Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbo
|
ich beweise |
| 2. Person Singular |
approbas
|
du beweist |
| 3. Person Singular |
approbat
|
er/sie/es beweist |
| 1. Person Plural |
approbamus
|
wir beweisen |
| 2. Person Plural |
approbatis
|
ihr beweist |
| 3. Person Plural |
approbant
|
sie beweisen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbor
|
ich werde bewiesen |
| 2. Person Singular |
approbaris approbare
|
du wirst bewiesen |
| 3. Person Singular |
approbatur
|
er/sie/es wird bewiesen |
| 1. Person Plural |
approbamur
|
wir werden bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbamini
|
ihr werdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
approbantur
|
sie werden bewiesen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbem
|
ich beweise |
| 2. Person Singular |
approbes
|
du beweisest |
| 3. Person Singular |
approbet
|
er/sie/es beweise |
| 1. Person Plural |
approbemus
|
wir beweisen |
| 2. Person Plural |
approbetis
|
ihr beweiset |
| 3. Person Plural |
approbent
|
sie beweisen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approber
|
ich werde bewiesen |
| 2. Person Singular |
approberis approbere
|
du werdest bewiesen |
| 3. Person Singular |
approbetur
|
er/sie/es werde bewiesen |
| 1. Person Plural |
approbemur
|
wir werden bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbemini
|
ihr werdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
approbentur
|
sie werden bewiesen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabam
|
ich bewies |
| 2. Person Singular |
approbabas
|
du bewiesest |
| 3. Person Singular |
approbabat
|
er/sie/es bewies |
| 1. Person Plural |
approbabamus
|
wir bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbabatis
|
ihr bewieset |
| 3. Person Plural |
approbabant
|
sie bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabar
|
ich wurde bewiesen |
| 2. Person Singular |
approbabaris approbabare
|
du wurdest bewiesen |
| 3. Person Singular |
approbabatur
|
er/sie/es wurde bewiesen |
| 1. Person Plural |
approbabamur
|
wir wurden bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbabamini
|
ihr wurdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
approbabantur
|
sie wurden bewiesen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarem
|
ich bewiese |
| 2. Person Singular |
approbares
|
du bewiesest |
| 3. Person Singular |
approbaret
|
er/sie/es bewiese |
| 1. Person Plural |
approbaremus
|
wir bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbaretis
|
ihr bewieset |
| 3. Person Plural |
approbarent
|
sie bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarer
|
ich würde bewiesen |
| 2. Person Singular |
approbareris approbarere
|
du würdest bewiesen |
| 3. Person Singular |
approbaretur
|
er/sie/es würde bewiesen |
| 1. Person Plural |
approbaremur
|
wir würden bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbaremini
|
ihr würdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
approbarentur
|
sie würden bewiesen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabo
|
ich werde beweisen |
| 2. Person Singular |
approbabis
|
du wirst beweisen |
| 3. Person Singular |
approbabit
|
er/sie/es wird beweisen |
| 1. Person Plural |
approbabimus
|
wir werden beweisen |
| 2. Person Plural |
approbabitis
|
ihr werdet beweisen |
| 3. Person Plural |
approbabunt
|
sie werden beweisen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabor
|
ich werde bewiesen |
| 2. Person Singular |
approbaberis approbabere
|
du wirst bewiesen |
| 3. Person Singular |
approbabitur
|
er/sie/es wird bewiesen |
| 1. Person Plural |
approbabimur
|
wir werden bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbabimini
|
ihr werdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
approbabuntur
|
sie werden bewiesen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavi
|
ich habe bewiesen |
| 2. Person Singular |
approbavisti
|
du hast bewiesen |
| 3. Person Singular |
approbavit
|
er/sie/es hat bewiesen |
| 1. Person Plural |
approbavimus
|
wir haben bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbavistis
|
ihr habt bewiesen |
| 3. Person Plural |
approbaverunt approbavere
|
sie haben bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sum
|
ich bin bewiesen worden |
| 2. Person Singular |
approbatus es
|
du bist bewiesen worden |
| 3. Person Singular |
approbatus est
|
er/sie/es ist bewiesen worden |
| 1. Person Plural |
approbati sumus
|
wir sind bewiesen worden |
| 2. Person Plural |
approbati estis
|
ihr seid bewiesen worden |
| 3. Person Plural |
approbati sunt
|
sie sind bewiesen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaverim
|
ich habe bewiesen |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du habest bewiesen |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es habe bewiesen |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir haben bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr habet bewiesen |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie haben bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sim
|
ich sei bewiesen worden |
| 2. Person Singular |
approbatus sis
|
du seiest bewiesen worden |
| 3. Person Singular |
approbatus sit
|
er/sie/es sei bewiesen worden |
| 1. Person Plural |
approbati simus
|
wir seien bewiesen worden |
| 2. Person Plural |
approbati sitis
|
ihr seiet bewiesen worden |
| 3. Person Plural |
approbati sint
|
sie seien bewiesen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaveram
|
ich hatte bewiesen |
| 2. Person Singular |
approbaveras
|
du hattest bewiesen |
| 3. Person Singular |
approbaverat
|
er/sie/es hatte bewiesen |
| 1. Person Plural |
approbaveramus
|
wir hatten bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbaveratis
|
ihr hattet bewiesen |
| 3. Person Plural |
approbaverant
|
sie hatten bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus eram
|
ich war bewiesen worden |
| 2. Person Singular |
approbatus eras
|
du warst bewiesen worden |
| 3. Person Singular |
approbatus erat
|
er/sie/es war bewiesen worden |
| 1. Person Plural |
approbati eramus
|
wir waren bewiesen worden |
| 2. Person Plural |
approbati eratis
|
ihr warst bewiesen worden |
| 3. Person Plural |
approbati erant
|
sie waren bewiesen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavissem
|
ich hätte bewiesen |
| 2. Person Singular |
approbavisses
|
du hättest bewiesen |
| 3. Person Singular |
approbavisset
|
er/sie/es hätte bewiesen |
| 1. Person Plural |
approbavissemus
|
wir hätten bewiesen |
| 2. Person Plural |
approbavissetis
|
ihr hättet bewiesen |
| 3. Person Plural |
approbavissent
|
sie hätten bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus essem
|
ich wäre bewiesen worden |
| 2. Person Singular |
approbatus esses
|
du wärest bewiesen worden |
| 3. Person Singular |
approbatus esset
|
er/sie/es wäre bewiesen worden |
| 1. Person Plural |
approbati essemus
|
wir wären bewiesen worden |
| 2. Person Plural |
approbati essetis
|
ihr wäret bewiesen worden |
| 3. Person Plural |
approbati essent
|
sie wären bewiesen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavero
|
ich werde bewiesen haben |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du wirst bewiesen haben |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es wird bewiesen haben |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir werden bewiesen haben |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr werdet bewiesen haben |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie werden bewiesen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus ero
|
ich werde bewiesen worden sein |
| 2. Person Singular |
approbatus eris
|
du werdest bewiesen worden sein |
| 3. Person Singular |
approbatus erit
|
er/sie/es werde bewiesen worden sein |
| 1. Person Plural |
approbati erimus
|
wir werden bewiesen worden sein |
| 2. Person Plural |
approbati eritis
|
ihr werdet bewiesen worden sein |
| 3. Person Plural |
approbati erunt
|
sie werden bewiesen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbare
|
beweisen |
| Vorzeitigkeit |
approbavisse
|
bewiesen haben |
| Nachzeitigkeit |
approbaturum esse
|
beweisen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbari approbarier
|
bewiesen werden |
| Vorzeitigkeit |
approbatum esse
|
bewiesen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
approbatum iri
|
künftig bewiesen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
approba
|
beweise! |
| 2. Person Plural |
approbate
|
beweist! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
approbato
|
| 3. Person Singular |
approbato
|
| 2. Person Plural |
approbatote
|
| 3. Person Plural |
approbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
approbare
|
das Beweisen |
| Genitiv |
approbandi
|
des Beweisens |
| Dativ |
approbando
|
dem Beweisen |
| Akkusativ |
approbandum
|
das Beweisen |
| Ablativ |
approbando
|
durch das Beweisen |
| Vokativ |
approbande
|
Beweisen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbandus
|
approbanda
|
approbandum
|
| Genitiv |
approbandi
|
approbandae
|
approbandi
|
| Dativ |
approbando
|
approbandae
|
approbando
|
| Akkusativ |
approbandum
|
approbandam
|
approbandum
|
| Ablativ |
approbando
|
approbanda
|
approbando
|
| Vokativ |
approbande
|
approbanda
|
approbandum
|
Plural
| Nominativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
| Genitiv |
approbandorum
|
approbandarum
|
approbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
approbandos
|
approbandas
|
approbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
| Genitiv |
approbantis
|
approbantis
|
approbantis
|
| Dativ |
approbanti
|
approbanti
|
approbanti
|
| Akkusativ |
approbantem
|
approbantem
|
approbans
|
| Ablativ |
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
| Vokativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
Plural
| Nominativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Genitiv |
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
| Dativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Akkusativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Ablativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Vokativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbatus
|
approbata
|
approbatum
|
| Genitiv |
approbati
|
approbatae
|
approbati
|
| Dativ |
approbato
|
approbatae
|
approbato
|
| Akkusativ |
approbatum
|
approbatam
|
approbatum
|
| Ablativ |
approbato
|
approbata
|
approbato
|
| Vokativ |
approbate
|
approbata
|
approbatum
|
Plural
| Nominativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
| Genitiv |
approbatorum
|
approbatarum
|
approbatorum
|
| Dativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Akkusativ |
approbatos
|
approbatas
|
approbata
|
| Ablativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Vokativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbaturus
|
approbatura
|
approbaturum
|
| Genitiv |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbaturi
|
| Dativ |
approbaturo
|
approbaturae
|
approbaturo
|
| Akkusativ |
approbaturum
|
approbaturam
|
approbaturum
|
| Ablativ |
approbaturo
|
approbatura
|
approbaturo
|
| Vokativ |
approbature
|
approbatura
|
approbaturum
|
Plural
| Nominativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
| Genitiv |
approbaturorum
|
approbaturarum
|
approbaturorum
|
| Dativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Akkusativ |
approbaturos
|
approbaturas
|
approbatura
|
| Ablativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Vokativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
approbatum
|
approbatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbo
|
ich billige |
| 2. Person Singular |
approbas
|
du billigst |
| 3. Person Singular |
approbat
|
er/sie/es billigt |
| 1. Person Plural |
approbamus
|
wir billigen |
| 2. Person Plural |
approbatis
|
ihr billigt |
| 3. Person Plural |
approbant
|
sie billigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbor
|
ich werde gebilligt |
| 2. Person Singular |
approbaris approbare
|
du wirst gebilligt |
| 3. Person Singular |
approbatur
|
er/sie/es wird gebilligt |
| 1. Person Plural |
approbamur
|
wir werden gebilligt |
| 2. Person Plural |
approbamini
|
ihr werdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
approbantur
|
sie werden gebilligt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbem
|
ich billige |
| 2. Person Singular |
approbes
|
du billigest |
| 3. Person Singular |
approbet
|
er/sie/es billige |
| 1. Person Plural |
approbemus
|
wir billigen |
| 2. Person Plural |
approbetis
|
ihr billiget |
| 3. Person Plural |
approbent
|
sie billigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approber
|
ich werde gebilligt |
| 2. Person Singular |
approberis approbere
|
du werdest gebilligt |
| 3. Person Singular |
approbetur
|
er/sie/es werde gebilligt |
| 1. Person Plural |
approbemur
|
wir werden gebilligt |
| 2. Person Plural |
approbemini
|
ihr werdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
approbentur
|
sie werden gebilligt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabam
|
ich billigte |
| 2. Person Singular |
approbabas
|
du billigtest |
| 3. Person Singular |
approbabat
|
er/sie/es billigte |
| 1. Person Plural |
approbabamus
|
wir billigten |
| 2. Person Plural |
approbabatis
|
ihr billigtet |
| 3. Person Plural |
approbabant
|
sie billigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabar
|
ich wurde gebilligt |
| 2. Person Singular |
approbabaris approbabare
|
du wurdest gebilligt |
| 3. Person Singular |
approbabatur
|
er/sie/es wurde gebilligt |
| 1. Person Plural |
approbabamur
|
wir wurden gebilligt |
| 2. Person Plural |
approbabamini
|
ihr wurdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
approbabantur
|
sie wurden gebilligt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarem
|
ich billigte |
| 2. Person Singular |
approbares
|
du billigtest |
| 3. Person Singular |
approbaret
|
er/sie/es billigte |
| 1. Person Plural |
approbaremus
|
wir billigten |
| 2. Person Plural |
approbaretis
|
ihr billigtet |
| 3. Person Plural |
approbarent
|
sie billigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarer
|
ich würde gebilligt |
| 2. Person Singular |
approbareris approbarere
|
du würdest gebilligt |
| 3. Person Singular |
approbaretur
|
er/sie/es würde gebilligt |
| 1. Person Plural |
approbaremur
|
wir würden gebilligt |
| 2. Person Plural |
approbaremini
|
ihr würdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
approbarentur
|
sie würden gebilligt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabo
|
ich werde billigen |
| 2. Person Singular |
approbabis
|
du wirst billigen |
| 3. Person Singular |
approbabit
|
er/sie/es wird billigen |
| 1. Person Plural |
approbabimus
|
wir werden billigen |
| 2. Person Plural |
approbabitis
|
ihr werdet billigen |
| 3. Person Plural |
approbabunt
|
sie werden billigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabor
|
ich werde gebilligt |
| 2. Person Singular |
approbaberis approbabere
|
du wirst gebilligt |
| 3. Person Singular |
approbabitur
|
er/sie/es wird gebilligt |
| 1. Person Plural |
approbabimur
|
wir werden gebilligt |
| 2. Person Plural |
approbabimini
|
ihr werdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
approbabuntur
|
sie werden gebilligt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavi
|
ich habe gebilligt |
| 2. Person Singular |
approbavisti
|
du hast gebilligt |
| 3. Person Singular |
approbavit
|
er/sie/es hat gebilligt |
| 1. Person Plural |
approbavimus
|
wir haben gebilligt |
| 2. Person Plural |
approbavistis
|
ihr habt gebilligt |
| 3. Person Plural |
approbaverunt approbavere
|
sie haben gebilligt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sum
|
ich bin gebilligt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus es
|
du bist gebilligt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus est
|
er/sie/es ist gebilligt worden |
| 1. Person Plural |
approbati sumus
|
wir sind gebilligt worden |
| 2. Person Plural |
approbati estis
|
ihr seid gebilligt worden |
| 3. Person Plural |
approbati sunt
|
sie sind gebilligt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaverim
|
ich habe gebilligt |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du habest gebilligt |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es habe gebilligt |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir haben gebilligt |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr habet gebilligt |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie haben gebilligt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sim
|
ich sei gebilligt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus sis
|
du seiest gebilligt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus sit
|
er/sie/es sei gebilligt worden |
| 1. Person Plural |
approbati simus
|
wir seien gebilligt worden |
| 2. Person Plural |
approbati sitis
|
ihr seiet gebilligt worden |
| 3. Person Plural |
approbati sint
|
sie seien gebilligt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaveram
|
ich hatte gebilligt |
| 2. Person Singular |
approbaveras
|
du hattest gebilligt |
| 3. Person Singular |
approbaverat
|
er/sie/es hatte gebilligt |
| 1. Person Plural |
approbaveramus
|
wir hatten gebilligt |
| 2. Person Plural |
approbaveratis
|
ihr hattet gebilligt |
| 3. Person Plural |
approbaverant
|
sie hatten gebilligt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus eram
|
ich war gebilligt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus eras
|
du warst gebilligt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus erat
|
er/sie/es war gebilligt worden |
| 1. Person Plural |
approbati eramus
|
wir waren gebilligt worden |
| 2. Person Plural |
approbati eratis
|
ihr warst gebilligt worden |
| 3. Person Plural |
approbati erant
|
sie waren gebilligt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavissem
|
ich hätte gebilligt |
| 2. Person Singular |
approbavisses
|
du hättest gebilligt |
| 3. Person Singular |
approbavisset
|
er/sie/es hätte gebilligt |
| 1. Person Plural |
approbavissemus
|
wir hätten gebilligt |
| 2. Person Plural |
approbavissetis
|
ihr hättet gebilligt |
| 3. Person Plural |
approbavissent
|
sie hätten gebilligt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus essem
|
ich wäre gebilligt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus esses
|
du wärest gebilligt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus esset
|
er/sie/es wäre gebilligt worden |
| 1. Person Plural |
approbati essemus
|
wir wären gebilligt worden |
| 2. Person Plural |
approbati essetis
|
ihr wäret gebilligt worden |
| 3. Person Plural |
approbati essent
|
sie wären gebilligt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavero
|
ich werde gebilligt haben |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du wirst gebilligt haben |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es wird gebilligt haben |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir werden gebilligt haben |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr werdet gebilligt haben |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie werden gebilligt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus ero
|
ich werde gebilligt worden sein |
| 2. Person Singular |
approbatus eris
|
du werdest gebilligt worden sein |
| 3. Person Singular |
approbatus erit
|
er/sie/es werde gebilligt worden sein |
| 1. Person Plural |
approbati erimus
|
wir werden gebilligt worden sein |
| 2. Person Plural |
approbati eritis
|
ihr werdet gebilligt worden sein |
| 3. Person Plural |
approbati erunt
|
sie werden gebilligt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbare
|
billigen |
| Vorzeitigkeit |
approbavisse
|
gebilligt haben |
| Nachzeitigkeit |
approbaturum esse
|
billigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbari approbarier
|
gebilligt werden |
| Vorzeitigkeit |
approbatum esse
|
gebilligt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
approbatum iri
|
künftig gebilligt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
approba
|
billige! |
| 2. Person Plural |
approbate
|
billigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
approbato
|
| 3. Person Singular |
approbato
|
| 2. Person Plural |
approbatote
|
| 3. Person Plural |
approbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
approbare
|
das Billigen |
| Genitiv |
approbandi
|
des Billigens |
| Dativ |
approbando
|
dem Billigen |
| Akkusativ |
approbandum
|
das Billigen |
| Ablativ |
approbando
|
durch das Billigen |
| Vokativ |
approbande
|
Billigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbandus
|
approbanda
|
approbandum
|
| Genitiv |
approbandi
|
approbandae
|
approbandi
|
| Dativ |
approbando
|
approbandae
|
approbando
|
| Akkusativ |
approbandum
|
approbandam
|
approbandum
|
| Ablativ |
approbando
|
approbanda
|
approbando
|
| Vokativ |
approbande
|
approbanda
|
approbandum
|
Plural
| Nominativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
| Genitiv |
approbandorum
|
approbandarum
|
approbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
approbandos
|
approbandas
|
approbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
| Genitiv |
approbantis
|
approbantis
|
approbantis
|
| Dativ |
approbanti
|
approbanti
|
approbanti
|
| Akkusativ |
approbantem
|
approbantem
|
approbans
|
| Ablativ |
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
| Vokativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
Plural
| Nominativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Genitiv |
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
| Dativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Akkusativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Ablativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Vokativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbatus
|
approbata
|
approbatum
|
| Genitiv |
approbati
|
approbatae
|
approbati
|
| Dativ |
approbato
|
approbatae
|
approbato
|
| Akkusativ |
approbatum
|
approbatam
|
approbatum
|
| Ablativ |
approbato
|
approbata
|
approbato
|
| Vokativ |
approbate
|
approbata
|
approbatum
|
Plural
| Nominativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
| Genitiv |
approbatorum
|
approbatarum
|
approbatorum
|
| Dativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Akkusativ |
approbatos
|
approbatas
|
approbata
|
| Ablativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Vokativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbaturus
|
approbatura
|
approbaturum
|
| Genitiv |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbaturi
|
| Dativ |
approbaturo
|
approbaturae
|
approbaturo
|
| Akkusativ |
approbaturum
|
approbaturam
|
approbaturum
|
| Ablativ |
approbaturo
|
approbatura
|
approbaturo
|
| Vokativ |
approbature
|
approbatura
|
approbaturum
|
Plural
| Nominativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
| Genitiv |
approbaturorum
|
approbaturarum
|
approbaturorum
|
| Dativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Akkusativ |
approbaturos
|
approbaturas
|
approbatura
|
| Ablativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Vokativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
approbatum
|
approbatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbo
|
ich genehmige |
| 2. Person Singular |
approbas
|
du genehmigst |
| 3. Person Singular |
approbat
|
er/sie/es genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbamus
|
wir genehmigen |
| 2. Person Plural |
approbatis
|
ihr genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbant
|
sie genehmigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbor
|
ich werde genehmigt |
| 2. Person Singular |
approbaris approbare
|
du wirst genehmigt |
| 3. Person Singular |
approbatur
|
er/sie/es wird genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbamur
|
wir werden genehmigt |
| 2. Person Plural |
approbamini
|
ihr werdet genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbantur
|
sie werden genehmigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbem
|
ich genehmige |
| 2. Person Singular |
approbes
|
du genehmigest |
| 3. Person Singular |
approbet
|
er/sie/es genehmige |
| 1. Person Plural |
approbemus
|
wir genehmigen |
| 2. Person Plural |
approbetis
|
ihr genehmiget |
| 3. Person Plural |
approbent
|
sie genehmigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approber
|
ich werde genehmigt |
| 2. Person Singular |
approberis approbere
|
du werdest genehmigt |
| 3. Person Singular |
approbetur
|
er/sie/es werde genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbemur
|
wir werden genehmigt |
| 2. Person Plural |
approbemini
|
ihr werdet genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbentur
|
sie werden genehmigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabam
|
ich genehmigte |
| 2. Person Singular |
approbabas
|
du genehmigtest |
| 3. Person Singular |
approbabat
|
er/sie/es genehmigte |
| 1. Person Plural |
approbabamus
|
wir genehmigten |
| 2. Person Plural |
approbabatis
|
ihr genehmigtet |
| 3. Person Plural |
approbabant
|
sie genehmigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabar
|
ich wurde genehmigt |
| 2. Person Singular |
approbabaris approbabare
|
du wurdest genehmigt |
| 3. Person Singular |
approbabatur
|
er/sie/es wurde genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbabamur
|
wir wurden genehmigt |
| 2. Person Plural |
approbabamini
|
ihr wurdet genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbabantur
|
sie wurden genehmigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarem
|
ich genehmigte |
| 2. Person Singular |
approbares
|
du genehmigtest |
| 3. Person Singular |
approbaret
|
er/sie/es genehmigte |
| 1. Person Plural |
approbaremus
|
wir genehmigten |
| 2. Person Plural |
approbaretis
|
ihr genehmigtet |
| 3. Person Plural |
approbarent
|
sie genehmigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarer
|
ich würde genehmigt |
| 2. Person Singular |
approbareris approbarere
|
du würdest genehmigt |
| 3. Person Singular |
approbaretur
|
er/sie/es würde genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbaremur
|
wir würden genehmigt |
| 2. Person Plural |
approbaremini
|
ihr würdet genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbarentur
|
sie würden genehmigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabo
|
ich werde genehmigen |
| 2. Person Singular |
approbabis
|
du wirst genehmigen |
| 3. Person Singular |
approbabit
|
er/sie/es wird genehmigen |
| 1. Person Plural |
approbabimus
|
wir werden genehmigen |
| 2. Person Plural |
approbabitis
|
ihr werdet genehmigen |
| 3. Person Plural |
approbabunt
|
sie werden genehmigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabor
|
ich werde genehmigt |
| 2. Person Singular |
approbaberis approbabere
|
du wirst genehmigt |
| 3. Person Singular |
approbabitur
|
er/sie/es wird genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbabimur
|
wir werden genehmigt |
| 2. Person Plural |
approbabimini
|
ihr werdet genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbabuntur
|
sie werden genehmigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavi
|
ich habe genehmigt |
| 2. Person Singular |
approbavisti
|
du hast genehmigt |
| 3. Person Singular |
approbavit
|
er/sie/es hat genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbavimus
|
wir haben genehmigt |
| 2. Person Plural |
approbavistis
|
ihr habt genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbaverunt approbavere
|
sie haben genehmigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sum
|
ich bin genehmigt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus es
|
du bist genehmigt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus est
|
er/sie/es ist genehmigt worden |
| 1. Person Plural |
approbati sumus
|
wir sind genehmigt worden |
| 2. Person Plural |
approbati estis
|
ihr seid genehmigt worden |
| 3. Person Plural |
approbati sunt
|
sie sind genehmigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaverim
|
ich habe genehmigt |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du habest genehmigt |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es habe genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir haben genehmigt |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr habet genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie haben genehmigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sim
|
ich sei genehmigt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus sis
|
du seiest genehmigt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus sit
|
er/sie/es sei genehmigt worden |
| 1. Person Plural |
approbati simus
|
wir seien genehmigt worden |
| 2. Person Plural |
approbati sitis
|
ihr seiet genehmigt worden |
| 3. Person Plural |
approbati sint
|
sie seien genehmigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaveram
|
ich hatte genehmigt |
| 2. Person Singular |
approbaveras
|
du hattest genehmigt |
| 3. Person Singular |
approbaverat
|
er/sie/es hatte genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbaveramus
|
wir hatten genehmigt |
| 2. Person Plural |
approbaveratis
|
ihr hattet genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbaverant
|
sie hatten genehmigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus eram
|
ich war genehmigt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus eras
|
du warst genehmigt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus erat
|
er/sie/es war genehmigt worden |
| 1. Person Plural |
approbati eramus
|
wir waren genehmigt worden |
| 2. Person Plural |
approbati eratis
|
ihr warst genehmigt worden |
| 3. Person Plural |
approbati erant
|
sie waren genehmigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavissem
|
ich hätte genehmigt |
| 2. Person Singular |
approbavisses
|
du hättest genehmigt |
| 3. Person Singular |
approbavisset
|
er/sie/es hätte genehmigt |
| 1. Person Plural |
approbavissemus
|
wir hätten genehmigt |
| 2. Person Plural |
approbavissetis
|
ihr hättet genehmigt |
| 3. Person Plural |
approbavissent
|
sie hätten genehmigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus essem
|
ich wäre genehmigt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus esses
|
du wärest genehmigt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus esset
|
er/sie/es wäre genehmigt worden |
| 1. Person Plural |
approbati essemus
|
wir wären genehmigt worden |
| 2. Person Plural |
approbati essetis
|
ihr wäret genehmigt worden |
| 3. Person Plural |
approbati essent
|
sie wären genehmigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavero
|
ich werde genehmigt haben |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du wirst genehmigt haben |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es wird genehmigt haben |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir werden genehmigt haben |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr werdet genehmigt haben |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie werden genehmigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus ero
|
ich werde genehmigt worden sein |
| 2. Person Singular |
approbatus eris
|
du werdest genehmigt worden sein |
| 3. Person Singular |
approbatus erit
|
er/sie/es werde genehmigt worden sein |
| 1. Person Plural |
approbati erimus
|
wir werden genehmigt worden sein |
| 2. Person Plural |
approbati eritis
|
ihr werdet genehmigt worden sein |
| 3. Person Plural |
approbati erunt
|
sie werden genehmigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbare
|
genehmigen |
| Vorzeitigkeit |
approbavisse
|
genehmigt haben |
| Nachzeitigkeit |
approbaturum esse
|
genehmigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbari approbarier
|
genehmigt werden |
| Vorzeitigkeit |
approbatum esse
|
genehmigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
approbatum iri
|
künftig genehmigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
approba
|
genehmige! |
| 2. Person Plural |
approbate
|
genehmigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
approbato
|
| 3. Person Singular |
approbato
|
| 2. Person Plural |
approbatote
|
| 3. Person Plural |
approbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
approbare
|
das Genehmigen |
| Genitiv |
approbandi
|
des Genehmigens |
| Dativ |
approbando
|
dem Genehmigen |
| Akkusativ |
approbandum
|
das Genehmigen |
| Ablativ |
approbando
|
durch das Genehmigen |
| Vokativ |
approbande
|
Genehmigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbandus
|
approbanda
|
approbandum
|
| Genitiv |
approbandi
|
approbandae
|
approbandi
|
| Dativ |
approbando
|
approbandae
|
approbando
|
| Akkusativ |
approbandum
|
approbandam
|
approbandum
|
| Ablativ |
approbando
|
approbanda
|
approbando
|
| Vokativ |
approbande
|
approbanda
|
approbandum
|
Plural
| Nominativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
| Genitiv |
approbandorum
|
approbandarum
|
approbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
approbandos
|
approbandas
|
approbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
| Genitiv |
approbantis
|
approbantis
|
approbantis
|
| Dativ |
approbanti
|
approbanti
|
approbanti
|
| Akkusativ |
approbantem
|
approbantem
|
approbans
|
| Ablativ |
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
| Vokativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
Plural
| Nominativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Genitiv |
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
| Dativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Akkusativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Ablativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Vokativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbatus
|
approbata
|
approbatum
|
| Genitiv |
approbati
|
approbatae
|
approbati
|
| Dativ |
approbato
|
approbatae
|
approbato
|
| Akkusativ |
approbatum
|
approbatam
|
approbatum
|
| Ablativ |
approbato
|
approbata
|
approbato
|
| Vokativ |
approbate
|
approbata
|
approbatum
|
Plural
| Nominativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
| Genitiv |
approbatorum
|
approbatarum
|
approbatorum
|
| Dativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Akkusativ |
approbatos
|
approbatas
|
approbata
|
| Ablativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Vokativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbaturus
|
approbatura
|
approbaturum
|
| Genitiv |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbaturi
|
| Dativ |
approbaturo
|
approbaturae
|
approbaturo
|
| Akkusativ |
approbaturum
|
approbaturam
|
approbaturum
|
| Ablativ |
approbaturo
|
approbatura
|
approbaturo
|
| Vokativ |
approbature
|
approbatura
|
approbaturum
|
Plural
| Nominativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
| Genitiv |
approbaturorum
|
approbaturarum
|
approbaturorum
|
| Dativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Akkusativ |
approbaturos
|
approbaturas
|
approbatura
|
| Ablativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Vokativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
approbatum
|
approbatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbo
|
ich heiße gut |
| 2. Person Singular |
approbas
|
du heißt gut |
| 3. Person Singular |
approbat
|
er/sie/es heißt gut |
| 1. Person Plural |
approbamus
|
wir heißen gut |
| 2. Person Plural |
approbatis
|
ihr heißt gut |
| 3. Person Plural |
approbant
|
sie heißen gut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbor
|
ich werde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
approbaris approbare
|
du wirst gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
approbatur
|
er/sie/es wird gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
approbamur
|
wir werden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
approbamini
|
ihr werdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
approbantur
|
sie werden gutgeheißen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbem
|
ich heiße gut |
| 2. Person Singular |
approbes
|
du heißest gut |
| 3. Person Singular |
approbet
|
er/sie/es heiße gut |
| 1. Person Plural |
approbemus
|
wir heißen gut |
| 2. Person Plural |
approbetis
|
ihr heißet gut |
| 3. Person Plural |
approbent
|
sie heißen gut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approber
|
ich werde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
approberis approbere
|
du werdest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
approbetur
|
er/sie/es werde gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
approbemur
|
wir werden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
approbemini
|
ihr werdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
approbentur
|
sie werden gutgeheißen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabam
|
ich hieß gut |
| 2. Person Singular |
approbabas
|
du hießest gut |
| 3. Person Singular |
approbabat
|
er/sie/es hieß gut |
| 1. Person Plural |
approbabamus
|
wir hießen gut |
| 2. Person Plural |
approbabatis
|
ihr hießt gut |
| 3. Person Plural |
approbabant
|
sie hießen gut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabar
|
ich wurde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
approbabaris approbabare
|
du wurdest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
approbabatur
|
er/sie/es wurde gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
approbabamur
|
wir wurden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
approbabamini
|
ihr wurdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
approbabantur
|
sie wurden gutgeheißen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarem
|
ich hieße gut |
| 2. Person Singular |
approbares
|
du hießest gut |
| 3. Person Singular |
approbaret
|
er/sie/es hieße gut |
| 1. Person Plural |
approbaremus
|
wir hießen gut |
| 2. Person Plural |
approbaretis
|
ihr hießet gut |
| 3. Person Plural |
approbarent
|
sie hießen gut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarer
|
ich würde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
approbareris approbarere
|
du würdest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
approbaretur
|
er/sie/es würde gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
approbaremur
|
wir würden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
approbaremini
|
ihr würdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
approbarentur
|
sie würden gutgeheißen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabo
|
ich werde gutheißen |
| 2. Person Singular |
approbabis
|
du wirst gutheißen |
| 3. Person Singular |
approbabit
|
er/sie/es wird gutheißen |
| 1. Person Plural |
approbabimus
|
wir werden gutheißen |
| 2. Person Plural |
approbabitis
|
ihr werdet gutheißen |
| 3. Person Plural |
approbabunt
|
sie werden gutheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabor
|
ich werde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
approbaberis approbabere
|
du wirst gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
approbabitur
|
er/sie/es wird gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
approbabimur
|
wir werden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
approbabimini
|
ihr werdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
approbabuntur
|
sie werden gutgeheißen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavi
|
ich habe gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
approbavisti
|
du hast gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
approbavit
|
er/sie/es hat gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
approbavimus
|
wir haben gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
approbavistis
|
ihr habt gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
approbaverunt approbavere
|
sie haben gutgeheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sum
|
ich bin gutgeheißen worden |
| 2. Person Singular |
approbatus es
|
du bist gutgeheißen worden |
| 3. Person Singular |
approbatus est
|
er/sie/es ist gutgeheißen worden |
| 1. Person Plural |
approbati sumus
|
wir sind gutgeheißen worden |
| 2. Person Plural |
approbati estis
|
ihr seid gutgeheißen worden |
| 3. Person Plural |
approbati sunt
|
sie sind gutgeheißen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaverim
|
ich habe gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du habest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es habe gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir haben gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr habet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie haben gutgeheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sim
|
ich sei gutgeheißen worden |
| 2. Person Singular |
approbatus sis
|
du seiest gutgeheißen worden |
| 3. Person Singular |
approbatus sit
|
er/sie/es sei gutgeheißen worden |
| 1. Person Plural |
approbati simus
|
wir seien gutgeheißen worden |
| 2. Person Plural |
approbati sitis
|
ihr seiet gutgeheißen worden |
| 3. Person Plural |
approbati sint
|
sie seien gutgeheißen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaveram
|
ich hatte gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
approbaveras
|
du hattest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
approbaverat
|
er/sie/es hatte gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
approbaveramus
|
wir hatten gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
approbaveratis
|
ihr hattet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
approbaverant
|
sie hatten gutgeheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus eram
|
ich war gutgeheißen worden |
| 2. Person Singular |
approbatus eras
|
du warst gutgeheißen worden |
| 3. Person Singular |
approbatus erat
|
er/sie/es war gutgeheißen worden |
| 1. Person Plural |
approbati eramus
|
wir waren gutgeheißen worden |
| 2. Person Plural |
approbati eratis
|
ihr warst gutgeheißen worden |
| 3. Person Plural |
approbati erant
|
sie waren gutgeheißen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavissem
|
ich hätte gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
approbavisses
|
du hättest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
approbavisset
|
er/sie/es hätte gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
approbavissemus
|
wir hätten gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
approbavissetis
|
ihr hättet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
approbavissent
|
sie hätten gutgeheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus essem
|
ich wäre gutgeheißen worden |
| 2. Person Singular |
approbatus esses
|
du wärest gutgeheißen worden |
| 3. Person Singular |
approbatus esset
|
er/sie/es wäre gutgeheißen worden |
| 1. Person Plural |
approbati essemus
|
wir wären gutgeheißen worden |
| 2. Person Plural |
approbati essetis
|
ihr wäret gutgeheißen worden |
| 3. Person Plural |
approbati essent
|
sie wären gutgeheißen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavero
|
ich werde gutgeheißen haben |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du wirst gutgeheißen haben |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es wird gutgeheißen haben |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir werden gutgeheißen haben |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr werdet gutgeheißen haben |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie werden gutgeheißen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus ero
|
ich werde gutgeheißen worden sein |
| 2. Person Singular |
approbatus eris
|
du werdest gutgeheißen worden sein |
| 3. Person Singular |
approbatus erit
|
er/sie/es werde gutgeheißen worden sein |
| 1. Person Plural |
approbati erimus
|
wir werden gutgeheißen worden sein |
| 2. Person Plural |
approbati eritis
|
ihr werdet gutgeheißen worden sein |
| 3. Person Plural |
approbati erunt
|
sie werden gutgeheißen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbare
|
gutheißen |
| Vorzeitigkeit |
approbavisse
|
gutgeheißen haben |
| Nachzeitigkeit |
approbaturum esse
|
gutheißen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbari approbarier
|
gutgeheißen werden |
| Vorzeitigkeit |
approbatum esse
|
gutgeheißen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
approbatum iri
|
künftig gutgeheißen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
approba
|
heiß gut; heiß gute! |
| 2. Person Plural |
approbate
|
heißt gut! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
approbato
|
| 3. Person Singular |
approbato
|
| 2. Person Plural |
approbatote
|
| 3. Person Plural |
approbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
approbare
|
das Gutheißen |
| Genitiv |
approbandi
|
des Gutheißens |
| Dativ |
approbando
|
dem Gutheißen |
| Akkusativ |
approbandum
|
das Gutheißen |
| Ablativ |
approbando
|
durch das Gutheißen |
| Vokativ |
approbande
|
Gutheißen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbandus
|
approbanda
|
approbandum
|
| Genitiv |
approbandi
|
approbandae
|
approbandi
|
| Dativ |
approbando
|
approbandae
|
approbando
|
| Akkusativ |
approbandum
|
approbandam
|
approbandum
|
| Ablativ |
approbando
|
approbanda
|
approbando
|
| Vokativ |
approbande
|
approbanda
|
approbandum
|
Plural
| Nominativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
| Genitiv |
approbandorum
|
approbandarum
|
approbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
approbandos
|
approbandas
|
approbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
| Genitiv |
approbantis
|
approbantis
|
approbantis
|
| Dativ |
approbanti
|
approbanti
|
approbanti
|
| Akkusativ |
approbantem
|
approbantem
|
approbans
|
| Ablativ |
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
| Vokativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
Plural
| Nominativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Genitiv |
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
| Dativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Akkusativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Ablativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Vokativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbatus
|
approbata
|
approbatum
|
| Genitiv |
approbati
|
approbatae
|
approbati
|
| Dativ |
approbato
|
approbatae
|
approbato
|
| Akkusativ |
approbatum
|
approbatam
|
approbatum
|
| Ablativ |
approbato
|
approbata
|
approbato
|
| Vokativ |
approbate
|
approbata
|
approbatum
|
Plural
| Nominativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
| Genitiv |
approbatorum
|
approbatarum
|
approbatorum
|
| Dativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Akkusativ |
approbatos
|
approbatas
|
approbata
|
| Ablativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Vokativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbaturus
|
approbatura
|
approbaturum
|
| Genitiv |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbaturi
|
| Dativ |
approbaturo
|
approbaturae
|
approbaturo
|
| Akkusativ |
approbaturum
|
approbaturam
|
approbaturum
|
| Ablativ |
approbaturo
|
approbatura
|
approbaturo
|
| Vokativ |
approbature
|
approbatura
|
approbaturum
|
Plural
| Nominativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
| Genitiv |
approbaturorum
|
approbaturarum
|
approbaturorum
|
| Dativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Akkusativ |
approbaturos
|
approbaturas
|
approbatura
|
| Ablativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Vokativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
approbatum
|
approbatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbo
|
ich segne |
| 2. Person Singular |
approbas
|
du segnest |
| 3. Person Singular |
approbat
|
er/sie/es segnet |
| 1. Person Plural |
approbamus
|
wir segnen |
| 2. Person Plural |
approbatis
|
ihr segnet |
| 3. Person Plural |
approbant
|
sie segnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbor
|
ich werde gesegnet |
| 2. Person Singular |
approbaris approbare
|
du wirst gesegnet |
| 3. Person Singular |
approbatur
|
er/sie/es wird gesegnet |
| 1. Person Plural |
approbamur
|
wir werden gesegnet |
| 2. Person Plural |
approbamini
|
ihr werdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
approbantur
|
sie werden gesegnet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbem
|
ich segne |
| 2. Person Singular |
approbes
|
du segnest |
| 3. Person Singular |
approbet
|
er/sie/es segne |
| 1. Person Plural |
approbemus
|
wir segnen |
| 2. Person Plural |
approbetis
|
ihr segnet |
| 3. Person Plural |
approbent
|
sie segnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approber
|
ich werde gesegnet |
| 2. Person Singular |
approberis approbere
|
du werdest gesegnet |
| 3. Person Singular |
approbetur
|
er/sie/es werde gesegnet |
| 1. Person Plural |
approbemur
|
wir werden gesegnet |
| 2. Person Plural |
approbemini
|
ihr werdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
approbentur
|
sie werden gesegnet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabam
|
ich segnete |
| 2. Person Singular |
approbabas
|
du segnetest |
| 3. Person Singular |
approbabat
|
er/sie/es segnete |
| 1. Person Plural |
approbabamus
|
wir segneten |
| 2. Person Plural |
approbabatis
|
ihr segnetet |
| 3. Person Plural |
approbabant
|
sie segneten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabar
|
ich wurde gesegnet |
| 2. Person Singular |
approbabaris approbabare
|
du wurdest gesegnet |
| 3. Person Singular |
approbabatur
|
er/sie/es wurde gesegnet |
| 1. Person Plural |
approbabamur
|
wir wurden gesegnet |
| 2. Person Plural |
approbabamini
|
ihr wurdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
approbabantur
|
sie wurden gesegnet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarem
|
ich segnete |
| 2. Person Singular |
approbares
|
du segnetest |
| 3. Person Singular |
approbaret
|
er/sie/es segnete |
| 1. Person Plural |
approbaremus
|
wir segneten |
| 2. Person Plural |
approbaretis
|
ihr segnetet |
| 3. Person Plural |
approbarent
|
sie segneten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarer
|
ich würde gesegnet |
| 2. Person Singular |
approbareris approbarere
|
du würdest gesegnet |
| 3. Person Singular |
approbaretur
|
er/sie/es würde gesegnet |
| 1. Person Plural |
approbaremur
|
wir würden gesegnet |
| 2. Person Plural |
approbaremini
|
ihr würdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
approbarentur
|
sie würden gesegnet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabo
|
ich werde segnen |
| 2. Person Singular |
approbabis
|
du wirst segnen |
| 3. Person Singular |
approbabit
|
er/sie/es wird segnen |
| 1. Person Plural |
approbabimus
|
wir werden segnen |
| 2. Person Plural |
approbabitis
|
ihr werdet segnen |
| 3. Person Plural |
approbabunt
|
sie werden segnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabor
|
ich werde gesegnet |
| 2. Person Singular |
approbaberis approbabere
|
du wirst gesegnet |
| 3. Person Singular |
approbabitur
|
er/sie/es wird gesegnet |
| 1. Person Plural |
approbabimur
|
wir werden gesegnet |
| 2. Person Plural |
approbabimini
|
ihr werdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
approbabuntur
|
sie werden gesegnet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavi
|
ich habe gesegnet |
| 2. Person Singular |
approbavisti
|
du hast gesegnet |
| 3. Person Singular |
approbavit
|
er/sie/es hat gesegnet |
| 1. Person Plural |
approbavimus
|
wir haben gesegnet |
| 2. Person Plural |
approbavistis
|
ihr habt gesegnet |
| 3. Person Plural |
approbaverunt approbavere
|
sie haben gesegnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sum
|
ich bin gesegnet worden |
| 2. Person Singular |
approbatus es
|
du bist gesegnet worden |
| 3. Person Singular |
approbatus est
|
er/sie/es ist gesegnet worden |
| 1. Person Plural |
approbati sumus
|
wir sind gesegnet worden |
| 2. Person Plural |
approbati estis
|
ihr seid gesegnet worden |
| 3. Person Plural |
approbati sunt
|
sie sind gesegnet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaverim
|
ich habe gesegnet |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du habest gesegnet |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es habe gesegnet |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir haben gesegnet |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr habet gesegnet |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie haben gesegnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sim
|
ich sei gesegnet worden |
| 2. Person Singular |
approbatus sis
|
du seiest gesegnet worden |
| 3. Person Singular |
approbatus sit
|
er/sie/es sei gesegnet worden |
| 1. Person Plural |
approbati simus
|
wir seien gesegnet worden |
| 2. Person Plural |
approbati sitis
|
ihr seiet gesegnet worden |
| 3. Person Plural |
approbati sint
|
sie seien gesegnet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaveram
|
ich hatte gesegnet |
| 2. Person Singular |
approbaveras
|
du hattest gesegnet |
| 3. Person Singular |
approbaverat
|
er/sie/es hatte gesegnet |
| 1. Person Plural |
approbaveramus
|
wir hatten gesegnet |
| 2. Person Plural |
approbaveratis
|
ihr hattet gesegnet |
| 3. Person Plural |
approbaverant
|
sie hatten gesegnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus eram
|
ich war gesegnet worden |
| 2. Person Singular |
approbatus eras
|
du warst gesegnet worden |
| 3. Person Singular |
approbatus erat
|
er/sie/es war gesegnet worden |
| 1. Person Plural |
approbati eramus
|
wir waren gesegnet worden |
| 2. Person Plural |
approbati eratis
|
ihr warst gesegnet worden |
| 3. Person Plural |
approbati erant
|
sie waren gesegnet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavissem
|
ich hätte gesegnet |
| 2. Person Singular |
approbavisses
|
du hättest gesegnet |
| 3. Person Singular |
approbavisset
|
er/sie/es hätte gesegnet |
| 1. Person Plural |
approbavissemus
|
wir hätten gesegnet |
| 2. Person Plural |
approbavissetis
|
ihr hättet gesegnet |
| 3. Person Plural |
approbavissent
|
sie hätten gesegnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus essem
|
ich wäre gesegnet worden |
| 2. Person Singular |
approbatus esses
|
du wärest gesegnet worden |
| 3. Person Singular |
approbatus esset
|
er/sie/es wäre gesegnet worden |
| 1. Person Plural |
approbati essemus
|
wir wären gesegnet worden |
| 2. Person Plural |
approbati essetis
|
ihr wäret gesegnet worden |
| 3. Person Plural |
approbati essent
|
sie wären gesegnet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavero
|
ich werde gesegnet haben |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du wirst gesegnet haben |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es wird gesegnet haben |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir werden gesegnet haben |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr werdet gesegnet haben |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie werden gesegnet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus ero
|
ich werde gesegnet worden sein |
| 2. Person Singular |
approbatus eris
|
du werdest gesegnet worden sein |
| 3. Person Singular |
approbatus erit
|
er/sie/es werde gesegnet worden sein |
| 1. Person Plural |
approbati erimus
|
wir werden gesegnet worden sein |
| 2. Person Plural |
approbati eritis
|
ihr werdet gesegnet worden sein |
| 3. Person Plural |
approbati erunt
|
sie werden gesegnet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbare
|
segnen |
| Vorzeitigkeit |
approbavisse
|
gesegnet haben |
| Nachzeitigkeit |
approbaturum esse
|
segnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbari approbarier
|
gesegnet werden |
| Vorzeitigkeit |
approbatum esse
|
gesegnet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
approbatum iri
|
künftig gesegnet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
approba
|
segne! |
| 2. Person Plural |
approbate
|
segnet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
approbato
|
| 3. Person Singular |
approbato
|
| 2. Person Plural |
approbatote
|
| 3. Person Plural |
approbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
approbare
|
das Segnen |
| Genitiv |
approbandi
|
des Segnens |
| Dativ |
approbando
|
dem Segnen |
| Akkusativ |
approbandum
|
das Segnen |
| Ablativ |
approbando
|
durch das Segnen |
| Vokativ |
approbande
|
Segnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbandus
|
approbanda
|
approbandum
|
| Genitiv |
approbandi
|
approbandae
|
approbandi
|
| Dativ |
approbando
|
approbandae
|
approbando
|
| Akkusativ |
approbandum
|
approbandam
|
approbandum
|
| Ablativ |
approbando
|
approbanda
|
approbando
|
| Vokativ |
approbande
|
approbanda
|
approbandum
|
Plural
| Nominativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
| Genitiv |
approbandorum
|
approbandarum
|
approbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
approbandos
|
approbandas
|
approbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
| Genitiv |
approbantis
|
approbantis
|
approbantis
|
| Dativ |
approbanti
|
approbanti
|
approbanti
|
| Akkusativ |
approbantem
|
approbantem
|
approbans
|
| Ablativ |
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
| Vokativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
Plural
| Nominativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Genitiv |
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
| Dativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Akkusativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Ablativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Vokativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbatus
|
approbata
|
approbatum
|
| Genitiv |
approbati
|
approbatae
|
approbati
|
| Dativ |
approbato
|
approbatae
|
approbato
|
| Akkusativ |
approbatum
|
approbatam
|
approbatum
|
| Ablativ |
approbato
|
approbata
|
approbato
|
| Vokativ |
approbate
|
approbata
|
approbatum
|
Plural
| Nominativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
| Genitiv |
approbatorum
|
approbatarum
|
approbatorum
|
| Dativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Akkusativ |
approbatos
|
approbatas
|
approbata
|
| Ablativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Vokativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbaturus
|
approbatura
|
approbaturum
|
| Genitiv |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbaturi
|
| Dativ |
approbaturo
|
approbaturae
|
approbaturo
|
| Akkusativ |
approbaturum
|
approbaturam
|
approbaturum
|
| Ablativ |
approbaturo
|
approbatura
|
approbaturo
|
| Vokativ |
approbature
|
approbatura
|
approbaturum
|
Plural
| Nominativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
| Genitiv |
approbaturorum
|
approbaturarum
|
approbaturorum
|
| Dativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Akkusativ |
approbaturos
|
approbaturas
|
approbatura
|
| Ablativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Vokativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
approbatum
|
approbatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbo
|
ich erkenne an |
| 2. Person Singular |
approbas
|
du erkennst an |
| 3. Person Singular |
approbat
|
er/sie/es erkennt an |
| 1. Person Plural |
approbamus
|
wir erkennen an |
| 2. Person Plural |
approbatis
|
ihr erkennt an |
| 3. Person Plural |
approbant
|
sie erkennen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbor
|
ich werde anerkannt |
| 2. Person Singular |
approbaris approbare
|
du wirst anerkannt |
| 3. Person Singular |
approbatur
|
er/sie/es wird anerkannt |
| 1. Person Plural |
approbamur
|
wir werden anerkannt |
| 2. Person Plural |
approbamini
|
ihr werdet anerkannt |
| 3. Person Plural |
approbantur
|
sie werden anerkannt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbem
|
ich erkenne an |
| 2. Person Singular |
approbes
|
du erkennest an |
| 3. Person Singular |
approbet
|
er/sie/es erkenne an |
| 1. Person Plural |
approbemus
|
wir erkennen an |
| 2. Person Plural |
approbetis
|
ihr erkennet an |
| 3. Person Plural |
approbent
|
sie erkennen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approber
|
ich werde anerkannt |
| 2. Person Singular |
approberis approbere
|
du werdest anerkannt |
| 3. Person Singular |
approbetur
|
er/sie/es werde anerkannt |
| 1. Person Plural |
approbemur
|
wir werden anerkannt |
| 2. Person Plural |
approbemini
|
ihr werdet anerkannt |
| 3. Person Plural |
approbentur
|
sie werden anerkannt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabam
|
ich erkannte an |
| 2. Person Singular |
approbabas
|
du erkanntest an |
| 3. Person Singular |
approbabat
|
er/sie/es erkannte an |
| 1. Person Plural |
approbabamus
|
wir erkannten an |
| 2. Person Plural |
approbabatis
|
ihr erkanntet an |
| 3. Person Plural |
approbabant
|
sie erkannten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabar
|
ich wurde anerkannt |
| 2. Person Singular |
approbabaris approbabare
|
du wurdest anerkannt |
| 3. Person Singular |
approbabatur
|
er/sie/es wurde anerkannt |
| 1. Person Plural |
approbabamur
|
wir wurden anerkannt |
| 2. Person Plural |
approbabamini
|
ihr wurdet anerkannt |
| 3. Person Plural |
approbabantur
|
sie wurden anerkannt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarem
|
ich erkennte an |
| 2. Person Singular |
approbares
|
du erkenntest an |
| 3. Person Singular |
approbaret
|
er/sie/es erkennte an |
| 1. Person Plural |
approbaremus
|
wir erkennten an |
| 2. Person Plural |
approbaretis
|
ihr erkenntet an |
| 3. Person Plural |
approbarent
|
sie erkennten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarer
|
ich würde anerkannt |
| 2. Person Singular |
approbareris approbarere
|
du würdest anerkannt |
| 3. Person Singular |
approbaretur
|
er/sie/es würde anerkannt |
| 1. Person Plural |
approbaremur
|
wir würden anerkannt |
| 2. Person Plural |
approbaremini
|
ihr würdet anerkannt |
| 3. Person Plural |
approbarentur
|
sie würden anerkannt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabo
|
ich werde anerkennen |
| 2. Person Singular |
approbabis
|
du wirst anerkennen |
| 3. Person Singular |
approbabit
|
er/sie/es wird anerkennen |
| 1. Person Plural |
approbabimus
|
wir werden anerkennen |
| 2. Person Plural |
approbabitis
|
ihr werdet anerkennen |
| 3. Person Plural |
approbabunt
|
sie werden anerkennen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabor
|
ich werde anerkannt |
| 2. Person Singular |
approbaberis approbabere
|
du wirst anerkannt |
| 3. Person Singular |
approbabitur
|
er/sie/es wird anerkannt |
| 1. Person Plural |
approbabimur
|
wir werden anerkannt |
| 2. Person Plural |
approbabimini
|
ihr werdet anerkannt |
| 3. Person Plural |
approbabuntur
|
sie werden anerkannt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavi
|
ich habe anerkannt |
| 2. Person Singular |
approbavisti
|
du hast anerkannt |
| 3. Person Singular |
approbavit
|
er/sie/es hat anerkannt |
| 1. Person Plural |
approbavimus
|
wir haben anerkannt |
| 2. Person Plural |
approbavistis
|
ihr habt anerkannt |
| 3. Person Plural |
approbaverunt approbavere
|
sie haben anerkannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sum
|
ich bin anerkannt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus es
|
du bist anerkannt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus est
|
er/sie/es ist anerkannt worden |
| 1. Person Plural |
approbati sumus
|
wir sind anerkannt worden |
| 2. Person Plural |
approbati estis
|
ihr seid anerkannt worden |
| 3. Person Plural |
approbati sunt
|
sie sind anerkannt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaverim
|
ich habe anerkannt |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du habest anerkannt |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es habe anerkannt |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir haben anerkannt |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr habet anerkannt |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie haben anerkannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sim
|
ich sei anerkannt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus sis
|
du seiest anerkannt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus sit
|
er/sie/es sei anerkannt worden |
| 1. Person Plural |
approbati simus
|
wir seien anerkannt worden |
| 2. Person Plural |
approbati sitis
|
ihr seiet anerkannt worden |
| 3. Person Plural |
approbati sint
|
sie seien anerkannt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaveram
|
ich hatte anerkannt |
| 2. Person Singular |
approbaveras
|
du hattest anerkannt |
| 3. Person Singular |
approbaverat
|
er/sie/es hatte anerkannt |
| 1. Person Plural |
approbaveramus
|
wir hatten anerkannt |
| 2. Person Plural |
approbaveratis
|
ihr hattet anerkannt |
| 3. Person Plural |
approbaverant
|
sie hatten anerkannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus eram
|
ich war anerkannt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus eras
|
du warst anerkannt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus erat
|
er/sie/es war anerkannt worden |
| 1. Person Plural |
approbati eramus
|
wir waren anerkannt worden |
| 2. Person Plural |
approbati eratis
|
ihr warst anerkannt worden |
| 3. Person Plural |
approbati erant
|
sie waren anerkannt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavissem
|
ich hätte anerkannt |
| 2. Person Singular |
approbavisses
|
du hättest anerkannt |
| 3. Person Singular |
approbavisset
|
er/sie/es hätte anerkannt |
| 1. Person Plural |
approbavissemus
|
wir hätten anerkannt |
| 2. Person Plural |
approbavissetis
|
ihr hättet anerkannt |
| 3. Person Plural |
approbavissent
|
sie hätten anerkannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus essem
|
ich wäre anerkannt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus esses
|
du wärest anerkannt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus esset
|
er/sie/es wäre anerkannt worden |
| 1. Person Plural |
approbati essemus
|
wir wären anerkannt worden |
| 2. Person Plural |
approbati essetis
|
ihr wäret anerkannt worden |
| 3. Person Plural |
approbati essent
|
sie wären anerkannt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavero
|
ich werde anerkannt haben |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du wirst anerkannt haben |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es wird anerkannt haben |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir werden anerkannt haben |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr werdet anerkannt haben |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie werden anerkannt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus ero
|
ich werde anerkannt worden sein |
| 2. Person Singular |
approbatus eris
|
du werdest anerkannt worden sein |
| 3. Person Singular |
approbatus erit
|
er/sie/es werde anerkannt worden sein |
| 1. Person Plural |
approbati erimus
|
wir werden anerkannt worden sein |
| 2. Person Plural |
approbati eritis
|
ihr werdet anerkannt worden sein |
| 3. Person Plural |
approbati erunt
|
sie werden anerkannt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbare
|
anerkennen |
| Vorzeitigkeit |
approbavisse
|
anerkannt haben |
| Nachzeitigkeit |
approbaturum esse
|
anerkennen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbari approbarier
|
anerkannt werden |
| Vorzeitigkeit |
approbatum esse
|
anerkannt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
approbatum iri
|
künftig anerkannt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
approba
|
erkenne an! |
| 2. Person Plural |
approbate
|
erkennt an! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
approbato
|
| 3. Person Singular |
approbato
|
| 2. Person Plural |
approbatote
|
| 3. Person Plural |
approbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
approbare
|
das Anerkennen |
| Genitiv |
approbandi
|
des Anerkennens |
| Dativ |
approbando
|
dem Anerkennen |
| Akkusativ |
approbandum
|
das Anerkennen |
| Ablativ |
approbando
|
durch das Anerkennen |
| Vokativ |
approbande
|
Anerkennen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbandus
|
approbanda
|
approbandum
|
| Genitiv |
approbandi
|
approbandae
|
approbandi
|
| Dativ |
approbando
|
approbandae
|
approbando
|
| Akkusativ |
approbandum
|
approbandam
|
approbandum
|
| Ablativ |
approbando
|
approbanda
|
approbando
|
| Vokativ |
approbande
|
approbanda
|
approbandum
|
Plural
| Nominativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
| Genitiv |
approbandorum
|
approbandarum
|
approbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
approbandos
|
approbandas
|
approbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
| Genitiv |
approbantis
|
approbantis
|
approbantis
|
| Dativ |
approbanti
|
approbanti
|
approbanti
|
| Akkusativ |
approbantem
|
approbantem
|
approbans
|
| Ablativ |
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
| Vokativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
Plural
| Nominativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Genitiv |
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
| Dativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Akkusativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Ablativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Vokativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbatus
|
approbata
|
approbatum
|
| Genitiv |
approbati
|
approbatae
|
approbati
|
| Dativ |
approbato
|
approbatae
|
approbato
|
| Akkusativ |
approbatum
|
approbatam
|
approbatum
|
| Ablativ |
approbato
|
approbata
|
approbato
|
| Vokativ |
approbate
|
approbata
|
approbatum
|
Plural
| Nominativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
| Genitiv |
approbatorum
|
approbatarum
|
approbatorum
|
| Dativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Akkusativ |
approbatos
|
approbatas
|
approbata
|
| Ablativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Vokativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbaturus
|
approbatura
|
approbaturum
|
| Genitiv |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbaturi
|
| Dativ |
approbaturo
|
approbaturae
|
approbaturo
|
| Akkusativ |
approbaturum
|
approbaturam
|
approbaturum
|
| Ablativ |
approbaturo
|
approbatura
|
approbaturo
|
| Vokativ |
approbature
|
approbatura
|
approbaturum
|
Plural
| Nominativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
| Genitiv |
approbaturorum
|
approbaturarum
|
approbaturorum
|
| Dativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Akkusativ |
approbaturos
|
approbaturas
|
approbatura
|
| Ablativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Vokativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
approbatum
|
approbatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbo
|
|
| 2. Person Singular |
approbas
|
|
| 3. Person Singular |
approbat
|
|
| 1. Person Plural |
approbamus
|
|
| 2. Person Plural |
approbatis
|
|
| 3. Person Plural |
approbant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbor
|
|
| 2. Person Singular |
approbaris approbare
|
|
| 3. Person Singular |
approbatur
|
|
| 1. Person Plural |
approbamur
|
|
| 2. Person Plural |
approbamini
|
|
| 3. Person Plural |
approbantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbem
|
|
| 2. Person Singular |
approbes
|
|
| 3. Person Singular |
approbet
|
|
| 1. Person Plural |
approbemus
|
|
| 2. Person Plural |
approbetis
|
|
| 3. Person Plural |
approbent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approber
|
|
| 2. Person Singular |
approberis approbere
|
|
| 3. Person Singular |
approbetur
|
|
| 1. Person Plural |
approbemur
|
|
| 2. Person Plural |
approbemini
|
|
| 3. Person Plural |
approbentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabam
|
|
| 2. Person Singular |
approbabas
|
|
| 3. Person Singular |
approbabat
|
|
| 1. Person Plural |
approbabamus
|
|
| 2. Person Plural |
approbabatis
|
|
| 3. Person Plural |
approbabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabar
|
|
| 2. Person Singular |
approbabaris approbabare
|
|
| 3. Person Singular |
approbabatur
|
|
| 1. Person Plural |
approbabamur
|
|
| 2. Person Plural |
approbabamini
|
|
| 3. Person Plural |
approbabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarem
|
|
| 2. Person Singular |
approbares
|
|
| 3. Person Singular |
approbaret
|
|
| 1. Person Plural |
approbaremus
|
|
| 2. Person Plural |
approbaretis
|
|
| 3. Person Plural |
approbarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarer
|
|
| 2. Person Singular |
approbareris approbarere
|
|
| 3. Person Singular |
approbaretur
|
|
| 1. Person Plural |
approbaremur
|
|
| 2. Person Plural |
approbaremini
|
|
| 3. Person Plural |
approbarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabo
|
|
| 2. Person Singular |
approbabis
|
|
| 3. Person Singular |
approbabit
|
|
| 1. Person Plural |
approbabimus
|
|
| 2. Person Plural |
approbabitis
|
|
| 3. Person Plural |
approbabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabor
|
|
| 2. Person Singular |
approbaberis approbabere
|
|
| 3. Person Singular |
approbabitur
|
|
| 1. Person Plural |
approbabimur
|
|
| 2. Person Plural |
approbabimini
|
|
| 3. Person Plural |
approbabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavi
|
|
| 2. Person Singular |
approbavisti
|
|
| 3. Person Singular |
approbavit
|
|
| 1. Person Plural |
approbavimus
|
|
| 2. Person Plural |
approbavistis
|
|
| 3. Person Plural |
approbaverunt approbavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
approbatus es
|
|
| 3. Person Singular |
approbatus est
|
|
| 1. Person Plural |
approbati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
approbati estis
|
|
| 3. Person Plural |
approbati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaverim
|
|
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
|
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
|
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
approbatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
approbatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
approbati simus
|
|
| 2. Person Plural |
approbati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
approbati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaveram
|
|
| 2. Person Singular |
approbaveras
|
|
| 3. Person Singular |
approbaverat
|
|
| 1. Person Plural |
approbaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
approbaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
approbaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
approbatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
approbatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
approbati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
approbati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
approbati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavissem
|
|
| 2. Person Singular |
approbavisses
|
|
| 3. Person Singular |
approbavisset
|
|
| 1. Person Plural |
approbavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
approbavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
approbavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
approbatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
approbatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
approbati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
approbati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
approbati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavero
|
|
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
|
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
|
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
approbatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
approbatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
approbati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
approbati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
approbati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbare
|
|
| Vorzeitigkeit |
approbavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
approbaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbari approbarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
approbatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
approbatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
approba
|
! |
| 2. Person Plural |
approbate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
approbato
|
| 3. Person Singular |
approbato
|
| 2. Person Plural |
approbatote
|
| 3. Person Plural |
approbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
approbare
|
das |
| Genitiv |
approbandi
|
des es |
| Dativ |
approbando
|
dem |
| Akkusativ |
approbandum
|
das |
| Ablativ |
approbando
|
durch das |
| Vokativ |
approbande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbandus
|
approbanda
|
approbandum
|
| Genitiv |
approbandi
|
approbandae
|
approbandi
|
| Dativ |
approbando
|
approbandae
|
approbando
|
| Akkusativ |
approbandum
|
approbandam
|
approbandum
|
| Ablativ |
approbando
|
approbanda
|
approbando
|
| Vokativ |
approbande
|
approbanda
|
approbandum
|
Plural
| Nominativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
| Genitiv |
approbandorum
|
approbandarum
|
approbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
approbandos
|
approbandas
|
approbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
| Genitiv |
approbantis
|
approbantis
|
approbantis
|
| Dativ |
approbanti
|
approbanti
|
approbanti
|
| Akkusativ |
approbantem
|
approbantem
|
approbans
|
| Ablativ |
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
| Vokativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
Plural
| Nominativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Genitiv |
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
| Dativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Akkusativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Ablativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Vokativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbatus
|
approbata
|
approbatum
|
| Genitiv |
approbati
|
approbatae
|
approbati
|
| Dativ |
approbato
|
approbatae
|
approbato
|
| Akkusativ |
approbatum
|
approbatam
|
approbatum
|
| Ablativ |
approbato
|
approbata
|
approbato
|
| Vokativ |
approbate
|
approbata
|
approbatum
|
Plural
| Nominativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
| Genitiv |
approbatorum
|
approbatarum
|
approbatorum
|
| Dativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Akkusativ |
approbatos
|
approbatas
|
approbata
|
| Ablativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Vokativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbaturus
|
approbatura
|
approbaturum
|
| Genitiv |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbaturi
|
| Dativ |
approbaturo
|
approbaturae
|
approbaturo
|
| Akkusativ |
approbaturum
|
approbaturam
|
approbaturum
|
| Ablativ |
approbaturo
|
approbatura
|
approbaturo
|
| Vokativ |
approbature
|
approbatura
|
approbaturum
|
Plural
| Nominativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
| Genitiv |
approbaturorum
|
approbaturarum
|
approbaturorum
|
| Dativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Akkusativ |
approbaturos
|
approbaturas
|
approbatura
|
| Ablativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Vokativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
approbatum
|
approbatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbo
|
ich stimme zu |
| 2. Person Singular |
approbas
|
du stimmst zu |
| 3. Person Singular |
approbat
|
er/sie/es stimmt zu |
| 1. Person Plural |
approbamus
|
wir stimmen zu |
| 2. Person Plural |
approbatis
|
ihr stimmt zu |
| 3. Person Plural |
approbant
|
sie stimmen zu |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbor
|
ich werde zugestimmt |
| 2. Person Singular |
approbaris approbare
|
du wirst zugestimmt |
| 3. Person Singular |
approbatur
|
er/sie/es wird zugestimmt |
| 1. Person Plural |
approbamur
|
wir werden zugestimmt |
| 2. Person Plural |
approbamini
|
ihr werdet zugestimmt |
| 3. Person Plural |
approbantur
|
sie werden zugestimmt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbem
|
ich stimme zu |
| 2. Person Singular |
approbes
|
du stimmest zu |
| 3. Person Singular |
approbet
|
er/sie/es stimme zu |
| 1. Person Plural |
approbemus
|
wir stimmen zu |
| 2. Person Plural |
approbetis
|
ihr stimmet zu |
| 3. Person Plural |
approbent
|
sie stimmen zu |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approber
|
ich werde zugestimmt |
| 2. Person Singular |
approberis approbere
|
du werdest zugestimmt |
| 3. Person Singular |
approbetur
|
er/sie/es werde zugestimmt |
| 1. Person Plural |
approbemur
|
wir werden zugestimmt |
| 2. Person Plural |
approbemini
|
ihr werdet zugestimmt |
| 3. Person Plural |
approbentur
|
sie werden zugestimmt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabam
|
ich stimmte zu |
| 2. Person Singular |
approbabas
|
du stimmtest zu |
| 3. Person Singular |
approbabat
|
er/sie/es stimmte zu |
| 1. Person Plural |
approbabamus
|
wir stimmten zu |
| 2. Person Plural |
approbabatis
|
ihr stimmtet zu |
| 3. Person Plural |
approbabant
|
sie stimmten zu |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabar
|
ich wurde zugestimmt |
| 2. Person Singular |
approbabaris approbabare
|
du wurdest zugestimmt |
| 3. Person Singular |
approbabatur
|
er/sie/es wurde zugestimmt |
| 1. Person Plural |
approbabamur
|
wir wurden zugestimmt |
| 2. Person Plural |
approbabamini
|
ihr wurdet zugestimmt |
| 3. Person Plural |
approbabantur
|
sie wurden zugestimmt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarem
|
ich stimmte zu |
| 2. Person Singular |
approbares
|
du stimmtest zu |
| 3. Person Singular |
approbaret
|
er/sie/es stimmte zu |
| 1. Person Plural |
approbaremus
|
wir stimmten zu |
| 2. Person Plural |
approbaretis
|
ihr stimmtet zu |
| 3. Person Plural |
approbarent
|
sie stimmten zu |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbarer
|
ich würde zugestimmt |
| 2. Person Singular |
approbareris approbarere
|
du würdest zugestimmt |
| 3. Person Singular |
approbaretur
|
er/sie/es würde zugestimmt |
| 1. Person Plural |
approbaremur
|
wir würden zugestimmt |
| 2. Person Plural |
approbaremini
|
ihr würdet zugestimmt |
| 3. Person Plural |
approbarentur
|
sie würden zugestimmt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabo
|
ich werde zustimmen |
| 2. Person Singular |
approbabis
|
du wirst zustimmen |
| 3. Person Singular |
approbabit
|
er/sie/es wird zustimmen |
| 1. Person Plural |
approbabimus
|
wir werden zustimmen |
| 2. Person Plural |
approbabitis
|
ihr werdet zustimmen |
| 3. Person Plural |
approbabunt
|
sie werden zustimmen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbabor
|
ich werde zugestimmt |
| 2. Person Singular |
approbaberis approbabere
|
du wirst zugestimmt |
| 3. Person Singular |
approbabitur
|
er/sie/es wird zugestimmt |
| 1. Person Plural |
approbabimur
|
wir werden zugestimmt |
| 2. Person Plural |
approbabimini
|
ihr werdet zugestimmt |
| 3. Person Plural |
approbabuntur
|
sie werden zugestimmt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavi
|
ich habe zugestimmt |
| 2. Person Singular |
approbavisti
|
du hast zugestimmt |
| 3. Person Singular |
approbavit
|
er/sie/es hat zugestimmt |
| 1. Person Plural |
approbavimus
|
wir haben zugestimmt |
| 2. Person Plural |
approbavistis
|
ihr habt zugestimmt |
| 3. Person Plural |
approbaverunt approbavere
|
sie haben zugestimmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sum
|
ich bin zugestimmt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus es
|
du bist zugestimmt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus est
|
er/sie/es ist zugestimmt worden |
| 1. Person Plural |
approbati sumus
|
wir sind zugestimmt worden |
| 2. Person Plural |
approbati estis
|
ihr seid zugestimmt worden |
| 3. Person Plural |
approbati sunt
|
sie sind zugestimmt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaverim
|
ich habe zugestimmt |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du habest zugestimmt |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es habe zugestimmt |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir haben zugestimmt |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr habet zugestimmt |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie haben zugestimmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus sim
|
ich sei zugestimmt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus sis
|
du seiest zugestimmt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus sit
|
er/sie/es sei zugestimmt worden |
| 1. Person Plural |
approbati simus
|
wir seien zugestimmt worden |
| 2. Person Plural |
approbati sitis
|
ihr seiet zugestimmt worden |
| 3. Person Plural |
approbati sint
|
sie seien zugestimmt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbaveram
|
ich hatte zugestimmt |
| 2. Person Singular |
approbaveras
|
du hattest zugestimmt |
| 3. Person Singular |
approbaverat
|
er/sie/es hatte zugestimmt |
| 1. Person Plural |
approbaveramus
|
wir hatten zugestimmt |
| 2. Person Plural |
approbaveratis
|
ihr hattet zugestimmt |
| 3. Person Plural |
approbaverant
|
sie hatten zugestimmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus eram
|
ich war zugestimmt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus eras
|
du warst zugestimmt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus erat
|
er/sie/es war zugestimmt worden |
| 1. Person Plural |
approbati eramus
|
wir waren zugestimmt worden |
| 2. Person Plural |
approbati eratis
|
ihr warst zugestimmt worden |
| 3. Person Plural |
approbati erant
|
sie waren zugestimmt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavissem
|
ich hätte zugestimmt |
| 2. Person Singular |
approbavisses
|
du hättest zugestimmt |
| 3. Person Singular |
approbavisset
|
er/sie/es hätte zugestimmt |
| 1. Person Plural |
approbavissemus
|
wir hätten zugestimmt |
| 2. Person Plural |
approbavissetis
|
ihr hättet zugestimmt |
| 3. Person Plural |
approbavissent
|
sie hätten zugestimmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus essem
|
ich wäre zugestimmt worden |
| 2. Person Singular |
approbatus esses
|
du wärest zugestimmt worden |
| 3. Person Singular |
approbatus esset
|
er/sie/es wäre zugestimmt worden |
| 1. Person Plural |
approbati essemus
|
wir wären zugestimmt worden |
| 2. Person Plural |
approbati essetis
|
ihr wäret zugestimmt worden |
| 3. Person Plural |
approbati essent
|
sie wären zugestimmt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
approbavero
|
ich werde zugestimmt haben |
| 2. Person Singular |
approbaveris
|
du wirst zugestimmt haben |
| 3. Person Singular |
approbaverit
|
er/sie/es wird zugestimmt haben |
| 1. Person Plural |
approbaverimus
|
wir werden zugestimmt haben |
| 2. Person Plural |
approbaveritis
|
ihr werdet zugestimmt haben |
| 3. Person Plural |
approbaverint
|
sie werden zugestimmt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
approbatus ero
|
ich werde zugestimmt worden sein |
| 2. Person Singular |
approbatus eris
|
du werdest zugestimmt worden sein |
| 3. Person Singular |
approbatus erit
|
er/sie/es werde zugestimmt worden sein |
| 1. Person Plural |
approbati erimus
|
wir werden zugestimmt worden sein |
| 2. Person Plural |
approbati eritis
|
ihr werdet zugestimmt worden sein |
| 3. Person Plural |
approbati erunt
|
sie werden zugestimmt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbare
|
zustimmen |
| Vorzeitigkeit |
approbavisse
|
zugestimmt haben |
| Nachzeitigkeit |
approbaturum esse
|
zustimmen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
approbari approbarier
|
zugestimmt werden |
| Vorzeitigkeit |
approbatum esse
|
zugestimmt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
approbatum iri
|
künftig zugestimmt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
approba
|
stimme zu! |
| 2. Person Plural |
approbate
|
stimmt zu! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
approbato
|
| 3. Person Singular |
approbato
|
| 2. Person Plural |
approbatote
|
| 3. Person Plural |
approbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
approbare
|
das Zustimmen |
| Genitiv |
approbandi
|
des Zustimmens |
| Dativ |
approbando
|
dem Zustimmen |
| Akkusativ |
approbandum
|
das Zustimmen |
| Ablativ |
approbando
|
durch das Zustimmen |
| Vokativ |
approbande
|
Zustimmen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbandus
|
approbanda
|
approbandum
|
| Genitiv |
approbandi
|
approbandae
|
approbandi
|
| Dativ |
approbando
|
approbandae
|
approbando
|
| Akkusativ |
approbandum
|
approbandam
|
approbandum
|
| Ablativ |
approbando
|
approbanda
|
approbando
|
| Vokativ |
approbande
|
approbanda
|
approbandum
|
Plural
| Nominativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
| Genitiv |
approbandorum
|
approbandarum
|
approbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
approbandos
|
approbandas
|
approbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
approbandi
|
approbandae
|
approbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
| Genitiv |
approbantis
|
approbantis
|
approbantis
|
| Dativ |
approbanti
|
approbanti
|
approbanti
|
| Akkusativ |
approbantem
|
approbantem
|
approbans
|
| Ablativ |
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
approbanti approbante
|
| Vokativ |
approbans
|
approbans
|
approbans
|
Plural
| Nominativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Genitiv |
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
approbantium approbantum
|
| Dativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Akkusativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
| Ablativ |
approbantibus
|
approbantibus
|
approbantibus
|
| Vokativ |
approbantes
|
approbantes
|
approbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbatus
|
approbata
|
approbatum
|
| Genitiv |
approbati
|
approbatae
|
approbati
|
| Dativ |
approbato
|
approbatae
|
approbato
|
| Akkusativ |
approbatum
|
approbatam
|
approbatum
|
| Ablativ |
approbato
|
approbata
|
approbato
|
| Vokativ |
approbate
|
approbata
|
approbatum
|
Plural
| Nominativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
| Genitiv |
approbatorum
|
approbatarum
|
approbatorum
|
| Dativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Akkusativ |
approbatos
|
approbatas
|
approbata
|
| Ablativ |
approbatis
|
approbatis
|
approbatis
|
| Vokativ |
approbati
|
approbatae
|
approbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
approbaturus
|
approbatura
|
approbaturum
|
| Genitiv |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbaturi
|
| Dativ |
approbaturo
|
approbaturae
|
approbaturo
|
| Akkusativ |
approbaturum
|
approbaturam
|
approbaturum
|
| Ablativ |
approbaturo
|
approbatura
|
approbaturo
|
| Vokativ |
approbature
|
approbatura
|
approbaturum
|
Plural
| Nominativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
| Genitiv |
approbaturorum
|
approbaturarum
|
approbaturorum
|
| Dativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Akkusativ |
approbaturos
|
approbaturas
|
approbatura
|
| Ablativ |
approbaturis
|
approbaturis
|
approbaturis
|
| Vokativ |
approbaturi
|
approbaturae
|
approbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
approbatum
|
approbatu
|