Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilo
|
ich hebe empor |
| 2. Person Singular |
annubilas
|
du hebst empor |
| 3. Person Singular |
annubilat
|
er/sie/es hebt empor |
| 1. Person Plural |
annubilamus
|
wir heben empor |
| 2. Person Plural |
annubilatis
|
ihr hebt empor |
| 3. Person Plural |
annubilant
|
sie heben empor |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilor
|
ich werde emporgehoben |
| 2. Person Singular |
annubilaris annubilare
|
du wirst emporgehoben |
| 3. Person Singular |
annubilatur
|
er/sie/es wird emporgehoben |
| 1. Person Plural |
annubilamur
|
wir werden emporgehoben |
| 2. Person Plural |
annubilamini
|
ihr werdet emporgehoben |
| 3. Person Plural |
annubilantur
|
sie werden emporgehoben |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilem
|
ich hebe empor |
| 2. Person Singular |
annubiles
|
du hebest empor |
| 3. Person Singular |
annubilet
|
er/sie/es hebe empor |
| 1. Person Plural |
annubilemus
|
wir heben empor |
| 2. Person Plural |
annubiletis
|
ihr hebet empor |
| 3. Person Plural |
annubilent
|
sie heben empor |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubiler
|
ich werde emporgehoben |
| 2. Person Singular |
annubileris annubilere
|
du werdest emporgehoben |
| 3. Person Singular |
annubiletur
|
er/sie/es werde emporgehoben |
| 1. Person Plural |
annubilemur
|
wir werden emporgehoben |
| 2. Person Plural |
annubilemini
|
ihr werdet emporgehoben |
| 3. Person Plural |
annubilentur
|
sie werden emporgehoben |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilabam
|
ich hob empor |
| 2. Person Singular |
annubilabas
|
du hobst empor |
| 3. Person Singular |
annubilabat
|
er/sie/es hob empor |
| 1. Person Plural |
annubilabamus
|
wir hoben empor |
| 2. Person Plural |
annubilabatis
|
ihr hobt empor |
| 3. Person Plural |
annubilabant
|
sie hoben empor |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilabar
|
ich wurde emporgehoben |
| 2. Person Singular |
annubilabaris annubilabare
|
du wurdest emporgehoben |
| 3. Person Singular |
annubilabatur
|
er/sie/es wurde emporgehoben |
| 1. Person Plural |
annubilabamur
|
wir wurden emporgehoben |
| 2. Person Plural |
annubilabamini
|
ihr wurdet emporgehoben |
| 3. Person Plural |
annubilabantur
|
sie wurden emporgehoben |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilarem
|
ich höbe empor |
| 2. Person Singular |
annubilares
|
du höbest empor |
| 3. Person Singular |
annubilaret
|
er/sie/es höbe empor |
| 1. Person Plural |
annubilaremus
|
wir höben empor |
| 2. Person Plural |
annubilaretis
|
ihr höbet empor |
| 3. Person Plural |
annubilarent
|
sie höben empor |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilarer
|
ich würde emporgehoben |
| 2. Person Singular |
annubilareris annubilarere
|
du würdest emporgehoben |
| 3. Person Singular |
annubilaretur
|
er/sie/es würde emporgehoben |
| 1. Person Plural |
annubilaremur
|
wir würden emporgehoben |
| 2. Person Plural |
annubilaremini
|
ihr würdet emporgehoben |
| 3. Person Plural |
annubilarentur
|
sie würden emporgehoben |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilabo
|
ich werde emporheben |
| 2. Person Singular |
annubilabis
|
du wirst emporheben |
| 3. Person Singular |
annubilabit
|
er/sie/es wird emporheben |
| 1. Person Plural |
annubilabimus
|
wir werden emporheben |
| 2. Person Plural |
annubilabitis
|
ihr werdet emporheben |
| 3. Person Plural |
annubilabunt
|
sie werden emporheben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilabor
|
ich werde emporgehoben |
| 2. Person Singular |
annubilaberis annubilabere
|
du wirst emporgehoben |
| 3. Person Singular |
annubilabitur
|
er/sie/es wird emporgehoben |
| 1. Person Plural |
annubilabimur
|
wir werden emporgehoben |
| 2. Person Plural |
annubilabimini
|
ihr werdet emporgehoben |
| 3. Person Plural |
annubilabuntur
|
sie werden emporgehoben |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilavi
|
ich habe emporgehoben |
| 2. Person Singular |
annubilavisti
|
du hast emporgehoben |
| 3. Person Singular |
annubilavit
|
er/sie/es hat emporgehoben |
| 1. Person Plural |
annubilavimus
|
wir haben emporgehoben |
| 2. Person Plural |
annubilavistis
|
ihr habt emporgehoben |
| 3. Person Plural |
annubilaverunt annubilavere
|
sie haben emporgehoben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus sum
|
ich bin emporgehoben worden |
| 2. Person Singular |
annubilatus es
|
du bist emporgehoben worden |
| 3. Person Singular |
annubilatus est
|
er/sie/es ist emporgehoben worden |
| 1. Person Plural |
annubilati sumus
|
wir sind emporgehoben worden |
| 2. Person Plural |
annubilati estis
|
ihr seid emporgehoben worden |
| 3. Person Plural |
annubilati sunt
|
sie sind emporgehoben worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilaverim
|
ich habe emporgehoben |
| 2. Person Singular |
annubilaveris
|
du habest emporgehoben |
| 3. Person Singular |
annubilaverit
|
er/sie/es habe emporgehoben |
| 1. Person Plural |
annubilaverimus
|
wir haben emporgehoben |
| 2. Person Plural |
annubilaveritis
|
ihr habet emporgehoben |
| 3. Person Plural |
annubilaverint
|
sie haben emporgehoben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus sim
|
ich sei emporgehoben worden |
| 2. Person Singular |
annubilatus sis
|
du seiest emporgehoben worden |
| 3. Person Singular |
annubilatus sit
|
er/sie/es sei emporgehoben worden |
| 1. Person Plural |
annubilati simus
|
wir seien emporgehoben worden |
| 2. Person Plural |
annubilati sitis
|
ihr seiet emporgehoben worden |
| 3. Person Plural |
annubilati sint
|
sie seien emporgehoben worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilaveram
|
ich hatte emporgehoben |
| 2. Person Singular |
annubilaveras
|
du hattest emporgehoben |
| 3. Person Singular |
annubilaverat
|
er/sie/es hatte emporgehoben |
| 1. Person Plural |
annubilaveramus
|
wir hatten emporgehoben |
| 2. Person Plural |
annubilaveratis
|
ihr hattet emporgehoben |
| 3. Person Plural |
annubilaverant
|
sie hatten emporgehoben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus eram
|
ich war emporgehoben worden |
| 2. Person Singular |
annubilatus eras
|
du warst emporgehoben worden |
| 3. Person Singular |
annubilatus erat
|
er/sie/es war emporgehoben worden |
| 1. Person Plural |
annubilati eramus
|
wir waren emporgehoben worden |
| 2. Person Plural |
annubilati eratis
|
ihr warst emporgehoben worden |
| 3. Person Plural |
annubilati erant
|
sie waren emporgehoben worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilavissem
|
ich hätte emporgehoben |
| 2. Person Singular |
annubilavisses
|
du hättest emporgehoben |
| 3. Person Singular |
annubilavisset
|
er/sie/es hätte emporgehoben |
| 1. Person Plural |
annubilavissemus
|
wir hätten emporgehoben |
| 2. Person Plural |
annubilavissetis
|
ihr hättet emporgehoben |
| 3. Person Plural |
annubilavissent
|
sie hätten emporgehoben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus essem
|
ich wäre emporgehoben worden |
| 2. Person Singular |
annubilatus esses
|
du wärest emporgehoben worden |
| 3. Person Singular |
annubilatus esset
|
er/sie/es wäre emporgehoben worden |
| 1. Person Plural |
annubilati essemus
|
wir wären emporgehoben worden |
| 2. Person Plural |
annubilati essetis
|
ihr wäret emporgehoben worden |
| 3. Person Plural |
annubilati essent
|
sie wären emporgehoben worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilavero
|
ich werde emporgehoben haben |
| 2. Person Singular |
annubilaveris
|
du wirst emporgehoben haben |
| 3. Person Singular |
annubilaverit
|
er/sie/es wird emporgehoben haben |
| 1. Person Plural |
annubilaverimus
|
wir werden emporgehoben haben |
| 2. Person Plural |
annubilaveritis
|
ihr werdet emporgehoben haben |
| 3. Person Plural |
annubilaverint
|
sie werden emporgehoben haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus ero
|
ich werde emporgehoben worden sein |
| 2. Person Singular |
annubilatus eris
|
du werdest emporgehoben worden sein |
| 3. Person Singular |
annubilatus erit
|
er/sie/es werde emporgehoben worden sein |
| 1. Person Plural |
annubilati erimus
|
wir werden emporgehoben worden sein |
| 2. Person Plural |
annubilati eritis
|
ihr werdet emporgehoben worden sein |
| 3. Person Plural |
annubilati erunt
|
sie werden emporgehoben worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
annubilare
|
emporheben |
| Vorzeitigkeit |
annubilavisse
|
emporgehoben haben |
| Nachzeitigkeit |
annubilaturum esse
|
emporheben werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
annubilari annubilarier
|
emporgehoben werden |
| Vorzeitigkeit |
annubilatum esse
|
emporgehoben worden sein |
| Nachzeitigkeit |
annubilatum iri
|
künftig emporgehoben werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
annubila
|
hebe empor; hebe mpor! |
| 2. Person Plural |
annubilate
|
hebt empor! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
annubilato
|
| 3. Person Singular |
annubilato
|
| 2. Person Plural |
annubilatote
|
| 3. Person Plural |
annubilanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
annubilare
|
das Emporheben |
| Genitiv |
annubilandi
|
des Emporhebens |
| Dativ |
annubilando
|
dem Emporheben |
| Akkusativ |
annubilandum
|
das Emporheben |
| Ablativ |
annubilando
|
durch das Emporheben |
| Vokativ |
annubilande
|
Emporheben! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
annubilandus
|
annubilanda
|
annubilandum
|
| Genitiv |
annubilandi
|
annubilandae
|
annubilandi
|
| Dativ |
annubilando
|
annubilandae
|
annubilando
|
| Akkusativ |
annubilandum
|
annubilandam
|
annubilandum
|
| Ablativ |
annubilando
|
annubilanda
|
annubilando
|
| Vokativ |
annubilande
|
annubilanda
|
annubilandum
|
Plural
| Nominativ |
annubilandi
|
annubilandae
|
annubilanda
|
| Genitiv |
annubilandorum
|
annubilandarum
|
annubilandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
annubilandos
|
annubilandas
|
annubilanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
annubilandi
|
annubilandae
|
annubilanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
annubilans
|
annubilans
|
annubilans
|
| Genitiv |
annubilantis
|
annubilantis
|
annubilantis
|
| Dativ |
annubilanti
|
annubilanti
|
annubilanti
|
| Akkusativ |
annubilantem
|
annubilantem
|
annubilans
|
| Ablativ |
annubilanti annubilante
|
annubilanti annubilante
|
annubilanti annubilante
|
| Vokativ |
annubilans
|
annubilans
|
annubilans
|
Plural
| Nominativ |
annubilantes
|
annubilantes
|
annubilantia
|
| Genitiv |
annubilantium annubilantum
|
annubilantium annubilantum
|
annubilantium annubilantum
|
| Dativ |
annubilantibus
|
annubilantibus
|
annubilantibus
|
| Akkusativ |
annubilantes
|
annubilantes
|
annubilantia
|
| Ablativ |
annubilantibus
|
annubilantibus
|
annubilantibus
|
| Vokativ |
annubilantes
|
annubilantes
|
annubilantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
annubilatus
|
annubilata
|
annubilatum
|
| Genitiv |
annubilati
|
annubilatae
|
annubilati
|
| Dativ |
annubilato
|
annubilatae
|
annubilato
|
| Akkusativ |
annubilatum
|
annubilatam
|
annubilatum
|
| Ablativ |
annubilato
|
annubilata
|
annubilato
|
| Vokativ |
annubilate
|
annubilata
|
annubilatum
|
Plural
| Nominativ |
annubilati
|
annubilatae
|
annubilata
|
| Genitiv |
annubilatorum
|
annubilatarum
|
annubilatorum
|
| Dativ |
annubilatis
|
annubilatis
|
annubilatis
|
| Akkusativ |
annubilatos
|
annubilatas
|
annubilata
|
| Ablativ |
annubilatis
|
annubilatis
|
annubilatis
|
| Vokativ |
annubilati
|
annubilatae
|
annubilata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
annubilaturus
|
annubilatura
|
annubilaturum
|
| Genitiv |
annubilaturi
|
annubilaturae
|
annubilaturi
|
| Dativ |
annubilaturo
|
annubilaturae
|
annubilaturo
|
| Akkusativ |
annubilaturum
|
annubilaturam
|
annubilaturum
|
| Ablativ |
annubilaturo
|
annubilatura
|
annubilaturo
|
| Vokativ |
annubilature
|
annubilatura
|
annubilaturum
|
Plural
| Nominativ |
annubilaturi
|
annubilaturae
|
annubilatura
|
| Genitiv |
annubilaturorum
|
annubilaturarum
|
annubilaturorum
|
| Dativ |
annubilaturis
|
annubilaturis
|
annubilaturis
|
| Akkusativ |
annubilaturos
|
annubilaturas
|
annubilatura
|
| Ablativ |
annubilaturis
|
annubilaturis
|
annubilaturis
|
| Vokativ |
annubilaturi
|
annubilaturae
|
annubilatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
annubilatum
|
annubilatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilo
|
ich bringe herauf |
| 2. Person Singular |
annubilas
|
du bringst herauf |
| 3. Person Singular |
annubilat
|
er/sie/es bringt herauf |
| 1. Person Plural |
annubilamus
|
wir bringen herauf |
| 2. Person Plural |
annubilatis
|
ihr bringt herauf |
| 3. Person Plural |
annubilant
|
sie bringen herauf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilor
|
ich werde heraufgebracht |
| 2. Person Singular |
annubilaris annubilare
|
du wirst heraufgebracht |
| 3. Person Singular |
annubilatur
|
er/sie/es wird heraufgebracht |
| 1. Person Plural |
annubilamur
|
wir werden heraufgebracht |
| 2. Person Plural |
annubilamini
|
ihr werdet heraufgebracht |
| 3. Person Plural |
annubilantur
|
sie werden heraufgebracht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilem
|
ich bringe herauf |
| 2. Person Singular |
annubiles
|
du bringest herauf |
| 3. Person Singular |
annubilet
|
er/sie/es bringe herauf |
| 1. Person Plural |
annubilemus
|
wir bringen herauf |
| 2. Person Plural |
annubiletis
|
ihr bringet herauf |
| 3. Person Plural |
annubilent
|
sie bringen herauf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubiler
|
ich werde heraufgebracht |
| 2. Person Singular |
annubileris annubilere
|
du werdest heraufgebracht |
| 3. Person Singular |
annubiletur
|
er/sie/es werde heraufgebracht |
| 1. Person Plural |
annubilemur
|
wir werden heraufgebracht |
| 2. Person Plural |
annubilemini
|
ihr werdet heraufgebracht |
| 3. Person Plural |
annubilentur
|
sie werden heraufgebracht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilabam
|
ich brachte herauf |
| 2. Person Singular |
annubilabas
|
du brachtest herauf |
| 3. Person Singular |
annubilabat
|
er/sie/es brachte herauf |
| 1. Person Plural |
annubilabamus
|
wir brachten herauf |
| 2. Person Plural |
annubilabatis
|
ihr brachtet herauf |
| 3. Person Plural |
annubilabant
|
sie brachten herauf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilabar
|
ich wurde heraufgebracht |
| 2. Person Singular |
annubilabaris annubilabare
|
du wurdest heraufgebracht |
| 3. Person Singular |
annubilabatur
|
er/sie/es wurde heraufgebracht |
| 1. Person Plural |
annubilabamur
|
wir wurden heraufgebracht |
| 2. Person Plural |
annubilabamini
|
ihr wurdet heraufgebracht |
| 3. Person Plural |
annubilabantur
|
sie wurden heraufgebracht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilarem
|
ich brächte herauf |
| 2. Person Singular |
annubilares
|
du brächtest herauf |
| 3. Person Singular |
annubilaret
|
er/sie/es brächte herauf |
| 1. Person Plural |
annubilaremus
|
wir brächten herauf |
| 2. Person Plural |
annubilaretis
|
ihr brächtet herauf |
| 3. Person Plural |
annubilarent
|
sie brächten herauf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilarer
|
ich würde heraufgebracht |
| 2. Person Singular |
annubilareris annubilarere
|
du würdest heraufgebracht |
| 3. Person Singular |
annubilaretur
|
er/sie/es würde heraufgebracht |
| 1. Person Plural |
annubilaremur
|
wir würden heraufgebracht |
| 2. Person Plural |
annubilaremini
|
ihr würdet heraufgebracht |
| 3. Person Plural |
annubilarentur
|
sie würden heraufgebracht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilabo
|
ich werde heraufbringen |
| 2. Person Singular |
annubilabis
|
du wirst heraufbringen |
| 3. Person Singular |
annubilabit
|
er/sie/es wird heraufbringen |
| 1. Person Plural |
annubilabimus
|
wir werden heraufbringen |
| 2. Person Plural |
annubilabitis
|
ihr werdet heraufbringen |
| 3. Person Plural |
annubilabunt
|
sie werden heraufbringen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilabor
|
ich werde heraufgebracht |
| 2. Person Singular |
annubilaberis annubilabere
|
du wirst heraufgebracht |
| 3. Person Singular |
annubilabitur
|
er/sie/es wird heraufgebracht |
| 1. Person Plural |
annubilabimur
|
wir werden heraufgebracht |
| 2. Person Plural |
annubilabimini
|
ihr werdet heraufgebracht |
| 3. Person Plural |
annubilabuntur
|
sie werden heraufgebracht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilavi
|
ich habe heraufgebracht |
| 2. Person Singular |
annubilavisti
|
du hast heraufgebracht |
| 3. Person Singular |
annubilavit
|
er/sie/es hat heraufgebracht |
| 1. Person Plural |
annubilavimus
|
wir haben heraufgebracht |
| 2. Person Plural |
annubilavistis
|
ihr habt heraufgebracht |
| 3. Person Plural |
annubilaverunt annubilavere
|
sie haben heraufgebracht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus sum
|
ich bin heraufgebracht worden |
| 2. Person Singular |
annubilatus es
|
du bist heraufgebracht worden |
| 3. Person Singular |
annubilatus est
|
er/sie/es ist heraufgebracht worden |
| 1. Person Plural |
annubilati sumus
|
wir sind heraufgebracht worden |
| 2. Person Plural |
annubilati estis
|
ihr seid heraufgebracht worden |
| 3. Person Plural |
annubilati sunt
|
sie sind heraufgebracht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilaverim
|
ich habe heraufgebracht |
| 2. Person Singular |
annubilaveris
|
du habest heraufgebracht |
| 3. Person Singular |
annubilaverit
|
er/sie/es habe heraufgebracht |
| 1. Person Plural |
annubilaverimus
|
wir haben heraufgebracht |
| 2. Person Plural |
annubilaveritis
|
ihr habet heraufgebracht |
| 3. Person Plural |
annubilaverint
|
sie haben heraufgebracht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus sim
|
ich sei heraufgebracht worden |
| 2. Person Singular |
annubilatus sis
|
du seiest heraufgebracht worden |
| 3. Person Singular |
annubilatus sit
|
er/sie/es sei heraufgebracht worden |
| 1. Person Plural |
annubilati simus
|
wir seien heraufgebracht worden |
| 2. Person Plural |
annubilati sitis
|
ihr seiet heraufgebracht worden |
| 3. Person Plural |
annubilati sint
|
sie seien heraufgebracht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilaveram
|
ich hatte heraufgebracht |
| 2. Person Singular |
annubilaveras
|
du hattest heraufgebracht |
| 3. Person Singular |
annubilaverat
|
er/sie/es hatte heraufgebracht |
| 1. Person Plural |
annubilaveramus
|
wir hatten heraufgebracht |
| 2. Person Plural |
annubilaveratis
|
ihr hattet heraufgebracht |
| 3. Person Plural |
annubilaverant
|
sie hatten heraufgebracht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus eram
|
ich war heraufgebracht worden |
| 2. Person Singular |
annubilatus eras
|
du warst heraufgebracht worden |
| 3. Person Singular |
annubilatus erat
|
er/sie/es war heraufgebracht worden |
| 1. Person Plural |
annubilati eramus
|
wir waren heraufgebracht worden |
| 2. Person Plural |
annubilati eratis
|
ihr warst heraufgebracht worden |
| 3. Person Plural |
annubilati erant
|
sie waren heraufgebracht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilavissem
|
ich hätte heraufgebracht |
| 2. Person Singular |
annubilavisses
|
du hättest heraufgebracht |
| 3. Person Singular |
annubilavisset
|
er/sie/es hätte heraufgebracht |
| 1. Person Plural |
annubilavissemus
|
wir hätten heraufgebracht |
| 2. Person Plural |
annubilavissetis
|
ihr hättet heraufgebracht |
| 3. Person Plural |
annubilavissent
|
sie hätten heraufgebracht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus essem
|
ich wäre heraufgebracht worden |
| 2. Person Singular |
annubilatus esses
|
du wärest heraufgebracht worden |
| 3. Person Singular |
annubilatus esset
|
er/sie/es wäre heraufgebracht worden |
| 1. Person Plural |
annubilati essemus
|
wir wären heraufgebracht worden |
| 2. Person Plural |
annubilati essetis
|
ihr wäret heraufgebracht worden |
| 3. Person Plural |
annubilati essent
|
sie wären heraufgebracht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilavero
|
ich werde heraufgebracht haben |
| 2. Person Singular |
annubilaveris
|
du wirst heraufgebracht haben |
| 3. Person Singular |
annubilaverit
|
er/sie/es wird heraufgebracht haben |
| 1. Person Plural |
annubilaverimus
|
wir werden heraufgebracht haben |
| 2. Person Plural |
annubilaveritis
|
ihr werdet heraufgebracht haben |
| 3. Person Plural |
annubilaverint
|
sie werden heraufgebracht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
annubilatus ero
|
ich werde heraufgebracht worden sein |
| 2. Person Singular |
annubilatus eris
|
du werdest heraufgebracht worden sein |
| 3. Person Singular |
annubilatus erit
|
er/sie/es werde heraufgebracht worden sein |
| 1. Person Plural |
annubilati erimus
|
wir werden heraufgebracht worden sein |
| 2. Person Plural |
annubilati eritis
|
ihr werdet heraufgebracht worden sein |
| 3. Person Plural |
annubilati erunt
|
sie werden heraufgebracht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
annubilare
|
heraufbringen |
| Vorzeitigkeit |
annubilavisse
|
heraufgebracht haben |
| Nachzeitigkeit |
annubilaturum esse
|
heraufbringen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
annubilari annubilarier
|
heraufgebracht werden |
| Vorzeitigkeit |
annubilatum esse
|
heraufgebracht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
annubilatum iri
|
künftig heraufgebracht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
annubila
|
bringe herauf; bringe hrauf! |
| 2. Person Plural |
annubilate
|
bringt herauf! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
annubilato
|
| 3. Person Singular |
annubilato
|
| 2. Person Plural |
annubilatote
|
| 3. Person Plural |
annubilanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
annubilare
|
das Heraufbringen |
| Genitiv |
annubilandi
|
des Heraufbringens |
| Dativ |
annubilando
|
dem Heraufbringen |
| Akkusativ |
annubilandum
|
das Heraufbringen |
| Ablativ |
annubilando
|
durch das Heraufbringen |
| Vokativ |
annubilande
|
Heraufbringen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
annubilandus
|
annubilanda
|
annubilandum
|
| Genitiv |
annubilandi
|
annubilandae
|
annubilandi
|
| Dativ |
annubilando
|
annubilandae
|
annubilando
|
| Akkusativ |
annubilandum
|
annubilandam
|
annubilandum
|
| Ablativ |
annubilando
|
annubilanda
|
annubilando
|
| Vokativ |
annubilande
|
annubilanda
|
annubilandum
|
Plural
| Nominativ |
annubilandi
|
annubilandae
|
annubilanda
|
| Genitiv |
annubilandorum
|
annubilandarum
|
annubilandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
annubilandos
|
annubilandas
|
annubilanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
annubilandi
|
annubilandae
|
annubilanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
annubilans
|
annubilans
|
annubilans
|
| Genitiv |
annubilantis
|
annubilantis
|
annubilantis
|
| Dativ |
annubilanti
|
annubilanti
|
annubilanti
|
| Akkusativ |
annubilantem
|
annubilantem
|
annubilans
|
| Ablativ |
annubilanti annubilante
|
annubilanti annubilante
|
annubilanti annubilante
|
| Vokativ |
annubilans
|
annubilans
|
annubilans
|
Plural
| Nominativ |
annubilantes
|
annubilantes
|
annubilantia
|
| Genitiv |
annubilantium annubilantum
|
annubilantium annubilantum
|
annubilantium annubilantum
|
| Dativ |
annubilantibus
|
annubilantibus
|
annubilantibus
|
| Akkusativ |
annubilantes
|
annubilantes
|
annubilantia
|
| Ablativ |
annubilantibus
|
annubilantibus
|
annubilantibus
|
| Vokativ |
annubilantes
|
annubilantes
|
annubilantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
annubilatus
|
annubilata
|
annubilatum
|
| Genitiv |
annubilati
|
annubilatae
|
annubilati
|
| Dativ |
annubilato
|
annubilatae
|
annubilato
|
| Akkusativ |
annubilatum
|
annubilatam
|
annubilatum
|
| Ablativ |
annubilato
|
annubilata
|
annubilato
|
| Vokativ |
annubilate
|
annubilata
|
annubilatum
|
Plural
| Nominativ |
annubilati
|
annubilatae
|
annubilata
|
| Genitiv |
annubilatorum
|
annubilatarum
|
annubilatorum
|
| Dativ |
annubilatis
|
annubilatis
|
annubilatis
|
| Akkusativ |
annubilatos
|
annubilatas
|
annubilata
|
| Ablativ |
annubilatis
|
annubilatis
|
annubilatis
|
| Vokativ |
annubilati
|
annubilatae
|
annubilata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
annubilaturus
|
annubilatura
|
annubilaturum
|
| Genitiv |
annubilaturi
|
annubilaturae
|
annubilaturi
|
| Dativ |
annubilaturo
|
annubilaturae
|
annubilaturo
|
| Akkusativ |
annubilaturum
|
annubilaturam
|
annubilaturum
|
| Ablativ |
annubilaturo
|
annubilatura
|
annubilaturo
|
| Vokativ |
annubilature
|
annubilatura
|
annubilaturum
|
Plural
| Nominativ |
annubilaturi
|
annubilaturae
|
annubilatura
|
| Genitiv |
annubilaturorum
|
annubilaturarum
|
annubilaturorum
|
| Dativ |
annubilaturis
|
annubilaturis
|
annubilaturis
|
| Akkusativ |
annubilaturos
|
annubilaturas
|
annubilatura
|
| Ablativ |
annubilaturis
|
annubilaturis
|
annubilaturis
|
| Vokativ |
annubilaturi
|
annubilaturae
|
annubilatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
annubilatum
|
annubilatu
|