Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoneo
|
ich fordere auf; fordre auf |
| 2. Person Singular |
commones
|
du forderst auf |
| 3. Person Singular |
commonet
|
er/sie/es fordert auf |
| 1. Person Plural |
commonemus
|
wir fordern auf |
| 2. Person Plural |
commonetis
|
ihr fordert auf |
| 3. Person Plural |
commonent
|
sie fordern auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commoneor
|
ich werde aufgefordert |
| 2. Person Singular |
commoneris commonere
|
du wirst aufgefordert |
| 3. Person Singular |
commonetur
|
er/sie/es wird aufgefordert |
| 1. Person Plural |
commonemur
|
wir werden aufgefordert |
| 2. Person Plural |
commonemini
|
ihr werdet aufgefordert |
| 3. Person Plural |
commonentur
|
sie werden aufgefordert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoneam
|
ich fordere auf; fordre auf |
| 2. Person Singular |
commoneas
|
du forderest auf; fordrest auf |
| 3. Person Singular |
commoneat
|
er/sie/es fordere auf; fordre auf |
| 1. Person Plural |
commoneamus
|
wir forderen auf |
| 2. Person Plural |
commoneatis
|
ihr forderet auf |
| 3. Person Plural |
commoneant
|
sie forderen auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonear
|
ich werde aufgefordert |
| 2. Person Singular |
commonearis commoneare
|
du werdest aufgefordert |
| 3. Person Singular |
commoneatur
|
er/sie/es werde aufgefordert |
| 1. Person Plural |
commoneamur
|
wir werden aufgefordert |
| 2. Person Plural |
commoneamini
|
ihr werdet aufgefordert |
| 3. Person Plural |
commoneantur
|
sie werden aufgefordert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonebam
|
ich forderte auf |
| 2. Person Singular |
commonebas
|
du fordertest auf |
| 3. Person Singular |
commonebat
|
er/sie/es forderte auf |
| 1. Person Plural |
commonebamus
|
wir forderten auf |
| 2. Person Plural |
commonebatis
|
ihr fordertet auf |
| 3. Person Plural |
commonebant
|
sie forderten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonebar
|
ich wurde aufgefordert |
| 2. Person Singular |
commonebaris commonebare
|
du wurdest aufgefordert |
| 3. Person Singular |
commonebatur
|
er/sie/es wurde aufgefordert |
| 1. Person Plural |
commonebamur
|
wir wurden aufgefordert |
| 2. Person Plural |
commonebamini
|
ihr wurdet aufgefordert |
| 3. Person Plural |
commonebantur
|
sie wurden aufgefordert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonerem
|
ich forderte auf |
| 2. Person Singular |
commoneres
|
du fordertest auf |
| 3. Person Singular |
commoneret
|
er/sie/es forderte auf |
| 1. Person Plural |
commoneremus
|
wir forderten auf |
| 2. Person Plural |
commoneretis
|
ihr fordertet auf |
| 3. Person Plural |
commonerent
|
sie forderten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonerer
|
ich würde aufgefordert |
| 2. Person Singular |
commonereris commonerere
|
du würdest aufgefordert |
| 3. Person Singular |
commoneretur
|
er/sie/es würde aufgefordert |
| 1. Person Plural |
commoneremur
|
wir würden aufgefordert |
| 2. Person Plural |
commoneremini
|
ihr würdet aufgefordert |
| 3. Person Plural |
commonerentur
|
sie würden aufgefordert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonebo
|
ich werde auffordern |
| 2. Person Singular |
commonebis
|
du wirst auffordern |
| 3. Person Singular |
commonebit
|
er/sie/es wird auffordern |
| 1. Person Plural |
commonebimus
|
wir werden auffordern |
| 2. Person Plural |
commonebitis
|
ihr werdet auffordern |
| 3. Person Plural |
commonebunt
|
sie werden auffordern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonebor
|
ich werde aufgefordert |
| 2. Person Singular |
commoneberis commonebere
|
du wirst aufgefordert |
| 3. Person Singular |
commonebitur
|
er/sie/es wird aufgefordert |
| 1. Person Plural |
commonebimur
|
wir werden aufgefordert |
| 2. Person Plural |
commonebimini
|
ihr werdet aufgefordert |
| 3. Person Plural |
commonebuntur
|
sie werden aufgefordert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonui
|
ich habe aufgefordert |
| 2. Person Singular |
commonuisti
|
du hast aufgefordert |
| 3. Person Singular |
commonuit
|
er/sie/es hat aufgefordert |
| 1. Person Plural |
commonuimus
|
wir haben aufgefordert |
| 2. Person Plural |
commonuistis
|
ihr habt aufgefordert |
| 3. Person Plural |
commonuerunt commonuere
|
sie haben aufgefordert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus sum
|
ich bin aufgefordert worden |
| 2. Person Singular |
commonitus es
|
du bist aufgefordert worden |
| 3. Person Singular |
commonitus est
|
er/sie/es ist aufgefordert worden |
| 1. Person Plural |
commoniti sumus
|
wir sind aufgefordert worden |
| 2. Person Plural |
commoniti estis
|
ihr seid aufgefordert worden |
| 3. Person Plural |
commoniti sunt
|
sie sind aufgefordert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonuerim
|
ich habe aufgefordert |
| 2. Person Singular |
commonueris
|
du habest aufgefordert |
| 3. Person Singular |
commonuerit
|
er/sie/es habe aufgefordert |
| 1. Person Plural |
commonuerimus
|
wir haben aufgefordert |
| 2. Person Plural |
commonueritis
|
ihr habet aufgefordert |
| 3. Person Plural |
commonuerint
|
sie haben aufgefordert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus sim
|
ich sei aufgefordert worden |
| 2. Person Singular |
commonitus sis
|
du seiest aufgefordert worden |
| 3. Person Singular |
commonitus sit
|
er/sie/es sei aufgefordert worden |
| 1. Person Plural |
commoniti simus
|
wir seien aufgefordert worden |
| 2. Person Plural |
commoniti sitis
|
ihr seiet aufgefordert worden |
| 3. Person Plural |
commoniti sint
|
sie seien aufgefordert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonueram
|
ich hatte aufgefordert |
| 2. Person Singular |
commonueras
|
du hattest aufgefordert |
| 3. Person Singular |
commonuerat
|
er/sie/es hatte aufgefordert |
| 1. Person Plural |
commonueramus
|
wir hatten aufgefordert |
| 2. Person Plural |
commonueratis
|
ihr hattet aufgefordert |
| 3. Person Plural |
commonuerant
|
sie hatten aufgefordert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus eram
|
ich war aufgefordert worden |
| 2. Person Singular |
commonitus eras
|
du warst aufgefordert worden |
| 3. Person Singular |
commonitus erat
|
er/sie/es war aufgefordert worden |
| 1. Person Plural |
commoniti eramus
|
wir waren aufgefordert worden |
| 2. Person Plural |
commoniti eratis
|
ihr warst aufgefordert worden |
| 3. Person Plural |
commoniti erant
|
sie waren aufgefordert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonuissem
|
ich hätte aufgefordert |
| 2. Person Singular |
commonuisses
|
du hättest aufgefordert |
| 3. Person Singular |
commonuisset
|
er/sie/es hätte aufgefordert |
| 1. Person Plural |
commonuissemus
|
wir hätten aufgefordert |
| 2. Person Plural |
commonuissetis
|
ihr hättet aufgefordert |
| 3. Person Plural |
commonuissent
|
sie hätten aufgefordert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus essem
|
ich wäre aufgefordert worden |
| 2. Person Singular |
commonitus esses
|
du wärest aufgefordert worden |
| 3. Person Singular |
commonitus esset
|
er/sie/es wäre aufgefordert worden |
| 1. Person Plural |
commoniti essemus
|
wir wären aufgefordert worden |
| 2. Person Plural |
commoniti essetis
|
ihr wäret aufgefordert worden |
| 3. Person Plural |
commoniti essent
|
sie wären aufgefordert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonuero
|
ich werde aufgefordert haben |
| 2. Person Singular |
commonueris
|
du wirst aufgefordert haben |
| 3. Person Singular |
commonuerit
|
er/sie/es wird aufgefordert haben |
| 1. Person Plural |
commonuerimus
|
wir werden aufgefordert haben |
| 2. Person Plural |
commonueritis
|
ihr werdet aufgefordert haben |
| 3. Person Plural |
commonuerint
|
sie werden aufgefordert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus ero
|
ich werde aufgefordert worden sein |
| 2. Person Singular |
commonitus eris
|
du werdest aufgefordert worden sein |
| 3. Person Singular |
commonitus erit
|
er/sie/es werde aufgefordert worden sein |
| 1. Person Plural |
commoniti erimus
|
wir werden aufgefordert worden sein |
| 2. Person Plural |
commoniti eritis
|
ihr werdet aufgefordert worden sein |
| 3. Person Plural |
commoniti erunt
|
sie werden aufgefordert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
commonere
|
auffordern |
| Vorzeitigkeit |
commonuisse
|
aufgefordert haben |
| Nachzeitigkeit |
commoniturum esse
|
auffordern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
commoneri commonerier
|
aufgefordert werden |
| Vorzeitigkeit |
commonitum esse
|
aufgefordert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
commonitum iri
|
künftig aufgefordert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
commone
|
fordere auf; fordre auf! |
| 2. Person Plural |
commonete
|
fordert auf! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
commoneto
|
| 3. Person Singular |
commoneto
|
| 2. Person Plural |
commonetote
|
| 3. Person Plural |
commonento
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
commonere
|
das Auffordern |
| Genitiv |
commonendi
|
des Auffordernes |
| Dativ |
commonendo
|
dem Auffordern |
| Akkusativ |
commonendum
|
das Auffordern |
| Ablativ |
commonendo
|
durch das Auffordern |
| Vokativ |
commonende
|
Auffordern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commonendus
|
commonenda
|
commonendum
|
| Genitiv |
commonendi
|
commonendae
|
commonendi
|
| Dativ |
commonendo
|
commonendae
|
commonendo
|
| Akkusativ |
commonendum
|
commonendam
|
commonendum
|
| Ablativ |
commonendo
|
commonenda
|
commonendo
|
| Vokativ |
commonende
|
commonenda
|
commonendum
|
Plural
| Nominativ |
commonendi
|
commonendae
|
commonenda
|
| Genitiv |
commonendorum
|
commonendarum
|
commonendorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
commonendos
|
commonendas
|
commonenda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
commonendi
|
commonendae
|
commonenda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commonens
|
commonens
|
commonens
|
| Genitiv |
commonentis
|
commonentis
|
commonentis
|
| Dativ |
commonenti
|
commonenti
|
commonenti
|
| Akkusativ |
commonentem
|
commonentem
|
commonens
|
| Ablativ |
commonenti commonente
|
commonenti commonente
|
commonenti commonente
|
| Vokativ |
commonens
|
commonens
|
commonens
|
Plural
| Nominativ |
commonentes
|
commonentes
|
commonentia
|
| Genitiv |
commonentium commonentum
|
commonentium commonentum
|
commonentium commonentum
|
| Dativ |
commonentibus
|
commonentibus
|
commonentibus
|
| Akkusativ |
commonentes
|
commonentes
|
commonentia
|
| Ablativ |
commonentibus
|
commonentibus
|
commonentibus
|
| Vokativ |
commonentes
|
commonentes
|
commonentia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commonitus
|
commonita
|
commonitum
|
| Genitiv |
commoniti
|
commonitae
|
commoniti
|
| Dativ |
commonito
|
commonitae
|
commonito
|
| Akkusativ |
commonitum
|
commonitam
|
commonitum
|
| Ablativ |
commonito
|
commonita
|
commonito
|
| Vokativ |
commonite
|
commonita
|
commonitum
|
Plural
| Nominativ |
commoniti
|
commonitae
|
commonita
|
| Genitiv |
commonitorum
|
commonitarum
|
commonitorum
|
| Dativ |
commonitis
|
commonitis
|
commonitis
|
| Akkusativ |
commonitos
|
commonitas
|
commonita
|
| Ablativ |
commonitis
|
commonitis
|
commonitis
|
| Vokativ |
commoniti
|
commonitae
|
commonita
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commoniturus
|
commonitura
|
commoniturum
|
| Genitiv |
commonituri
|
commoniturae
|
commonituri
|
| Dativ |
commonituro
|
commoniturae
|
commonituro
|
| Akkusativ |
commoniturum
|
commonituram
|
commoniturum
|
| Ablativ |
commonituro
|
commonitura
|
commonituro
|
| Vokativ |
commoniture
|
commonitura
|
commoniturum
|
Plural
| Nominativ |
commonituri
|
commoniturae
|
commonitura
|
| Genitiv |
commoniturorum
|
commoniturarum
|
commoniturorum
|
| Dativ |
commonituris
|
commonituris
|
commonituris
|
| Akkusativ |
commonituros
|
commonituras
|
commonitura
|
| Ablativ |
commonituris
|
commonituris
|
commonituris
|
| Vokativ |
commonituri
|
commoniturae
|
commonitura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
commonitum
|
commonitu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoneo
|
ich erinnere; erinnre |
| 2. Person Singular |
commones
|
du erinnerst |
| 3. Person Singular |
commonet
|
er/sie/es erinnert |
| 1. Person Plural |
commonemus
|
wir erinnern |
| 2. Person Plural |
commonetis
|
ihr erinnert |
| 3. Person Plural |
commonent
|
sie erinnern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commoneor
|
ich werde erinnert |
| 2. Person Singular |
commoneris commonere
|
du wirst erinnert |
| 3. Person Singular |
commonetur
|
er/sie/es wird erinnert |
| 1. Person Plural |
commonemur
|
wir werden erinnert |
| 2. Person Plural |
commonemini
|
ihr werdet erinnert |
| 3. Person Plural |
commonentur
|
sie werden erinnert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoneam
|
ich erinnere; erinnre |
| 2. Person Singular |
commoneas
|
du erinnerest; erinnrest |
| 3. Person Singular |
commoneat
|
er/sie/es erinnere; erinnre |
| 1. Person Plural |
commoneamus
|
wir erinneren |
| 2. Person Plural |
commoneatis
|
ihr erinneret |
| 3. Person Plural |
commoneant
|
sie erinneren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonear
|
ich werde erinnert |
| 2. Person Singular |
commonearis commoneare
|
du werdest erinnert |
| 3. Person Singular |
commoneatur
|
er/sie/es werde erinnert |
| 1. Person Plural |
commoneamur
|
wir werden erinnert |
| 2. Person Plural |
commoneamini
|
ihr werdet erinnert |
| 3. Person Plural |
commoneantur
|
sie werden erinnert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonebam
|
ich erinnerte |
| 2. Person Singular |
commonebas
|
du erinnertest |
| 3. Person Singular |
commonebat
|
er/sie/es erinnerte |
| 1. Person Plural |
commonebamus
|
wir erinnerten |
| 2. Person Plural |
commonebatis
|
ihr erinnertet |
| 3. Person Plural |
commonebant
|
sie erinnerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonebar
|
ich wurde erinnert |
| 2. Person Singular |
commonebaris commonebare
|
du wurdest erinnert |
| 3. Person Singular |
commonebatur
|
er/sie/es wurde erinnert |
| 1. Person Plural |
commonebamur
|
wir wurden erinnert |
| 2. Person Plural |
commonebamini
|
ihr wurdet erinnert |
| 3. Person Plural |
commonebantur
|
sie wurden erinnert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonerem
|
ich erinnerte |
| 2. Person Singular |
commoneres
|
du erinnertest |
| 3. Person Singular |
commoneret
|
er/sie/es erinnerte |
| 1. Person Plural |
commoneremus
|
wir erinnerten |
| 2. Person Plural |
commoneretis
|
ihr erinnertet |
| 3. Person Plural |
commonerent
|
sie erinnerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonerer
|
ich würde erinnert |
| 2. Person Singular |
commonereris commonerere
|
du würdest erinnert |
| 3. Person Singular |
commoneretur
|
er/sie/es würde erinnert |
| 1. Person Plural |
commoneremur
|
wir würden erinnert |
| 2. Person Plural |
commoneremini
|
ihr würdet erinnert |
| 3. Person Plural |
commonerentur
|
sie würden erinnert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonebo
|
ich werde erinnern |
| 2. Person Singular |
commonebis
|
du wirst erinnern |
| 3. Person Singular |
commonebit
|
er/sie/es wird erinnern |
| 1. Person Plural |
commonebimus
|
wir werden erinnern |
| 2. Person Plural |
commonebitis
|
ihr werdet erinnern |
| 3. Person Plural |
commonebunt
|
sie werden erinnern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonebor
|
ich werde erinnert |
| 2. Person Singular |
commoneberis commonebere
|
du wirst erinnert |
| 3. Person Singular |
commonebitur
|
er/sie/es wird erinnert |
| 1. Person Plural |
commonebimur
|
wir werden erinnert |
| 2. Person Plural |
commonebimini
|
ihr werdet erinnert |
| 3. Person Plural |
commonebuntur
|
sie werden erinnert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonui
|
ich habe erinnert |
| 2. Person Singular |
commonuisti
|
du hast erinnert |
| 3. Person Singular |
commonuit
|
er/sie/es hat erinnert |
| 1. Person Plural |
commonuimus
|
wir haben erinnert |
| 2. Person Plural |
commonuistis
|
ihr habt erinnert |
| 3. Person Plural |
commonuerunt commonuere
|
sie haben erinnert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus sum
|
ich bin erinnert worden |
| 2. Person Singular |
commonitus es
|
du bist erinnert worden |
| 3. Person Singular |
commonitus est
|
er/sie/es ist erinnert worden |
| 1. Person Plural |
commoniti sumus
|
wir sind erinnert worden |
| 2. Person Plural |
commoniti estis
|
ihr seid erinnert worden |
| 3. Person Plural |
commoniti sunt
|
sie sind erinnert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonuerim
|
ich habe erinnert |
| 2. Person Singular |
commonueris
|
du habest erinnert |
| 3. Person Singular |
commonuerit
|
er/sie/es habe erinnert |
| 1. Person Plural |
commonuerimus
|
wir haben erinnert |
| 2. Person Plural |
commonueritis
|
ihr habet erinnert |
| 3. Person Plural |
commonuerint
|
sie haben erinnert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus sim
|
ich sei erinnert worden |
| 2. Person Singular |
commonitus sis
|
du seiest erinnert worden |
| 3. Person Singular |
commonitus sit
|
er/sie/es sei erinnert worden |
| 1. Person Plural |
commoniti simus
|
wir seien erinnert worden |
| 2. Person Plural |
commoniti sitis
|
ihr seiet erinnert worden |
| 3. Person Plural |
commoniti sint
|
sie seien erinnert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonueram
|
ich hatte erinnert |
| 2. Person Singular |
commonueras
|
du hattest erinnert |
| 3. Person Singular |
commonuerat
|
er/sie/es hatte erinnert |
| 1. Person Plural |
commonueramus
|
wir hatten erinnert |
| 2. Person Plural |
commonueratis
|
ihr hattet erinnert |
| 3. Person Plural |
commonuerant
|
sie hatten erinnert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus eram
|
ich war erinnert worden |
| 2. Person Singular |
commonitus eras
|
du warst erinnert worden |
| 3. Person Singular |
commonitus erat
|
er/sie/es war erinnert worden |
| 1. Person Plural |
commoniti eramus
|
wir waren erinnert worden |
| 2. Person Plural |
commoniti eratis
|
ihr warst erinnert worden |
| 3. Person Plural |
commoniti erant
|
sie waren erinnert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonuissem
|
ich hätte erinnert |
| 2. Person Singular |
commonuisses
|
du hättest erinnert |
| 3. Person Singular |
commonuisset
|
er/sie/es hätte erinnert |
| 1. Person Plural |
commonuissemus
|
wir hätten erinnert |
| 2. Person Plural |
commonuissetis
|
ihr hättet erinnert |
| 3. Person Plural |
commonuissent
|
sie hätten erinnert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus essem
|
ich wäre erinnert worden |
| 2. Person Singular |
commonitus esses
|
du wärest erinnert worden |
| 3. Person Singular |
commonitus esset
|
er/sie/es wäre erinnert worden |
| 1. Person Plural |
commoniti essemus
|
wir wären erinnert worden |
| 2. Person Plural |
commoniti essetis
|
ihr wäret erinnert worden |
| 3. Person Plural |
commoniti essent
|
sie wären erinnert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commonuero
|
ich werde erinnert haben |
| 2. Person Singular |
commonueris
|
du wirst erinnert haben |
| 3. Person Singular |
commonuerit
|
er/sie/es wird erinnert haben |
| 1. Person Plural |
commonuerimus
|
wir werden erinnert haben |
| 2. Person Plural |
commonueritis
|
ihr werdet erinnert haben |
| 3. Person Plural |
commonuerint
|
sie werden erinnert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commonitus ero
|
ich werde erinnert worden sein |
| 2. Person Singular |
commonitus eris
|
du werdest erinnert worden sein |
| 3. Person Singular |
commonitus erit
|
er/sie/es werde erinnert worden sein |
| 1. Person Plural |
commoniti erimus
|
wir werden erinnert worden sein |
| 2. Person Plural |
commoniti eritis
|
ihr werdet erinnert worden sein |
| 3. Person Plural |
commoniti erunt
|
sie werden erinnert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
commonere
|
erinnern |
| Vorzeitigkeit |
commonuisse
|
erinnert haben |
| Nachzeitigkeit |
commoniturum esse
|
erinnern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
commoneri commonerier
|
erinnert werden |
| Vorzeitigkeit |
commonitum esse
|
erinnert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
commonitum iri
|
künftig erinnert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
commone
|
erinnere; erinnre! |
| 2. Person Plural |
commonete
|
erinnert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
commoneto
|
| 3. Person Singular |
commoneto
|
| 2. Person Plural |
commonetote
|
| 3. Person Plural |
commonento
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
commonere
|
das Erinnern |
| Genitiv |
commonendi
|
des Erinnernes |
| Dativ |
commonendo
|
dem Erinnern |
| Akkusativ |
commonendum
|
das Erinnern |
| Ablativ |
commonendo
|
durch das Erinnern |
| Vokativ |
commonende
|
Erinnern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commonendus
|
commonenda
|
commonendum
|
| Genitiv |
commonendi
|
commonendae
|
commonendi
|
| Dativ |
commonendo
|
commonendae
|
commonendo
|
| Akkusativ |
commonendum
|
commonendam
|
commonendum
|
| Ablativ |
commonendo
|
commonenda
|
commonendo
|
| Vokativ |
commonende
|
commonenda
|
commonendum
|
Plural
| Nominativ |
commonendi
|
commonendae
|
commonenda
|
| Genitiv |
commonendorum
|
commonendarum
|
commonendorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
commonendos
|
commonendas
|
commonenda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
commonendi
|
commonendae
|
commonenda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commonens
|
commonens
|
commonens
|
| Genitiv |
commonentis
|
commonentis
|
commonentis
|
| Dativ |
commonenti
|
commonenti
|
commonenti
|
| Akkusativ |
commonentem
|
commonentem
|
commonens
|
| Ablativ |
commonenti commonente
|
commonenti commonente
|
commonenti commonente
|
| Vokativ |
commonens
|
commonens
|
commonens
|
Plural
| Nominativ |
commonentes
|
commonentes
|
commonentia
|
| Genitiv |
commonentium commonentum
|
commonentium commonentum
|
commonentium commonentum
|
| Dativ |
commonentibus
|
commonentibus
|
commonentibus
|
| Akkusativ |
commonentes
|
commonentes
|
commonentia
|
| Ablativ |
commonentibus
|
commonentibus
|
commonentibus
|
| Vokativ |
commonentes
|
commonentes
|
commonentia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commonitus
|
commonita
|
commonitum
|
| Genitiv |
commoniti
|
commonitae
|
commoniti
|
| Dativ |
commonito
|
commonitae
|
commonito
|
| Akkusativ |
commonitum
|
commonitam
|
commonitum
|
| Ablativ |
commonito
|
commonita
|
commonito
|
| Vokativ |
commonite
|
commonita
|
commonitum
|
Plural
| Nominativ |
commoniti
|
commonitae
|
commonita
|
| Genitiv |
commonitorum
|
commonitarum
|
commonitorum
|
| Dativ |
commonitis
|
commonitis
|
commonitis
|
| Akkusativ |
commonitos
|
commonitas
|
commonita
|
| Ablativ |
commonitis
|
commonitis
|
commonitis
|
| Vokativ |
commoniti
|
commonitae
|
commonita
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commoniturus
|
commonitura
|
commoniturum
|
| Genitiv |
commonituri
|
commoniturae
|
commonituri
|
| Dativ |
commonituro
|
commoniturae
|
commonituro
|
| Akkusativ |
commoniturum
|
commonituram
|
commoniturum
|
| Ablativ |
commonituro
|
commonitura
|
commonituro
|
| Vokativ |
commoniture
|
commonitura
|
commoniturum
|
Plural
| Nominativ |
commonituri
|
commoniturae
|
commonitura
|
| Genitiv |
commoniturorum
|
commoniturarum
|
commoniturorum
|
| Dativ |
commonituris
|
commonituris
|
commonituris
|
| Akkusativ |
commonituros
|
commonituras
|
commonitura
|
| Ablativ |
commonituris
|
commonituris
|
commonituris
|
| Vokativ |
commonituri
|
commoniturae
|
commonitura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
commonitum
|
commonitu
|