert worden |
| 1. Person Plural |
adhortati eramus
|
wir waren ermuntert worden |
| 2. Person Plural |
adhortati eratis
|
ihr warst ermuntert worden |
| 3. Person Plural |
adhortati erant
|
sie waren ermuntert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte ermuntert |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest ermuntert |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte ermuntert |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten ermuntert |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet ermuntert |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten ermuntert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus essem
|
ich wäre ermuntert worden |
| 2. Person Singular |
adhortatus esses
|
du wärest ermuntert worden |
| 3. Person Singular |
adhortatus esset
|
er/sie/es wäre ermuntert worden |
| 1. Person Plural |
adhortati essemus
|
wir wären ermuntert worden |
| 2. Person Plural |
adhortati essetis
|
ihr wäret ermuntert worden |
| 3. Person Plural |
adhortati essent
|
sie wären ermuntert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde ermuntert haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst ermuntert haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird ermuntert haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden ermuntert haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet ermuntert haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden ermuntert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adhortatus ero
|
ich werde ermuntert worden sein |
| 2. Person Singular |
adhortatus eris
|
du werdest ermuntert worden sein |
| 3. Person Singular |
adhortatus erit
|
er/sie/es werde ermuntert worden sein |
| 1. Person Plural |
adhortati erimus
|
wir werden ermuntert worden sein |
| 2. Person Plural |
adhortati eritis
|
ihr werdet ermuntert worden sein |
| 3. Person Plural |
adhortati erunt
|
sie werden ermuntert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adhortare
|
ermuntern |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
ermuntert haben |
| Nachzeitigkeit |
adhortaturum esse
|
ermuntern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adhortari adhortarier
|
ermuntert werden |
| Vorzeitigkeit |
adhortatum esse
|
ermuntert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adhortatum iri
|
künftig ermuntert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
adhorta
|
ermuntere; ermuntre! |
| 2. Person Plural |
adhortate
|
ermuntert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
adhortato
|
| 3. Person Singular |
adhortato
|
| 2. Person Plural |
adhortatote
|
| 3. Person Plural |
adhortanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
adhortare
|
das Ermuntern |
| Genitiv |
adhortandi
|
des Ermunternes |
| Dativ |
adhortando
|
dem Ermuntern |
| Akkusativ |
adhortandum
|
das Ermuntern |
| Ablativ |
adhortando
|
durch das Ermuntern |
| Vokativ |
adhortande
|
Ermuntern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adhortandus
|
adhortanda
|
adhortandum
|
| Genitiv |
adhortandi
|
adhortandae
|
adhortandi
|
| Dativ |
adhortando
|
adhortandae
|
adhortando
|
| Akkusativ |
adhortandum
|
adhortandam
|
adhortandum
|
| Ablativ |
adhortando
|
adhortanda
|
adhortando
|
| Vokativ |
adhortande
|
adhortanda
|
adhortandum
|
Plural
| Nominativ |
adhortandi
|
adhortandae
|
adhortanda
|
| Genitiv |
adhortandorum
|
adhortandarum
|
adhortandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
adhortandos
|
adhortandas
|
adhortanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
adhortandi
|
adhortandae
|
adhortanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adhortans
|
adhortans
|
adhortans
|
| Genitiv |
adhortantis
|
adhortantis
|
adhortantis
|
| Dativ |
adhortanti
|
adhortanti
|
adhortanti
|
| Akkusativ |
adhortantem
|
adhortantem
|
adhortans
|
| Ablativ |
adhortanti adhortante
|
adhortanti adhortante
|
adhortanti adhortante
|
| Vokativ |
adhortans
|
adhortans
|
adhortans
|
Plural
| Nominativ |
adhortantes
|
adhortantes
|
adhortantia
|
| Genitiv |
adhortantium adhortantum
|
adhortantium adhortantum
|
adhortantium adhortantum
|
| Dativ |
adhortantibus
|
adhortantibus
|
adhortantibus
|
| Akkusativ |
adhortantes
|
adhortantes
|
adhortantia
|
| Ablativ |
adhortantibus
|
adhortantibus
|
adhortantibus
|
| Vokativ |
adhortantes
|
adhortantes
|
adhortantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adhortatus
|
adhortata
|
adhortatum
|
| Genitiv |
adhortati
|
adhortatae
|
adhortati
|
| Dativ |
adhortato
|
adhortatae
|
adhortato
|
| Akkusativ |
adhortatum
|
adhortatam
|
adhortatum
|
| Ablativ |
adhortato
|
adhortata
|
adhortato
|
| Vokativ |
adhortate
|
adhortata
|
adhortatum
|
Plural
| Nominativ |
adhortati
|
adhortatae
|
adhortata
|
| Genitiv |
adhortatorum
|
adhortatarum
|
adhortatorum
|
| Dativ |
adhortatis
|
adhortatis
|
adhortatis
|
| Akkusativ |
adhortatos
|
adhortatas
|
adhortata
|
| Ablativ |
adhortatis
|
adhortatis
|
adhortatis
|
| Vokativ |
adhortati
|
adhortatae
|
adhortata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adhortaturus
|
adhortatura
|
adhortaturum
|
| Genitiv |
adhortaturi
|
adhortaturae
|
adhortaturi
|
| Dativ |
adhortaturo
|
adhortaturae
|
adhortaturo
|
| Akkusativ |
adhortaturum
|
adhortaturam
|
adhortaturum
|
| Ablativ |
adhortaturo
|
adhortatura
|
adhortaturo
|
| Vokativ |
adhortature
|
adhortatura
|
adhortaturum
|
Plural
| Nominativ |
adhortaturi
|
adhortaturae
|
adhortatura
|
| Genitiv |
adhortaturorum
|
adhortaturarum
|
adhortaturorum
|
| Dativ |
adhortaturis
|
adhortaturis
|
adhortaturis
|
| Akkusativ |
adhortaturos
|
adhortaturas
|
adhortatura
|
| Ablativ |
adhortaturis
|
adhortaturis
|
adhortaturis
|
| Vokativ |
adhortaturi
|
adhortaturae
|
adhortatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adhortatum
|
adhortatu
|