Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricito 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaris claricitare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitantur 
 |  | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricites 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitet 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | clariciter 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | clariciteris claricitere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitetur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitemini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitentur 
 |  | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabam 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabar 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabaris claricitabare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabantur 
 |  | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitares 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaret 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaretis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarer 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitareris claricitarere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaretur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaremini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarentur 
 |  | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabo 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabunt 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaberis claricitabere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabitur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabimini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabuntur 
 |  | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavi 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisti 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavistis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverunt claricitavere
 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sum 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus es 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus est 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati sumus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati estis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sunt 
 |  | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaverim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus sis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus sit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati simus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati sitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sint 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaveram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaveramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus eram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati eramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erant 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavissem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavisset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavissemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavissetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitavissent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus essem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus esses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus esset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati essemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati essetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati essent 
 |  | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus ero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati erimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erunt 
 |  | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitare 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitavisse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitaturum esse 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitari claricitarier
 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitatum esse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitatum iri 
 |  | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricita 
 | ! | 
  
    | 2. Person Plural | claricitate 
 | ! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | claricitanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | claricitare 
 | das | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | des es | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | dem | 
  
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | das | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | durch das | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | ! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitandus 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitandi 
 | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | claricitandae 
 | claricitando 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | claricitandam 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | claricitanda 
 | claricitando 
 | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandorum 
 | claricitandarum 
 | claricitandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | claricitandos 
 | claricitandas 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantis 
 | claricitantis 
 | claricitantis 
 | 
  
    | Dativ | claricitanti 
 | claricitanti 
 | claricitanti 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantem 
 | claricitantem 
 | claricitans 
 | 
  
    | Ablativ | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | 
  
    | Vokativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | 
  
    | Dativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Ablativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Vokativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitatus 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitati 
 | 
  
    | Dativ | claricitato 
 | claricitatae 
 | claricitato 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatum 
 | claricitatam 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitato 
 | claricitata 
 | claricitato 
 | 
  
    | Vokativ | claricitate 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
  
    | Genitiv | claricitatorum 
 | claricitatarum 
 | claricitatorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatos 
 | claricitatas 
 | claricitata 
 | 
  
    | Ablativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitaturus 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitaturi 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturo 
 | claricitaturae 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturum 
 | claricitaturam 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturo 
 | claricitatura 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Vokativ | claricitature 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturorum 
 | claricitaturarum 
 | claricitaturorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturos 
 | claricitaturas 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | claricitatum 
 | claricitatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricito 
 | ich entsinne | 
  
    | 2. Person Singular | claricitas 
 | du entsinnst | 
  
    | 3. Person Singular | claricitat 
 | er/sie/es entsinnt | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamus 
 | wir entsinnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatis 
 | ihr entsinnt | 
  
    | 3. Person Plural | claricitant 
 | sie entsinnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitor 
 | ich werde entsonnen | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaris claricitare
 
 | du wirst entsonnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatur 
 | er/sie/es wird entsonnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamur 
 | wir werden entsonnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitamini 
 | ihr werdet entsonnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitantur 
 | sie werden entsonnen | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitem 
 | ich entsinne | 
  
    | 2. Person Singular | claricites 
 | du entsinnest | 
  
    | 3. Person Singular | claricitet 
 | er/sie/es entsinne | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemus 
 | wir entsinnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitetis 
 | ihr entsinnet | 
  
    | 3. Person Plural | claricitent 
 | sie entsinnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | clariciter 
 | ich werde entsonnen | 
  
    | 2. Person Singular | clariciteris claricitere
 
 | du werdest entsonnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitetur 
 | er/sie/es werde entsonnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemur 
 | wir werden entsonnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitemini 
 | ihr werdet entsonnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitentur 
 | sie werden entsonnen | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabam 
 | ich entsann | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabas 
 | du entsannst | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabat 
 | er/sie/es entsann | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamus 
 | wir entsannen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabatis 
 | ihr entsannt | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabant 
 | sie entsannen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabar 
 | ich wurde entsonnen | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabaris claricitabare
 
 | du wurdest entsonnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabatur 
 | er/sie/es wurde entsonnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamur 
 | wir wurden entsonnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabamini 
 | ihr wurdet entsonnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabantur 
 | sie wurden entsonnen | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarem 
 | ich entsänne | 
  
    | 2. Person Singular | claricitares 
 | du entsännest | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaret 
 | er/sie/es entsänne | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremus 
 | wir entsännen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaretis 
 | ihr entsännet | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarent 
 | sie entsännen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarer 
 | ich würde entsonnen | 
  
    | 2. Person Singular | claricitareris claricitarere
 
 | du würdest entsonnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaretur 
 | er/sie/es würde entsonnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremur 
 | wir würden entsonnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaremini 
 | ihr würdet entsonnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarentur 
 | sie würden entsonnen | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabo 
 | ich werde entsinnen | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabis 
 | du wirst entsinnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabit 
 | er/sie/es wird entsinnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimus 
 | wir werden entsinnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabitis 
 | ihr werdet entsinnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabunt 
 | sie werden entsinnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabor 
 | ich werde entsonnen | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaberis claricitabere
 
 | du wirst entsonnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabitur 
 | er/sie/es wird entsonnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimur 
 | wir werden entsonnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabimini 
 | ihr werdet entsonnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabuntur 
 | sie werden entsonnen | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavi 
 | ich habe entsonnen | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisti 
 | du hast entsonnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavit 
 | er/sie/es hat entsonnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavimus 
 | wir haben entsonnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavistis 
 | ihr habt entsonnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverunt claricitavere
 
 | sie haben entsonnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sum 
 | ich bin entsonnen worden | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus es 
 | du bist entsonnen worden | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus est 
 | er/sie/es ist entsonnen worden | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati sumus 
 | wir sind entsonnen worden | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati estis 
 | ihr seid entsonnen worden | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sunt 
 | sie sind entsonnen worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaverim 
 | ich habe entsonnen | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 | du habest entsonnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 | er/sie/es habe entsonnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 | wir haben entsonnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 | ihr habet entsonnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 | sie haben entsonnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sim 
 | ich sei entsonnen worden | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus sis 
 | du seiest entsonnen worden | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus sit 
 | er/sie/es sei entsonnen worden | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati simus 
 | wir seien entsonnen worden | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati sitis 
 | ihr seiet entsonnen worden | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sint 
 | sie seien entsonnen worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaveram 
 | ich hatte entsonnen | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveras 
 | du hattest entsonnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverat 
 | er/sie/es hatte entsonnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaveramus 
 | wir hatten entsonnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveratis 
 | ihr hattet entsonnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverant 
 | sie hatten entsonnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus eram 
 | ich war entsonnen worden | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eras 
 | du warst entsonnen worden | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erat 
 | er/sie/es war entsonnen worden | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati eramus 
 | wir waren entsonnen worden | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eratis 
 | ihr warst entsonnen worden | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erant 
 | sie waren entsonnen worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavissem 
 | ich hätte entsonnen | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisses 
 | du hättest entsonnen | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavisset 
 | er/sie/es hätte entsonnen | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavissemus 
 | wir hätten entsonnen | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavissetis 
 | ihr hättet entsonnen | 
  
    | 3. Person Plural | claricitavissent 
 | sie hätten entsonnen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus essem 
 | ich wäre entsonnen worden | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus esses 
 | du wärest entsonnen worden | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus esset 
 | er/sie/es wäre entsonnen worden | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati essemus 
 | wir wären entsonnen worden | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati essetis 
 | ihr wäret entsonnen worden | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati essent 
 | sie wären entsonnen worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavero 
 | ich werde entsonnen haben | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 | du wirst entsonnen haben | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 | er/sie/es wird entsonnen haben | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 | wir werden entsonnen haben | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 | ihr werdet entsonnen haben | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 | sie werden entsonnen haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus ero 
 | ich werde entsonnen worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eris 
 | du werdest entsonnen worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erit 
 | er/sie/es werde entsonnen worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati erimus 
 | wir werden entsonnen worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eritis 
 | ihr werdet entsonnen worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erunt 
 | sie werden entsonnen worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitare 
 | entsinnen | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitavisse 
 | entsonnen haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitaturum esse 
 | entsinnen werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitari claricitarier
 
 | entsonnen werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitatum esse 
 | entsonnen worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitatum iri 
 | künftig entsonnen werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricita 
 | entsinne; entsinn! | 
  
    | 2. Person Plural | claricitate 
 | entsinnt! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | claricitanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | claricitare 
 | das Entsinnen | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | des Entsinnens | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | dem Entsinnen | 
  
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | das Entsinnen | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | durch das Entsinnen | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | Entsinnen! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitandus 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitandi 
 | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | claricitandae 
 | claricitando 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | claricitandam 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | claricitanda 
 | claricitando 
 | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandorum 
 | claricitandarum 
 | claricitandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | claricitandos 
 | claricitandas 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantis 
 | claricitantis 
 | claricitantis 
 | 
  
    | Dativ | claricitanti 
 | claricitanti 
 | claricitanti 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantem 
 | claricitantem 
 | claricitans 
 | 
  
    | Ablativ | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | 
  
    | Vokativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | 
  
    | Dativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Ablativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Vokativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitatus 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitati 
 | 
  
    | Dativ | claricitato 
 | claricitatae 
 | claricitato 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatum 
 | claricitatam 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitato 
 | claricitata 
 | claricitato 
 | 
  
    | Vokativ | claricitate 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
  
    | Genitiv | claricitatorum 
 | claricitatarum 
 | claricitatorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatos 
 | claricitatas 
 | claricitata 
 | 
  
    | Ablativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitaturus 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitaturi 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturo 
 | claricitaturae 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturum 
 | claricitaturam 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturo 
 | claricitatura 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Vokativ | claricitature 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturorum 
 | claricitaturarum 
 | claricitaturorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturos 
 | claricitaturas 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | claricitatum 
 | claricitatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricito 
 | ich erinnere; erinnre | 
  
    | 2. Person Singular | claricitas 
 | du erinnerst | 
  
    | 3. Person Singular | claricitat 
 | er/sie/es erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamus 
 | wir erinnern | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatis 
 | ihr erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitant 
 | sie erinnern | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitor 
 | ich werde erinnert | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaris claricitare
 
 | du wirst erinnert | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatur 
 | er/sie/es wird erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamur 
 | wir werden erinnert | 
  
    | 2. Person Plural | claricitamini 
 | ihr werdet erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitantur 
 | sie werden erinnert | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitem 
 | ich erinnere; erinnre | 
  
    | 2. Person Singular | claricites 
 | du erinnerest; erinnrest | 
  
    | 3. Person Singular | claricitet 
 | er/sie/es erinnere; erinnre | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemus 
 | wir erinneren | 
  
    | 2. Person Plural | claricitetis 
 | ihr erinneret | 
  
    | 3. Person Plural | claricitent 
 | sie erinneren | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | clariciter 
 | ich werde erinnert | 
  
    | 2. Person Singular | clariciteris claricitere
 
 | du werdest erinnert | 
  
    | 3. Person Singular | claricitetur 
 | er/sie/es werde erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemur 
 | wir werden erinnert | 
  
    | 2. Person Plural | claricitemini 
 | ihr werdet erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitentur 
 | sie werden erinnert | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabam 
 | ich erinnerte | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabas 
 | du erinnertest | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabat 
 | er/sie/es erinnerte | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamus 
 | wir erinnerten | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabatis 
 | ihr erinnertet | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabant 
 | sie erinnerten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabar 
 | ich wurde erinnert | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabaris claricitabare
 
 | du wurdest erinnert | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabatur 
 | er/sie/es wurde erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamur 
 | wir wurden erinnert | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabamini 
 | ihr wurdet erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabantur 
 | sie wurden erinnert | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarem 
 | ich erinnerte | 
  
    | 2. Person Singular | claricitares 
 | du erinnertest | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaret 
 | er/sie/es erinnerte | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremus 
 | wir erinnerten | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaretis 
 | ihr erinnertet | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarent 
 | sie erinnerten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarer 
 | ich würde erinnert | 
  
    | 2. Person Singular | claricitareris claricitarere
 
 | du würdest erinnert | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaretur 
 | er/sie/es würde erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremur 
 | wir würden erinnert | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaremini 
 | ihr würdet erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarentur 
 | sie würden erinnert | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabo 
 | ich werde erinnern | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabis 
 | du wirst erinnern | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabit 
 | er/sie/es wird erinnern | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimus 
 | wir werden erinnern | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabitis 
 | ihr werdet erinnern | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabunt 
 | sie werden erinnern | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabor 
 | ich werde erinnert | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaberis claricitabere
 
 | du wirst erinnert | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabitur 
 | er/sie/es wird erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimur 
 | wir werden erinnert | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabimini 
 | ihr werdet erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabuntur 
 | sie werden erinnert | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavi 
 | ich habe erinnert | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisti 
 | du hast erinnert | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavit 
 | er/sie/es hat erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavimus 
 | wir haben erinnert | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavistis 
 | ihr habt erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverunt claricitavere
 
 | sie haben erinnert | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sum 
 | ich bin erinnert worden | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus es 
 | du bist erinnert worden | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus est 
 | er/sie/es ist erinnert worden | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati sumus 
 | wir sind erinnert worden | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati estis 
 | ihr seid erinnert worden | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sunt 
 | sie sind erinnert worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaverim 
 | ich habe erinnert | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 | du habest erinnert | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 | er/sie/es habe erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 | wir haben erinnert | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 | ihr habet erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 | sie haben erinnert | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sim 
 | ich sei erinnert worden | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus sis 
 | du seiest erinnert worden | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus sit 
 | er/sie/es sei erinnert worden | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati simus 
 | wir seien erinnert worden | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati sitis 
 | ihr seiet erinnert worden | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sint 
 | sie seien erinnert worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaveram 
 | ich hatte erinnert | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveras 
 | du hattest erinnert | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverat 
 | er/sie/es hatte erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaveramus 
 | wir hatten erinnert | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveratis 
 | ihr hattet erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverant 
 | sie hatten erinnert | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus eram 
 | ich war erinnert worden | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eras 
 | du warst erinnert worden | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erat 
 | er/sie/es war erinnert worden | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati eramus 
 | wir waren erinnert worden | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eratis 
 | ihr warst erinnert worden | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erant 
 | sie waren erinnert worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavissem 
 | ich hätte erinnert | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisses 
 | du hättest erinnert | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavisset 
 | er/sie/es hätte erinnert | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavissemus 
 | wir hätten erinnert | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavissetis 
 | ihr hättet erinnert | 
  
    | 3. Person Plural | claricitavissent 
 | sie hätten erinnert | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus essem 
 | ich wäre erinnert worden | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus esses 
 | du wärest erinnert worden | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus esset 
 | er/sie/es wäre erinnert worden | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati essemus 
 | wir wären erinnert worden | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati essetis 
 | ihr wäret erinnert worden | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati essent 
 | sie wären erinnert worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavero 
 | ich werde erinnert haben | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 | du wirst erinnert haben | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 | er/sie/es wird erinnert haben | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 | wir werden erinnert haben | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 | ihr werdet erinnert haben | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 | sie werden erinnert haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus ero 
 | ich werde erinnert worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eris 
 | du werdest erinnert worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erit 
 | er/sie/es werde erinnert worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati erimus 
 | wir werden erinnert worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eritis 
 | ihr werdet erinnert worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erunt 
 | sie werden erinnert worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitare 
 | erinnern | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitavisse 
 | erinnert haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitaturum esse 
 | erinnern werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitari claricitarier
 
 | erinnert werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitatum esse 
 | erinnert worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitatum iri 
 | künftig erinnert werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricita 
 | erinnere; erinnre! | 
  
    | 2. Person Plural | claricitate 
 | erinnert! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | claricitanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | claricitare 
 | das Erinnern | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | des Erinnernes | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | dem Erinnern | 
  
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | das Erinnern | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | durch das Erinnern | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | Erinnern! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitandus 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitandi 
 | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | claricitandae 
 | claricitando 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | claricitandam 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | claricitanda 
 | claricitando 
 | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandorum 
 | claricitandarum 
 | claricitandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | claricitandos 
 | claricitandas 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantis 
 | claricitantis 
 | claricitantis 
 | 
  
    | Dativ | claricitanti 
 | claricitanti 
 | claricitanti 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantem 
 | claricitantem 
 | claricitans 
 | 
  
    | Ablativ | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | 
  
    | Vokativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | 
  
    | Dativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Ablativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Vokativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitatus 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitati 
 | 
  
    | Dativ | claricitato 
 | claricitatae 
 | claricitato 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatum 
 | claricitatam 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitato 
 | claricitata 
 | claricitato 
 | 
  
    | Vokativ | claricitate 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
  
    | Genitiv | claricitatorum 
 | claricitatarum 
 | claricitatorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatos 
 | claricitatas 
 | claricitata 
 | 
  
    | Ablativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitaturus 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitaturi 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturo 
 | claricitaturae 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturum 
 | claricitaturam 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturo 
 | claricitatura 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Vokativ | claricitature 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturorum 
 | claricitaturarum 
 | claricitaturorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturos 
 | claricitaturas 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | claricitatum 
 | claricitatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricito 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaris claricitare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitantur 
 |  | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricites 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitet 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | clariciter 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | clariciteris claricitere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitetur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitemini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitentur 
 |  | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabam 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabar 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabaris claricitabare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabantur 
 |  | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitares 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaret 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaretis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarer 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitareris claricitarere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaretur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaremini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarentur 
 |  | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabo 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabunt 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaberis claricitabere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabitur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabimini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabuntur 
 |  | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavi 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisti 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavistis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverunt claricitavere
 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sum 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus es 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus est 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati sumus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati estis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sunt 
 |  | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaverim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus sis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus sit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati simus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati sitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sint 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaveram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaveramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus eram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati eramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erant 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavissem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavisset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavissemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavissetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitavissent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus essem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus esses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus esset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati essemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati essetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati essent 
 |  | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus ero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati erimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erunt 
 |  | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitare 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitavisse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitaturum esse 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitari claricitarier
 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitatum esse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitatum iri 
 |  | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricita 
 | ! | 
  
    | 2. Person Plural | claricitate 
 | ! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | claricitanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | claricitare 
 | das | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | des es | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | dem | 
  
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | das | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | durch das | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | ! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitandus 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitandi 
 | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | claricitandae 
 | claricitando 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | claricitandam 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | claricitanda 
 | claricitando 
 | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandorum 
 | claricitandarum 
 | claricitandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | claricitandos 
 | claricitandas 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantis 
 | claricitantis 
 | claricitantis 
 | 
  
    | Dativ | claricitanti 
 | claricitanti 
 | claricitanti 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantem 
 | claricitantem 
 | claricitans 
 | 
  
    | Ablativ | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | 
  
    | Vokativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | 
  
    | Dativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Ablativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Vokativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitatus 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitati 
 | 
  
    | Dativ | claricitato 
 | claricitatae 
 | claricitato 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatum 
 | claricitatam 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitato 
 | claricitata 
 | claricitato 
 | 
  
    | Vokativ | claricitate 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
  
    | Genitiv | claricitatorum 
 | claricitatarum 
 | claricitatorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatos 
 | claricitatas 
 | claricitata 
 | 
  
    | Ablativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitaturus 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitaturi 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturo 
 | claricitaturae 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturum 
 | claricitaturam 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturo 
 | claricitatura 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Vokativ | claricitature 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturorum 
 | claricitaturarum 
 | claricitaturorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturos 
 | claricitaturas 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | claricitatum 
 | claricitatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricito 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaris claricitare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitantur 
 |  | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricites 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitet 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | clariciter 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | clariciteris claricitere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitetur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitemur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitemini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitentur 
 |  | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabam 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabar 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabaris claricitabare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabantur 
 |  | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitares 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaret 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaretis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitarer 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitareris claricitarere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaretur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaremur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaremini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitarentur 
 |  | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabo 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitabis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabunt 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitabor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaberis claricitabere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitabitur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitabimur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitabimini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitabuntur 
 |  | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavi 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisti 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavistis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverunt claricitavere
 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sum 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus es 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus est 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati sumus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati estis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sunt 
 |  | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaverim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus sim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus sis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus sit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati simus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati sitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati sint 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitaveram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaveramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus eram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati eramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erant 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavissem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitavisses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitavisset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitavissemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitavissetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitavissent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus essem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus esses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus esset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati essemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati essetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati essent 
 |  | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitavero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | claricitatus ero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | claricitatus eris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | claricitatus erit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | claricitati erimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | claricitati eritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | claricitati erunt 
 |  | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitare 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitavisse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitaturum esse 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | claricitari claricitarier
 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | claricitatum esse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | claricitatum iri 
 |  | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricita 
 | ! | 
  
    | 2. Person Plural | claricitate 
 | ! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | claricitato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | claricitatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | claricitanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | claricitare 
 | das | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | des es | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | dem | 
  
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | das | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | durch das | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | ! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitandus 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitandi 
 | 
  
    | Dativ | claricitando 
 | claricitandae 
 | claricitando 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitandum 
 | claricitandam 
 | claricitandum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitando 
 | claricitanda 
 | claricitando 
 | 
  
    | Vokativ | claricitande 
 | claricitanda 
 | claricitandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Genitiv | claricitandorum 
 | claricitandarum 
 | claricitandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | claricitandos 
 | claricitandas 
 | claricitanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | claricitandi 
 | claricitandae 
 | claricitanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantis 
 | claricitantis 
 | claricitantis 
 | 
  
    | Dativ | claricitanti 
 | claricitanti 
 | claricitanti 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantem 
 | claricitantem 
 | claricitans 
 | 
  
    | Ablativ | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | claricitanti claricitante
 
 | 
  
    | Vokativ | claricitans 
 | claricitans 
 | claricitans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Genitiv | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | claricitantium claricitantum
 
 | 
  
    | Dativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
  
    | Ablativ | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | claricitantibus 
 | 
  
    | Vokativ | claricitantes 
 | claricitantes 
 | claricitantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitatus 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitati 
 | 
  
    | Dativ | claricitato 
 | claricitatae 
 | claricitato 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatum 
 | claricitatam 
 | claricitatum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitato 
 | claricitata 
 | claricitato 
 | 
  
    | Vokativ | claricitate 
 | claricitata 
 | claricitatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
  
    | Genitiv | claricitatorum 
 | claricitatarum 
 | claricitatorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitatos 
 | claricitatas 
 | claricitata 
 | 
  
    | Ablativ | claricitatis 
 | claricitatis 
 | claricitatis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitati 
 | claricitatae 
 | claricitata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | claricitaturus 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitaturi 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturo 
 | claricitaturae 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturum 
 | claricitaturam 
 | claricitaturum 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturo 
 | claricitatura 
 | claricitaturo 
 | 
  
    | Vokativ | claricitature 
 | claricitatura 
 | claricitaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Genitiv | claricitaturorum 
 | claricitaturarum 
 | claricitaturorum 
 | 
  
    | Dativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | claricitaturos 
 | claricitaturas 
 | claricitatura 
 | 
  
    | Ablativ | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | claricitaturis 
 | 
  
    | Vokativ | claricitaturi 
 | claricitaturae 
 | claricitatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | claricitatum 
 | claricitatu 
 |