Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammento
|
ich sporne an |
| 2. Person Singular |
ammentas
|
du spornst an |
| 3. Person Singular |
ammentat
|
er/sie/es spornt an |
| 1. Person Plural |
ammentamus
|
wir spornen an |
| 2. Person Plural |
ammentatis
|
ihr spornt an |
| 3. Person Plural |
ammentant
|
sie spornen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentor
|
ich werde angespornt |
| 2. Person Singular |
ammentaris ammentare
|
du wirst angespornt |
| 3. Person Singular |
ammentatur
|
er/sie/es wird angespornt |
| 1. Person Plural |
ammentamur
|
wir werden angespornt |
| 2. Person Plural |
ammentamini
|
ihr werdet angespornt |
| 3. Person Plural |
ammentantur
|
sie werden angespornt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentem
|
ich sporne an |
| 2. Person Singular |
ammentes
|
du spornest an |
| 3. Person Singular |
ammentet
|
er/sie/es sporne an |
| 1. Person Plural |
ammentemus
|
wir spornen an |
| 2. Person Plural |
ammentetis
|
ihr spornet an |
| 3. Person Plural |
ammentent
|
sie spornen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammenter
|
ich werde angespornt |
| 2. Person Singular |
ammenteris ammentere
|
du werdest angespornt |
| 3. Person Singular |
ammentetur
|
er/sie/es werde angespornt |
| 1. Person Plural |
ammentemur
|
wir werden angespornt |
| 2. Person Plural |
ammentemini
|
ihr werdet angespornt |
| 3. Person Plural |
ammententur
|
sie werden angespornt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentabam
|
ich spornte an |
| 2. Person Singular |
ammentabas
|
du sporntest an |
| 3. Person Singular |
ammentabat
|
er/sie/es spornte an |
| 1. Person Plural |
ammentabamus
|
wir spornten an |
| 2. Person Plural |
ammentabatis
|
ihr sporntet an |
| 3. Person Plural |
ammentabant
|
sie spornten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentabar
|
ich wurde angespornt |
| 2. Person Singular |
ammentabaris ammentabare
|
du wurdest angespornt |
| 3. Person Singular |
ammentabatur
|
er/sie/es wurde angespornt |
| 1. Person Plural |
ammentabamur
|
wir wurden angespornt |
| 2. Person Plural |
ammentabamini
|
ihr wurdet angespornt |
| 3. Person Plural |
ammentabantur
|
sie wurden angespornt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentarem
|
ich spornte an |
| 2. Person Singular |
ammentares
|
du sporntest an |
| 3. Person Singular |
ammentaret
|
er/sie/es spornte an |
| 1. Person Plural |
ammentaremus
|
wir spornten an |
| 2. Person Plural |
ammentaretis
|
ihr sporntet an |
| 3. Person Plural |
ammentarent
|
sie spornten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentarer
|
ich würde angespornt |
| 2. Person Singular |
ammentareris ammentarere
|
du würdest angespornt |
| 3. Person Singular |
ammentaretur
|
er/sie/es würde angespornt |
| 1. Person Plural |
ammentaremur
|
wir würden angespornt |
| 2. Person Plural |
ammentaremini
|
ihr würdet angespornt |
| 3. Person Plural |
ammentarentur
|
sie würden angespornt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentabo
|
ich werde anspornen |
| 2. Person Singular |
ammentabis
|
du wirst anspornen |
| 3. Person Singular |
ammentabit
|
er/sie/es wird anspornen |
| 1. Person Plural |
ammentabimus
|
wir werden anspornen |
| 2. Person Plural |
ammentabitis
|
ihr werdet anspornen |
| 3. Person Plural |
ammentabunt
|
sie werden anspornen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentabor
|
ich werde angespornt |
| 2. Person Singular |
ammentaberis ammentabere
|
du wirst angespornt |
| 3. Person Singular |
ammentabitur
|
er/sie/es wird angespornt |
| 1. Person Plural |
ammentabimur
|
wir werden angespornt |
| 2. Person Plural |
ammentabimini
|
ihr werdet angespornt |
| 3. Person Plural |
ammentabuntur
|
sie werden angespornt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentavi
|
ich habe angespornt |
| 2. Person Singular |
ammentavisti
|
du hast angespornt |
| 3. Person Singular |
ammentavit
|
er/sie/es hat angespornt |
| 1. Person Plural |
ammentavimus
|
wir haben angespornt |
| 2. Person Plural |
ammentavistis
|
ihr habt angespornt |
| 3. Person Plural |
ammentaverunt ammentavere
|
sie haben angespornt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus sum
|
ich bin angespornt worden |
| 2. Person Singular |
ammentatus es
|
du bist angespornt worden |
| 3. Person Singular |
ammentatus est
|
er/sie/es ist angespornt worden |
| 1. Person Plural |
ammentati sumus
|
wir sind angespornt worden |
| 2. Person Plural |
ammentati estis
|
ihr seid angespornt worden |
| 3. Person Plural |
ammentati sunt
|
sie sind angespornt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentaverim
|
ich habe angespornt |
| 2. Person Singular |
ammentaveris
|
du habest angespornt |
| 3. Person Singular |
ammentaverit
|
er/sie/es habe angespornt |
| 1. Person Plural |
ammentaverimus
|
wir haben angespornt |
| 2. Person Plural |
ammentaveritis
|
ihr habet angespornt |
| 3. Person Plural |
ammentaverint
|
sie haben angespornt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus sim
|
ich sei angespornt worden |
| 2. Person Singular |
ammentatus sis
|
du seiest angespornt worden |
| 3. Person Singular |
ammentatus sit
|
er/sie/es sei angespornt worden |
| 1. Person Plural |
ammentati simus
|
wir seien angespornt worden |
| 2. Person Plural |
ammentati sitis
|
ihr seiet angespornt worden |
| 3. Person Plural |
ammentati sint
|
sie seien angespornt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentaveram
|
ich hatte angespornt |
| 2. Person Singular |
ammentaveras
|
du hattest angespornt |
| 3. Person Singular |
ammentaverat
|
er/sie/es hatte angespornt |
| 1. Person Plural |
ammentaveramus
|
wir hatten angespornt |
| 2. Person Plural |
ammentaveratis
|
ihr hattet angespornt |
| 3. Person Plural |
ammentaverant
|
sie hatten angespornt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus eram
|
ich war angespornt worden |
| 2. Person Singular |
ammentatus eras
|
du warst angespornt worden |
| 3. Person Singular |
ammentatus erat
|
er/sie/es war angespornt worden |
| 1. Person Plural |
ammentati eramus
|
wir waren angespornt worden |
| 2. Person Plural |
ammentati eratis
|
ihr warst angespornt worden |
| 3. Person Plural |
ammentati erant
|
sie waren angespornt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentavissem
|
ich hätte angespornt |
| 2. Person Singular |
ammentavisses
|
du hättest angespornt |
| 3. Person Singular |
ammentavisset
|
er/sie/es hätte angespornt |
| 1. Person Plural |
ammentavissemus
|
wir hätten angespornt |
| 2. Person Plural |
ammentavissetis
|
ihr hättet angespornt |
| 3. Person Plural |
ammentavissent
|
sie hätten angespornt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus essem
|
ich wäre angespornt worden |
| 2. Person Singular |
ammentatus esses
|
du wärest angespornt worden |
| 3. Person Singular |
ammentatus esset
|
er/sie/es wäre angespornt worden |
| 1. Person Plural |
ammentati essemus
|
wir wären angespornt worden |
| 2. Person Plural |
ammentati essetis
|
ihr wäret angespornt worden |
| 3. Person Plural |
ammentati essent
|
sie wären angespornt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentavero
|
ich werde angespornt haben |
| 2. Person Singular |
ammentaveris
|
du wirst angespornt haben |
| 3. Person Singular |
ammentaverit
|
er/sie/es wird angespornt haben |
| 1. Person Plural |
ammentaverimus
|
wir werden angespornt haben |
| 2. Person Plural |
ammentaveritis
|
ihr werdet angespornt haben |
| 3. Person Plural |
ammentaverint
|
sie werden angespornt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus ero
|
ich werde angespornt worden sein |
| 2. Person Singular |
ammentatus eris
|
du werdest angespornt worden sein |
| 3. Person Singular |
ammentatus erit
|
er/sie/es werde angespornt worden sein |
| 1. Person Plural |
ammentati erimus
|
wir werden angespornt worden sein |
| 2. Person Plural |
ammentati eritis
|
ihr werdet angespornt worden sein |
| 3. Person Plural |
ammentati erunt
|
sie werden angespornt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
ammentare
|
anspornen |
| Vorzeitigkeit |
ammentavisse
|
angespornt haben |
| Nachzeitigkeit |
ammentaturum esse
|
anspornen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
ammentari ammentarier
|
angespornt werden |
| Vorzeitigkeit |
ammentatum esse
|
angespornt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
ammentatum iri
|
künftig angespornt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
ammenta
|
sporne an! |
| 2. Person Plural |
ammentate
|
spornt an! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
ammentato
|
| 3. Person Singular |
ammentato
|
| 2. Person Plural |
ammentatote
|
| 3. Person Plural |
ammentanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
ammentare
|
das Anspornen |
| Genitiv |
ammentandi
|
des Anspornens |
| Dativ |
ammentando
|
dem Anspornen |
| Akkusativ |
ammentandum
|
das Anspornen |
| Ablativ |
ammentando
|
durch das Anspornen |
| Vokativ |
ammentande
|
Anspornen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
ammentandus
|
ammentanda
|
ammentandum
|
| Genitiv |
ammentandi
|
ammentandae
|
ammentandi
|
| Dativ |
ammentando
|
ammentandae
|
ammentando
|
| Akkusativ |
ammentandum
|
ammentandam
|
ammentandum
|
| Ablativ |
ammentando
|
ammentanda
|
ammentando
|
| Vokativ |
ammentande
|
ammentanda
|
ammentandum
|
Plural
| Nominativ |
ammentandi
|
ammentandae
|
ammentanda
|
| Genitiv |
ammentandorum
|
ammentandarum
|
ammentandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
ammentandos
|
ammentandas
|
ammentanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
ammentandi
|
ammentandae
|
ammentanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
ammentans
|
ammentans
|
ammentans
|
| Genitiv |
ammentantis
|
ammentantis
|
ammentantis
|
| Dativ |
ammentanti
|
ammentanti
|
ammentanti
|
| Akkusativ |
ammentantem
|
ammentantem
|
ammentans
|
| Ablativ |
ammentanti ammentante
|
ammentanti ammentante
|
ammentanti ammentante
|
| Vokativ |
ammentans
|
ammentans
|
ammentans
|
Plural
| Nominativ |
ammentantes
|
ammentantes
|
ammentantia
|
| Genitiv |
ammentantium ammentantum
|
ammentantium ammentantum
|
ammentantium ammentantum
|
| Dativ |
ammentantibus
|
ammentantibus
|
ammentantibus
|
| Akkusativ |
ammentantes
|
ammentantes
|
ammentantia
|
| Ablativ |
ammentantibus
|
ammentantibus
|
ammentantibus
|
| Vokativ |
ammentantes
|
ammentantes
|
ammentantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
ammentatus
|
ammentata
|
ammentatum
|
| Genitiv |
ammentati
|
ammentatae
|
ammentati
|
| Dativ |
ammentato
|
ammentatae
|
ammentato
|
| Akkusativ |
ammentatum
|
ammentatam
|
ammentatum
|
| Ablativ |
ammentato
|
ammentata
|
ammentato
|
| Vokativ |
ammentate
|
ammentata
|
ammentatum
|
Plural
| Nominativ |
ammentati
|
ammentatae
|
ammentata
|
| Genitiv |
ammentatorum
|
ammentatarum
|
ammentatorum
|
| Dativ |
ammentatis
|
ammentatis
|
ammentatis
|
| Akkusativ |
ammentatos
|
ammentatas
|
ammentata
|
| Ablativ |
ammentatis
|
ammentatis
|
ammentatis
|
| Vokativ |
ammentati
|
ammentatae
|
ammentata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
ammentaturus
|
ammentatura
|
ammentaturum
|
| Genitiv |
ammentaturi
|
ammentaturae
|
ammentaturi
|
| Dativ |
ammentaturo
|
ammentaturae
|
ammentaturo
|
| Akkusativ |
ammentaturum
|
ammentaturam
|
ammentaturum
|
| Ablativ |
ammentaturo
|
ammentatura
|
ammentaturo
|
| Vokativ |
ammentature
|
ammentatura
|
ammentaturum
|
Plural
| Nominativ |
ammentaturi
|
ammentaturae
|
ammentatura
|
| Genitiv |
ammentaturorum
|
ammentaturarum
|
ammentaturorum
|
| Dativ |
ammentaturis
|
ammentaturis
|
ammentaturis
|
| Akkusativ |
ammentaturos
|
ammentaturas
|
ammentatura
|
| Ablativ |
ammentaturis
|
ammentaturis
|
ammentaturis
|
| Vokativ |
ammentaturi
|
ammentaturae
|
ammentatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
ammentatum
|
ammentatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammento
|
ich werfe |
| 2. Person Singular |
ammentas
|
du wirfst |
| 3. Person Singular |
ammentat
|
er/sie/es wirft |
| 1. Person Plural |
ammentamus
|
wir werfen |
| 2. Person Plural |
ammentatis
|
ihr werft |
| 3. Person Plural |
ammentant
|
sie werfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentor
|
ich werde geworfen |
| 2. Person Singular |
ammentaris ammentare
|
du wirst geworfen |
| 3. Person Singular |
ammentatur
|
er/sie/es wird geworfen |
| 1. Person Plural |
ammentamur
|
wir werden geworfen |
| 2. Person Plural |
ammentamini
|
ihr werdet geworfen |
| 3. Person Plural |
ammentantur
|
sie werden geworfen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentem
|
ich werfe |
| 2. Person Singular |
ammentes
|
du werfest |
| 3. Person Singular |
ammentet
|
er/sie/es werfe |
| 1. Person Plural |
ammentemus
|
wir werfen |
| 2. Person Plural |
ammentetis
|
ihr werfet |
| 3. Person Plural |
ammentent
|
sie werfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammenter
|
ich werde geworfen |
| 2. Person Singular |
ammenteris ammentere
|
du werdest geworfen |
| 3. Person Singular |
ammentetur
|
er/sie/es werde geworfen |
| 1. Person Plural |
ammentemur
|
wir werden geworfen |
| 2. Person Plural |
ammentemini
|
ihr werdet geworfen |
| 3. Person Plural |
ammententur
|
sie werden geworfen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentabam
|
ich warf |
| 2. Person Singular |
ammentabas
|
du warfst |
| 3. Person Singular |
ammentabat
|
er/sie/es warf |
| 1. Person Plural |
ammentabamus
|
wir warfen |
| 2. Person Plural |
ammentabatis
|
ihr warft |
| 3. Person Plural |
ammentabant
|
sie warfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentabar
|
ich wurde geworfen |
| 2. Person Singular |
ammentabaris ammentabare
|
du wurdest geworfen |
| 3. Person Singular |
ammentabatur
|
er/sie/es wurde geworfen |
| 1. Person Plural |
ammentabamur
|
wir wurden geworfen |
| 2. Person Plural |
ammentabamini
|
ihr wurdet geworfen |
| 3. Person Plural |
ammentabantur
|
sie wurden geworfen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentarem
|
ich würfe |
| 2. Person Singular |
ammentares
|
du würfest |
| 3. Person Singular |
ammentaret
|
er/sie/es würfe |
| 1. Person Plural |
ammentaremus
|
wir würfen |
| 2. Person Plural |
ammentaretis
|
ihr würfet |
| 3. Person Plural |
ammentarent
|
sie würfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentarer
|
ich würde geworfen |
| 2. Person Singular |
ammentareris ammentarere
|
du würdest geworfen |
| 3. Person Singular |
ammentaretur
|
er/sie/es würde geworfen |
| 1. Person Plural |
ammentaremur
|
wir würden geworfen |
| 2. Person Plural |
ammentaremini
|
ihr würdet geworfen |
| 3. Person Plural |
ammentarentur
|
sie würden geworfen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentabo
|
ich werde werfen |
| 2. Person Singular |
ammentabis
|
du wirst werfen |
| 3. Person Singular |
ammentabit
|
er/sie/es wird werfen |
| 1. Person Plural |
ammentabimus
|
wir werden werfen |
| 2. Person Plural |
ammentabitis
|
ihr werdet werfen |
| 3. Person Plural |
ammentabunt
|
sie werden werfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentabor
|
ich werde geworfen |
| 2. Person Singular |
ammentaberis ammentabere
|
du wirst geworfen |
| 3. Person Singular |
ammentabitur
|
er/sie/es wird geworfen |
| 1. Person Plural |
ammentabimur
|
wir werden geworfen |
| 2. Person Plural |
ammentabimini
|
ihr werdet geworfen |
| 3. Person Plural |
ammentabuntur
|
sie werden geworfen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentavi
|
ich habe geworfen |
| 2. Person Singular |
ammentavisti
|
du hast geworfen |
| 3. Person Singular |
ammentavit
|
er/sie/es hat geworfen |
| 1. Person Plural |
ammentavimus
|
wir haben geworfen |
| 2. Person Plural |
ammentavistis
|
ihr habt geworfen |
| 3. Person Plural |
ammentaverunt ammentavere
|
sie haben geworfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus sum
|
ich bin geworfen worden |
| 2. Person Singular |
ammentatus es
|
du bist geworfen worden |
| 3. Person Singular |
ammentatus est
|
er/sie/es ist geworfen worden |
| 1. Person Plural |
ammentati sumus
|
wir sind geworfen worden |
| 2. Person Plural |
ammentati estis
|
ihr seid geworfen worden |
| 3. Person Plural |
ammentati sunt
|
sie sind geworfen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentaverim
|
ich habe geworfen |
| 2. Person Singular |
ammentaveris
|
du habest geworfen |
| 3. Person Singular |
ammentaverit
|
er/sie/es habe geworfen |
| 1. Person Plural |
ammentaverimus
|
wir haben geworfen |
| 2. Person Plural |
ammentaveritis
|
ihr habet geworfen |
| 3. Person Plural |
ammentaverint
|
sie haben geworfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus sim
|
ich sei geworfen worden |
| 2. Person Singular |
ammentatus sis
|
du seiest geworfen worden |
| 3. Person Singular |
ammentatus sit
|
er/sie/es sei geworfen worden |
| 1. Person Plural |
ammentati simus
|
wir seien geworfen worden |
| 2. Person Plural |
ammentati sitis
|
ihr seiet geworfen worden |
| 3. Person Plural |
ammentati sint
|
sie seien geworfen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentaveram
|
ich hatte geworfen |
| 2. Person Singular |
ammentaveras
|
du hattest geworfen |
| 3. Person Singular |
ammentaverat
|
er/sie/es hatte geworfen |
| 1. Person Plural |
ammentaveramus
|
wir hatten geworfen |
| 2. Person Plural |
ammentaveratis
|
ihr hattet geworfen |
| 3. Person Plural |
ammentaverant
|
sie hatten geworfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus eram
|
ich war geworfen worden |
| 2. Person Singular |
ammentatus eras
|
du warst geworfen worden |
| 3. Person Singular |
ammentatus erat
|
er/sie/es war geworfen worden |
| 1. Person Plural |
ammentati eramus
|
wir waren geworfen worden |
| 2. Person Plural |
ammentati eratis
|
ihr warst geworfen worden |
| 3. Person Plural |
ammentati erant
|
sie waren geworfen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentavissem
|
ich hätte geworfen |
| 2. Person Singular |
ammentavisses
|
du hättest geworfen |
| 3. Person Singular |
ammentavisset
|
er/sie/es hätte geworfen |
| 1. Person Plural |
ammentavissemus
|
wir hätten geworfen |
| 2. Person Plural |
ammentavissetis
|
ihr hättet geworfen |
| 3. Person Plural |
ammentavissent
|
sie hätten geworfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus essem
|
ich wäre geworfen worden |
| 2. Person Singular |
ammentatus esses
|
du wärest geworfen worden |
| 3. Person Singular |
ammentatus esset
|
er/sie/es wäre geworfen worden |
| 1. Person Plural |
ammentati essemus
|
wir wären geworfen worden |
| 2. Person Plural |
ammentati essetis
|
ihr wäret geworfen worden |
| 3. Person Plural |
ammentati essent
|
sie wären geworfen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentavero
|
ich werde geworfen haben |
| 2. Person Singular |
ammentaveris
|
du wirst geworfen haben |
| 3. Person Singular |
ammentaverit
|
er/sie/es wird geworfen haben |
| 1. Person Plural |
ammentaverimus
|
wir werden geworfen haben |
| 2. Person Plural |
ammentaveritis
|
ihr werdet geworfen haben |
| 3. Person Plural |
ammentaverint
|
sie werden geworfen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
ammentatus ero
|
ich werde geworfen worden sein |
| 2. Person Singular |
ammentatus eris
|
du werdest geworfen worden sein |
| 3. Person Singular |
ammentatus erit
|
er/sie/es werde geworfen worden sein |
| 1. Person Plural |
ammentati erimus
|
wir werden geworfen worden sein |
| 2. Person Plural |
ammentati eritis
|
ihr werdet geworfen worden sein |
| 3. Person Plural |
ammentati erunt
|
sie werden geworfen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
ammentare
|
werfen |
| Vorzeitigkeit |
ammentavisse
|
geworfen haben |
| Nachzeitigkeit |
ammentaturum esse
|
werfen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
ammentari ammentarier
|
geworfen werden |
| Vorzeitigkeit |
ammentatum esse
|
geworfen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
ammentatum iri
|
künftig geworfen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
ammenta
|
wirf! |
| 2. Person Plural |
ammentate
|
werft! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
ammentato
|
| 3. Person Singular |
ammentato
|
| 2. Person Plural |
ammentatote
|
| 3. Person Plural |
ammentanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
ammentare
|
das Werfen |
| Genitiv |
ammentandi
|
des Werfens |
| Dativ |
ammentando
|
dem Werfen |
| Akkusativ |
ammentandum
|
das Werfen |
| Ablativ |
ammentando
|
durch das Werfen |
| Vokativ |
ammentande
|
Werfen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
ammentandus
|
ammentanda
|
ammentandum
|
| Genitiv |
ammentandi
|
ammentandae
|
ammentandi
|
| Dativ |
ammentando
|
ammentandae
|
ammentando
|
| Akkusativ |
ammentandum
|
ammentandam
|
ammentandum
|
| Ablativ |
ammentando
|
ammentanda
|
ammentando
|
| Vokativ |
ammentande
|
ammentanda
|
ammentandum
|
Plural
| Nominativ |
ammentandi
|
ammentandae
|
ammentanda
|
| Genitiv |
ammentandorum
|
ammentandarum
|
ammentandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
ammentandos
|
ammentandas
|
ammentanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
ammentandi
|
ammentandae
|
ammentanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
ammentans
|
ammentans
|
ammentans
|
| Genitiv |
ammentantis
|
ammentantis
|
ammentantis
|
| Dativ |
ammentanti
|
ammentanti
|
ammentanti
|
| Akkusativ |
ammentantem
|
ammentantem
|
ammentans
|
| Ablativ |
ammentanti ammentante
|
ammentanti ammentante
|
ammentanti ammentante
|
| Vokativ |
ammentans
|
ammentans
|
ammentans
|
Plural
| Nominativ |
ammentantes
|
ammentantes
|
ammentantia
|
| Genitiv |
ammentantium ammentantum
|
ammentantium ammentantum
|
ammentantium ammentantum
|
| Dativ |
ammentantibus
|
ammentantibus
|
ammentantibus
|
| Akkusativ |
ammentantes
|
ammentantes
|
ammentantia
|
| Ablativ |
ammentantibus
|
ammentantibus
|
ammentantibus
|
| Vokativ |
ammentantes
|
ammentantes
|
ammentantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
ammentatus
|
ammentata
|
ammentatum
|
| Genitiv |
ammentati
|
ammentatae
|
ammentati
|
| Dativ |
ammentato
|
ammentatae
|
ammentato
|
| Akkusativ |
ammentatum
|
ammentatam
|
ammentatum
|
| Ablativ |
ammentato
|
ammentata
|
ammentato
|
| Vokativ |
ammentate
|
ammentata
|
ammentatum
|
Plural
| Nominativ |
ammentati
|
ammentatae
|
ammentata
|
| Genitiv |
ammentatorum
|
ammentatarum
|
ammentatorum
|
| Dativ |
ammentatis
|
ammentatis
|
ammentatis
|
| Akkusativ |
ammentatos
|
ammentatas
|
ammentata
|
| Ablativ |
ammentatis
|
ammentatis
|
ammentatis
|
| Vokativ |
ammentati
|
ammentatae
|
ammentata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
ammentaturus
|
ammentatura
|
ammentaturum
|
| Genitiv |
ammentaturi
|
ammentaturae
|
ammentaturi
|
| Dativ |
ammentaturo
|
ammentaturae
|
ammentaturo
|
| Akkusativ |
ammentaturum
|
ammentaturam
|
ammentaturum
|
| Ablativ |
ammentaturo
|
ammentatura
|
ammentaturo
|
| Vokativ |
ammentature
|
ammentatura
|
ammentaturum
|
Plural
| Nominativ |
ammentaturi
|
ammentaturae
|
ammentatura
|
| Genitiv |
ammentaturorum
|
ammentaturarum
|
ammentaturorum
|
| Dativ |
ammentaturis
|
ammentaturis
|
ammentaturis
|
| Akkusativ |
ammentaturos
|
ammentaturas
|
ammentatura
|
| Ablativ |
ammentaturis
|
ammentaturis
|
ammentaturis
|
| Vokativ |
ammentaturi
|
ammentaturae
|
ammentatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
ammentatum
|
ammentatu
|