Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulo
|
ich erbitte |
| 2. Person Singular |
adpostulas
|
du erbittest |
| 3. Person Singular |
adpostulat
|
er/sie/es erbittet |
| 1. Person Plural |
adpostulamus
|
wir erbitten |
| 2. Person Plural |
adpostulatis
|
ihr erbittet |
| 3. Person Plural |
adpostulant
|
sie erbitten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulor
|
ich werde erbeten |
| 2. Person Singular |
adpostularis adpostulare
|
du wirst erbeten |
| 3. Person Singular |
adpostulatur
|
er/sie/es wird erbeten |
| 1. Person Plural |
adpostulamur
|
wir werden erbeten |
| 2. Person Plural |
adpostulamini
|
ihr werdet erbeten |
| 3. Person Plural |
adpostulantur
|
sie werden erbeten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulem
|
ich erbitte |
| 2. Person Singular |
adpostules
|
du erbittest |
| 3. Person Singular |
adpostulet
|
er/sie/es erbitte |
| 1. Person Plural |
adpostulemus
|
wir erbitten |
| 2. Person Plural |
adpostuletis
|
ihr erbittet |
| 3. Person Plural |
adpostulent
|
sie erbitten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostuler
|
ich werde erbeten |
| 2. Person Singular |
adpostuleris adpostulere
|
du werdest erbeten |
| 3. Person Singular |
adpostuletur
|
er/sie/es werde erbeten |
| 1. Person Plural |
adpostulemur
|
wir werden erbeten |
| 2. Person Plural |
adpostulemini
|
ihr werdet erbeten |
| 3. Person Plural |
adpostulentur
|
sie werden erbeten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabam
|
ich erbat |
| 2. Person Singular |
adpostulabas
|
du erbatest |
| 3. Person Singular |
adpostulabat
|
er/sie/es erbat |
| 1. Person Plural |
adpostulabamus
|
wir erbaten |
| 2. Person Plural |
adpostulabatis
|
ihr erbatet |
| 3. Person Plural |
adpostulabant
|
sie erbaten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabar
|
ich wurde erbeten |
| 2. Person Singular |
adpostulabaris adpostulabare
|
du wurdest erbeten |
| 3. Person Singular |
adpostulabatur
|
er/sie/es wurde erbeten |
| 1. Person Plural |
adpostulabamur
|
wir wurden erbeten |
| 2. Person Plural |
adpostulabamini
|
ihr wurdet erbeten |
| 3. Person Plural |
adpostulabantur
|
sie wurden erbeten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostularem
|
ich erbäte |
| 2. Person Singular |
adpostulares
|
du erbätest |
| 3. Person Singular |
adpostularet
|
er/sie/es erbäte |
| 1. Person Plural |
adpostularemus
|
wir erbäten |
| 2. Person Plural |
adpostularetis
|
ihr erbätet |
| 3. Person Plural |
adpostularent
|
sie erbäten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostularer
|
ich würde erbeten |
| 2. Person Singular |
adpostulareris adpostularere
|
du würdest erbeten |
| 3. Person Singular |
adpostularetur
|
er/sie/es würde erbeten |
| 1. Person Plural |
adpostularemur
|
wir würden erbeten |
| 2. Person Plural |
adpostularemini
|
ihr würdet erbeten |
| 3. Person Plural |
adpostularentur
|
sie würden erbeten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabo
|
ich werde erbitten |
| 2. Person Singular |
adpostulabis
|
du wirst erbitten |
| 3. Person Singular |
adpostulabit
|
er/sie/es wird erbitten |
| 1. Person Plural |
adpostulabimus
|
wir werden erbitten |
| 2. Person Plural |
adpostulabitis
|
ihr werdet erbitten |
| 3. Person Plural |
adpostulabunt
|
sie werden erbitten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabor
|
ich werde erbeten |
| 2. Person Singular |
adpostulaberis adpostulabere
|
du wirst erbeten |
| 3. Person Singular |
adpostulabitur
|
er/sie/es wird erbeten |
| 1. Person Plural |
adpostulabimur
|
wir werden erbeten |
| 2. Person Plural |
adpostulabimini
|
ihr werdet erbeten |
| 3. Person Plural |
adpostulabuntur
|
sie werden erbeten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulavi
|
ich habe erbeten |
| 2. Person Singular |
adpostulavisti
|
du hast erbeten |
| 3. Person Singular |
adpostulavit
|
er/sie/es hat erbeten |
| 1. Person Plural |
adpostulavimus
|
wir haben erbeten |
| 2. Person Plural |
adpostulavistis
|
ihr habt erbeten |
| 3. Person Plural |
adpostulaverunt adpostulavere
|
sie haben erbeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus sum
|
ich bin erbeten worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus es
|
du bist erbeten worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus est
|
er/sie/es ist erbeten worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati sumus
|
wir sind erbeten worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati estis
|
ihr seid erbeten worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati sunt
|
sie sind erbeten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulaverim
|
ich habe erbeten |
| 2. Person Singular |
adpostulaveris
|
du habest erbeten |
| 3. Person Singular |
adpostulaverit
|
er/sie/es habe erbeten |
| 1. Person Plural |
adpostulaverimus
|
wir haben erbeten |
| 2. Person Plural |
adpostulaveritis
|
ihr habet erbeten |
| 3. Person Plural |
adpostulaverint
|
sie haben erbeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus sim
|
ich sei erbeten worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus sis
|
du seiest erbeten worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus sit
|
er/sie/es sei erbeten worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati simus
|
wir seien erbeten worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati sitis
|
ihr seiet erbeten worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati sint
|
sie seien erbeten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulaveram
|
ich hatte erbeten |
| 2. Person Singular |
adpostulaveras
|
du hattest erbeten |
| 3. Person Singular |
adpostulaverat
|
er/sie/es hatte erbeten |
| 1. Person Plural |
adpostulaveramus
|
wir hatten erbeten |
| 2. Person Plural |
adpostulaveratis
|
ihr hattet erbeten |
| 3. Person Plural |
adpostulaverant
|
sie hatten erbeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus eram
|
ich war erbeten worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus eras
|
du warst erbeten worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus erat
|
er/sie/es war erbeten worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati eramus
|
wir waren erbeten worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati eratis
|
ihr warst erbeten worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati erant
|
sie waren erbeten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulavissem
|
ich hätte erbeten |
| 2. Person Singular |
adpostulavisses
|
du hättest erbeten |
| 3. Person Singular |
adpostulavisset
|
er/sie/es hätte erbeten |
| 1. Person Plural |
adpostulavissemus
|
wir hätten erbeten |
| 2. Person Plural |
adpostulavissetis
|
ihr hättet erbeten |
| 3. Person Plural |
adpostulavissent
|
sie hätten erbeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus essem
|
ich wäre erbeten worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus esses
|
du wärest erbeten worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus esset
|
er/sie/es wäre erbeten worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati essemus
|
wir wären erbeten worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati essetis
|
ihr wäret erbeten worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati essent
|
sie wären erbeten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulavero
|
ich werde erbeten haben |
| 2. Person Singular |
adpostulaveris
|
du wirst erbeten haben |
| 3. Person Singular |
adpostulaverit
|
er/sie/es wird erbeten haben |
| 1. Person Plural |
adpostulaverimus
|
wir werden erbeten haben |
| 2. Person Plural |
adpostulaveritis
|
ihr werdet erbeten haben |
| 3. Person Plural |
adpostulaverint
|
sie werden erbeten haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus ero
|
ich werde erbeten worden sein |
| 2. Person Singular |
adpostulatus eris
|
du werdest erbeten worden sein |
| 3. Person Singular |
adpostulatus erit
|
er/sie/es werde erbeten worden sein |
| 1. Person Plural |
adpostulati erimus
|
wir werden erbeten worden sein |
| 2. Person Plural |
adpostulati eritis
|
ihr werdet erbeten worden sein |
| 3. Person Plural |
adpostulati erunt
|
sie werden erbeten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adpostulare
|
erbitten |
| Vorzeitigkeit |
adpostulavisse
|
erbeten haben |
| Nachzeitigkeit |
adpostulaturum esse
|
erbitten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adpostulari adpostularier
|
erbeten werden |
| Vorzeitigkeit |
adpostulatum esse
|
erbeten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adpostulatum iri
|
künftig erbeten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
adpostula
|
erbitte! |
| 2. Person Plural |
adpostulate
|
erbittet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
adpostulato
|
| 3. Person Singular |
adpostulato
|
| 2. Person Plural |
adpostulatote
|
| 3. Person Plural |
adpostulanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
adpostulare
|
das Erbitten |
| Genitiv |
adpostulandi
|
des Erbittens |
| Dativ |
adpostulando
|
dem Erbitten |
| Akkusativ |
adpostulandum
|
das Erbitten |
| Ablativ |
adpostulando
|
durch das Erbitten |
| Vokativ |
adpostulande
|
Erbitten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulandus
|
adpostulanda
|
adpostulandum
|
| Genitiv |
adpostulandi
|
adpostulandae
|
adpostulandi
|
| Dativ |
adpostulando
|
adpostulandae
|
adpostulando
|
| Akkusativ |
adpostulandum
|
adpostulandam
|
adpostulandum
|
| Ablativ |
adpostulando
|
adpostulanda
|
adpostulando
|
| Vokativ |
adpostulande
|
adpostulanda
|
adpostulandum
|
Plural
| Nominativ |
adpostulandi
|
adpostulandae
|
adpostulanda
|
| Genitiv |
adpostulandorum
|
adpostulandarum
|
adpostulandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
adpostulandos
|
adpostulandas
|
adpostulanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
adpostulandi
|
adpostulandae
|
adpostulanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulans
|
adpostulans
|
adpostulans
|
| Genitiv |
adpostulantis
|
adpostulantis
|
adpostulantis
|
| Dativ |
adpostulanti
|
adpostulanti
|
adpostulanti
|
| Akkusativ |
adpostulantem
|
adpostulantem
|
adpostulans
|
| Ablativ |
adpostulanti adpostulante
|
adpostulanti adpostulante
|
adpostulanti adpostulante
|
| Vokativ |
adpostulans
|
adpostulans
|
adpostulans
|
Plural
| Nominativ |
adpostulantes
|
adpostulantes
|
adpostulantia
|
| Genitiv |
adpostulantium adpostulantum
|
adpostulantium adpostulantum
|
adpostulantium adpostulantum
|
| Dativ |
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
| Akkusativ |
adpostulantes
|
adpostulantes
|
adpostulantia
|
| Ablativ |
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
| Vokativ |
adpostulantes
|
adpostulantes
|
adpostulantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulatus
|
adpostulata
|
adpostulatum
|
| Genitiv |
adpostulati
|
adpostulatae
|
adpostulati
|
| Dativ |
adpostulato
|
adpostulatae
|
adpostulato
|
| Akkusativ |
adpostulatum
|
adpostulatam
|
adpostulatum
|
| Ablativ |
adpostulato
|
adpostulata
|
adpostulato
|
| Vokativ |
adpostulate
|
adpostulata
|
adpostulatum
|
Plural
| Nominativ |
adpostulati
|
adpostulatae
|
adpostulata
|
| Genitiv |
adpostulatorum
|
adpostulatarum
|
adpostulatorum
|
| Dativ |
adpostulatis
|
adpostulatis
|
adpostulatis
|
| Akkusativ |
adpostulatos
|
adpostulatas
|
adpostulata
|
| Ablativ |
adpostulatis
|
adpostulatis
|
adpostulatis
|
| Vokativ |
adpostulati
|
adpostulatae
|
adpostulata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulaturus
|
adpostulatura
|
adpostulaturum
|
| Genitiv |
adpostulaturi
|
adpostulaturae
|
adpostulaturi
|
| Dativ |
adpostulaturo
|
adpostulaturae
|
adpostulaturo
|
| Akkusativ |
adpostulaturum
|
adpostulaturam
|
adpostulaturum
|
| Ablativ |
adpostulaturo
|
adpostulatura
|
adpostulaturo
|
| Vokativ |
adpostulature
|
adpostulatura
|
adpostulaturum
|
Plural
| Nominativ |
adpostulaturi
|
adpostulaturae
|
adpostulatura
|
| Genitiv |
adpostulaturorum
|
adpostulaturarum
|
adpostulaturorum
|
| Dativ |
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
| Akkusativ |
adpostulaturos
|
adpostulaturas
|
adpostulatura
|
| Ablativ |
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
| Vokativ |
adpostulaturi
|
adpostulaturae
|
adpostulatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adpostulatum
|
adpostulatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulo
|
ich fordere; fordre |
| 2. Person Singular |
adpostulas
|
du forderst |
| 3. Person Singular |
adpostulat
|
er/sie/es fordert |
| 1. Person Plural |
adpostulamus
|
wir fordern |
| 2. Person Plural |
adpostulatis
|
ihr fordert |
| 3. Person Plural |
adpostulant
|
sie fordern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulor
|
ich werde gefordert |
| 2. Person Singular |
adpostularis adpostulare
|
du wirst gefordert |
| 3. Person Singular |
adpostulatur
|
er/sie/es wird gefordert |
| 1. Person Plural |
adpostulamur
|
wir werden gefordert |
| 2. Person Plural |
adpostulamini
|
ihr werdet gefordert |
| 3. Person Plural |
adpostulantur
|
sie werden gefordert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulem
|
ich fordere; fordre |
| 2. Person Singular |
adpostules
|
du forderest; fordrest |
| 3. Person Singular |
adpostulet
|
er/sie/es fordere; fordre |
| 1. Person Plural |
adpostulemus
|
wir forderen |
| 2. Person Plural |
adpostuletis
|
ihr forderet |
| 3. Person Plural |
adpostulent
|
sie forderen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostuler
|
ich werde gefordert |
| 2. Person Singular |
adpostuleris adpostulere
|
du werdest gefordert |
| 3. Person Singular |
adpostuletur
|
er/sie/es werde gefordert |
| 1. Person Plural |
adpostulemur
|
wir werden gefordert |
| 2. Person Plural |
adpostulemini
|
ihr werdet gefordert |
| 3. Person Plural |
adpostulentur
|
sie werden gefordert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabam
|
ich forderte |
| 2. Person Singular |
adpostulabas
|
du fordertest |
| 3. Person Singular |
adpostulabat
|
er/sie/es forderte |
| 1. Person Plural |
adpostulabamus
|
wir forderten |
| 2. Person Plural |
adpostulabatis
|
ihr fordertet |
| 3. Person Plural |
adpostulabant
|
sie forderten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabar
|
ich wurde gefordert |
| 2. Person Singular |
adpostulabaris adpostulabare
|
du wurdest gefordert |
| 3. Person Singular |
adpostulabatur
|
er/sie/es wurde gefordert |
| 1. Person Plural |
adpostulabamur
|
wir wurden gefordert |
| 2. Person Plural |
adpostulabamini
|
ihr wurdet gefordert |
| 3. Person Plural |
adpostulabantur
|
sie wurden gefordert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostularem
|
ich forderte |
| 2. Person Singular |
adpostulares
|
du fordertest |
| 3. Person Singular |
adpostularet
|
er/sie/es forderte |
| 1. Person Plural |
adpostularemus
|
wir forderten |
| 2. Person Plural |
adpostularetis
|
ihr fordertet |
| 3. Person Plural |
adpostularent
|
sie forderten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostularer
|
ich würde gefordert |
| 2. Person Singular |
adpostulareris adpostularere
|
du würdest gefordert |
| 3. Person Singular |
adpostularetur
|
er/sie/es würde gefordert |
| 1. Person Plural |
adpostularemur
|
wir würden gefordert |
| 2. Person Plural |
adpostularemini
|
ihr würdet gefordert |
| 3. Person Plural |
adpostularentur
|
sie würden gefordert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabo
|
ich werde fordern |
| 2. Person Singular |
adpostulabis
|
du wirst fordern |
| 3. Person Singular |
adpostulabit
|
er/sie/es wird fordern |
| 1. Person Plural |
adpostulabimus
|
wir werden fordern |
| 2. Person Plural |
adpostulabitis
|
ihr werdet fordern |
| 3. Person Plural |
adpostulabunt
|
sie werden fordern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabor
|
ich werde gefordert |
| 2. Person Singular |
adpostulaberis adpostulabere
|
du wirst gefordert |
| 3. Person Singular |
adpostulabitur
|
er/sie/es wird gefordert |
| 1. Person Plural |
adpostulabimur
|
wir werden gefordert |
| 2. Person Plural |
adpostulabimini
|
ihr werdet gefordert |
| 3. Person Plural |
adpostulabuntur
|
sie werden gefordert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulavi
|
ich habe gefordert |
| 2. Person Singular |
adpostulavisti
|
du hast gefordert |
| 3. Person Singular |
adpostulavit
|
er/sie/es hat gefordert |
| 1. Person Plural |
adpostulavimus
|
wir haben gefordert |
| 2. Person Plural |
adpostulavistis
|
ihr habt gefordert |
| 3. Person Plural |
adpostulaverunt adpostulavere
|
sie haben gefordert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus sum
|
ich bin gefordert worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus es
|
du bist gefordert worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus est
|
er/sie/es ist gefordert worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati sumus
|
wir sind gefordert worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati estis
|
ihr seid gefordert worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati sunt
|
sie sind gefordert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulaverim
|
ich habe gefordert |
| 2. Person Singular |
adpostulaveris
|
du habest gefordert |
| 3. Person Singular |
adpostulaverit
|
er/sie/es habe gefordert |
| 1. Person Plural |
adpostulaverimus
|
wir haben gefordert |
| 2. Person Plural |
adpostulaveritis
|
ihr habet gefordert |
| 3. Person Plural |
adpostulaverint
|
sie haben gefordert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus sim
|
ich sei gefordert worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus sis
|
du seiest gefordert worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus sit
|
er/sie/es sei gefordert worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati simus
|
wir seien gefordert worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati sitis
|
ihr seiet gefordert worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati sint
|
sie seien gefordert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulaveram
|
ich hatte gefordert |
| 2. Person Singular |
adpostulaveras
|
du hattest gefordert |
| 3. Person Singular |
adpostulaverat
|
er/sie/es hatte gefordert |
| 1. Person Plural |
adpostulaveramus
|
wir hatten gefordert |
| 2. Person Plural |
adpostulaveratis
|
ihr hattet gefordert |
| 3. Person Plural |
adpostulaverant
|
sie hatten gefordert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus eram
|
ich war gefordert worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus eras
|
du warst gefordert worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus erat
|
er/sie/es war gefordert worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati eramus
|
wir waren gefordert worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati eratis
|
ihr warst gefordert worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati erant
|
sie waren gefordert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulavissem
|
ich hätte gefordert |
| 2. Person Singular |
adpostulavisses
|
du hättest gefordert |
| 3. Person Singular |
adpostulavisset
|
er/sie/es hätte gefordert |
| 1. Person Plural |
adpostulavissemus
|
wir hätten gefordert |
| 2. Person Plural |
adpostulavissetis
|
ihr hättet gefordert |
| 3. Person Plural |
adpostulavissent
|
sie hätten gefordert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus essem
|
ich wäre gefordert worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus esses
|
du wärest gefordert worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus esset
|
er/sie/es wäre gefordert worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati essemus
|
wir wären gefordert worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati essetis
|
ihr wäret gefordert worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati essent
|
sie wären gefordert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulavero
|
ich werde gefordert haben |
| 2. Person Singular |
adpostulaveris
|
du wirst gefordert haben |
| 3. Person Singular |
adpostulaverit
|
er/sie/es wird gefordert haben |
| 1. Person Plural |
adpostulaverimus
|
wir werden gefordert haben |
| 2. Person Plural |
adpostulaveritis
|
ihr werdet gefordert haben |
| 3. Person Plural |
adpostulaverint
|
sie werden gefordert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus ero
|
ich werde gefordert worden sein |
| 2. Person Singular |
adpostulatus eris
|
du werdest gefordert worden sein |
| 3. Person Singular |
adpostulatus erit
|
er/sie/es werde gefordert worden sein |
| 1. Person Plural |
adpostulati erimus
|
wir werden gefordert worden sein |
| 2. Person Plural |
adpostulati eritis
|
ihr werdet gefordert worden sein |
| 3. Person Plural |
adpostulati erunt
|
sie werden gefordert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adpostulare
|
fordern |
| Vorzeitigkeit |
adpostulavisse
|
gefordert haben |
| Nachzeitigkeit |
adpostulaturum esse
|
fordern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adpostulari adpostularier
|
gefordert werden |
| Vorzeitigkeit |
adpostulatum esse
|
gefordert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adpostulatum iri
|
künftig gefordert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
adpostula
|
fordere; fordre! |
| 2. Person Plural |
adpostulate
|
fordert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
adpostulato
|
| 3. Person Singular |
adpostulato
|
| 2. Person Plural |
adpostulatote
|
| 3. Person Plural |
adpostulanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
adpostulare
|
das Fordern |
| Genitiv |
adpostulandi
|
des Fordernes |
| Dativ |
adpostulando
|
dem Fordern |
| Akkusativ |
adpostulandum
|
das Fordern |
| Ablativ |
adpostulando
|
durch das Fordern |
| Vokativ |
adpostulande
|
Fordern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulandus
|
adpostulanda
|
adpostulandum
|
| Genitiv |
adpostulandi
|
adpostulandae
|
adpostulandi
|
| Dativ |
adpostulando
|
adpostulandae
|
adpostulando
|
| Akkusativ |
adpostulandum
|
adpostulandam
|
adpostulandum
|
| Ablativ |
adpostulando
|
adpostulanda
|
adpostulando
|
| Vokativ |
adpostulande
|
adpostulanda
|
adpostulandum
|
Plural
| Nominativ |
adpostulandi
|
adpostulandae
|
adpostulanda
|
| Genitiv |
adpostulandorum
|
adpostulandarum
|
adpostulandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
adpostulandos
|
adpostulandas
|
adpostulanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
adpostulandi
|
adpostulandae
|
adpostulanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulans
|
adpostulans
|
adpostulans
|
| Genitiv |
adpostulantis
|
adpostulantis
|
adpostulantis
|
| Dativ |
adpostulanti
|
adpostulanti
|
adpostulanti
|
| Akkusativ |
adpostulantem
|
adpostulantem
|
adpostulans
|
| Ablativ |
adpostulanti adpostulante
|
adpostulanti adpostulante
|
adpostulanti adpostulante
|
| Vokativ |
adpostulans
|
adpostulans
|
adpostulans
|
Plural
| Nominativ |
adpostulantes
|
adpostulantes
|
adpostulantia
|
| Genitiv |
adpostulantium adpostulantum
|
adpostulantium adpostulantum
|
adpostulantium adpostulantum
|
| Dativ |
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
| Akkusativ |
adpostulantes
|
adpostulantes
|
adpostulantia
|
| Ablativ |
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
| Vokativ |
adpostulantes
|
adpostulantes
|
adpostulantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulatus
|
adpostulata
|
adpostulatum
|
| Genitiv |
adpostulati
|
adpostulatae
|
adpostulati
|
| Dativ |
adpostulato
|
adpostulatae
|
adpostulato
|
| Akkusativ |
adpostulatum
|
adpostulatam
|
adpostulatum
|
| Ablativ |
adpostulato
|
adpostulata
|
adpostulato
|
| Vokativ |
adpostulate
|
adpostulata
|
adpostulatum
|
Plural
| Nominativ |
adpostulati
|
adpostulatae
|
adpostulata
|
| Genitiv |
adpostulatorum
|
adpostulatarum
|
adpostulatorum
|
| Dativ |
adpostulatis
|
adpostulatis
|
adpostulatis
|
| Akkusativ |
adpostulatos
|
adpostulatas
|
adpostulata
|
| Ablativ |
adpostulatis
|
adpostulatis
|
adpostulatis
|
| Vokativ |
adpostulati
|
adpostulatae
|
adpostulata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulaturus
|
adpostulatura
|
adpostulaturum
|
| Genitiv |
adpostulaturi
|
adpostulaturae
|
adpostulaturi
|
| Dativ |
adpostulaturo
|
adpostulaturae
|
adpostulaturo
|
| Akkusativ |
adpostulaturum
|
adpostulaturam
|
adpostulaturum
|
| Ablativ |
adpostulaturo
|
adpostulatura
|
adpostulaturo
|
| Vokativ |
adpostulature
|
adpostulatura
|
adpostulaturum
|
Plural
| Nominativ |
adpostulaturi
|
adpostulaturae
|
adpostulatura
|
| Genitiv |
adpostulaturorum
|
adpostulaturarum
|
adpostulaturorum
|
| Dativ |
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
| Akkusativ |
adpostulaturos
|
adpostulaturas
|
adpostulatura
|
| Ablativ |
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
| Vokativ |
adpostulaturi
|
adpostulaturae
|
adpostulatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adpostulatum
|
adpostulatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulo
|
ich verlange |
| 2. Person Singular |
adpostulas
|
du verlangst |
| 3. Person Singular |
adpostulat
|
er/sie/es verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostulamus
|
wir verlangen |
| 2. Person Plural |
adpostulatis
|
ihr verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostulant
|
sie verlangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulor
|
ich werde verlangt |
| 2. Person Singular |
adpostularis adpostulare
|
du wirst verlangt |
| 3. Person Singular |
adpostulatur
|
er/sie/es wird verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostulamur
|
wir werden verlangt |
| 2. Person Plural |
adpostulamini
|
ihr werdet verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostulantur
|
sie werden verlangt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulem
|
ich verlange |
| 2. Person Singular |
adpostules
|
du verlangest |
| 3. Person Singular |
adpostulet
|
er/sie/es verlange |
| 1. Person Plural |
adpostulemus
|
wir verlangen |
| 2. Person Plural |
adpostuletis
|
ihr verlanget |
| 3. Person Plural |
adpostulent
|
sie verlangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostuler
|
ich werde verlangt |
| 2. Person Singular |
adpostuleris adpostulere
|
du werdest verlangt |
| 3. Person Singular |
adpostuletur
|
er/sie/es werde verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostulemur
|
wir werden verlangt |
| 2. Person Plural |
adpostulemini
|
ihr werdet verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostulentur
|
sie werden verlangt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabam
|
ich verlangte |
| 2. Person Singular |
adpostulabas
|
du verlangtest |
| 3. Person Singular |
adpostulabat
|
er/sie/es verlangte |
| 1. Person Plural |
adpostulabamus
|
wir verlangten |
| 2. Person Plural |
adpostulabatis
|
ihr verlangtet |
| 3. Person Plural |
adpostulabant
|
sie verlangten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabar
|
ich wurde verlangt |
| 2. Person Singular |
adpostulabaris adpostulabare
|
du wurdest verlangt |
| 3. Person Singular |
adpostulabatur
|
er/sie/es wurde verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostulabamur
|
wir wurden verlangt |
| 2. Person Plural |
adpostulabamini
|
ihr wurdet verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostulabantur
|
sie wurden verlangt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostularem
|
ich verlangte |
| 2. Person Singular |
adpostulares
|
du verlangtest |
| 3. Person Singular |
adpostularet
|
er/sie/es verlangte |
| 1. Person Plural |
adpostularemus
|
wir verlangten |
| 2. Person Plural |
adpostularetis
|
ihr verlangtet |
| 3. Person Plural |
adpostularent
|
sie verlangten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostularer
|
ich würde verlangt |
| 2. Person Singular |
adpostulareris adpostularere
|
du würdest verlangt |
| 3. Person Singular |
adpostularetur
|
er/sie/es würde verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostularemur
|
wir würden verlangt |
| 2. Person Plural |
adpostularemini
|
ihr würdet verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostularentur
|
sie würden verlangt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabo
|
ich werde verlangen |
| 2. Person Singular |
adpostulabis
|
du wirst verlangen |
| 3. Person Singular |
adpostulabit
|
er/sie/es wird verlangen |
| 1. Person Plural |
adpostulabimus
|
wir werden verlangen |
| 2. Person Plural |
adpostulabitis
|
ihr werdet verlangen |
| 3. Person Plural |
adpostulabunt
|
sie werden verlangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulabor
|
ich werde verlangt |
| 2. Person Singular |
adpostulaberis adpostulabere
|
du wirst verlangt |
| 3. Person Singular |
adpostulabitur
|
er/sie/es wird verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostulabimur
|
wir werden verlangt |
| 2. Person Plural |
adpostulabimini
|
ihr werdet verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostulabuntur
|
sie werden verlangt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulavi
|
ich habe verlangt |
| 2. Person Singular |
adpostulavisti
|
du hast verlangt |
| 3. Person Singular |
adpostulavit
|
er/sie/es hat verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostulavimus
|
wir haben verlangt |
| 2. Person Plural |
adpostulavistis
|
ihr habt verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostulaverunt adpostulavere
|
sie haben verlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus sum
|
ich bin verlangt worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus es
|
du bist verlangt worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus est
|
er/sie/es ist verlangt worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati sumus
|
wir sind verlangt worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati estis
|
ihr seid verlangt worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati sunt
|
sie sind verlangt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulaverim
|
ich habe verlangt |
| 2. Person Singular |
adpostulaveris
|
du habest verlangt |
| 3. Person Singular |
adpostulaverit
|
er/sie/es habe verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostulaverimus
|
wir haben verlangt |
| 2. Person Plural |
adpostulaveritis
|
ihr habet verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostulaverint
|
sie haben verlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus sim
|
ich sei verlangt worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus sis
|
du seiest verlangt worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus sit
|
er/sie/es sei verlangt worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati simus
|
wir seien verlangt worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati sitis
|
ihr seiet verlangt worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati sint
|
sie seien verlangt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulaveram
|
ich hatte verlangt |
| 2. Person Singular |
adpostulaveras
|
du hattest verlangt |
| 3. Person Singular |
adpostulaverat
|
er/sie/es hatte verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostulaveramus
|
wir hatten verlangt |
| 2. Person Plural |
adpostulaveratis
|
ihr hattet verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostulaverant
|
sie hatten verlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus eram
|
ich war verlangt worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus eras
|
du warst verlangt worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus erat
|
er/sie/es war verlangt worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati eramus
|
wir waren verlangt worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati eratis
|
ihr warst verlangt worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati erant
|
sie waren verlangt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulavissem
|
ich hätte verlangt |
| 2. Person Singular |
adpostulavisses
|
du hättest verlangt |
| 3. Person Singular |
adpostulavisset
|
er/sie/es hätte verlangt |
| 1. Person Plural |
adpostulavissemus
|
wir hätten verlangt |
| 2. Person Plural |
adpostulavissetis
|
ihr hättet verlangt |
| 3. Person Plural |
adpostulavissent
|
sie hätten verlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus essem
|
ich wäre verlangt worden |
| 2. Person Singular |
adpostulatus esses
|
du wärest verlangt worden |
| 3. Person Singular |
adpostulatus esset
|
er/sie/es wäre verlangt worden |
| 1. Person Plural |
adpostulati essemus
|
wir wären verlangt worden |
| 2. Person Plural |
adpostulati essetis
|
ihr wäret verlangt worden |
| 3. Person Plural |
adpostulati essent
|
sie wären verlangt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulavero
|
ich werde verlangt haben |
| 2. Person Singular |
adpostulaveris
|
du wirst verlangt haben |
| 3. Person Singular |
adpostulaverit
|
er/sie/es wird verlangt haben |
| 1. Person Plural |
adpostulaverimus
|
wir werden verlangt haben |
| 2. Person Plural |
adpostulaveritis
|
ihr werdet verlangt haben |
| 3. Person Plural |
adpostulaverint
|
sie werden verlangt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adpostulatus ero
|
ich werde verlangt worden sein |
| 2. Person Singular |
adpostulatus eris
|
du werdest verlangt worden sein |
| 3. Person Singular |
adpostulatus erit
|
er/sie/es werde verlangt worden sein |
| 1. Person Plural |
adpostulati erimus
|
wir werden verlangt worden sein |
| 2. Person Plural |
adpostulati eritis
|
ihr werdet verlangt worden sein |
| 3. Person Plural |
adpostulati erunt
|
sie werden verlangt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adpostulare
|
verlangen |
| Vorzeitigkeit |
adpostulavisse
|
verlangt haben |
| Nachzeitigkeit |
adpostulaturum esse
|
verlangen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
adpostulari adpostularier
|
verlangt werden |
| Vorzeitigkeit |
adpostulatum esse
|
verlangt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adpostulatum iri
|
künftig verlangt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
adpostula
|
verlange! |
| 2. Person Plural |
adpostulate
|
verlangt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
adpostulato
|
| 3. Person Singular |
adpostulato
|
| 2. Person Plural |
adpostulatote
|
| 3. Person Plural |
adpostulanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
adpostulare
|
das Verlangen |
| Genitiv |
adpostulandi
|
des Verlangens |
| Dativ |
adpostulando
|
dem Verlangen |
| Akkusativ |
adpostulandum
|
das Verlangen |
| Ablativ |
adpostulando
|
durch das Verlangen |
| Vokativ |
adpostulande
|
Verlangen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulandus
|
adpostulanda
|
adpostulandum
|
| Genitiv |
adpostulandi
|
adpostulandae
|
adpostulandi
|
| Dativ |
adpostulando
|
adpostulandae
|
adpostulando
|
| Akkusativ |
adpostulandum
|
adpostulandam
|
adpostulandum
|
| Ablativ |
adpostulando
|
adpostulanda
|
adpostulando
|
| Vokativ |
adpostulande
|
adpostulanda
|
adpostulandum
|
Plural
| Nominativ |
adpostulandi
|
adpostulandae
|
adpostulanda
|
| Genitiv |
adpostulandorum
|
adpostulandarum
|
adpostulandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
adpostulandos
|
adpostulandas
|
adpostulanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
adpostulandi
|
adpostulandae
|
adpostulanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulans
|
adpostulans
|
adpostulans
|
| Genitiv |
adpostulantis
|
adpostulantis
|
adpostulantis
|
| Dativ |
adpostulanti
|
adpostulanti
|
adpostulanti
|
| Akkusativ |
adpostulantem
|
adpostulantem
|
adpostulans
|
| Ablativ |
adpostulanti adpostulante
|
adpostulanti adpostulante
|
adpostulanti adpostulante
|
| Vokativ |
adpostulans
|
adpostulans
|
adpostulans
|
Plural
| Nominativ |
adpostulantes
|
adpostulantes
|
adpostulantia
|
| Genitiv |
adpostulantium adpostulantum
|
adpostulantium adpostulantum
|
adpostulantium adpostulantum
|
| Dativ |
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
| Akkusativ |
adpostulantes
|
adpostulantes
|
adpostulantia
|
| Ablativ |
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
adpostulantibus
|
| Vokativ |
adpostulantes
|
adpostulantes
|
adpostulantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulatus
|
adpostulata
|
adpostulatum
|
| Genitiv |
adpostulati
|
adpostulatae
|
adpostulati
|
| Dativ |
adpostulato
|
adpostulatae
|
adpostulato
|
| Akkusativ |
adpostulatum
|
adpostulatam
|
adpostulatum
|
| Ablativ |
adpostulato
|
adpostulata
|
adpostulato
|
| Vokativ |
adpostulate
|
adpostulata
|
adpostulatum
|
Plural
| Nominativ |
adpostulati
|
adpostulatae
|
adpostulata
|
| Genitiv |
adpostulatorum
|
adpostulatarum
|
adpostulatorum
|
| Dativ |
adpostulatis
|
adpostulatis
|
adpostulatis
|
| Akkusativ |
adpostulatos
|
adpostulatas
|
adpostulata
|
| Ablativ |
adpostulatis
|
adpostulatis
|
adpostulatis
|
| Vokativ |
adpostulati
|
adpostulatae
|
adpostulata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adpostulaturus
|
adpostulatura
|
adpostulaturum
|
| Genitiv |
adpostulaturi
|
adpostulaturae
|
adpostulaturi
|
| Dativ |
adpostulaturo
|
adpostulaturae
|
adpostulaturo
|
| Akkusativ |
adpostulaturum
|
adpostulaturam
|
adpostulaturum
|
| Ablativ |
adpostulaturo
|
adpostulatura
|
adpostulaturo
|
| Vokativ |
adpostulature
|
adpostulatura
|
adpostulaturum
|
Plural
| Nominativ |
adpostulaturi
|
adpostulaturae
|
adpostulatura
|
| Genitiv |
adpostulaturorum
|
adpostulaturarum
|
adpostulaturorum
|
| Dativ |
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
| Akkusativ |
adpostulaturos
|
adpostulaturas
|
adpostulatura
|
| Ablativ |
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
adpostulaturis
|
| Vokativ |
adpostulaturi
|
adpostulaturae
|
adpostulatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adpostulatum
|
adpostulatu
|