Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmo
|
ich behaupte |
| 2. Person Singular |
affirmas
|
du behauptest |
| 3. Person Singular |
affirmat
|
er/sie/es behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmamus
|
wir behaupten |
| 2. Person Plural |
affirmatis
|
ihr behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmant
|
sie behaupten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmor
|
ich werde behauptet |
| 2. Person Singular |
affirmaris affirmare
|
du wirst behauptet |
| 3. Person Singular |
affirmatur
|
er/sie/es wird behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmamur
|
wir werden behauptet |
| 2. Person Plural |
affirmamini
|
ihr werdet behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmantur
|
sie werden behauptet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmem
|
ich behaupte |
| 2. Person Singular |
affirmes
|
du behauptest |
| 3. Person Singular |
affirmet
|
er/sie/es behaupte |
| 1. Person Plural |
affirmemus
|
wir behaupten |
| 2. Person Plural |
affirmetis
|
ihr behauptet |
| 3. Person Plural |
affirment
|
sie behaupten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmer
|
ich werde behauptet |
| 2. Person Singular |
affirmeris affirmere
|
du werdest behauptet |
| 3. Person Singular |
affirmetur
|
er/sie/es werde behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmemur
|
wir werden behauptet |
| 2. Person Plural |
affirmemini
|
ihr werdet behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmentur
|
sie werden behauptet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabam
|
ich behauptete |
| 2. Person Singular |
affirmabas
|
du behauptetest |
| 3. Person Singular |
affirmabat
|
er/sie/es behauptete |
| 1. Person Plural |
affirmabamus
|
wir behaupteten |
| 2. Person Plural |
affirmabatis
|
ihr behauptetet |
| 3. Person Plural |
affirmabant
|
sie behaupteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabar
|
ich wurde behauptet |
| 2. Person Singular |
affirmabaris affirmabare
|
du wurdest behauptet |
| 3. Person Singular |
affirmabatur
|
er/sie/es wurde behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmabamur
|
wir wurden behauptet |
| 2. Person Plural |
affirmabamini
|
ihr wurdet behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmabantur
|
sie wurden behauptet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmarem
|
ich behauptete |
| 2. Person Singular |
affirmares
|
du behauptetest |
| 3. Person Singular |
affirmaret
|
er/sie/es behauptete |
| 1. Person Plural |
affirmaremus
|
wir behaupteten |
| 2. Person Plural |
affirmaretis
|
ihr behauptetet |
| 3. Person Plural |
affirmarent
|
sie behaupteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmarer
|
ich würde behauptet |
| 2. Person Singular |
affirmareris affirmarere
|
du würdest behauptet |
| 3. Person Singular |
affirmaretur
|
er/sie/es würde behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmaremur
|
wir würden behauptet |
| 2. Person Plural |
affirmaremini
|
ihr würdet behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmarentur
|
sie würden behauptet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabo
|
ich werde behaupten |
| 2. Person Singular |
affirmabis
|
du wirst behaupten |
| 3. Person Singular |
affirmabit
|
er/sie/es wird behaupten |
| 1. Person Plural |
affirmabimus
|
wir werden behaupten |
| 2. Person Plural |
affirmabitis
|
ihr werdet behaupten |
| 3. Person Plural |
affirmabunt
|
sie werden behaupten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabor
|
ich werde behauptet |
| 2. Person Singular |
affirmaberis affirmabere
|
du wirst behauptet |
| 3. Person Singular |
affirmabitur
|
er/sie/es wird behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmabimur
|
wir werden behauptet |
| 2. Person Plural |
affirmabimini
|
ihr werdet behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmabuntur
|
sie werden behauptet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmavi
|
ich habe behauptet |
| 2. Person Singular |
affirmavisti
|
du hast behauptet |
| 3. Person Singular |
affirmavit
|
er/sie/es hat behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmavimus
|
wir haben behauptet |
| 2. Person Plural |
affirmavistis
|
ihr habt behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmaverunt affirmavere
|
sie haben behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus sum
|
ich bin behauptet worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus es
|
du bist behauptet worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus est
|
er/sie/es ist behauptet worden |
| 1. Person Plural |
affirmati sumus
|
wir sind behauptet worden |
| 2. Person Plural |
affirmati estis
|
ihr seid behauptet worden |
| 3. Person Plural |
affirmati sunt
|
sie sind behauptet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmaverim
|
ich habe behauptet |
| 2. Person Singular |
affirmaveris
|
du habest behauptet |
| 3. Person Singular |
affirmaverit
|
er/sie/es habe behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmaverimus
|
wir haben behauptet |
| 2. Person Plural |
affirmaveritis
|
ihr habet behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmaverint
|
sie haben behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus sim
|
ich sei behauptet worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus sis
|
du seiest behauptet worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus sit
|
er/sie/es sei behauptet worden |
| 1. Person Plural |
affirmati simus
|
wir seien behauptet worden |
| 2. Person Plural |
affirmati sitis
|
ihr seiet behauptet worden |
| 3. Person Plural |
affirmati sint
|
sie seien behauptet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmaveram
|
ich hatte behauptet |
| 2. Person Singular |
affirmaveras
|
du hattest behauptet |
| 3. Person Singular |
affirmaverat
|
er/sie/es hatte behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmaveramus
|
wir hatten behauptet |
| 2. Person Plural |
affirmaveratis
|
ihr hattet behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmaverant
|
sie hatten behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus eram
|
ich war behauptet worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus eras
|
du warst behauptet worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus erat
|
er/sie/es war behauptet worden |
| 1. Person Plural |
affirmati eramus
|
wir waren behauptet worden |
| 2. Person Plural |
affirmati eratis
|
ihr warst behauptet worden |
| 3. Person Plural |
affirmati erant
|
sie waren behauptet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmavissem
|
ich hätte behauptet |
| 2. Person Singular |
affirmavisses
|
du hättest behauptet |
| 3. Person Singular |
affirmavisset
|
er/sie/es hätte behauptet |
| 1. Person Plural |
affirmavissemus
|
wir hätten behauptet |
| 2. Person Plural |
affirmavissetis
|
ihr hättet behauptet |
| 3. Person Plural |
affirmavissent
|
sie hätten behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus essem
|
ich wäre behauptet worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus esses
|
du wärest behauptet worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus esset
|
er/sie/es wäre behauptet worden |
| 1. Person Plural |
affirmati essemus
|
wir wären behauptet worden |
| 2. Person Plural |
affirmati essetis
|
ihr wäret behauptet worden |
| 3. Person Plural |
affirmati essent
|
sie wären behauptet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmavero
|
ich werde behauptet haben |
| 2. Person Singular |
affirmaveris
|
du wirst behauptet haben |
| 3. Person Singular |
affirmaverit
|
er/sie/es wird behauptet haben |
| 1. Person Plural |
affirmaverimus
|
wir werden behauptet haben |
| 2. Person Plural |
affirmaveritis
|
ihr werdet behauptet haben |
| 3. Person Plural |
affirmaverint
|
sie werden behauptet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus ero
|
ich werde behauptet worden sein |
| 2. Person Singular |
affirmatus eris
|
du werdest behauptet worden sein |
| 3. Person Singular |
affirmatus erit
|
er/sie/es werde behauptet worden sein |
| 1. Person Plural |
affirmati erimus
|
wir werden behauptet worden sein |
| 2. Person Plural |
affirmati eritis
|
ihr werdet behauptet worden sein |
| 3. Person Plural |
affirmati erunt
|
sie werden behauptet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
affirmare
|
behaupten |
| Vorzeitigkeit |
affirmavisse
|
behauptet haben |
| Nachzeitigkeit |
affirmaturum esse
|
behaupten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
affirmari affirmarier
|
behauptet werden |
| Vorzeitigkeit |
affirmatum esse
|
behauptet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
affirmatum iri
|
künftig behauptet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
affirma
|
behaupte! |
| 2. Person Plural |
affirmate
|
behauptet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
affirmato
|
| 3. Person Singular |
affirmato
|
| 2. Person Plural |
affirmatote
|
| 3. Person Plural |
affirmanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
affirmare
|
das Behaupten |
| Genitiv |
affirmandi
|
des Behauptens |
| Dativ |
affirmando
|
dem Behaupten |
| Akkusativ |
affirmandum
|
das Behaupten |
| Ablativ |
affirmando
|
durch das Behaupten |
| Vokativ |
affirmande
|
Behaupten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmandus
|
affirmanda
|
affirmandum
|
| Genitiv |
affirmandi
|
affirmandae
|
affirmandi
|
| Dativ |
affirmando
|
affirmandae
|
affirmando
|
| Akkusativ |
affirmandum
|
affirmandam
|
affirmandum
|
| Ablativ |
affirmando
|
affirmanda
|
affirmando
|
| Vokativ |
affirmande
|
affirmanda
|
affirmandum
|
Plural
| Nominativ |
affirmandi
|
affirmandae
|
affirmanda
|
| Genitiv |
affirmandorum
|
affirmandarum
|
affirmandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
affirmandos
|
affirmandas
|
affirmanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
affirmandi
|
affirmandae
|
affirmanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmans
|
affirmans
|
affirmans
|
| Genitiv |
affirmantis
|
affirmantis
|
affirmantis
|
| Dativ |
affirmanti
|
affirmanti
|
affirmanti
|
| Akkusativ |
affirmantem
|
affirmantem
|
affirmans
|
| Ablativ |
affirmanti affirmante
|
affirmanti affirmante
|
affirmanti affirmante
|
| Vokativ |
affirmans
|
affirmans
|
affirmans
|
Plural
| Nominativ |
affirmantes
|
affirmantes
|
affirmantia
|
| Genitiv |
affirmantium affirmantum
|
affirmantium affirmantum
|
affirmantium affirmantum
|
| Dativ |
affirmantibus
|
affirmantibus
|
affirmantibus
|
| Akkusativ |
affirmantes
|
affirmantes
|
affirmantia
|
| Ablativ |
affirmantibus
|
affirmantibus
|
affirmantibus
|
| Vokativ |
affirmantes
|
affirmantes
|
affirmantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmatus
|
affirmata
|
affirmatum
|
| Genitiv |
affirmati
|
affirmatae
|
affirmati
|
| Dativ |
affirmato
|
affirmatae
|
affirmato
|
| Akkusativ |
affirmatum
|
affirmatam
|
affirmatum
|
| Ablativ |
affirmato
|
affirmata
|
affirmato
|
| Vokativ |
affirmate
|
affirmata
|
affirmatum
|
Plural
| Nominativ |
affirmati
|
affirmatae
|
affirmata
|
| Genitiv |
affirmatorum
|
affirmatarum
|
affirmatorum
|
| Dativ |
affirmatis
|
affirmatis
|
affirmatis
|
| Akkusativ |
affirmatos
|
affirmatas
|
affirmata
|
| Ablativ |
affirmatis
|
affirmatis
|
affirmatis
|
| Vokativ |
affirmati
|
affirmatae
|
affirmata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmaturus
|
affirmatura
|
affirmaturum
|
| Genitiv |
affirmaturi
|
affirmaturae
|
affirmaturi
|
| Dativ |
affirmaturo
|
affirmaturae
|
affirmaturo
|
| Akkusativ |
affirmaturum
|
affirmaturam
|
affirmaturum
|
| Ablativ |
affirmaturo
|
affirmatura
|
affirmaturo
|
| Vokativ |
affirmature
|
affirmatura
|
affirmaturum
|
Plural
| Nominativ |
affirmaturi
|
affirmaturae
|
affirmatura
|
| Genitiv |
affirmaturorum
|
affirmaturarum
|
affirmaturorum
|
| Dativ |
affirmaturis
|
affirmaturis
|
affirmaturis
|
| Akkusativ |
affirmaturos
|
affirmaturas
|
affirmatura
|
| Ablativ |
affirmaturis
|
affirmaturis
|
affirmaturis
|
| Vokativ |
affirmaturi
|
affirmaturae
|
affirmatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
affirmatum
|
affirmatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmo
|
ich bekräftige |
| 2. Person Singular |
affirmas
|
du bekräftigst |
| 3. Person Singular |
affirmat
|
er/sie/es bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmamus
|
wir bekräftigen |
| 2. Person Plural |
affirmatis
|
ihr bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmant
|
sie bekräftigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmor
|
ich werde bekräftigt |
| 2. Person Singular |
affirmaris affirmare
|
du wirst bekräftigt |
| 3. Person Singular |
affirmatur
|
er/sie/es wird bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmamur
|
wir werden bekräftigt |
| 2. Person Plural |
affirmamini
|
ihr werdet bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmantur
|
sie werden bekräftigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmem
|
ich bekräftige |
| 2. Person Singular |
affirmes
|
du bekräftigest |
| 3. Person Singular |
affirmet
|
er/sie/es bekräftige |
| 1. Person Plural |
affirmemus
|
wir bekräftigen |
| 2. Person Plural |
affirmetis
|
ihr bekräftiget |
| 3. Person Plural |
affirment
|
sie bekräftigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmer
|
ich werde bekräftigt |
| 2. Person Singular |
affirmeris affirmere
|
du werdest bekräftigt |
| 3. Person Singular |
affirmetur
|
er/sie/es werde bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmemur
|
wir werden bekräftigt |
| 2. Person Plural |
affirmemini
|
ihr werdet bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmentur
|
sie werden bekräftigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabam
|
ich bekräftigte |
| 2. Person Singular |
affirmabas
|
du bekräftigtest |
| 3. Person Singular |
affirmabat
|
er/sie/es bekräftigte |
| 1. Person Plural |
affirmabamus
|
wir bekräftigten |
| 2. Person Plural |
affirmabatis
|
ihr bekräftigtet |
| 3. Person Plural |
affirmabant
|
sie bekräftigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabar
|
ich wurde bekräftigt |
| 2. Person Singular |
affirmabaris affirmabare
|
du wurdest bekräftigt |
| 3. Person Singular |
affirmabatur
|
er/sie/es wurde bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmabamur
|
wir wurden bekräftigt |
| 2. Person Plural |
affirmabamini
|
ihr wurdet bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmabantur
|
sie wurden bekräftigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmarem
|
ich bekräftigte |
| 2. Person Singular |
affirmares
|
du bekräftigtest |
| 3. Person Singular |
affirmaret
|
er/sie/es bekräftigte |
| 1. Person Plural |
affirmaremus
|
wir bekräftigten |
| 2. Person Plural |
affirmaretis
|
ihr bekräftigtet |
| 3. Person Plural |
affirmarent
|
sie bekräftigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmarer
|
ich würde bekräftigt |
| 2. Person Singular |
affirmareris affirmarere
|
du würdest bekräftigt |
| 3. Person Singular |
affirmaretur
|
er/sie/es würde bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmaremur
|
wir würden bekräftigt |
| 2. Person Plural |
affirmaremini
|
ihr würdet bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmarentur
|
sie würden bekräftigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabo
|
ich werde bekräftigen |
| 2. Person Singular |
affirmabis
|
du wirst bekräftigen |
| 3. Person Singular |
affirmabit
|
er/sie/es wird bekräftigen |
| 1. Person Plural |
affirmabimus
|
wir werden bekräftigen |
| 2. Person Plural |
affirmabitis
|
ihr werdet bekräftigen |
| 3. Person Plural |
affirmabunt
|
sie werden bekräftigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabor
|
ich werde bekräftigt |
| 2. Person Singular |
affirmaberis affirmabere
|
du wirst bekräftigt |
| 3. Person Singular |
affirmabitur
|
er/sie/es wird bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmabimur
|
wir werden bekräftigt |
| 2. Person Plural |
affirmabimini
|
ihr werdet bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmabuntur
|
sie werden bekräftigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmavi
|
ich habe bekräftigt |
| 2. Person Singular |
affirmavisti
|
du hast bekräftigt |
| 3. Person Singular |
affirmavit
|
er/sie/es hat bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmavimus
|
wir haben bekräftigt |
| 2. Person Plural |
affirmavistis
|
ihr habt bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmaverunt affirmavere
|
sie haben bekräftigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus sum
|
ich bin bekräftigt worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus es
|
du bist bekräftigt worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus est
|
er/sie/es ist bekräftigt worden |
| 1. Person Plural |
affirmati sumus
|
wir sind bekräftigt worden |
| 2. Person Plural |
affirmati estis
|
ihr seid bekräftigt worden |
| 3. Person Plural |
affirmati sunt
|
sie sind bekräftigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmaverim
|
ich habe bekräftigt |
| 2. Person Singular |
affirmaveris
|
du habest bekräftigt |
| 3. Person Singular |
affirmaverit
|
er/sie/es habe bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmaverimus
|
wir haben bekräftigt |
| 2. Person Plural |
affirmaveritis
|
ihr habet bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmaverint
|
sie haben bekräftigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus sim
|
ich sei bekräftigt worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus sis
|
du seiest bekräftigt worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus sit
|
er/sie/es sei bekräftigt worden |
| 1. Person Plural |
affirmati simus
|
wir seien bekräftigt worden |
| 2. Person Plural |
affirmati sitis
|
ihr seiet bekräftigt worden |
| 3. Person Plural |
affirmati sint
|
sie seien bekräftigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmaveram
|
ich hatte bekräftigt |
| 2. Person Singular |
affirmaveras
|
du hattest bekräftigt |
| 3. Person Singular |
affirmaverat
|
er/sie/es hatte bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmaveramus
|
wir hatten bekräftigt |
| 2. Person Plural |
affirmaveratis
|
ihr hattet bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmaverant
|
sie hatten bekräftigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus eram
|
ich war bekräftigt worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus eras
|
du warst bekräftigt worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus erat
|
er/sie/es war bekräftigt worden |
| 1. Person Plural |
affirmati eramus
|
wir waren bekräftigt worden |
| 2. Person Plural |
affirmati eratis
|
ihr warst bekräftigt worden |
| 3. Person Plural |
affirmati erant
|
sie waren bekräftigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmavissem
|
ich hätte bekräftigt |
| 2. Person Singular |
affirmavisses
|
du hättest bekräftigt |
| 3. Person Singular |
affirmavisset
|
er/sie/es hätte bekräftigt |
| 1. Person Plural |
affirmavissemus
|
wir hätten bekräftigt |
| 2. Person Plural |
affirmavissetis
|
ihr hättet bekräftigt |
| 3. Person Plural |
affirmavissent
|
sie hätten bekräftigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus essem
|
ich wäre bekräftigt worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus esses
|
du wärest bekräftigt worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus esset
|
er/sie/es wäre bekräftigt worden |
| 1. Person Plural |
affirmati essemus
|
wir wären bekräftigt worden |
| 2. Person Plural |
affirmati essetis
|
ihr wäret bekräftigt worden |
| 3. Person Plural |
affirmati essent
|
sie wären bekräftigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmavero
|
ich werde bekräftigt haben |
| 2. Person Singular |
affirmaveris
|
du wirst bekräftigt haben |
| 3. Person Singular |
affirmaverit
|
er/sie/es wird bekräftigt haben |
| 1. Person Plural |
affirmaverimus
|
wir werden bekräftigt haben |
| 2. Person Plural |
affirmaveritis
|
ihr werdet bekräftigt haben |
| 3. Person Plural |
affirmaverint
|
sie werden bekräftigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus ero
|
ich werde bekräftigt worden sein |
| 2. Person Singular |
affirmatus eris
|
du werdest bekräftigt worden sein |
| 3. Person Singular |
affirmatus erit
|
er/sie/es werde bekräftigt worden sein |
| 1. Person Plural |
affirmati erimus
|
wir werden bekräftigt worden sein |
| 2. Person Plural |
affirmati eritis
|
ihr werdet bekräftigt worden sein |
| 3. Person Plural |
affirmati erunt
|
sie werden bekräftigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
affirmare
|
bekräftigen |
| Vorzeitigkeit |
affirmavisse
|
bekräftigt haben |
| Nachzeitigkeit |
affirmaturum esse
|
bekräftigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
affirmari affirmarier
|
bekräftigt werden |
| Vorzeitigkeit |
affirmatum esse
|
bekräftigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
affirmatum iri
|
künftig bekräftigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
affirma
|
bekräftige! |
| 2. Person Plural |
affirmate
|
bekräftigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
affirmato
|
| 3. Person Singular |
affirmato
|
| 2. Person Plural |
affirmatote
|
| 3. Person Plural |
affirmanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
affirmare
|
das Bekräftigen |
| Genitiv |
affirmandi
|
des Bekräftigens |
| Dativ |
affirmando
|
dem Bekräftigen |
| Akkusativ |
affirmandum
|
das Bekräftigen |
| Ablativ |
affirmando
|
durch das Bekräftigen |
| Vokativ |
affirmande
|
Bekräftigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmandus
|
affirmanda
|
affirmandum
|
| Genitiv |
affirmandi
|
affirmandae
|
affirmandi
|
| Dativ |
affirmando
|
affirmandae
|
affirmando
|
| Akkusativ |
affirmandum
|
affirmandam
|
affirmandum
|
| Ablativ |
affirmando
|
affirmanda
|
affirmando
|
| Vokativ |
affirmande
|
affirmanda
|
affirmandum
|
Plural
| Nominativ |
affirmandi
|
affirmandae
|
affirmanda
|
| Genitiv |
affirmandorum
|
affirmandarum
|
affirmandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
affirmandos
|
affirmandas
|
affirmanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
affirmandi
|
affirmandae
|
affirmanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmans
|
affirmans
|
affirmans
|
| Genitiv |
affirmantis
|
affirmantis
|
affirmantis
|
| Dativ |
affirmanti
|
affirmanti
|
affirmanti
|
| Akkusativ |
affirmantem
|
affirmantem
|
affirmans
|
| Ablativ |
affirmanti affirmante
|
affirmanti affirmante
|
affirmanti affirmante
|
| Vokativ |
affirmans
|
affirmans
|
affirmans
|
Plural
| Nominativ |
affirmantes
|
affirmantes
|
affirmantia
|
| Genitiv |
affirmantium affirmantum
|
affirmantium affirmantum
|
affirmantium affirmantum
|
| Dativ |
affirmantibus
|
affirmantibus
|
affirmantibus
|
| Akkusativ |
affirmantes
|
affirmantes
|
affirmantia
|
| Ablativ |
affirmantibus
|
affirmantibus
|
affirmantibus
|
| Vokativ |
affirmantes
|
affirmantes
|
affirmantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmatus
|
affirmata
|
affirmatum
|
| Genitiv |
affirmati
|
affirmatae
|
affirmati
|
| Dativ |
affirmato
|
affirmatae
|
affirmato
|
| Akkusativ |
affirmatum
|
affirmatam
|
affirmatum
|
| Ablativ |
affirmato
|
affirmata
|
affirmato
|
| Vokativ |
affirmate
|
affirmata
|
affirmatum
|
Plural
| Nominativ |
affirmati
|
affirmatae
|
affirmata
|
| Genitiv |
affirmatorum
|
affirmatarum
|
affirmatorum
|
| Dativ |
affirmatis
|
affirmatis
|
affirmatis
|
| Akkusativ |
affirmatos
|
affirmatas
|
affirmata
|
| Ablativ |
affirmatis
|
affirmatis
|
affirmatis
|
| Vokativ |
affirmati
|
affirmatae
|
affirmata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmaturus
|
affirmatura
|
affirmaturum
|
| Genitiv |
affirmaturi
|
affirmaturae
|
affirmaturi
|
| Dativ |
affirmaturo
|
affirmaturae
|
affirmaturo
|
| Akkusativ |
affirmaturum
|
affirmaturam
|
affirmaturum
|
| Ablativ |
affirmaturo
|
affirmatura
|
affirmaturo
|
| Vokativ |
affirmature
|
affirmatura
|
affirmaturum
|
Plural
| Nominativ |
affirmaturi
|
affirmaturae
|
affirmatura
|
| Genitiv |
affirmaturorum
|
affirmaturarum
|
affirmaturorum
|
| Dativ |
affirmaturis
|
affirmaturis
|
affirmaturis
|
| Akkusativ |
affirmaturos
|
affirmaturas
|
affirmatura
|
| Ablativ |
affirmaturis
|
affirmaturis
|
affirmaturis
|
| Vokativ |
affirmaturi
|
affirmaturae
|
affirmatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
affirmatum
|
affirmatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmo
|
ich versichere; versichre |
| 2. Person Singular |
affirmas
|
du versicherst |
| 3. Person Singular |
affirmat
|
er/sie/es versichert |
| 1. Person Plural |
affirmamus
|
wir versichern |
| 2. Person Plural |
affirmatis
|
ihr versichert |
| 3. Person Plural |
affirmant
|
sie versichern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmor
|
ich werde versichert |
| 2. Person Singular |
affirmaris affirmare
|
du wirst versichert |
| 3. Person Singular |
affirmatur
|
er/sie/es wird versichert |
| 1. Person Plural |
affirmamur
|
wir werden versichert |
| 2. Person Plural |
affirmamini
|
ihr werdet versichert |
| 3. Person Plural |
affirmantur
|
sie werden versichert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmem
|
ich versichere; versichre |
| 2. Person Singular |
affirmes
|
du versicherest; versichrest |
| 3. Person Singular |
affirmet
|
er/sie/es versichere; versichre |
| 1. Person Plural |
affirmemus
|
wir versicheren |
| 2. Person Plural |
affirmetis
|
ihr versicheret |
| 3. Person Plural |
affirment
|
sie versicheren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmer
|
ich werde versichert |
| 2. Person Singular |
affirmeris affirmere
|
du werdest versichert |
| 3. Person Singular |
affirmetur
|
er/sie/es werde versichert |
| 1. Person Plural |
affirmemur
|
wir werden versichert |
| 2. Person Plural |
affirmemini
|
ihr werdet versichert |
| 3. Person Plural |
affirmentur
|
sie werden versichert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabam
|
ich versicherte |
| 2. Person Singular |
affirmabas
|
du versichertest |
| 3. Person Singular |
affirmabat
|
er/sie/es versicherte |
| 1. Person Plural |
affirmabamus
|
wir versicherten |
| 2. Person Plural |
affirmabatis
|
ihr versichertet |
| 3. Person Plural |
affirmabant
|
sie versicherten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabar
|
ich wurde versichert |
| 2. Person Singular |
affirmabaris affirmabare
|
du wurdest versichert |
| 3. Person Singular |
affirmabatur
|
er/sie/es wurde versichert |
| 1. Person Plural |
affirmabamur
|
wir wurden versichert |
| 2. Person Plural |
affirmabamini
|
ihr wurdet versichert |
| 3. Person Plural |
affirmabantur
|
sie wurden versichert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmarem
|
ich versicherte |
| 2. Person Singular |
affirmares
|
du versichertest |
| 3. Person Singular |
affirmaret
|
er/sie/es versicherte |
| 1. Person Plural |
affirmaremus
|
wir versicherten |
| 2. Person Plural |
affirmaretis
|
ihr versichertet |
| 3. Person Plural |
affirmarent
|
sie versicherten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmarer
|
ich würde versichert |
| 2. Person Singular |
affirmareris affirmarere
|
du würdest versichert |
| 3. Person Singular |
affirmaretur
|
er/sie/es würde versichert |
| 1. Person Plural |
affirmaremur
|
wir würden versichert |
| 2. Person Plural |
affirmaremini
|
ihr würdet versichert |
| 3. Person Plural |
affirmarentur
|
sie würden versichert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabo
|
ich werde versichern |
| 2. Person Singular |
affirmabis
|
du wirst versichern |
| 3. Person Singular |
affirmabit
|
er/sie/es wird versichern |
| 1. Person Plural |
affirmabimus
|
wir werden versichern |
| 2. Person Plural |
affirmabitis
|
ihr werdet versichern |
| 3. Person Plural |
affirmabunt
|
sie werden versichern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmabor
|
ich werde versichert |
| 2. Person Singular |
affirmaberis affirmabere
|
du wirst versichert |
| 3. Person Singular |
affirmabitur
|
er/sie/es wird versichert |
| 1. Person Plural |
affirmabimur
|
wir werden versichert |
| 2. Person Plural |
affirmabimini
|
ihr werdet versichert |
| 3. Person Plural |
affirmabuntur
|
sie werden versichert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmavi
|
ich habe versichert |
| 2. Person Singular |
affirmavisti
|
du hast versichert |
| 3. Person Singular |
affirmavit
|
er/sie/es hat versichert |
| 1. Person Plural |
affirmavimus
|
wir haben versichert |
| 2. Person Plural |
affirmavistis
|
ihr habt versichert |
| 3. Person Plural |
affirmaverunt affirmavere
|
sie haben versichert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus sum
|
ich bin versichert worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus es
|
du bist versichert worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus est
|
er/sie/es ist versichert worden |
| 1. Person Plural |
affirmati sumus
|
wir sind versichert worden |
| 2. Person Plural |
affirmati estis
|
ihr seid versichert worden |
| 3. Person Plural |
affirmati sunt
|
sie sind versichert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmaverim
|
ich habe versichert |
| 2. Person Singular |
affirmaveris
|
du habest versichert |
| 3. Person Singular |
affirmaverit
|
er/sie/es habe versichert |
| 1. Person Plural |
affirmaverimus
|
wir haben versichert |
| 2. Person Plural |
affirmaveritis
|
ihr habet versichert |
| 3. Person Plural |
affirmaverint
|
sie haben versichert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus sim
|
ich sei versichert worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus sis
|
du seiest versichert worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus sit
|
er/sie/es sei versichert worden |
| 1. Person Plural |
affirmati simus
|
wir seien versichert worden |
| 2. Person Plural |
affirmati sitis
|
ihr seiet versichert worden |
| 3. Person Plural |
affirmati sint
|
sie seien versichert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmaveram
|
ich hatte versichert |
| 2. Person Singular |
affirmaveras
|
du hattest versichert |
| 3. Person Singular |
affirmaverat
|
er/sie/es hatte versichert |
| 1. Person Plural |
affirmaveramus
|
wir hatten versichert |
| 2. Person Plural |
affirmaveratis
|
ihr hattet versichert |
| 3. Person Plural |
affirmaverant
|
sie hatten versichert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus eram
|
ich war versichert worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus eras
|
du warst versichert worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus erat
|
er/sie/es war versichert worden |
| 1. Person Plural |
affirmati eramus
|
wir waren versichert worden |
| 2. Person Plural |
affirmati eratis
|
ihr warst versichert worden |
| 3. Person Plural |
affirmati erant
|
sie waren versichert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmavissem
|
ich hätte versichert |
| 2. Person Singular |
affirmavisses
|
du hättest versichert |
| 3. Person Singular |
affirmavisset
|
er/sie/es hätte versichert |
| 1. Person Plural |
affirmavissemus
|
wir hätten versichert |
| 2. Person Plural |
affirmavissetis
|
ihr hättet versichert |
| 3. Person Plural |
affirmavissent
|
sie hätten versichert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus essem
|
ich wäre versichert worden |
| 2. Person Singular |
affirmatus esses
|
du wärest versichert worden |
| 3. Person Singular |
affirmatus esset
|
er/sie/es wäre versichert worden |
| 1. Person Plural |
affirmati essemus
|
wir wären versichert worden |
| 2. Person Plural |
affirmati essetis
|
ihr wäret versichert worden |
| 3. Person Plural |
affirmati essent
|
sie wären versichert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmavero
|
ich werde versichert haben |
| 2. Person Singular |
affirmaveris
|
du wirst versichert haben |
| 3. Person Singular |
affirmaverit
|
er/sie/es wird versichert haben |
| 1. Person Plural |
affirmaverimus
|
wir werden versichert haben |
| 2. Person Plural |
affirmaveritis
|
ihr werdet versichert haben |
| 3. Person Plural |
affirmaverint
|
sie werden versichert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
affirmatus ero
|
ich werde versichert worden sein |
| 2. Person Singular |
affirmatus eris
|
du werdest versichert worden sein |
| 3. Person Singular |
affirmatus erit
|
er/sie/es werde versichert worden sein |
| 1. Person Plural |
affirmati erimus
|
wir werden versichert worden sein |
| 2. Person Plural |
affirmati eritis
|
ihr werdet versichert worden sein |
| 3. Person Plural |
affirmati erunt
|
sie werden versichert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
affirmare
|
versichern |
| Vorzeitigkeit |
affirmavisse
|
versichert haben |
| Nachzeitigkeit |
affirmaturum esse
|
versichern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
affirmari affirmarier
|
versichert werden |
| Vorzeitigkeit |
affirmatum esse
|
versichert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
affirmatum iri
|
künftig versichert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
affirma
|
versichere; versichre! |
| 2. Person Plural |
affirmate
|
versichert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
affirmato
|
| 3. Person Singular |
affirmato
|
| 2. Person Plural |
affirmatote
|
| 3. Person Plural |
affirmanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
affirmare
|
das Versichern |
| Genitiv |
affirmandi
|
des Versichernes |
| Dativ |
affirmando
|
dem Versichern |
| Akkusativ |
affirmandum
|
das Versichern |
| Ablativ |
affirmando
|
durch das Versichern |
| Vokativ |
affirmande
|
Versichern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmandus
|
affirmanda
|
affirmandum
|
| Genitiv |
affirmandi
|
affirmandae
|
affirmandi
|
| Dativ |
affirmando
|
affirmandae
|
affirmando
|
| Akkusativ |
affirmandum
|
affirmandam
|
affirmandum
|
| Ablativ |
affirmando
|
affirmanda
|
affirmando
|
| Vokativ |
affirmande
|
affirmanda
|
affirmandum
|
Plural
| Nominativ |
affirmandi
|
affirmandae
|
affirmanda
|
| Genitiv |
affirmandorum
|
affirmandarum
|
affirmandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
affirmandos
|
affirmandas
|
affirmanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
affirmandi
|
affirmandae
|
affirmanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmans
|
affirmans
|
affirmans
|
| Genitiv |
affirmantis
|
affirmantis
|
affirmantis
|
| Dativ |
affirmanti
|
affirmanti
|
affirmanti
|
| Akkusativ |
affirmantem
|
affirmantem
|
affirmans
|
| Ablativ |
affirmanti affirmante
|
affirmanti affirmante
|
affirmanti affirmante
|
| Vokativ |
affirmans
|
affirmans
|
affirmans
|
Plural
| Nominativ |
affirmantes
|
affirmantes
|
affirmantia
|
| Genitiv |
affirmantium affirmantum
|
affirmantium affirmantum
|
affirmantium affirmantum
|
| Dativ |
affirmantibus
|
affirmantibus
|
affirmantibus
|
| Akkusativ |
affirmantes
|
affirmantes
|
affirmantia
|
| Ablativ |
affirmantibus
|
affirmantibus
|
affirmantibus
|
| Vokativ |
affirmantes
|
affirmantes
|
affirmantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmatus
|
affirmata
|
affirmatum
|
| Genitiv |
affirmati
|
affirmatae
|
affirmati
|
| Dativ |
affirmato
|
affirmatae
|
affirmato
|
| Akkusativ |
affirmatum
|
affirmatam
|
affirmatum
|
| Ablativ |
affirmato
|
affirmata
|
affirmato
|
| Vokativ |
affirmate
|
affirmata
|
affirmatum
|
Plural
| Nominativ |
affirmati
|
affirmatae
|
affirmata
|
| Genitiv |
affirmatorum
|
affirmatarum
|
affirmatorum
|
| Dativ |
affirmatis
|
affirmatis
|
affirmatis
|
| Akkusativ |
affirmatos
|
affirmatas
|
affirmata
|
| Ablativ |
affirmatis
|
affirmatis
|
affirmatis
|
| Vokativ |
affirmati
|
affirmatae
|
affirmata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
affirmaturus
|
affirmatura
|
affirmaturum
|
| Genitiv |
affirmaturi
|
affirmaturae
|
affirmaturi
|
| Dativ |
affirmaturo
|
affirmaturae
|
affirmaturo
|
| Akkusativ |
affirmaturum
|
affirmaturam
|
affirmaturum
|
| Ablativ |
affirmaturo
|
affirmatura
|
affirmaturo
|
| Vokativ |
affirmature
|
affirmatura
|
affirmaturum
|
Plural
| Nominativ |
affirmaturi
|
affirmaturae
|
affirmatura
|
| Genitiv |
affirmaturorum
|
affirmaturarum
|
affirmaturorum
|
| Dativ |
affirmaturis
|
affirmaturis
|
affirmaturis
|
| Akkusativ |
affirmaturos
|
affirmaturas
|
affirmatura
|
| Ablativ |
affirmaturis
|
affirmaturis
|
affirmaturis
|
| Vokativ |
affirmaturi
|
affirmaturae
|
affirmatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
affirmatum
|
affirmatu
|