Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefacto
|
ich taumle |
| 2. Person Singular |
collabefactas
|
du taumelst |
| 3. Person Singular |
collabefactat
|
er/sie/es taumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactamus
|
wir taumeln |
| 2. Person Plural |
collabefactatis
|
ihr taumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactant
|
sie taumeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactor
|
ich werde getaumelt |
| 2. Person Singular |
collabefactaris collabefactare
|
du wirst getaumelt |
| 3. Person Singular |
collabefactatur
|
er/sie/es wird getaumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactamur
|
wir werden getaumelt |
| 2. Person Plural |
collabefactamini
|
ihr werdet getaumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactantur
|
sie werden getaumelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactem
|
ich taumle |
| 2. Person Singular |
collabefactes
|
du taumlest |
| 3. Person Singular |
collabefactet
|
er/sie/es taumle |
| 1. Person Plural |
collabefactemus
|
wir taumlen |
| 2. Person Plural |
collabefactetis
|
ihr taumlet |
| 3. Person Plural |
collabefactent
|
sie taumlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefacter
|
ich werde getaumelt |
| 2. Person Singular |
collabefacteris collabefactere
|
du werdest getaumelt |
| 3. Person Singular |
collabefactetur
|
er/sie/es werde getaumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactemur
|
wir werden getaumelt |
| 2. Person Plural |
collabefactemini
|
ihr werdet getaumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactentur
|
sie werden getaumelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabam
|
ich taumelte |
| 2. Person Singular |
collabefactabas
|
du taumeltest |
| 3. Person Singular |
collabefactabat
|
er/sie/es taumelte |
| 1. Person Plural |
collabefactabamus
|
wir taumelten |
| 2. Person Plural |
collabefactabatis
|
ihr taumeltet |
| 3. Person Plural |
collabefactabant
|
sie taumelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabar
|
ich wurde getaumelt |
| 2. Person Singular |
collabefactabaris collabefactabare
|
du wurdest getaumelt |
| 3. Person Singular |
collabefactabatur
|
er/sie/es wurde getaumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactabamur
|
wir wurden getaumelt |
| 2. Person Plural |
collabefactabamini
|
ihr wurdet getaumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactabantur
|
sie wurden getaumelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactarem
|
ich taumelte |
| 2. Person Singular |
collabefactares
|
du taumeltest |
| 3. Person Singular |
collabefactaret
|
er/sie/es taumelte |
| 1. Person Plural |
collabefactaremus
|
wir taumelten |
| 2. Person Plural |
collabefactaretis
|
ihr taumeltet |
| 3. Person Plural |
collabefactarent
|
sie taumelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactarer
|
ich würde getaumelt |
| 2. Person Singular |
collabefactareris collabefactarere
|
du würdest getaumelt |
| 3. Person Singular |
collabefactaretur
|
er/sie/es würde getaumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactaremur
|
wir würden getaumelt |
| 2. Person Plural |
collabefactaremini
|
ihr würdet getaumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactarentur
|
sie würden getaumelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabo
|
ich werde taumeln |
| 2. Person Singular |
collabefactabis
|
du wirst taumeln |
| 3. Person Singular |
collabefactabit
|
er/sie/es wird taumeln |
| 1. Person Plural |
collabefactabimus
|
wir werden taumeln |
| 2. Person Plural |
collabefactabitis
|
ihr werdet taumeln |
| 3. Person Plural |
collabefactabunt
|
sie werden taumeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabor
|
ich werde getaumelt |
| 2. Person Singular |
collabefactaberis collabefactabere
|
du wirst getaumelt |
| 3. Person Singular |
collabefactabitur
|
er/sie/es wird getaumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactabimur
|
wir werden getaumelt |
| 2. Person Plural |
collabefactabimini
|
ihr werdet getaumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactabuntur
|
sie werden getaumelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactavi
|
ich habe getaumelt |
| 2. Person Singular |
collabefactavisti
|
du hast getaumelt |
| 3. Person Singular |
collabefactavit
|
er/sie/es hat getaumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactavimus
|
wir haben getaumelt |
| 2. Person Plural |
collabefactavistis
|
ihr habt getaumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactaverunt collabefactavere
|
sie haben getaumelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus sum
|
ich bin getaumelt worden |
| 2. Person Singular |
collabefactatus es
|
du bist getaumelt worden |
| 3. Person Singular |
collabefactatus est
|
er/sie/es ist getaumelt worden |
| 1. Person Plural |
collabefactati sumus
|
wir sind getaumelt worden |
| 2. Person Plural |
collabefactati estis
|
ihr seid getaumelt worden |
| 3. Person Plural |
collabefactati sunt
|
sie sind getaumelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactaverim
|
ich habe getaumelt |
| 2. Person Singular |
collabefactaveris
|
du habest getaumelt |
| 3. Person Singular |
collabefactaverit
|
er/sie/es habe getaumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactaverimus
|
wir haben getaumelt |
| 2. Person Plural |
collabefactaveritis
|
ihr habet getaumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactaverint
|
sie haben getaumelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus sim
|
ich sei getaumelt worden |
| 2. Person Singular |
collabefactatus sis
|
du seiest getaumelt worden |
| 3. Person Singular |
collabefactatus sit
|
er/sie/es sei getaumelt worden |
| 1. Person Plural |
collabefactati simus
|
wir seien getaumelt worden |
| 2. Person Plural |
collabefactati sitis
|
ihr seiet getaumelt worden |
| 3. Person Plural |
collabefactati sint
|
sie seien getaumelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactaveram
|
ich hatte getaumelt |
| 2. Person Singular |
collabefactaveras
|
du hattest getaumelt |
| 3. Person Singular |
collabefactaverat
|
er/sie/es hatte getaumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactaveramus
|
wir hatten getaumelt |
| 2. Person Plural |
collabefactaveratis
|
ihr hattet getaumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactaverant
|
sie hatten getaumelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus eram
|
ich war getaumelt worden |
| 2. Person Singular |
collabefactatus eras
|
du warst getaumelt worden |
| 3. Person Singular |
collabefactatus erat
|
er/sie/es war getaumelt worden |
| 1. Person Plural |
collabefactati eramus
|
wir waren getaumelt worden |
| 2. Person Plural |
collabefactati eratis
|
ihr warst getaumelt worden |
| 3. Person Plural |
collabefactati erant
|
sie waren getaumelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactavissem
|
ich hätte getaumelt |
| 2. Person Singular |
collabefactavisses
|
du hättest getaumelt |
| 3. Person Singular |
collabefactavisset
|
er/sie/es hätte getaumelt |
| 1. Person Plural |
collabefactavissemus
|
wir hätten getaumelt |
| 2. Person Plural |
collabefactavissetis
|
ihr hättet getaumelt |
| 3. Person Plural |
collabefactavissent
|
sie hätten getaumelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus essem
|
ich wäre getaumelt worden |
| 2. Person Singular |
collabefactatus esses
|
du wärest getaumelt worden |
| 3. Person Singular |
collabefactatus esset
|
er/sie/es wäre getaumelt worden |
| 1. Person Plural |
collabefactati essemus
|
wir wären getaumelt worden |
| 2. Person Plural |
collabefactati essetis
|
ihr wäret getaumelt worden |
| 3. Person Plural |
collabefactati essent
|
sie wären getaumelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactavero
|
ich werde getaumelt haben |
| 2. Person Singular |
collabefactaveris
|
du wirst getaumelt haben |
| 3. Person Singular |
collabefactaverit
|
er/sie/es wird getaumelt haben |
| 1. Person Plural |
collabefactaverimus
|
wir werden getaumelt haben |
| 2. Person Plural |
collabefactaveritis
|
ihr werdet getaumelt haben |
| 3. Person Plural |
collabefactaverint
|
sie werden getaumelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus ero
|
ich werde getaumelt worden sein |
| 2. Person Singular |
collabefactatus eris
|
du werdest getaumelt worden sein |
| 3. Person Singular |
collabefactatus erit
|
er/sie/es werde getaumelt worden sein |
| 1. Person Plural |
collabefactati erimus
|
wir werden getaumelt worden sein |
| 2. Person Plural |
collabefactati eritis
|
ihr werdet getaumelt worden sein |
| 3. Person Plural |
collabefactati erunt
|
sie werden getaumelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collabefactare
|
taumeln |
| Vorzeitigkeit |
collabefactavisse
|
getaumelt haben |
| Nachzeitigkeit |
collabefactaturum esse
|
taumeln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collabefactari collabefactarier
|
getaumelt werden |
| Vorzeitigkeit |
collabefactatum esse
|
getaumelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
collabefactatum iri
|
künftig getaumelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
collabefacta
|
taumle! |
| 2. Person Plural |
collabefactate
|
taumelt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
collabefactato
|
| 3. Person Singular |
collabefactato
|
| 2. Person Plural |
collabefactatote
|
| 3. Person Plural |
collabefactanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
collabefactare
|
das Taumeln |
| Genitiv |
collabefactandi
|
des Taumelnes |
| Dativ |
collabefactando
|
dem Taumeln |
| Akkusativ |
collabefactandum
|
das Taumeln |
| Ablativ |
collabefactando
|
durch das Taumeln |
| Vokativ |
collabefactande
|
Taumeln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactandus
|
collabefactanda
|
collabefactandum
|
| Genitiv |
collabefactandi
|
collabefactandae
|
collabefactandi
|
| Dativ |
collabefactando
|
collabefactandae
|
collabefactando
|
| Akkusativ |
collabefactandum
|
collabefactandam
|
collabefactandum
|
| Ablativ |
collabefactando
|
collabefactanda
|
collabefactando
|
| Vokativ |
collabefactande
|
collabefactanda
|
collabefactandum
|
Plural
| Nominativ |
collabefactandi
|
collabefactandae
|
collabefactanda
|
| Genitiv |
collabefactandorum
|
collabefactandarum
|
collabefactandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
collabefactandos
|
collabefactandas
|
collabefactanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
collabefactandi
|
collabefactandae
|
collabefactanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactans
|
collabefactans
|
collabefactans
|
| Genitiv |
collabefactantis
|
collabefactantis
|
collabefactantis
|
| Dativ |
collabefactanti
|
collabefactanti
|
collabefactanti
|
| Akkusativ |
collabefactantem
|
collabefactantem
|
collabefactans
|
| Ablativ |
collabefactanti collabefactante
|
collabefactanti collabefactante
|
collabefactanti collabefactante
|
| Vokativ |
collabefactans
|
collabefactans
|
collabefactans
|
Plural
| Nominativ |
collabefactantes
|
collabefactantes
|
collabefactantia
|
| Genitiv |
collabefactantium collabefactantum
|
collabefactantium collabefactantum
|
collabefactantium collabefactantum
|
| Dativ |
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
| Akkusativ |
collabefactantes
|
collabefactantes
|
collabefactantia
|
| Ablativ |
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
| Vokativ |
collabefactantes
|
collabefactantes
|
collabefactantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactatus
|
collabefactata
|
collabefactatum
|
| Genitiv |
collabefactati
|
collabefactatae
|
collabefactati
|
| Dativ |
collabefactato
|
collabefactatae
|
collabefactato
|
| Akkusativ |
collabefactatum
|
collabefactatam
|
collabefactatum
|
| Ablativ |
collabefactato
|
collabefactata
|
collabefactato
|
| Vokativ |
collabefactate
|
collabefactata
|
collabefactatum
|
Plural
| Nominativ |
collabefactati
|
collabefactatae
|
collabefactata
|
| Genitiv |
collabefactatorum
|
collabefactatarum
|
collabefactatorum
|
| Dativ |
collabefactatis
|
collabefactatis
|
collabefactatis
|
| Akkusativ |
collabefactatos
|
collabefactatas
|
collabefactata
|
| Ablativ |
collabefactatis
|
collabefactatis
|
collabefactatis
|
| Vokativ |
collabefactati
|
collabefactatae
|
collabefactata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactaturus
|
collabefactatura
|
collabefactaturum
|
| Genitiv |
collabefactaturi
|
collabefactaturae
|
collabefactaturi
|
| Dativ |
collabefactaturo
|
collabefactaturae
|
collabefactaturo
|
| Akkusativ |
collabefactaturum
|
collabefactaturam
|
collabefactaturum
|
| Ablativ |
collabefactaturo
|
collabefactatura
|
collabefactaturo
|
| Vokativ |
collabefactature
|
collabefactatura
|
collabefactaturum
|
Plural
| Nominativ |
collabefactaturi
|
collabefactaturae
|
collabefactatura
|
| Genitiv |
collabefactaturorum
|
collabefactaturarum
|
collabefactaturorum
|
| Dativ |
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
| Akkusativ |
collabefactaturos
|
collabefactaturas
|
collabefactatura
|
| Ablativ |
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
| Vokativ |
collabefactaturi
|
collabefactaturae
|
collabefactatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
collabefactatum
|
collabefactatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefacto
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactas
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactat
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactamus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactatis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactor
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactaris collabefactare
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactatur
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactamur
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactamini
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactem
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactes
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactet
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactemus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactetis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefacter
|
|
| 2. Person Singular |
collabefacteris collabefactere
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactetur
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactemur
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactemini
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabam
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactabas
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactabat
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactabamus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactabatis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabar
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactabaris collabefactabare
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactabatur
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactabamur
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactabamini
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactarem
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactares
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactaret
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactaremus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactaretis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactarer
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactareris collabefactarere
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactaretur
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactaremur
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactaremini
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabo
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactabis
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactabit
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactabimus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactabitis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabor
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactaberis collabefactabere
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactabitur
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactabimur
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactabimini
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactavi
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactavisti
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactavit
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactavimus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactavistis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactaverunt collabefactavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactatus es
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactatus est
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactati estis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactaverim
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactaveris
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactaverit
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactati simus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactaveram
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactaveras
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactaverat
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactavissem
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactavisses
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactavisset
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactavero
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactaveris
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactaverit
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
collabefactatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
collabefactatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
collabefactati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
collabefactati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
collabefactati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collabefactare
|
|
| Vorzeitigkeit |
collabefactavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
collabefactaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collabefactari collabefactarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
collabefactatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
collabefactatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
collabefacta
|
! |
| 2. Person Plural |
collabefactate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
collabefactato
|
| 3. Person Singular |
collabefactato
|
| 2. Person Plural |
collabefactatote
|
| 3. Person Plural |
collabefactanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
collabefactare
|
das |
| Genitiv |
collabefactandi
|
des es |
| Dativ |
collabefactando
|
dem |
| Akkusativ |
collabefactandum
|
das |
| Ablativ |
collabefactando
|
durch das |
| Vokativ |
collabefactande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactandus
|
collabefactanda
|
collabefactandum
|
| Genitiv |
collabefactandi
|
collabefactandae
|
collabefactandi
|
| Dativ |
collabefactando
|
collabefactandae
|
collabefactando
|
| Akkusativ |
collabefactandum
|
collabefactandam
|
collabefactandum
|
| Ablativ |
collabefactando
|
collabefactanda
|
collabefactando
|
| Vokativ |
collabefactande
|
collabefactanda
|
collabefactandum
|
Plural
| Nominativ |
collabefactandi
|
collabefactandae
|
collabefactanda
|
| Genitiv |
collabefactandorum
|
collabefactandarum
|
collabefactandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
collabefactandos
|
collabefactandas
|
collabefactanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
collabefactandi
|
collabefactandae
|
collabefactanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactans
|
collabefactans
|
collabefactans
|
| Genitiv |
collabefactantis
|
collabefactantis
|
collabefactantis
|
| Dativ |
collabefactanti
|
collabefactanti
|
collabefactanti
|
| Akkusativ |
collabefactantem
|
collabefactantem
|
collabefactans
|
| Ablativ |
collabefactanti collabefactante
|
collabefactanti collabefactante
|
collabefactanti collabefactante
|
| Vokativ |
collabefactans
|
collabefactans
|
collabefactans
|
Plural
| Nominativ |
collabefactantes
|
collabefactantes
|
collabefactantia
|
| Genitiv |
collabefactantium collabefactantum
|
collabefactantium collabefactantum
|
collabefactantium collabefactantum
|
| Dativ |
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
| Akkusativ |
collabefactantes
|
collabefactantes
|
collabefactantia
|
| Ablativ |
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
| Vokativ |
collabefactantes
|
collabefactantes
|
collabefactantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactatus
|
collabefactata
|
collabefactatum
|
| Genitiv |
collabefactati
|
collabefactatae
|
collabefactati
|
| Dativ |
collabefactato
|
collabefactatae
|
collabefactato
|
| Akkusativ |
collabefactatum
|
collabefactatam
|
collabefactatum
|
| Ablativ |
collabefactato
|
collabefactata
|
collabefactato
|
| Vokativ |
collabefactate
|
collabefactata
|
collabefactatum
|
Plural
| Nominativ |
collabefactati
|
collabefactatae
|
collabefactata
|
| Genitiv |
collabefactatorum
|
collabefactatarum
|
collabefactatorum
|
| Dativ |
collabefactatis
|
collabefactatis
|
collabefactatis
|
| Akkusativ |
collabefactatos
|
collabefactatas
|
collabefactata
|
| Ablativ |
collabefactatis
|
collabefactatis
|
collabefactatis
|
| Vokativ |
collabefactati
|
collabefactatae
|
collabefactata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactaturus
|
collabefactatura
|
collabefactaturum
|
| Genitiv |
collabefactaturi
|
collabefactaturae
|
collabefactaturi
|
| Dativ |
collabefactaturo
|
collabefactaturae
|
collabefactaturo
|
| Akkusativ |
collabefactaturum
|
collabefactaturam
|
collabefactaturum
|
| Ablativ |
collabefactaturo
|
collabefactatura
|
collabefactaturo
|
| Vokativ |
collabefactature
|
collabefactatura
|
collabefactaturum
|
Plural
| Nominativ |
collabefactaturi
|
collabefactaturae
|
collabefactatura
|
| Genitiv |
collabefactaturorum
|
collabefactaturarum
|
collabefactaturorum
|
| Dativ |
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
| Akkusativ |
collabefactaturos
|
collabefactaturas
|
collabefactatura
|
| Ablativ |
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
| Vokativ |
collabefactaturi
|
collabefactaturae
|
collabefactatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
collabefactatum
|
collabefactatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefacto
|
ich überwältige |
| 2. Person Singular |
collabefactas
|
du überwältigst |
| 3. Person Singular |
collabefactat
|
er/sie/es überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactamus
|
wir überwältigen |
| 2. Person Plural |
collabefactatis
|
ihr überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactant
|
sie überwältigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactor
|
ich werde überwältigt |
| 2. Person Singular |
collabefactaris collabefactare
|
du wirst überwältigt |
| 3. Person Singular |
collabefactatur
|
er/sie/es wird überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactamur
|
wir werden überwältigt |
| 2. Person Plural |
collabefactamini
|
ihr werdet überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactantur
|
sie werden überwältigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactem
|
ich überwältige |
| 2. Person Singular |
collabefactes
|
du überwältigest |
| 3. Person Singular |
collabefactet
|
er/sie/es überwältige |
| 1. Person Plural |
collabefactemus
|
wir überwältigen |
| 2. Person Plural |
collabefactetis
|
ihr überwältiget |
| 3. Person Plural |
collabefactent
|
sie überwältigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefacter
|
ich werde überwältigt |
| 2. Person Singular |
collabefacteris collabefactere
|
du werdest überwältigt |
| 3. Person Singular |
collabefactetur
|
er/sie/es werde überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactemur
|
wir werden überwältigt |
| 2. Person Plural |
collabefactemini
|
ihr werdet überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactentur
|
sie werden überwältigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabam
|
ich überwältigte |
| 2. Person Singular |
collabefactabas
|
du überwältigtest |
| 3. Person Singular |
collabefactabat
|
er/sie/es überwältigte |
| 1. Person Plural |
collabefactabamus
|
wir überwältigten |
| 2. Person Plural |
collabefactabatis
|
ihr überwältigtet |
| 3. Person Plural |
collabefactabant
|
sie überwältigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabar
|
ich wurde überwältigt |
| 2. Person Singular |
collabefactabaris collabefactabare
|
du wurdest überwältigt |
| 3. Person Singular |
collabefactabatur
|
er/sie/es wurde überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactabamur
|
wir wurden überwältigt |
| 2. Person Plural |
collabefactabamini
|
ihr wurdet überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactabantur
|
sie wurden überwältigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactarem
|
ich überwältigte |
| 2. Person Singular |
collabefactares
|
du überwältigtest |
| 3. Person Singular |
collabefactaret
|
er/sie/es überwältigte |
| 1. Person Plural |
collabefactaremus
|
wir überwältigten |
| 2. Person Plural |
collabefactaretis
|
ihr überwältigtet |
| 3. Person Plural |
collabefactarent
|
sie überwältigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactarer
|
ich würde überwältigt |
| 2. Person Singular |
collabefactareris collabefactarere
|
du würdest überwältigt |
| 3. Person Singular |
collabefactaretur
|
er/sie/es würde überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactaremur
|
wir würden überwältigt |
| 2. Person Plural |
collabefactaremini
|
ihr würdet überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactarentur
|
sie würden überwältigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabo
|
ich werde überwältigen |
| 2. Person Singular |
collabefactabis
|
du wirst überwältigen |
| 3. Person Singular |
collabefactabit
|
er/sie/es wird überwältigen |
| 1. Person Plural |
collabefactabimus
|
wir werden überwältigen |
| 2. Person Plural |
collabefactabitis
|
ihr werdet überwältigen |
| 3. Person Plural |
collabefactabunt
|
sie werden überwältigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactabor
|
ich werde überwältigt |
| 2. Person Singular |
collabefactaberis collabefactabere
|
du wirst überwältigt |
| 3. Person Singular |
collabefactabitur
|
er/sie/es wird überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactabimur
|
wir werden überwältigt |
| 2. Person Plural |
collabefactabimini
|
ihr werdet überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactabuntur
|
sie werden überwältigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactavi
|
ich habe überwältigt |
| 2. Person Singular |
collabefactavisti
|
du hast überwältigt |
| 3. Person Singular |
collabefactavit
|
er/sie/es hat überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactavimus
|
wir haben überwältigt |
| 2. Person Plural |
collabefactavistis
|
ihr habt überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactaverunt collabefactavere
|
sie haben überwältigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus sum
|
ich bin überwältigt worden |
| 2. Person Singular |
collabefactatus es
|
du bist überwältigt worden |
| 3. Person Singular |
collabefactatus est
|
er/sie/es ist überwältigt worden |
| 1. Person Plural |
collabefactati sumus
|
wir sind überwältigt worden |
| 2. Person Plural |
collabefactati estis
|
ihr seid überwältigt worden |
| 3. Person Plural |
collabefactati sunt
|
sie sind überwältigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactaverim
|
ich habe überwältigt |
| 2. Person Singular |
collabefactaveris
|
du habest überwältigt |
| 3. Person Singular |
collabefactaverit
|
er/sie/es habe überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactaverimus
|
wir haben überwältigt |
| 2. Person Plural |
collabefactaveritis
|
ihr habet überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactaverint
|
sie haben überwältigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus sim
|
ich sei überwältigt worden |
| 2. Person Singular |
collabefactatus sis
|
du seiest überwältigt worden |
| 3. Person Singular |
collabefactatus sit
|
er/sie/es sei überwältigt worden |
| 1. Person Plural |
collabefactati simus
|
wir seien überwältigt worden |
| 2. Person Plural |
collabefactati sitis
|
ihr seiet überwältigt worden |
| 3. Person Plural |
collabefactati sint
|
sie seien überwältigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactaveram
|
ich hatte überwältigt |
| 2. Person Singular |
collabefactaveras
|
du hattest überwältigt |
| 3. Person Singular |
collabefactaverat
|
er/sie/es hatte überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactaveramus
|
wir hatten überwältigt |
| 2. Person Plural |
collabefactaveratis
|
ihr hattet überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactaverant
|
sie hatten überwältigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus eram
|
ich war überwältigt worden |
| 2. Person Singular |
collabefactatus eras
|
du warst überwältigt worden |
| 3. Person Singular |
collabefactatus erat
|
er/sie/es war überwältigt worden |
| 1. Person Plural |
collabefactati eramus
|
wir waren überwältigt worden |
| 2. Person Plural |
collabefactati eratis
|
ihr warst überwältigt worden |
| 3. Person Plural |
collabefactati erant
|
sie waren überwältigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactavissem
|
ich hätte überwältigt |
| 2. Person Singular |
collabefactavisses
|
du hättest überwältigt |
| 3. Person Singular |
collabefactavisset
|
er/sie/es hätte überwältigt |
| 1. Person Plural |
collabefactavissemus
|
wir hätten überwältigt |
| 2. Person Plural |
collabefactavissetis
|
ihr hättet überwältigt |
| 3. Person Plural |
collabefactavissent
|
sie hätten überwältigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus essem
|
ich wäre überwältigt worden |
| 2. Person Singular |
collabefactatus esses
|
du wärest überwältigt worden |
| 3. Person Singular |
collabefactatus esset
|
er/sie/es wäre überwältigt worden |
| 1. Person Plural |
collabefactati essemus
|
wir wären überwältigt worden |
| 2. Person Plural |
collabefactati essetis
|
ihr wäret überwältigt worden |
| 3. Person Plural |
collabefactati essent
|
sie wären überwältigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactavero
|
ich werde überwältigt haben |
| 2. Person Singular |
collabefactaveris
|
du wirst überwältigt haben |
| 3. Person Singular |
collabefactaverit
|
er/sie/es wird überwältigt haben |
| 1. Person Plural |
collabefactaverimus
|
wir werden überwältigt haben |
| 2. Person Plural |
collabefactaveritis
|
ihr werdet überwältigt haben |
| 3. Person Plural |
collabefactaverint
|
sie werden überwältigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collabefactatus ero
|
ich werde überwältigt worden sein |
| 2. Person Singular |
collabefactatus eris
|
du werdest überwältigt worden sein |
| 3. Person Singular |
collabefactatus erit
|
er/sie/es werde überwältigt worden sein |
| 1. Person Plural |
collabefactati erimus
|
wir werden überwältigt worden sein |
| 2. Person Plural |
collabefactati eritis
|
ihr werdet überwältigt worden sein |
| 3. Person Plural |
collabefactati erunt
|
sie werden überwältigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collabefactare
|
überwältigen |
| Vorzeitigkeit |
collabefactavisse
|
überwältigt haben |
| Nachzeitigkeit |
collabefactaturum esse
|
überwältigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collabefactari collabefactarier
|
überwältigt werden |
| Vorzeitigkeit |
collabefactatum esse
|
überwältigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
collabefactatum iri
|
künftig überwältigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
collabefacta
|
überwältige! |
| 2. Person Plural |
collabefactate
|
überwältigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
collabefactato
|
| 3. Person Singular |
collabefactato
|
| 2. Person Plural |
collabefactatote
|
| 3. Person Plural |
collabefactanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
collabefactare
|
das überwältigen |
| Genitiv |
collabefactandi
|
des überwältigens |
| Dativ |
collabefactando
|
dem überwältigen |
| Akkusativ |
collabefactandum
|
das überwältigen |
| Ablativ |
collabefactando
|
durch das überwältigen |
| Vokativ |
collabefactande
|
überwältigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactandus
|
collabefactanda
|
collabefactandum
|
| Genitiv |
collabefactandi
|
collabefactandae
|
collabefactandi
|
| Dativ |
collabefactando
|
collabefactandae
|
collabefactando
|
| Akkusativ |
collabefactandum
|
collabefactandam
|
collabefactandum
|
| Ablativ |
collabefactando
|
collabefactanda
|
collabefactando
|
| Vokativ |
collabefactande
|
collabefactanda
|
collabefactandum
|
Plural
| Nominativ |
collabefactandi
|
collabefactandae
|
collabefactanda
|
| Genitiv |
collabefactandorum
|
collabefactandarum
|
collabefactandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
collabefactandos
|
collabefactandas
|
collabefactanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
collabefactandi
|
collabefactandae
|
collabefactanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactans
|
collabefactans
|
collabefactans
|
| Genitiv |
collabefactantis
|
collabefactantis
|
collabefactantis
|
| Dativ |
collabefactanti
|
collabefactanti
|
collabefactanti
|
| Akkusativ |
collabefactantem
|
collabefactantem
|
collabefactans
|
| Ablativ |
collabefactanti collabefactante
|
collabefactanti collabefactante
|
collabefactanti collabefactante
|
| Vokativ |
collabefactans
|
collabefactans
|
collabefactans
|
Plural
| Nominativ |
collabefactantes
|
collabefactantes
|
collabefactantia
|
| Genitiv |
collabefactantium collabefactantum
|
collabefactantium collabefactantum
|
collabefactantium collabefactantum
|
| Dativ |
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
| Akkusativ |
collabefactantes
|
collabefactantes
|
collabefactantia
|
| Ablativ |
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
collabefactantibus
|
| Vokativ |
collabefactantes
|
collabefactantes
|
collabefactantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactatus
|
collabefactata
|
collabefactatum
|
| Genitiv |
collabefactati
|
collabefactatae
|
collabefactati
|
| Dativ |
collabefactato
|
collabefactatae
|
collabefactato
|
| Akkusativ |
collabefactatum
|
collabefactatam
|
collabefactatum
|
| Ablativ |
collabefactato
|
collabefactata
|
collabefactato
|
| Vokativ |
collabefactate
|
collabefactata
|
collabefactatum
|
Plural
| Nominativ |
collabefactati
|
collabefactatae
|
collabefactata
|
| Genitiv |
collabefactatorum
|
collabefactatarum
|
collabefactatorum
|
| Dativ |
collabefactatis
|
collabefactatis
|
collabefactatis
|
| Akkusativ |
collabefactatos
|
collabefactatas
|
collabefactata
|
| Ablativ |
collabefactatis
|
collabefactatis
|
collabefactatis
|
| Vokativ |
collabefactati
|
collabefactatae
|
collabefactata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collabefactaturus
|
collabefactatura
|
collabefactaturum
|
| Genitiv |
collabefactaturi
|
collabefactaturae
|
collabefactaturi
|
| Dativ |
collabefactaturo
|
collabefactaturae
|
collabefactaturo
|
| Akkusativ |
collabefactaturum
|
collabefactaturam
|
collabefactaturum
|
| Ablativ |
collabefactaturo
|
collabefactatura
|
collabefactaturo
|
| Vokativ |
collabefactature
|
collabefactatura
|
collabefactaturum
|
Plural
| Nominativ |
collabefactaturi
|
collabefactaturae
|
collabefactatura
|
| Genitiv |
collabefactaturorum
|
collabefactaturarum
|
collabefactaturorum
|
| Dativ |
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
| Akkusativ |
collabefactaturos
|
collabefactaturas
|
collabefactatura
|
| Ablativ |
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
collabefactaturis
|
| Vokativ |
collabefactaturi
|
collabefactaturae
|
collabefactatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
collabefactatum
|
collabefactatu
|