Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
assevero
|
ich beharre |
| 2. Person Singular |
asseveras
|
du beharrst |
| 3. Person Singular |
asseverat
|
er/sie/es beharrt |
| 1. Person Plural |
asseveramus
|
wir beharren |
| 2. Person Plural |
asseveratis
|
ihr beharrt |
| 3. Person Plural |
asseverant
|
sie beharren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveror
|
ich werde beharrt |
| 2. Person Singular |
asseveraris asseverare
|
du wirst beharrt |
| 3. Person Singular |
asseveratur
|
er/sie/es wird beharrt |
| 1. Person Plural |
asseveramur
|
wir werden beharrt |
| 2. Person Plural |
asseveramini
|
ihr werdet beharrt |
| 3. Person Plural |
asseverantur
|
sie werden beharrt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverem
|
ich beharre |
| 2. Person Singular |
asseveres
|
du beharrest |
| 3. Person Singular |
asseveret
|
er/sie/es beharre |
| 1. Person Plural |
asseveremus
|
wir beharren |
| 2. Person Plural |
asseveretis
|
ihr beharret |
| 3. Person Plural |
asseverent
|
sie beharren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverer
|
ich werde beharrt |
| 2. Person Singular |
assevereris asseverere
|
du werdest beharrt |
| 3. Person Singular |
asseveretur
|
er/sie/es werde beharrt |
| 1. Person Plural |
asseveremur
|
wir werden beharrt |
| 2. Person Plural |
asseveremini
|
ihr werdet beharrt |
| 3. Person Plural |
asseverentur
|
sie werden beharrt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabam
|
ich beharrte |
| 2. Person Singular |
asseverabas
|
du beharrtest |
| 3. Person Singular |
asseverabat
|
er/sie/es beharrte |
| 1. Person Plural |
asseverabamus
|
wir beharrten |
| 2. Person Plural |
asseverabatis
|
ihr beharrtet |
| 3. Person Plural |
asseverabant
|
sie beharrten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabar
|
ich wurde beharrt |
| 2. Person Singular |
asseverabaris asseverabare
|
du wurdest beharrt |
| 3. Person Singular |
asseverabatur
|
er/sie/es wurde beharrt |
| 1. Person Plural |
asseverabamur
|
wir wurden beharrt |
| 2. Person Plural |
asseverabamini
|
ihr wurdet beharrt |
| 3. Person Plural |
asseverabantur
|
sie wurden beharrt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverarem
|
ich beharrte |
| 2. Person Singular |
asseverares
|
du beharrtest |
| 3. Person Singular |
asseveraret
|
er/sie/es beharrte |
| 1. Person Plural |
asseveraremus
|
wir beharrten |
| 2. Person Plural |
asseveraretis
|
ihr beharrtet |
| 3. Person Plural |
asseverarent
|
sie beharrten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverarer
|
ich würde beharrt |
| 2. Person Singular |
asseverareris asseverarere
|
du würdest beharrt |
| 3. Person Singular |
asseveraretur
|
er/sie/es würde beharrt |
| 1. Person Plural |
asseveraremur
|
wir würden beharrt |
| 2. Person Plural |
asseveraremini
|
ihr würdet beharrt |
| 3. Person Plural |
asseverarentur
|
sie würden beharrt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabo
|
ich werde beharren |
| 2. Person Singular |
asseverabis
|
du wirst beharren |
| 3. Person Singular |
asseverabit
|
er/sie/es wird beharren |
| 1. Person Plural |
asseverabimus
|
wir werden beharren |
| 2. Person Plural |
asseverabitis
|
ihr werdet beharren |
| 3. Person Plural |
asseverabunt
|
sie werden beharren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabor
|
ich werde beharrt |
| 2. Person Singular |
asseveraberis asseverabere
|
du wirst beharrt |
| 3. Person Singular |
asseverabitur
|
er/sie/es wird beharrt |
| 1. Person Plural |
asseverabimur
|
wir werden beharrt |
| 2. Person Plural |
asseverabimini
|
ihr werdet beharrt |
| 3. Person Plural |
asseverabuntur
|
sie werden beharrt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveravi
|
ich habe beharrt |
| 2. Person Singular |
asseveravisti
|
du hast beharrt |
| 3. Person Singular |
asseveravit
|
er/sie/es hat beharrt |
| 1. Person Plural |
asseveravimus
|
wir haben beharrt |
| 2. Person Plural |
asseveravistis
|
ihr habt beharrt |
| 3. Person Plural |
asseveraverunt asseveravere
|
sie haben beharrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus sum
|
ich bin beharrt worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus es
|
du bist beharrt worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus est
|
er/sie/es ist beharrt worden |
| 1. Person Plural |
asseverati sumus
|
wir sind beharrt worden |
| 2. Person Plural |
asseverati estis
|
ihr seid beharrt worden |
| 3. Person Plural |
asseverati sunt
|
sie sind beharrt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveraverim
|
ich habe beharrt |
| 2. Person Singular |
asseveraveris
|
du habest beharrt |
| 3. Person Singular |
asseveraverit
|
er/sie/es habe beharrt |
| 1. Person Plural |
asseveraverimus
|
wir haben beharrt |
| 2. Person Plural |
asseveraveritis
|
ihr habet beharrt |
| 3. Person Plural |
asseveraverint
|
sie haben beharrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus sim
|
ich sei beharrt worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus sis
|
du seiest beharrt worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus sit
|
er/sie/es sei beharrt worden |
| 1. Person Plural |
asseverati simus
|
wir seien beharrt worden |
| 2. Person Plural |
asseverati sitis
|
ihr seiet beharrt worden |
| 3. Person Plural |
asseverati sint
|
sie seien beharrt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveraveram
|
ich hatte beharrt |
| 2. Person Singular |
asseveraveras
|
du hattest beharrt |
| 3. Person Singular |
asseveraverat
|
er/sie/es hatte beharrt |
| 1. Person Plural |
asseveraveramus
|
wir hatten beharrt |
| 2. Person Plural |
asseveraveratis
|
ihr hattet beharrt |
| 3. Person Plural |
asseveraverant
|
sie hatten beharrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus eram
|
ich war beharrt worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus eras
|
du warst beharrt worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus erat
|
er/sie/es war beharrt worden |
| 1. Person Plural |
asseverati eramus
|
wir waren beharrt worden |
| 2. Person Plural |
asseverati eratis
|
ihr warst beharrt worden |
| 3. Person Plural |
asseverati erant
|
sie waren beharrt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveravissem
|
ich hätte beharrt |
| 2. Person Singular |
asseveravisses
|
du hättest beharrt |
| 3. Person Singular |
asseveravisset
|
er/sie/es hätte beharrt |
| 1. Person Plural |
asseveravissemus
|
wir hätten beharrt |
| 2. Person Plural |
asseveravissetis
|
ihr hättet beharrt |
| 3. Person Plural |
asseveravissent
|
sie hätten beharrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus essem
|
ich wäre beharrt worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus esses
|
du wärest beharrt worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus esset
|
er/sie/es wäre beharrt worden |
| 1. Person Plural |
asseverati essemus
|
wir wären beharrt worden |
| 2. Person Plural |
asseverati essetis
|
ihr wäret beharrt worden |
| 3. Person Plural |
asseverati essent
|
sie wären beharrt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveravero
|
ich werde beharrt haben |
| 2. Person Singular |
asseveraveris
|
du wirst beharrt haben |
| 3. Person Singular |
asseveraverit
|
er/sie/es wird beharrt haben |
| 1. Person Plural |
asseveraverimus
|
wir werden beharrt haben |
| 2. Person Plural |
asseveraveritis
|
ihr werdet beharrt haben |
| 3. Person Plural |
asseveraverint
|
sie werden beharrt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus ero
|
ich werde beharrt worden sein |
| 2. Person Singular |
asseveratus eris
|
du werdest beharrt worden sein |
| 3. Person Singular |
asseveratus erit
|
er/sie/es werde beharrt worden sein |
| 1. Person Plural |
asseverati erimus
|
wir werden beharrt worden sein |
| 2. Person Plural |
asseverati eritis
|
ihr werdet beharrt worden sein |
| 3. Person Plural |
asseverati erunt
|
sie werden beharrt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
asseverare
|
beharren |
| Vorzeitigkeit |
asseveravisse
|
beharrt haben |
| Nachzeitigkeit |
asseveraturum esse
|
beharren werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
asseverari asseverarier
|
beharrt werden |
| Vorzeitigkeit |
asseveratum esse
|
beharrt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
asseveratum iri
|
künftig beharrt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
assevera
|
beharre! |
| 2. Person Plural |
asseverate
|
beharrt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
asseverato
|
| 3. Person Singular |
asseverato
|
| 2. Person Plural |
asseveratote
|
| 3. Person Plural |
asseveranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
asseverare
|
das Beharren |
| Genitiv |
asseverandi
|
des Beharrens |
| Dativ |
asseverando
|
dem Beharren |
| Akkusativ |
asseverandum
|
das Beharren |
| Ablativ |
asseverando
|
durch das Beharren |
| Vokativ |
asseverande
|
Beharren! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseverandus
|
asseveranda
|
asseverandum
|
| Genitiv |
asseverandi
|
asseverandae
|
asseverandi
|
| Dativ |
asseverando
|
asseverandae
|
asseverando
|
| Akkusativ |
asseverandum
|
asseverandam
|
asseverandum
|
| Ablativ |
asseverando
|
asseveranda
|
asseverando
|
| Vokativ |
asseverande
|
asseveranda
|
asseverandum
|
Plural
| Nominativ |
asseverandi
|
asseverandae
|
asseveranda
|
| Genitiv |
asseverandorum
|
asseverandarum
|
asseverandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
asseverandos
|
asseverandas
|
asseveranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
asseverandi
|
asseverandae
|
asseveranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseverans
|
asseverans
|
asseverans
|
| Genitiv |
asseverantis
|
asseverantis
|
asseverantis
|
| Dativ |
asseveranti
|
asseveranti
|
asseveranti
|
| Akkusativ |
asseverantem
|
asseverantem
|
asseverans
|
| Ablativ |
asseveranti asseverante
|
asseveranti asseverante
|
asseveranti asseverante
|
| Vokativ |
asseverans
|
asseverans
|
asseverans
|
Plural
| Nominativ |
asseverantes
|
asseverantes
|
asseverantia
|
| Genitiv |
asseverantium asseverantum
|
asseverantium asseverantum
|
asseverantium asseverantum
|
| Dativ |
asseverantibus
|
asseverantibus
|
asseverantibus
|
| Akkusativ |
asseverantes
|
asseverantes
|
asseverantia
|
| Ablativ |
asseverantibus
|
asseverantibus
|
asseverantibus
|
| Vokativ |
asseverantes
|
asseverantes
|
asseverantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseveratus
|
asseverata
|
asseveratum
|
| Genitiv |
asseverati
|
asseveratae
|
asseverati
|
| Dativ |
asseverato
|
asseveratae
|
asseverato
|
| Akkusativ |
asseveratum
|
asseveratam
|
asseveratum
|
| Ablativ |
asseverato
|
asseverata
|
asseverato
|
| Vokativ |
asseverate
|
asseverata
|
asseveratum
|
Plural
| Nominativ |
asseverati
|
asseveratae
|
asseverata
|
| Genitiv |
asseveratorum
|
asseveratarum
|
asseveratorum
|
| Dativ |
asseveratis
|
asseveratis
|
asseveratis
|
| Akkusativ |
asseveratos
|
asseveratas
|
asseverata
|
| Ablativ |
asseveratis
|
asseveratis
|
asseveratis
|
| Vokativ |
asseverati
|
asseveratae
|
asseverata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseveraturus
|
asseveratura
|
asseveraturum
|
| Genitiv |
asseveraturi
|
asseveraturae
|
asseveraturi
|
| Dativ |
asseveraturo
|
asseveraturae
|
asseveraturo
|
| Akkusativ |
asseveraturum
|
asseveraturam
|
asseveraturum
|
| Ablativ |
asseveraturo
|
asseveratura
|
asseveraturo
|
| Vokativ |
asseverature
|
asseveratura
|
asseveraturum
|
Plural
| Nominativ |
asseveraturi
|
asseveraturae
|
asseveratura
|
| Genitiv |
asseveraturorum
|
asseveraturarum
|
asseveraturorum
|
| Dativ |
asseveraturis
|
asseveraturis
|
asseveraturis
|
| Akkusativ |
asseveraturos
|
asseveraturas
|
asseveratura
|
| Ablativ |
asseveraturis
|
asseveraturis
|
asseveraturis
|
| Vokativ |
asseveraturi
|
asseveraturae
|
asseveratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
asseveratum
|
asseveratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
assevero
|
ich behaupte |
| 2. Person Singular |
asseveras
|
du behauptest |
| 3. Person Singular |
asseverat
|
er/sie/es behauptet |
| 1. Person Plural |
asseveramus
|
wir behaupten |
| 2. Person Plural |
asseveratis
|
ihr behauptet |
| 3. Person Plural |
asseverant
|
sie behaupten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveror
|
ich werde behauptet |
| 2. Person Singular |
asseveraris asseverare
|
du wirst behauptet |
| 3. Person Singular |
asseveratur
|
er/sie/es wird behauptet |
| 1. Person Plural |
asseveramur
|
wir werden behauptet |
| 2. Person Plural |
asseveramini
|
ihr werdet behauptet |
| 3. Person Plural |
asseverantur
|
sie werden behauptet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverem
|
ich behaupte |
| 2. Person Singular |
asseveres
|
du behauptest |
| 3. Person Singular |
asseveret
|
er/sie/es behaupte |
| 1. Person Plural |
asseveremus
|
wir behaupten |
| 2. Person Plural |
asseveretis
|
ihr behauptet |
| 3. Person Plural |
asseverent
|
sie behaupten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverer
|
ich werde behauptet |
| 2. Person Singular |
assevereris asseverere
|
du werdest behauptet |
| 3. Person Singular |
asseveretur
|
er/sie/es werde behauptet |
| 1. Person Plural |
asseveremur
|
wir werden behauptet |
| 2. Person Plural |
asseveremini
|
ihr werdet behauptet |
| 3. Person Plural |
asseverentur
|
sie werden behauptet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabam
|
ich behauptete |
| 2. Person Singular |
asseverabas
|
du behauptetest |
| 3. Person Singular |
asseverabat
|
er/sie/es behauptete |
| 1. Person Plural |
asseverabamus
|
wir behaupteten |
| 2. Person Plural |
asseverabatis
|
ihr behauptetet |
| 3. Person Plural |
asseverabant
|
sie behaupteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabar
|
ich wurde behauptet |
| 2. Person Singular |
asseverabaris asseverabare
|
du wurdest behauptet |
| 3. Person Singular |
asseverabatur
|
er/sie/es wurde behauptet |
| 1. Person Plural |
asseverabamur
|
wir wurden behauptet |
| 2. Person Plural |
asseverabamini
|
ihr wurdet behauptet |
| 3. Person Plural |
asseverabantur
|
sie wurden behauptet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverarem
|
ich behauptete |
| 2. Person Singular |
asseverares
|
du behauptetest |
| 3. Person Singular |
asseveraret
|
er/sie/es behauptete |
| 1. Person Plural |
asseveraremus
|
wir behaupteten |
| 2. Person Plural |
asseveraretis
|
ihr behauptetet |
| 3. Person Plural |
asseverarent
|
sie behaupteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverarer
|
ich würde behauptet |
| 2. Person Singular |
asseverareris asseverarere
|
du würdest behauptet |
| 3. Person Singular |
asseveraretur
|
er/sie/es würde behauptet |
| 1. Person Plural |
asseveraremur
|
wir würden behauptet |
| 2. Person Plural |
asseveraremini
|
ihr würdet behauptet |
| 3. Person Plural |
asseverarentur
|
sie würden behauptet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabo
|
ich werde behaupten |
| 2. Person Singular |
asseverabis
|
du wirst behaupten |
| 3. Person Singular |
asseverabit
|
er/sie/es wird behaupten |
| 1. Person Plural |
asseverabimus
|
wir werden behaupten |
| 2. Person Plural |
asseverabitis
|
ihr werdet behaupten |
| 3. Person Plural |
asseverabunt
|
sie werden behaupten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabor
|
ich werde behauptet |
| 2. Person Singular |
asseveraberis asseverabere
|
du wirst behauptet |
| 3. Person Singular |
asseverabitur
|
er/sie/es wird behauptet |
| 1. Person Plural |
asseverabimur
|
wir werden behauptet |
| 2. Person Plural |
asseverabimini
|
ihr werdet behauptet |
| 3. Person Plural |
asseverabuntur
|
sie werden behauptet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveravi
|
ich habe behauptet |
| 2. Person Singular |
asseveravisti
|
du hast behauptet |
| 3. Person Singular |
asseveravit
|
er/sie/es hat behauptet |
| 1. Person Plural |
asseveravimus
|
wir haben behauptet |
| 2. Person Plural |
asseveravistis
|
ihr habt behauptet |
| 3. Person Plural |
asseveraverunt asseveravere
|
sie haben behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus sum
|
ich bin behauptet worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus es
|
du bist behauptet worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus est
|
er/sie/es ist behauptet worden |
| 1. Person Plural |
asseverati sumus
|
wir sind behauptet worden |
| 2. Person Plural |
asseverati estis
|
ihr seid behauptet worden |
| 3. Person Plural |
asseverati sunt
|
sie sind behauptet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveraverim
|
ich habe behauptet |
| 2. Person Singular |
asseveraveris
|
du habest behauptet |
| 3. Person Singular |
asseveraverit
|
er/sie/es habe behauptet |
| 1. Person Plural |
asseveraverimus
|
wir haben behauptet |
| 2. Person Plural |
asseveraveritis
|
ihr habet behauptet |
| 3. Person Plural |
asseveraverint
|
sie haben behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus sim
|
ich sei behauptet worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus sis
|
du seiest behauptet worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus sit
|
er/sie/es sei behauptet worden |
| 1. Person Plural |
asseverati simus
|
wir seien behauptet worden |
| 2. Person Plural |
asseverati sitis
|
ihr seiet behauptet worden |
| 3. Person Plural |
asseverati sint
|
sie seien behauptet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveraveram
|
ich hatte behauptet |
| 2. Person Singular |
asseveraveras
|
du hattest behauptet |
| 3. Person Singular |
asseveraverat
|
er/sie/es hatte behauptet |
| 1. Person Plural |
asseveraveramus
|
wir hatten behauptet |
| 2. Person Plural |
asseveraveratis
|
ihr hattet behauptet |
| 3. Person Plural |
asseveraverant
|
sie hatten behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus eram
|
ich war behauptet worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus eras
|
du warst behauptet worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus erat
|
er/sie/es war behauptet worden |
| 1. Person Plural |
asseverati eramus
|
wir waren behauptet worden |
| 2. Person Plural |
asseverati eratis
|
ihr warst behauptet worden |
| 3. Person Plural |
asseverati erant
|
sie waren behauptet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveravissem
|
ich hätte behauptet |
| 2. Person Singular |
asseveravisses
|
du hättest behauptet |
| 3. Person Singular |
asseveravisset
|
er/sie/es hätte behauptet |
| 1. Person Plural |
asseveravissemus
|
wir hätten behauptet |
| 2. Person Plural |
asseveravissetis
|
ihr hättet behauptet |
| 3. Person Plural |
asseveravissent
|
sie hätten behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus essem
|
ich wäre behauptet worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus esses
|
du wärest behauptet worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus esset
|
er/sie/es wäre behauptet worden |
| 1. Person Plural |
asseverati essemus
|
wir wären behauptet worden |
| 2. Person Plural |
asseverati essetis
|
ihr wäret behauptet worden |
| 3. Person Plural |
asseverati essent
|
sie wären behauptet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveravero
|
ich werde behauptet haben |
| 2. Person Singular |
asseveraveris
|
du wirst behauptet haben |
| 3. Person Singular |
asseveraverit
|
er/sie/es wird behauptet haben |
| 1. Person Plural |
asseveraverimus
|
wir werden behauptet haben |
| 2. Person Plural |
asseveraveritis
|
ihr werdet behauptet haben |
| 3. Person Plural |
asseveraverint
|
sie werden behauptet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus ero
|
ich werde behauptet worden sein |
| 2. Person Singular |
asseveratus eris
|
du werdest behauptet worden sein |
| 3. Person Singular |
asseveratus erit
|
er/sie/es werde behauptet worden sein |
| 1. Person Plural |
asseverati erimus
|
wir werden behauptet worden sein |
| 2. Person Plural |
asseverati eritis
|
ihr werdet behauptet worden sein |
| 3. Person Plural |
asseverati erunt
|
sie werden behauptet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
asseverare
|
behaupten |
| Vorzeitigkeit |
asseveravisse
|
behauptet haben |
| Nachzeitigkeit |
asseveraturum esse
|
behaupten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
asseverari asseverarier
|
behauptet werden |
| Vorzeitigkeit |
asseveratum esse
|
behauptet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
asseveratum iri
|
künftig behauptet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
assevera
|
behaupte! |
| 2. Person Plural |
asseverate
|
behauptet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
asseverato
|
| 3. Person Singular |
asseverato
|
| 2. Person Plural |
asseveratote
|
| 3. Person Plural |
asseveranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
asseverare
|
das Behaupten |
| Genitiv |
asseverandi
|
des Behauptens |
| Dativ |
asseverando
|
dem Behaupten |
| Akkusativ |
asseverandum
|
das Behaupten |
| Ablativ |
asseverando
|
durch das Behaupten |
| Vokativ |
asseverande
|
Behaupten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseverandus
|
asseveranda
|
asseverandum
|
| Genitiv |
asseverandi
|
asseverandae
|
asseverandi
|
| Dativ |
asseverando
|
asseverandae
|
asseverando
|
| Akkusativ |
asseverandum
|
asseverandam
|
asseverandum
|
| Ablativ |
asseverando
|
asseveranda
|
asseverando
|
| Vokativ |
asseverande
|
asseveranda
|
asseverandum
|
Plural
| Nominativ |
asseverandi
|
asseverandae
|
asseveranda
|
| Genitiv |
asseverandorum
|
asseverandarum
|
asseverandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
asseverandos
|
asseverandas
|
asseveranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
asseverandi
|
asseverandae
|
asseveranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseverans
|
asseverans
|
asseverans
|
| Genitiv |
asseverantis
|
asseverantis
|
asseverantis
|
| Dativ |
asseveranti
|
asseveranti
|
asseveranti
|
| Akkusativ |
asseverantem
|
asseverantem
|
asseverans
|
| Ablativ |
asseveranti asseverante
|
asseveranti asseverante
|
asseveranti asseverante
|
| Vokativ |
asseverans
|
asseverans
|
asseverans
|
Plural
| Nominativ |
asseverantes
|
asseverantes
|
asseverantia
|
| Genitiv |
asseverantium asseverantum
|
asseverantium asseverantum
|
asseverantium asseverantum
|
| Dativ |
asseverantibus
|
asseverantibus
|
asseverantibus
|
| Akkusativ |
asseverantes
|
asseverantes
|
asseverantia
|
| Ablativ |
asseverantibus
|
asseverantibus
|
asseverantibus
|
| Vokativ |
asseverantes
|
asseverantes
|
asseverantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseveratus
|
asseverata
|
asseveratum
|
| Genitiv |
asseverati
|
asseveratae
|
asseverati
|
| Dativ |
asseverato
|
asseveratae
|
asseverato
|
| Akkusativ |
asseveratum
|
asseveratam
|
asseveratum
|
| Ablativ |
asseverato
|
asseverata
|
asseverato
|
| Vokativ |
asseverate
|
asseverata
|
asseveratum
|
Plural
| Nominativ |
asseverati
|
asseveratae
|
asseverata
|
| Genitiv |
asseveratorum
|
asseveratarum
|
asseveratorum
|
| Dativ |
asseveratis
|
asseveratis
|
asseveratis
|
| Akkusativ |
asseveratos
|
asseveratas
|
asseverata
|
| Ablativ |
asseveratis
|
asseveratis
|
asseveratis
|
| Vokativ |
asseverati
|
asseveratae
|
asseverata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseveraturus
|
asseveratura
|
asseveraturum
|
| Genitiv |
asseveraturi
|
asseveraturae
|
asseveraturi
|
| Dativ |
asseveraturo
|
asseveraturae
|
asseveraturo
|
| Akkusativ |
asseveraturum
|
asseveraturam
|
asseveraturum
|
| Ablativ |
asseveraturo
|
asseveratura
|
asseveraturo
|
| Vokativ |
asseverature
|
asseveratura
|
asseveraturum
|
Plural
| Nominativ |
asseveraturi
|
asseveraturae
|
asseveratura
|
| Genitiv |
asseveraturorum
|
asseveraturarum
|
asseveraturorum
|
| Dativ |
asseveraturis
|
asseveraturis
|
asseveraturis
|
| Akkusativ |
asseveraturos
|
asseveraturas
|
asseveratura
|
| Ablativ |
asseveraturis
|
asseveraturis
|
asseveraturis
|
| Vokativ |
asseveraturi
|
asseveraturae
|
asseveratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
asseveratum
|
asseveratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
assevero
|
ich bezeuge |
| 2. Person Singular |
asseveras
|
du bezeugst |
| 3. Person Singular |
asseverat
|
er/sie/es bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseveramus
|
wir bezeugen |
| 2. Person Plural |
asseveratis
|
ihr bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseverant
|
sie bezeugen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveror
|
ich werde bezeugt |
| 2. Person Singular |
asseveraris asseverare
|
du wirst bezeugt |
| 3. Person Singular |
asseveratur
|
er/sie/es wird bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseveramur
|
wir werden bezeugt |
| 2. Person Plural |
asseveramini
|
ihr werdet bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseverantur
|
sie werden bezeugt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverem
|
ich bezeuge |
| 2. Person Singular |
asseveres
|
du bezeugest |
| 3. Person Singular |
asseveret
|
er/sie/es bezeuge |
| 1. Person Plural |
asseveremus
|
wir bezeugen |
| 2. Person Plural |
asseveretis
|
ihr bezeuget |
| 3. Person Plural |
asseverent
|
sie bezeugen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverer
|
ich werde bezeugt |
| 2. Person Singular |
assevereris asseverere
|
du werdest bezeugt |
| 3. Person Singular |
asseveretur
|
er/sie/es werde bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseveremur
|
wir werden bezeugt |
| 2. Person Plural |
asseveremini
|
ihr werdet bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseverentur
|
sie werden bezeugt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabam
|
ich bezeugte |
| 2. Person Singular |
asseverabas
|
du bezeugtest |
| 3. Person Singular |
asseverabat
|
er/sie/es bezeugte |
| 1. Person Plural |
asseverabamus
|
wir bezeugten |
| 2. Person Plural |
asseverabatis
|
ihr bezeugtet |
| 3. Person Plural |
asseverabant
|
sie bezeugten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabar
|
ich wurde bezeugt |
| 2. Person Singular |
asseverabaris asseverabare
|
du wurdest bezeugt |
| 3. Person Singular |
asseverabatur
|
er/sie/es wurde bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseverabamur
|
wir wurden bezeugt |
| 2. Person Plural |
asseverabamini
|
ihr wurdet bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseverabantur
|
sie wurden bezeugt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverarem
|
ich bezeugte |
| 2. Person Singular |
asseverares
|
du bezeugtest |
| 3. Person Singular |
asseveraret
|
er/sie/es bezeugte |
| 1. Person Plural |
asseveraremus
|
wir bezeugten |
| 2. Person Plural |
asseveraretis
|
ihr bezeugtet |
| 3. Person Plural |
asseverarent
|
sie bezeugten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverarer
|
ich würde bezeugt |
| 2. Person Singular |
asseverareris asseverarere
|
du würdest bezeugt |
| 3. Person Singular |
asseveraretur
|
er/sie/es würde bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseveraremur
|
wir würden bezeugt |
| 2. Person Plural |
asseveraremini
|
ihr würdet bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseverarentur
|
sie würden bezeugt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabo
|
ich werde bezeugen |
| 2. Person Singular |
asseverabis
|
du wirst bezeugen |
| 3. Person Singular |
asseverabit
|
er/sie/es wird bezeugen |
| 1. Person Plural |
asseverabimus
|
wir werden bezeugen |
| 2. Person Plural |
asseverabitis
|
ihr werdet bezeugen |
| 3. Person Plural |
asseverabunt
|
sie werden bezeugen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseverabor
|
ich werde bezeugt |
| 2. Person Singular |
asseveraberis asseverabere
|
du wirst bezeugt |
| 3. Person Singular |
asseverabitur
|
er/sie/es wird bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseverabimur
|
wir werden bezeugt |
| 2. Person Plural |
asseverabimini
|
ihr werdet bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseverabuntur
|
sie werden bezeugt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveravi
|
ich habe bezeugt |
| 2. Person Singular |
asseveravisti
|
du hast bezeugt |
| 3. Person Singular |
asseveravit
|
er/sie/es hat bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseveravimus
|
wir haben bezeugt |
| 2. Person Plural |
asseveravistis
|
ihr habt bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseveraverunt asseveravere
|
sie haben bezeugt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus sum
|
ich bin bezeugt worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus es
|
du bist bezeugt worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus est
|
er/sie/es ist bezeugt worden |
| 1. Person Plural |
asseverati sumus
|
wir sind bezeugt worden |
| 2. Person Plural |
asseverati estis
|
ihr seid bezeugt worden |
| 3. Person Plural |
asseverati sunt
|
sie sind bezeugt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveraverim
|
ich habe bezeugt |
| 2. Person Singular |
asseveraveris
|
du habest bezeugt |
| 3. Person Singular |
asseveraverit
|
er/sie/es habe bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseveraverimus
|
wir haben bezeugt |
| 2. Person Plural |
asseveraveritis
|
ihr habet bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseveraverint
|
sie haben bezeugt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus sim
|
ich sei bezeugt worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus sis
|
du seiest bezeugt worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus sit
|
er/sie/es sei bezeugt worden |
| 1. Person Plural |
asseverati simus
|
wir seien bezeugt worden |
| 2. Person Plural |
asseverati sitis
|
ihr seiet bezeugt worden |
| 3. Person Plural |
asseverati sint
|
sie seien bezeugt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveraveram
|
ich hatte bezeugt |
| 2. Person Singular |
asseveraveras
|
du hattest bezeugt |
| 3. Person Singular |
asseveraverat
|
er/sie/es hatte bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseveraveramus
|
wir hatten bezeugt |
| 2. Person Plural |
asseveraveratis
|
ihr hattet bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseveraverant
|
sie hatten bezeugt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus eram
|
ich war bezeugt worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus eras
|
du warst bezeugt worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus erat
|
er/sie/es war bezeugt worden |
| 1. Person Plural |
asseverati eramus
|
wir waren bezeugt worden |
| 2. Person Plural |
asseverati eratis
|
ihr warst bezeugt worden |
| 3. Person Plural |
asseverati erant
|
sie waren bezeugt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveravissem
|
ich hätte bezeugt |
| 2. Person Singular |
asseveravisses
|
du hättest bezeugt |
| 3. Person Singular |
asseveravisset
|
er/sie/es hätte bezeugt |
| 1. Person Plural |
asseveravissemus
|
wir hätten bezeugt |
| 2. Person Plural |
asseveravissetis
|
ihr hättet bezeugt |
| 3. Person Plural |
asseveravissent
|
sie hätten bezeugt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus essem
|
ich wäre bezeugt worden |
| 2. Person Singular |
asseveratus esses
|
du wärest bezeugt worden |
| 3. Person Singular |
asseveratus esset
|
er/sie/es wäre bezeugt worden |
| 1. Person Plural |
asseverati essemus
|
wir wären bezeugt worden |
| 2. Person Plural |
asseverati essetis
|
ihr wäret bezeugt worden |
| 3. Person Plural |
asseverati essent
|
sie wären bezeugt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveravero
|
ich werde bezeugt haben |
| 2. Person Singular |
asseveraveris
|
du wirst bezeugt haben |
| 3. Person Singular |
asseveraverit
|
er/sie/es wird bezeugt haben |
| 1. Person Plural |
asseveraverimus
|
wir werden bezeugt haben |
| 2. Person Plural |
asseveraveritis
|
ihr werdet bezeugt haben |
| 3. Person Plural |
asseveraverint
|
sie werden bezeugt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
asseveratus ero
|
ich werde bezeugt worden sein |
| 2. Person Singular |
asseveratus eris
|
du werdest bezeugt worden sein |
| 3. Person Singular |
asseveratus erit
|
er/sie/es werde bezeugt worden sein |
| 1. Person Plural |
asseverati erimus
|
wir werden bezeugt worden sein |
| 2. Person Plural |
asseverati eritis
|
ihr werdet bezeugt worden sein |
| 3. Person Plural |
asseverati erunt
|
sie werden bezeugt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
asseverare
|
bezeugen |
| Vorzeitigkeit |
asseveravisse
|
bezeugt haben |
| Nachzeitigkeit |
asseveraturum esse
|
bezeugen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
asseverari asseverarier
|
bezeugt werden |
| Vorzeitigkeit |
asseveratum esse
|
bezeugt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
asseveratum iri
|
künftig bezeugt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
assevera
|
bezeuge! |
| 2. Person Plural |
asseverate
|
bezeugt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
asseverato
|
| 3. Person Singular |
asseverato
|
| 2. Person Plural |
asseveratote
|
| 3. Person Plural |
asseveranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
asseverare
|
das Bezeugen |
| Genitiv |
asseverandi
|
des Bezeugens |
| Dativ |
asseverando
|
dem Bezeugen |
| Akkusativ |
asseverandum
|
das Bezeugen |
| Ablativ |
asseverando
|
durch das Bezeugen |
| Vokativ |
asseverande
|
Bezeugen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseverandus
|
asseveranda
|
asseverandum
|
| Genitiv |
asseverandi
|
asseverandae
|
asseverandi
|
| Dativ |
asseverando
|
asseverandae
|
asseverando
|
| Akkusativ |
asseverandum
|
asseverandam
|
asseverandum
|
| Ablativ |
asseverando
|
asseveranda
|
asseverando
|
| Vokativ |
asseverande
|
asseveranda
|
asseverandum
|
Plural
| Nominativ |
asseverandi
|
asseverandae
|
asseveranda
|
| Genitiv |
asseverandorum
|
asseverandarum
|
asseverandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
asseverandos
|
asseverandas
|
asseveranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
asseverandi
|
asseverandae
|
asseveranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseverans
|
asseverans
|
asseverans
|
| Genitiv |
asseverantis
|
asseverantis
|
asseverantis
|
| Dativ |
asseveranti
|
asseveranti
|
asseveranti
|
| Akkusativ |
asseverantem
|
asseverantem
|
asseverans
|
| Ablativ |
asseveranti asseverante
|
asseveranti asseverante
|
asseveranti asseverante
|
| Vokativ |
asseverans
|
asseverans
|
asseverans
|
Plural
| Nominativ |
asseverantes
|
asseverantes
|
asseverantia
|
| Genitiv |
asseverantium asseverantum
|
asseverantium asseverantum
|
asseverantium asseverantum
|
| Dativ |
asseverantibus
|
asseverantibus
|
asseverantibus
|
| Akkusativ |
asseverantes
|
asseverantes
|
asseverantia
|
| Ablativ |
asseverantibus
|
asseverantibus
|
asseverantibus
|
| Vokativ |
asseverantes
|
asseverantes
|
asseverantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseveratus
|
asseverata
|
asseveratum
|
| Genitiv |
asseverati
|
asseveratae
|
asseverati
|
| Dativ |
asseverato
|
asseveratae
|
asseverato
|
| Akkusativ |
asseveratum
|
asseveratam
|
asseveratum
|
| Ablativ |
asseverato
|
asseverata
|
asseverato
|
| Vokativ |
asseverate
|
asseverata
|
asseveratum
|
Plural
| Nominativ |
asseverati
|
asseveratae
|
asseverata
|
| Genitiv |
asseveratorum
|
asseveratarum
|
asseveratorum
|
| Dativ |
asseveratis
|
asseveratis
|
asseveratis
|
| Akkusativ |
asseveratos
|
asseveratas
|
asseverata
|
| Ablativ |
asseveratis
|
asseveratis
|
asseveratis
|
| Vokativ |
asseverati
|
asseveratae
|
asseverata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
asseveraturus
|
asseveratura
|
asseveraturum
|
| Genitiv |
asseveraturi
|
asseveraturae
|
asseveraturi
|
| Dativ |
asseveraturo
|
asseveraturae
|
asseveraturo
|
| Akkusativ |
asseveraturum
|
asseveraturam
|
asseveraturum
|
| Ablativ |
asseveraturo
|
asseveratura
|
asseveraturo
|
| Vokativ |
asseverature
|
asseveratura
|
asseveraturum
|
Plural
| Nominativ |
asseveraturi
|
asseveraturae
|
asseveratura
|
| Genitiv |
asseveraturorum
|
asseveraturarum
|
asseveraturorum
|
| Dativ |
asseveraturis
|
asseveraturis
|
asseveraturis
|
| Akkusativ |
asseveraturos
|
asseveraturas
|
asseveratura
|
| Ablativ |
asseveraturis
|
asseveraturis
|
asseveraturis
|
| Vokativ |
asseveraturi
|
asseveraturae
|
asseveratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
asseveratum
|
asseveratu
|