Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostato
|
ich falle ab |
| 2. Person Singular |
apostatas
|
du fällst ab |
| 3. Person Singular |
apostatat
|
er/sie/es fällt ab |
| 1. Person Plural |
apostatamus
|
wir fallen ab |
| 2. Person Plural |
apostatatis
|
ihr fallt ab |
| 3. Person Plural |
apostatant
|
sie fallen ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostator
|
ich werde abgefallen |
| 2. Person Singular |
apostataris apostatare
|
du wirst abgefallen |
| 3. Person Singular |
apostatatur
|
er/sie/es wird abgefallen |
| 1. Person Plural |
apostatamur
|
wir werden abgefallen |
| 2. Person Plural |
apostatamini
|
ihr werdet abgefallen |
| 3. Person Plural |
apostatantur
|
sie werden abgefallen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatem
|
ich falle ab |
| 2. Person Singular |
apostates
|
du fallest ab |
| 3. Person Singular |
apostatet
|
er/sie/es falle ab |
| 1. Person Plural |
apostatemus
|
wir fallen ab |
| 2. Person Plural |
apostatetis
|
ihr fallet ab |
| 3. Person Plural |
apostatent
|
sie fallen ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostater
|
ich werde abgefallen |
| 2. Person Singular |
apostateris apostatere
|
du werdest abgefallen |
| 3. Person Singular |
apostatetur
|
er/sie/es werde abgefallen |
| 1. Person Plural |
apostatemur
|
wir werden abgefallen |
| 2. Person Plural |
apostatemini
|
ihr werdet abgefallen |
| 3. Person Plural |
apostatentur
|
sie werden abgefallen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabam
|
ich fiel ab |
| 2. Person Singular |
apostatabas
|
du fielst ab |
| 3. Person Singular |
apostatabat
|
er/sie/es fiel ab |
| 1. Person Plural |
apostatabamus
|
wir fielen ab |
| 2. Person Plural |
apostatabatis
|
ihr fielt ab |
| 3. Person Plural |
apostatabant
|
sie fielen ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabar
|
ich wurde abgefallen |
| 2. Person Singular |
apostatabaris apostatabare
|
du wurdest abgefallen |
| 3. Person Singular |
apostatabatur
|
er/sie/es wurde abgefallen |
| 1. Person Plural |
apostatabamur
|
wir wurden abgefallen |
| 2. Person Plural |
apostatabamini
|
ihr wurdet abgefallen |
| 3. Person Plural |
apostatabantur
|
sie wurden abgefallen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatarem
|
ich fiele ab |
| 2. Person Singular |
apostatares
|
du fielest ab |
| 3. Person Singular |
apostataret
|
er/sie/es fiele ab |
| 1. Person Plural |
apostataremus
|
wir fielen ab |
| 2. Person Plural |
apostataretis
|
ihr fielet ab |
| 3. Person Plural |
apostatarent
|
sie fielen ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatarer
|
ich würde abgefallen |
| 2. Person Singular |
apostatareris apostatarere
|
du würdest abgefallen |
| 3. Person Singular |
apostataretur
|
er/sie/es würde abgefallen |
| 1. Person Plural |
apostataremur
|
wir würden abgefallen |
| 2. Person Plural |
apostataremini
|
ihr würdet abgefallen |
| 3. Person Plural |
apostatarentur
|
sie würden abgefallen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabo
|
ich werde abfallen |
| 2. Person Singular |
apostatabis
|
du wirst abfallen |
| 3. Person Singular |
apostatabit
|
er/sie/es wird abfallen |
| 1. Person Plural |
apostatabimus
|
wir werden abfallen |
| 2. Person Plural |
apostatabitis
|
ihr werdet abfallen |
| 3. Person Plural |
apostatabunt
|
sie werden abfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabor
|
ich werde abgefallen |
| 2. Person Singular |
apostataberis apostatabere
|
du wirst abgefallen |
| 3. Person Singular |
apostatabitur
|
er/sie/es wird abgefallen |
| 1. Person Plural |
apostatabimur
|
wir werden abgefallen |
| 2. Person Plural |
apostatabimini
|
ihr werdet abgefallen |
| 3. Person Plural |
apostatabuntur
|
sie werden abgefallen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavi
|
ich bin abgefallen |
| 2. Person Singular |
apostatavisti
|
du bist abgefallen |
| 3. Person Singular |
apostatavit
|
er/sie/es ist abgefallen |
| 1. Person Plural |
apostatavimus
|
wir sind abgefallen |
| 2. Person Plural |
apostatavistis
|
ihr seid abgefallen |
| 3. Person Plural |
apostataverunt apostatavere
|
sie sind abgefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus sum
|
ich bin abgefallen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus es
|
du bist abgefallen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus est
|
er/sie/es ist abgefallen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati sumus
|
wir sind abgefallen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati estis
|
ihr seid abgefallen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati sunt
|
sie sind abgefallen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostataverim
|
ich sei abgefallen |
| 2. Person Singular |
apostataveris
|
du seiest abgefallen |
| 3. Person Singular |
apostataverit
|
er/sie/es sei abgefallen |
| 1. Person Plural |
apostataverimus
|
wir seien abgefallen |
| 2. Person Plural |
apostataveritis
|
ihr seiet abgefallen |
| 3. Person Plural |
apostataverint
|
sie seien abgefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus sim
|
ich sei abgefallen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus sis
|
du seiest abgefallen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus sit
|
er/sie/es sei abgefallen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati simus
|
wir seien abgefallen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati sitis
|
ihr seiet abgefallen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati sint
|
sie seien abgefallen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostataveram
|
ich war abgefallen |
| 2. Person Singular |
apostataveras
|
du warst abgefallen |
| 3. Person Singular |
apostataverat
|
er/sie/es war abgefallen |
| 1. Person Plural |
apostataveramus
|
wir waren abgefallen |
| 2. Person Plural |
apostataveratis
|
ihr wart abgefallen |
| 3. Person Plural |
apostataverant
|
sie waren abgefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus eram
|
ich war abgefallen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus eras
|
du warst abgefallen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus erat
|
er/sie/es war abgefallen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati eramus
|
wir waren abgefallen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati eratis
|
ihr warst abgefallen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati erant
|
sie waren abgefallen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavissem
|
ich wäre abgefallen |
| 2. Person Singular |
apostatavisses
|
du wärest abgefallen |
| 3. Person Singular |
apostatavisset
|
er/sie/es wäre abgefallen |
| 1. Person Plural |
apostatavissemus
|
wir wären abgefallen |
| 2. Person Plural |
apostatavissetis
|
ihr wäret abgefallen |
| 3. Person Plural |
apostatavissent
|
sie wären abgefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus essem
|
ich wäre abgefallen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus esses
|
du wärest abgefallen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus esset
|
er/sie/es wäre abgefallen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati essemus
|
wir wären abgefallen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati essetis
|
ihr wäret abgefallen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati essent
|
sie wären abgefallen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavero
|
ich werde abgefallen sein |
| 2. Person Singular |
apostataveris
|
du wirst abgefallen sein |
| 3. Person Singular |
apostataverit
|
er/sie/es wird abgefallen sein |
| 1. Person Plural |
apostataverimus
|
wir werden abgefallen sein |
| 2. Person Plural |
apostataveritis
|
ihr werdet abgefallen sein |
| 3. Person Plural |
apostataverint
|
sie werden abgefallen sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus ero
|
ich werde abgefallen worden sein |
| 2. Person Singular |
apostatatus eris
|
du werdest abgefallen worden sein |
| 3. Person Singular |
apostatatus erit
|
er/sie/es werde abgefallen worden sein |
| 1. Person Plural |
apostatati erimus
|
wir werden abgefallen worden sein |
| 2. Person Plural |
apostatati eritis
|
ihr werdet abgefallen worden sein |
| 3. Person Plural |
apostatati erunt
|
sie werden abgefallen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
apostatare
|
abfallen |
| Vorzeitigkeit |
apostatavisse
|
abgefallen haben |
| Nachzeitigkeit |
apostataturum esse
|
abfallen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
apostatari apostatarier
|
abgefallen werden |
| Vorzeitigkeit |
apostatatum esse
|
abgefallen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
apostatatum iri
|
künftig abgefallen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
apostata
|
falle ab; fall ab! |
| 2. Person Plural |
apostatate
|
fallt ab! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
apostatato
|
| 3. Person Singular |
apostatato
|
| 2. Person Plural |
apostatatote
|
| 3. Person Plural |
apostatanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
apostatare
|
das Abfallen |
| Genitiv |
apostatandi
|
des Abfallens |
| Dativ |
apostatando
|
dem Abfallen |
| Akkusativ |
apostatandum
|
das Abfallen |
| Ablativ |
apostatando
|
durch das Abfallen |
| Vokativ |
apostatande
|
Abfallen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatandus
|
apostatanda
|
apostatandum
|
| Genitiv |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatandi
|
| Dativ |
apostatando
|
apostatandae
|
apostatando
|
| Akkusativ |
apostatandum
|
apostatandam
|
apostatandum
|
| Ablativ |
apostatando
|
apostatanda
|
apostatando
|
| Vokativ |
apostatande
|
apostatanda
|
apostatandum
|
Plural
| Nominativ |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatanda
|
| Genitiv |
apostatandorum
|
apostatandarum
|
apostatandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
apostatandos
|
apostatandas
|
apostatanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatans
|
apostatans
|
apostatans
|
| Genitiv |
apostatantis
|
apostatantis
|
apostatantis
|
| Dativ |
apostatanti
|
apostatanti
|
apostatanti
|
| Akkusativ |
apostatantem
|
apostatantem
|
apostatans
|
| Ablativ |
apostatanti apostatante
|
apostatanti apostatante
|
apostatanti apostatante
|
| Vokativ |
apostatans
|
apostatans
|
apostatans
|
Plural
| Nominativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
| Genitiv |
apostatantium apostatantum
|
apostatantium apostatantum
|
apostatantium apostatantum
|
| Dativ |
apostatantibus
|
apostatantibus
|
apostatantibus
|
| Akkusativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
| Ablativ |
apostatantibus
|
apostatantibus
|
apostatantibus
|
| Vokativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatatus
|
apostatata
|
apostatatum
|
| Genitiv |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatati
|
| Dativ |
apostatato
|
apostatatae
|
apostatato
|
| Akkusativ |
apostatatum
|
apostatatam
|
apostatatum
|
| Ablativ |
apostatato
|
apostatata
|
apostatato
|
| Vokativ |
apostatate
|
apostatata
|
apostatatum
|
Plural
| Nominativ |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatata
|
| Genitiv |
apostatatorum
|
apostatatarum
|
apostatatorum
|
| Dativ |
apostatatis
|
apostatatis
|
apostatatis
|
| Akkusativ |
apostatatos
|
apostatatas
|
apostatata
|
| Ablativ |
apostatatis
|
apostatatis
|
apostatatis
|
| Vokativ |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostataturus
|
apostatatura
|
apostataturum
|
| Genitiv |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostataturi
|
| Dativ |
apostataturo
|
apostataturae
|
apostataturo
|
| Akkusativ |
apostataturum
|
apostataturam
|
apostataturum
|
| Ablativ |
apostataturo
|
apostatatura
|
apostataturo
|
| Vokativ |
apostatature
|
apostatatura
|
apostataturum
|
Plural
| Nominativ |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostatatura
|
| Genitiv |
apostataturorum
|
apostataturarum
|
apostataturorum
|
| Dativ |
apostataturis
|
apostataturis
|
apostataturis
|
| Akkusativ |
apostataturos
|
apostataturas
|
apostatatura
|
| Ablativ |
apostataturis
|
apostataturis
|
apostataturis
|
| Vokativ |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostatatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
apostatatum
|
apostatatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostato
|
ich lasse nach |
| 2. Person Singular |
apostatas
|
du läßt nach |
| 3. Person Singular |
apostatat
|
er/sie/es läßt nach |
| 1. Person Plural |
apostatamus
|
wir lassen nach |
| 2. Person Plural |
apostatatis
|
ihr laßt nach |
| 3. Person Plural |
apostatant
|
sie lassen nach |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostator
|
ich werde nachgelassen |
| 2. Person Singular |
apostataris apostatare
|
du wirst nachgelassen |
| 3. Person Singular |
apostatatur
|
er/sie/es wird nachgelassen |
| 1. Person Plural |
apostatamur
|
wir werden nachgelassen |
| 2. Person Plural |
apostatamini
|
ihr werdet nachgelassen |
| 3. Person Plural |
apostatantur
|
sie werden nachgelassen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatem
|
ich lasse nach |
| 2. Person Singular |
apostates
|
du lassest nach |
| 3. Person Singular |
apostatet
|
er/sie/es lasse nach |
| 1. Person Plural |
apostatemus
|
wir lassen nach |
| 2. Person Plural |
apostatetis
|
ihr lasset nach |
| 3. Person Plural |
apostatent
|
sie lassen nach |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostater
|
ich werde nachgelassen |
| 2. Person Singular |
apostateris apostatere
|
du werdest nachgelassen |
| 3. Person Singular |
apostatetur
|
er/sie/es werde nachgelassen |
| 1. Person Plural |
apostatemur
|
wir werden nachgelassen |
| 2. Person Plural |
apostatemini
|
ihr werdet nachgelassen |
| 3. Person Plural |
apostatentur
|
sie werden nachgelassen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabam
|
ich ließ nach |
| 2. Person Singular |
apostatabas
|
du ließest nach |
| 3. Person Singular |
apostatabat
|
er/sie/es ließ nach |
| 1. Person Plural |
apostatabamus
|
wir ließen nach |
| 2. Person Plural |
apostatabatis
|
ihr ließt nach |
| 3. Person Plural |
apostatabant
|
sie ließen nach |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabar
|
ich wurde nachgelassen |
| 2. Person Singular |
apostatabaris apostatabare
|
du wurdest nachgelassen |
| 3. Person Singular |
apostatabatur
|
er/sie/es wurde nachgelassen |
| 1. Person Plural |
apostatabamur
|
wir wurden nachgelassen |
| 2. Person Plural |
apostatabamini
|
ihr wurdet nachgelassen |
| 3. Person Plural |
apostatabantur
|
sie wurden nachgelassen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatarem
|
ich ließe nach |
| 2. Person Singular |
apostatares
|
du ließest nach |
| 3. Person Singular |
apostataret
|
er/sie/es ließe nach |
| 1. Person Plural |
apostataremus
|
wir ließen nach |
| 2. Person Plural |
apostataretis
|
ihr ließet nach |
| 3. Person Plural |
apostatarent
|
sie ließen nach |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatarer
|
ich würde nachgelassen |
| 2. Person Singular |
apostatareris apostatarere
|
du würdest nachgelassen |
| 3. Person Singular |
apostataretur
|
er/sie/es würde nachgelassen |
| 1. Person Plural |
apostataremur
|
wir würden nachgelassen |
| 2. Person Plural |
apostataremini
|
ihr würdet nachgelassen |
| 3. Person Plural |
apostatarentur
|
sie würden nachgelassen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabo
|
ich werde nachlassen |
| 2. Person Singular |
apostatabis
|
du wirst nachlassen |
| 3. Person Singular |
apostatabit
|
er/sie/es wird nachlassen |
| 1. Person Plural |
apostatabimus
|
wir werden nachlassen |
| 2. Person Plural |
apostatabitis
|
ihr werdet nachlassen |
| 3. Person Plural |
apostatabunt
|
sie werden nachlassen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabor
|
ich werde nachgelassen |
| 2. Person Singular |
apostataberis apostatabere
|
du wirst nachgelassen |
| 3. Person Singular |
apostatabitur
|
er/sie/es wird nachgelassen |
| 1. Person Plural |
apostatabimur
|
wir werden nachgelassen |
| 2. Person Plural |
apostatabimini
|
ihr werdet nachgelassen |
| 3. Person Plural |
apostatabuntur
|
sie werden nachgelassen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavi
|
ich habe nachgelassen |
| 2. Person Singular |
apostatavisti
|
du hast nachgelassen |
| 3. Person Singular |
apostatavit
|
er/sie/es hat nachgelassen |
| 1. Person Plural |
apostatavimus
|
wir haben nachgelassen |
| 2. Person Plural |
apostatavistis
|
ihr habt nachgelassen |
| 3. Person Plural |
apostataverunt apostatavere
|
sie haben nachgelassen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus sum
|
ich bin nachgelassen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus es
|
du bist nachgelassen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus est
|
er/sie/es ist nachgelassen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati sumus
|
wir sind nachgelassen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati estis
|
ihr seid nachgelassen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati sunt
|
sie sind nachgelassen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostataverim
|
ich habe nachgelassen |
| 2. Person Singular |
apostataveris
|
du habest nachgelassen |
| 3. Person Singular |
apostataverit
|
er/sie/es habe nachgelassen |
| 1. Person Plural |
apostataverimus
|
wir haben nachgelassen |
| 2. Person Plural |
apostataveritis
|
ihr habet nachgelassen |
| 3. Person Plural |
apostataverint
|
sie haben nachgelassen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus sim
|
ich sei nachgelassen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus sis
|
du seiest nachgelassen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus sit
|
er/sie/es sei nachgelassen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati simus
|
wir seien nachgelassen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati sitis
|
ihr seiet nachgelassen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati sint
|
sie seien nachgelassen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostataveram
|
ich hatte nachgelassen |
| 2. Person Singular |
apostataveras
|
du hattest nachgelassen |
| 3. Person Singular |
apostataverat
|
er/sie/es hatte nachgelassen |
| 1. Person Plural |
apostataveramus
|
wir hatten nachgelassen |
| 2. Person Plural |
apostataveratis
|
ihr hattet nachgelassen |
| 3. Person Plural |
apostataverant
|
sie hatten nachgelassen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus eram
|
ich war nachgelassen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus eras
|
du warst nachgelassen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus erat
|
er/sie/es war nachgelassen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati eramus
|
wir waren nachgelassen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati eratis
|
ihr warst nachgelassen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati erant
|
sie waren nachgelassen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavissem
|
ich hätte nachgelassen |
| 2. Person Singular |
apostatavisses
|
du hättest nachgelassen |
| 3. Person Singular |
apostatavisset
|
er/sie/es hätte nachgelassen |
| 1. Person Plural |
apostatavissemus
|
wir hätten nachgelassen |
| 2. Person Plural |
apostatavissetis
|
ihr hättet nachgelassen |
| 3. Person Plural |
apostatavissent
|
sie hätten nachgelassen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus essem
|
ich wäre nachgelassen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus esses
|
du wärest nachgelassen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus esset
|
er/sie/es wäre nachgelassen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati essemus
|
wir wären nachgelassen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati essetis
|
ihr wäret nachgelassen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati essent
|
sie wären nachgelassen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavero
|
ich werde nachgelassen haben |
| 2. Person Singular |
apostataveris
|
du wirst nachgelassen haben |
| 3. Person Singular |
apostataverit
|
er/sie/es wird nachgelassen haben |
| 1. Person Plural |
apostataverimus
|
wir werden nachgelassen haben |
| 2. Person Plural |
apostataveritis
|
ihr werdet nachgelassen haben |
| 3. Person Plural |
apostataverint
|
sie werden nachgelassen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus ero
|
ich werde nachgelassen worden sein |
| 2. Person Singular |
apostatatus eris
|
du werdest nachgelassen worden sein |
| 3. Person Singular |
apostatatus erit
|
er/sie/es werde nachgelassen worden sein |
| 1. Person Plural |
apostatati erimus
|
wir werden nachgelassen worden sein |
| 2. Person Plural |
apostatati eritis
|
ihr werdet nachgelassen worden sein |
| 3. Person Plural |
apostatati erunt
|
sie werden nachgelassen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
apostatare
|
nachlassen |
| Vorzeitigkeit |
apostatavisse
|
nachgelassen haben |
| Nachzeitigkeit |
apostataturum esse
|
nachlassen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
apostatari apostatarier
|
nachgelassen werden |
| Vorzeitigkeit |
apostatatum esse
|
nachgelassen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
apostatatum iri
|
künftig nachgelassen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
apostata
|
laß nach; lasse nach! |
| 2. Person Plural |
apostatate
|
laßt nach! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
apostatato
|
| 3. Person Singular |
apostatato
|
| 2. Person Plural |
apostatatote
|
| 3. Person Plural |
apostatanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
apostatare
|
das Nachlassen |
| Genitiv |
apostatandi
|
des Nachlassens |
| Dativ |
apostatando
|
dem Nachlassen |
| Akkusativ |
apostatandum
|
das Nachlassen |
| Ablativ |
apostatando
|
durch das Nachlassen |
| Vokativ |
apostatande
|
Nachlassen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatandus
|
apostatanda
|
apostatandum
|
| Genitiv |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatandi
|
| Dativ |
apostatando
|
apostatandae
|
apostatando
|
| Akkusativ |
apostatandum
|
apostatandam
|
apostatandum
|
| Ablativ |
apostatando
|
apostatanda
|
apostatando
|
| Vokativ |
apostatande
|
apostatanda
|
apostatandum
|
Plural
| Nominativ |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatanda
|
| Genitiv |
apostatandorum
|
apostatandarum
|
apostatandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
apostatandos
|
apostatandas
|
apostatanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatans
|
apostatans
|
apostatans
|
| Genitiv |
apostatantis
|
apostatantis
|
apostatantis
|
| Dativ |
apostatanti
|
apostatanti
|
apostatanti
|
| Akkusativ |
apostatantem
|
apostatantem
|
apostatans
|
| Ablativ |
apostatanti apostatante
|
apostatanti apostatante
|
apostatanti apostatante
|
| Vokativ |
apostatans
|
apostatans
|
apostatans
|
Plural
| Nominativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
| Genitiv |
apostatantium apostatantum
|
apostatantium apostatantum
|
apostatantium apostatantum
|
| Dativ |
apostatantibus
|
apostatantibus
|
apostatantibus
|
| Akkusativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
| Ablativ |
apostatantibus
|
apostatantibus
|
apostatantibus
|
| Vokativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatatus
|
apostatata
|
apostatatum
|
| Genitiv |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatati
|
| Dativ |
apostatato
|
apostatatae
|
apostatato
|
| Akkusativ |
apostatatum
|
apostatatam
|
apostatatum
|
| Ablativ |
apostatato
|
apostatata
|
apostatato
|
| Vokativ |
apostatate
|
apostatata
|
apostatatum
|
Plural
| Nominativ |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatata
|
| Genitiv |
apostatatorum
|
apostatatarum
|
apostatatorum
|
| Dativ |
apostatatis
|
apostatatis
|
apostatatis
|
| Akkusativ |
apostatatos
|
apostatatas
|
apostatata
|
| Ablativ |
apostatatis
|
apostatatis
|
apostatatis
|
| Vokativ |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostataturus
|
apostatatura
|
apostataturum
|
| Genitiv |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostataturi
|
| Dativ |
apostataturo
|
apostataturae
|
apostataturo
|
| Akkusativ |
apostataturum
|
apostataturam
|
apostataturum
|
| Ablativ |
apostataturo
|
apostatatura
|
apostataturo
|
| Vokativ |
apostatature
|
apostatatura
|
apostataturum
|
Plural
| Nominativ |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostatatura
|
| Genitiv |
apostataturorum
|
apostataturarum
|
apostataturorum
|
| Dativ |
apostataturis
|
apostataturis
|
apostataturis
|
| Akkusativ |
apostataturos
|
apostataturas
|
apostatatura
|
| Ablativ |
apostataturis
|
apostataturis
|
apostataturis
|
| Vokativ |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostatatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
apostatatum
|
apostatatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostato
|
|
| 2. Person Singular |
apostatas
|
|
| 3. Person Singular |
apostatat
|
|
| 1. Person Plural |
apostatamus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatatis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostator
|
|
| 2. Person Singular |
apostataris apostatare
|
|
| 3. Person Singular |
apostatatur
|
|
| 1. Person Plural |
apostatamur
|
|
| 2. Person Plural |
apostatamini
|
|
| 3. Person Plural |
apostatantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatem
|
|
| 2. Person Singular |
apostates
|
|
| 3. Person Singular |
apostatet
|
|
| 1. Person Plural |
apostatemus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatetis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostater
|
|
| 2. Person Singular |
apostateris apostatere
|
|
| 3. Person Singular |
apostatetur
|
|
| 1. Person Plural |
apostatemur
|
|
| 2. Person Plural |
apostatemini
|
|
| 3. Person Plural |
apostatentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabam
|
|
| 2. Person Singular |
apostatabas
|
|
| 3. Person Singular |
apostatabat
|
|
| 1. Person Plural |
apostatabamus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatabatis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabar
|
|
| 2. Person Singular |
apostatabaris apostatabare
|
|
| 3. Person Singular |
apostatabatur
|
|
| 1. Person Plural |
apostatabamur
|
|
| 2. Person Plural |
apostatabamini
|
|
| 3. Person Plural |
apostatabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatarem
|
|
| 2. Person Singular |
apostatares
|
|
| 3. Person Singular |
apostataret
|
|
| 1. Person Plural |
apostataremus
|
|
| 2. Person Plural |
apostataretis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatarer
|
|
| 2. Person Singular |
apostatareris apostatarere
|
|
| 3. Person Singular |
apostataretur
|
|
| 1. Person Plural |
apostataremur
|
|
| 2. Person Plural |
apostataremini
|
|
| 3. Person Plural |
apostatarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabo
|
|
| 2. Person Singular |
apostatabis
|
|
| 3. Person Singular |
apostatabit
|
|
| 1. Person Plural |
apostatabimus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatabitis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabor
|
|
| 2. Person Singular |
apostataberis apostatabere
|
|
| 3. Person Singular |
apostatabitur
|
|
| 1. Person Plural |
apostatabimur
|
|
| 2. Person Plural |
apostatabimini
|
|
| 3. Person Plural |
apostatabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavi
|
|
| 2. Person Singular |
apostatavisti
|
|
| 3. Person Singular |
apostatavit
|
|
| 1. Person Plural |
apostatavimus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatavistis
|
|
| 3. Person Plural |
apostataverunt apostatavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
apostatatus es
|
|
| 3. Person Singular |
apostatatus est
|
|
| 1. Person Plural |
apostatati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatati estis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostataverim
|
|
| 2. Person Singular |
apostataveris
|
|
| 3. Person Singular |
apostataverit
|
|
| 1. Person Plural |
apostataverimus
|
|
| 2. Person Plural |
apostataveritis
|
|
| 3. Person Plural |
apostataverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
apostatatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
apostatatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
apostatati simus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostataveram
|
|
| 2. Person Singular |
apostataveras
|
|
| 3. Person Singular |
apostataverat
|
|
| 1. Person Plural |
apostataveramus
|
|
| 2. Person Plural |
apostataveratis
|
|
| 3. Person Plural |
apostataverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
apostatatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
apostatatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
apostatati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavissem
|
|
| 2. Person Singular |
apostatavisses
|
|
| 3. Person Singular |
apostatavisset
|
|
| 1. Person Plural |
apostatavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
apostatatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
apostatatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
apostatati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavero
|
|
| 2. Person Singular |
apostataveris
|
|
| 3. Person Singular |
apostataverit
|
|
| 1. Person Plural |
apostataverimus
|
|
| 2. Person Plural |
apostataveritis
|
|
| 3. Person Plural |
apostataverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
apostatatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
apostatatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
apostatati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
apostatati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
apostatati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
apostatare
|
|
| Vorzeitigkeit |
apostatavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
apostataturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
apostatari apostatarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
apostatatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
apostatatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
apostata
|
! |
| 2. Person Plural |
apostatate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
apostatato
|
| 3. Person Singular |
apostatato
|
| 2. Person Plural |
apostatatote
|
| 3. Person Plural |
apostatanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
apostatare
|
das |
| Genitiv |
apostatandi
|
des es |
| Dativ |
apostatando
|
dem |
| Akkusativ |
apostatandum
|
das |
| Ablativ |
apostatando
|
durch das |
| Vokativ |
apostatande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatandus
|
apostatanda
|
apostatandum
|
| Genitiv |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatandi
|
| Dativ |
apostatando
|
apostatandae
|
apostatando
|
| Akkusativ |
apostatandum
|
apostatandam
|
apostatandum
|
| Ablativ |
apostatando
|
apostatanda
|
apostatando
|
| Vokativ |
apostatande
|
apostatanda
|
apostatandum
|
Plural
| Nominativ |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatanda
|
| Genitiv |
apostatandorum
|
apostatandarum
|
apostatandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
apostatandos
|
apostatandas
|
apostatanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatans
|
apostatans
|
apostatans
|
| Genitiv |
apostatantis
|
apostatantis
|
apostatantis
|
| Dativ |
apostatanti
|
apostatanti
|
apostatanti
|
| Akkusativ |
apostatantem
|
apostatantem
|
apostatans
|
| Ablativ |
apostatanti apostatante
|
apostatanti apostatante
|
apostatanti apostatante
|
| Vokativ |
apostatans
|
apostatans
|
apostatans
|
Plural
| Nominativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
| Genitiv |
apostatantium apostatantum
|
apostatantium apostatantum
|
apostatantium apostatantum
|
| Dativ |
apostatantibus
|
apostatantibus
|
apostatantibus
|
| Akkusativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
| Ablativ |
apostatantibus
|
apostatantibus
|
apostatantibus
|
| Vokativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatatus
|
apostatata
|
apostatatum
|
| Genitiv |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatati
|
| Dativ |
apostatato
|
apostatatae
|
apostatato
|
| Akkusativ |
apostatatum
|
apostatatam
|
apostatatum
|
| Ablativ |
apostatato
|
apostatata
|
apostatato
|
| Vokativ |
apostatate
|
apostatata
|
apostatatum
|
Plural
| Nominativ |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatata
|
| Genitiv |
apostatatorum
|
apostatatarum
|
apostatatorum
|
| Dativ |
apostatatis
|
apostatatis
|
apostatatis
|
| Akkusativ |
apostatatos
|
apostatatas
|
apostatata
|
| Ablativ |
apostatatis
|
apostatatis
|
apostatatis
|
| Vokativ |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostataturus
|
apostatatura
|
apostataturum
|
| Genitiv |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostataturi
|
| Dativ |
apostataturo
|
apostataturae
|
apostataturo
|
| Akkusativ |
apostataturum
|
apostataturam
|
apostataturum
|
| Ablativ |
apostataturo
|
apostatatura
|
apostataturo
|
| Vokativ |
apostatature
|
apostatatura
|
apostataturum
|
Plural
| Nominativ |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostatatura
|
| Genitiv |
apostataturorum
|
apostataturarum
|
apostataturorum
|
| Dativ |
apostataturis
|
apostataturis
|
apostataturis
|
| Akkusativ |
apostataturos
|
apostataturas
|
apostatatura
|
| Ablativ |
apostataturis
|
apostataturis
|
apostataturis
|
| Vokativ |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostatatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
apostatatum
|
apostatatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostato
|
ich falle weg |
| 2. Person Singular |
apostatas
|
du fällst weg |
| 3. Person Singular |
apostatat
|
er/sie/es fällt weg |
| 1. Person Plural |
apostatamus
|
wir fallen weg |
| 2. Person Plural |
apostatatis
|
ihr fallt weg |
| 3. Person Plural |
apostatant
|
sie fallen weg |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostator
|
ich werde weggefallen |
| 2. Person Singular |
apostataris apostatare
|
du wirst weggefallen |
| 3. Person Singular |
apostatatur
|
er/sie/es wird weggefallen |
| 1. Person Plural |
apostatamur
|
wir werden weggefallen |
| 2. Person Plural |
apostatamini
|
ihr werdet weggefallen |
| 3. Person Plural |
apostatantur
|
sie werden weggefallen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatem
|
ich falle weg |
| 2. Person Singular |
apostates
|
du fallest weg |
| 3. Person Singular |
apostatet
|
er/sie/es falle weg |
| 1. Person Plural |
apostatemus
|
wir fallen weg |
| 2. Person Plural |
apostatetis
|
ihr fallet weg |
| 3. Person Plural |
apostatent
|
sie fallen weg |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostater
|
ich werde weggefallen |
| 2. Person Singular |
apostateris apostatere
|
du werdest weggefallen |
| 3. Person Singular |
apostatetur
|
er/sie/es werde weggefallen |
| 1. Person Plural |
apostatemur
|
wir werden weggefallen |
| 2. Person Plural |
apostatemini
|
ihr werdet weggefallen |
| 3. Person Plural |
apostatentur
|
sie werden weggefallen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabam
|
ich fiel weg |
| 2. Person Singular |
apostatabas
|
du fielst weg |
| 3. Person Singular |
apostatabat
|
er/sie/es fiel weg |
| 1. Person Plural |
apostatabamus
|
wir fielen weg |
| 2. Person Plural |
apostatabatis
|
ihr fielt weg |
| 3. Person Plural |
apostatabant
|
sie fielen weg |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabar
|
ich wurde weggefallen |
| 2. Person Singular |
apostatabaris apostatabare
|
du wurdest weggefallen |
| 3. Person Singular |
apostatabatur
|
er/sie/es wurde weggefallen |
| 1. Person Plural |
apostatabamur
|
wir wurden weggefallen |
| 2. Person Plural |
apostatabamini
|
ihr wurdet weggefallen |
| 3. Person Plural |
apostatabantur
|
sie wurden weggefallen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatarem
|
ich fiele weg |
| 2. Person Singular |
apostatares
|
du fielest weg |
| 3. Person Singular |
apostataret
|
er/sie/es fiele weg |
| 1. Person Plural |
apostataremus
|
wir fielen weg |
| 2. Person Plural |
apostataretis
|
ihr fielet weg |
| 3. Person Plural |
apostatarent
|
sie fielen weg |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatarer
|
ich würde weggefallen |
| 2. Person Singular |
apostatareris apostatarere
|
du würdest weggefallen |
| 3. Person Singular |
apostataretur
|
er/sie/es würde weggefallen |
| 1. Person Plural |
apostataremur
|
wir würden weggefallen |
| 2. Person Plural |
apostataremini
|
ihr würdet weggefallen |
| 3. Person Plural |
apostatarentur
|
sie würden weggefallen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabo
|
ich werde wegfallen |
| 2. Person Singular |
apostatabis
|
du wirst wegfallen |
| 3. Person Singular |
apostatabit
|
er/sie/es wird wegfallen |
| 1. Person Plural |
apostatabimus
|
wir werden wegfallen |
| 2. Person Plural |
apostatabitis
|
ihr werdet wegfallen |
| 3. Person Plural |
apostatabunt
|
sie werden wegfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatabor
|
ich werde weggefallen |
| 2. Person Singular |
apostataberis apostatabere
|
du wirst weggefallen |
| 3. Person Singular |
apostatabitur
|
er/sie/es wird weggefallen |
| 1. Person Plural |
apostatabimur
|
wir werden weggefallen |
| 2. Person Plural |
apostatabimini
|
ihr werdet weggefallen |
| 3. Person Plural |
apostatabuntur
|
sie werden weggefallen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavi
|
ich bin weggefallen |
| 2. Person Singular |
apostatavisti
|
du bist weggefallen |
| 3. Person Singular |
apostatavit
|
er/sie/es ist weggefallen |
| 1. Person Plural |
apostatavimus
|
wir sind weggefallen |
| 2. Person Plural |
apostatavistis
|
ihr seid weggefallen |
| 3. Person Plural |
apostataverunt apostatavere
|
sie sind weggefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus sum
|
ich bin weggefallen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus es
|
du bist weggefallen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus est
|
er/sie/es ist weggefallen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati sumus
|
wir sind weggefallen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati estis
|
ihr seid weggefallen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati sunt
|
sie sind weggefallen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostataverim
|
ich sei weggefallen |
| 2. Person Singular |
apostataveris
|
du seiest weggefallen |
| 3. Person Singular |
apostataverit
|
er/sie/es sei weggefallen |
| 1. Person Plural |
apostataverimus
|
wir seien weggefallen |
| 2. Person Plural |
apostataveritis
|
ihr seiet weggefallen |
| 3. Person Plural |
apostataverint
|
sie seien weggefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus sim
|
ich sei weggefallen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus sis
|
du seiest weggefallen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus sit
|
er/sie/es sei weggefallen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati simus
|
wir seien weggefallen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati sitis
|
ihr seiet weggefallen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati sint
|
sie seien weggefallen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostataveram
|
ich war weggefallen |
| 2. Person Singular |
apostataveras
|
du warst weggefallen |
| 3. Person Singular |
apostataverat
|
er/sie/es war weggefallen |
| 1. Person Plural |
apostataveramus
|
wir waren weggefallen |
| 2. Person Plural |
apostataveratis
|
ihr wart weggefallen |
| 3. Person Plural |
apostataverant
|
sie waren weggefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus eram
|
ich war weggefallen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus eras
|
du warst weggefallen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus erat
|
er/sie/es war weggefallen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati eramus
|
wir waren weggefallen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati eratis
|
ihr warst weggefallen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati erant
|
sie waren weggefallen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavissem
|
ich wäre weggefallen |
| 2. Person Singular |
apostatavisses
|
du wärest weggefallen |
| 3. Person Singular |
apostatavisset
|
er/sie/es wäre weggefallen |
| 1. Person Plural |
apostatavissemus
|
wir wären weggefallen |
| 2. Person Plural |
apostatavissetis
|
ihr wäret weggefallen |
| 3. Person Plural |
apostatavissent
|
sie wären weggefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus essem
|
ich wäre weggefallen worden |
| 2. Person Singular |
apostatatus esses
|
du wärest weggefallen worden |
| 3. Person Singular |
apostatatus esset
|
er/sie/es wäre weggefallen worden |
| 1. Person Plural |
apostatati essemus
|
wir wären weggefallen worden |
| 2. Person Plural |
apostatati essetis
|
ihr wäret weggefallen worden |
| 3. Person Plural |
apostatati essent
|
sie wären weggefallen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatavero
|
ich werde weggefallen sein |
| 2. Person Singular |
apostataveris
|
du wirst weggefallen sein |
| 3. Person Singular |
apostataverit
|
er/sie/es wird weggefallen sein |
| 1. Person Plural |
apostataverimus
|
wir werden weggefallen sein |
| 2. Person Plural |
apostataveritis
|
ihr werdet weggefallen sein |
| 3. Person Plural |
apostataverint
|
sie werden weggefallen sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
apostatatus ero
|
ich werde weggefallen worden sein |
| 2. Person Singular |
apostatatus eris
|
du werdest weggefallen worden sein |
| 3. Person Singular |
apostatatus erit
|
er/sie/es werde weggefallen worden sein |
| 1. Person Plural |
apostatati erimus
|
wir werden weggefallen worden sein |
| 2. Person Plural |
apostatati eritis
|
ihr werdet weggefallen worden sein |
| 3. Person Plural |
apostatati erunt
|
sie werden weggefallen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
apostatare
|
wegfallen |
| Vorzeitigkeit |
apostatavisse
|
weggefallen haben |
| Nachzeitigkeit |
apostataturum esse
|
wegfallen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
apostatari apostatarier
|
weggefallen werden |
| Vorzeitigkeit |
apostatatum esse
|
weggefallen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
apostatatum iri
|
künftig weggefallen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
apostata
|
falle weg; falle wg! |
| 2. Person Plural |
apostatate
|
fallt weg! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
apostatato
|
| 3. Person Singular |
apostatato
|
| 2. Person Plural |
apostatatote
|
| 3. Person Plural |
apostatanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
apostatare
|
das Wegfallen |
| Genitiv |
apostatandi
|
des Wegfallens |
| Dativ |
apostatando
|
dem Wegfallen |
| Akkusativ |
apostatandum
|
das Wegfallen |
| Ablativ |
apostatando
|
durch das Wegfallen |
| Vokativ |
apostatande
|
Wegfallen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatandus
|
apostatanda
|
apostatandum
|
| Genitiv |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatandi
|
| Dativ |
apostatando
|
apostatandae
|
apostatando
|
| Akkusativ |
apostatandum
|
apostatandam
|
apostatandum
|
| Ablativ |
apostatando
|
apostatanda
|
apostatando
|
| Vokativ |
apostatande
|
apostatanda
|
apostatandum
|
Plural
| Nominativ |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatanda
|
| Genitiv |
apostatandorum
|
apostatandarum
|
apostatandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
apostatandos
|
apostatandas
|
apostatanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
apostatandi
|
apostatandae
|
apostatanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatans
|
apostatans
|
apostatans
|
| Genitiv |
apostatantis
|
apostatantis
|
apostatantis
|
| Dativ |
apostatanti
|
apostatanti
|
apostatanti
|
| Akkusativ |
apostatantem
|
apostatantem
|
apostatans
|
| Ablativ |
apostatanti apostatante
|
apostatanti apostatante
|
apostatanti apostatante
|
| Vokativ |
apostatans
|
apostatans
|
apostatans
|
Plural
| Nominativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
| Genitiv |
apostatantium apostatantum
|
apostatantium apostatantum
|
apostatantium apostatantum
|
| Dativ |
apostatantibus
|
apostatantibus
|
apostatantibus
|
| Akkusativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
| Ablativ |
apostatantibus
|
apostatantibus
|
apostatantibus
|
| Vokativ |
apostatantes
|
apostatantes
|
apostatantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostatatus
|
apostatata
|
apostatatum
|
| Genitiv |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatati
|
| Dativ |
apostatato
|
apostatatae
|
apostatato
|
| Akkusativ |
apostatatum
|
apostatatam
|
apostatatum
|
| Ablativ |
apostatato
|
apostatata
|
apostatato
|
| Vokativ |
apostatate
|
apostatata
|
apostatatum
|
Plural
| Nominativ |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatata
|
| Genitiv |
apostatatorum
|
apostatatarum
|
apostatatorum
|
| Dativ |
apostatatis
|
apostatatis
|
apostatatis
|
| Akkusativ |
apostatatos
|
apostatatas
|
apostatata
|
| Ablativ |
apostatatis
|
apostatatis
|
apostatatis
|
| Vokativ |
apostatati
|
apostatatae
|
apostatata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
apostataturus
|
apostatatura
|
apostataturum
|
| Genitiv |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostataturi
|
| Dativ |
apostataturo
|
apostataturae
|
apostataturo
|
| Akkusativ |
apostataturum
|
apostataturam
|
apostataturum
|
| Ablativ |
apostataturo
|
apostatatura
|
apostataturo
|
| Vokativ |
apostatature
|
apostatatura
|
apostataturum
|
Plural
| Nominativ |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostatatura
|
| Genitiv |
apostataturorum
|
apostataturarum
|
apostataturorum
|
| Dativ |
apostataturis
|
apostataturis
|
apostataturis
|
| Akkusativ |
apostataturos
|
apostataturas
|
apostatatura
|
| Ablativ |
apostataturis
|
apostataturis
|
apostataturis
|
| Vokativ |
apostataturi
|
apostataturae
|
apostatatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
apostatatum
|
apostatatu
|