Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamito
|
ich schreie |
| 2. Person Singular |
clamitas
|
du schreist |
| 3. Person Singular |
clamitat
|
er/sie/es schreit |
| 1. Person Plural |
clamitamus
|
wir schreien |
| 2. Person Plural |
clamitatis
|
ihr schreit |
| 3. Person Plural |
clamitant
|
sie schreien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitor
|
ich werde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
clamitaris clamitare
|
du wirst geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
clamitatur
|
er/sie/es wird geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
clamitamur
|
wir werden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
clamitamini
|
ihr werdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
clamitantur
|
sie werden geschrieen; geschrien |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitem
|
ich schreie |
| 2. Person Singular |
clamites
|
du schreiest |
| 3. Person Singular |
clamitet
|
er/sie/es schreie |
| 1. Person Plural |
clamitemus
|
wir schreien |
| 2. Person Plural |
clamitetis
|
ihr schreiet |
| 3. Person Plural |
clamitent
|
sie schreien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamiter
|
ich werde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
clamiteris clamitere
|
du werdest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
clamitetur
|
er/sie/es werde geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
clamitemur
|
wir werden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
clamitemini
|
ihr werdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
clamitentur
|
sie werden geschrieen; geschrien |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitabam
|
ich schrie |
| 2. Person Singular |
clamitabas
|
du schriest |
| 3. Person Singular |
clamitabat
|
er/sie/es schrie |
| 1. Person Plural |
clamitabamus
|
wir schrien |
| 2. Person Plural |
clamitabatis
|
ihr schriet |
| 3. Person Plural |
clamitabant
|
sie schrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitabar
|
ich wurde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
clamitabaris clamitabare
|
du wurdest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
clamitabatur
|
er/sie/es wurde geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
clamitabamur
|
wir wurden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
clamitabamini
|
ihr wurdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
clamitabantur
|
sie wurden geschrieen; geschrien |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitarem
|
ich schrie |
| 2. Person Singular |
clamitares
|
du schriest |
| 3. Person Singular |
clamitaret
|
er/sie/es schrie |
| 1. Person Plural |
clamitaremus
|
wir schrien |
| 2. Person Plural |
clamitaretis
|
ihr schriet |
| 3. Person Plural |
clamitarent
|
sie schrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitarer
|
ich würde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
clamitareris clamitarere
|
du würdest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
clamitaretur
|
er/sie/es würde geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
clamitaremur
|
wir würden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
clamitaremini
|
ihr würdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
clamitarentur
|
sie würden geschrieen; geschrien |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitabo
|
ich werde schreien |
| 2. Person Singular |
clamitabis
|
du wirst schreien |
| 3. Person Singular |
clamitabit
|
er/sie/es wird schreien |
| 1. Person Plural |
clamitabimus
|
wir werden schreien |
| 2. Person Plural |
clamitabitis
|
ihr werdet schreien |
| 3. Person Plural |
clamitabunt
|
sie werden schreien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitabor
|
ich werde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
clamitaberis clamitabere
|
du wirst geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
clamitabitur
|
er/sie/es wird geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
clamitabimur
|
wir werden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
clamitabimini
|
ihr werdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
clamitabuntur
|
sie werden geschrieen; geschrien |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitavi
|
ich habe geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
clamitavisti
|
du hast geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
clamitavit
|
er/sie/es hat geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
clamitavimus
|
wir haben geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
clamitavistis
|
ihr habt geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
clamitaverunt clamitavere
|
sie haben geschrieen; geschrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitatus sum
|
ich bin geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Singular |
clamitatus es
|
du bist geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Singular |
clamitatus est
|
er/sie/es ist geschrieen; geschrien worden |
| 1. Person Plural |
clamitati sumus
|
wir sind geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Plural |
clamitati estis
|
ihr seid geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Plural |
clamitati sunt
|
sie sind geschrieen; geschrien worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitaverim
|
ich habe geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
clamitaveris
|
du habest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
clamitaverit
|
er/sie/es habe geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
clamitaverimus
|
wir haben geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
clamitaveritis
|
ihr habet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
clamitaverint
|
sie haben geschrieen; geschrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitatus sim
|
ich sei geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Singular |
clamitatus sis
|
du seiest geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Singular |
clamitatus sit
|
er/sie/es sei geschrieen; geschrien worden |
| 1. Person Plural |
clamitati simus
|
wir seien geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Plural |
clamitati sitis
|
ihr seiet geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Plural |
clamitati sint
|
sie seien geschrieen; geschrien worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitaveram
|
ich hatte geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
clamitaveras
|
du hattest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
clamitaverat
|
er/sie/es hatte geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
clamitaveramus
|
wir hatten geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
clamitaveratis
|
ihr hattet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
clamitaverant
|
sie hatten geschrieen; geschrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitatus eram
|
ich war geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Singular |
clamitatus eras
|
du warst geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Singular |
clamitatus erat
|
er/sie/es war geschrieen; geschrien worden |
| 1. Person Plural |
clamitati eramus
|
wir waren geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Plural |
clamitati eratis
|
ihr warst geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Plural |
clamitati erant
|
sie waren geschrieen; geschrien worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitavissem
|
ich hätte geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
clamitavisses
|
du hättest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
clamitavisset
|
er/sie/es hätte geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
clamitavissemus
|
wir hätten geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
clamitavissetis
|
ihr hättet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
clamitavissent
|
sie hätten geschrieen; geschrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitatus essem
|
ich wäre geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Singular |
clamitatus esses
|
du wärest geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Singular |
clamitatus esset
|
er/sie/es wäre geschrieen; geschrien worden |
| 1. Person Plural |
clamitati essemus
|
wir wären geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Plural |
clamitati essetis
|
ihr wäret geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Plural |
clamitati essent
|
sie wären geschrieen; geschrien worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitavero
|
ich werde geschrieen; geschrien haben |
| 2. Person Singular |
clamitaveris
|
du wirst geschrieen; geschrien haben |
| 3. Person Singular |
clamitaverit
|
er/sie/es wird geschrieen; geschrien haben |
| 1. Person Plural |
clamitaverimus
|
wir werden geschrieen; geschrien haben |
| 2. Person Plural |
clamitaveritis
|
ihr werdet geschrieen; geschrien haben |
| 3. Person Plural |
clamitaverint
|
sie werden geschrieen; geschrien haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
clamitatus ero
|
ich werde geschrieen; geschrien worden sein |
| 2. Person Singular |
clamitatus eris
|
du werdest geschrieen; geschrien worden sein |
| 3. Person Singular |
clamitatus erit
|
er/sie/es werde geschrieen; geschrien worden sein |
| 1. Person Plural |
clamitati erimus
|
wir werden geschrieen; geschrien worden sein |
| 2. Person Plural |
clamitati eritis
|
ihr werdet geschrieen; geschrien worden sein |
| 3. Person Plural |
clamitati erunt
|
sie werden geschrieen; geschrien worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
clamitare
|
schreien |
| Vorzeitigkeit |
clamitavisse
|
geschrieen; geschrien haben |
| Nachzeitigkeit |
clamitaturum esse
|
schreien werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
clamitari clamitarier
|
geschrieen; geschrien werden |
| Vorzeitigkeit |
clamitatum esse
|
geschrieen; geschrien worden sein |
| Nachzeitigkeit |
clamitatum iri
|
künftig geschrieen; geschrien werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
clamita
|
schreie! |
| 2. Person Plural |
clamitate
|
schreit! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
clamitato
|
| 3. Person Singular |
clamitato
|
| 2. Person Plural |
clamitatote
|
| 3. Person Plural |
clamitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
clamitare
|
das Schreien |
| Genitiv |
clamitandi
|
des Schreiens |
| Dativ |
clamitando
|
dem Schreien |
| Akkusativ |
clamitandum
|
das Schreien |
| Ablativ |
clamitando
|
durch das Schreien |
| Vokativ |
clamitande
|
Schreien! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
clamitandus
|
clamitanda
|
clamitandum
|
| Genitiv |
clamitandi
|
clamitandae
|
clamitandi
|
| Dativ |
clamitando
|
clamitandae
|
clamitando
|
| Akkusativ |
clamitandum
|
clamitandam
|
clamitandum
|
| Ablativ |
clamitando
|
clamitanda
|
clamitando
|
| Vokativ |
clamitande
|
clamitanda
|
clamitandum
|
Plural
| Nominativ |
clamitandi
|
clamitandae
|
clamitanda
|
| Genitiv |
clamitandorum
|
clamitandarum
|
clamitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
clamitandos
|
clamitandas
|
clamitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
clamitandi
|
clamitandae
|
clamitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
clamitans
|
clamitans
|
clamitans
|
| Genitiv |
clamitantis
|
clamitantis
|
clamitantis
|
| Dativ |
clamitanti
|
clamitanti
|
clamitanti
|
| Akkusativ |
clamitantem
|
clamitantem
|
clamitans
|
| Ablativ |
clamitanti clamitante
|
clamitanti clamitante
|
clamitanti clamitante
|
| Vokativ |
clamitans
|
clamitans
|
clamitans
|
Plural
| Nominativ |
clamitantes
|
clamitantes
|
clamitantia
|
| Genitiv |
clamitantium clamitantum
|
clamitantium clamitantum
|
clamitantium clamitantum
|
| Dativ |
clamitantibus
|
clamitantibus
|
clamitantibus
|
| Akkusativ |
clamitantes
|
clamitantes
|
clamitantia
|
| Ablativ |
clamitantibus
|
clamitantibus
|
clamitantibus
|
| Vokativ |
clamitantes
|
clamitantes
|
clamitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
clamitatus
|
clamitata
|
clamitatum
|
| Genitiv |
clamitati
|
clamitatae
|
clamitati
|
| Dativ |
clamitato
|
clamitatae
|
clamitato
|
| Akkusativ |
clamitatum
|
clamitatam
|
clamitatum
|
| Ablativ |
clamitato
|
clamitata
|
clamitato
|
| Vokativ |
clamitate
|
clamitata
|
clamitatum
|
Plural
| Nominativ |
clamitati
|
clamitatae
|
clamitata
|
| Genitiv |
clamitatorum
|
clamitatarum
|
clamitatorum
|
| Dativ |
clamitatis
|
clamitatis
|
clamitatis
|
| Akkusativ |
clamitatos
|
clamitatas
|
clamitata
|
| Ablativ |
clamitatis
|
clamitatis
|
clamitatis
|
| Vokativ |
clamitati
|
clamitatae
|
clamitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
clamitaturus
|
clamitatura
|
clamitaturum
|
| Genitiv |
clamitaturi
|
clamitaturae
|
clamitaturi
|
| Dativ |
clamitaturo
|
clamitaturae
|
clamitaturo
|
| Akkusativ |
clamitaturum
|
clamitaturam
|
clamitaturum
|
| Ablativ |
clamitaturo
|
clamitatura
|
clamitaturo
|
| Vokativ |
clamitature
|
clamitatura
|
clamitaturum
|
Plural
| Nominativ |
clamitaturi
|
clamitaturae
|
clamitatura
|
| Genitiv |
clamitaturorum
|
clamitaturarum
|
clamitaturorum
|
| Dativ |
clamitaturis
|
clamitaturis
|
clamitaturis
|
| Akkusativ |
clamitaturos
|
clamitaturas
|
clamitatura
|
| Ablativ |
clamitaturis
|
clamitaturis
|
clamitaturis
|
| Vokativ |
clamitaturi
|
clamitaturae
|
clamitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
clamitatum
|
clamitatu
|