Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuro
  | 
    ich bitte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuras
  | 
    du bittest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurat
  | 
    er/sie/es bittet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuramus
  | 
    wir bitten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuratis
  | 
    ihr bittet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurant
  | 
    sie bitten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuror
  | 
    ich werde gebeten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraris adjurare
  | 
    du wirst gebeten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratur
  | 
    er/sie/es wird gebeten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuramur
  | 
    wir werden gebeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuramini
  | 
    ihr werdet gebeten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurantur
  | 
    sie werden gebeten | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurem
  | 
    ich bitte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjures
  | 
    du bittest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuret
  | 
    er/sie/es bitte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuremus
  | 
    wir bitten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuretis
  | 
    ihr bittet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurent
  | 
    sie bitten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurer
  | 
    ich werde gebeten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjureris adjurere
  | 
    du werdest gebeten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuretur
  | 
    er/sie/es werde gebeten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuremur
  | 
    wir werden gebeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuremini
  | 
    ihr werdet gebeten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurentur
  | 
    sie werden gebeten | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabam
  | 
    ich bat | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurabas
  | 
    du batest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabat
  | 
    er/sie/es bat | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabamus
  | 
    wir baten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabatis
  | 
    ihr batet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabant
  | 
    sie baten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabar
  | 
    ich wurde gebeten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurabaris adjurabare
  | 
    du wurdest gebeten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabatur
  | 
    er/sie/es wurde gebeten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabamur
  | 
    wir wurden gebeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabamini
  | 
    ihr wurdet gebeten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabantur
  | 
    sie wurden gebeten | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurarem
  | 
    ich bäte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurares
  | 
    du bätest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraret
  | 
    er/sie/es bäte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraremus
  | 
    wir bäten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraretis
  | 
    ihr bätet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurarent
  | 
    sie bäten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurarer
  | 
    ich würde gebeten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurareris adjurarere
  | 
    du würdest gebeten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraretur
  | 
    er/sie/es würde gebeten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraremur
  | 
    wir würden gebeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraremini
  | 
    ihr würdet gebeten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurarentur
  | 
    sie würden gebeten | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabo
  | 
    ich werde bitten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurabis
  | 
    du wirst bitten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabit
  | 
    er/sie/es wird bitten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabimus
  | 
    wir werden bitten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabitis
  | 
    ihr werdet bitten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabunt
  | 
    sie werden bitten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabor
  | 
    ich werde gebeten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraberis adjurabere
  | 
    du wirst gebeten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabitur
  | 
    er/sie/es wird gebeten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabimur
  | 
    wir werden gebeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabimini
  | 
    ihr werdet gebeten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabuntur
  | 
    sie werden gebeten | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuravi
  | 
    ich habe gebeten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuravisti
  | 
    du hast gebeten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuravit
  | 
    er/sie/es hat gebeten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuravimus
  | 
    wir haben gebeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuravistis
  | 
    ihr habt gebeten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverunt adjuravere
  | 
    sie haben gebeten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus sum
  | 
    ich bin gebeten worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus es
  | 
    du bist gebeten worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus est
  | 
    er/sie/es ist gebeten worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati sumus
  | 
    wir sind gebeten worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati estis
  | 
    ihr seid gebeten worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati sunt
  | 
    sie sind gebeten worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuraverim
  | 
    ich habe gebeten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraveris
  | 
    du habest gebeten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraverit
  | 
    er/sie/es habe gebeten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraverimus
  | 
    wir haben gebeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraveritis
  | 
    ihr habet gebeten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverint
  | 
    sie haben gebeten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus sim
  | 
    ich sei gebeten worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus sis
  | 
    du seiest gebeten worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus sit
  | 
    er/sie/es sei gebeten worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati simus
  | 
    wir seien gebeten worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati sitis
  | 
    ihr seiet gebeten worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati sint
  | 
    sie seien gebeten worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuraveram
  | 
    ich hatte gebeten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraveras
  | 
    du hattest gebeten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraverat
  | 
    er/sie/es hatte gebeten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraveramus
  | 
    wir hatten gebeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraveratis
  | 
    ihr hattet gebeten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverant
  | 
    sie hatten gebeten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus eram
  | 
    ich war gebeten worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus eras
  | 
    du warst gebeten worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus erat
  | 
    er/sie/es war gebeten worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati eramus
  | 
    wir waren gebeten worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati eratis
  | 
    ihr warst gebeten worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati erant
  | 
    sie waren gebeten worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuravissem
  | 
    ich hätte gebeten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuravisses
  | 
    du hättest gebeten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuravisset
  | 
    er/sie/es hätte gebeten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuravissemus
  | 
    wir hätten gebeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuravissetis
  | 
    ihr hättet gebeten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuravissent
  | 
    sie hätten gebeten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus essem
  | 
    ich wäre gebeten worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus esses
  | 
    du wärest gebeten worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus esset
  | 
    er/sie/es wäre gebeten worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati essemus
  | 
    wir wären gebeten worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati essetis
  | 
    ihr wäret gebeten worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati essent
  | 
    sie wären gebeten worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuravero
  | 
    ich werde gebeten haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraveris
  | 
    du wirst gebeten haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraverit
  | 
    er/sie/es wird gebeten haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraverimus
  | 
    wir werden gebeten haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraveritis
  | 
    ihr werdet gebeten haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverint
  | 
    sie werden gebeten haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus ero
  | 
    ich werde gebeten worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus eris
  | 
    du werdest gebeten worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus erit
  | 
    er/sie/es werde gebeten worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati erimus
  | 
    wir werden gebeten worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati eritis
  | 
    ihr werdet gebeten worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati erunt
  | 
    sie werden gebeten worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    adjurare
  | 
    bitten | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    adjuravisse
  | 
    gebeten haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    adjuraturum esse
  | 
    bitten werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    adjurari adjurarier
  | 
    gebeten werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    adjuratum esse
  | 
    gebeten worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    adjuratum iri
  | 
    künftig gebeten werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    adjura
  | 
    bitte! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurate
  | 
    bittet! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuratote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuranto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    adjurare
  | 
    das Bitten | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurandi
  | 
    des Bittens | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurando
  | 
    dem Bitten | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurandum
  | 
    das Bitten | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurando
  | 
    durch das Bitten | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurande
  | 
    Bitten! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjurandus
  | 
    adjuranda
  | 
    adjurandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurandi
  | 
    adjurandae
  | 
    adjurandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurando
  | 
    adjurandae
  | 
    adjurando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurandum
  | 
    adjurandam
  | 
    adjurandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurando
  | 
    adjuranda
  | 
    adjurando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurande
  | 
    adjuranda
  | 
    adjurandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjurandi
  | 
    adjurandae
  | 
    adjuranda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurandorum
  | 
    adjurandarum
  | 
    adjurandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurandos
  | 
    adjurandas
  | 
    adjuranda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurandi
  | 
    adjurandae
  | 
    adjuranda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurantis
  | 
    adjurantis
  | 
    adjurantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuranti
  | 
    adjuranti
  | 
    adjuranti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurantem
  | 
    adjurantem
  | 
    adjurans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuranti adjurante
  | 
    adjuranti adjurante
  | 
    adjuranti adjurante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjurantes
  | 
    adjurantes
  | 
    adjurantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurantium adjurantum
  | 
    adjurantium adjurantum
  | 
    adjurantium adjurantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurantes
  | 
    adjurantes
  | 
    adjurantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurantes
  | 
    adjurantes
  | 
    adjurantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjuratus
  | 
    adjurata
  | 
    adjuratum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurati
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurato
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuratum
  | 
    adjuratam
  | 
    adjuratum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurato
  | 
    adjurata
  | 
    adjurato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurate
  | 
    adjurata
  | 
    adjuratum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjurati
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjuratorum
  | 
    adjuratarum
  | 
    adjuratorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuratos
  | 
    adjuratas
  | 
    adjurata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurati
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjuraturus
  | 
    adjuratura
  | 
    adjuraturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjuraturi
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuraturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuraturo
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuraturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuraturum
  | 
    adjuraturam
  | 
    adjuraturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuraturo
  | 
    adjuratura
  | 
    adjuraturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurature
  | 
    adjuratura
  | 
    adjuraturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjuraturi
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuratura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjuraturorum
  | 
    adjuraturarum
  | 
    adjuraturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuraturos
  | 
    adjuraturas
  | 
    adjuratura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjuraturi
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuratura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    adjuratum
  | 
    adjuratu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuro
  | 
    ich schwöre | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuras
  | 
    du schwörst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurat
  | 
    er/sie/es schwört | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuramus
  | 
    wir schwören | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuratis
  | 
    ihr schwört | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurant
  | 
    sie schwören | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuror
  | 
    ich werde geschworen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraris adjurare
  | 
    du wirst geschworen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratur
  | 
    er/sie/es wird geschworen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuramur
  | 
    wir werden geschworen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuramini
  | 
    ihr werdet geschworen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurantur
  | 
    sie werden geschworen | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurem
  | 
    ich schwöre | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjures
  | 
    du schwörest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuret
  | 
    er/sie/es schwöre | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuremus
  | 
    wir schwören | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuretis
  | 
    ihr schwöret | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurent
  | 
    sie schwören | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurer
  | 
    ich werde geschworen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjureris adjurere
  | 
    du werdest geschworen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuretur
  | 
    er/sie/es werde geschworen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuremur
  | 
    wir werden geschworen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuremini
  | 
    ihr werdet geschworen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurentur
  | 
    sie werden geschworen | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabam
  | 
    ich schwor; schwörte; schwur | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurabas
  | 
    du schworst; schwörtest; schwurst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabat
  | 
    er/sie/es schwor; schwörte; schwur | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabamus
  | 
    wir schworen; schwörten; schwuren | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabatis
  | 
    ihr schwort; schwörtet; schwurt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabant
  | 
    sie schworen; schwörten; schwuren | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabar
  | 
    ich wurde geschworen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurabaris adjurabare
  | 
    du wurdest geschworen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabatur
  | 
    er/sie/es wurde geschworen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabamur
  | 
    wir wurden geschworen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabamini
  | 
    ihr wurdet geschworen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabantur
  | 
    sie wurden geschworen | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurarem
  | 
    ich schwüre; schwöre | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurares
  | 
    du schwürest; schwörest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraret
  | 
    er/sie/es schwüre; schwöre | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraremus
  | 
    wir schwüren; schwören | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraretis
  | 
    ihr schwüret; schwöret | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurarent
  | 
    sie schwüren; schwören | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurarer
  | 
    ich würde geschworen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurareris adjurarere
  | 
    du würdest geschworen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraretur
  | 
    er/sie/es würde geschworen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraremur
  | 
    wir würden geschworen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraremini
  | 
    ihr würdet geschworen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurarentur
  | 
    sie würden geschworen | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabo
  | 
    ich werde schwören | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurabis
  | 
    du wirst schwören | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabit
  | 
    er/sie/es wird schwören | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabimus
  | 
    wir werden schwören | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabitis
  | 
    ihr werdet schwören | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabunt
  | 
    sie werden schwören | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabor
  | 
    ich werde geschworen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraberis adjurabere
  | 
    du wirst geschworen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabitur
  | 
    er/sie/es wird geschworen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabimur
  | 
    wir werden geschworen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabimini
  | 
    ihr werdet geschworen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabuntur
  | 
    sie werden geschworen | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuravi
  | 
    ich habe geschworen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuravisti
  | 
    du hast geschworen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuravit
  | 
    er/sie/es hat geschworen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuravimus
  | 
    wir haben geschworen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuravistis
  | 
    ihr habt geschworen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverunt adjuravere
  | 
    sie haben geschworen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus sum
  | 
    ich bin geschworen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus es
  | 
    du bist geschworen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus est
  | 
    er/sie/es ist geschworen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati sumus
  | 
    wir sind geschworen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati estis
  | 
    ihr seid geschworen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati sunt
  | 
    sie sind geschworen worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuraverim
  | 
    ich habe geschworen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraveris
  | 
    du habest geschworen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraverit
  | 
    er/sie/es habe geschworen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraverimus
  | 
    wir haben geschworen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraveritis
  | 
    ihr habet geschworen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverint
  | 
    sie haben geschworen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus sim
  | 
    ich sei geschworen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus sis
  | 
    du seiest geschworen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus sit
  | 
    er/sie/es sei geschworen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati simus
  | 
    wir seien geschworen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati sitis
  | 
    ihr seiet geschworen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati sint
  | 
    sie seien geschworen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuraveram
  | 
    ich hatte geschworen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraveras
  | 
    du hattest geschworen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraverat
  | 
    er/sie/es hatte geschworen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraveramus
  | 
    wir hatten geschworen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraveratis
  | 
    ihr hattet geschworen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverant
  | 
    sie hatten geschworen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus eram
  | 
    ich war geschworen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus eras
  | 
    du warst geschworen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus erat
  | 
    er/sie/es war geschworen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati eramus
  | 
    wir waren geschworen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati eratis
  | 
    ihr warst geschworen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati erant
  | 
    sie waren geschworen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuravissem
  | 
    ich hätte geschworen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuravisses
  | 
    du hättest geschworen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuravisset
  | 
    er/sie/es hätte geschworen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuravissemus
  | 
    wir hätten geschworen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuravissetis
  | 
    ihr hättet geschworen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuravissent
  | 
    sie hätten geschworen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus essem
  | 
    ich wäre geschworen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus esses
  | 
    du wärest geschworen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus esset
  | 
    er/sie/es wäre geschworen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati essemus
  | 
    wir wären geschworen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati essetis
  | 
    ihr wäret geschworen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati essent
  | 
    sie wären geschworen worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuravero
  | 
    ich werde geschworen haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraveris
  | 
    du wirst geschworen haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraverit
  | 
    er/sie/es wird geschworen haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraverimus
  | 
    wir werden geschworen haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraveritis
  | 
    ihr werdet geschworen haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverint
  | 
    sie werden geschworen haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus ero
  | 
    ich werde geschworen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus eris
  | 
    du werdest geschworen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus erit
  | 
    er/sie/es werde geschworen worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati erimus
  | 
    wir werden geschworen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati eritis
  | 
    ihr werdet geschworen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati erunt
  | 
    sie werden geschworen worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    adjurare
  | 
    schwören | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    adjuravisse
  | 
    geschworen haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    adjuraturum esse
  | 
    schwören werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    adjurari adjurarier
  | 
    geschworen werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    adjuratum esse
  | 
    geschworen worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    adjuratum iri
  | 
    künftig geschworen werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    adjura
  | 
    schwöre! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurate
  | 
    schwört! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuratote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuranto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    adjurare
  | 
    das Schwören | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurandi
  | 
    des Schwörens | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurando
  | 
    dem Schwören | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurandum
  | 
    das Schwören | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurando
  | 
    durch das Schwören | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurande
  | 
    Schwören! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjurandus
  | 
    adjuranda
  | 
    adjurandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurandi
  | 
    adjurandae
  | 
    adjurandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurando
  | 
    adjurandae
  | 
    adjurando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurandum
  | 
    adjurandam
  | 
    adjurandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurando
  | 
    adjuranda
  | 
    adjurando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurande
  | 
    adjuranda
  | 
    adjurandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjurandi
  | 
    adjurandae
  | 
    adjuranda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurandorum
  | 
    adjurandarum
  | 
    adjurandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurandos
  | 
    adjurandas
  | 
    adjuranda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurandi
  | 
    adjurandae
  | 
    adjuranda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurantis
  | 
    adjurantis
  | 
    adjurantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuranti
  | 
    adjuranti
  | 
    adjuranti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurantem
  | 
    adjurantem
  | 
    adjurans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuranti adjurante
  | 
    adjuranti adjurante
  | 
    adjuranti adjurante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjurantes
  | 
    adjurantes
  | 
    adjurantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurantium adjurantum
  | 
    adjurantium adjurantum
  | 
    adjurantium adjurantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurantes
  | 
    adjurantes
  | 
    adjurantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurantes
  | 
    adjurantes
  | 
    adjurantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjuratus
  | 
    adjurata
  | 
    adjuratum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurati
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurato
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuratum
  | 
    adjuratam
  | 
    adjuratum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurato
  | 
    adjurata
  | 
    adjurato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurate
  | 
    adjurata
  | 
    adjuratum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjurati
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjuratorum
  | 
    adjuratarum
  | 
    adjuratorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuratos
  | 
    adjuratas
  | 
    adjurata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurati
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjuraturus
  | 
    adjuratura
  | 
    adjuraturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjuraturi
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuraturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuraturo
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuraturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuraturum
  | 
    adjuraturam
  | 
    adjuraturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuraturo
  | 
    adjuratura
  | 
    adjuraturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurature
  | 
    adjuratura
  | 
    adjuraturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjuraturi
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuratura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjuraturorum
  | 
    adjuraturarum
  | 
    adjuraturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuraturos
  | 
    adjuraturas
  | 
    adjuratura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjuraturi
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuratura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    adjuratum
  | 
    adjuratu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuro
  | 
    ich verspreche | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuras
  | 
    du versprichst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurat
  | 
    er/sie/es verspricht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuramus
  | 
    wir versprechen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuratis
  | 
    ihr versprecht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurant
  | 
    sie versprechen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuror
  | 
    ich werde versprochen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraris adjurare
  | 
    du wirst versprochen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratur
  | 
    er/sie/es wird versprochen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuramur
  | 
    wir werden versprochen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuramini
  | 
    ihr werdet versprochen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurantur
  | 
    sie werden versprochen | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurem
  | 
    ich verspreche | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjures
  | 
    du versprechest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuret
  | 
    er/sie/es verspreche | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuremus
  | 
    wir versprechen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuretis
  | 
    ihr versprechet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurent
  | 
    sie versprechen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurer
  | 
    ich werde versprochen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjureris adjurere
  | 
    du werdest versprochen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuretur
  | 
    er/sie/es werde versprochen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuremur
  | 
    wir werden versprochen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuremini
  | 
    ihr werdet versprochen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurentur
  | 
    sie werden versprochen | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabam
  | 
    ich versprach | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurabas
  | 
    du versprachst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabat
  | 
    er/sie/es versprach | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabamus
  | 
    wir versprachen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabatis
  | 
    ihr verspracht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabant
  | 
    sie versprachen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabar
  | 
    ich wurde versprochen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurabaris adjurabare
  | 
    du wurdest versprochen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabatur
  | 
    er/sie/es wurde versprochen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabamur
  | 
    wir wurden versprochen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabamini
  | 
    ihr wurdet versprochen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabantur
  | 
    sie wurden versprochen | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurarem
  | 
    ich verspröche; verspräche | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurares
  | 
    du verspröchest; versprächest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraret
  | 
    er/sie/es verspröche; verspräche | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraremus
  | 
    wir verspröchen; versprächen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraretis
  | 
    ihr verspröchet; versprächet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurarent
  | 
    sie verspröchen; versprächen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurarer
  | 
    ich würde versprochen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurareris adjurarere
  | 
    du würdest versprochen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraretur
  | 
    er/sie/es würde versprochen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraremur
  | 
    wir würden versprochen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraremini
  | 
    ihr würdet versprochen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurarentur
  | 
    sie würden versprochen | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabo
  | 
    ich werde versprechen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurabis
  | 
    du wirst versprechen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabit
  | 
    er/sie/es wird versprechen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabimus
  | 
    wir werden versprechen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabitis
  | 
    ihr werdet versprechen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabunt
  | 
    sie werden versprechen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjurabor
  | 
    ich werde versprochen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraberis adjurabere
  | 
    du wirst versprochen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurabitur
  | 
    er/sie/es wird versprochen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurabimur
  | 
    wir werden versprochen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurabimini
  | 
    ihr werdet versprochen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurabuntur
  | 
    sie werden versprochen | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuravi
  | 
    ich habe versprochen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuravisti
  | 
    du hast versprochen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuravit
  | 
    er/sie/es hat versprochen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuravimus
  | 
    wir haben versprochen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuravistis
  | 
    ihr habt versprochen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverunt adjuravere
  | 
    sie haben versprochen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus sum
  | 
    ich bin versprochen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus es
  | 
    du bist versprochen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus est
  | 
    er/sie/es ist versprochen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati sumus
  | 
    wir sind versprochen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati estis
  | 
    ihr seid versprochen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati sunt
  | 
    sie sind versprochen worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuraverim
  | 
    ich habe versprochen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraveris
  | 
    du habest versprochen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraverit
  | 
    er/sie/es habe versprochen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraverimus
  | 
    wir haben versprochen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraveritis
  | 
    ihr habet versprochen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverint
  | 
    sie haben versprochen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus sim
  | 
    ich sei versprochen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus sis
  | 
    du seiest versprochen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus sit
  | 
    er/sie/es sei versprochen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati simus
  | 
    wir seien versprochen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati sitis
  | 
    ihr seiet versprochen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati sint
  | 
    sie seien versprochen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuraveram
  | 
    ich hatte versprochen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraveras
  | 
    du hattest versprochen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraverat
  | 
    er/sie/es hatte versprochen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraveramus
  | 
    wir hatten versprochen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraveratis
  | 
    ihr hattet versprochen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverant
  | 
    sie hatten versprochen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus eram
  | 
    ich war versprochen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus eras
  | 
    du warst versprochen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus erat
  | 
    er/sie/es war versprochen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati eramus
  | 
    wir waren versprochen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati eratis
  | 
    ihr warst versprochen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati erant
  | 
    sie waren versprochen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuravissem
  | 
    ich hätte versprochen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuravisses
  | 
    du hättest versprochen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuravisset
  | 
    er/sie/es hätte versprochen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuravissemus
  | 
    wir hätten versprochen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuravissetis
  | 
    ihr hättet versprochen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuravissent
  | 
    sie hätten versprochen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus essem
  | 
    ich wäre versprochen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus esses
  | 
    du wärest versprochen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus esset
  | 
    er/sie/es wäre versprochen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati essemus
  | 
    wir wären versprochen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati essetis
  | 
    ihr wäret versprochen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati essent
  | 
    sie wären versprochen worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuravero
  | 
    ich werde versprochen haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuraveris
  | 
    du wirst versprochen haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuraverit
  | 
    er/sie/es wird versprochen haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjuraverimus
  | 
    wir werden versprochen haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuraveritis
  | 
    ihr werdet versprochen haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuraverint
  | 
    sie werden versprochen haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    adjuratus ero
  | 
    ich werde versprochen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    adjuratus eris
  | 
    du werdest versprochen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    adjuratus erit
  | 
    er/sie/es werde versprochen worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    adjurati erimus
  | 
    wir werden versprochen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurati eritis
  | 
    ihr werdet versprochen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    adjurati erunt
  | 
    sie werden versprochen worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    adjurare
  | 
    versprechen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    adjuravisse
  | 
    versprochen haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    adjuraturum esse
  | 
    versprechen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    adjurari adjurarier
  | 
    versprochen werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    adjuratum esse
  | 
    versprochen worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    adjuratum iri
  | 
    künftig versprochen werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    adjura
  | 
    versprich! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    adjurate
  | 
    versprecht! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    adjurato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    adjurato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    adjuratote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    adjuranto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    adjurare
  | 
    das Versprechen | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurandi
  | 
    des Versprechens | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurando
  | 
    dem Versprechen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurandum
  | 
    das Versprechen | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurando
  | 
    durch das Versprechen | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurande
  | 
    Versprechen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjurandus
  | 
    adjuranda
  | 
    adjurandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurandi
  | 
    adjurandae
  | 
    adjurandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurando
  | 
    adjurandae
  | 
    adjurando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurandum
  | 
    adjurandam
  | 
    adjurandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurando
  | 
    adjuranda
  | 
    adjurando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurande
  | 
    adjuranda
  | 
    adjurandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjurandi
  | 
    adjurandae
  | 
    adjuranda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurandorum
  | 
    adjurandarum
  | 
    adjurandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurandos
  | 
    adjurandas
  | 
    adjuranda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurandi
  | 
    adjurandae
  | 
    adjuranda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurantis
  | 
    adjurantis
  | 
    adjurantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuranti
  | 
    adjuranti
  | 
    adjuranti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurantem
  | 
    adjurantem
  | 
    adjurans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuranti adjurante
  | 
    adjuranti adjurante
  | 
    adjuranti adjurante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
    adjurans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjurantes
  | 
    adjurantes
  | 
    adjurantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurantium adjurantum
  | 
    adjurantium adjurantum
  | 
    adjurantium adjurantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjurantes
  | 
    adjurantes
  | 
    adjurantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
    adjurantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurantes
  | 
    adjurantes
  | 
    adjurantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjuratus
  | 
    adjurata
  | 
    adjuratum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjurati
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjurato
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuratum
  | 
    adjuratam
  | 
    adjuratum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjurato
  | 
    adjurata
  | 
    adjurato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurate
  | 
    adjurata
  | 
    adjuratum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjurati
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjuratorum
  | 
    adjuratarum
  | 
    adjuratorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuratos
  | 
    adjuratas
  | 
    adjurata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
    adjuratis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurati
  | 
    adjuratae
  | 
    adjurata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    adjuraturus
  | 
    adjuratura
  | 
    adjuraturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjuraturi
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuraturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuraturo
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuraturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuraturum
  | 
    adjuraturam
  | 
    adjuraturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuraturo
  | 
    adjuratura
  | 
    adjuraturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjurature
  | 
    adjuratura
  | 
    adjuraturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    adjuraturi
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuratura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    adjuraturorum
  | 
    adjuraturarum
  | 
    adjuraturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    adjuraturos
  | 
    adjuraturas
  | 
    adjuratura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
    adjuraturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    adjuraturi
  | 
    adjuraturae
  | 
    adjuratura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    adjuratum
  | 
    adjuratu
  |