Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoo
|
ich vergelte |
| 2. Person Singular |
antoas
|
du vergiltst |
| 3. Person Singular |
antoat
|
er/sie/es vergilt |
| 1. Person Plural |
antoamus
|
wir vergelten |
| 2. Person Plural |
antoatis
|
ihr vergeltet |
| 3. Person Plural |
antoant
|
sie vergelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoor
|
ich werde vergolten |
| 2. Person Singular |
antoaris antoare
|
du wirst vergolten |
| 3. Person Singular |
antoatur
|
er/sie/es wird vergolten |
| 1. Person Plural |
antoamur
|
wir werden vergolten |
| 2. Person Plural |
antoamini
|
ihr werdet vergolten |
| 3. Person Plural |
antoantur
|
sie werden vergolten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoem
|
ich vergelte |
| 2. Person Singular |
antoes
|
du vergeltest |
| 3. Person Singular |
antoet
|
er/sie/es vergelte |
| 1. Person Plural |
antoemus
|
wir vergelten |
| 2. Person Plural |
antoetis
|
ihr vergeltet |
| 3. Person Plural |
antoent
|
sie vergelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoer
|
ich werde vergolten |
| 2. Person Singular |
antoeris antoere
|
du werdest vergolten |
| 3. Person Singular |
antoetur
|
er/sie/es werde vergolten |
| 1. Person Plural |
antoemur
|
wir werden vergolten |
| 2. Person Plural |
antoemini
|
ihr werdet vergolten |
| 3. Person Plural |
antoentur
|
sie werden vergolten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoabam
|
ich vergalt |
| 2. Person Singular |
antoabas
|
du vergalt(e)st |
| 3. Person Singular |
antoabat
|
er/sie/es vergalt |
| 1. Person Plural |
antoabamus
|
wir vergalten |
| 2. Person Plural |
antoabatis
|
ihr vergaltet |
| 3. Person Plural |
antoabant
|
sie vergalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoabar
|
ich wurde vergolten |
| 2. Person Singular |
antoabaris antoabare
|
du wurdest vergolten |
| 3. Person Singular |
antoabatur
|
er/sie/es wurde vergolten |
| 1. Person Plural |
antoabamur
|
wir wurden vergolten |
| 2. Person Plural |
antoabamini
|
ihr wurdet vergolten |
| 3. Person Plural |
antoabantur
|
sie wurden vergolten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoarem
|
ich vergölte; vergälte |
| 2. Person Singular |
antoares
|
du vergöltest; vergältest |
| 3. Person Singular |
antoaret
|
er/sie/es vergölte; vergälte |
| 1. Person Plural |
antoaremus
|
wir vergölten; vergälten |
| 2. Person Plural |
antoaretis
|
ihr vergöltet; vergältet |
| 3. Person Plural |
antoarent
|
sie vergölten; vergälten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoarer
|
ich würde vergolten |
| 2. Person Singular |
antoareris antoarere
|
du würdest vergolten |
| 3. Person Singular |
antoaretur
|
er/sie/es würde vergolten |
| 1. Person Plural |
antoaremur
|
wir würden vergolten |
| 2. Person Plural |
antoaremini
|
ihr würdet vergolten |
| 3. Person Plural |
antoarentur
|
sie würden vergolten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoabo
|
ich werde vergelten |
| 2. Person Singular |
antoabis
|
du wirst vergelten |
| 3. Person Singular |
antoabit
|
er/sie/es wird vergelten |
| 1. Person Plural |
antoabimus
|
wir werden vergelten |
| 2. Person Plural |
antoabitis
|
ihr werdet vergelten |
| 3. Person Plural |
antoabunt
|
sie werden vergelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoabor
|
ich werde vergolten |
| 2. Person Singular |
antoaberis antoabere
|
du wirst vergolten |
| 3. Person Singular |
antoabitur
|
er/sie/es wird vergolten |
| 1. Person Plural |
antoabimur
|
wir werden vergolten |
| 2. Person Plural |
antoabimini
|
ihr werdet vergolten |
| 3. Person Plural |
antoabuntur
|
sie werden vergolten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoavi
|
ich habe vergolten |
| 2. Person Singular |
antoavisti
|
du hast vergolten |
| 3. Person Singular |
antoavit
|
er/sie/es hat vergolten |
| 1. Person Plural |
antoavimus
|
wir haben vergolten |
| 2. Person Plural |
antoavistis
|
ihr habt vergolten |
| 3. Person Plural |
antoaverunt antoavere
|
sie haben vergolten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoatus sum
|
ich bin vergolten worden |
| 2. Person Singular |
antoatus es
|
du bist vergolten worden |
| 3. Person Singular |
antoatus est
|
er/sie/es ist vergolten worden |
| 1. Person Plural |
antoati sumus
|
wir sind vergolten worden |
| 2. Person Plural |
antoati estis
|
ihr seid vergolten worden |
| 3. Person Plural |
antoati sunt
|
sie sind vergolten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoaverim
|
ich habe vergolten |
| 2. Person Singular |
antoaveris
|
du habest vergolten |
| 3. Person Singular |
antoaverit
|
er/sie/es habe vergolten |
| 1. Person Plural |
antoaverimus
|
wir haben vergolten |
| 2. Person Plural |
antoaveritis
|
ihr habet vergolten |
| 3. Person Plural |
antoaverint
|
sie haben vergolten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoatus sim
|
ich sei vergolten worden |
| 2. Person Singular |
antoatus sis
|
du seiest vergolten worden |
| 3. Person Singular |
antoatus sit
|
er/sie/es sei vergolten worden |
| 1. Person Plural |
antoati simus
|
wir seien vergolten worden |
| 2. Person Plural |
antoati sitis
|
ihr seiet vergolten worden |
| 3. Person Plural |
antoati sint
|
sie seien vergolten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoaveram
|
ich hatte vergolten |
| 2. Person Singular |
antoaveras
|
du hattest vergolten |
| 3. Person Singular |
antoaverat
|
er/sie/es hatte vergolten |
| 1. Person Plural |
antoaveramus
|
wir hatten vergolten |
| 2. Person Plural |
antoaveratis
|
ihr hattet vergolten |
| 3. Person Plural |
antoaverant
|
sie hatten vergolten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoatus eram
|
ich war vergolten worden |
| 2. Person Singular |
antoatus eras
|
du warst vergolten worden |
| 3. Person Singular |
antoatus erat
|
er/sie/es war vergolten worden |
| 1. Person Plural |
antoati eramus
|
wir waren vergolten worden |
| 2. Person Plural |
antoati eratis
|
ihr warst vergolten worden |
| 3. Person Plural |
antoati erant
|
sie waren vergolten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoavissem
|
ich hätte vergolten |
| 2. Person Singular |
antoavisses
|
du hättest vergolten |
| 3. Person Singular |
antoavisset
|
er/sie/es hätte vergolten |
| 1. Person Plural |
antoavissemus
|
wir hätten vergolten |
| 2. Person Plural |
antoavissetis
|
ihr hättet vergolten |
| 3. Person Plural |
antoavissent
|
sie hätten vergolten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoatus essem
|
ich wäre vergolten worden |
| 2. Person Singular |
antoatus esses
|
du wärest vergolten worden |
| 3. Person Singular |
antoatus esset
|
er/sie/es wäre vergolten worden |
| 1. Person Plural |
antoati essemus
|
wir wären vergolten worden |
| 2. Person Plural |
antoati essetis
|
ihr wäret vergolten worden |
| 3. Person Plural |
antoati essent
|
sie wären vergolten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
antoavero
|
ich werde vergolten haben |
| 2. Person Singular |
antoaveris
|
du wirst vergolten haben |
| 3. Person Singular |
antoaverit
|
er/sie/es wird vergolten haben |
| 1. Person Plural |
antoaverimus
|
wir werden vergolten haben |
| 2. Person Plural |
antoaveritis
|
ihr werdet vergolten haben |
| 3. Person Plural |
antoaverint
|
sie werden vergolten haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
antoatus ero
|
ich werde vergolten worden sein |
| 2. Person Singular |
antoatus eris
|
du werdest vergolten worden sein |
| 3. Person Singular |
antoatus erit
|
er/sie/es werde vergolten worden sein |
| 1. Person Plural |
antoati erimus
|
wir werden vergolten worden sein |
| 2. Person Plural |
antoati eritis
|
ihr werdet vergolten worden sein |
| 3. Person Plural |
antoati erunt
|
sie werden vergolten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
antoare
|
vergelten |
| Vorzeitigkeit |
antoavisse
|
vergolten haben |
| Nachzeitigkeit |
antoaturum esse
|
vergelten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
antoari antoarier
|
vergolten werden |
| Vorzeitigkeit |
antoatum esse
|
vergolten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
antoatum iri
|
künftig vergolten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
antoa
|
vergilt! |
| 2. Person Plural |
antoate
|
vergeltet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
antoato
|
| 3. Person Singular |
antoato
|
| 2. Person Plural |
antoatote
|
| 3. Person Plural |
antoanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
antoare
|
das Vergelten |
| Genitiv |
antoandi
|
des Vergeltens |
| Dativ |
antoando
|
dem Vergelten |
| Akkusativ |
antoandum
|
das Vergelten |
| Ablativ |
antoando
|
durch das Vergelten |
| Vokativ |
antoande
|
Vergelten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
antoandus
|
antoanda
|
antoandum
|
| Genitiv |
antoandi
|
antoandae
|
antoandi
|
| Dativ |
antoando
|
antoandae
|
antoando
|
| Akkusativ |
antoandum
|
antoandam
|
antoandum
|
| Ablativ |
antoando
|
antoanda
|
antoando
|
| Vokativ |
antoande
|
antoanda
|
antoandum
|
Plural
| Nominativ |
antoandi
|
antoandae
|
antoanda
|
| Genitiv |
antoandorum
|
antoandarum
|
antoandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
antoandos
|
antoandas
|
antoanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
antoandi
|
antoandae
|
antoanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
antoans
|
antoans
|
antoans
|
| Genitiv |
antoantis
|
antoantis
|
antoantis
|
| Dativ |
antoanti
|
antoanti
|
antoanti
|
| Akkusativ |
antoantem
|
antoantem
|
antoans
|
| Ablativ |
antoanti antoante
|
antoanti antoante
|
antoanti antoante
|
| Vokativ |
antoans
|
antoans
|
antoans
|
Plural
| Nominativ |
antoantes
|
antoantes
|
antoantia
|
| Genitiv |
antoantium antoantum
|
antoantium antoantum
|
antoantium antoantum
|
| Dativ |
antoantibus
|
antoantibus
|
antoantibus
|
| Akkusativ |
antoantes
|
antoantes
|
antoantia
|
| Ablativ |
antoantibus
|
antoantibus
|
antoantibus
|
| Vokativ |
antoantes
|
antoantes
|
antoantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
antoatus
|
antoata
|
antoatum
|
| Genitiv |
antoati
|
antoatae
|
antoati
|
| Dativ |
antoato
|
antoatae
|
antoato
|
| Akkusativ |
antoatum
|
antoatam
|
antoatum
|
| Ablativ |
antoato
|
antoata
|
antoato
|
| Vokativ |
antoate
|
antoata
|
antoatum
|
Plural
| Nominativ |
antoati
|
antoatae
|
antoata
|
| Genitiv |
antoatorum
|
antoatarum
|
antoatorum
|
| Dativ |
antoatis
|
antoatis
|
antoatis
|
| Akkusativ |
antoatos
|
antoatas
|
antoata
|
| Ablativ |
antoatis
|
antoatis
|
antoatis
|
| Vokativ |
antoati
|
antoatae
|
antoata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
antoaturus
|
antoatura
|
antoaturum
|
| Genitiv |
antoaturi
|
antoaturae
|
antoaturi
|
| Dativ |
antoaturo
|
antoaturae
|
antoaturo
|
| Akkusativ |
antoaturum
|
antoaturam
|
antoaturum
|
| Ablativ |
antoaturo
|
antoatura
|
antoaturo
|
| Vokativ |
antoature
|
antoatura
|
antoaturum
|
Plural
| Nominativ |
antoaturi
|
antoaturae
|
antoatura
|
| Genitiv |
antoaturorum
|
antoaturarum
|
antoaturorum
|
| Dativ |
antoaturis
|
antoaturis
|
antoaturis
|
| Akkusativ |
antoaturos
|
antoaturas
|
antoatura
|
| Ablativ |
antoaturis
|
antoaturis
|
antoaturis
|
| Vokativ |
antoaturi
|
antoaturae
|
antoatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
antoatum
|
antoatu
|