Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenero
|
ich bete an |
| 2. Person Singular |
adveneras
|
du betest an |
| 3. Person Singular |
advenerat
|
er/sie/es betet an |
| 1. Person Plural |
adveneramus
|
wir beten an |
| 2. Person Plural |
adveneratis
|
ihr betet an |
| 3. Person Plural |
advenerant
|
sie beten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneror
|
ich werde anbetet |
| 2. Person Singular |
adveneraris advenerare
|
du wirst anbetet |
| 3. Person Singular |
adveneratur
|
er/sie/es wird anbetet |
| 1. Person Plural |
adveneramur
|
wir werden anbetet |
| 2. Person Plural |
adveneramini
|
ihr werdet anbetet |
| 3. Person Plural |
advenerantur
|
sie werden anbetet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerem
|
ich bete an |
| 2. Person Singular |
adveneres
|
du betest an |
| 3. Person Singular |
adveneret
|
er/sie/es bete an |
| 1. Person Plural |
adveneremus
|
wir beten an |
| 2. Person Plural |
adveneretis
|
ihr betet an |
| 3. Person Plural |
advenerent
|
sie beten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerer
|
ich werde anbetet |
| 2. Person Singular |
advenereris advenerere
|
du werdest anbetet |
| 3. Person Singular |
adveneretur
|
er/sie/es werde anbetet |
| 1. Person Plural |
adveneremur
|
wir werden anbetet |
| 2. Person Plural |
adveneremini
|
ihr werdet anbetet |
| 3. Person Plural |
advenerentur
|
sie werden anbetet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabam
|
ich betete an |
| 2. Person Singular |
advenerabas
|
du betetest an |
| 3. Person Singular |
advenerabat
|
er/sie/es betete an |
| 1. Person Plural |
advenerabamus
|
wir beteten an |
| 2. Person Plural |
advenerabatis
|
ihr betetet an |
| 3. Person Plural |
advenerabant
|
sie beteten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabar
|
ich wurde anbetet |
| 2. Person Singular |
advenerabaris advenerabare
|
du wurdest anbetet |
| 3. Person Singular |
advenerabatur
|
er/sie/es wurde anbetet |
| 1. Person Plural |
advenerabamur
|
wir wurden anbetet |
| 2. Person Plural |
advenerabamini
|
ihr wurdet anbetet |
| 3. Person Plural |
advenerabantur
|
sie wurden anbetet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerarem
|
ich betete an |
| 2. Person Singular |
advenerares
|
du betetest an |
| 3. Person Singular |
adveneraret
|
er/sie/es betete an |
| 1. Person Plural |
adveneraremus
|
wir beteten an |
| 2. Person Plural |
adveneraretis
|
ihr betetet an |
| 3. Person Plural |
advenerarent
|
sie beteten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerarer
|
ich würde anbetet |
| 2. Person Singular |
advenerareris advenerarere
|
du würdest anbetet |
| 3. Person Singular |
adveneraretur
|
er/sie/es würde anbetet |
| 1. Person Plural |
adveneraremur
|
wir würden anbetet |
| 2. Person Plural |
adveneraremini
|
ihr würdet anbetet |
| 3. Person Plural |
advenerarentur
|
sie würden anbetet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabo
|
ich werde anbeten |
| 2. Person Singular |
advenerabis
|
du wirst anbeten |
| 3. Person Singular |
advenerabit
|
er/sie/es wird anbeten |
| 1. Person Plural |
advenerabimus
|
wir werden anbeten |
| 2. Person Plural |
advenerabitis
|
ihr werdet anbeten |
| 3. Person Plural |
advenerabunt
|
sie werden anbeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabor
|
ich werde anbetet |
| 2. Person Singular |
adveneraberis advenerabere
|
du wirst anbetet |
| 3. Person Singular |
advenerabitur
|
er/sie/es wird anbetet |
| 1. Person Plural |
advenerabimur
|
wir werden anbetet |
| 2. Person Plural |
advenerabimini
|
ihr werdet anbetet |
| 3. Person Plural |
advenerabuntur
|
sie werden anbetet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe anbetet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast anbetet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat anbetet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben anbetet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt anbetet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben anbetet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus sum
|
ich bin anbetet worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus es
|
du bist anbetet worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus est
|
er/sie/es ist anbetet worden |
| 1. Person Plural |
advenerati sumus
|
wir sind anbetet worden |
| 2. Person Plural |
advenerati estis
|
ihr seid anbetet worden |
| 3. Person Plural |
advenerati sunt
|
sie sind anbetet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe anbetet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest anbetet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe anbetet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben anbetet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet anbetet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben anbetet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus sim
|
ich sei anbetet worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus sis
|
du seiest anbetet worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus sit
|
er/sie/es sei anbetet worden |
| 1. Person Plural |
advenerati simus
|
wir seien anbetet worden |
| 2. Person Plural |
advenerati sitis
|
ihr seiet anbetet worden |
| 3. Person Plural |
advenerati sint
|
sie seien anbetet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte anbetet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest anbetet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte anbetet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten anbetet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet anbetet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten anbetet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus eram
|
ich war anbetet worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus eras
|
du warst anbetet worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus erat
|
er/sie/es war anbetet worden |
| 1. Person Plural |
advenerati eramus
|
wir waren anbetet worden |
| 2. Person Plural |
advenerati eratis
|
ihr warst anbetet worden |
| 3. Person Plural |
advenerati erant
|
sie waren anbetet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte anbetet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest anbetet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte anbetet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten anbetet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet anbetet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten anbetet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus essem
|
ich wäre anbetet worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus esses
|
du wärest anbetet worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus esset
|
er/sie/es wäre anbetet worden |
| 1. Person Plural |
advenerati essemus
|
wir wären anbetet worden |
| 2. Person Plural |
advenerati essetis
|
ihr wäret anbetet worden |
| 3. Person Plural |
advenerati essent
|
sie wären anbetet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde anbetet haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst anbetet haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird anbetet haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden anbetet haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet anbetet haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden anbetet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus ero
|
ich werde anbetet worden sein |
| 2. Person Singular |
adveneratus eris
|
du werdest anbetet worden sein |
| 3. Person Singular |
adveneratus erit
|
er/sie/es werde anbetet worden sein |
| 1. Person Plural |
advenerati erimus
|
wir werden anbetet worden sein |
| 2. Person Plural |
advenerati eritis
|
ihr werdet anbetet worden sein |
| 3. Person Plural |
advenerati erunt
|
sie werden anbetet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
advenerare
|
anbeten |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
anbetet haben |
| Nachzeitigkeit |
adveneraturum esse
|
anbeten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
advenerari advenerarier
|
anbetet werden |
| Vorzeitigkeit |
adveneratum esse
|
anbetet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adveneratum iri
|
künftig anbetet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
advenera
|
bete an! |
| 2. Person Plural |
advenerate
|
betet an! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
advenerato
|
| 3. Person Singular |
advenerato
|
| 2. Person Plural |
adveneratote
|
| 3. Person Plural |
adveneranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
advenerare
|
das Anbeten |
| Genitiv |
advenerandi
|
des Anbetens |
| Dativ |
advenerando
|
dem Anbeten |
| Akkusativ |
advenerandum
|
das Anbeten |
| Ablativ |
advenerando
|
durch das Anbeten |
| Vokativ |
advenerande
|
Anbeten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
advenerandus
|
adveneranda
|
advenerandum
|
| Genitiv |
advenerandi
|
advenerandae
|
advenerandi
|
| Dativ |
advenerando
|
advenerandae
|
advenerando
|
| Akkusativ |
advenerandum
|
advenerandam
|
advenerandum
|
| Ablativ |
advenerando
|
adveneranda
|
advenerando
|
| Vokativ |
advenerande
|
adveneranda
|
advenerandum
|
Plural
| Nominativ |
advenerandi
|
advenerandae
|
adveneranda
|
| Genitiv |
advenerandorum
|
advenerandarum
|
advenerandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
advenerandos
|
advenerandas
|
adveneranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
advenerandi
|
advenerandae
|
adveneranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
advenerans
|
advenerans
|
advenerans
|
| Genitiv |
advenerantis
|
advenerantis
|
advenerantis
|
| Dativ |
adveneranti
|
adveneranti
|
adveneranti
|
| Akkusativ |
advenerantem
|
advenerantem
|
advenerans
|
| Ablativ |
adveneranti advenerante
|
adveneranti advenerante
|
adveneranti advenerante
|
| Vokativ |
advenerans
|
advenerans
|
advenerans
|
Plural
| Nominativ |
advenerantes
|
advenerantes
|
advenerantia
|
| Genitiv |
advenerantium advenerantum
|
advenerantium advenerantum
|
advenerantium advenerantum
|
| Dativ |
advenerantibus
|
advenerantibus
|
advenerantibus
|
| Akkusativ |
advenerantes
|
advenerantes
|
advenerantia
|
| Ablativ |
advenerantibus
|
advenerantibus
|
advenerantibus
|
| Vokativ |
advenerantes
|
advenerantes
|
advenerantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adveneratus
|
advenerata
|
adveneratum
|
| Genitiv |
advenerati
|
adveneratae
|
advenerati
|
| Dativ |
advenerato
|
adveneratae
|
advenerato
|
| Akkusativ |
adveneratum
|
adveneratam
|
adveneratum
|
| Ablativ |
advenerato
|
advenerata
|
advenerato
|
| Vokativ |
advenerate
|
advenerata
|
adveneratum
|
Plural
| Nominativ |
advenerati
|
adveneratae
|
advenerata
|
| Genitiv |
adveneratorum
|
adveneratarum
|
adveneratorum
|
| Dativ |
adveneratis
|
adveneratis
|
adveneratis
|
| Akkusativ |
adveneratos
|
adveneratas
|
advenerata
|
| Ablativ |
adveneratis
|
adveneratis
|
adveneratis
|
| Vokativ |
advenerati
|
adveneratae
|
advenerata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adveneraturus
|
adveneratura
|
adveneraturum
|
| Genitiv |
adveneraturi
|
adveneraturae
|
adveneraturi
|
| Dativ |
adveneraturo
|
adveneraturae
|
adveneraturo
|
| Akkusativ |
adveneraturum
|
adveneraturam
|
adveneraturum
|
| Ablativ |
adveneraturo
|
adveneratura
|
adveneraturo
|
| Vokativ |
advenerature
|
adveneratura
|
adveneraturum
|
Plural
| Nominativ |
adveneraturi
|
adveneraturae
|
adveneratura
|
| Genitiv |
adveneraturorum
|
adveneraturarum
|
adveneraturorum
|
| Dativ |
adveneraturis
|
adveneraturis
|
adveneraturis
|
| Akkusativ |
adveneraturos
|
adveneraturas
|
adveneratura
|
| Ablativ |
adveneraturis
|
adveneraturis
|
adveneraturis
|
| Vokativ |
adveneraturi
|
adveneraturae
|
adveneratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adveneratum
|
adveneratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenero
|
ich bete |
| 2. Person Singular |
adveneras
|
du betest |
| 3. Person Singular |
advenerat
|
er/sie/es betet |
| 1. Person Plural |
adveneramus
|
wir beten |
| 2. Person Plural |
adveneratis
|
ihr betet |
| 3. Person Plural |
advenerant
|
sie beten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneror
|
ich werde gebetet |
| 2. Person Singular |
adveneraris advenerare
|
du wirst gebetet |
| 3. Person Singular |
adveneratur
|
er/sie/es wird gebetet |
| 1. Person Plural |
adveneramur
|
wir werden gebetet |
| 2. Person Plural |
adveneramini
|
ihr werdet gebetet |
| 3. Person Plural |
advenerantur
|
sie werden gebetet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerem
|
ich bete |
| 2. Person Singular |
adveneres
|
du betest |
| 3. Person Singular |
adveneret
|
er/sie/es bete |
| 1. Person Plural |
adveneremus
|
wir beten |
| 2. Person Plural |
adveneretis
|
ihr betet |
| 3. Person Plural |
advenerent
|
sie beten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerer
|
ich werde gebetet |
| 2. Person Singular |
advenereris advenerere
|
du werdest gebetet |
| 3. Person Singular |
adveneretur
|
er/sie/es werde gebetet |
| 1. Person Plural |
adveneremur
|
wir werden gebetet |
| 2. Person Plural |
adveneremini
|
ihr werdet gebetet |
| 3. Person Plural |
advenerentur
|
sie werden gebetet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabam
|
ich betete |
| 2. Person Singular |
advenerabas
|
du betetest |
| 3. Person Singular |
advenerabat
|
er/sie/es betete |
| 1. Person Plural |
advenerabamus
|
wir beteten |
| 2. Person Plural |
advenerabatis
|
ihr betetet |
| 3. Person Plural |
advenerabant
|
sie beteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabar
|
ich wurde gebetet |
| 2. Person Singular |
advenerabaris advenerabare
|
du wurdest gebetet |
| 3. Person Singular |
advenerabatur
|
er/sie/es wurde gebetet |
| 1. Person Plural |
advenerabamur
|
wir wurden gebetet |
| 2. Person Plural |
advenerabamini
|
ihr wurdet gebetet |
| 3. Person Plural |
advenerabantur
|
sie wurden gebetet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerarem
|
ich betete |
| 2. Person Singular |
advenerares
|
du betetest |
| 3. Person Singular |
adveneraret
|
er/sie/es betete |
| 1. Person Plural |
adveneraremus
|
wir beteten |
| 2. Person Plural |
adveneraretis
|
ihr betetet |
| 3. Person Plural |
advenerarent
|
sie beteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerarer
|
ich würde gebetet |
| 2. Person Singular |
advenerareris advenerarere
|
du würdest gebetet |
| 3. Person Singular |
adveneraretur
|
er/sie/es würde gebetet |
| 1. Person Plural |
adveneraremur
|
wir würden gebetet |
| 2. Person Plural |
adveneraremini
|
ihr würdet gebetet |
| 3. Person Plural |
advenerarentur
|
sie würden gebetet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabo
|
ich werde beten |
| 2. Person Singular |
advenerabis
|
du wirst beten |
| 3. Person Singular |
advenerabit
|
er/sie/es wird beten |
| 1. Person Plural |
advenerabimus
|
wir werden beten |
| 2. Person Plural |
advenerabitis
|
ihr werdet beten |
| 3. Person Plural |
advenerabunt
|
sie werden beten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabor
|
ich werde gebetet |
| 2. Person Singular |
adveneraberis advenerabere
|
du wirst gebetet |
| 3. Person Singular |
advenerabitur
|
er/sie/es wird gebetet |
| 1. Person Plural |
advenerabimur
|
wir werden gebetet |
| 2. Person Plural |
advenerabimini
|
ihr werdet gebetet |
| 3. Person Plural |
advenerabuntur
|
sie werden gebetet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gebetet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast gebetet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat gebetet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gebetet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt gebetet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gebetet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus sum
|
ich bin gebetet worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus es
|
du bist gebetet worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus est
|
er/sie/es ist gebetet worden |
| 1. Person Plural |
advenerati sumus
|
wir sind gebetet worden |
| 2. Person Plural |
advenerati estis
|
ihr seid gebetet worden |
| 3. Person Plural |
advenerati sunt
|
sie sind gebetet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gebetet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest gebetet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe gebetet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gebetet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet gebetet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gebetet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus sim
|
ich sei gebetet worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus sis
|
du seiest gebetet worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus sit
|
er/sie/es sei gebetet worden |
| 1. Person Plural |
advenerati simus
|
wir seien gebetet worden |
| 2. Person Plural |
advenerati sitis
|
ihr seiet gebetet worden |
| 3. Person Plural |
advenerati sint
|
sie seien gebetet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte gebetet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest gebetet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte gebetet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten gebetet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet gebetet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten gebetet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus eram
|
ich war gebetet worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus eras
|
du warst gebetet worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus erat
|
er/sie/es war gebetet worden |
| 1. Person Plural |
advenerati eramus
|
wir waren gebetet worden |
| 2. Person Plural |
advenerati eratis
|
ihr warst gebetet worden |
| 3. Person Plural |
advenerati erant
|
sie waren gebetet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte gebetet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest gebetet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte gebetet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten gebetet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet gebetet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten gebetet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus essem
|
ich wäre gebetet worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus esses
|
du wärest gebetet worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus esset
|
er/sie/es wäre gebetet worden |
| 1. Person Plural |
advenerati essemus
|
wir wären gebetet worden |
| 2. Person Plural |
advenerati essetis
|
ihr wäret gebetet worden |
| 3. Person Plural |
advenerati essent
|
sie wären gebetet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde gebetet haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst gebetet haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird gebetet haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden gebetet haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet gebetet haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden gebetet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus ero
|
ich werde gebetet worden sein |
| 2. Person Singular |
adveneratus eris
|
du werdest gebetet worden sein |
| 3. Person Singular |
adveneratus erit
|
er/sie/es werde gebetet worden sein |
| 1. Person Plural |
advenerati erimus
|
wir werden gebetet worden sein |
| 2. Person Plural |
advenerati eritis
|
ihr werdet gebetet worden sein |
| 3. Person Plural |
advenerati erunt
|
sie werden gebetet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
advenerare
|
beten |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
gebetet haben |
| Nachzeitigkeit |
adveneraturum esse
|
beten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
advenerari advenerarier
|
gebetet werden |
| Vorzeitigkeit |
adveneratum esse
|
gebetet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adveneratum iri
|
künftig gebetet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
advenera
|
bete! |
| 2. Person Plural |
advenerate
|
betet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
advenerato
|
| 3. Person Singular |
advenerato
|
| 2. Person Plural |
adveneratote
|
| 3. Person Plural |
adveneranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
advenerare
|
das Beten |
| Genitiv |
advenerandi
|
des Betens |
| Dativ |
advenerando
|
dem Beten |
| Akkusativ |
advenerandum
|
das Beten |
| Ablativ |
advenerando
|
durch das Beten |
| Vokativ |
advenerande
|
Beten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
advenerandus
|
adveneranda
|
advenerandum
|
| Genitiv |
advenerandi
|
advenerandae
|
advenerandi
|
| Dativ |
advenerando
|
advenerandae
|
advenerando
|
| Akkusativ |
advenerandum
|
advenerandam
|
advenerandum
|
| Ablativ |
advenerando
|
adveneranda
|
advenerando
|
| Vokativ |
advenerande
|
adveneranda
|
advenerandum
|
Plural
| Nominativ |
advenerandi
|
advenerandae
|
adveneranda
|
| Genitiv |
advenerandorum
|
advenerandarum
|
advenerandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
advenerandos
|
advenerandas
|
adveneranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
advenerandi
|
advenerandae
|
adveneranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
advenerans
|
advenerans
|
advenerans
|
| Genitiv |
advenerantis
|
advenerantis
|
advenerantis
|
| Dativ |
adveneranti
|
adveneranti
|
adveneranti
|
| Akkusativ |
advenerantem
|
advenerantem
|
advenerans
|
| Ablativ |
adveneranti advenerante
|
adveneranti advenerante
|
adveneranti advenerante
|
| Vokativ |
advenerans
|
advenerans
|
advenerans
|
Plural
| Nominativ |
advenerantes
|
advenerantes
|
advenerantia
|
| Genitiv |
advenerantium advenerantum
|
advenerantium advenerantum
|
advenerantium advenerantum
|
| Dativ |
advenerantibus
|
advenerantibus
|
advenerantibus
|
| Akkusativ |
advenerantes
|
advenerantes
|
advenerantia
|
| Ablativ |
advenerantibus
|
advenerantibus
|
advenerantibus
|
| Vokativ |
advenerantes
|
advenerantes
|
advenerantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adveneratus
|
advenerata
|
adveneratum
|
| Genitiv |
advenerati
|
adveneratae
|
advenerati
|
| Dativ |
advenerato
|
adveneratae
|
advenerato
|
| Akkusativ |
adveneratum
|
adveneratam
|
adveneratum
|
| Ablativ |
advenerato
|
advenerata
|
advenerato
|
| Vokativ |
advenerate
|
advenerata
|
adveneratum
|
Plural
| Nominativ |
advenerati
|
adveneratae
|
advenerata
|
| Genitiv |
adveneratorum
|
adveneratarum
|
adveneratorum
|
| Dativ |
adveneratis
|
adveneratis
|
adveneratis
|
| Akkusativ |
adveneratos
|
adveneratas
|
advenerata
|
| Ablativ |
adveneratis
|
adveneratis
|
adveneratis
|
| Vokativ |
advenerati
|
adveneratae
|
advenerata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adveneraturus
|
adveneratura
|
adveneraturum
|
| Genitiv |
adveneraturi
|
adveneraturae
|
adveneraturi
|
| Dativ |
adveneraturo
|
adveneraturae
|
adveneraturo
|
| Akkusativ |
adveneraturum
|
adveneraturam
|
adveneraturum
|
| Ablativ |
adveneraturo
|
adveneratura
|
adveneraturo
|
| Vokativ |
advenerature
|
adveneratura
|
adveneraturum
|
Plural
| Nominativ |
adveneraturi
|
adveneraturae
|
adveneratura
|
| Genitiv |
adveneraturorum
|
adveneraturarum
|
adveneraturorum
|
| Dativ |
adveneraturis
|
adveneraturis
|
adveneraturis
|
| Akkusativ |
adveneraturos
|
adveneraturas
|
adveneratura
|
| Ablativ |
adveneraturis
|
adveneraturis
|
adveneraturis
|
| Vokativ |
adveneraturi
|
adveneraturae
|
adveneratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adveneratum
|
adveneratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenero
|
ich ehre |
| 2. Person Singular |
adveneras
|
du ehrst |
| 3. Person Singular |
advenerat
|
er/sie/es ehrt |
| 1. Person Plural |
adveneramus
|
wir ehren |
| 2. Person Plural |
adveneratis
|
ihr ehrt |
| 3. Person Plural |
advenerant
|
sie ehren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneror
|
ich werde geehrt |
| 2. Person Singular |
adveneraris advenerare
|
du wirst geehrt |
| 3. Person Singular |
adveneratur
|
er/sie/es wird geehrt |
| 1. Person Plural |
adveneramur
|
wir werden geehrt |
| 2. Person Plural |
adveneramini
|
ihr werdet geehrt |
| 3. Person Plural |
advenerantur
|
sie werden geehrt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerem
|
ich ehre |
| 2. Person Singular |
adveneres
|
du ehrest |
| 3. Person Singular |
adveneret
|
er/sie/es ehre |
| 1. Person Plural |
adveneremus
|
wir ehren |
| 2. Person Plural |
adveneretis
|
ihr ehret |
| 3. Person Plural |
advenerent
|
sie ehren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerer
|
ich werde geehrt |
| 2. Person Singular |
advenereris advenerere
|
du werdest geehrt |
| 3. Person Singular |
adveneretur
|
er/sie/es werde geehrt |
| 1. Person Plural |
adveneremur
|
wir werden geehrt |
| 2. Person Plural |
adveneremini
|
ihr werdet geehrt |
| 3. Person Plural |
advenerentur
|
sie werden geehrt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabam
|
ich ehrte |
| 2. Person Singular |
advenerabas
|
du ehrtest |
| 3. Person Singular |
advenerabat
|
er/sie/es ehrte |
| 1. Person Plural |
advenerabamus
|
wir ehrten |
| 2. Person Plural |
advenerabatis
|
ihr ehrtet |
| 3. Person Plural |
advenerabant
|
sie ehrten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabar
|
ich wurde geehrt |
| 2. Person Singular |
advenerabaris advenerabare
|
du wurdest geehrt |
| 3. Person Singular |
advenerabatur
|
er/sie/es wurde geehrt |
| 1. Person Plural |
advenerabamur
|
wir wurden geehrt |
| 2. Person Plural |
advenerabamini
|
ihr wurdet geehrt |
| 3. Person Plural |
advenerabantur
|
sie wurden geehrt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerarem
|
ich ehrte |
| 2. Person Singular |
advenerares
|
du ehrtest |
| 3. Person Singular |
adveneraret
|
er/sie/es ehrte |
| 1. Person Plural |
adveneraremus
|
wir ehrten |
| 2. Person Plural |
adveneraretis
|
ihr ehrtet |
| 3. Person Plural |
advenerarent
|
sie ehrten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerarer
|
ich würde geehrt |
| 2. Person Singular |
advenerareris advenerarere
|
du würdest geehrt |
| 3. Person Singular |
adveneraretur
|
er/sie/es würde geehrt |
| 1. Person Plural |
adveneraremur
|
wir würden geehrt |
| 2. Person Plural |
adveneraremini
|
ihr würdet geehrt |
| 3. Person Plural |
advenerarentur
|
sie würden geehrt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabo
|
ich werde ehren |
| 2. Person Singular |
advenerabis
|
du wirst ehren |
| 3. Person Singular |
advenerabit
|
er/sie/es wird ehren |
| 1. Person Plural |
advenerabimus
|
wir werden ehren |
| 2. Person Plural |
advenerabitis
|
ihr werdet ehren |
| 3. Person Plural |
advenerabunt
|
sie werden ehren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
advenerabor
|
ich werde geehrt |
| 2. Person Singular |
adveneraberis advenerabere
|
du wirst geehrt |
| 3. Person Singular |
advenerabitur
|
er/sie/es wird geehrt |
| 1. Person Plural |
advenerabimur
|
wir werden geehrt |
| 2. Person Plural |
advenerabimini
|
ihr werdet geehrt |
| 3. Person Plural |
advenerabuntur
|
sie werden geehrt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geehrt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast geehrt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat geehrt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geehrt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt geehrt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geehrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus sum
|
ich bin geehrt worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus es
|
du bist geehrt worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus est
|
er/sie/es ist geehrt worden |
| 1. Person Plural |
advenerati sumus
|
wir sind geehrt worden |
| 2. Person Plural |
advenerati estis
|
ihr seid geehrt worden |
| 3. Person Plural |
advenerati sunt
|
sie sind geehrt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geehrt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest geehrt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe geehrt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geehrt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet geehrt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geehrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus sim
|
ich sei geehrt worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus sis
|
du seiest geehrt worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus sit
|
er/sie/es sei geehrt worden |
| 1. Person Plural |
advenerati simus
|
wir seien geehrt worden |
| 2. Person Plural |
advenerati sitis
|
ihr seiet geehrt worden |
| 3. Person Plural |
advenerati sint
|
sie seien geehrt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte geehrt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest geehrt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte geehrt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten geehrt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet geehrt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten geehrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus eram
|
ich war geehrt worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus eras
|
du warst geehrt worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus erat
|
er/sie/es war geehrt worden |
| 1. Person Plural |
advenerati eramus
|
wir waren geehrt worden |
| 2. Person Plural |
advenerati eratis
|
ihr warst geehrt worden |
| 3. Person Plural |
advenerati erant
|
sie waren geehrt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte geehrt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest geehrt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte geehrt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten geehrt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet geehrt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten geehrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus essem
|
ich wäre geehrt worden |
| 2. Person Singular |
adveneratus esses
|
du wärest geehrt worden |
| 3. Person Singular |
adveneratus esset
|
er/sie/es wäre geehrt worden |
| 1. Person Plural |
advenerati essemus
|
wir wären geehrt worden |
| 2. Person Plural |
advenerati essetis
|
ihr wäret geehrt worden |
| 3. Person Plural |
advenerati essent
|
sie wären geehrt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde geehrt haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst geehrt haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird geehrt haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden geehrt haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet geehrt haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden geehrt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
adveneratus ero
|
ich werde geehrt worden sein |
| 2. Person Singular |
adveneratus eris
|
du werdest geehrt worden sein |
| 3. Person Singular |
adveneratus erit
|
er/sie/es werde geehrt worden sein |
| 1. Person Plural |
advenerati erimus
|
wir werden geehrt worden sein |
| 2. Person Plural |
advenerati eritis
|
ihr werdet geehrt worden sein |
| 3. Person Plural |
advenerati erunt
|
sie werden geehrt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
advenerare
|
ehren |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
geehrt haben |
| Nachzeitigkeit |
adveneraturum esse
|
ehren werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
advenerari advenerarier
|
geehrt werden |
| Vorzeitigkeit |
adveneratum esse
|
geehrt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
adveneratum iri
|
künftig geehrt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
advenera
|
ehre! |
| 2. Person Plural |
advenerate
|
ehrt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
advenerato
|
| 3. Person Singular |
advenerato
|
| 2. Person Plural |
adveneratote
|
| 3. Person Plural |
adveneranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
advenerare
|
das Ehren |
| Genitiv |
advenerandi
|
des Ehrens |
| Dativ |
advenerando
|
dem Ehren |
| Akkusativ |
advenerandum
|
das Ehren |
| Ablativ |
advenerando
|
durch das Ehren |
| Vokativ |
advenerande
|
Ehren! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
advenerandus
|
adveneranda
|
advenerandum
|
| Genitiv |
advenerandi
|
advenerandae
|
advenerandi
|
| Dativ |
advenerando
|
advenerandae
|
advenerando
|
| Akkusativ |
advenerandum
|
advenerandam
|
advenerandum
|
| Ablativ |
advenerando
|
adveneranda
|
advenerando
|
| Vokativ |
advenerande
|
adveneranda
|
advenerandum
|
Plural
| Nominativ |
advenerandi
|
advenerandae
|
adveneranda
|
| Genitiv |
advenerandorum
|
advenerandarum
|
advenerandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
advenerandos
|
advenerandas
|
adveneranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
advenerandi
|
advenerandae
|
adveneranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
advenerans
|
advenerans
|
advenerans
|
| Genitiv |
advenerantis
|
advenerantis
|
advenerantis
|
| Dativ |
adveneranti
|
adveneranti
|
adveneranti
|
| Akkusativ |
advenerantem
|
advenerantem
|
advenerans
|
| Ablativ |
adveneranti advenerante
|
adveneranti advenerante
|
adveneranti advenerante
|
| Vokativ |
advenerans
|
advenerans
|
advenerans
|
Plural
| Nominativ |
advenerantes
|
advenerantes
|
advenerantia
|
| Genitiv |
advenerantium advenerantum
|
advenerantium advenerantum
|
advenerantium advenerantum
|
| Dativ |
advenerantibus
|
advenerantibus
|
advenerantibus
|
| Akkusativ |
advenerantes
|
advenerantes
|
advenerantia
|
| Ablativ |
advenerantibus
|
advenerantibus
|
advenerantibus
|
| Vokativ |
advenerantes
|
advenerantes
|
advenerantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adveneratus
|
advenerata
|
adveneratum
|
| Genitiv |
advenerati
|
adveneratae
|
advenerati
|
| Dativ |
advenerato
|
adveneratae
|
advenerato
|
| Akkusativ |
adveneratum
|
adveneratam
|
adveneratum
|
| Ablativ |
advenerato
|
advenerata
|
advenerato
|
| Vokativ |
advenerate
|
advenerata
|
adveneratum
|
Plural
| Nominativ |
advenerati
|
adveneratae
|
advenerata
|
| Genitiv |
adveneratorum
|
adveneratarum
|
adveneratorum
|
| Dativ |
adveneratis
|
adveneratis
|
adveneratis
|
| Akkusativ |
adveneratos
|
adveneratas
|
advenerata
|
| Ablativ |
adveneratis
|
adveneratis
|
adveneratis
|
| Vokativ |
advenerati
|
adveneratae
|
advenerata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
adveneraturus
|
adveneratura
|
adveneraturum
|
| Genitiv |
adveneraturi
|
adveneraturae
|
adveneraturi
|
| Dativ |
adveneraturo
|
adveneraturae
|
adveneraturo
|
| Akkusativ |
adveneraturum
|
adveneraturam
|
adveneraturum
|
| Ablativ |
adveneraturo
|
adveneratura
|
adveneraturo
|
| Vokativ |
advenerature
|
adveneratura
|
adveneraturum
|
Plural
| Nominativ |
adveneraturi
|
adveneraturae
|
adveneratura
|
| Genitiv |
adveneraturorum
|
adveneraturarum
|
adveneraturorum
|
| Dativ |
adveneraturis
|
adveneraturis
|
adveneraturis
|
| Akkusativ |
adveneraturos
|
adveneraturas
|
adveneratura
|
| Ablativ |
adveneraturis
|
adveneraturis
|
adveneraturis
|
| Vokativ |
adveneraturi
|
adveneraturae
|
adveneratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
adveneratum
|
adveneratu
|