Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutito
|
ich besudle |
| 2. Person Singular |
collutitas
|
du besudelst |
| 3. Person Singular |
collutitat
|
er/sie/es besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitamus
|
wir besudeln |
| 2. Person Plural |
collutitatis
|
ihr besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitant
|
sie besudeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitor
|
ich werde besudelt |
| 2. Person Singular |
collutitaris collutitare
|
du wirst besudelt |
| 3. Person Singular |
collutitatur
|
er/sie/es wird besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitamur
|
wir werden besudelt |
| 2. Person Plural |
collutitamini
|
ihr werdet besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitantur
|
sie werden besudelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitem
|
ich besudle |
| 2. Person Singular |
collutites
|
du besudlest |
| 3. Person Singular |
collutitet
|
er/sie/es besudle |
| 1. Person Plural |
collutitemus
|
wir besudlen |
| 2. Person Plural |
collutitetis
|
ihr besudlet |
| 3. Person Plural |
collutitent
|
sie besudlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutiter
|
ich werde besudelt |
| 2. Person Singular |
collutiteris collutitere
|
du werdest besudelt |
| 3. Person Singular |
collutitetur
|
er/sie/es werde besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitemur
|
wir werden besudelt |
| 2. Person Plural |
collutitemini
|
ihr werdet besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitentur
|
sie werden besudelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitabam
|
ich besudelte |
| 2. Person Singular |
collutitabas
|
du besudeltest |
| 3. Person Singular |
collutitabat
|
er/sie/es besudelte |
| 1. Person Plural |
collutitabamus
|
wir besudelten |
| 2. Person Plural |
collutitabatis
|
ihr besudeltet |
| 3. Person Plural |
collutitabant
|
sie besudelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitabar
|
ich wurde besudelt |
| 2. Person Singular |
collutitabaris collutitabare
|
du wurdest besudelt |
| 3. Person Singular |
collutitabatur
|
er/sie/es wurde besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitabamur
|
wir wurden besudelt |
| 2. Person Plural |
collutitabamini
|
ihr wurdet besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitabantur
|
sie wurden besudelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitarem
|
ich besudelte |
| 2. Person Singular |
collutitares
|
du besudeltest |
| 3. Person Singular |
collutitaret
|
er/sie/es besudelte |
| 1. Person Plural |
collutitaremus
|
wir besudelten |
| 2. Person Plural |
collutitaretis
|
ihr besudeltet |
| 3. Person Plural |
collutitarent
|
sie besudelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitarer
|
ich würde besudelt |
| 2. Person Singular |
collutitareris collutitarere
|
du würdest besudelt |
| 3. Person Singular |
collutitaretur
|
er/sie/es würde besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitaremur
|
wir würden besudelt |
| 2. Person Plural |
collutitaremini
|
ihr würdet besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitarentur
|
sie würden besudelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitabo
|
ich werde besudeln |
| 2. Person Singular |
collutitabis
|
du wirst besudeln |
| 3. Person Singular |
collutitabit
|
er/sie/es wird besudeln |
| 1. Person Plural |
collutitabimus
|
wir werden besudeln |
| 2. Person Plural |
collutitabitis
|
ihr werdet besudeln |
| 3. Person Plural |
collutitabunt
|
sie werden besudeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitabor
|
ich werde besudelt |
| 2. Person Singular |
collutitaberis collutitabere
|
du wirst besudelt |
| 3. Person Singular |
collutitabitur
|
er/sie/es wird besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitabimur
|
wir werden besudelt |
| 2. Person Plural |
collutitabimini
|
ihr werdet besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitabuntur
|
sie werden besudelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitavi
|
ich habe besudelt |
| 2. Person Singular |
collutitavisti
|
du hast besudelt |
| 3. Person Singular |
collutitavit
|
er/sie/es hat besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitavimus
|
wir haben besudelt |
| 2. Person Plural |
collutitavistis
|
ihr habt besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitaverunt collutitavere
|
sie haben besudelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus sum
|
ich bin besudelt worden |
| 2. Person Singular |
collutitatus es
|
du bist besudelt worden |
| 3. Person Singular |
collutitatus est
|
er/sie/es ist besudelt worden |
| 1. Person Plural |
collutitati sumus
|
wir sind besudelt worden |
| 2. Person Plural |
collutitati estis
|
ihr seid besudelt worden |
| 3. Person Plural |
collutitati sunt
|
sie sind besudelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitaverim
|
ich habe besudelt |
| 2. Person Singular |
collutitaveris
|
du habest besudelt |
| 3. Person Singular |
collutitaverit
|
er/sie/es habe besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitaverimus
|
wir haben besudelt |
| 2. Person Plural |
collutitaveritis
|
ihr habet besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitaverint
|
sie haben besudelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus sim
|
ich sei besudelt worden |
| 2. Person Singular |
collutitatus sis
|
du seiest besudelt worden |
| 3. Person Singular |
collutitatus sit
|
er/sie/es sei besudelt worden |
| 1. Person Plural |
collutitati simus
|
wir seien besudelt worden |
| 2. Person Plural |
collutitati sitis
|
ihr seiet besudelt worden |
| 3. Person Plural |
collutitati sint
|
sie seien besudelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitaveram
|
ich hatte besudelt |
| 2. Person Singular |
collutitaveras
|
du hattest besudelt |
| 3. Person Singular |
collutitaverat
|
er/sie/es hatte besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitaveramus
|
wir hatten besudelt |
| 2. Person Plural |
collutitaveratis
|
ihr hattet besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitaverant
|
sie hatten besudelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus eram
|
ich war besudelt worden |
| 2. Person Singular |
collutitatus eras
|
du warst besudelt worden |
| 3. Person Singular |
collutitatus erat
|
er/sie/es war besudelt worden |
| 1. Person Plural |
collutitati eramus
|
wir waren besudelt worden |
| 2. Person Plural |
collutitati eratis
|
ihr warst besudelt worden |
| 3. Person Plural |
collutitati erant
|
sie waren besudelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitavissem
|
ich hätte besudelt |
| 2. Person Singular |
collutitavisses
|
du hättest besudelt |
| 3. Person Singular |
collutitavisset
|
er/sie/es hätte besudelt |
| 1. Person Plural |
collutitavissemus
|
wir hätten besudelt |
| 2. Person Plural |
collutitavissetis
|
ihr hättet besudelt |
| 3. Person Plural |
collutitavissent
|
sie hätten besudelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus essem
|
ich wäre besudelt worden |
| 2. Person Singular |
collutitatus esses
|
du wärest besudelt worden |
| 3. Person Singular |
collutitatus esset
|
er/sie/es wäre besudelt worden |
| 1. Person Plural |
collutitati essemus
|
wir wären besudelt worden |
| 2. Person Plural |
collutitati essetis
|
ihr wäret besudelt worden |
| 3. Person Plural |
collutitati essent
|
sie wären besudelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitavero
|
ich werde besudelt haben |
| 2. Person Singular |
collutitaveris
|
du wirst besudelt haben |
| 3. Person Singular |
collutitaverit
|
er/sie/es wird besudelt haben |
| 1. Person Plural |
collutitaverimus
|
wir werden besudelt haben |
| 2. Person Plural |
collutitaveritis
|
ihr werdet besudelt haben |
| 3. Person Plural |
collutitaverint
|
sie werden besudelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus ero
|
ich werde besudelt worden sein |
| 2. Person Singular |
collutitatus eris
|
du werdest besudelt worden sein |
| 3. Person Singular |
collutitatus erit
|
er/sie/es werde besudelt worden sein |
| 1. Person Plural |
collutitati erimus
|
wir werden besudelt worden sein |
| 2. Person Plural |
collutitati eritis
|
ihr werdet besudelt worden sein |
| 3. Person Plural |
collutitati erunt
|
sie werden besudelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collutitare
|
besudeln |
| Vorzeitigkeit |
collutitavisse
|
besudelt haben |
| Nachzeitigkeit |
collutitaturum esse
|
besudeln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collutitari collutitarier
|
besudelt werden |
| Vorzeitigkeit |
collutitatum esse
|
besudelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
collutitatum iri
|
künftig besudelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
collutita
|
besudle! |
| 2. Person Plural |
collutitate
|
besudelt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
collutitato
|
| 3. Person Singular |
collutitato
|
| 2. Person Plural |
collutitatote
|
| 3. Person Plural |
collutitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
collutitare
|
das Besudeln |
| Genitiv |
collutitandi
|
des Besudelnes |
| Dativ |
collutitando
|
dem Besudeln |
| Akkusativ |
collutitandum
|
das Besudeln |
| Ablativ |
collutitando
|
durch das Besudeln |
| Vokativ |
collutitande
|
Besudeln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collutitandus
|
collutitanda
|
collutitandum
|
| Genitiv |
collutitandi
|
collutitandae
|
collutitandi
|
| Dativ |
collutitando
|
collutitandae
|
collutitando
|
| Akkusativ |
collutitandum
|
collutitandam
|
collutitandum
|
| Ablativ |
collutitando
|
collutitanda
|
collutitando
|
| Vokativ |
collutitande
|
collutitanda
|
collutitandum
|
Plural
| Nominativ |
collutitandi
|
collutitandae
|
collutitanda
|
| Genitiv |
collutitandorum
|
collutitandarum
|
collutitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
collutitandos
|
collutitandas
|
collutitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
collutitandi
|
collutitandae
|
collutitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collutitans
|
collutitans
|
collutitans
|
| Genitiv |
collutitantis
|
collutitantis
|
collutitantis
|
| Dativ |
collutitanti
|
collutitanti
|
collutitanti
|
| Akkusativ |
collutitantem
|
collutitantem
|
collutitans
|
| Ablativ |
collutitanti collutitante
|
collutitanti collutitante
|
collutitanti collutitante
|
| Vokativ |
collutitans
|
collutitans
|
collutitans
|
Plural
| Nominativ |
collutitantes
|
collutitantes
|
collutitantia
|
| Genitiv |
collutitantium collutitantum
|
collutitantium collutitantum
|
collutitantium collutitantum
|
| Dativ |
collutitantibus
|
collutitantibus
|
collutitantibus
|
| Akkusativ |
collutitantes
|
collutitantes
|
collutitantia
|
| Ablativ |
collutitantibus
|
collutitantibus
|
collutitantibus
|
| Vokativ |
collutitantes
|
collutitantes
|
collutitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collutitatus
|
collutitata
|
collutitatum
|
| Genitiv |
collutitati
|
collutitatae
|
collutitati
|
| Dativ |
collutitato
|
collutitatae
|
collutitato
|
| Akkusativ |
collutitatum
|
collutitatam
|
collutitatum
|
| Ablativ |
collutitato
|
collutitata
|
collutitato
|
| Vokativ |
collutitate
|
collutitata
|
collutitatum
|
Plural
| Nominativ |
collutitati
|
collutitatae
|
collutitata
|
| Genitiv |
collutitatorum
|
collutitatarum
|
collutitatorum
|
| Dativ |
collutitatis
|
collutitatis
|
collutitatis
|
| Akkusativ |
collutitatos
|
collutitatas
|
collutitata
|
| Ablativ |
collutitatis
|
collutitatis
|
collutitatis
|
| Vokativ |
collutitati
|
collutitatae
|
collutitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collutitaturus
|
collutitatura
|
collutitaturum
|
| Genitiv |
collutitaturi
|
collutitaturae
|
collutitaturi
|
| Dativ |
collutitaturo
|
collutitaturae
|
collutitaturo
|
| Akkusativ |
collutitaturum
|
collutitaturam
|
collutitaturum
|
| Ablativ |
collutitaturo
|
collutitatura
|
collutitaturo
|
| Vokativ |
collutitature
|
collutitatura
|
collutitaturum
|
Plural
| Nominativ |
collutitaturi
|
collutitaturae
|
collutitatura
|
| Genitiv |
collutitaturorum
|
collutitaturarum
|
collutitaturorum
|
| Dativ |
collutitaturis
|
collutitaturis
|
collutitaturis
|
| Akkusativ |
collutitaturos
|
collutitaturas
|
collutitatura
|
| Ablativ |
collutitaturis
|
collutitaturis
|
collutitaturis
|
| Vokativ |
collutitaturi
|
collutitaturae
|
collutitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
collutitatum
|
collutitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutito
|
ich verschmutze |
| 2. Person Singular |
collutitas
|
du verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitat
|
er/sie/es verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitamus
|
wir verschmutzen |
| 2. Person Plural |
collutitatis
|
ihr verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitant
|
sie verschmutzen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitor
|
ich werde verschmutzt |
| 2. Person Singular |
collutitaris collutitare
|
du wirst verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitatur
|
er/sie/es wird verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitamur
|
wir werden verschmutzt |
| 2. Person Plural |
collutitamini
|
ihr werdet verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitantur
|
sie werden verschmutzt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitem
|
ich verschmutze |
| 2. Person Singular |
collutites
|
du verschmutzest |
| 3. Person Singular |
collutitet
|
er/sie/es verschmutze |
| 1. Person Plural |
collutitemus
|
wir verschmutzen |
| 2. Person Plural |
collutitetis
|
ihr verschmutzet |
| 3. Person Plural |
collutitent
|
sie verschmutzen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutiter
|
ich werde verschmutzt |
| 2. Person Singular |
collutiteris collutitere
|
du werdest verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitetur
|
er/sie/es werde verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitemur
|
wir werden verschmutzt |
| 2. Person Plural |
collutitemini
|
ihr werdet verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitentur
|
sie werden verschmutzt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitabam
|
ich verschmutzte |
| 2. Person Singular |
collutitabas
|
du verschmutztest |
| 3. Person Singular |
collutitabat
|
er/sie/es verschmutzte |
| 1. Person Plural |
collutitabamus
|
wir verschmutzten |
| 2. Person Plural |
collutitabatis
|
ihr verschmutztet |
| 3. Person Plural |
collutitabant
|
sie verschmutzten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitabar
|
ich wurde verschmutzt |
| 2. Person Singular |
collutitabaris collutitabare
|
du wurdest verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitabatur
|
er/sie/es wurde verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitabamur
|
wir wurden verschmutzt |
| 2. Person Plural |
collutitabamini
|
ihr wurdet verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitabantur
|
sie wurden verschmutzt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitarem
|
ich verschmutzte |
| 2. Person Singular |
collutitares
|
du verschmutztest |
| 3. Person Singular |
collutitaret
|
er/sie/es verschmutzte |
| 1. Person Plural |
collutitaremus
|
wir verschmutzten |
| 2. Person Plural |
collutitaretis
|
ihr verschmutztet |
| 3. Person Plural |
collutitarent
|
sie verschmutzten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitarer
|
ich würde verschmutzt |
| 2. Person Singular |
collutitareris collutitarere
|
du würdest verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitaretur
|
er/sie/es würde verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitaremur
|
wir würden verschmutzt |
| 2. Person Plural |
collutitaremini
|
ihr würdet verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitarentur
|
sie würden verschmutzt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitabo
|
ich werde verschmutzen |
| 2. Person Singular |
collutitabis
|
du wirst verschmutzen |
| 3. Person Singular |
collutitabit
|
er/sie/es wird verschmutzen |
| 1. Person Plural |
collutitabimus
|
wir werden verschmutzen |
| 2. Person Plural |
collutitabitis
|
ihr werdet verschmutzen |
| 3. Person Plural |
collutitabunt
|
sie werden verschmutzen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitabor
|
ich werde verschmutzt |
| 2. Person Singular |
collutitaberis collutitabere
|
du wirst verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitabitur
|
er/sie/es wird verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitabimur
|
wir werden verschmutzt |
| 2. Person Plural |
collutitabimini
|
ihr werdet verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitabuntur
|
sie werden verschmutzt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitavi
|
ich bin verschmutzt |
| 2. Person Singular |
collutitavisti
|
du bist verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitavit
|
er/sie/es ist verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitavimus
|
wir sind verschmutzt |
| 2. Person Plural |
collutitavistis
|
ihr seid verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitaverunt collutitavere
|
sie sind verschmutzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus sum
|
ich bin verschmutzt worden |
| 2. Person Singular |
collutitatus es
|
du bist verschmutzt worden |
| 3. Person Singular |
collutitatus est
|
er/sie/es ist verschmutzt worden |
| 1. Person Plural |
collutitati sumus
|
wir sind verschmutzt worden |
| 2. Person Plural |
collutitati estis
|
ihr seid verschmutzt worden |
| 3. Person Plural |
collutitati sunt
|
sie sind verschmutzt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitaverim
|
ich sei verschmutzt |
| 2. Person Singular |
collutitaveris
|
du seiest verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitaverit
|
er/sie/es sei verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitaverimus
|
wir seien verschmutzt |
| 2. Person Plural |
collutitaveritis
|
ihr seiet verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitaverint
|
sie seien verschmutzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus sim
|
ich sei verschmutzt worden |
| 2. Person Singular |
collutitatus sis
|
du seiest verschmutzt worden |
| 3. Person Singular |
collutitatus sit
|
er/sie/es sei verschmutzt worden |
| 1. Person Plural |
collutitati simus
|
wir seien verschmutzt worden |
| 2. Person Plural |
collutitati sitis
|
ihr seiet verschmutzt worden |
| 3. Person Plural |
collutitati sint
|
sie seien verschmutzt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitaveram
|
ich war verschmutzt |
| 2. Person Singular |
collutitaveras
|
du warst verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitaverat
|
er/sie/es war verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitaveramus
|
wir waren verschmutzt |
| 2. Person Plural |
collutitaveratis
|
ihr wart verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitaverant
|
sie waren verschmutzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus eram
|
ich war verschmutzt worden |
| 2. Person Singular |
collutitatus eras
|
du warst verschmutzt worden |
| 3. Person Singular |
collutitatus erat
|
er/sie/es war verschmutzt worden |
| 1. Person Plural |
collutitati eramus
|
wir waren verschmutzt worden |
| 2. Person Plural |
collutitati eratis
|
ihr warst verschmutzt worden |
| 3. Person Plural |
collutitati erant
|
sie waren verschmutzt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitavissem
|
ich wäre verschmutzt |
| 2. Person Singular |
collutitavisses
|
du wärest verschmutzt |
| 3. Person Singular |
collutitavisset
|
er/sie/es wäre verschmutzt |
| 1. Person Plural |
collutitavissemus
|
wir wären verschmutzt |
| 2. Person Plural |
collutitavissetis
|
ihr wäret verschmutzt |
| 3. Person Plural |
collutitavissent
|
sie wären verschmutzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus essem
|
ich wäre verschmutzt worden |
| 2. Person Singular |
collutitatus esses
|
du wärest verschmutzt worden |
| 3. Person Singular |
collutitatus esset
|
er/sie/es wäre verschmutzt worden |
| 1. Person Plural |
collutitati essemus
|
wir wären verschmutzt worden |
| 2. Person Plural |
collutitati essetis
|
ihr wäret verschmutzt worden |
| 3. Person Plural |
collutitati essent
|
sie wären verschmutzt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitavero
|
ich werde verschmutzt sein |
| 2. Person Singular |
collutitaveris
|
du wirst verschmutzt sein |
| 3. Person Singular |
collutitaverit
|
er/sie/es wird verschmutzt sein |
| 1. Person Plural |
collutitaverimus
|
wir werden verschmutzt sein |
| 2. Person Plural |
collutitaveritis
|
ihr werdet verschmutzt sein |
| 3. Person Plural |
collutitaverint
|
sie werden verschmutzt sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
collutitatus ero
|
ich werde verschmutzt worden sein |
| 2. Person Singular |
collutitatus eris
|
du werdest verschmutzt worden sein |
| 3. Person Singular |
collutitatus erit
|
er/sie/es werde verschmutzt worden sein |
| 1. Person Plural |
collutitati erimus
|
wir werden verschmutzt worden sein |
| 2. Person Plural |
collutitati eritis
|
ihr werdet verschmutzt worden sein |
| 3. Person Plural |
collutitati erunt
|
sie werden verschmutzt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collutitare
|
verschmutzen |
| Vorzeitigkeit |
collutitavisse
|
verschmutzt haben |
| Nachzeitigkeit |
collutitaturum esse
|
verschmutzen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
collutitari collutitarier
|
verschmutzt werden |
| Vorzeitigkeit |
collutitatum esse
|
verschmutzt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
collutitatum iri
|
künftig verschmutzt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
collutita
|
verschmutze! |
| 2. Person Plural |
collutitate
|
verschmutzt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
collutitato
|
| 3. Person Singular |
collutitato
|
| 2. Person Plural |
collutitatote
|
| 3. Person Plural |
collutitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
collutitare
|
das Verschmutzen |
| Genitiv |
collutitandi
|
des Verschmutzens |
| Dativ |
collutitando
|
dem Verschmutzen |
| Akkusativ |
collutitandum
|
das Verschmutzen |
| Ablativ |
collutitando
|
durch das Verschmutzen |
| Vokativ |
collutitande
|
Verschmutzen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collutitandus
|
collutitanda
|
collutitandum
|
| Genitiv |
collutitandi
|
collutitandae
|
collutitandi
|
| Dativ |
collutitando
|
collutitandae
|
collutitando
|
| Akkusativ |
collutitandum
|
collutitandam
|
collutitandum
|
| Ablativ |
collutitando
|
collutitanda
|
collutitando
|
| Vokativ |
collutitande
|
collutitanda
|
collutitandum
|
Plural
| Nominativ |
collutitandi
|
collutitandae
|
collutitanda
|
| Genitiv |
collutitandorum
|
collutitandarum
|
collutitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
collutitandos
|
collutitandas
|
collutitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
collutitandi
|
collutitandae
|
collutitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collutitans
|
collutitans
|
collutitans
|
| Genitiv |
collutitantis
|
collutitantis
|
collutitantis
|
| Dativ |
collutitanti
|
collutitanti
|
collutitanti
|
| Akkusativ |
collutitantem
|
collutitantem
|
collutitans
|
| Ablativ |
collutitanti collutitante
|
collutitanti collutitante
|
collutitanti collutitante
|
| Vokativ |
collutitans
|
collutitans
|
collutitans
|
Plural
| Nominativ |
collutitantes
|
collutitantes
|
collutitantia
|
| Genitiv |
collutitantium collutitantum
|
collutitantium collutitantum
|
collutitantium collutitantum
|
| Dativ |
collutitantibus
|
collutitantibus
|
collutitantibus
|
| Akkusativ |
collutitantes
|
collutitantes
|
collutitantia
|
| Ablativ |
collutitantibus
|
collutitantibus
|
collutitantibus
|
| Vokativ |
collutitantes
|
collutitantes
|
collutitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collutitatus
|
collutitata
|
collutitatum
|
| Genitiv |
collutitati
|
collutitatae
|
collutitati
|
| Dativ |
collutitato
|
collutitatae
|
collutitato
|
| Akkusativ |
collutitatum
|
collutitatam
|
collutitatum
|
| Ablativ |
collutitato
|
collutitata
|
collutitato
|
| Vokativ |
collutitate
|
collutitata
|
collutitatum
|
Plural
| Nominativ |
collutitati
|
collutitatae
|
collutitata
|
| Genitiv |
collutitatorum
|
collutitatarum
|
collutitatorum
|
| Dativ |
collutitatis
|
collutitatis
|
collutitatis
|
| Akkusativ |
collutitatos
|
collutitatas
|
collutitata
|
| Ablativ |
collutitatis
|
collutitatis
|
collutitatis
|
| Vokativ |
collutitati
|
collutitatae
|
collutitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
collutitaturus
|
collutitatura
|
collutitaturum
|
| Genitiv |
collutitaturi
|
collutitaturae
|
collutitaturi
|
| Dativ |
collutitaturo
|
collutitaturae
|
collutitaturo
|
| Akkusativ |
collutitaturum
|
collutitaturam
|
collutitaturum
|
| Ablativ |
collutitaturo
|
collutitatura
|
collutitaturo
|
| Vokativ |
collutitature
|
collutitatura
|
collutitaturum
|
Plural
| Nominativ |
collutitaturi
|
collutitaturae
|
collutitatura
|
| Genitiv |
collutitaturorum
|
collutitaturarum
|
collutitaturorum
|
| Dativ |
collutitaturis
|
collutitaturis
|
collutitaturis
|
| Akkusativ |
collutitaturos
|
collutitaturas
|
collutitatura
|
| Ablativ |
collutitaturis
|
collutitaturis
|
collutitaturis
|
| Vokativ |
collutitaturi
|
collutitaturae
|
collutitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
collutitatum
|
collutitatu
|