Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitro
|
ich beobachte |
| 2. Person Singular |
arbitras
|
du beobachtest |
| 3. Person Singular |
arbitrat
|
er/sie/es beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitramus
|
wir beobachten |
| 2. Person Plural |
arbitratis
|
ihr beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitrant
|
sie beobachten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitror
|
ich werde beobachtet |
| 2. Person Singular |
arbitraris arbitrare
|
du wirst beobachtet |
| 3. Person Singular |
arbitratur
|
er/sie/es wird beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitramur
|
wir werden beobachtet |
| 2. Person Plural |
arbitramini
|
ihr werdet beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitrantur
|
sie werden beobachtet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrem
|
ich beobachte |
| 2. Person Singular |
arbitres
|
du beobachtest |
| 3. Person Singular |
arbitret
|
er/sie/es beobachte |
| 1. Person Plural |
arbitremus
|
wir beobachten |
| 2. Person Plural |
arbitretis
|
ihr beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitrent
|
sie beobachten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrer
|
ich werde beobachtet |
| 2. Person Singular |
arbitreris arbitrere
|
du werdest beobachtet |
| 3. Person Singular |
arbitretur
|
er/sie/es werde beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitremur
|
wir werden beobachtet |
| 2. Person Plural |
arbitremini
|
ihr werdet beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitrentur
|
sie werden beobachtet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabam
|
ich beobachtete |
| 2. Person Singular |
arbitrabas
|
du beobachtetest |
| 3. Person Singular |
arbitrabat
|
er/sie/es beobachtete |
| 1. Person Plural |
arbitrabamus
|
wir beobachteten |
| 2. Person Plural |
arbitrabatis
|
ihr beobachtetet |
| 3. Person Plural |
arbitrabant
|
sie beobachteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabar
|
ich wurde beobachtet |
| 2. Person Singular |
arbitrabaris arbitrabare
|
du wurdest beobachtet |
| 3. Person Singular |
arbitrabatur
|
er/sie/es wurde beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitrabamur
|
wir wurden beobachtet |
| 2. Person Plural |
arbitrabamini
|
ihr wurdet beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitrabantur
|
sie wurden beobachtet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrarem
|
ich beobachtete |
| 2. Person Singular |
arbitrares
|
du beobachtetest |
| 3. Person Singular |
arbitraret
|
er/sie/es beobachtete |
| 1. Person Plural |
arbitraremus
|
wir beobachteten |
| 2. Person Plural |
arbitraretis
|
ihr beobachtetet |
| 3. Person Plural |
arbitrarent
|
sie beobachteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrarer
|
ich würde beobachtet |
| 2. Person Singular |
arbitrareris arbitrarere
|
du würdest beobachtet |
| 3. Person Singular |
arbitraretur
|
er/sie/es würde beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitraremur
|
wir würden beobachtet |
| 2. Person Plural |
arbitraremini
|
ihr würdet beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitrarentur
|
sie würden beobachtet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabo
|
ich werde beobachten |
| 2. Person Singular |
arbitrabis
|
du wirst beobachten |
| 3. Person Singular |
arbitrabit
|
er/sie/es wird beobachten |
| 1. Person Plural |
arbitrabimus
|
wir werden beobachten |
| 2. Person Plural |
arbitrabitis
|
ihr werdet beobachten |
| 3. Person Plural |
arbitrabunt
|
sie werden beobachten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabor
|
ich werde beobachtet |
| 2. Person Singular |
arbitraberis arbitrabere
|
du wirst beobachtet |
| 3. Person Singular |
arbitrabitur
|
er/sie/es wird beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitrabimur
|
wir werden beobachtet |
| 2. Person Plural |
arbitrabimini
|
ihr werdet beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitrabuntur
|
sie werden beobachtet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravi
|
ich habe beobachtet |
| 2. Person Singular |
arbitravisti
|
du hast beobachtet |
| 3. Person Singular |
arbitravit
|
er/sie/es hat beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitravimus
|
wir haben beobachtet |
| 2. Person Plural |
arbitravistis
|
ihr habt beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitraverunt arbitravere
|
sie haben beobachtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus sum
|
ich bin beobachtet worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus es
|
du bist beobachtet worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus est
|
er/sie/es ist beobachtet worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati sumus
|
wir sind beobachtet worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati estis
|
ihr seid beobachtet worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati sunt
|
sie sind beobachtet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitraverim
|
ich habe beobachtet |
| 2. Person Singular |
arbitraveris
|
du habest beobachtet |
| 3. Person Singular |
arbitraverit
|
er/sie/es habe beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitraverimus
|
wir haben beobachtet |
| 2. Person Plural |
arbitraveritis
|
ihr habet beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitraverint
|
sie haben beobachtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus sim
|
ich sei beobachtet worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus sis
|
du seiest beobachtet worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus sit
|
er/sie/es sei beobachtet worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati simus
|
wir seien beobachtet worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati sitis
|
ihr seiet beobachtet worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati sint
|
sie seien beobachtet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitraveram
|
ich hatte beobachtet |
| 2. Person Singular |
arbitraveras
|
du hattest beobachtet |
| 3. Person Singular |
arbitraverat
|
er/sie/es hatte beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitraveramus
|
wir hatten beobachtet |
| 2. Person Plural |
arbitraveratis
|
ihr hattet beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitraverant
|
sie hatten beobachtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus eram
|
ich war beobachtet worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus eras
|
du warst beobachtet worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus erat
|
er/sie/es war beobachtet worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati eramus
|
wir waren beobachtet worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati eratis
|
ihr warst beobachtet worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati erant
|
sie waren beobachtet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravissem
|
ich hätte beobachtet |
| 2. Person Singular |
arbitravisses
|
du hättest beobachtet |
| 3. Person Singular |
arbitravisset
|
er/sie/es hätte beobachtet |
| 1. Person Plural |
arbitravissemus
|
wir hätten beobachtet |
| 2. Person Plural |
arbitravissetis
|
ihr hättet beobachtet |
| 3. Person Plural |
arbitravissent
|
sie hätten beobachtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus essem
|
ich wäre beobachtet worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus esses
|
du wärest beobachtet worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus esset
|
er/sie/es wäre beobachtet worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati essemus
|
wir wären beobachtet worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati essetis
|
ihr wäret beobachtet worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati essent
|
sie wären beobachtet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravero
|
ich werde beobachtet haben |
| 2. Person Singular |
arbitraveris
|
du wirst beobachtet haben |
| 3. Person Singular |
arbitraverit
|
er/sie/es wird beobachtet haben |
| 1. Person Plural |
arbitraverimus
|
wir werden beobachtet haben |
| 2. Person Plural |
arbitraveritis
|
ihr werdet beobachtet haben |
| 3. Person Plural |
arbitraverint
|
sie werden beobachtet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus ero
|
ich werde beobachtet worden sein |
| 2. Person Singular |
arbitratus eris
|
du werdest beobachtet worden sein |
| 3. Person Singular |
arbitratus erit
|
er/sie/es werde beobachtet worden sein |
| 1. Person Plural |
arbitrati erimus
|
wir werden beobachtet worden sein |
| 2. Person Plural |
arbitrati eritis
|
ihr werdet beobachtet worden sein |
| 3. Person Plural |
arbitrati erunt
|
sie werden beobachtet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
arbitrare
|
beobachten |
| Vorzeitigkeit |
arbitravisse
|
beobachtet haben |
| Nachzeitigkeit |
arbitraturum esse
|
beobachten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
arbitrari arbitrarier
|
beobachtet werden |
| Vorzeitigkeit |
arbitratum esse
|
beobachtet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
arbitratum iri
|
künftig beobachtet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
arbitra
|
beobachte! |
| 2. Person Plural |
arbitrate
|
beobachtet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
arbitrato
|
| 3. Person Singular |
arbitrato
|
| 2. Person Plural |
arbitratote
|
| 3. Person Plural |
arbitranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
arbitrare
|
das Beobachten |
| Genitiv |
arbitrandi
|
des Beobachtens |
| Dativ |
arbitrando
|
dem Beobachten |
| Akkusativ |
arbitrandum
|
das Beobachten |
| Ablativ |
arbitrando
|
durch das Beobachten |
| Vokativ |
arbitrande
|
Beobachten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitrandus
|
arbitranda
|
arbitrandum
|
| Genitiv |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitrandi
|
| Dativ |
arbitrando
|
arbitrandae
|
arbitrando
|
| Akkusativ |
arbitrandum
|
arbitrandam
|
arbitrandum
|
| Ablativ |
arbitrando
|
arbitranda
|
arbitrando
|
| Vokativ |
arbitrande
|
arbitranda
|
arbitrandum
|
Plural
| Nominativ |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitranda
|
| Genitiv |
arbitrandorum
|
arbitrandarum
|
arbitrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
arbitrandos
|
arbitrandas
|
arbitranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitrans
|
arbitrans
|
arbitrans
|
| Genitiv |
arbitrantis
|
arbitrantis
|
arbitrantis
|
| Dativ |
arbitranti
|
arbitranti
|
arbitranti
|
| Akkusativ |
arbitrantem
|
arbitrantem
|
arbitrans
|
| Ablativ |
arbitranti arbitrante
|
arbitranti arbitrante
|
arbitranti arbitrante
|
| Vokativ |
arbitrans
|
arbitrans
|
arbitrans
|
Plural
| Nominativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
| Genitiv |
arbitrantium arbitrantum
|
arbitrantium arbitrantum
|
arbitrantium arbitrantum
|
| Dativ |
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
| Akkusativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
| Ablativ |
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
| Vokativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitratus
|
arbitrata
|
arbitratum
|
| Genitiv |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrati
|
| Dativ |
arbitrato
|
arbitratae
|
arbitrato
|
| Akkusativ |
arbitratum
|
arbitratam
|
arbitratum
|
| Ablativ |
arbitrato
|
arbitrata
|
arbitrato
|
| Vokativ |
arbitrate
|
arbitrata
|
arbitratum
|
Plural
| Nominativ |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrata
|
| Genitiv |
arbitratorum
|
arbitratarum
|
arbitratorum
|
| Dativ |
arbitratis
|
arbitratis
|
arbitratis
|
| Akkusativ |
arbitratos
|
arbitratas
|
arbitrata
|
| Ablativ |
arbitratis
|
arbitratis
|
arbitratis
|
| Vokativ |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitraturus
|
arbitratura
|
arbitraturum
|
| Genitiv |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitraturi
|
| Dativ |
arbitraturo
|
arbitraturae
|
arbitraturo
|
| Akkusativ |
arbitraturum
|
arbitraturam
|
arbitraturum
|
| Ablativ |
arbitraturo
|
arbitratura
|
arbitraturo
|
| Vokativ |
arbitrature
|
arbitratura
|
arbitraturum
|
Plural
| Nominativ |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitratura
|
| Genitiv |
arbitraturorum
|
arbitraturarum
|
arbitraturorum
|
| Dativ |
arbitraturis
|
arbitraturis
|
arbitraturis
|
| Akkusativ |
arbitraturos
|
arbitraturas
|
arbitratura
|
| Ablativ |
arbitraturis
|
arbitraturis
|
arbitraturis
|
| Vokativ |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
arbitratum
|
arbitratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitro
|
ich glaube |
| 2. Person Singular |
arbitras
|
du glaubst |
| 3. Person Singular |
arbitrat
|
er/sie/es glaubt |
| 1. Person Plural |
arbitramus
|
wir glauben |
| 2. Person Plural |
arbitratis
|
ihr glaubt |
| 3. Person Plural |
arbitrant
|
sie glauben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitror
|
ich werde geglaubt |
| 2. Person Singular |
arbitraris arbitrare
|
du wirst geglaubt |
| 3. Person Singular |
arbitratur
|
er/sie/es wird geglaubt |
| 1. Person Plural |
arbitramur
|
wir werden geglaubt |
| 2. Person Plural |
arbitramini
|
ihr werdet geglaubt |
| 3. Person Plural |
arbitrantur
|
sie werden geglaubt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrem
|
ich glaube |
| 2. Person Singular |
arbitres
|
du glaubest |
| 3. Person Singular |
arbitret
|
er/sie/es glaube |
| 1. Person Plural |
arbitremus
|
wir glauben |
| 2. Person Plural |
arbitretis
|
ihr glaubet |
| 3. Person Plural |
arbitrent
|
sie glauben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrer
|
ich werde geglaubt |
| 2. Person Singular |
arbitreris arbitrere
|
du werdest geglaubt |
| 3. Person Singular |
arbitretur
|
er/sie/es werde geglaubt |
| 1. Person Plural |
arbitremur
|
wir werden geglaubt |
| 2. Person Plural |
arbitremini
|
ihr werdet geglaubt |
| 3. Person Plural |
arbitrentur
|
sie werden geglaubt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabam
|
ich glaubte |
| 2. Person Singular |
arbitrabas
|
du glaubtest |
| 3. Person Singular |
arbitrabat
|
er/sie/es glaubte |
| 1. Person Plural |
arbitrabamus
|
wir glaubten |
| 2. Person Plural |
arbitrabatis
|
ihr glaubtet |
| 3. Person Plural |
arbitrabant
|
sie glaubten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabar
|
ich wurde geglaubt |
| 2. Person Singular |
arbitrabaris arbitrabare
|
du wurdest geglaubt |
| 3. Person Singular |
arbitrabatur
|
er/sie/es wurde geglaubt |
| 1. Person Plural |
arbitrabamur
|
wir wurden geglaubt |
| 2. Person Plural |
arbitrabamini
|
ihr wurdet geglaubt |
| 3. Person Plural |
arbitrabantur
|
sie wurden geglaubt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrarem
|
ich glaubte |
| 2. Person Singular |
arbitrares
|
du glaubtest |
| 3. Person Singular |
arbitraret
|
er/sie/es glaubte |
| 1. Person Plural |
arbitraremus
|
wir glaubten |
| 2. Person Plural |
arbitraretis
|
ihr glaubtet |
| 3. Person Plural |
arbitrarent
|
sie glaubten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrarer
|
ich würde geglaubt |
| 2. Person Singular |
arbitrareris arbitrarere
|
du würdest geglaubt |
| 3. Person Singular |
arbitraretur
|
er/sie/es würde geglaubt |
| 1. Person Plural |
arbitraremur
|
wir würden geglaubt |
| 2. Person Plural |
arbitraremini
|
ihr würdet geglaubt |
| 3. Person Plural |
arbitrarentur
|
sie würden geglaubt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabo
|
ich werde glauben |
| 2. Person Singular |
arbitrabis
|
du wirst glauben |
| 3. Person Singular |
arbitrabit
|
er/sie/es wird glauben |
| 1. Person Plural |
arbitrabimus
|
wir werden glauben |
| 2. Person Plural |
arbitrabitis
|
ihr werdet glauben |
| 3. Person Plural |
arbitrabunt
|
sie werden glauben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabor
|
ich werde geglaubt |
| 2. Person Singular |
arbitraberis arbitrabere
|
du wirst geglaubt |
| 3. Person Singular |
arbitrabitur
|
er/sie/es wird geglaubt |
| 1. Person Plural |
arbitrabimur
|
wir werden geglaubt |
| 2. Person Plural |
arbitrabimini
|
ihr werdet geglaubt |
| 3. Person Plural |
arbitrabuntur
|
sie werden geglaubt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravi
|
ich habe geglaubt |
| 2. Person Singular |
arbitravisti
|
du hast geglaubt |
| 3. Person Singular |
arbitravit
|
er/sie/es hat geglaubt |
| 1. Person Plural |
arbitravimus
|
wir haben geglaubt |
| 2. Person Plural |
arbitravistis
|
ihr habt geglaubt |
| 3. Person Plural |
arbitraverunt arbitravere
|
sie haben geglaubt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus sum
|
ich bin geglaubt worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus es
|
du bist geglaubt worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus est
|
er/sie/es ist geglaubt worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati sumus
|
wir sind geglaubt worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati estis
|
ihr seid geglaubt worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati sunt
|
sie sind geglaubt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitraverim
|
ich habe geglaubt |
| 2. Person Singular |
arbitraveris
|
du habest geglaubt |
| 3. Person Singular |
arbitraverit
|
er/sie/es habe geglaubt |
| 1. Person Plural |
arbitraverimus
|
wir haben geglaubt |
| 2. Person Plural |
arbitraveritis
|
ihr habet geglaubt |
| 3. Person Plural |
arbitraverint
|
sie haben geglaubt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus sim
|
ich sei geglaubt worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus sis
|
du seiest geglaubt worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus sit
|
er/sie/es sei geglaubt worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati simus
|
wir seien geglaubt worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati sitis
|
ihr seiet geglaubt worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati sint
|
sie seien geglaubt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitraveram
|
ich hatte geglaubt |
| 2. Person Singular |
arbitraveras
|
du hattest geglaubt |
| 3. Person Singular |
arbitraverat
|
er/sie/es hatte geglaubt |
| 1. Person Plural |
arbitraveramus
|
wir hatten geglaubt |
| 2. Person Plural |
arbitraveratis
|
ihr hattet geglaubt |
| 3. Person Plural |
arbitraverant
|
sie hatten geglaubt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus eram
|
ich war geglaubt worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus eras
|
du warst geglaubt worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus erat
|
er/sie/es war geglaubt worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati eramus
|
wir waren geglaubt worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati eratis
|
ihr warst geglaubt worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati erant
|
sie waren geglaubt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravissem
|
ich hätte geglaubt |
| 2. Person Singular |
arbitravisses
|
du hättest geglaubt |
| 3. Person Singular |
arbitravisset
|
er/sie/es hätte geglaubt |
| 1. Person Plural |
arbitravissemus
|
wir hätten geglaubt |
| 2. Person Plural |
arbitravissetis
|
ihr hättet geglaubt |
| 3. Person Plural |
arbitravissent
|
sie hätten geglaubt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus essem
|
ich wäre geglaubt worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus esses
|
du wärest geglaubt worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus esset
|
er/sie/es wäre geglaubt worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati essemus
|
wir wären geglaubt worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati essetis
|
ihr wäret geglaubt worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati essent
|
sie wären geglaubt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravero
|
ich werde geglaubt haben |
| 2. Person Singular |
arbitraveris
|
du wirst geglaubt haben |
| 3. Person Singular |
arbitraverit
|
er/sie/es wird geglaubt haben |
| 1. Person Plural |
arbitraverimus
|
wir werden geglaubt haben |
| 2. Person Plural |
arbitraveritis
|
ihr werdet geglaubt haben |
| 3. Person Plural |
arbitraverint
|
sie werden geglaubt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus ero
|
ich werde geglaubt worden sein |
| 2. Person Singular |
arbitratus eris
|
du werdest geglaubt worden sein |
| 3. Person Singular |
arbitratus erit
|
er/sie/es werde geglaubt worden sein |
| 1. Person Plural |
arbitrati erimus
|
wir werden geglaubt worden sein |
| 2. Person Plural |
arbitrati eritis
|
ihr werdet geglaubt worden sein |
| 3. Person Plural |
arbitrati erunt
|
sie werden geglaubt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
arbitrare
|
glauben |
| Vorzeitigkeit |
arbitravisse
|
geglaubt haben |
| Nachzeitigkeit |
arbitraturum esse
|
glauben werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
arbitrari arbitrarier
|
geglaubt werden |
| Vorzeitigkeit |
arbitratum esse
|
geglaubt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
arbitratum iri
|
künftig geglaubt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
arbitra
|
glaube! |
| 2. Person Plural |
arbitrate
|
glaubt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
arbitrato
|
| 3. Person Singular |
arbitrato
|
| 2. Person Plural |
arbitratote
|
| 3. Person Plural |
arbitranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
arbitrare
|
das Glauben |
| Genitiv |
arbitrandi
|
des Glaubens |
| Dativ |
arbitrando
|
dem Glauben |
| Akkusativ |
arbitrandum
|
das Glauben |
| Ablativ |
arbitrando
|
durch das Glauben |
| Vokativ |
arbitrande
|
Glauben! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitrandus
|
arbitranda
|
arbitrandum
|
| Genitiv |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitrandi
|
| Dativ |
arbitrando
|
arbitrandae
|
arbitrando
|
| Akkusativ |
arbitrandum
|
arbitrandam
|
arbitrandum
|
| Ablativ |
arbitrando
|
arbitranda
|
arbitrando
|
| Vokativ |
arbitrande
|
arbitranda
|
arbitrandum
|
Plural
| Nominativ |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitranda
|
| Genitiv |
arbitrandorum
|
arbitrandarum
|
arbitrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
arbitrandos
|
arbitrandas
|
arbitranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitrans
|
arbitrans
|
arbitrans
|
| Genitiv |
arbitrantis
|
arbitrantis
|
arbitrantis
|
| Dativ |
arbitranti
|
arbitranti
|
arbitranti
|
| Akkusativ |
arbitrantem
|
arbitrantem
|
arbitrans
|
| Ablativ |
arbitranti arbitrante
|
arbitranti arbitrante
|
arbitranti arbitrante
|
| Vokativ |
arbitrans
|
arbitrans
|
arbitrans
|
Plural
| Nominativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
| Genitiv |
arbitrantium arbitrantum
|
arbitrantium arbitrantum
|
arbitrantium arbitrantum
|
| Dativ |
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
| Akkusativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
| Ablativ |
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
| Vokativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitratus
|
arbitrata
|
arbitratum
|
| Genitiv |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrati
|
| Dativ |
arbitrato
|
arbitratae
|
arbitrato
|
| Akkusativ |
arbitratum
|
arbitratam
|
arbitratum
|
| Ablativ |
arbitrato
|
arbitrata
|
arbitrato
|
| Vokativ |
arbitrate
|
arbitrata
|
arbitratum
|
Plural
| Nominativ |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrata
|
| Genitiv |
arbitratorum
|
arbitratarum
|
arbitratorum
|
| Dativ |
arbitratis
|
arbitratis
|
arbitratis
|
| Akkusativ |
arbitratos
|
arbitratas
|
arbitrata
|
| Ablativ |
arbitratis
|
arbitratis
|
arbitratis
|
| Vokativ |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitraturus
|
arbitratura
|
arbitraturum
|
| Genitiv |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitraturi
|
| Dativ |
arbitraturo
|
arbitraturae
|
arbitraturo
|
| Akkusativ |
arbitraturum
|
arbitraturam
|
arbitraturum
|
| Ablativ |
arbitraturo
|
arbitratura
|
arbitraturo
|
| Vokativ |
arbitrature
|
arbitratura
|
arbitraturum
|
Plural
| Nominativ |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitratura
|
| Genitiv |
arbitraturorum
|
arbitraturarum
|
arbitraturorum
|
| Dativ |
arbitraturis
|
arbitraturis
|
arbitraturis
|
| Akkusativ |
arbitraturos
|
arbitraturas
|
arbitratura
|
| Ablativ |
arbitraturis
|
arbitraturis
|
arbitraturis
|
| Vokativ |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
arbitratum
|
arbitratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitro
|
ich belausche |
| 2. Person Singular |
arbitras
|
du belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitrat
|
er/sie/es belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitramus
|
wir belauschen |
| 2. Person Plural |
arbitratis
|
ihr belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitrant
|
sie belauschen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitror
|
ich werde belauscht |
| 2. Person Singular |
arbitraris arbitrare
|
du wirst belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitratur
|
er/sie/es wird belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitramur
|
wir werden belauscht |
| 2. Person Plural |
arbitramini
|
ihr werdet belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitrantur
|
sie werden belauscht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrem
|
ich belausche |
| 2. Person Singular |
arbitres
|
du belauschest |
| 3. Person Singular |
arbitret
|
er/sie/es belausche |
| 1. Person Plural |
arbitremus
|
wir belauschen |
| 2. Person Plural |
arbitretis
|
ihr belauschet |
| 3. Person Plural |
arbitrent
|
sie belauschen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrer
|
ich werde belauscht |
| 2. Person Singular |
arbitreris arbitrere
|
du werdest belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitretur
|
er/sie/es werde belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitremur
|
wir werden belauscht |
| 2. Person Plural |
arbitremini
|
ihr werdet belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitrentur
|
sie werden belauscht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabam
|
ich belauschte |
| 2. Person Singular |
arbitrabas
|
du belauschtest |
| 3. Person Singular |
arbitrabat
|
er/sie/es belauschte |
| 1. Person Plural |
arbitrabamus
|
wir belauschten |
| 2. Person Plural |
arbitrabatis
|
ihr belauschtet |
| 3. Person Plural |
arbitrabant
|
sie belauschten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabar
|
ich wurde belauscht |
| 2. Person Singular |
arbitrabaris arbitrabare
|
du wurdest belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitrabatur
|
er/sie/es wurde belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitrabamur
|
wir wurden belauscht |
| 2. Person Plural |
arbitrabamini
|
ihr wurdet belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitrabantur
|
sie wurden belauscht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrarem
|
ich belauschte |
| 2. Person Singular |
arbitrares
|
du belauschtest |
| 3. Person Singular |
arbitraret
|
er/sie/es belauschte |
| 1. Person Plural |
arbitraremus
|
wir belauschten |
| 2. Person Plural |
arbitraretis
|
ihr belauschtet |
| 3. Person Plural |
arbitrarent
|
sie belauschten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrarer
|
ich würde belauscht |
| 2. Person Singular |
arbitrareris arbitrarere
|
du würdest belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitraretur
|
er/sie/es würde belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitraremur
|
wir würden belauscht |
| 2. Person Plural |
arbitraremini
|
ihr würdet belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitrarentur
|
sie würden belauscht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabo
|
ich werde belauschen |
| 2. Person Singular |
arbitrabis
|
du wirst belauschen |
| 3. Person Singular |
arbitrabit
|
er/sie/es wird belauschen |
| 1. Person Plural |
arbitrabimus
|
wir werden belauschen |
| 2. Person Plural |
arbitrabitis
|
ihr werdet belauschen |
| 3. Person Plural |
arbitrabunt
|
sie werden belauschen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabor
|
ich werde belauscht |
| 2. Person Singular |
arbitraberis arbitrabere
|
du wirst belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitrabitur
|
er/sie/es wird belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitrabimur
|
wir werden belauscht |
| 2. Person Plural |
arbitrabimini
|
ihr werdet belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitrabuntur
|
sie werden belauscht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravi
|
ich habe belauscht |
| 2. Person Singular |
arbitravisti
|
du hast belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitravit
|
er/sie/es hat belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitravimus
|
wir haben belauscht |
| 2. Person Plural |
arbitravistis
|
ihr habt belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitraverunt arbitravere
|
sie haben belauscht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus sum
|
ich bin belauscht worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus es
|
du bist belauscht worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus est
|
er/sie/es ist belauscht worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati sumus
|
wir sind belauscht worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati estis
|
ihr seid belauscht worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati sunt
|
sie sind belauscht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitraverim
|
ich habe belauscht |
| 2. Person Singular |
arbitraveris
|
du habest belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitraverit
|
er/sie/es habe belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitraverimus
|
wir haben belauscht |
| 2. Person Plural |
arbitraveritis
|
ihr habet belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitraverint
|
sie haben belauscht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus sim
|
ich sei belauscht worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus sis
|
du seiest belauscht worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus sit
|
er/sie/es sei belauscht worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati simus
|
wir seien belauscht worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati sitis
|
ihr seiet belauscht worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati sint
|
sie seien belauscht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitraveram
|
ich hatte belauscht |
| 2. Person Singular |
arbitraveras
|
du hattest belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitraverat
|
er/sie/es hatte belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitraveramus
|
wir hatten belauscht |
| 2. Person Plural |
arbitraveratis
|
ihr hattet belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitraverant
|
sie hatten belauscht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus eram
|
ich war belauscht worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus eras
|
du warst belauscht worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus erat
|
er/sie/es war belauscht worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati eramus
|
wir waren belauscht worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati eratis
|
ihr warst belauscht worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati erant
|
sie waren belauscht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravissem
|
ich hätte belauscht |
| 2. Person Singular |
arbitravisses
|
du hättest belauscht |
| 3. Person Singular |
arbitravisset
|
er/sie/es hätte belauscht |
| 1. Person Plural |
arbitravissemus
|
wir hätten belauscht |
| 2. Person Plural |
arbitravissetis
|
ihr hättet belauscht |
| 3. Person Plural |
arbitravissent
|
sie hätten belauscht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus essem
|
ich wäre belauscht worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus esses
|
du wärest belauscht worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus esset
|
er/sie/es wäre belauscht worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati essemus
|
wir wären belauscht worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati essetis
|
ihr wäret belauscht worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati essent
|
sie wären belauscht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravero
|
ich werde belauscht haben |
| 2. Person Singular |
arbitraveris
|
du wirst belauscht haben |
| 3. Person Singular |
arbitraverit
|
er/sie/es wird belauscht haben |
| 1. Person Plural |
arbitraverimus
|
wir werden belauscht haben |
| 2. Person Plural |
arbitraveritis
|
ihr werdet belauscht haben |
| 3. Person Plural |
arbitraverint
|
sie werden belauscht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus ero
|
ich werde belauscht worden sein |
| 2. Person Singular |
arbitratus eris
|
du werdest belauscht worden sein |
| 3. Person Singular |
arbitratus erit
|
er/sie/es werde belauscht worden sein |
| 1. Person Plural |
arbitrati erimus
|
wir werden belauscht worden sein |
| 2. Person Plural |
arbitrati eritis
|
ihr werdet belauscht worden sein |
| 3. Person Plural |
arbitrati erunt
|
sie werden belauscht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
arbitrare
|
belauschen |
| Vorzeitigkeit |
arbitravisse
|
belauscht haben |
| Nachzeitigkeit |
arbitraturum esse
|
belauschen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
arbitrari arbitrarier
|
belauscht werden |
| Vorzeitigkeit |
arbitratum esse
|
belauscht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
arbitratum iri
|
künftig belauscht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
arbitra
|
belausche! |
| 2. Person Plural |
arbitrate
|
belauscht! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
arbitrato
|
| 3. Person Singular |
arbitrato
|
| 2. Person Plural |
arbitratote
|
| 3. Person Plural |
arbitranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
arbitrare
|
das Belauschen |
| Genitiv |
arbitrandi
|
des Belauschens |
| Dativ |
arbitrando
|
dem Belauschen |
| Akkusativ |
arbitrandum
|
das Belauschen |
| Ablativ |
arbitrando
|
durch das Belauschen |
| Vokativ |
arbitrande
|
Belauschen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitrandus
|
arbitranda
|
arbitrandum
|
| Genitiv |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitrandi
|
| Dativ |
arbitrando
|
arbitrandae
|
arbitrando
|
| Akkusativ |
arbitrandum
|
arbitrandam
|
arbitrandum
|
| Ablativ |
arbitrando
|
arbitranda
|
arbitrando
|
| Vokativ |
arbitrande
|
arbitranda
|
arbitrandum
|
Plural
| Nominativ |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitranda
|
| Genitiv |
arbitrandorum
|
arbitrandarum
|
arbitrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
arbitrandos
|
arbitrandas
|
arbitranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitrans
|
arbitrans
|
arbitrans
|
| Genitiv |
arbitrantis
|
arbitrantis
|
arbitrantis
|
| Dativ |
arbitranti
|
arbitranti
|
arbitranti
|
| Akkusativ |
arbitrantem
|
arbitrantem
|
arbitrans
|
| Ablativ |
arbitranti arbitrante
|
arbitranti arbitrante
|
arbitranti arbitrante
|
| Vokativ |
arbitrans
|
arbitrans
|
arbitrans
|
Plural
| Nominativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
| Genitiv |
arbitrantium arbitrantum
|
arbitrantium arbitrantum
|
arbitrantium arbitrantum
|
| Dativ |
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
| Akkusativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
| Ablativ |
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
| Vokativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitratus
|
arbitrata
|
arbitratum
|
| Genitiv |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrati
|
| Dativ |
arbitrato
|
arbitratae
|
arbitrato
|
| Akkusativ |
arbitratum
|
arbitratam
|
arbitratum
|
| Ablativ |
arbitrato
|
arbitrata
|
arbitrato
|
| Vokativ |
arbitrate
|
arbitrata
|
arbitratum
|
Plural
| Nominativ |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrata
|
| Genitiv |
arbitratorum
|
arbitratarum
|
arbitratorum
|
| Dativ |
arbitratis
|
arbitratis
|
arbitratis
|
| Akkusativ |
arbitratos
|
arbitratas
|
arbitrata
|
| Ablativ |
arbitratis
|
arbitratis
|
arbitratis
|
| Vokativ |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitraturus
|
arbitratura
|
arbitraturum
|
| Genitiv |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitraturi
|
| Dativ |
arbitraturo
|
arbitraturae
|
arbitraturo
|
| Akkusativ |
arbitraturum
|
arbitraturam
|
arbitraturum
|
| Ablativ |
arbitraturo
|
arbitratura
|
arbitraturo
|
| Vokativ |
arbitrature
|
arbitratura
|
arbitraturum
|
Plural
| Nominativ |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitratura
|
| Genitiv |
arbitraturorum
|
arbitraturarum
|
arbitraturorum
|
| Dativ |
arbitraturis
|
arbitraturis
|
arbitraturis
|
| Akkusativ |
arbitraturos
|
arbitraturas
|
arbitratura
|
| Ablativ |
arbitraturis
|
arbitraturis
|
arbitraturis
|
| Vokativ |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
arbitratum
|
arbitratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitro
|
ich erwäge |
| 2. Person Singular |
arbitras
|
du erwägst |
| 3. Person Singular |
arbitrat
|
er/sie/es erwägt |
| 1. Person Plural |
arbitramus
|
wir erwägen |
| 2. Person Plural |
arbitratis
|
ihr erwägt |
| 3. Person Plural |
arbitrant
|
sie erwägen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitror
|
ich werde erwogen |
| 2. Person Singular |
arbitraris arbitrare
|
du wirst erwogen |
| 3. Person Singular |
arbitratur
|
er/sie/es wird erwogen |
| 1. Person Plural |
arbitramur
|
wir werden erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitramini
|
ihr werdet erwogen |
| 3. Person Plural |
arbitrantur
|
sie werden erwogen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrem
|
ich erwäge |
| 2. Person Singular |
arbitres
|
du erwägest |
| 3. Person Singular |
arbitret
|
er/sie/es erwäge |
| 1. Person Plural |
arbitremus
|
wir erwägen |
| 2. Person Plural |
arbitretis
|
ihr erwäget |
| 3. Person Plural |
arbitrent
|
sie erwägen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrer
|
ich werde erwogen |
| 2. Person Singular |
arbitreris arbitrere
|
du werdest erwogen |
| 3. Person Singular |
arbitretur
|
er/sie/es werde erwogen |
| 1. Person Plural |
arbitremur
|
wir werden erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitremini
|
ihr werdet erwogen |
| 3. Person Plural |
arbitrentur
|
sie werden erwogen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabam
|
ich erwog |
| 2. Person Singular |
arbitrabas
|
du erwogst |
| 3. Person Singular |
arbitrabat
|
er/sie/es erwog |
| 1. Person Plural |
arbitrabamus
|
wir erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitrabatis
|
ihr erwogt |
| 3. Person Plural |
arbitrabant
|
sie erwogen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabar
|
ich wurde erwogen |
| 2. Person Singular |
arbitrabaris arbitrabare
|
du wurdest erwogen |
| 3. Person Singular |
arbitrabatur
|
er/sie/es wurde erwogen |
| 1. Person Plural |
arbitrabamur
|
wir wurden erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitrabamini
|
ihr wurdet erwogen |
| 3. Person Plural |
arbitrabantur
|
sie wurden erwogen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrarem
|
ich erwöge |
| 2. Person Singular |
arbitrares
|
du erwögest |
| 3. Person Singular |
arbitraret
|
er/sie/es erwöge |
| 1. Person Plural |
arbitraremus
|
wir erwögen |
| 2. Person Plural |
arbitraretis
|
ihr erwöget |
| 3. Person Plural |
arbitrarent
|
sie erwögen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrarer
|
ich würde erwogen |
| 2. Person Singular |
arbitrareris arbitrarere
|
du würdest erwogen |
| 3. Person Singular |
arbitraretur
|
er/sie/es würde erwogen |
| 1. Person Plural |
arbitraremur
|
wir würden erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitraremini
|
ihr würdet erwogen |
| 3. Person Plural |
arbitrarentur
|
sie würden erwogen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabo
|
ich werde erwägen |
| 2. Person Singular |
arbitrabis
|
du wirst erwägen |
| 3. Person Singular |
arbitrabit
|
er/sie/es wird erwägen |
| 1. Person Plural |
arbitrabimus
|
wir werden erwägen |
| 2. Person Plural |
arbitrabitis
|
ihr werdet erwägen |
| 3. Person Plural |
arbitrabunt
|
sie werden erwägen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitrabor
|
ich werde erwogen |
| 2. Person Singular |
arbitraberis arbitrabere
|
du wirst erwogen |
| 3. Person Singular |
arbitrabitur
|
er/sie/es wird erwogen |
| 1. Person Plural |
arbitrabimur
|
wir werden erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitrabimini
|
ihr werdet erwogen |
| 3. Person Plural |
arbitrabuntur
|
sie werden erwogen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravi
|
ich habe erwogen |
| 2. Person Singular |
arbitravisti
|
du hast erwogen |
| 3. Person Singular |
arbitravit
|
er/sie/es hat erwogen |
| 1. Person Plural |
arbitravimus
|
wir haben erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitravistis
|
ihr habt erwogen |
| 3. Person Plural |
arbitraverunt arbitravere
|
sie haben erwogen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus sum
|
ich bin erwogen worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus es
|
du bist erwogen worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus est
|
er/sie/es ist erwogen worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati sumus
|
wir sind erwogen worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati estis
|
ihr seid erwogen worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati sunt
|
sie sind erwogen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitraverim
|
ich habe erwogen |
| 2. Person Singular |
arbitraveris
|
du habest erwogen |
| 3. Person Singular |
arbitraverit
|
er/sie/es habe erwogen |
| 1. Person Plural |
arbitraverimus
|
wir haben erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitraveritis
|
ihr habet erwogen |
| 3. Person Plural |
arbitraverint
|
sie haben erwogen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus sim
|
ich sei erwogen worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus sis
|
du seiest erwogen worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus sit
|
er/sie/es sei erwogen worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati simus
|
wir seien erwogen worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati sitis
|
ihr seiet erwogen worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati sint
|
sie seien erwogen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitraveram
|
ich hatte erwogen |
| 2. Person Singular |
arbitraveras
|
du hattest erwogen |
| 3. Person Singular |
arbitraverat
|
er/sie/es hatte erwogen |
| 1. Person Plural |
arbitraveramus
|
wir hatten erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitraveratis
|
ihr hattet erwogen |
| 3. Person Plural |
arbitraverant
|
sie hatten erwogen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus eram
|
ich war erwogen worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus eras
|
du warst erwogen worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus erat
|
er/sie/es war erwogen worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati eramus
|
wir waren erwogen worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati eratis
|
ihr warst erwogen worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati erant
|
sie waren erwogen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravissem
|
ich hätte erwogen |
| 2. Person Singular |
arbitravisses
|
du hättest erwogen |
| 3. Person Singular |
arbitravisset
|
er/sie/es hätte erwogen |
| 1. Person Plural |
arbitravissemus
|
wir hätten erwogen |
| 2. Person Plural |
arbitravissetis
|
ihr hättet erwogen |
| 3. Person Plural |
arbitravissent
|
sie hätten erwogen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus essem
|
ich wäre erwogen worden |
| 2. Person Singular |
arbitratus esses
|
du wärest erwogen worden |
| 3. Person Singular |
arbitratus esset
|
er/sie/es wäre erwogen worden |
| 1. Person Plural |
arbitrati essemus
|
wir wären erwogen worden |
| 2. Person Plural |
arbitrati essetis
|
ihr wäret erwogen worden |
| 3. Person Plural |
arbitrati essent
|
sie wären erwogen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitravero
|
ich werde erwogen haben |
| 2. Person Singular |
arbitraveris
|
du wirst erwogen haben |
| 3. Person Singular |
arbitraverit
|
er/sie/es wird erwogen haben |
| 1. Person Plural |
arbitraverimus
|
wir werden erwogen haben |
| 2. Person Plural |
arbitraveritis
|
ihr werdet erwogen haben |
| 3. Person Plural |
arbitraverint
|
sie werden erwogen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arbitratus ero
|
ich werde erwogen worden sein |
| 2. Person Singular |
arbitratus eris
|
du werdest erwogen worden sein |
| 3. Person Singular |
arbitratus erit
|
er/sie/es werde erwogen worden sein |
| 1. Person Plural |
arbitrati erimus
|
wir werden erwogen worden sein |
| 2. Person Plural |
arbitrati eritis
|
ihr werdet erwogen worden sein |
| 3. Person Plural |
arbitrati erunt
|
sie werden erwogen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
arbitrare
|
erwägen |
| Vorzeitigkeit |
arbitravisse
|
erwogen haben |
| Nachzeitigkeit |
arbitraturum esse
|
erwägen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
arbitrari arbitrarier
|
erwogen werden |
| Vorzeitigkeit |
arbitratum esse
|
erwogen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
arbitratum iri
|
künftig erwogen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
arbitra
|
erwäge! |
| 2. Person Plural |
arbitrate
|
erwägt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
arbitrato
|
| 3. Person Singular |
arbitrato
|
| 2. Person Plural |
arbitratote
|
| 3. Person Plural |
arbitranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
arbitrare
|
das Erwägen |
| Genitiv |
arbitrandi
|
des Erwägens |
| Dativ |
arbitrando
|
dem Erwägen |
| Akkusativ |
arbitrandum
|
das Erwägen |
| Ablativ |
arbitrando
|
durch das Erwägen |
| Vokativ |
arbitrande
|
Erwägen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitrandus
|
arbitranda
|
arbitrandum
|
| Genitiv |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitrandi
|
| Dativ |
arbitrando
|
arbitrandae
|
arbitrando
|
| Akkusativ |
arbitrandum
|
arbitrandam
|
arbitrandum
|
| Ablativ |
arbitrando
|
arbitranda
|
arbitrando
|
| Vokativ |
arbitrande
|
arbitranda
|
arbitrandum
|
Plural
| Nominativ |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitranda
|
| Genitiv |
arbitrandorum
|
arbitrandarum
|
arbitrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
arbitrandos
|
arbitrandas
|
arbitranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
arbitrandi
|
arbitrandae
|
arbitranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitrans
|
arbitrans
|
arbitrans
|
| Genitiv |
arbitrantis
|
arbitrantis
|
arbitrantis
|
| Dativ |
arbitranti
|
arbitranti
|
arbitranti
|
| Akkusativ |
arbitrantem
|
arbitrantem
|
arbitrans
|
| Ablativ |
arbitranti arbitrante
|
arbitranti arbitrante
|
arbitranti arbitrante
|
| Vokativ |
arbitrans
|
arbitrans
|
arbitrans
|
Plural
| Nominativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
| Genitiv |
arbitrantium arbitrantum
|
arbitrantium arbitrantum
|
arbitrantium arbitrantum
|
| Dativ |
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
| Akkusativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
| Ablativ |
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
arbitrantibus
|
| Vokativ |
arbitrantes
|
arbitrantes
|
arbitrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitratus
|
arbitrata
|
arbitratum
|
| Genitiv |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrati
|
| Dativ |
arbitrato
|
arbitratae
|
arbitrato
|
| Akkusativ |
arbitratum
|
arbitratam
|
arbitratum
|
| Ablativ |
arbitrato
|
arbitrata
|
arbitrato
|
| Vokativ |
arbitrate
|
arbitrata
|
arbitratum
|
Plural
| Nominativ |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrata
|
| Genitiv |
arbitratorum
|
arbitratarum
|
arbitratorum
|
| Dativ |
arbitratis
|
arbitratis
|
arbitratis
|
| Akkusativ |
arbitratos
|
arbitratas
|
arbitrata
|
| Ablativ |
arbitratis
|
arbitratis
|
arbitratis
|
| Vokativ |
arbitrati
|
arbitratae
|
arbitrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
arbitraturus
|
arbitratura
|
arbitraturum
|
| Genitiv |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitraturi
|
| Dativ |
arbitraturo
|
arbitraturae
|
arbitraturo
|
| Akkusativ |
arbitraturum
|
arbitraturam
|
arbitraturum
|
| Ablativ |
arbitraturo
|
arbitratura
|
arbitraturo
|
| Vokativ |
arbitrature
|
arbitratura
|
arbitraturum
|
Plural
| Nominativ |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitratura
|
| Genitiv |
arbitraturorum
|
arbitraturarum
|
arbitraturorum
|
| Dativ |
arbitraturis
|
arbitraturis
|
arbitraturis
|
| Akkusativ |
arbitraturos
|
arbitraturas
|
arbitratura
|
| Ablativ |
arbitraturis
|
arbitraturis
|
arbitraturis
|
| Vokativ |
arbitraturi
|
arbitraturae
|
arbitratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
arbitratum
|
arbitratu
|