Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoro
|
ich verweile |
| 2. Person Singular |
commoras
|
du verweilst |
| 3. Person Singular |
commorat
|
er/sie/es verweilt |
| 1. Person Plural |
commoramus
|
wir verweilen |
| 2. Person Plural |
commoratis
|
ihr verweilt |
| 3. Person Plural |
commorant
|
sie verweilen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commoror
|
ich werde verweilt |
| 2. Person Singular |
commoraris commorare
|
du wirst verweilt |
| 3. Person Singular |
commoratur
|
er/sie/es wird verweilt |
| 1. Person Plural |
commoramur
|
wir werden verweilt |
| 2. Person Plural |
commoramini
|
ihr werdet verweilt |
| 3. Person Plural |
commorantur
|
sie werden verweilt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commorem
|
ich verweile |
| 2. Person Singular |
commores
|
du verweilest |
| 3. Person Singular |
commoret
|
er/sie/es verweile |
| 1. Person Plural |
commoremus
|
wir verweilen |
| 2. Person Plural |
commoretis
|
ihr verweilet |
| 3. Person Plural |
commorent
|
sie verweilen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commorer
|
ich werde verweilt |
| 2. Person Singular |
commoreris commorere
|
du werdest verweilt |
| 3. Person Singular |
commoretur
|
er/sie/es werde verweilt |
| 1. Person Plural |
commoremur
|
wir werden verweilt |
| 2. Person Plural |
commoremini
|
ihr werdet verweilt |
| 3. Person Plural |
commorentur
|
sie werden verweilt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commorabam
|
ich verweilte |
| 2. Person Singular |
commorabas
|
du verweiltest |
| 3. Person Singular |
commorabat
|
er/sie/es verweilte |
| 1. Person Plural |
commorabamus
|
wir verweilten |
| 2. Person Plural |
commorabatis
|
ihr verweiltet |
| 3. Person Plural |
commorabant
|
sie verweilten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commorabar
|
ich wurde verweilt |
| 2. Person Singular |
commorabaris commorabare
|
du wurdest verweilt |
| 3. Person Singular |
commorabatur
|
er/sie/es wurde verweilt |
| 1. Person Plural |
commorabamur
|
wir wurden verweilt |
| 2. Person Plural |
commorabamini
|
ihr wurdet verweilt |
| 3. Person Plural |
commorabantur
|
sie wurden verweilt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commorarem
|
ich verweilte |
| 2. Person Singular |
commorares
|
du verweiltest |
| 3. Person Singular |
commoraret
|
er/sie/es verweilte |
| 1. Person Plural |
commoraremus
|
wir verweilten |
| 2. Person Plural |
commoraretis
|
ihr verweiltet |
| 3. Person Plural |
commorarent
|
sie verweilten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commorarer
|
ich würde verweilt |
| 2. Person Singular |
commorareris commorarere
|
du würdest verweilt |
| 3. Person Singular |
commoraretur
|
er/sie/es würde verweilt |
| 1. Person Plural |
commoraremur
|
wir würden verweilt |
| 2. Person Plural |
commoraremini
|
ihr würdet verweilt |
| 3. Person Plural |
commorarentur
|
sie würden verweilt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commorabo
|
ich werde verweilen |
| 2. Person Singular |
commorabis
|
du wirst verweilen |
| 3. Person Singular |
commorabit
|
er/sie/es wird verweilen |
| 1. Person Plural |
commorabimus
|
wir werden verweilen |
| 2. Person Plural |
commorabitis
|
ihr werdet verweilen |
| 3. Person Plural |
commorabunt
|
sie werden verweilen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commorabor
|
ich werde verweilt |
| 2. Person Singular |
commoraberis commorabere
|
du wirst verweilt |
| 3. Person Singular |
commorabitur
|
er/sie/es wird verweilt |
| 1. Person Plural |
commorabimur
|
wir werden verweilt |
| 2. Person Plural |
commorabimini
|
ihr werdet verweilt |
| 3. Person Plural |
commorabuntur
|
sie werden verweilt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoravi
|
ich habe verweilt |
| 2. Person Singular |
commoravisti
|
du hast verweilt |
| 3. Person Singular |
commoravit
|
er/sie/es hat verweilt |
| 1. Person Plural |
commoravimus
|
wir haben verweilt |
| 2. Person Plural |
commoravistis
|
ihr habt verweilt |
| 3. Person Plural |
commoraverunt commoravere
|
sie haben verweilt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commoratus sum
|
ich bin verweilt worden |
| 2. Person Singular |
commoratus es
|
du bist verweilt worden |
| 3. Person Singular |
commoratus est
|
er/sie/es ist verweilt worden |
| 1. Person Plural |
commorati sumus
|
wir sind verweilt worden |
| 2. Person Plural |
commorati estis
|
ihr seid verweilt worden |
| 3. Person Plural |
commorati sunt
|
sie sind verweilt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoraverim
|
ich habe verweilt |
| 2. Person Singular |
commoraveris
|
du habest verweilt |
| 3. Person Singular |
commoraverit
|
er/sie/es habe verweilt |
| 1. Person Plural |
commoraverimus
|
wir haben verweilt |
| 2. Person Plural |
commoraveritis
|
ihr habet verweilt |
| 3. Person Plural |
commoraverint
|
sie haben verweilt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commoratus sim
|
ich sei verweilt worden |
| 2. Person Singular |
commoratus sis
|
du seiest verweilt worden |
| 3. Person Singular |
commoratus sit
|
er/sie/es sei verweilt worden |
| 1. Person Plural |
commorati simus
|
wir seien verweilt worden |
| 2. Person Plural |
commorati sitis
|
ihr seiet verweilt worden |
| 3. Person Plural |
commorati sint
|
sie seien verweilt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoraveram
|
ich hatte verweilt |
| 2. Person Singular |
commoraveras
|
du hattest verweilt |
| 3. Person Singular |
commoraverat
|
er/sie/es hatte verweilt |
| 1. Person Plural |
commoraveramus
|
wir hatten verweilt |
| 2. Person Plural |
commoraveratis
|
ihr hattet verweilt |
| 3. Person Plural |
commoraverant
|
sie hatten verweilt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commoratus eram
|
ich war verweilt worden |
| 2. Person Singular |
commoratus eras
|
du warst verweilt worden |
| 3. Person Singular |
commoratus erat
|
er/sie/es war verweilt worden |
| 1. Person Plural |
commorati eramus
|
wir waren verweilt worden |
| 2. Person Plural |
commorati eratis
|
ihr warst verweilt worden |
| 3. Person Plural |
commorati erant
|
sie waren verweilt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoravissem
|
ich hätte verweilt |
| 2. Person Singular |
commoravisses
|
du hättest verweilt |
| 3. Person Singular |
commoravisset
|
er/sie/es hätte verweilt |
| 1. Person Plural |
commoravissemus
|
wir hätten verweilt |
| 2. Person Plural |
commoravissetis
|
ihr hättet verweilt |
| 3. Person Plural |
commoravissent
|
sie hätten verweilt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commoratus essem
|
ich wäre verweilt worden |
| 2. Person Singular |
commoratus esses
|
du wärest verweilt worden |
| 3. Person Singular |
commoratus esset
|
er/sie/es wäre verweilt worden |
| 1. Person Plural |
commorati essemus
|
wir wären verweilt worden |
| 2. Person Plural |
commorati essetis
|
ihr wäret verweilt worden |
| 3. Person Plural |
commorati essent
|
sie wären verweilt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
commoravero
|
ich werde verweilt haben |
| 2. Person Singular |
commoraveris
|
du wirst verweilt haben |
| 3. Person Singular |
commoraverit
|
er/sie/es wird verweilt haben |
| 1. Person Plural |
commoraverimus
|
wir werden verweilt haben |
| 2. Person Plural |
commoraveritis
|
ihr werdet verweilt haben |
| 3. Person Plural |
commoraverint
|
sie werden verweilt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
commoratus ero
|
ich werde verweilt worden sein |
| 2. Person Singular |
commoratus eris
|
du werdest verweilt worden sein |
| 3. Person Singular |
commoratus erit
|
er/sie/es werde verweilt worden sein |
| 1. Person Plural |
commorati erimus
|
wir werden verweilt worden sein |
| 2. Person Plural |
commorati eritis
|
ihr werdet verweilt worden sein |
| 3. Person Plural |
commorati erunt
|
sie werden verweilt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
commorare
|
verweilen |
| Vorzeitigkeit |
commoravisse
|
verweilt haben |
| Nachzeitigkeit |
commoraturum esse
|
verweilen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
commorari commorarier
|
verweilt werden |
| Vorzeitigkeit |
commoratum esse
|
verweilt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
commoratum iri
|
künftig verweilt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
commora
|
verweile! |
| 2. Person Plural |
commorate
|
verweilt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
commorato
|
| 3. Person Singular |
commorato
|
| 2. Person Plural |
commoratote
|
| 3. Person Plural |
commoranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
commorare
|
das Verweilen |
| Genitiv |
commorandi
|
des Verweilens |
| Dativ |
commorando
|
dem Verweilen |
| Akkusativ |
commorandum
|
das Verweilen |
| Ablativ |
commorando
|
durch das Verweilen |
| Vokativ |
commorande
|
Verweilen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commorandus
|
commoranda
|
commorandum
|
| Genitiv |
commorandi
|
commorandae
|
commorandi
|
| Dativ |
commorando
|
commorandae
|
commorando
|
| Akkusativ |
commorandum
|
commorandam
|
commorandum
|
| Ablativ |
commorando
|
commoranda
|
commorando
|
| Vokativ |
commorande
|
commoranda
|
commorandum
|
Plural
| Nominativ |
commorandi
|
commorandae
|
commoranda
|
| Genitiv |
commorandorum
|
commorandarum
|
commorandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
commorandos
|
commorandas
|
commoranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
commorandi
|
commorandae
|
commoranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commorans
|
commorans
|
commorans
|
| Genitiv |
commorantis
|
commorantis
|
commorantis
|
| Dativ |
commoranti
|
commoranti
|
commoranti
|
| Akkusativ |
commorantem
|
commorantem
|
commorans
|
| Ablativ |
commoranti commorante
|
commoranti commorante
|
commoranti commorante
|
| Vokativ |
commorans
|
commorans
|
commorans
|
Plural
| Nominativ |
commorantes
|
commorantes
|
commorantia
|
| Genitiv |
commorantium commorantum
|
commorantium commorantum
|
commorantium commorantum
|
| Dativ |
commorantibus
|
commorantibus
|
commorantibus
|
| Akkusativ |
commorantes
|
commorantes
|
commorantia
|
| Ablativ |
commorantibus
|
commorantibus
|
commorantibus
|
| Vokativ |
commorantes
|
commorantes
|
commorantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commoratus
|
commorata
|
commoratum
|
| Genitiv |
commorati
|
commoratae
|
commorati
|
| Dativ |
commorato
|
commoratae
|
commorato
|
| Akkusativ |
commoratum
|
commoratam
|
commoratum
|
| Ablativ |
commorato
|
commorata
|
commorato
|
| Vokativ |
commorate
|
commorata
|
commoratum
|
Plural
| Nominativ |
commorati
|
commoratae
|
commorata
|
| Genitiv |
commoratorum
|
commoratarum
|
commoratorum
|
| Dativ |
commoratis
|
commoratis
|
commoratis
|
| Akkusativ |
commoratos
|
commoratas
|
commorata
|
| Ablativ |
commoratis
|
commoratis
|
commoratis
|
| Vokativ |
commorati
|
commoratae
|
commorata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
commoraturus
|
commoratura
|
commoraturum
|
| Genitiv |
commoraturi
|
commoraturae
|
commoraturi
|
| Dativ |
commoraturo
|
commoraturae
|
commoraturo
|
| Akkusativ |
commoraturum
|
commoraturam
|
commoraturum
|
| Ablativ |
commoraturo
|
commoratura
|
commoraturo
|
| Vokativ |
commorature
|
commoratura
|
commoraturum
|
Plural
| Nominativ |
commoraturi
|
commoraturae
|
commoratura
|
| Genitiv |
commoraturorum
|
commoraturarum
|
commoraturorum
|
| Dativ |
commoraturis
|
commoraturis
|
commoraturis
|
| Akkusativ |
commoraturos
|
commoraturas
|
commoratura
|
| Ablativ |
commoraturis
|
commoraturis
|
commoraturis
|
| Vokativ |
commoraturi
|
commoraturae
|
commoratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
commoratum
|
commoratu
|