Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
arguto
|
|
2. Person Singular |
argutas
|
|
3. Person Singular |
argutat
|
|
1. Person Plural |
argutamus
|
|
2. Person Plural |
argutatis
|
|
3. Person Plural |
argutant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutor
|
|
2. Person Singular |
argutaris argutare
|
|
3. Person Singular |
argutatur
|
|
1. Person Plural |
argutamur
|
|
2. Person Plural |
argutamini
|
|
3. Person Plural |
argutantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutem
|
|
2. Person Singular |
argutes
|
|
3. Person Singular |
argutet
|
|
1. Person Plural |
argutemus
|
|
2. Person Plural |
argutetis
|
|
3. Person Plural |
argutent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
arguter
|
|
2. Person Singular |
arguteris argutere
|
|
3. Person Singular |
argutetur
|
|
1. Person Plural |
argutemur
|
|
2. Person Plural |
argutemini
|
|
3. Person Plural |
argutentur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabam
|
|
2. Person Singular |
argutabas
|
|
3. Person Singular |
argutabat
|
|
1. Person Plural |
argutabamus
|
|
2. Person Plural |
argutabatis
|
|
3. Person Plural |
argutabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabar
|
|
2. Person Singular |
argutabaris argutabare
|
|
3. Person Singular |
argutabatur
|
|
1. Person Plural |
argutabamur
|
|
2. Person Plural |
argutabamini
|
|
3. Person Plural |
argutabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutarem
|
|
2. Person Singular |
argutares
|
|
3. Person Singular |
argutaret
|
|
1. Person Plural |
argutaremus
|
|
2. Person Plural |
argutaretis
|
|
3. Person Plural |
argutarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutarer
|
|
2. Person Singular |
argutareris argutarere
|
|
3. Person Singular |
argutaretur
|
|
1. Person Plural |
argutaremur
|
|
2. Person Plural |
argutaremini
|
|
3. Person Plural |
argutarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabo
|
|
2. Person Singular |
argutabis
|
|
3. Person Singular |
argutabit
|
|
1. Person Plural |
argutabimus
|
|
2. Person Plural |
argutabitis
|
|
3. Person Plural |
argutabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabor
|
|
2. Person Singular |
argutaberis argutabere
|
|
3. Person Singular |
argutabitur
|
|
1. Person Plural |
argutabimur
|
|
2. Person Plural |
argutabimini
|
|
3. Person Plural |
argutabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavi
|
|
2. Person Singular |
argutavisti
|
|
3. Person Singular |
argutavit
|
|
1. Person Plural |
argutavimus
|
|
2. Person Plural |
argutavistis
|
|
3. Person Plural |
argutaverunt argutavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sum
|
|
2. Person Singular |
argutatus es
|
|
3. Person Singular |
argutatus est
|
|
1. Person Plural |
argutati sumus
|
|
2. Person Plural |
argutati estis
|
|
3. Person Plural |
argutati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaverim
|
|
2. Person Singular |
argutaveris
|
|
3. Person Singular |
argutaverit
|
|
1. Person Plural |
argutaverimus
|
|
2. Person Plural |
argutaveritis
|
|
3. Person Plural |
argutaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sim
|
|
2. Person Singular |
argutatus sis
|
|
3. Person Singular |
argutatus sit
|
|
1. Person Plural |
argutati simus
|
|
2. Person Plural |
argutati sitis
|
|
3. Person Plural |
argutati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaveram
|
|
2. Person Singular |
argutaveras
|
|
3. Person Singular |
argutaverat
|
|
1. Person Plural |
argutaveramus
|
|
2. Person Plural |
argutaveratis
|
|
3. Person Plural |
argutaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus eram
|
|
2. Person Singular |
argutatus eras
|
|
3. Person Singular |
argutatus erat
|
|
1. Person Plural |
argutati eramus
|
|
2. Person Plural |
argutati eratis
|
|
3. Person Plural |
argutati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavissem
|
|
2. Person Singular |
argutavisses
|
|
3. Person Singular |
argutavisset
|
|
1. Person Plural |
argutavissemus
|
|
2. Person Plural |
argutavissetis
|
|
3. Person Plural |
argutavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus essem
|
|
2. Person Singular |
argutatus esses
|
|
3. Person Singular |
argutatus esset
|
|
1. Person Plural |
argutati essemus
|
|
2. Person Plural |
argutati essetis
|
|
3. Person Plural |
argutati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavero
|
|
2. Person Singular |
argutaveris
|
|
3. Person Singular |
argutaverit
|
|
1. Person Plural |
argutaverimus
|
|
2. Person Plural |
argutaveritis
|
|
3. Person Plural |
argutaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus ero
|
|
2. Person Singular |
argutatus eris
|
|
3. Person Singular |
argutatus erit
|
|
1. Person Plural |
argutati erimus
|
|
2. Person Plural |
argutati eritis
|
|
3. Person Plural |
argutati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutare
|
|
Vorzeitigkeit |
argutavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
argutaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutari argutarier
|
|
Vorzeitigkeit |
argutatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
argutatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
arguta
|
! |
2. Person Plural |
argutate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
argutato
|
3. Person Singular |
argutato
|
2. Person Plural |
argutatote
|
3. Person Plural |
argutanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
argutare
|
das |
Genitiv |
argutandi
|
des es |
Dativ |
argutando
|
dem |
Akkusativ |
argutandum
|
das |
Ablativ |
argutando
|
durch das |
Vokativ |
argutande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutandus
|
argutanda
|
argutandum
|
Genitiv |
argutandi
|
argutandae
|
argutandi
|
Dativ |
argutando
|
argutandae
|
argutando
|
Akkusativ |
argutandum
|
argutandam
|
argutandum
|
Ablativ |
argutando
|
argutanda
|
argutando
|
Vokativ |
argutande
|
argutanda
|
argutandum
|
Plural
Nominativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Genitiv |
argutandorum
|
argutandarum
|
argutandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
argutandos
|
argutandas
|
argutanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Genitiv |
argutantis
|
argutantis
|
argutantis
|
Dativ |
argutanti
|
argutanti
|
argutanti
|
Akkusativ |
argutantem
|
argutantem
|
argutans
|
Ablativ |
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
Vokativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Plural
Nominativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Genitiv |
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
Dativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Akkusativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Ablativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Vokativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutatus
|
argutata
|
argutatum
|
Genitiv |
argutati
|
argutatae
|
argutati
|
Dativ |
argutato
|
argutatae
|
argutato
|
Akkusativ |
argutatum
|
argutatam
|
argutatum
|
Ablativ |
argutato
|
argutata
|
argutato
|
Vokativ |
argutate
|
argutata
|
argutatum
|
Plural
Nominativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Genitiv |
argutatorum
|
argutatarum
|
argutatorum
|
Dativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Akkusativ |
argutatos
|
argutatas
|
argutata
|
Ablativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Vokativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutaturus
|
argutatura
|
argutaturum
|
Genitiv |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutaturi
|
Dativ |
argutaturo
|
argutaturae
|
argutaturo
|
Akkusativ |
argutaturum
|
argutaturam
|
argutaturum
|
Ablativ |
argutaturo
|
argutatura
|
argutaturo
|
Vokativ |
argutature
|
argutatura
|
argutaturum
|
Plural
Nominativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Genitiv |
argutaturorum
|
argutaturarum
|
argutaturorum
|
Dativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Akkusativ |
argutaturos
|
argutaturas
|
argutatura
|
Ablativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Vokativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
argutatum
|
argutatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
arguto
|
|
2. Person Singular |
argutas
|
|
3. Person Singular |
argutat
|
|
1. Person Plural |
argutamus
|
|
2. Person Plural |
argutatis
|
|
3. Person Plural |
argutant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutor
|
|
2. Person Singular |
argutaris argutare
|
|
3. Person Singular |
argutatur
|
|
1. Person Plural |
argutamur
|
|
2. Person Plural |
argutamini
|
|
3. Person Plural |
argutantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutem
|
|
2. Person Singular |
argutes
|
|
3. Person Singular |
argutet
|
|
1. Person Plural |
argutemus
|
|
2. Person Plural |
argutetis
|
|
3. Person Plural |
argutent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
arguter
|
|
2. Person Singular |
arguteris argutere
|
|
3. Person Singular |
argutetur
|
|
1. Person Plural |
argutemur
|
|
2. Person Plural |
argutemini
|
|
3. Person Plural |
argutentur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabam
|
|
2. Person Singular |
argutabas
|
|
3. Person Singular |
argutabat
|
|
1. Person Plural |
argutabamus
|
|
2. Person Plural |
argutabatis
|
|
3. Person Plural |
argutabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabar
|
|
2. Person Singular |
argutabaris argutabare
|
|
3. Person Singular |
argutabatur
|
|
1. Person Plural |
argutabamur
|
|
2. Person Plural |
argutabamini
|
|
3. Person Plural |
argutabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutarem
|
|
2. Person Singular |
argutares
|
|
3. Person Singular |
argutaret
|
|
1. Person Plural |
argutaremus
|
|
2. Person Plural |
argutaretis
|
|
3. Person Plural |
argutarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutarer
|
|
2. Person Singular |
argutareris argutarere
|
|
3. Person Singular |
argutaretur
|
|
1. Person Plural |
argutaremur
|
|
2. Person Plural |
argutaremini
|
|
3. Person Plural |
argutarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabo
|
|
2. Person Singular |
argutabis
|
|
3. Person Singular |
argutabit
|
|
1. Person Plural |
argutabimus
|
|
2. Person Plural |
argutabitis
|
|
3. Person Plural |
argutabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabor
|
|
2. Person Singular |
argutaberis argutabere
|
|
3. Person Singular |
argutabitur
|
|
1. Person Plural |
argutabimur
|
|
2. Person Plural |
argutabimini
|
|
3. Person Plural |
argutabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavi
|
|
2. Person Singular |
argutavisti
|
|
3. Person Singular |
argutavit
|
|
1. Person Plural |
argutavimus
|
|
2. Person Plural |
argutavistis
|
|
3. Person Plural |
argutaverunt argutavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sum
|
|
2. Person Singular |
argutatus es
|
|
3. Person Singular |
argutatus est
|
|
1. Person Plural |
argutati sumus
|
|
2. Person Plural |
argutati estis
|
|
3. Person Plural |
argutati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaverim
|
|
2. Person Singular |
argutaveris
|
|
3. Person Singular |
argutaverit
|
|
1. Person Plural |
argutaverimus
|
|
2. Person Plural |
argutaveritis
|
|
3. Person Plural |
argutaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sim
|
|
2. Person Singular |
argutatus sis
|
|
3. Person Singular |
argutatus sit
|
|
1. Person Plural |
argutati simus
|
|
2. Person Plural |
argutati sitis
|
|
3. Person Plural |
argutati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaveram
|
|
2. Person Singular |
argutaveras
|
|
3. Person Singular |
argutaverat
|
|
1. Person Plural |
argutaveramus
|
|
2. Person Plural |
argutaveratis
|
|
3. Person Plural |
argutaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus eram
|
|
2. Person Singular |
argutatus eras
|
|
3. Person Singular |
argutatus erat
|
|
1. Person Plural |
argutati eramus
|
|
2. Person Plural |
argutati eratis
|
|
3. Person Plural |
argutati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavissem
|
|
2. Person Singular |
argutavisses
|
|
3. Person Singular |
argutavisset
|
|
1. Person Plural |
argutavissemus
|
|
2. Person Plural |
argutavissetis
|
|
3. Person Plural |
argutavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus essem
|
|
2. Person Singular |
argutatus esses
|
|
3. Person Singular |
argutatus esset
|
|
1. Person Plural |
argutati essemus
|
|
2. Person Plural |
argutati essetis
|
|
3. Person Plural |
argutati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavero
|
|
2. Person Singular |
argutaveris
|
|
3. Person Singular |
argutaverit
|
|
1. Person Plural |
argutaverimus
|
|
2. Person Plural |
argutaveritis
|
|
3. Person Plural |
argutaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus ero
|
|
2. Person Singular |
argutatus eris
|
|
3. Person Singular |
argutatus erit
|
|
1. Person Plural |
argutati erimus
|
|
2. Person Plural |
argutati eritis
|
|
3. Person Plural |
argutati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutare
|
|
Vorzeitigkeit |
argutavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
argutaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutari argutarier
|
|
Vorzeitigkeit |
argutatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
argutatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
arguta
|
! |
2. Person Plural |
argutate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
argutato
|
3. Person Singular |
argutato
|
2. Person Plural |
argutatote
|
3. Person Plural |
argutanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
argutare
|
das |
Genitiv |
argutandi
|
des es |
Dativ |
argutando
|
dem |
Akkusativ |
argutandum
|
das |
Ablativ |
argutando
|
durch das |
Vokativ |
argutande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutandus
|
argutanda
|
argutandum
|
Genitiv |
argutandi
|
argutandae
|
argutandi
|
Dativ |
argutando
|
argutandae
|
argutando
|
Akkusativ |
argutandum
|
argutandam
|
argutandum
|
Ablativ |
argutando
|
argutanda
|
argutando
|
Vokativ |
argutande
|
argutanda
|
argutandum
|
Plural
Nominativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Genitiv |
argutandorum
|
argutandarum
|
argutandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
argutandos
|
argutandas
|
argutanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Genitiv |
argutantis
|
argutantis
|
argutantis
|
Dativ |
argutanti
|
argutanti
|
argutanti
|
Akkusativ |
argutantem
|
argutantem
|
argutans
|
Ablativ |
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
Vokativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Plural
Nominativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Genitiv |
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
Dativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Akkusativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Ablativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Vokativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutatus
|
argutata
|
argutatum
|
Genitiv |
argutati
|
argutatae
|
argutati
|
Dativ |
argutato
|
argutatae
|
argutato
|
Akkusativ |
argutatum
|
argutatam
|
argutatum
|
Ablativ |
argutato
|
argutata
|
argutato
|
Vokativ |
argutate
|
argutata
|
argutatum
|
Plural
Nominativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Genitiv |
argutatorum
|
argutatarum
|
argutatorum
|
Dativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Akkusativ |
argutatos
|
argutatas
|
argutata
|
Ablativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Vokativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutaturus
|
argutatura
|
argutaturum
|
Genitiv |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutaturi
|
Dativ |
argutaturo
|
argutaturae
|
argutaturo
|
Akkusativ |
argutaturum
|
argutaturam
|
argutaturum
|
Ablativ |
argutaturo
|
argutatura
|
argutaturo
|
Vokativ |
argutature
|
argutatura
|
argutaturum
|
Plural
Nominativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Genitiv |
argutaturorum
|
argutaturarum
|
argutaturorum
|
Dativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Akkusativ |
argutaturos
|
argutaturas
|
argutatura
|
Ablativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Vokativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
argutatum
|
argutatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
arguto
|
|
2. Person Singular |
argutas
|
|
3. Person Singular |
argutat
|
|
1. Person Plural |
argutamus
|
|
2. Person Plural |
argutatis
|
|
3. Person Plural |
argutant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutor
|
|
2. Person Singular |
argutaris argutare
|
|
3. Person Singular |
argutatur
|
|
1. Person Plural |
argutamur
|
|
2. Person Plural |
argutamini
|
|
3. Person Plural |
argutantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutem
|
|
2. Person Singular |
argutes
|
|
3. Person Singular |
argutet
|
|
1. Person Plural |
argutemus
|
|
2. Person Plural |
argutetis
|
|
3. Person Plural |
argutent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
arguter
|
|
2. Person Singular |
arguteris argutere
|
|
3. Person Singular |
argutetur
|
|
1. Person Plural |
argutemur
|
|
2. Person Plural |
argutemini
|
|
3. Person Plural |
argutentur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabam
|
|
2. Person Singular |
argutabas
|
|
3. Person Singular |
argutabat
|
|
1. Person Plural |
argutabamus
|
|
2. Person Plural |
argutabatis
|
|
3. Person Plural |
argutabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabar
|
|
2. Person Singular |
argutabaris argutabare
|
|
3. Person Singular |
argutabatur
|
|
1. Person Plural |
argutabamur
|
|
2. Person Plural |
argutabamini
|
|
3. Person Plural |
argutabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutarem
|
|
2. Person Singular |
argutares
|
|
3. Person Singular |
argutaret
|
|
1. Person Plural |
argutaremus
|
|
2. Person Plural |
argutaretis
|
|
3. Person Plural |
argutarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutarer
|
|
2. Person Singular |
argutareris argutarere
|
|
3. Person Singular |
argutaretur
|
|
1. Person Plural |
argutaremur
|
|
2. Person Plural |
argutaremini
|
|
3. Person Plural |
argutarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabo
|
|
2. Person Singular |
argutabis
|
|
3. Person Singular |
argutabit
|
|
1. Person Plural |
argutabimus
|
|
2. Person Plural |
argutabitis
|
|
3. Person Plural |
argutabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabor
|
|
2. Person Singular |
argutaberis argutabere
|
|
3. Person Singular |
argutabitur
|
|
1. Person Plural |
argutabimur
|
|
2. Person Plural |
argutabimini
|
|
3. Person Plural |
argutabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavi
|
|
2. Person Singular |
argutavisti
|
|
3. Person Singular |
argutavit
|
|
1. Person Plural |
argutavimus
|
|
2. Person Plural |
argutavistis
|
|
3. Person Plural |
argutaverunt argutavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sum
|
|
2. Person Singular |
argutatus es
|
|
3. Person Singular |
argutatus est
|
|
1. Person Plural |
argutati sumus
|
|
2. Person Plural |
argutati estis
|
|
3. Person Plural |
argutati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaverim
|
|
2. Person Singular |
argutaveris
|
|
3. Person Singular |
argutaverit
|
|
1. Person Plural |
argutaverimus
|
|
2. Person Plural |
argutaveritis
|
|
3. Person Plural |
argutaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sim
|
|
2. Person Singular |
argutatus sis
|
|
3. Person Singular |
argutatus sit
|
|
1. Person Plural |
argutati simus
|
|
2. Person Plural |
argutati sitis
|
|
3. Person Plural |
argutati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaveram
|
|
2. Person Singular |
argutaveras
|
|
3. Person Singular |
argutaverat
|
|
1. Person Plural |
argutaveramus
|
|
2. Person Plural |
argutaveratis
|
|
3. Person Plural |
argutaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus eram
|
|
2. Person Singular |
argutatus eras
|
|
3. Person Singular |
argutatus erat
|
|
1. Person Plural |
argutati eramus
|
|
2. Person Plural |
argutati eratis
|
|
3. Person Plural |
argutati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavissem
|
|
2. Person Singular |
argutavisses
|
|
3. Person Singular |
argutavisset
|
|
1. Person Plural |
argutavissemus
|
|
2. Person Plural |
argutavissetis
|
|
3. Person Plural |
argutavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus essem
|
|
2. Person Singular |
argutatus esses
|
|
3. Person Singular |
argutatus esset
|
|
1. Person Plural |
argutati essemus
|
|
2. Person Plural |
argutati essetis
|
|
3. Person Plural |
argutati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavero
|
|
2. Person Singular |
argutaveris
|
|
3. Person Singular |
argutaverit
|
|
1. Person Plural |
argutaverimus
|
|
2. Person Plural |
argutaveritis
|
|
3. Person Plural |
argutaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus ero
|
|
2. Person Singular |
argutatus eris
|
|
3. Person Singular |
argutatus erit
|
|
1. Person Plural |
argutati erimus
|
|
2. Person Plural |
argutati eritis
|
|
3. Person Plural |
argutati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutare
|
|
Vorzeitigkeit |
argutavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
argutaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutari argutarier
|
|
Vorzeitigkeit |
argutatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
argutatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
arguta
|
! |
2. Person Plural |
argutate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
argutato
|
3. Person Singular |
argutato
|
2. Person Plural |
argutatote
|
3. Person Plural |
argutanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
argutare
|
das |
Genitiv |
argutandi
|
des es |
Dativ |
argutando
|
dem |
Akkusativ |
argutandum
|
das |
Ablativ |
argutando
|
durch das |
Vokativ |
argutande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutandus
|
argutanda
|
argutandum
|
Genitiv |
argutandi
|
argutandae
|
argutandi
|
Dativ |
argutando
|
argutandae
|
argutando
|
Akkusativ |
argutandum
|
argutandam
|
argutandum
|
Ablativ |
argutando
|
argutanda
|
argutando
|
Vokativ |
argutande
|
argutanda
|
argutandum
|
Plural
Nominativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Genitiv |
argutandorum
|
argutandarum
|
argutandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
argutandos
|
argutandas
|
argutanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Genitiv |
argutantis
|
argutantis
|
argutantis
|
Dativ |
argutanti
|
argutanti
|
argutanti
|
Akkusativ |
argutantem
|
argutantem
|
argutans
|
Ablativ |
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
Vokativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Plural
Nominativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Genitiv |
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
Dativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Akkusativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Ablativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Vokativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutatus
|
argutata
|
argutatum
|
Genitiv |
argutati
|
argutatae
|
argutati
|
Dativ |
argutato
|
argutatae
|
argutato
|
Akkusativ |
argutatum
|
argutatam
|
argutatum
|
Ablativ |
argutato
|
argutata
|
argutato
|
Vokativ |
argutate
|
argutata
|
argutatum
|
Plural
Nominativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Genitiv |
argutatorum
|
argutatarum
|
argutatorum
|
Dativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Akkusativ |
argutatos
|
argutatas
|
argutata
|
Ablativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Vokativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutaturus
|
argutatura
|
argutaturum
|
Genitiv |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutaturi
|
Dativ |
argutaturo
|
argutaturae
|
argutaturo
|
Akkusativ |
argutaturum
|
argutaturam
|
argutaturum
|
Ablativ |
argutaturo
|
argutatura
|
argutaturo
|
Vokativ |
argutature
|
argutatura
|
argutaturum
|
Plural
Nominativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Genitiv |
argutaturorum
|
argutaturarum
|
argutaturorum
|
Dativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Akkusativ |
argutaturos
|
argutaturas
|
argutatura
|
Ablativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Vokativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
argutatum
|
argutatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
arguto
|
ich plappere; plappre |
2. Person Singular |
argutas
|
du plapperst |
3. Person Singular |
argutat
|
er/sie/es plappert |
1. Person Plural |
argutamus
|
wir plappern |
2. Person Plural |
argutatis
|
ihr plappert |
3. Person Plural |
argutant
|
sie plappern |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutor
|
ich werde geplappert |
2. Person Singular |
argutaris argutare
|
du wirst geplappert |
3. Person Singular |
argutatur
|
er/sie/es wird geplappert |
1. Person Plural |
argutamur
|
wir werden geplappert |
2. Person Plural |
argutamini
|
ihr werdet geplappert |
3. Person Plural |
argutantur
|
sie werden geplappert |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutem
|
ich plappere; plappre |
2. Person Singular |
argutes
|
du plapperest; plapprest |
3. Person Singular |
argutet
|
er/sie/es plappere; plappre |
1. Person Plural |
argutemus
|
wir plapperen |
2. Person Plural |
argutetis
|
ihr plapperet |
3. Person Plural |
argutent
|
sie plapperen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
arguter
|
ich werde geplappert |
2. Person Singular |
arguteris argutere
|
du werdest geplappert |
3. Person Singular |
argutetur
|
er/sie/es werde geplappert |
1. Person Plural |
argutemur
|
wir werden geplappert |
2. Person Plural |
argutemini
|
ihr werdet geplappert |
3. Person Plural |
argutentur
|
sie werden geplappert |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabam
|
ich plapperte |
2. Person Singular |
argutabas
|
du plappertest |
3. Person Singular |
argutabat
|
er/sie/es plapperte |
1. Person Plural |
argutabamus
|
wir plapperten |
2. Person Plural |
argutabatis
|
ihr plappertet |
3. Person Plural |
argutabant
|
sie plapperten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabar
|
ich wurde geplappert |
2. Person Singular |
argutabaris argutabare
|
du wurdest geplappert |
3. Person Singular |
argutabatur
|
er/sie/es wurde geplappert |
1. Person Plural |
argutabamur
|
wir wurden geplappert |
2. Person Plural |
argutabamini
|
ihr wurdet geplappert |
3. Person Plural |
argutabantur
|
sie wurden geplappert |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutarem
|
ich plapperte |
2. Person Singular |
argutares
|
du plappertest |
3. Person Singular |
argutaret
|
er/sie/es plapperte |
1. Person Plural |
argutaremus
|
wir plapperten |
2. Person Plural |
argutaretis
|
ihr plappertet |
3. Person Plural |
argutarent
|
sie plapperten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutarer
|
ich würde geplappert |
2. Person Singular |
argutareris argutarere
|
du würdest geplappert |
3. Person Singular |
argutaretur
|
er/sie/es würde geplappert |
1. Person Plural |
argutaremur
|
wir würden geplappert |
2. Person Plural |
argutaremini
|
ihr würdet geplappert |
3. Person Plural |
argutarentur
|
sie würden geplappert |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabo
|
ich werde plappern |
2. Person Singular |
argutabis
|
du wirst plappern |
3. Person Singular |
argutabit
|
er/sie/es wird plappern |
1. Person Plural |
argutabimus
|
wir werden plappern |
2. Person Plural |
argutabitis
|
ihr werdet plappern |
3. Person Plural |
argutabunt
|
sie werden plappern |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabor
|
ich werde geplappert |
2. Person Singular |
argutaberis argutabere
|
du wirst geplappert |
3. Person Singular |
argutabitur
|
er/sie/es wird geplappert |
1. Person Plural |
argutabimur
|
wir werden geplappert |
2. Person Plural |
argutabimini
|
ihr werdet geplappert |
3. Person Plural |
argutabuntur
|
sie werden geplappert |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavi
|
ich habe geplappert |
2. Person Singular |
argutavisti
|
du hast geplappert |
3. Person Singular |
argutavit
|
er/sie/es hat geplappert |
1. Person Plural |
argutavimus
|
wir haben geplappert |
2. Person Plural |
argutavistis
|
ihr habt geplappert |
3. Person Plural |
argutaverunt argutavere
|
sie haben geplappert |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sum
|
ich bin geplappert worden |
2. Person Singular |
argutatus es
|
du bist geplappert worden |
3. Person Singular |
argutatus est
|
er/sie/es ist geplappert worden |
1. Person Plural |
argutati sumus
|
wir sind geplappert worden |
2. Person Plural |
argutati estis
|
ihr seid geplappert worden |
3. Person Plural |
argutati sunt
|
sie sind geplappert worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaverim
|
ich habe geplappert |
2. Person Singular |
argutaveris
|
du habest geplappert |
3. Person Singular |
argutaverit
|
er/sie/es habe geplappert |
1. Person Plural |
argutaverimus
|
wir haben geplappert |
2. Person Plural |
argutaveritis
|
ihr habet geplappert |
3. Person Plural |
argutaverint
|
sie haben geplappert |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sim
|
ich sei geplappert worden |
2. Person Singular |
argutatus sis
|
du seiest geplappert worden |
3. Person Singular |
argutatus sit
|
er/sie/es sei geplappert worden |
1. Person Plural |
argutati simus
|
wir seien geplappert worden |
2. Person Plural |
argutati sitis
|
ihr seiet geplappert worden |
3. Person Plural |
argutati sint
|
sie seien geplappert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaveram
|
ich hatte geplappert |
2. Person Singular |
argutaveras
|
du hattest geplappert |
3. Person Singular |
argutaverat
|
er/sie/es hatte geplappert |
1. Person Plural |
argutaveramus
|
wir hatten geplappert |
2. Person Plural |
argutaveratis
|
ihr hattet geplappert |
3. Person Plural |
argutaverant
|
sie hatten geplappert |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus eram
|
ich war geplappert worden |
2. Person Singular |
argutatus eras
|
du warst geplappert worden |
3. Person Singular |
argutatus erat
|
er/sie/es war geplappert worden |
1. Person Plural |
argutati eramus
|
wir waren geplappert worden |
2. Person Plural |
argutati eratis
|
ihr warst geplappert worden |
3. Person Plural |
argutati erant
|
sie waren geplappert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavissem
|
ich hätte geplappert |
2. Person Singular |
argutavisses
|
du hättest geplappert |
3. Person Singular |
argutavisset
|
er/sie/es hätte geplappert |
1. Person Plural |
argutavissemus
|
wir hätten geplappert |
2. Person Plural |
argutavissetis
|
ihr hättet geplappert |
3. Person Plural |
argutavissent
|
sie hätten geplappert |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus essem
|
ich wäre geplappert worden |
2. Person Singular |
argutatus esses
|
du wärest geplappert worden |
3. Person Singular |
argutatus esset
|
er/sie/es wäre geplappert worden |
1. Person Plural |
argutati essemus
|
wir wären geplappert worden |
2. Person Plural |
argutati essetis
|
ihr wäret geplappert worden |
3. Person Plural |
argutati essent
|
sie wären geplappert worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavero
|
ich werde geplappert haben |
2. Person Singular |
argutaveris
|
du wirst geplappert haben |
3. Person Singular |
argutaverit
|
er/sie/es wird geplappert haben |
1. Person Plural |
argutaverimus
|
wir werden geplappert haben |
2. Person Plural |
argutaveritis
|
ihr werdet geplappert haben |
3. Person Plural |
argutaverint
|
sie werden geplappert haben |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus ero
|
ich werde geplappert worden sein |
2. Person Singular |
argutatus eris
|
du werdest geplappert worden sein |
3. Person Singular |
argutatus erit
|
er/sie/es werde geplappert worden sein |
1. Person Plural |
argutati erimus
|
wir werden geplappert worden sein |
2. Person Plural |
argutati eritis
|
ihr werdet geplappert worden sein |
3. Person Plural |
argutati erunt
|
sie werden geplappert worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutare
|
plappern |
Vorzeitigkeit |
argutavisse
|
geplappert haben |
Nachzeitigkeit |
argutaturum esse
|
plappern werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutari argutarier
|
geplappert werden |
Vorzeitigkeit |
argutatum esse
|
geplappert worden sein |
Nachzeitigkeit |
argutatum iri
|
künftig geplappert werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
arguta
|
plappere; plappre! |
2. Person Plural |
argutate
|
plappert! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
argutato
|
3. Person Singular |
argutato
|
2. Person Plural |
argutatote
|
3. Person Plural |
argutanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
argutare
|
das Plappern |
Genitiv |
argutandi
|
des Plappernes |
Dativ |
argutando
|
dem Plappern |
Akkusativ |
argutandum
|
das Plappern |
Ablativ |
argutando
|
durch das Plappern |
Vokativ |
argutande
|
Plappern! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutandus
|
argutanda
|
argutandum
|
Genitiv |
argutandi
|
argutandae
|
argutandi
|
Dativ |
argutando
|
argutandae
|
argutando
|
Akkusativ |
argutandum
|
argutandam
|
argutandum
|
Ablativ |
argutando
|
argutanda
|
argutando
|
Vokativ |
argutande
|
argutanda
|
argutandum
|
Plural
Nominativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Genitiv |
argutandorum
|
argutandarum
|
argutandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
argutandos
|
argutandas
|
argutanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Genitiv |
argutantis
|
argutantis
|
argutantis
|
Dativ |
argutanti
|
argutanti
|
argutanti
|
Akkusativ |
argutantem
|
argutantem
|
argutans
|
Ablativ |
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
Vokativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Plural
Nominativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Genitiv |
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
Dativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Akkusativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Ablativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Vokativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutatus
|
argutata
|
argutatum
|
Genitiv |
argutati
|
argutatae
|
argutati
|
Dativ |
argutato
|
argutatae
|
argutato
|
Akkusativ |
argutatum
|
argutatam
|
argutatum
|
Ablativ |
argutato
|
argutata
|
argutato
|
Vokativ |
argutate
|
argutata
|
argutatum
|
Plural
Nominativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Genitiv |
argutatorum
|
argutatarum
|
argutatorum
|
Dativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Akkusativ |
argutatos
|
argutatas
|
argutata
|
Ablativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Vokativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutaturus
|
argutatura
|
argutaturum
|
Genitiv |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutaturi
|
Dativ |
argutaturo
|
argutaturae
|
argutaturo
|
Akkusativ |
argutaturum
|
argutaturam
|
argutaturum
|
Ablativ |
argutaturo
|
argutatura
|
argutaturo
|
Vokativ |
argutature
|
argutatura
|
argutaturum
|
Plural
Nominativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Genitiv |
argutaturorum
|
argutaturarum
|
argutaturorum
|
Dativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Akkusativ |
argutaturos
|
argutaturas
|
argutatura
|
Ablativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Vokativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
argutatum
|
argutatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
arguto
|
ich schnattere; schnattre |
2. Person Singular |
argutas
|
du schnatterst |
3. Person Singular |
argutat
|
er/sie/es schnattert |
1. Person Plural |
argutamus
|
wir schnattern |
2. Person Plural |
argutatis
|
ihr schnattert |
3. Person Plural |
argutant
|
sie schnattern |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutor
|
ich werde geschnattert |
2. Person Singular |
argutaris argutare
|
du wirst geschnattert |
3. Person Singular |
argutatur
|
er/sie/es wird geschnattert |
1. Person Plural |
argutamur
|
wir werden geschnattert |
2. Person Plural |
argutamini
|
ihr werdet geschnattert |
3. Person Plural |
argutantur
|
sie werden geschnattert |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutem
|
ich schnattere; schnattre |
2. Person Singular |
argutes
|
du schnatterest; schnattrest |
3. Person Singular |
argutet
|
er/sie/es schnattere; schnattre |
1. Person Plural |
argutemus
|
wir schnatteren |
2. Person Plural |
argutetis
|
ihr schnatteret |
3. Person Plural |
argutent
|
sie schnatteren |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
arguter
|
ich werde geschnattert |
2. Person Singular |
arguteris argutere
|
du werdest geschnattert |
3. Person Singular |
argutetur
|
er/sie/es werde geschnattert |
1. Person Plural |
argutemur
|
wir werden geschnattert |
2. Person Plural |
argutemini
|
ihr werdet geschnattert |
3. Person Plural |
argutentur
|
sie werden geschnattert |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabam
|
ich schnatterte |
2. Person Singular |
argutabas
|
du schnattertest |
3. Person Singular |
argutabat
|
er/sie/es schnatterte |
1. Person Plural |
argutabamus
|
wir schnatterten |
2. Person Plural |
argutabatis
|
ihr schnattertet |
3. Person Plural |
argutabant
|
sie schnatterten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabar
|
ich wurde geschnattert |
2. Person Singular |
argutabaris argutabare
|
du wurdest geschnattert |
3. Person Singular |
argutabatur
|
er/sie/es wurde geschnattert |
1. Person Plural |
argutabamur
|
wir wurden geschnattert |
2. Person Plural |
argutabamini
|
ihr wurdet geschnattert |
3. Person Plural |
argutabantur
|
sie wurden geschnattert |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutarem
|
ich schnatterte |
2. Person Singular |
argutares
|
du schnattertest |
3. Person Singular |
argutaret
|
er/sie/es schnatterte |
1. Person Plural |
argutaremus
|
wir schnatterten |
2. Person Plural |
argutaretis
|
ihr schnattertet |
3. Person Plural |
argutarent
|
sie schnatterten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutarer
|
ich würde geschnattert |
2. Person Singular |
argutareris argutarere
|
du würdest geschnattert |
3. Person Singular |
argutaretur
|
er/sie/es würde geschnattert |
1. Person Plural |
argutaremur
|
wir würden geschnattert |
2. Person Plural |
argutaremini
|
ihr würdet geschnattert |
3. Person Plural |
argutarentur
|
sie würden geschnattert |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabo
|
ich werde schnattern |
2. Person Singular |
argutabis
|
du wirst schnattern |
3. Person Singular |
argutabit
|
er/sie/es wird schnattern |
1. Person Plural |
argutabimus
|
wir werden schnattern |
2. Person Plural |
argutabitis
|
ihr werdet schnattern |
3. Person Plural |
argutabunt
|
sie werden schnattern |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabor
|
ich werde geschnattert |
2. Person Singular |
argutaberis argutabere
|
du wirst geschnattert |
3. Person Singular |
argutabitur
|
er/sie/es wird geschnattert |
1. Person Plural |
argutabimur
|
wir werden geschnattert |
2. Person Plural |
argutabimini
|
ihr werdet geschnattert |
3. Person Plural |
argutabuntur
|
sie werden geschnattert |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavi
|
ich habe geschnattert |
2. Person Singular |
argutavisti
|
du hast geschnattert |
3. Person Singular |
argutavit
|
er/sie/es hat geschnattert |
1. Person Plural |
argutavimus
|
wir haben geschnattert |
2. Person Plural |
argutavistis
|
ihr habt geschnattert |
3. Person Plural |
argutaverunt argutavere
|
sie haben geschnattert |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sum
|
ich bin geschnattert worden |
2. Person Singular |
argutatus es
|
du bist geschnattert worden |
3. Person Singular |
argutatus est
|
er/sie/es ist geschnattert worden |
1. Person Plural |
argutati sumus
|
wir sind geschnattert worden |
2. Person Plural |
argutati estis
|
ihr seid geschnattert worden |
3. Person Plural |
argutati sunt
|
sie sind geschnattert worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaverim
|
ich habe geschnattert |
2. Person Singular |
argutaveris
|
du habest geschnattert |
3. Person Singular |
argutaverit
|
er/sie/es habe geschnattert |
1. Person Plural |
argutaverimus
|
wir haben geschnattert |
2. Person Plural |
argutaveritis
|
ihr habet geschnattert |
3. Person Plural |
argutaverint
|
sie haben geschnattert |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sim
|
ich sei geschnattert worden |
2. Person Singular |
argutatus sis
|
du seiest geschnattert worden |
3. Person Singular |
argutatus sit
|
er/sie/es sei geschnattert worden |
1. Person Plural |
argutati simus
|
wir seien geschnattert worden |
2. Person Plural |
argutati sitis
|
ihr seiet geschnattert worden |
3. Person Plural |
argutati sint
|
sie seien geschnattert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaveram
|
ich hatte geschnattert |
2. Person Singular |
argutaveras
|
du hattest geschnattert |
3. Person Singular |
argutaverat
|
er/sie/es hatte geschnattert |
1. Person Plural |
argutaveramus
|
wir hatten geschnattert |
2. Person Plural |
argutaveratis
|
ihr hattet geschnattert |
3. Person Plural |
argutaverant
|
sie hatten geschnattert |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus eram
|
ich war geschnattert worden |
2. Person Singular |
argutatus eras
|
du warst geschnattert worden |
3. Person Singular |
argutatus erat
|
er/sie/es war geschnattert worden |
1. Person Plural |
argutati eramus
|
wir waren geschnattert worden |
2. Person Plural |
argutati eratis
|
ihr warst geschnattert worden |
3. Person Plural |
argutati erant
|
sie waren geschnattert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavissem
|
ich hätte geschnattert |
2. Person Singular |
argutavisses
|
du hättest geschnattert |
3. Person Singular |
argutavisset
|
er/sie/es hätte geschnattert |
1. Person Plural |
argutavissemus
|
wir hätten geschnattert |
2. Person Plural |
argutavissetis
|
ihr hättet geschnattert |
3. Person Plural |
argutavissent
|
sie hätten geschnattert |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus essem
|
ich wäre geschnattert worden |
2. Person Singular |
argutatus esses
|
du wärest geschnattert worden |
3. Person Singular |
argutatus esset
|
er/sie/es wäre geschnattert worden |
1. Person Plural |
argutati essemus
|
wir wären geschnattert worden |
2. Person Plural |
argutati essetis
|
ihr wäret geschnattert worden |
3. Person Plural |
argutati essent
|
sie wären geschnattert worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavero
|
ich werde geschnattert haben |
2. Person Singular |
argutaveris
|
du wirst geschnattert haben |
3. Person Singular |
argutaverit
|
er/sie/es wird geschnattert haben |
1. Person Plural |
argutaverimus
|
wir werden geschnattert haben |
2. Person Plural |
argutaveritis
|
ihr werdet geschnattert haben |
3. Person Plural |
argutaverint
|
sie werden geschnattert haben |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus ero
|
ich werde geschnattert worden sein |
2. Person Singular |
argutatus eris
|
du werdest geschnattert worden sein |
3. Person Singular |
argutatus erit
|
er/sie/es werde geschnattert worden sein |
1. Person Plural |
argutati erimus
|
wir werden geschnattert worden sein |
2. Person Plural |
argutati eritis
|
ihr werdet geschnattert worden sein |
3. Person Plural |
argutati erunt
|
sie werden geschnattert worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutare
|
schnattern |
Vorzeitigkeit |
argutavisse
|
geschnattert haben |
Nachzeitigkeit |
argutaturum esse
|
schnattern werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutari argutarier
|
geschnattert werden |
Vorzeitigkeit |
argutatum esse
|
geschnattert worden sein |
Nachzeitigkeit |
argutatum iri
|
künftig geschnattert werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
arguta
|
schnattere; schnattre! |
2. Person Plural |
argutate
|
schnattert! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
argutato
|
3. Person Singular |
argutato
|
2. Person Plural |
argutatote
|
3. Person Plural |
argutanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
argutare
|
das Schnattern |
Genitiv |
argutandi
|
des Schnatternes |
Dativ |
argutando
|
dem Schnattern |
Akkusativ |
argutandum
|
das Schnattern |
Ablativ |
argutando
|
durch das Schnattern |
Vokativ |
argutande
|
Schnattern! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutandus
|
argutanda
|
argutandum
|
Genitiv |
argutandi
|
argutandae
|
argutandi
|
Dativ |
argutando
|
argutandae
|
argutando
|
Akkusativ |
argutandum
|
argutandam
|
argutandum
|
Ablativ |
argutando
|
argutanda
|
argutando
|
Vokativ |
argutande
|
argutanda
|
argutandum
|
Plural
Nominativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Genitiv |
argutandorum
|
argutandarum
|
argutandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
argutandos
|
argutandas
|
argutanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Genitiv |
argutantis
|
argutantis
|
argutantis
|
Dativ |
argutanti
|
argutanti
|
argutanti
|
Akkusativ |
argutantem
|
argutantem
|
argutans
|
Ablativ |
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
Vokativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Plural
Nominativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Genitiv |
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
Dativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Akkusativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Ablativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Vokativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutatus
|
argutata
|
argutatum
|
Genitiv |
argutati
|
argutatae
|
argutati
|
Dativ |
argutato
|
argutatae
|
argutato
|
Akkusativ |
argutatum
|
argutatam
|
argutatum
|
Ablativ |
argutato
|
argutata
|
argutato
|
Vokativ |
argutate
|
argutata
|
argutatum
|
Plural
Nominativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Genitiv |
argutatorum
|
argutatarum
|
argutatorum
|
Dativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Akkusativ |
argutatos
|
argutatas
|
argutata
|
Ablativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Vokativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutaturus
|
argutatura
|
argutaturum
|
Genitiv |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutaturi
|
Dativ |
argutaturo
|
argutaturae
|
argutaturo
|
Akkusativ |
argutaturum
|
argutaturam
|
argutaturum
|
Ablativ |
argutaturo
|
argutatura
|
argutaturo
|
Vokativ |
argutature
|
argutatura
|
argutaturum
|
Plural
Nominativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Genitiv |
argutaturorum
|
argutaturarum
|
argutaturorum
|
Dativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Akkusativ |
argutaturos
|
argutaturas
|
argutatura
|
Ablativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Vokativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
argutatum
|
argutatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
arguto
|
ich schwatze |
2. Person Singular |
argutas
|
du schwatzt |
3. Person Singular |
argutat
|
er/sie/es schwatzt |
1. Person Plural |
argutamus
|
wir schwatzen |
2. Person Plural |
argutatis
|
ihr schwatzt |
3. Person Plural |
argutant
|
sie schwatzen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutor
|
ich werde geschwatzt |
2. Person Singular |
argutaris argutare
|
du wirst geschwatzt |
3. Person Singular |
argutatur
|
er/sie/es wird geschwatzt |
1. Person Plural |
argutamur
|
wir werden geschwatzt |
2. Person Plural |
argutamini
|
ihr werdet geschwatzt |
3. Person Plural |
argutantur
|
sie werden geschwatzt |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutem
|
ich schwatze |
2. Person Singular |
argutes
|
du schwatzest |
3. Person Singular |
argutet
|
er/sie/es schwatze |
1. Person Plural |
argutemus
|
wir schwatzen |
2. Person Plural |
argutetis
|
ihr schwatzet |
3. Person Plural |
argutent
|
sie schwatzen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
arguter
|
ich werde geschwatzt |
2. Person Singular |
arguteris argutere
|
du werdest geschwatzt |
3. Person Singular |
argutetur
|
er/sie/es werde geschwatzt |
1. Person Plural |
argutemur
|
wir werden geschwatzt |
2. Person Plural |
argutemini
|
ihr werdet geschwatzt |
3. Person Plural |
argutentur
|
sie werden geschwatzt |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabam
|
ich schwatzte |
2. Person Singular |
argutabas
|
du schwatztest |
3. Person Singular |
argutabat
|
er/sie/es schwatzte |
1. Person Plural |
argutabamus
|
wir schwatzten |
2. Person Plural |
argutabatis
|
ihr schwatztet |
3. Person Plural |
argutabant
|
sie schwatzten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabar
|
ich wurde geschwatzt |
2. Person Singular |
argutabaris argutabare
|
du wurdest geschwatzt |
3. Person Singular |
argutabatur
|
er/sie/es wurde geschwatzt |
1. Person Plural |
argutabamur
|
wir wurden geschwatzt |
2. Person Plural |
argutabamini
|
ihr wurdet geschwatzt |
3. Person Plural |
argutabantur
|
sie wurden geschwatzt |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutarem
|
ich schwatzte |
2. Person Singular |
argutares
|
du schwatztest |
3. Person Singular |
argutaret
|
er/sie/es schwatzte |
1. Person Plural |
argutaremus
|
wir schwatzten |
2. Person Plural |
argutaretis
|
ihr schwatztet |
3. Person Plural |
argutarent
|
sie schwatzten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutarer
|
ich würde geschwatzt |
2. Person Singular |
argutareris argutarere
|
du würdest geschwatzt |
3. Person Singular |
argutaretur
|
er/sie/es würde geschwatzt |
1. Person Plural |
argutaremur
|
wir würden geschwatzt |
2. Person Plural |
argutaremini
|
ihr würdet geschwatzt |
3. Person Plural |
argutarentur
|
sie würden geschwatzt |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabo
|
ich werde schwatzen |
2. Person Singular |
argutabis
|
du wirst schwatzen |
3. Person Singular |
argutabit
|
er/sie/es wird schwatzen |
1. Person Plural |
argutabimus
|
wir werden schwatzen |
2. Person Plural |
argutabitis
|
ihr werdet schwatzen |
3. Person Plural |
argutabunt
|
sie werden schwatzen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabor
|
ich werde geschwatzt |
2. Person Singular |
argutaberis argutabere
|
du wirst geschwatzt |
3. Person Singular |
argutabitur
|
er/sie/es wird geschwatzt |
1. Person Plural |
argutabimur
|
wir werden geschwatzt |
2. Person Plural |
argutabimini
|
ihr werdet geschwatzt |
3. Person Plural |
argutabuntur
|
sie werden geschwatzt |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavi
|
ich habe geschwatzt |
2. Person Singular |
argutavisti
|
du hast geschwatzt |
3. Person Singular |
argutavit
|
er/sie/es hat geschwatzt |
1. Person Plural |
argutavimus
|
wir haben geschwatzt |
2. Person Plural |
argutavistis
|
ihr habt geschwatzt |
3. Person Plural |
argutaverunt argutavere
|
sie haben geschwatzt |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sum
|
ich bin geschwatzt worden |
2. Person Singular |
argutatus es
|
du bist geschwatzt worden |
3. Person Singular |
argutatus est
|
er/sie/es ist geschwatzt worden |
1. Person Plural |
argutati sumus
|
wir sind geschwatzt worden |
2. Person Plural |
argutati estis
|
ihr seid geschwatzt worden |
3. Person Plural |
argutati sunt
|
sie sind geschwatzt worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaverim
|
ich habe geschwatzt |
2. Person Singular |
argutaveris
|
du habest geschwatzt |
3. Person Singular |
argutaverit
|
er/sie/es habe geschwatzt |
1. Person Plural |
argutaverimus
|
wir haben geschwatzt |
2. Person Plural |
argutaveritis
|
ihr habet geschwatzt |
3. Person Plural |
argutaverint
|
sie haben geschwatzt |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sim
|
ich sei geschwatzt worden |
2. Person Singular |
argutatus sis
|
du seiest geschwatzt worden |
3. Person Singular |
argutatus sit
|
er/sie/es sei geschwatzt worden |
1. Person Plural |
argutati simus
|
wir seien geschwatzt worden |
2. Person Plural |
argutati sitis
|
ihr seiet geschwatzt worden |
3. Person Plural |
argutati sint
|
sie seien geschwatzt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaveram
|
ich hatte geschwatzt |
2. Person Singular |
argutaveras
|
du hattest geschwatzt |
3. Person Singular |
argutaverat
|
er/sie/es hatte geschwatzt |
1. Person Plural |
argutaveramus
|
wir hatten geschwatzt |
2. Person Plural |
argutaveratis
|
ihr hattet geschwatzt |
3. Person Plural |
argutaverant
|
sie hatten geschwatzt |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus eram
|
ich war geschwatzt worden |
2. Person Singular |
argutatus eras
|
du warst geschwatzt worden |
3. Person Singular |
argutatus erat
|
er/sie/es war geschwatzt worden |
1. Person Plural |
argutati eramus
|
wir waren geschwatzt worden |
2. Person Plural |
argutati eratis
|
ihr warst geschwatzt worden |
3. Person Plural |
argutati erant
|
sie waren geschwatzt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavissem
|
ich hätte geschwatzt |
2. Person Singular |
argutavisses
|
du hättest geschwatzt |
3. Person Singular |
argutavisset
|
er/sie/es hätte geschwatzt |
1. Person Plural |
argutavissemus
|
wir hätten geschwatzt |
2. Person Plural |
argutavissetis
|
ihr hättet geschwatzt |
3. Person Plural |
argutavissent
|
sie hätten geschwatzt |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus essem
|
ich wäre geschwatzt worden |
2. Person Singular |
argutatus esses
|
du wärest geschwatzt worden |
3. Person Singular |
argutatus esset
|
er/sie/es wäre geschwatzt worden |
1. Person Plural |
argutati essemus
|
wir wären geschwatzt worden |
2. Person Plural |
argutati essetis
|
ihr wäret geschwatzt worden |
3. Person Plural |
argutati essent
|
sie wären geschwatzt worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavero
|
ich werde geschwatzt haben |
2. Person Singular |
argutaveris
|
du wirst geschwatzt haben |
3. Person Singular |
argutaverit
|
er/sie/es wird geschwatzt haben |
1. Person Plural |
argutaverimus
|
wir werden geschwatzt haben |
2. Person Plural |
argutaveritis
|
ihr werdet geschwatzt haben |
3. Person Plural |
argutaverint
|
sie werden geschwatzt haben |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus ero
|
ich werde geschwatzt worden sein |
2. Person Singular |
argutatus eris
|
du werdest geschwatzt worden sein |
3. Person Singular |
argutatus erit
|
er/sie/es werde geschwatzt worden sein |
1. Person Plural |
argutati erimus
|
wir werden geschwatzt worden sein |
2. Person Plural |
argutati eritis
|
ihr werdet geschwatzt worden sein |
3. Person Plural |
argutati erunt
|
sie werden geschwatzt worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutare
|
schwatzen |
Vorzeitigkeit |
argutavisse
|
geschwatzt haben |
Nachzeitigkeit |
argutaturum esse
|
schwatzen werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutari argutarier
|
geschwatzt werden |
Vorzeitigkeit |
argutatum esse
|
geschwatzt worden sein |
Nachzeitigkeit |
argutatum iri
|
künftig geschwatzt werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
arguta
|
schwatze! |
2. Person Plural |
argutate
|
schwatzt! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
argutato
|
3. Person Singular |
argutato
|
2. Person Plural |
argutatote
|
3. Person Plural |
argutanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
argutare
|
das Schwatzen |
Genitiv |
argutandi
|
des Schwatzens |
Dativ |
argutando
|
dem Schwatzen |
Akkusativ |
argutandum
|
das Schwatzen |
Ablativ |
argutando
|
durch das Schwatzen |
Vokativ |
argutande
|
Schwatzen! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutandus
|
argutanda
|
argutandum
|
Genitiv |
argutandi
|
argutandae
|
argutandi
|
Dativ |
argutando
|
argutandae
|
argutando
|
Akkusativ |
argutandum
|
argutandam
|
argutandum
|
Ablativ |
argutando
|
argutanda
|
argutando
|
Vokativ |
argutande
|
argutanda
|
argutandum
|
Plural
Nominativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Genitiv |
argutandorum
|
argutandarum
|
argutandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
argutandos
|
argutandas
|
argutanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Genitiv |
argutantis
|
argutantis
|
argutantis
|
Dativ |
argutanti
|
argutanti
|
argutanti
|
Akkusativ |
argutantem
|
argutantem
|
argutans
|
Ablativ |
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
Vokativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Plural
Nominativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Genitiv |
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
Dativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Akkusativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Ablativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Vokativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutatus
|
argutata
|
argutatum
|
Genitiv |
argutati
|
argutatae
|
argutati
|
Dativ |
argutato
|
argutatae
|
argutato
|
Akkusativ |
argutatum
|
argutatam
|
argutatum
|
Ablativ |
argutato
|
argutata
|
argutato
|
Vokativ |
argutate
|
argutata
|
argutatum
|
Plural
Nominativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Genitiv |
argutatorum
|
argutatarum
|
argutatorum
|
Dativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Akkusativ |
argutatos
|
argutatas
|
argutata
|
Ablativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Vokativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutaturus
|
argutatura
|
argutaturum
|
Genitiv |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutaturi
|
Dativ |
argutaturo
|
argutaturae
|
argutaturo
|
Akkusativ |
argutaturum
|
argutaturam
|
argutaturum
|
Ablativ |
argutaturo
|
argutatura
|
argutaturo
|
Vokativ |
argutature
|
argutatura
|
argutaturum
|
Plural
Nominativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Genitiv |
argutaturorum
|
argutaturarum
|
argutaturorum
|
Dativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Akkusativ |
argutaturos
|
argutaturas
|
argutatura
|
Ablativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Vokativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
argutatum
|
argutatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
arguto
|
ich stampfe |
2. Person Singular |
argutas
|
du stampfst |
3. Person Singular |
argutat
|
er/sie/es stampft |
1. Person Plural |
argutamus
|
wir stampfen |
2. Person Plural |
argutatis
|
ihr stampft |
3. Person Plural |
argutant
|
sie stampfen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutor
|
ich werde gestampft |
2. Person Singular |
argutaris argutare
|
du wirst gestampft |
3. Person Singular |
argutatur
|
er/sie/es wird gestampft |
1. Person Plural |
argutamur
|
wir werden gestampft |
2. Person Plural |
argutamini
|
ihr werdet gestampft |
3. Person Plural |
argutantur
|
sie werden gestampft |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutem
|
ich stampfe |
2. Person Singular |
argutes
|
du stampfest |
3. Person Singular |
argutet
|
er/sie/es stampfe |
1. Person Plural |
argutemus
|
wir stampfen |
2. Person Plural |
argutetis
|
ihr stampfet |
3. Person Plural |
argutent
|
sie stampfen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
arguter
|
ich werde gestampft |
2. Person Singular |
arguteris argutere
|
du werdest gestampft |
3. Person Singular |
argutetur
|
er/sie/es werde gestampft |
1. Person Plural |
argutemur
|
wir werden gestampft |
2. Person Plural |
argutemini
|
ihr werdet gestampft |
3. Person Plural |
argutentur
|
sie werden gestampft |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabam
|
ich stampfte |
2. Person Singular |
argutabas
|
du stampftest |
3. Person Singular |
argutabat
|
er/sie/es stampfte |
1. Person Plural |
argutabamus
|
wir stampften |
2. Person Plural |
argutabatis
|
ihr stampftet |
3. Person Plural |
argutabant
|
sie stampften |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabar
|
ich wurde gestampft |
2. Person Singular |
argutabaris argutabare
|
du wurdest gestampft |
3. Person Singular |
argutabatur
|
er/sie/es wurde gestampft |
1. Person Plural |
argutabamur
|
wir wurden gestampft |
2. Person Plural |
argutabamini
|
ihr wurdet gestampft |
3. Person Plural |
argutabantur
|
sie wurden gestampft |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutarem
|
ich stampfte |
2. Person Singular |
argutares
|
du stampftest |
3. Person Singular |
argutaret
|
er/sie/es stampfte |
1. Person Plural |
argutaremus
|
wir stampften |
2. Person Plural |
argutaretis
|
ihr stampftet |
3. Person Plural |
argutarent
|
sie stampften |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutarer
|
ich würde gestampft |
2. Person Singular |
argutareris argutarere
|
du würdest gestampft |
3. Person Singular |
argutaretur
|
er/sie/es würde gestampft |
1. Person Plural |
argutaremur
|
wir würden gestampft |
2. Person Plural |
argutaremini
|
ihr würdet gestampft |
3. Person Plural |
argutarentur
|
sie würden gestampft |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutabo
|
ich werde stampfen |
2. Person Singular |
argutabis
|
du wirst stampfen |
3. Person Singular |
argutabit
|
er/sie/es wird stampfen |
1. Person Plural |
argutabimus
|
wir werden stampfen |
2. Person Plural |
argutabitis
|
ihr werdet stampfen |
3. Person Plural |
argutabunt
|
sie werden stampfen |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutabor
|
ich werde gestampft |
2. Person Singular |
argutaberis argutabere
|
du wirst gestampft |
3. Person Singular |
argutabitur
|
er/sie/es wird gestampft |
1. Person Plural |
argutabimur
|
wir werden gestampft |
2. Person Plural |
argutabimini
|
ihr werdet gestampft |
3. Person Plural |
argutabuntur
|
sie werden gestampft |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavi
|
ich habe gestampft |
2. Person Singular |
argutavisti
|
du hast gestampft |
3. Person Singular |
argutavit
|
er/sie/es hat gestampft |
1. Person Plural |
argutavimus
|
wir haben gestampft |
2. Person Plural |
argutavistis
|
ihr habt gestampft |
3. Person Plural |
argutaverunt argutavere
|
sie haben gestampft |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sum
|
ich bin gestampft worden |
2. Person Singular |
argutatus es
|
du bist gestampft worden |
3. Person Singular |
argutatus est
|
er/sie/es ist gestampft worden |
1. Person Plural |
argutati sumus
|
wir sind gestampft worden |
2. Person Plural |
argutati estis
|
ihr seid gestampft worden |
3. Person Plural |
argutati sunt
|
sie sind gestampft worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaverim
|
ich habe gestampft |
2. Person Singular |
argutaveris
|
du habest gestampft |
3. Person Singular |
argutaverit
|
er/sie/es habe gestampft |
1. Person Plural |
argutaverimus
|
wir haben gestampft |
2. Person Plural |
argutaveritis
|
ihr habet gestampft |
3. Person Plural |
argutaverint
|
sie haben gestampft |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus sim
|
ich sei gestampft worden |
2. Person Singular |
argutatus sis
|
du seiest gestampft worden |
3. Person Singular |
argutatus sit
|
er/sie/es sei gestampft worden |
1. Person Plural |
argutati simus
|
wir seien gestampft worden |
2. Person Plural |
argutati sitis
|
ihr seiet gestampft worden |
3. Person Plural |
argutati sint
|
sie seien gestampft worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutaveram
|
ich hatte gestampft |
2. Person Singular |
argutaveras
|
du hattest gestampft |
3. Person Singular |
argutaverat
|
er/sie/es hatte gestampft |
1. Person Plural |
argutaveramus
|
wir hatten gestampft |
2. Person Plural |
argutaveratis
|
ihr hattet gestampft |
3. Person Plural |
argutaverant
|
sie hatten gestampft |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus eram
|
ich war gestampft worden |
2. Person Singular |
argutatus eras
|
du warst gestampft worden |
3. Person Singular |
argutatus erat
|
er/sie/es war gestampft worden |
1. Person Plural |
argutati eramus
|
wir waren gestampft worden |
2. Person Plural |
argutati eratis
|
ihr warst gestampft worden |
3. Person Plural |
argutati erant
|
sie waren gestampft worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavissem
|
ich hätte gestampft |
2. Person Singular |
argutavisses
|
du hättest gestampft |
3. Person Singular |
argutavisset
|
er/sie/es hätte gestampft |
1. Person Plural |
argutavissemus
|
wir hätten gestampft |
2. Person Plural |
argutavissetis
|
ihr hättet gestampft |
3. Person Plural |
argutavissent
|
sie hätten gestampft |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus essem
|
ich wäre gestampft worden |
2. Person Singular |
argutatus esses
|
du wärest gestampft worden |
3. Person Singular |
argutatus esset
|
er/sie/es wäre gestampft worden |
1. Person Plural |
argutati essemus
|
wir wären gestampft worden |
2. Person Plural |
argutati essetis
|
ihr wäret gestampft worden |
3. Person Plural |
argutati essent
|
sie wären gestampft worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
argutavero
|
ich werde gestampft haben |
2. Person Singular |
argutaveris
|
du wirst gestampft haben |
3. Person Singular |
argutaverit
|
er/sie/es wird gestampft haben |
1. Person Plural |
argutaverimus
|
wir werden gestampft haben |
2. Person Plural |
argutaveritis
|
ihr werdet gestampft haben |
3. Person Plural |
argutaverint
|
sie werden gestampft haben |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
argutatus ero
|
ich werde gestampft worden sein |
2. Person Singular |
argutatus eris
|
du werdest gestampft worden sein |
3. Person Singular |
argutatus erit
|
er/sie/es werde gestampft worden sein |
1. Person Plural |
argutati erimus
|
wir werden gestampft worden sein |
2. Person Plural |
argutati eritis
|
ihr werdet gestampft worden sein |
3. Person Plural |
argutati erunt
|
sie werden gestampft worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutare
|
stampfen |
Vorzeitigkeit |
argutavisse
|
gestampft haben |
Nachzeitigkeit |
argutaturum esse
|
stampfen werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
argutari argutarier
|
gestampft werden |
Vorzeitigkeit |
argutatum esse
|
gestampft worden sein |
Nachzeitigkeit |
argutatum iri
|
künftig gestampft werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
arguta
|
stampfe! |
2. Person Plural |
argutate
|
stampft! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
argutato
|
3. Person Singular |
argutato
|
2. Person Plural |
argutatote
|
3. Person Plural |
argutanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
argutare
|
das Stampfen |
Genitiv |
argutandi
|
des Stampfens |
Dativ |
argutando
|
dem Stampfen |
Akkusativ |
argutandum
|
das Stampfen |
Ablativ |
argutando
|
durch das Stampfen |
Vokativ |
argutande
|
Stampfen! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutandus
|
argutanda
|
argutandum
|
Genitiv |
argutandi
|
argutandae
|
argutandi
|
Dativ |
argutando
|
argutandae
|
argutando
|
Akkusativ |
argutandum
|
argutandam
|
argutandum
|
Ablativ |
argutando
|
argutanda
|
argutando
|
Vokativ |
argutande
|
argutanda
|
argutandum
|
Plural
Nominativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Genitiv |
argutandorum
|
argutandarum
|
argutandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
argutandos
|
argutandas
|
argutanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Genitiv |
argutantis
|
argutantis
|
argutantis
|
Dativ |
argutanti
|
argutanti
|
argutanti
|
Akkusativ |
argutantem
|
argutantem
|
argutans
|
Ablativ |
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
Vokativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Plural
Nominativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Genitiv |
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
Dativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Akkusativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Ablativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
Vokativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutatus
|
argutata
|
argutatum
|
Genitiv |
argutati
|
argutatae
|
argutati
|
Dativ |
argutato
|
argutatae
|
argutato
|
Akkusativ |
argutatum
|
argutatam
|
argutatum
|
Ablativ |
argutato
|
argutata
|
argutato
|
Vokativ |
argutate
|
argutata
|
argutatum
|
Plural
Nominativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Genitiv |
argutatorum
|
argutatarum
|
argutatorum
|
Dativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Akkusativ |
argutatos
|
argutatas
|
argutata
|
Ablativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
Vokativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
argutaturus
|
argutatura
|
argutaturum
|
Genitiv |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutaturi
|
Dativ |
argutaturo
|
argutaturae
|
argutaturo
|
Akkusativ |
argutaturum
|
argutaturam
|
argutaturum
|
Ablativ |
argutaturo
|
argutatura
|
argutaturo
|
Vokativ |
argutature
|
argutatura
|
argutaturum
|
Plural
Nominativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Genitiv |
argutaturorum
|
argutaturarum
|
argutaturorum
|
Dativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Akkusativ |
argutaturos
|
argutaturas
|
argutatura
|
Ablativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
Vokativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
argutatum
|
argutatu
|