Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
concilio
|
|
2. Person Singular |
concilias
|
|
3. Person Singular |
conciliat
|
|
1. Person Plural |
conciliamus
|
|
2. Person Plural |
conciliatis
|
|
3. Person Plural |
conciliant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
concilior
|
|
2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
|
3. Person Singular |
conciliatur
|
|
1. Person Plural |
conciliamur
|
|
2. Person Plural |
conciliamini
|
|
3. Person Plural |
conciliantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
conciliem
|
|
2. Person Singular |
concilies
|
|
3. Person Singular |
conciliet
|
|
1. Person Plural |
conciliemus
|
|
2. Person Plural |
concilietis
|
|
3. Person Plural |
concilient
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
concilier
|
|
2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
|
3. Person Singular |
concilietur
|
|
1. Person Plural |
conciliemur
|
|
2. Person Plural |
conciliemini
|
|
3. Person Plural |
concilientur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
conciliabam
|
|
2. Person Singular |
conciliabas
|
|
3. Person Singular |
conciliabat
|
|
1. Person Plural |
conciliabamus
|
|
2. Person Plural |
conciliabatis
|
|
3. Person Plural |
conciliabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
conciliabar
|
|
2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
|
3. Person Singular |
conciliabatur
|
|
1. Person Plural |
conciliabamur
|
|
2. Person Plural |
conciliabamini
|
|
3. Person Plural |
conciliabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
conciliarem
|
|
2. Person Singular |
conciliares
|
|
3. Person Singular |
conciliaret
|
|
1. Person Plural |
conciliaremus
|
|
2. Person Plural |
conciliaretis
|
|
3. Person Plural |
conciliarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
conciliarer
|
|
2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
|
3. Person Singular |
conciliaretur
|
|
1. Person Plural |
conciliaremur
|
|
2. Person Plural |
conciliaremini
|
|
3. Person Plural |
conciliarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
conciliabo
|
|
2. Person Singular |
conciliabis
|
|
3. Person Singular |
conciliabit
|
|
1. Person Plural |
conciliabimus
|
|
2. Person Plural |
conciliabitis
|
|
3. Person Plural |
conciliabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
conciliabor
|
|
2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
|
3. Person Singular |
conciliabitur
|
|
1. Person Plural |
conciliabimur
|
|
2. Person Plural |
conciliabimini
|
|
3. Person Plural |
conciliabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
conciliavi
|
|
2. Person Singular |
conciliavisti
|
|
3. Person Singular |
conciliavit
|
|
1. Person Plural |
conciliavimus
|
|
2. Person Plural |
conciliavistis
|
|
3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
conciliatus sum
|
|
2. Person Singular |
conciliatus es
|
|
3. Person Singular |
conciliatus est
|
|
1. Person Plural |
conciliati sumus
|
|
2. Person Plural |
conciliati estis
|
|
3. Person Plural |
conciliati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
conciliaverim
|
|
2. Person Singular |
conciliaveris
|
|
3. Person Singular |
conciliaverit
|
|
1. Person Plural |
conciliaverimus
|
|
2. Person Plural |
conciliaveritis
|
|
3. Person Plural |
conciliaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
conciliatus sim
|
|
2. Person Singular |
conciliatus sis
|
|
3. Person Singular |
conciliatus sit
|
|
1. Person Plural |
conciliati simus
|
|
2. Person Plural |
conciliati sitis
|
|
3. Person Plural |
conciliati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
conciliaveram
|
|
2. Person Singular |
conciliaveras
|
|
3. Person Singular |
conciliaverat
|
|
1. Person Plural |
conciliaveramus
|
|
2. Person Plural |
conciliaveratis
|
|
3. Person Plural |
conciliaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
conciliatus eram
|
|
2. Person Singular |
conciliatus eras
|
|
3. Person Singular |
conciliatus erat
|
|
1. Person Plural |
conciliati eramus
|
|
2. Person Plural |
conciliati eratis
|
|
3. Person Plural |
conciliati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
conciliavissem
|
|
2. Person Singular |
conciliavisses
|
|
3. Person Singular |
conciliavisset
|
|
1. Person Plural |
conciliavissemus
|
|
2. Person Plural |
conciliavissetis
|
|
3. Person Plural |
conciliavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
conciliatus essem
|
|
2. Person Singular |
conciliatus esses
|
|
3. Person Singular |
conciliatus esset
|
|
1. Person Plural |
conciliati essemus
|
|
2. Person Plural |
conciliati essetis
|
|
3. Person Plural |
conciliati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
conciliavero
|
|
2. Person Singular |
conciliaveris
|
|
3. Person Singular |
conciliaverit
|
|
1. Person Plural |
conciliaverimus
|
|
2. Person Plural |
conciliaveritis
|
|
3. Person Plural |
conciliaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
conciliatus ero
|
|
2. Person Singular |
conciliatus eris
|
|
3. Person Singular |
conciliatus erit
|
|
1. Person Plural |
conciliati erimus
|
|
2. Person Plural |
conciliati eritis
|
|
3. Person Plural |
conciliati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
|
Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
|
Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
concilia
|
! |
2. Person Plural |
conciliate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
conciliato
|
3. Person Singular |
conciliato
|
2. Person Plural |
conciliatote
|
3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
conciliare
|
das |
Genitiv |
conciliandi
|
des es |
Dativ |
conciliando
|
dem |
Akkusativ |
conciliandum
|
das |
Ablativ |
conciliando
|
durch das |
Vokativ |
conciliande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|