Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
arguto
|
|
| 2. Person Singular |
argutas
|
|
| 3. Person Singular |
argutat
|
|
| 1. Person Plural |
argutamus
|
|
| 2. Person Plural |
argutatis
|
|
| 3. Person Plural |
argutant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
argutor
|
|
| 2. Person Singular |
argutaris argutare
|
|
| 3. Person Singular |
argutatur
|
|
| 1. Person Plural |
argutamur
|
|
| 2. Person Plural |
argutamini
|
|
| 3. Person Plural |
argutantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
argutem
|
|
| 2. Person Singular |
argutes
|
|
| 3. Person Singular |
argutet
|
|
| 1. Person Plural |
argutemus
|
|
| 2. Person Plural |
argutetis
|
|
| 3. Person Plural |
argutent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
arguter
|
|
| 2. Person Singular |
arguteris argutere
|
|
| 3. Person Singular |
argutetur
|
|
| 1. Person Plural |
argutemur
|
|
| 2. Person Plural |
argutemini
|
|
| 3. Person Plural |
argutentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
argutabam
|
|
| 2. Person Singular |
argutabas
|
|
| 3. Person Singular |
argutabat
|
|
| 1. Person Plural |
argutabamus
|
|
| 2. Person Plural |
argutabatis
|
|
| 3. Person Plural |
argutabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
argutabar
|
|
| 2. Person Singular |
argutabaris argutabare
|
|
| 3. Person Singular |
argutabatur
|
|
| 1. Person Plural |
argutabamur
|
|
| 2. Person Plural |
argutabamini
|
|
| 3. Person Plural |
argutabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
argutarem
|
|
| 2. Person Singular |
argutares
|
|
| 3. Person Singular |
argutaret
|
|
| 1. Person Plural |
argutaremus
|
|
| 2. Person Plural |
argutaretis
|
|
| 3. Person Plural |
argutarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
argutarer
|
|
| 2. Person Singular |
argutareris argutarere
|
|
| 3. Person Singular |
argutaretur
|
|
| 1. Person Plural |
argutaremur
|
|
| 2. Person Plural |
argutaremini
|
|
| 3. Person Plural |
argutarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
argutabo
|
|
| 2. Person Singular |
argutabis
|
|
| 3. Person Singular |
argutabit
|
|
| 1. Person Plural |
argutabimus
|
|
| 2. Person Plural |
argutabitis
|
|
| 3. Person Plural |
argutabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
argutabor
|
|
| 2. Person Singular |
argutaberis argutabere
|
|
| 3. Person Singular |
argutabitur
|
|
| 1. Person Plural |
argutabimur
|
|
| 2. Person Plural |
argutabimini
|
|
| 3. Person Plural |
argutabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
argutavi
|
|
| 2. Person Singular |
argutavisti
|
|
| 3. Person Singular |
argutavit
|
|
| 1. Person Plural |
argutavimus
|
|
| 2. Person Plural |
argutavistis
|
|
| 3. Person Plural |
argutaverunt argutavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
argutatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
argutatus es
|
|
| 3. Person Singular |
argutatus est
|
|
| 1. Person Plural |
argutati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
argutati estis
|
|
| 3. Person Plural |
argutati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
argutaverim
|
|
| 2. Person Singular |
argutaveris
|
|
| 3. Person Singular |
argutaverit
|
|
| 1. Person Plural |
argutaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
argutaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
argutaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
argutatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
argutatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
argutatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
argutati simus
|
|
| 2. Person Plural |
argutati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
argutati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
argutaveram
|
|
| 2. Person Singular |
argutaveras
|
|
| 3. Person Singular |
argutaverat
|
|
| 1. Person Plural |
argutaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
argutaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
argutaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
argutatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
argutatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
argutatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
argutati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
argutati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
argutati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
argutavissem
|
|
| 2. Person Singular |
argutavisses
|
|
| 3. Person Singular |
argutavisset
|
|
| 1. Person Plural |
argutavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
argutavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
argutavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
argutatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
argutatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
argutatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
argutati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
argutati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
argutati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
argutavero
|
|
| 2. Person Singular |
argutaveris
|
|
| 3. Person Singular |
argutaverit
|
|
| 1. Person Plural |
argutaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
argutaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
argutaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
argutatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
argutatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
argutatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
argutati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
argutati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
argutati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
argutare
|
|
| Vorzeitigkeit |
argutavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
argutaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
argutari argutarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
argutatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
argutatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
arguta
|
! |
| 2. Person Plural |
argutate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
argutato
|
| 3. Person Singular |
argutato
|
| 2. Person Plural |
argutatote
|
| 3. Person Plural |
argutanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
argutare
|
das |
| Genitiv |
argutandi
|
des es |
| Dativ |
argutando
|
dem |
| Akkusativ |
argutandum
|
das |
| Ablativ |
argutando
|
durch das |
| Vokativ |
argutande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
argutandus
|
argutanda
|
argutandum
|
| Genitiv |
argutandi
|
argutandae
|
argutandi
|
| Dativ |
argutando
|
argutandae
|
argutando
|
| Akkusativ |
argutandum
|
argutandam
|
argutandum
|
| Ablativ |
argutando
|
argutanda
|
argutando
|
| Vokativ |
argutande
|
argutanda
|
argutandum
|
Plural
| Nominativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
| Genitiv |
argutandorum
|
argutandarum
|
argutandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
argutandos
|
argutandas
|
argutanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
argutandi
|
argutandae
|
argutanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
| Genitiv |
argutantis
|
argutantis
|
argutantis
|
| Dativ |
argutanti
|
argutanti
|
argutanti
|
| Akkusativ |
argutantem
|
argutantem
|
argutans
|
| Ablativ |
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
argutanti argutante
|
| Vokativ |
argutans
|
argutans
|
argutans
|
Plural
| Nominativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
| Genitiv |
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
argutantium argutantum
|
| Dativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
| Akkusativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
| Ablativ |
argutantibus
|
argutantibus
|
argutantibus
|
| Vokativ |
argutantes
|
argutantes
|
argutantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
argutatus
|
argutata
|
argutatum
|
| Genitiv |
argutati
|
argutatae
|
argutati
|
| Dativ |
argutato
|
argutatae
|
argutato
|
| Akkusativ |
argutatum
|
argutatam
|
argutatum
|
| Ablativ |
argutato
|
argutata
|
argutato
|
| Vokativ |
argutate
|
argutata
|
argutatum
|
Plural
| Nominativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
| Genitiv |
argutatorum
|
argutatarum
|
argutatorum
|
| Dativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
| Akkusativ |
argutatos
|
argutatas
|
argutata
|
| Ablativ |
argutatis
|
argutatis
|
argutatis
|
| Vokativ |
argutati
|
argutatae
|
argutata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
argutaturus
|
argutatura
|
argutaturum
|
| Genitiv |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutaturi
|
| Dativ |
argutaturo
|
argutaturae
|
argutaturo
|
| Akkusativ |
argutaturum
|
argutaturam
|
argutaturum
|
| Ablativ |
argutaturo
|
argutatura
|
argutaturo
|
| Vokativ |
argutature
|
argutatura
|
argutaturum
|
Plural
| Nominativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
| Genitiv |
argutaturorum
|
argutaturarum
|
argutaturorum
|
| Dativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
| Akkusativ |
argutaturos
|
argutaturas
|
argutatura
|
| Ablativ |
argutaturis
|
argutaturis
|
argutaturis
|
| Vokativ |
argutaturi
|
argutaturae
|
argutatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
argutatum
|
argutatu
|