Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovo
  | 
    ich brülle | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovas
  | 
    du brüllst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovat
  | 
    er/sie/es brüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovamus
  | 
    wir brüllen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovatis
  | 
    ihr brüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovant
  | 
    sie brüllen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovor
  | 
    ich werde gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaris bovare
  | 
    du wirst gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatur
  | 
    er/sie/es wird gebrüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovamur
  | 
    wir werden gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovamini
  | 
    ihr werdet gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovantur
  | 
    sie werden gebrüllt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovem
  | 
    ich brülle | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    boves
  | 
    du brüllest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovet
  | 
    er/sie/es brülle | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovemus
  | 
    wir brüllen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovetis
  | 
    ihr brüllet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovent
  | 
    sie brüllen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bover
  | 
    ich werde gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    boveris bovere
  | 
    du werdest gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovetur
  | 
    er/sie/es werde gebrüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovemur
  | 
    wir werden gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovemini
  | 
    ihr werdet gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    boventur
  | 
    sie werden gebrüllt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabam
  | 
    ich brüllte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovabas
  | 
    du brülltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabat
  | 
    er/sie/es brüllte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabamus
  | 
    wir brüllten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabatis
  | 
    ihr brülltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabant
  | 
    sie brüllten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabar
  | 
    ich wurde gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovabaris bovabare
  | 
    du wurdest gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabatur
  | 
    er/sie/es wurde gebrüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabamur
  | 
    wir wurden gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabamini
  | 
    ihr wurdet gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabantur
  | 
    sie wurden gebrüllt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovarem
  | 
    ich brüllte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovares
  | 
    du brülltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaret
  | 
    er/sie/es brüllte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaremus
  | 
    wir brüllten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaretis
  | 
    ihr brülltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovarent
  | 
    sie brüllten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovarer
  | 
    ich würde gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovareris bovarere
  | 
    du würdest gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaretur
  | 
    er/sie/es würde gebrüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaremur
  | 
    wir würden gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaremini
  | 
    ihr würdet gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovarentur
  | 
    sie würden gebrüllt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabo
  | 
    ich werde brüllen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovabis
  | 
    du wirst brüllen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabit
  | 
    er/sie/es wird brüllen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabimus
  | 
    wir werden brüllen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabitis
  | 
    ihr werdet brüllen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabunt
  | 
    sie werden brüllen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabor
  | 
    ich werde gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaberis bovabere
  | 
    du wirst gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabitur
  | 
    er/sie/es wird gebrüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabimur
  | 
    wir werden gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabimini
  | 
    ihr werdet gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabuntur
  | 
    sie werden gebrüllt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovavi
  | 
    ich habe gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovavisti
  | 
    du hast gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovavit
  | 
    er/sie/es hat gebrüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovavimus
  | 
    wir haben gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovavistis
  | 
    ihr habt gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverunt bovavere
  | 
    sie haben gebrüllt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus sum
  | 
    ich bin gebrüllt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus es
  | 
    du bist gebrüllt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus est
  | 
    er/sie/es ist gebrüllt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati sumus
  | 
    wir sind gebrüllt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati estis
  | 
    ihr seid gebrüllt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati sunt
  | 
    sie sind gebrüllt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovaverim
  | 
    ich habe gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaveris
  | 
    du habest gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaverit
  | 
    er/sie/es habe gebrüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaverimus
  | 
    wir haben gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaveritis
  | 
    ihr habet gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverint
  | 
    sie haben gebrüllt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus sim
  | 
    ich sei gebrüllt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus sis
  | 
    du seiest gebrüllt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus sit
  | 
    er/sie/es sei gebrüllt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati simus
  | 
    wir seien gebrüllt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati sitis
  | 
    ihr seiet gebrüllt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati sint
  | 
    sie seien gebrüllt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovaveram
  | 
    ich hatte gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaveras
  | 
    du hattest gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaverat
  | 
    er/sie/es hatte gebrüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaveramus
  | 
    wir hatten gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaveratis
  | 
    ihr hattet gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverant
  | 
    sie hatten gebrüllt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus eram
  | 
    ich war gebrüllt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus eras
  | 
    du warst gebrüllt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus erat
  | 
    er/sie/es war gebrüllt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati eramus
  | 
    wir waren gebrüllt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati eratis
  | 
    ihr warst gebrüllt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati erant
  | 
    sie waren gebrüllt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovavissem
  | 
    ich hätte gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovavisses
  | 
    du hättest gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovavisset
  | 
    er/sie/es hätte gebrüllt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovavissemus
  | 
    wir hätten gebrüllt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovavissetis
  | 
    ihr hättet gebrüllt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovavissent
  | 
    sie hätten gebrüllt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus essem
  | 
    ich wäre gebrüllt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus esses
  | 
    du wärest gebrüllt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus esset
  | 
    er/sie/es wäre gebrüllt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati essemus
  | 
    wir wären gebrüllt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati essetis
  | 
    ihr wäret gebrüllt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati essent
  | 
    sie wären gebrüllt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovavero
  | 
    ich werde gebrüllt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaveris
  | 
    du wirst gebrüllt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaverit
  | 
    er/sie/es wird gebrüllt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaverimus
  | 
    wir werden gebrüllt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaveritis
  | 
    ihr werdet gebrüllt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverint
  | 
    sie werden gebrüllt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus ero
  | 
    ich werde gebrüllt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus eris
  | 
    du werdest gebrüllt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus erit
  | 
    er/sie/es werde gebrüllt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati erimus
  | 
    wir werden gebrüllt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati eritis
  | 
    ihr werdet gebrüllt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati erunt
  | 
    sie werden gebrüllt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    bovare
  | 
    brüllen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    bovavisse
  | 
    gebrüllt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    bovaturum esse
  | 
    brüllen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    bovari bovarier
  | 
    gebrüllt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    bovatum esse
  | 
    gebrüllt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    bovatum iri
  | 
    künftig gebrüllt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    bova
  | 
    brülle! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovate
  | 
    brüllt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    bovato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    bovato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    bovatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    bovanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    bovare
  | 
    das Brüllen | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovandi
  | 
    des Brüllens | 
  
  
    | Dativ | 
    bovando
  | 
    dem Brüllen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    bovandum
  | 
    das Brüllen | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovando
  | 
    durch das Brüllen | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovande
  | 
    Brüllen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovandus
  | 
    bovanda
  | 
    bovandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovandi
  | 
    bovandae
  | 
    bovandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovando
  | 
    bovandae
  | 
    bovando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovandum
  | 
    bovandam
  | 
    bovandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovando
  | 
    bovanda
  | 
    bovando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovande
  | 
    bovanda
  | 
    bovandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovandi
  | 
    bovandae
  | 
    bovanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovandorum
  | 
    bovandarum
  | 
    bovandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovandos
  | 
    bovandas
  | 
    bovanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovandi
  | 
    bovandae
  | 
    bovanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovantis
  | 
    bovantis
  | 
    bovantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovanti
  | 
    bovanti
  | 
    bovanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovantem
  | 
    bovantem
  | 
    bovans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovanti bovante
  | 
    bovanti bovante
  | 
    bovanti bovante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovantes
  | 
    bovantes
  | 
    bovantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovantium bovantum
  | 
    bovantium bovantum
  | 
    bovantium bovantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovantes
  | 
    bovantes
  | 
    bovantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovantes
  | 
    bovantes
  | 
    bovantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovatus
  | 
    bovata
  | 
    bovatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovati
  | 
    bovatae
  | 
    bovati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovato
  | 
    bovatae
  | 
    bovato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovatum
  | 
    bovatam
  | 
    bovatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovato
  | 
    bovata
  | 
    bovato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovate
  | 
    bovata
  | 
    bovatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovati
  | 
    bovatae
  | 
    bovata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovatorum
  | 
    bovatarum
  | 
    bovatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovatos
  | 
    bovatas
  | 
    bovata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovati
  | 
    bovatae
  | 
    bovata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovaturus
  | 
    bovatura
  | 
    bovaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovaturi
  | 
    bovaturae
  | 
    bovaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovaturo
  | 
    bovaturae
  | 
    bovaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovaturum
  | 
    bovaturam
  | 
    bovaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovaturo
  | 
    bovatura
  | 
    bovaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovature
  | 
    bovatura
  | 
    bovaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovaturi
  | 
    bovaturae
  | 
    bovatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovaturorum
  | 
    bovaturarum
  | 
    bovaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovaturos
  | 
    bovaturas
  | 
    bovatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovaturi
  | 
    bovaturae
  | 
    bovatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    bovatum
  | 
    bovatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovo
  | 
    ich rufe | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovas
  | 
    du rufst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovat
  | 
    er/sie/es ruft | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovamus
  | 
    wir rufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovatis
  | 
    ihr ruft | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovant
  | 
    sie rufen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovor
  | 
    ich werde gerufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaris bovare
  | 
    du wirst gerufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatur
  | 
    er/sie/es wird gerufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovamur
  | 
    wir werden gerufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovamini
  | 
    ihr werdet gerufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovantur
  | 
    sie werden gerufen | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovem
  | 
    ich rufe | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    boves
  | 
    du rufest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovet
  | 
    er/sie/es rufe | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovemus
  | 
    wir rufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovetis
  | 
    ihr rufet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovent
  | 
    sie rufen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bover
  | 
    ich werde gerufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    boveris bovere
  | 
    du werdest gerufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovetur
  | 
    er/sie/es werde gerufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovemur
  | 
    wir werden gerufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovemini
  | 
    ihr werdet gerufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    boventur
  | 
    sie werden gerufen | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabam
  | 
    ich rief | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovabas
  | 
    du riefst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabat
  | 
    er/sie/es rief | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabamus
  | 
    wir riefen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabatis
  | 
    ihr rieft | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabant
  | 
    sie riefen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabar
  | 
    ich wurde gerufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovabaris bovabare
  | 
    du wurdest gerufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabatur
  | 
    er/sie/es wurde gerufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabamur
  | 
    wir wurden gerufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabamini
  | 
    ihr wurdet gerufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabantur
  | 
    sie wurden gerufen | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovarem
  | 
    ich riefe | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovares
  | 
    du riefest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaret
  | 
    er/sie/es riefe | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaremus
  | 
    wir riefen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaretis
  | 
    ihr riefet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovarent
  | 
    sie riefen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovarer
  | 
    ich würde gerufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovareris bovarere
  | 
    du würdest gerufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaretur
  | 
    er/sie/es würde gerufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaremur
  | 
    wir würden gerufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaremini
  | 
    ihr würdet gerufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovarentur
  | 
    sie würden gerufen | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabo
  | 
    ich werde rufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovabis
  | 
    du wirst rufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabit
  | 
    er/sie/es wird rufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabimus
  | 
    wir werden rufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabitis
  | 
    ihr werdet rufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabunt
  | 
    sie werden rufen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabor
  | 
    ich werde gerufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaberis bovabere
  | 
    du wirst gerufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabitur
  | 
    er/sie/es wird gerufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabimur
  | 
    wir werden gerufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabimini
  | 
    ihr werdet gerufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabuntur
  | 
    sie werden gerufen | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovavi
  | 
    ich habe gerufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovavisti
  | 
    du hast gerufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovavit
  | 
    er/sie/es hat gerufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovavimus
  | 
    wir haben gerufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovavistis
  | 
    ihr habt gerufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverunt bovavere
  | 
    sie haben gerufen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus sum
  | 
    ich bin gerufen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus es
  | 
    du bist gerufen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus est
  | 
    er/sie/es ist gerufen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati sumus
  | 
    wir sind gerufen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati estis
  | 
    ihr seid gerufen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati sunt
  | 
    sie sind gerufen worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovaverim
  | 
    ich habe gerufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaveris
  | 
    du habest gerufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaverit
  | 
    er/sie/es habe gerufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaverimus
  | 
    wir haben gerufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaveritis
  | 
    ihr habet gerufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverint
  | 
    sie haben gerufen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus sim
  | 
    ich sei gerufen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus sis
  | 
    du seiest gerufen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus sit
  | 
    er/sie/es sei gerufen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati simus
  | 
    wir seien gerufen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati sitis
  | 
    ihr seiet gerufen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati sint
  | 
    sie seien gerufen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovaveram
  | 
    ich hatte gerufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaveras
  | 
    du hattest gerufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaverat
  | 
    er/sie/es hatte gerufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaveramus
  | 
    wir hatten gerufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaveratis
  | 
    ihr hattet gerufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverant
  | 
    sie hatten gerufen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus eram
  | 
    ich war gerufen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus eras
  | 
    du warst gerufen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus erat
  | 
    er/sie/es war gerufen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati eramus
  | 
    wir waren gerufen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati eratis
  | 
    ihr warst gerufen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati erant
  | 
    sie waren gerufen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovavissem
  | 
    ich hätte gerufen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovavisses
  | 
    du hättest gerufen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovavisset
  | 
    er/sie/es hätte gerufen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovavissemus
  | 
    wir hätten gerufen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovavissetis
  | 
    ihr hättet gerufen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovavissent
  | 
    sie hätten gerufen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus essem
  | 
    ich wäre gerufen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus esses
  | 
    du wärest gerufen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus esset
  | 
    er/sie/es wäre gerufen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati essemus
  | 
    wir wären gerufen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati essetis
  | 
    ihr wäret gerufen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati essent
  | 
    sie wären gerufen worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovavero
  | 
    ich werde gerufen haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaveris
  | 
    du wirst gerufen haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaverit
  | 
    er/sie/es wird gerufen haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaverimus
  | 
    wir werden gerufen haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaveritis
  | 
    ihr werdet gerufen haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverint
  | 
    sie werden gerufen haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus ero
  | 
    ich werde gerufen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus eris
  | 
    du werdest gerufen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus erit
  | 
    er/sie/es werde gerufen worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati erimus
  | 
    wir werden gerufen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati eritis
  | 
    ihr werdet gerufen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati erunt
  | 
    sie werden gerufen worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    bovare
  | 
    rufen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    bovavisse
  | 
    gerufen haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    bovaturum esse
  | 
    rufen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    bovari bovarier
  | 
    gerufen werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    bovatum esse
  | 
    gerufen worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    bovatum iri
  | 
    künftig gerufen werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    bova
  | 
    rufe; ruf! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovate
  | 
    ruft! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    bovato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    bovato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    bovatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    bovanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    bovare
  | 
    das Rufen | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovandi
  | 
    des Rufens | 
  
  
    | Dativ | 
    bovando
  | 
    dem Rufen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    bovandum
  | 
    das Rufen | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovando
  | 
    durch das Rufen | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovande
  | 
    Rufen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovandus
  | 
    bovanda
  | 
    bovandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovandi
  | 
    bovandae
  | 
    bovandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovando
  | 
    bovandae
  | 
    bovando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovandum
  | 
    bovandam
  | 
    bovandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovando
  | 
    bovanda
  | 
    bovando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovande
  | 
    bovanda
  | 
    bovandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovandi
  | 
    bovandae
  | 
    bovanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovandorum
  | 
    bovandarum
  | 
    bovandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovandos
  | 
    bovandas
  | 
    bovanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovandi
  | 
    bovandae
  | 
    bovanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovantis
  | 
    bovantis
  | 
    bovantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovanti
  | 
    bovanti
  | 
    bovanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovantem
  | 
    bovantem
  | 
    bovans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovanti bovante
  | 
    bovanti bovante
  | 
    bovanti bovante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovantes
  | 
    bovantes
  | 
    bovantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovantium bovantum
  | 
    bovantium bovantum
  | 
    bovantium bovantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovantes
  | 
    bovantes
  | 
    bovantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovantes
  | 
    bovantes
  | 
    bovantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovatus
  | 
    bovata
  | 
    bovatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovati
  | 
    bovatae
  | 
    bovati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovato
  | 
    bovatae
  | 
    bovato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovatum
  | 
    bovatam
  | 
    bovatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovato
  | 
    bovata
  | 
    bovato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovate
  | 
    bovata
  | 
    bovatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovati
  | 
    bovatae
  | 
    bovata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovatorum
  | 
    bovatarum
  | 
    bovatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovatos
  | 
    bovatas
  | 
    bovata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovati
  | 
    bovatae
  | 
    bovata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovaturus
  | 
    bovatura
  | 
    bovaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovaturi
  | 
    bovaturae
  | 
    bovaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovaturo
  | 
    bovaturae
  | 
    bovaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovaturum
  | 
    bovaturam
  | 
    bovaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovaturo
  | 
    bovatura
  | 
    bovaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovature
  | 
    bovatura
  | 
    bovaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovaturi
  | 
    bovaturae
  | 
    bovatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovaturorum
  | 
    bovaturarum
  | 
    bovaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovaturos
  | 
    bovaturas
  | 
    bovatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovaturi
  | 
    bovaturae
  | 
    bovatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    bovatum
  | 
    bovatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovo
  | 
    ich schreie | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovas
  | 
    du schreist | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovat
  | 
    er/sie/es schreit | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovamus
  | 
    wir schreien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovatis
  | 
    ihr schreit | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovant
  | 
    sie schreien | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovor
  | 
    ich werde geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaris bovare
  | 
    du wirst geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatur
  | 
    er/sie/es wird geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovamur
  | 
    wir werden geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovamini
  | 
    ihr werdet geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovantur
  | 
    sie werden geschrieen; geschrien | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovem
  | 
    ich schreie | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    boves
  | 
    du schreiest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovet
  | 
    er/sie/es schreie | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovemus
  | 
    wir schreien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovetis
  | 
    ihr schreiet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovent
  | 
    sie schreien | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bover
  | 
    ich werde geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    boveris bovere
  | 
    du werdest geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovetur
  | 
    er/sie/es werde geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovemur
  | 
    wir werden geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovemini
  | 
    ihr werdet geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    boventur
  | 
    sie werden geschrieen; geschrien | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabam
  | 
    ich schrie | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovabas
  | 
    du schriest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabat
  | 
    er/sie/es schrie | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabamus
  | 
    wir schrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabatis
  | 
    ihr schriet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabant
  | 
    sie schrien | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabar
  | 
    ich wurde geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovabaris bovabare
  | 
    du wurdest geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabatur
  | 
    er/sie/es wurde geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabamur
  | 
    wir wurden geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabamini
  | 
    ihr wurdet geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabantur
  | 
    sie wurden geschrieen; geschrien | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovarem
  | 
    ich schrie | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovares
  | 
    du schriest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaret
  | 
    er/sie/es schrie | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaremus
  | 
    wir schrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaretis
  | 
    ihr schriet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovarent
  | 
    sie schrien | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovarer
  | 
    ich würde geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovareris bovarere
  | 
    du würdest geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaretur
  | 
    er/sie/es würde geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaremur
  | 
    wir würden geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaremini
  | 
    ihr würdet geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovarentur
  | 
    sie würden geschrieen; geschrien | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabo
  | 
    ich werde schreien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovabis
  | 
    du wirst schreien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabit
  | 
    er/sie/es wird schreien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabimus
  | 
    wir werden schreien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabitis
  | 
    ihr werdet schreien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabunt
  | 
    sie werden schreien | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovabor
  | 
    ich werde geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaberis bovabere
  | 
    du wirst geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovabitur
  | 
    er/sie/es wird geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovabimur
  | 
    wir werden geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovabimini
  | 
    ihr werdet geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovabuntur
  | 
    sie werden geschrieen; geschrien | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovavi
  | 
    ich habe geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovavisti
  | 
    du hast geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovavit
  | 
    er/sie/es hat geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovavimus
  | 
    wir haben geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovavistis
  | 
    ihr habt geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverunt bovavere
  | 
    sie haben geschrieen; geschrien | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus sum
  | 
    ich bin geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus es
  | 
    du bist geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus est
  | 
    er/sie/es ist geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati sumus
  | 
    wir sind geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati estis
  | 
    ihr seid geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati sunt
  | 
    sie sind geschrieen; geschrien worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovaverim
  | 
    ich habe geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaveris
  | 
    du habest geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaverit
  | 
    er/sie/es habe geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaverimus
  | 
    wir haben geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaveritis
  | 
    ihr habet geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverint
  | 
    sie haben geschrieen; geschrien | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus sim
  | 
    ich sei geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus sis
  | 
    du seiest geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus sit
  | 
    er/sie/es sei geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati simus
  | 
    wir seien geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati sitis
  | 
    ihr seiet geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati sint
  | 
    sie seien geschrieen; geschrien worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovaveram
  | 
    ich hatte geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaveras
  | 
    du hattest geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaverat
  | 
    er/sie/es hatte geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaveramus
  | 
    wir hatten geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaveratis
  | 
    ihr hattet geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverant
  | 
    sie hatten geschrieen; geschrien | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus eram
  | 
    ich war geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus eras
  | 
    du warst geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus erat
  | 
    er/sie/es war geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati eramus
  | 
    wir waren geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati eratis
  | 
    ihr warst geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati erant
  | 
    sie waren geschrieen; geschrien worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovavissem
  | 
    ich hätte geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovavisses
  | 
    du hättest geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovavisset
  | 
    er/sie/es hätte geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovavissemus
  | 
    wir hätten geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovavissetis
  | 
    ihr hättet geschrieen; geschrien | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovavissent
  | 
    sie hätten geschrieen; geschrien | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus essem
  | 
    ich wäre geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus esses
  | 
    du wärest geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus esset
  | 
    er/sie/es wäre geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati essemus
  | 
    wir wären geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati essetis
  | 
    ihr wäret geschrieen; geschrien worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati essent
  | 
    sie wären geschrieen; geschrien worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovavero
  | 
    ich werde geschrieen; geschrien haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovaveris
  | 
    du wirst geschrieen; geschrien haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovaverit
  | 
    er/sie/es wird geschrieen; geschrien haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovaverimus
  | 
    wir werden geschrieen; geschrien haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovaveritis
  | 
    ihr werdet geschrieen; geschrien haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovaverint
  | 
    sie werden geschrieen; geschrien haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    bovatus ero
  | 
    ich werde geschrieen; geschrien worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    bovatus eris
  | 
    du werdest geschrieen; geschrien worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    bovatus erit
  | 
    er/sie/es werde geschrieen; geschrien worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    bovati erimus
  | 
    wir werden geschrieen; geschrien worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovati eritis
  | 
    ihr werdet geschrieen; geschrien worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    bovati erunt
  | 
    sie werden geschrieen; geschrien worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    bovare
  | 
    schreien | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    bovavisse
  | 
    geschrieen; geschrien haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    bovaturum esse
  | 
    schreien werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    bovari bovarier
  | 
    geschrieen; geschrien werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    bovatum esse
  | 
    geschrieen; geschrien worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    bovatum iri
  | 
    künftig geschrieen; geschrien werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    bova
  | 
    schreie! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    bovate
  | 
    schreit! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    bovato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    bovato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    bovatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    bovanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    bovare
  | 
    das Schreien | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovandi
  | 
    des Schreiens | 
  
  
    | Dativ | 
    bovando
  | 
    dem Schreien | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    bovandum
  | 
    das Schreien | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovando
  | 
    durch das Schreien | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovande
  | 
    Schreien! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovandus
  | 
    bovanda
  | 
    bovandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovandi
  | 
    bovandae
  | 
    bovandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovando
  | 
    bovandae
  | 
    bovando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovandum
  | 
    bovandam
  | 
    bovandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovando
  | 
    bovanda
  | 
    bovando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovande
  | 
    bovanda
  | 
    bovandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovandi
  | 
    bovandae
  | 
    bovanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovandorum
  | 
    bovandarum
  | 
    bovandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovandos
  | 
    bovandas
  | 
    bovanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovandi
  | 
    bovandae
  | 
    bovanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovantis
  | 
    bovantis
  | 
    bovantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovanti
  | 
    bovanti
  | 
    bovanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovantem
  | 
    bovantem
  | 
    bovans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovanti bovante
  | 
    bovanti bovante
  | 
    bovanti bovante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
    bovans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovantes
  | 
    bovantes
  | 
    bovantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovantium bovantum
  | 
    bovantium bovantum
  | 
    bovantium bovantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovantes
  | 
    bovantes
  | 
    bovantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
    bovantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovantes
  | 
    bovantes
  | 
    bovantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovatus
  | 
    bovata
  | 
    bovatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovati
  | 
    bovatae
  | 
    bovati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovato
  | 
    bovatae
  | 
    bovato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovatum
  | 
    bovatam
  | 
    bovatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovato
  | 
    bovata
  | 
    bovato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovate
  | 
    bovata
  | 
    bovatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovati
  | 
    bovatae
  | 
    bovata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovatorum
  | 
    bovatarum
  | 
    bovatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovatos
  | 
    bovatas
  | 
    bovata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
    bovatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovati
  | 
    bovatae
  | 
    bovata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    bovaturus
  | 
    bovatura
  | 
    bovaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovaturi
  | 
    bovaturae
  | 
    bovaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovaturo
  | 
    bovaturae
  | 
    bovaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovaturum
  | 
    bovaturam
  | 
    bovaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovaturo
  | 
    bovatura
  | 
    bovaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovature
  | 
    bovatura
  | 
    bovaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    bovaturi
  | 
    bovaturae
  | 
    bovatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    bovaturorum
  | 
    bovaturarum
  | 
    bovaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    bovaturos
  | 
    bovaturas
  | 
    bovatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
    bovaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    bovaturi
  | 
    bovaturae
  | 
    bovatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    bovatum
  | 
    bovatu
  |