Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizo
|
ich verabscheue |
| 2. Person Singular |
anathematizas
|
du verabscheust |
| 3. Person Singular |
anathematizat
|
er/sie/es verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizamus
|
wir verabscheuen |
| 2. Person Plural |
anathematizatis
|
ihr verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizant
|
sie verabscheuen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizor
|
ich werde verabscheut |
| 2. Person Singular |
anathematizaris anathematizare
|
du wirst verabscheut |
| 3. Person Singular |
anathematizatur
|
er/sie/es wird verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizamur
|
wir werden verabscheut |
| 2. Person Plural |
anathematizamini
|
ihr werdet verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizantur
|
sie werden verabscheut |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizem
|
ich verabscheue |
| 2. Person Singular |
anathematizes
|
du verabscheuest |
| 3. Person Singular |
anathematizet
|
er/sie/es verabscheue |
| 1. Person Plural |
anathematizemus
|
wir verabscheuen |
| 2. Person Plural |
anathematizetis
|
ihr verabscheuet |
| 3. Person Plural |
anathematizent
|
sie verabscheuen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizer
|
ich werde verabscheut |
| 2. Person Singular |
anathematizeris anathematizere
|
du werdest verabscheut |
| 3. Person Singular |
anathematizetur
|
er/sie/es werde verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizemur
|
wir werden verabscheut |
| 2. Person Plural |
anathematizemini
|
ihr werdet verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizentur
|
sie werden verabscheut |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabam
|
ich verabscheute |
| 2. Person Singular |
anathematizabas
|
du verabscheutest |
| 3. Person Singular |
anathematizabat
|
er/sie/es verabscheute |
| 1. Person Plural |
anathematizabamus
|
wir verabscheuten |
| 2. Person Plural |
anathematizabatis
|
ihr verabscheutet |
| 3. Person Plural |
anathematizabant
|
sie verabscheuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabar
|
ich wurde verabscheut |
| 2. Person Singular |
anathematizabaris anathematizabare
|
du wurdest verabscheut |
| 3. Person Singular |
anathematizabatur
|
er/sie/es wurde verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizabamur
|
wir wurden verabscheut |
| 2. Person Plural |
anathematizabamini
|
ihr wurdet verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizabantur
|
sie wurden verabscheut |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizarem
|
ich verabscheute |
| 2. Person Singular |
anathematizares
|
du verabscheutest |
| 3. Person Singular |
anathematizaret
|
er/sie/es verabscheute |
| 1. Person Plural |
anathematizaremus
|
wir verabscheuten |
| 2. Person Plural |
anathematizaretis
|
ihr verabscheutet |
| 3. Person Plural |
anathematizarent
|
sie verabscheuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizarer
|
ich würde verabscheut |
| 2. Person Singular |
anathematizareris anathematizarere
|
du würdest verabscheut |
| 3. Person Singular |
anathematizaretur
|
er/sie/es würde verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizaremur
|
wir würden verabscheut |
| 2. Person Plural |
anathematizaremini
|
ihr würdet verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizarentur
|
sie würden verabscheut |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabo
|
ich werde verabscheuen |
| 2. Person Singular |
anathematizabis
|
du wirst verabscheuen |
| 3. Person Singular |
anathematizabit
|
er/sie/es wird verabscheuen |
| 1. Person Plural |
anathematizabimus
|
wir werden verabscheuen |
| 2. Person Plural |
anathematizabitis
|
ihr werdet verabscheuen |
| 3. Person Plural |
anathematizabunt
|
sie werden verabscheuen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabor
|
ich werde verabscheut |
| 2. Person Singular |
anathematizaberis anathematizabere
|
du wirst verabscheut |
| 3. Person Singular |
anathematizabitur
|
er/sie/es wird verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizabimur
|
wir werden verabscheut |
| 2. Person Plural |
anathematizabimini
|
ihr werdet verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizabuntur
|
sie werden verabscheut |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizavi
|
ich habe verabscheut |
| 2. Person Singular |
anathematizavisti
|
du hast verabscheut |
| 3. Person Singular |
anathematizavit
|
er/sie/es hat verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizavimus
|
wir haben verabscheut |
| 2. Person Plural |
anathematizavistis
|
ihr habt verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizaverunt anathematizavere
|
sie haben verabscheut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus sum
|
ich bin verabscheut worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus es
|
du bist verabscheut worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus est
|
er/sie/es ist verabscheut worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati sumus
|
wir sind verabscheut worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati estis
|
ihr seid verabscheut worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati sunt
|
sie sind verabscheut worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizaverim
|
ich habe verabscheut |
| 2. Person Singular |
anathematizaveris
|
du habest verabscheut |
| 3. Person Singular |
anathematizaverit
|
er/sie/es habe verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizaverimus
|
wir haben verabscheut |
| 2. Person Plural |
anathematizaveritis
|
ihr habet verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizaverint
|
sie haben verabscheut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus sim
|
ich sei verabscheut worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus sis
|
du seiest verabscheut worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus sit
|
er/sie/es sei verabscheut worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati simus
|
wir seien verabscheut worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati sitis
|
ihr seiet verabscheut worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati sint
|
sie seien verabscheut worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizaveram
|
ich hatte verabscheut |
| 2. Person Singular |
anathematizaveras
|
du hattest verabscheut |
| 3. Person Singular |
anathematizaverat
|
er/sie/es hatte verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizaveramus
|
wir hatten verabscheut |
| 2. Person Plural |
anathematizaveratis
|
ihr hattet verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizaverant
|
sie hatten verabscheut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus eram
|
ich war verabscheut worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus eras
|
du warst verabscheut worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus erat
|
er/sie/es war verabscheut worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati eramus
|
wir waren verabscheut worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati eratis
|
ihr warst verabscheut worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati erant
|
sie waren verabscheut worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizavissem
|
ich hätte verabscheut |
| 2. Person Singular |
anathematizavisses
|
du hättest verabscheut |
| 3. Person Singular |
anathematizavisset
|
er/sie/es hätte verabscheut |
| 1. Person Plural |
anathematizavissemus
|
wir hätten verabscheut |
| 2. Person Plural |
anathematizavissetis
|
ihr hättet verabscheut |
| 3. Person Plural |
anathematizavissent
|
sie hätten verabscheut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus essem
|
ich wäre verabscheut worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus esses
|
du wärest verabscheut worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus esset
|
er/sie/es wäre verabscheut worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati essemus
|
wir wären verabscheut worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati essetis
|
ihr wäret verabscheut worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati essent
|
sie wären verabscheut worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizavero
|
ich werde verabscheut haben |
| 2. Person Singular |
anathematizaveris
|
du wirst verabscheut haben |
| 3. Person Singular |
anathematizaverit
|
er/sie/es wird verabscheut haben |
| 1. Person Plural |
anathematizaverimus
|
wir werden verabscheut haben |
| 2. Person Plural |
anathematizaveritis
|
ihr werdet verabscheut haben |
| 3. Person Plural |
anathematizaverint
|
sie werden verabscheut haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus ero
|
ich werde verabscheut worden sein |
| 2. Person Singular |
anathematizatus eris
|
du werdest verabscheut worden sein |
| 3. Person Singular |
anathematizatus erit
|
er/sie/es werde verabscheut worden sein |
| 1. Person Plural |
anathematizati erimus
|
wir werden verabscheut worden sein |
| 2. Person Plural |
anathematizati eritis
|
ihr werdet verabscheut worden sein |
| 3. Person Plural |
anathematizati erunt
|
sie werden verabscheut worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
anathematizare
|
verabscheuen |
| Vorzeitigkeit |
anathematizavisse
|
verabscheut haben |
| Nachzeitigkeit |
anathematizaturum esse
|
verabscheuen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
anathematizari anathematizarier
|
verabscheut werden |
| Vorzeitigkeit |
anathematizatum esse
|
verabscheut worden sein |
| Nachzeitigkeit |
anathematizatum iri
|
künftig verabscheut werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
anathematiza
|
verabscheue! |
| 2. Person Plural |
anathematizate
|
verabscheut! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
anathematizato
|
| 3. Person Singular |
anathematizato
|
| 2. Person Plural |
anathematizatote
|
| 3. Person Plural |
anathematizanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
anathematizare
|
das Verabscheuen |
| Genitiv |
anathematizandi
|
des Verabscheuens |
| Dativ |
anathematizando
|
dem Verabscheuen |
| Akkusativ |
anathematizandum
|
das Verabscheuen |
| Ablativ |
anathematizando
|
durch das Verabscheuen |
| Vokativ |
anathematizande
|
Verabscheuen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizandus
|
anathematizanda
|
anathematizandum
|
| Genitiv |
anathematizandi
|
anathematizandae
|
anathematizandi
|
| Dativ |
anathematizando
|
anathematizandae
|
anathematizando
|
| Akkusativ |
anathematizandum
|
anathematizandam
|
anathematizandum
|
| Ablativ |
anathematizando
|
anathematizanda
|
anathematizando
|
| Vokativ |
anathematizande
|
anathematizanda
|
anathematizandum
|
Plural
| Nominativ |
anathematizandi
|
anathematizandae
|
anathematizanda
|
| Genitiv |
anathematizandorum
|
anathematizandarum
|
anathematizandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
anathematizandos
|
anathematizandas
|
anathematizanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
anathematizandi
|
anathematizandae
|
anathematizanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizans
|
anathematizans
|
anathematizans
|
| Genitiv |
anathematizantis
|
anathematizantis
|
anathematizantis
|
| Dativ |
anathematizanti
|
anathematizanti
|
anathematizanti
|
| Akkusativ |
anathematizantem
|
anathematizantem
|
anathematizans
|
| Ablativ |
anathematizanti anathematizante
|
anathematizanti anathematizante
|
anathematizanti anathematizante
|
| Vokativ |
anathematizans
|
anathematizans
|
anathematizans
|
Plural
| Nominativ |
anathematizantes
|
anathematizantes
|
anathematizantia
|
| Genitiv |
anathematizantium anathematizantum
|
anathematizantium anathematizantum
|
anathematizantium anathematizantum
|
| Dativ |
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
| Akkusativ |
anathematizantes
|
anathematizantes
|
anathematizantia
|
| Ablativ |
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
| Vokativ |
anathematizantes
|
anathematizantes
|
anathematizantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizatus
|
anathematizata
|
anathematizatum
|
| Genitiv |
anathematizati
|
anathematizatae
|
anathematizati
|
| Dativ |
anathematizato
|
anathematizatae
|
anathematizato
|
| Akkusativ |
anathematizatum
|
anathematizatam
|
anathematizatum
|
| Ablativ |
anathematizato
|
anathematizata
|
anathematizato
|
| Vokativ |
anathematizate
|
anathematizata
|
anathematizatum
|
Plural
| Nominativ |
anathematizati
|
anathematizatae
|
anathematizata
|
| Genitiv |
anathematizatorum
|
anathematizatarum
|
anathematizatorum
|
| Dativ |
anathematizatis
|
anathematizatis
|
anathematizatis
|
| Akkusativ |
anathematizatos
|
anathematizatas
|
anathematizata
|
| Ablativ |
anathematizatis
|
anathematizatis
|
anathematizatis
|
| Vokativ |
anathematizati
|
anathematizatae
|
anathematizata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizaturus
|
anathematizatura
|
anathematizaturum
|
| Genitiv |
anathematizaturi
|
anathematizaturae
|
anathematizaturi
|
| Dativ |
anathematizaturo
|
anathematizaturae
|
anathematizaturo
|
| Akkusativ |
anathematizaturum
|
anathematizaturam
|
anathematizaturum
|
| Ablativ |
anathematizaturo
|
anathematizatura
|
anathematizaturo
|
| Vokativ |
anathematizature
|
anathematizatura
|
anathematizaturum
|
Plural
| Nominativ |
anathematizaturi
|
anathematizaturae
|
anathematizatura
|
| Genitiv |
anathematizaturorum
|
anathematizaturarum
|
anathematizaturorum
|
| Dativ |
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
| Akkusativ |
anathematizaturos
|
anathematizaturas
|
anathematizatura
|
| Ablativ |
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
| Vokativ |
anathematizaturi
|
anathematizaturae
|
anathematizatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
anathematizatum
|
anathematizatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizo
|
ich verbanne |
| 2. Person Singular |
anathematizas
|
du verbannst |
| 3. Person Singular |
anathematizat
|
er/sie/es verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizamus
|
wir verbannen |
| 2. Person Plural |
anathematizatis
|
ihr verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizant
|
sie verbannen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizor
|
ich werde verbannt |
| 2. Person Singular |
anathematizaris anathematizare
|
du wirst verbannt |
| 3. Person Singular |
anathematizatur
|
er/sie/es wird verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizamur
|
wir werden verbannt |
| 2. Person Plural |
anathematizamini
|
ihr werdet verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizantur
|
sie werden verbannt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizem
|
ich verbanne |
| 2. Person Singular |
anathematizes
|
du verbannest |
| 3. Person Singular |
anathematizet
|
er/sie/es verbanne |
| 1. Person Plural |
anathematizemus
|
wir verbannen |
| 2. Person Plural |
anathematizetis
|
ihr verbannet |
| 3. Person Plural |
anathematizent
|
sie verbannen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizer
|
ich werde verbannt |
| 2. Person Singular |
anathematizeris anathematizere
|
du werdest verbannt |
| 3. Person Singular |
anathematizetur
|
er/sie/es werde verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizemur
|
wir werden verbannt |
| 2. Person Plural |
anathematizemini
|
ihr werdet verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizentur
|
sie werden verbannt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabam
|
ich verbannte |
| 2. Person Singular |
anathematizabas
|
du verbanntest |
| 3. Person Singular |
anathematizabat
|
er/sie/es verbannte |
| 1. Person Plural |
anathematizabamus
|
wir verbannten |
| 2. Person Plural |
anathematizabatis
|
ihr verbanntet |
| 3. Person Plural |
anathematizabant
|
sie verbannten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabar
|
ich wurde verbannt |
| 2. Person Singular |
anathematizabaris anathematizabare
|
du wurdest verbannt |
| 3. Person Singular |
anathematizabatur
|
er/sie/es wurde verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizabamur
|
wir wurden verbannt |
| 2. Person Plural |
anathematizabamini
|
ihr wurdet verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizabantur
|
sie wurden verbannt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizarem
|
ich verbannte |
| 2. Person Singular |
anathematizares
|
du verbanntest |
| 3. Person Singular |
anathematizaret
|
er/sie/es verbannte |
| 1. Person Plural |
anathematizaremus
|
wir verbannten |
| 2. Person Plural |
anathematizaretis
|
ihr verbanntet |
| 3. Person Plural |
anathematizarent
|
sie verbannten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizarer
|
ich würde verbannt |
| 2. Person Singular |
anathematizareris anathematizarere
|
du würdest verbannt |
| 3. Person Singular |
anathematizaretur
|
er/sie/es würde verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizaremur
|
wir würden verbannt |
| 2. Person Plural |
anathematizaremini
|
ihr würdet verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizarentur
|
sie würden verbannt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabo
|
ich werde verbannen |
| 2. Person Singular |
anathematizabis
|
du wirst verbannen |
| 3. Person Singular |
anathematizabit
|
er/sie/es wird verbannen |
| 1. Person Plural |
anathematizabimus
|
wir werden verbannen |
| 2. Person Plural |
anathematizabitis
|
ihr werdet verbannen |
| 3. Person Plural |
anathematizabunt
|
sie werden verbannen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabor
|
ich werde verbannt |
| 2. Person Singular |
anathematizaberis anathematizabere
|
du wirst verbannt |
| 3. Person Singular |
anathematizabitur
|
er/sie/es wird verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizabimur
|
wir werden verbannt |
| 2. Person Plural |
anathematizabimini
|
ihr werdet verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizabuntur
|
sie werden verbannt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizavi
|
ich habe verbannt |
| 2. Person Singular |
anathematizavisti
|
du hast verbannt |
| 3. Person Singular |
anathematizavit
|
er/sie/es hat verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizavimus
|
wir haben verbannt |
| 2. Person Plural |
anathematizavistis
|
ihr habt verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizaverunt anathematizavere
|
sie haben verbannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus sum
|
ich bin verbannt worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus es
|
du bist verbannt worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus est
|
er/sie/es ist verbannt worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati sumus
|
wir sind verbannt worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati estis
|
ihr seid verbannt worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati sunt
|
sie sind verbannt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizaverim
|
ich habe verbannt |
| 2. Person Singular |
anathematizaveris
|
du habest verbannt |
| 3. Person Singular |
anathematizaverit
|
er/sie/es habe verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizaverimus
|
wir haben verbannt |
| 2. Person Plural |
anathematizaveritis
|
ihr habet verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizaverint
|
sie haben verbannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus sim
|
ich sei verbannt worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus sis
|
du seiest verbannt worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus sit
|
er/sie/es sei verbannt worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati simus
|
wir seien verbannt worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati sitis
|
ihr seiet verbannt worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati sint
|
sie seien verbannt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizaveram
|
ich hatte verbannt |
| 2. Person Singular |
anathematizaveras
|
du hattest verbannt |
| 3. Person Singular |
anathematizaverat
|
er/sie/es hatte verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizaveramus
|
wir hatten verbannt |
| 2. Person Plural |
anathematizaveratis
|
ihr hattet verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizaverant
|
sie hatten verbannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus eram
|
ich war verbannt worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus eras
|
du warst verbannt worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus erat
|
er/sie/es war verbannt worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati eramus
|
wir waren verbannt worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati eratis
|
ihr warst verbannt worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati erant
|
sie waren verbannt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizavissem
|
ich hätte verbannt |
| 2. Person Singular |
anathematizavisses
|
du hättest verbannt |
| 3. Person Singular |
anathematizavisset
|
er/sie/es hätte verbannt |
| 1. Person Plural |
anathematizavissemus
|
wir hätten verbannt |
| 2. Person Plural |
anathematizavissetis
|
ihr hättet verbannt |
| 3. Person Plural |
anathematizavissent
|
sie hätten verbannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus essem
|
ich wäre verbannt worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus esses
|
du wärest verbannt worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus esset
|
er/sie/es wäre verbannt worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati essemus
|
wir wären verbannt worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati essetis
|
ihr wäret verbannt worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati essent
|
sie wären verbannt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizavero
|
ich werde verbannt haben |
| 2. Person Singular |
anathematizaveris
|
du wirst verbannt haben |
| 3. Person Singular |
anathematizaverit
|
er/sie/es wird verbannt haben |
| 1. Person Plural |
anathematizaverimus
|
wir werden verbannt haben |
| 2. Person Plural |
anathematizaveritis
|
ihr werdet verbannt haben |
| 3. Person Plural |
anathematizaverint
|
sie werden verbannt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus ero
|
ich werde verbannt worden sein |
| 2. Person Singular |
anathematizatus eris
|
du werdest verbannt worden sein |
| 3. Person Singular |
anathematizatus erit
|
er/sie/es werde verbannt worden sein |
| 1. Person Plural |
anathematizati erimus
|
wir werden verbannt worden sein |
| 2. Person Plural |
anathematizati eritis
|
ihr werdet verbannt worden sein |
| 3. Person Plural |
anathematizati erunt
|
sie werden verbannt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
anathematizare
|
verbannen |
| Vorzeitigkeit |
anathematizavisse
|
verbannt haben |
| Nachzeitigkeit |
anathematizaturum esse
|
verbannen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
anathematizari anathematizarier
|
verbannt werden |
| Vorzeitigkeit |
anathematizatum esse
|
verbannt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
anathematizatum iri
|
künftig verbannt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
anathematiza
|
verbanne! |
| 2. Person Plural |
anathematizate
|
verbannt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
anathematizato
|
| 3. Person Singular |
anathematizato
|
| 2. Person Plural |
anathematizatote
|
| 3. Person Plural |
anathematizanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
anathematizare
|
das Verbannen |
| Genitiv |
anathematizandi
|
des Verbannens |
| Dativ |
anathematizando
|
dem Verbannen |
| Akkusativ |
anathematizandum
|
das Verbannen |
| Ablativ |
anathematizando
|
durch das Verbannen |
| Vokativ |
anathematizande
|
Verbannen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizandus
|
anathematizanda
|
anathematizandum
|
| Genitiv |
anathematizandi
|
anathematizandae
|
anathematizandi
|
| Dativ |
anathematizando
|
anathematizandae
|
anathematizando
|
| Akkusativ |
anathematizandum
|
anathematizandam
|
anathematizandum
|
| Ablativ |
anathematizando
|
anathematizanda
|
anathematizando
|
| Vokativ |
anathematizande
|
anathematizanda
|
anathematizandum
|
Plural
| Nominativ |
anathematizandi
|
anathematizandae
|
anathematizanda
|
| Genitiv |
anathematizandorum
|
anathematizandarum
|
anathematizandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
anathematizandos
|
anathematizandas
|
anathematizanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
anathematizandi
|
anathematizandae
|
anathematizanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizans
|
anathematizans
|
anathematizans
|
| Genitiv |
anathematizantis
|
anathematizantis
|
anathematizantis
|
| Dativ |
anathematizanti
|
anathematizanti
|
anathematizanti
|
| Akkusativ |
anathematizantem
|
anathematizantem
|
anathematizans
|
| Ablativ |
anathematizanti anathematizante
|
anathematizanti anathematizante
|
anathematizanti anathematizante
|
| Vokativ |
anathematizans
|
anathematizans
|
anathematizans
|
Plural
| Nominativ |
anathematizantes
|
anathematizantes
|
anathematizantia
|
| Genitiv |
anathematizantium anathematizantum
|
anathematizantium anathematizantum
|
anathematizantium anathematizantum
|
| Dativ |
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
| Akkusativ |
anathematizantes
|
anathematizantes
|
anathematizantia
|
| Ablativ |
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
| Vokativ |
anathematizantes
|
anathematizantes
|
anathematizantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizatus
|
anathematizata
|
anathematizatum
|
| Genitiv |
anathematizati
|
anathematizatae
|
anathematizati
|
| Dativ |
anathematizato
|
anathematizatae
|
anathematizato
|
| Akkusativ |
anathematizatum
|
anathematizatam
|
anathematizatum
|
| Ablativ |
anathematizato
|
anathematizata
|
anathematizato
|
| Vokativ |
anathematizate
|
anathematizata
|
anathematizatum
|
Plural
| Nominativ |
anathematizati
|
anathematizatae
|
anathematizata
|
| Genitiv |
anathematizatorum
|
anathematizatarum
|
anathematizatorum
|
| Dativ |
anathematizatis
|
anathematizatis
|
anathematizatis
|
| Akkusativ |
anathematizatos
|
anathematizatas
|
anathematizata
|
| Ablativ |
anathematizatis
|
anathematizatis
|
anathematizatis
|
| Vokativ |
anathematizati
|
anathematizatae
|
anathematizata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizaturus
|
anathematizatura
|
anathematizaturum
|
| Genitiv |
anathematizaturi
|
anathematizaturae
|
anathematizaturi
|
| Dativ |
anathematizaturo
|
anathematizaturae
|
anathematizaturo
|
| Akkusativ |
anathematizaturum
|
anathematizaturam
|
anathematizaturum
|
| Ablativ |
anathematizaturo
|
anathematizatura
|
anathematizaturo
|
| Vokativ |
anathematizature
|
anathematizatura
|
anathematizaturum
|
Plural
| Nominativ |
anathematizaturi
|
anathematizaturae
|
anathematizatura
|
| Genitiv |
anathematizaturorum
|
anathematizaturarum
|
anathematizaturorum
|
| Dativ |
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
| Akkusativ |
anathematizaturos
|
anathematizaturas
|
anathematizatura
|
| Ablativ |
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
| Vokativ |
anathematizaturi
|
anathematizaturae
|
anathematizatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
anathematizatum
|
anathematizatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizo
|
ich verfluche |
| 2. Person Singular |
anathematizas
|
du verfluchst |
| 3. Person Singular |
anathematizat
|
er/sie/es verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizamus
|
wir verfluchen |
| 2. Person Plural |
anathematizatis
|
ihr verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizant
|
sie verfluchen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizor
|
ich werde verflucht |
| 2. Person Singular |
anathematizaris anathematizare
|
du wirst verflucht |
| 3. Person Singular |
anathematizatur
|
er/sie/es wird verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizamur
|
wir werden verflucht |
| 2. Person Plural |
anathematizamini
|
ihr werdet verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizantur
|
sie werden verflucht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizem
|
ich verfluche |
| 2. Person Singular |
anathematizes
|
du verfluchest |
| 3. Person Singular |
anathematizet
|
er/sie/es verfluche |
| 1. Person Plural |
anathematizemus
|
wir verfluchen |
| 2. Person Plural |
anathematizetis
|
ihr verfluchet |
| 3. Person Plural |
anathematizent
|
sie verfluchen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizer
|
ich werde verflucht |
| 2. Person Singular |
anathematizeris anathematizere
|
du werdest verflucht |
| 3. Person Singular |
anathematizetur
|
er/sie/es werde verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizemur
|
wir werden verflucht |
| 2. Person Plural |
anathematizemini
|
ihr werdet verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizentur
|
sie werden verflucht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabam
|
ich verfluchte |
| 2. Person Singular |
anathematizabas
|
du verfluchtest |
| 3. Person Singular |
anathematizabat
|
er/sie/es verfluchte |
| 1. Person Plural |
anathematizabamus
|
wir verfluchten |
| 2. Person Plural |
anathematizabatis
|
ihr verfluchtet |
| 3. Person Plural |
anathematizabant
|
sie verfluchten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabar
|
ich wurde verflucht |
| 2. Person Singular |
anathematizabaris anathematizabare
|
du wurdest verflucht |
| 3. Person Singular |
anathematizabatur
|
er/sie/es wurde verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizabamur
|
wir wurden verflucht |
| 2. Person Plural |
anathematizabamini
|
ihr wurdet verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizabantur
|
sie wurden verflucht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizarem
|
ich verfluchte |
| 2. Person Singular |
anathematizares
|
du verfluchtest |
| 3. Person Singular |
anathematizaret
|
er/sie/es verfluchte |
| 1. Person Plural |
anathematizaremus
|
wir verfluchten |
| 2. Person Plural |
anathematizaretis
|
ihr verfluchtet |
| 3. Person Plural |
anathematizarent
|
sie verfluchten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizarer
|
ich würde verflucht |
| 2. Person Singular |
anathematizareris anathematizarere
|
du würdest verflucht |
| 3. Person Singular |
anathematizaretur
|
er/sie/es würde verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizaremur
|
wir würden verflucht |
| 2. Person Plural |
anathematizaremini
|
ihr würdet verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizarentur
|
sie würden verflucht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabo
|
ich werde verfluchen |
| 2. Person Singular |
anathematizabis
|
du wirst verfluchen |
| 3. Person Singular |
anathematizabit
|
er/sie/es wird verfluchen |
| 1. Person Plural |
anathematizabimus
|
wir werden verfluchen |
| 2. Person Plural |
anathematizabitis
|
ihr werdet verfluchen |
| 3. Person Plural |
anathematizabunt
|
sie werden verfluchen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizabor
|
ich werde verflucht |
| 2. Person Singular |
anathematizaberis anathematizabere
|
du wirst verflucht |
| 3. Person Singular |
anathematizabitur
|
er/sie/es wird verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizabimur
|
wir werden verflucht |
| 2. Person Plural |
anathematizabimini
|
ihr werdet verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizabuntur
|
sie werden verflucht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizavi
|
ich habe verflucht |
| 2. Person Singular |
anathematizavisti
|
du hast verflucht |
| 3. Person Singular |
anathematizavit
|
er/sie/es hat verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizavimus
|
wir haben verflucht |
| 2. Person Plural |
anathematizavistis
|
ihr habt verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizaverunt anathematizavere
|
sie haben verflucht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus sum
|
ich bin verflucht worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus es
|
du bist verflucht worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus est
|
er/sie/es ist verflucht worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati sumus
|
wir sind verflucht worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati estis
|
ihr seid verflucht worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati sunt
|
sie sind verflucht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizaverim
|
ich habe verflucht |
| 2. Person Singular |
anathematizaveris
|
du habest verflucht |
| 3. Person Singular |
anathematizaverit
|
er/sie/es habe verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizaverimus
|
wir haben verflucht |
| 2. Person Plural |
anathematizaveritis
|
ihr habet verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizaverint
|
sie haben verflucht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus sim
|
ich sei verflucht worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus sis
|
du seiest verflucht worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus sit
|
er/sie/es sei verflucht worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati simus
|
wir seien verflucht worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati sitis
|
ihr seiet verflucht worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati sint
|
sie seien verflucht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizaveram
|
ich hatte verflucht |
| 2. Person Singular |
anathematizaveras
|
du hattest verflucht |
| 3. Person Singular |
anathematizaverat
|
er/sie/es hatte verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizaveramus
|
wir hatten verflucht |
| 2. Person Plural |
anathematizaveratis
|
ihr hattet verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizaverant
|
sie hatten verflucht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus eram
|
ich war verflucht worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus eras
|
du warst verflucht worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus erat
|
er/sie/es war verflucht worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati eramus
|
wir waren verflucht worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati eratis
|
ihr warst verflucht worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati erant
|
sie waren verflucht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizavissem
|
ich hätte verflucht |
| 2. Person Singular |
anathematizavisses
|
du hättest verflucht |
| 3. Person Singular |
anathematizavisset
|
er/sie/es hätte verflucht |
| 1. Person Plural |
anathematizavissemus
|
wir hätten verflucht |
| 2. Person Plural |
anathematizavissetis
|
ihr hättet verflucht |
| 3. Person Plural |
anathematizavissent
|
sie hätten verflucht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus essem
|
ich wäre verflucht worden |
| 2. Person Singular |
anathematizatus esses
|
du wärest verflucht worden |
| 3. Person Singular |
anathematizatus esset
|
er/sie/es wäre verflucht worden |
| 1. Person Plural |
anathematizati essemus
|
wir wären verflucht worden |
| 2. Person Plural |
anathematizati essetis
|
ihr wäret verflucht worden |
| 3. Person Plural |
anathematizati essent
|
sie wären verflucht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizavero
|
ich werde verflucht haben |
| 2. Person Singular |
anathematizaveris
|
du wirst verflucht haben |
| 3. Person Singular |
anathematizaverit
|
er/sie/es wird verflucht haben |
| 1. Person Plural |
anathematizaverimus
|
wir werden verflucht haben |
| 2. Person Plural |
anathematizaveritis
|
ihr werdet verflucht haben |
| 3. Person Plural |
anathematizaverint
|
sie werden verflucht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
anathematizatus ero
|
ich werde verflucht worden sein |
| 2. Person Singular |
anathematizatus eris
|
du werdest verflucht worden sein |
| 3. Person Singular |
anathematizatus erit
|
er/sie/es werde verflucht worden sein |
| 1. Person Plural |
anathematizati erimus
|
wir werden verflucht worden sein |
| 2. Person Plural |
anathematizati eritis
|
ihr werdet verflucht worden sein |
| 3. Person Plural |
anathematizati erunt
|
sie werden verflucht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
anathematizare
|
verfluchen |
| Vorzeitigkeit |
anathematizavisse
|
verflucht haben |
| Nachzeitigkeit |
anathematizaturum esse
|
verfluchen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
anathematizari anathematizarier
|
verflucht werden |
| Vorzeitigkeit |
anathematizatum esse
|
verflucht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
anathematizatum iri
|
künftig verflucht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
anathematiza
|
verfluche! |
| 2. Person Plural |
anathematizate
|
verflucht! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
anathematizato
|
| 3. Person Singular |
anathematizato
|
| 2. Person Plural |
anathematizatote
|
| 3. Person Plural |
anathematizanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
anathematizare
|
das Verfluchen |
| Genitiv |
anathematizandi
|
des Verfluchens |
| Dativ |
anathematizando
|
dem Verfluchen |
| Akkusativ |
anathematizandum
|
das Verfluchen |
| Ablativ |
anathematizando
|
durch das Verfluchen |
| Vokativ |
anathematizande
|
Verfluchen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizandus
|
anathematizanda
|
anathematizandum
|
| Genitiv |
anathematizandi
|
anathematizandae
|
anathematizandi
|
| Dativ |
anathematizando
|
anathematizandae
|
anathematizando
|
| Akkusativ |
anathematizandum
|
anathematizandam
|
anathematizandum
|
| Ablativ |
anathematizando
|
anathematizanda
|
anathematizando
|
| Vokativ |
anathematizande
|
anathematizanda
|
anathematizandum
|
Plural
| Nominativ |
anathematizandi
|
anathematizandae
|
anathematizanda
|
| Genitiv |
anathematizandorum
|
anathematizandarum
|
anathematizandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
anathematizandos
|
anathematizandas
|
anathematizanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
anathematizandi
|
anathematizandae
|
anathematizanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizans
|
anathematizans
|
anathematizans
|
| Genitiv |
anathematizantis
|
anathematizantis
|
anathematizantis
|
| Dativ |
anathematizanti
|
anathematizanti
|
anathematizanti
|
| Akkusativ |
anathematizantem
|
anathematizantem
|
anathematizans
|
| Ablativ |
anathematizanti anathematizante
|
anathematizanti anathematizante
|
anathematizanti anathematizante
|
| Vokativ |
anathematizans
|
anathematizans
|
anathematizans
|
Plural
| Nominativ |
anathematizantes
|
anathematizantes
|
anathematizantia
|
| Genitiv |
anathematizantium anathematizantum
|
anathematizantium anathematizantum
|
anathematizantium anathematizantum
|
| Dativ |
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
| Akkusativ |
anathematizantes
|
anathematizantes
|
anathematizantia
|
| Ablativ |
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
anathematizantibus
|
| Vokativ |
anathematizantes
|
anathematizantes
|
anathematizantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizatus
|
anathematizata
|
anathematizatum
|
| Genitiv |
anathematizati
|
anathematizatae
|
anathematizati
|
| Dativ |
anathematizato
|
anathematizatae
|
anathematizato
|
| Akkusativ |
anathematizatum
|
anathematizatam
|
anathematizatum
|
| Ablativ |
anathematizato
|
anathematizata
|
anathematizato
|
| Vokativ |
anathematizate
|
anathematizata
|
anathematizatum
|
Plural
| Nominativ |
anathematizati
|
anathematizatae
|
anathematizata
|
| Genitiv |
anathematizatorum
|
anathematizatarum
|
anathematizatorum
|
| Dativ |
anathematizatis
|
anathematizatis
|
anathematizatis
|
| Akkusativ |
anathematizatos
|
anathematizatas
|
anathematizata
|
| Ablativ |
anathematizatis
|
anathematizatis
|
anathematizatis
|
| Vokativ |
anathematizati
|
anathematizatae
|
anathematizata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
anathematizaturus
|
anathematizatura
|
anathematizaturum
|
| Genitiv |
anathematizaturi
|
anathematizaturae
|
anathematizaturi
|
| Dativ |
anathematizaturo
|
anathematizaturae
|
anathematizaturo
|
| Akkusativ |
anathematizaturum
|
anathematizaturam
|
anathematizaturum
|
| Ablativ |
anathematizaturo
|
anathematizatura
|
anathematizaturo
|
| Vokativ |
anathematizature
|
anathematizatura
|
anathematizaturum
|
Plural
| Nominativ |
anathematizaturi
|
anathematizaturae
|
anathematizatura
|
| Genitiv |
anathematizaturorum
|
anathematizaturarum
|
anathematizaturorum
|
| Dativ |
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
| Akkusativ |
anathematizaturos
|
anathematizaturas
|
anathematizatura
|
| Ablativ |
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
anathematizaturis
|
| Vokativ |
anathematizaturi
|
anathematizaturae
|
anathematizatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
anathematizatum
|
anathematizatu
|