Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
ich gewinne |
| 2. Person Singular |
concilias
|
du gewinnst |
| 3. Person Singular |
conciliat
|
er/sie/es gewinnt |
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
wir gewinnen |
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
ihr gewinnt |
| 3. Person Plural |
conciliant
|
sie gewinnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
ich werde gewonnen |
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
du wirst gewonnen |
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
er/sie/es wird gewonnen |
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
wir werden gewonnen |
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
ihr werdet gewonnen |
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
sie werden gewonnen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
ich gewinne |
| 2. Person Singular |
concilies
|
du gewinnest |
| 3. Person Singular |
conciliet
|
er/sie/es gewinne |
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
wir gewinnen |
| 2. Person Plural |
concilietis
|
ihr gewinnet |
| 3. Person Plural |
concilient
|
sie gewinnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
ich werde gewonnen |
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
du werdest gewonnen |
| 3. Person Singular |
concilietur
|
er/sie/es werde gewonnen |
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
wir werden gewonnen |
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
ihr werdet gewonnen |
| 3. Person Plural |
concilientur
|
sie werden gewonnen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
ich gewann |
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
du gewannst |
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
er/sie/es gewann |
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
wir gewannen |
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
ihr gewannt |
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
sie gewannen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
ich wurde gewonnen |
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
du wurdest gewonnen |
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
er/sie/es wurde gewonnen |
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
wir wurden gewonnen |
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
ihr wurdet gewonnen |
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
sie wurden gewonnen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
ich gewönne |
| 2. Person Singular |
conciliares
|
du gewönnest |
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
er/sie/es gewönne |
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
wir gewönnen |
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
ihr gewönnet |
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
sie gewönnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
ich würde gewonnen |
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
du würdest gewonnen |
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
er/sie/es würde gewonnen |
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
wir würden gewonnen |
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
ihr würdet gewonnen |
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
sie würden gewonnen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
ich werde gewinnen |
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
du wirst gewinnen |
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
er/sie/es wird gewinnen |
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
wir werden gewinnen |
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
ihr werdet gewinnen |
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
sie werden gewinnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
ich werde gewonnen |
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
du wirst gewonnen |
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
er/sie/es wird gewonnen |
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
wir werden gewonnen |
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
ihr werdet gewonnen |
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
sie werden gewonnen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
ich habe gewonnen |
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
du hast gewonnen |
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
er/sie/es hat gewonnen |
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
wir haben gewonnen |
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
ihr habt gewonnen |
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
sie haben gewonnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
ich bin gewonnen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
du bist gewonnen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
er/sie/es ist gewonnen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
wir sind gewonnen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
ihr seid gewonnen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
sie sind gewonnen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
ich habe gewonnen |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du habest gewonnen |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es habe gewonnen |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir haben gewonnen |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr habet gewonnen |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie haben gewonnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
ich sei gewonnen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
du seiest gewonnen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
er/sie/es sei gewonnen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
wir seien gewonnen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
ihr seiet gewonnen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
sie seien gewonnen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
ich hatte gewonnen |
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
du hattest gewonnen |
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
er/sie/es hatte gewonnen |
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
wir hatten gewonnen |
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
ihr hattet gewonnen |
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
sie hatten gewonnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
ich war gewonnen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
du warst gewonnen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
er/sie/es war gewonnen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
wir waren gewonnen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
ihr warst gewonnen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
sie waren gewonnen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
ich hätte gewonnen |
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
du hättest gewonnen |
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
er/sie/es hätte gewonnen |
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
wir hätten gewonnen |
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
ihr hättet gewonnen |
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
sie hätten gewonnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
ich wäre gewonnen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
du wärest gewonnen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
er/sie/es wäre gewonnen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
wir wären gewonnen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
ihr wäret gewonnen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
sie wären gewonnen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
ich werde gewonnen haben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du wirst gewonnen haben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es wird gewonnen haben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir werden gewonnen haben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr werdet gewonnen haben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie werden gewonnen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
ich werde gewonnen worden sein |
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
du werdest gewonnen worden sein |
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
er/sie/es werde gewonnen worden sein |
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
wir werden gewonnen worden sein |
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
ihr werdet gewonnen worden sein |
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
sie werden gewonnen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
gewinnen |
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
gewonnen haben |
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
gewinnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
gewonnen werden |
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
gewonnen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
künftig gewonnen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
gewinne; gewinn! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
gewinnt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das Gewinnen |
| Genitiv |
conciliandi
|
des Gewinnens |
| Dativ |
conciliando
|
dem Gewinnen |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das Gewinnen |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das Gewinnen |
| Vokativ |
conciliande
|
Gewinnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
ich befreunde |
| 2. Person Singular |
concilias
|
du befreundest |
| 3. Person Singular |
conciliat
|
er/sie/es befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
wir befreunden |
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
ihr befreundet |
| 3. Person Plural |
conciliant
|
sie befreunden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
ich werde befreundet |
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
du wirst befreundet |
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
er/sie/es wird befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
wir werden befreundet |
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
ihr werdet befreundet |
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
sie werden befreundet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
ich befreunde |
| 2. Person Singular |
concilies
|
du befreundest |
| 3. Person Singular |
conciliet
|
er/sie/es befreunde |
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
wir befreunden |
| 2. Person Plural |
concilietis
|
ihr befreundet |
| 3. Person Plural |
concilient
|
sie befreunden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
ich werde befreundet |
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
du werdest befreundet |
| 3. Person Singular |
concilietur
|
er/sie/es werde befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
wir werden befreundet |
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
ihr werdet befreundet |
| 3. Person Plural |
concilientur
|
sie werden befreundet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
ich befreundete |
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
du befreundetest |
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
er/sie/es befreundete |
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
wir befreundeten |
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
ihr befreundetet |
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
sie befreundeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
ich wurde befreundet |
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
du wurdest befreundet |
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
er/sie/es wurde befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
wir wurden befreundet |
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
ihr wurdet befreundet |
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
sie wurden befreundet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
ich befreundete |
| 2. Person Singular |
conciliares
|
du befreundetest |
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
er/sie/es befreundete |
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
wir befreundeten |
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
ihr befreundetet |
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
sie befreundeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
ich würde befreundet |
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
du würdest befreundet |
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
er/sie/es würde befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
wir würden befreundet |
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
ihr würdet befreundet |
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
sie würden befreundet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
ich werde befreunden |
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
du wirst befreunden |
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
er/sie/es wird befreunden |
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
wir werden befreunden |
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
ihr werdet befreunden |
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
sie werden befreunden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
ich werde befreundet |
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
du wirst befreundet |
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
er/sie/es wird befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
wir werden befreundet |
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
ihr werdet befreundet |
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
sie werden befreundet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
ich habe befreundet |
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
du hast befreundet |
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
er/sie/es hat befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
wir haben befreundet |
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
ihr habt befreundet |
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
sie haben befreundet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
ich bin befreundet worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
du bist befreundet worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
er/sie/es ist befreundet worden |
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
wir sind befreundet worden |
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
ihr seid befreundet worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
sie sind befreundet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
ich habe befreundet |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du habest befreundet |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es habe befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir haben befreundet |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr habet befreundet |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie haben befreundet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
ich sei befreundet worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
du seiest befreundet worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
er/sie/es sei befreundet worden |
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
wir seien befreundet worden |
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
ihr seiet befreundet worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
sie seien befreundet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
ich hatte befreundet |
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
du hattest befreundet |
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
er/sie/es hatte befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
wir hatten befreundet |
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
ihr hattet befreundet |
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
sie hatten befreundet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
ich war befreundet worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
du warst befreundet worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
er/sie/es war befreundet worden |
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
wir waren befreundet worden |
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
ihr warst befreundet worden |
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
sie waren befreundet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
ich hätte befreundet |
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
du hättest befreundet |
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
er/sie/es hätte befreundet |
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
wir hätten befreundet |
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
ihr hättet befreundet |
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
sie hätten befreundet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
ich wäre befreundet worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
du wärest befreundet worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
er/sie/es wäre befreundet worden |
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
wir wären befreundet worden |
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
ihr wäret befreundet worden |
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
sie wären befreundet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
ich werde befreundet haben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du wirst befreundet haben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es wird befreundet haben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir werden befreundet haben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr werdet befreundet haben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie werden befreundet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
ich werde befreundet worden sein |
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
du werdest befreundet worden sein |
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
er/sie/es werde befreundet worden sein |
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
wir werden befreundet worden sein |
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
ihr werdet befreundet worden sein |
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
sie werden befreundet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
befreunden |
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
befreundet haben |
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
befreunden werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
befreundet werden |
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
befreundet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
künftig befreundet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
befreunde! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
befreundet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das Befreunden |
| Genitiv |
conciliandi
|
des Befreundens |
| Dativ |
conciliando
|
dem Befreunden |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das Befreunden |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das Befreunden |
| Vokativ |
conciliande
|
Befreunden! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
ich empfehle |
| 2. Person Singular |
concilias
|
du empfiehlst |
| 3. Person Singular |
conciliat
|
er/sie/es empfiehlt |
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
wir empfehlen |
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
ihr empfehlt |
| 3. Person Plural |
conciliant
|
sie empfehlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
ich werde empfohlen |
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
du wirst empfohlen |
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
er/sie/es wird empfohlen |
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
wir werden empfohlen |
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
ihr werdet empfohlen |
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
sie werden empfohlen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
ich empfehle |
| 2. Person Singular |
concilies
|
du empfehlest |
| 3. Person Singular |
conciliet
|
er/sie/es empfehle |
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
wir empfehlen |
| 2. Person Plural |
concilietis
|
ihr empfehlet |
| 3. Person Plural |
concilient
|
sie empfehlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
ich werde empfohlen |
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
du werdest empfohlen |
| 3. Person Singular |
concilietur
|
er/sie/es werde empfohlen |
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
wir werden empfohlen |
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
ihr werdet empfohlen |
| 3. Person Plural |
concilientur
|
sie werden empfohlen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
ich empfahl |
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
du empfahlst |
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
er/sie/es empfahl |
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
wir empfahlen |
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
ihr empfahlt |
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
sie empfahlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
ich wurde empfohlen |
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
du wurdest empfohlen |
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
er/sie/es wurde empfohlen |
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
wir wurden empfohlen |
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
ihr wurdet empfohlen |
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
sie wurden empfohlen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
ich empfähle; empföhle |
| 2. Person Singular |
conciliares
|
du empfählest; empföhlest |
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
er/sie/es empfähle; empföhle |
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
wir empfählen; empföhlen |
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
ihr empfählet; empföhlet |
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
sie empfählen; empföhlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
ich würde empfohlen |
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
du würdest empfohlen |
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
er/sie/es würde empfohlen |
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
wir würden empfohlen |
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
ihr würdet empfohlen |
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
sie würden empfohlen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
ich werde empfehlen |
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
du wirst empfehlen |
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
er/sie/es wird empfehlen |
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
wir werden empfehlen |
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
ihr werdet empfehlen |
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
sie werden empfehlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
ich werde empfohlen |
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
du wirst empfohlen |
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
er/sie/es wird empfohlen |
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
wir werden empfohlen |
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
ihr werdet empfohlen |
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
sie werden empfohlen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
ich habe empfohlen |
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
du hast empfohlen |
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
er/sie/es hat empfohlen |
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
wir haben empfohlen |
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
ihr habt empfohlen |
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
sie haben empfohlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
ich bin empfohlen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
du bist empfohlen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
er/sie/es ist empfohlen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
wir sind empfohlen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
ihr seid empfohlen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
sie sind empfohlen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
ich habe empfohlen |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du habest empfohlen |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es habe empfohlen |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir haben empfohlen |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr habet empfohlen |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie haben empfohlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
ich sei empfohlen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
du seiest empfohlen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
er/sie/es sei empfohlen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
wir seien empfohlen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
ihr seiet empfohlen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
sie seien empfohlen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
ich hatte empfohlen |
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
du hattest empfohlen |
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
er/sie/es hatte empfohlen |
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
wir hatten empfohlen |
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
ihr hattet empfohlen |
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
sie hatten empfohlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
ich war empfohlen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
du warst empfohlen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
er/sie/es war empfohlen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
wir waren empfohlen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
ihr warst empfohlen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
sie waren empfohlen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
ich hätte empfohlen |
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
du hättest empfohlen |
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
er/sie/es hätte empfohlen |
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
wir hätten empfohlen |
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
ihr hättet empfohlen |
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
sie hätten empfohlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
ich wäre empfohlen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
du wärest empfohlen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
er/sie/es wäre empfohlen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
wir wären empfohlen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
ihr wäret empfohlen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
sie wären empfohlen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
ich werde empfohlen haben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du wirst empfohlen haben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es wird empfohlen haben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir werden empfohlen haben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr werdet empfohlen haben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie werden empfohlen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
ich werde empfohlen worden sein |
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
du werdest empfohlen worden sein |
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
er/sie/es werde empfohlen worden sein |
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
wir werden empfohlen worden sein |
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
ihr werdet empfohlen worden sein |
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
sie werden empfohlen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
empfehlen |
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
empfohlen haben |
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
empfehlen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
empfohlen werden |
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
empfohlen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
künftig empfohlen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
empfiehl! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
empfehlt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das Empfehlen |
| Genitiv |
conciliandi
|
des Empfehlens |
| Dativ |
conciliando
|
dem Empfehlen |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das Empfehlen |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das Empfehlen |
| Vokativ |
conciliande
|
Empfehlen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
ich erbeute |
| 2. Person Singular |
concilias
|
du erbeutest |
| 3. Person Singular |
conciliat
|
er/sie/es erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
wir erbeuten |
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
ihr erbeutet |
| 3. Person Plural |
conciliant
|
sie erbeuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
ich werde erbeutet |
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
du wirst erbeutet |
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
er/sie/es wird erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
wir werden erbeutet |
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
ihr werdet erbeutet |
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
sie werden erbeutet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
ich erbeute |
| 2. Person Singular |
concilies
|
du erbeutest |
| 3. Person Singular |
conciliet
|
er/sie/es erbeute |
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
wir erbeuten |
| 2. Person Plural |
concilietis
|
ihr erbeutet |
| 3. Person Plural |
concilient
|
sie erbeuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
ich werde erbeutet |
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
du werdest erbeutet |
| 3. Person Singular |
concilietur
|
er/sie/es werde erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
wir werden erbeutet |
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
ihr werdet erbeutet |
| 3. Person Plural |
concilientur
|
sie werden erbeutet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
ich erbeutete |
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
du erbeutetest |
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
er/sie/es erbeutete |
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
wir erbeuteten |
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
ihr erbeutetet |
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
sie erbeuteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
ich wurde erbeutet |
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
du wurdest erbeutet |
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
er/sie/es wurde erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
wir wurden erbeutet |
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
ihr wurdet erbeutet |
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
sie wurden erbeutet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
ich erbeutete |
| 2. Person Singular |
conciliares
|
du erbeutetest |
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
er/sie/es erbeutete |
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
wir erbeuteten |
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
ihr erbeutetet |
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
sie erbeuteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
ich würde erbeutet |
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
du würdest erbeutet |
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
er/sie/es würde erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
wir würden erbeutet |
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
ihr würdet erbeutet |
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
sie würden erbeutet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
ich werde erbeuten |
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
du wirst erbeuten |
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
er/sie/es wird erbeuten |
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
wir werden erbeuten |
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
ihr werdet erbeuten |
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
sie werden erbeuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
ich werde erbeutet |
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
du wirst erbeutet |
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
er/sie/es wird erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
wir werden erbeutet |
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
ihr werdet erbeutet |
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
sie werden erbeutet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
ich habe erbeutet |
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
du hast erbeutet |
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
er/sie/es hat erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
wir haben erbeutet |
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
ihr habt erbeutet |
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
sie haben erbeutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
ich bin erbeutet worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
du bist erbeutet worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
er/sie/es ist erbeutet worden |
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
wir sind erbeutet worden |
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
ihr seid erbeutet worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
sie sind erbeutet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
ich habe erbeutet |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du habest erbeutet |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es habe erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir haben erbeutet |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr habet erbeutet |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie haben erbeutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
ich sei erbeutet worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
du seiest erbeutet worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
er/sie/es sei erbeutet worden |
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
wir seien erbeutet worden |
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
ihr seiet erbeutet worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
sie seien erbeutet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
ich hatte erbeutet |
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
du hattest erbeutet |
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
er/sie/es hatte erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
wir hatten erbeutet |
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
ihr hattet erbeutet |
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
sie hatten erbeutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
ich war erbeutet worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
du warst erbeutet worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
er/sie/es war erbeutet worden |
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
wir waren erbeutet worden |
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
ihr warst erbeutet worden |
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
sie waren erbeutet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
ich hätte erbeutet |
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
du hättest erbeutet |
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
er/sie/es hätte erbeutet |
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
wir hätten erbeutet |
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
ihr hättet erbeutet |
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
sie hätten erbeutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
ich wäre erbeutet worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
du wärest erbeutet worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
er/sie/es wäre erbeutet worden |
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
wir wären erbeutet worden |
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
ihr wäret erbeutet worden |
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
sie wären erbeutet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
ich werde erbeutet haben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du wirst erbeutet haben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es wird erbeutet haben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir werden erbeutet haben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr werdet erbeutet haben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie werden erbeutet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
ich werde erbeutet worden sein |
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
du werdest erbeutet worden sein |
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
er/sie/es werde erbeutet worden sein |
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
wir werden erbeutet worden sein |
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
ihr werdet erbeutet worden sein |
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
sie werden erbeutet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
erbeuten |
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
erbeutet haben |
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
erbeuten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
erbeutet werden |
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
erbeutet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
künftig erbeutet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
erbeute! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
erbeutet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das Erbeuten |
| Genitiv |
conciliandi
|
des Erbeutens |
| Dativ |
conciliando
|
dem Erbeuten |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das Erbeuten |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das Erbeuten |
| Vokativ |
conciliande
|
Erbeuten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
ich erlange |
| 2. Person Singular |
concilias
|
du erlangst |
| 3. Person Singular |
conciliat
|
er/sie/es erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
wir erlangen |
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
ihr erlangt |
| 3. Person Plural |
conciliant
|
sie erlangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
ich werde erlangt |
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
du wirst erlangt |
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
er/sie/es wird erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
wir werden erlangt |
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
ihr werdet erlangt |
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
sie werden erlangt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
ich erlange |
| 2. Person Singular |
concilies
|
du erlangest |
| 3. Person Singular |
conciliet
|
er/sie/es erlange |
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
wir erlangen |
| 2. Person Plural |
concilietis
|
ihr erlanget |
| 3. Person Plural |
concilient
|
sie erlangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
ich werde erlangt |
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
du werdest erlangt |
| 3. Person Singular |
concilietur
|
er/sie/es werde erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
wir werden erlangt |
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
ihr werdet erlangt |
| 3. Person Plural |
concilientur
|
sie werden erlangt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
ich erlangte |
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
du erlangtest |
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
er/sie/es erlangte |
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
wir erlangten |
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
ihr erlangtet |
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
sie erlangten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
ich wurde erlangt |
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
du wurdest erlangt |
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
er/sie/es wurde erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
wir wurden erlangt |
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
ihr wurdet erlangt |
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
sie wurden erlangt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
ich erlangte |
| 2. Person Singular |
conciliares
|
du erlangtest |
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
er/sie/es erlangte |
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
wir erlangten |
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
ihr erlangtet |
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
sie erlangten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
ich würde erlangt |
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
du würdest erlangt |
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
er/sie/es würde erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
wir würden erlangt |
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
ihr würdet erlangt |
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
sie würden erlangt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
ich werde erlangen |
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
du wirst erlangen |
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
er/sie/es wird erlangen |
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
wir werden erlangen |
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
ihr werdet erlangen |
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
sie werden erlangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
ich werde erlangt |
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
du wirst erlangt |
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
er/sie/es wird erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
wir werden erlangt |
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
ihr werdet erlangt |
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
sie werden erlangt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
ich habe erlangt |
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
du hast erlangt |
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
er/sie/es hat erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
wir haben erlangt |
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
ihr habt erlangt |
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
sie haben erlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
ich bin erlangt worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
du bist erlangt worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
er/sie/es ist erlangt worden |
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
wir sind erlangt worden |
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
ihr seid erlangt worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
sie sind erlangt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
ich habe erlangt |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du habest erlangt |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es habe erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir haben erlangt |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr habet erlangt |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie haben erlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
ich sei erlangt worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
du seiest erlangt worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
er/sie/es sei erlangt worden |
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
wir seien erlangt worden |
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
ihr seiet erlangt worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
sie seien erlangt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
ich hatte erlangt |
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
du hattest erlangt |
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
er/sie/es hatte erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
wir hatten erlangt |
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
ihr hattet erlangt |
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
sie hatten erlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
ich war erlangt worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
du warst erlangt worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
er/sie/es war erlangt worden |
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
wir waren erlangt worden |
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
ihr warst erlangt worden |
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
sie waren erlangt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
ich hätte erlangt |
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
du hättest erlangt |
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
er/sie/es hätte erlangt |
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
wir hätten erlangt |
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
ihr hättet erlangt |
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
sie hätten erlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
ich wäre erlangt worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
du wärest erlangt worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
er/sie/es wäre erlangt worden |
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
wir wären erlangt worden |
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
ihr wäret erlangt worden |
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
sie wären erlangt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
ich werde erlangt haben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du wirst erlangt haben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es wird erlangt haben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir werden erlangt haben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr werdet erlangt haben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie werden erlangt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
ich werde erlangt worden sein |
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
du werdest erlangt worden sein |
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
er/sie/es werde erlangt worden sein |
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
wir werden erlangt worden sein |
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
ihr werdet erlangt worden sein |
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
sie werden erlangt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
erlangen |
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
erlangt haben |
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
erlangen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
erlangt werden |
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
erlangt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
künftig erlangt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
erlange! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
erlangt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das Erlangen |
| Genitiv |
conciliandi
|
des Erlangens |
| Dativ |
conciliando
|
dem Erlangen |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das Erlangen |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das Erlangen |
| Vokativ |
conciliande
|
Erlangen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
ich erringe |
| 2. Person Singular |
concilias
|
du erringst |
| 3. Person Singular |
conciliat
|
er/sie/es erringt |
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
wir erringen |
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
ihr erringt |
| 3. Person Plural |
conciliant
|
sie erringen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
ich werde errungen |
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
du wirst errungen |
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
er/sie/es wird errungen |
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
wir werden errungen |
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
ihr werdet errungen |
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
sie werden errungen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
ich erringe |
| 2. Person Singular |
concilies
|
du erringest |
| 3. Person Singular |
conciliet
|
er/sie/es erringe |
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
wir erringen |
| 2. Person Plural |
concilietis
|
ihr erringet |
| 3. Person Plural |
concilient
|
sie erringen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
ich werde errungen |
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
du werdest errungen |
| 3. Person Singular |
concilietur
|
er/sie/es werde errungen |
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
wir werden errungen |
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
ihr werdet errungen |
| 3. Person Plural |
concilientur
|
sie werden errungen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
ich errang |
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
du errangst |
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
er/sie/es errang |
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
wir errangen |
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
ihr errangt |
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
sie errangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
ich wurde errungen |
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
du wurdest errungen |
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
er/sie/es wurde errungen |
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
wir wurden errungen |
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
ihr wurdet errungen |
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
sie wurden errungen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
ich erränge |
| 2. Person Singular |
conciliares
|
du errängest |
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
er/sie/es erränge |
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
wir errängen |
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
ihr erränget |
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
sie errängen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
ich würde errungen |
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
du würdest errungen |
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
er/sie/es würde errungen |
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
wir würden errungen |
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
ihr würdet errungen |
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
sie würden errungen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
ich werde erringen |
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
du wirst erringen |
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
er/sie/es wird erringen |
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
wir werden erringen |
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
ihr werdet erringen |
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
sie werden erringen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
ich werde errungen |
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
du wirst errungen |
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
er/sie/es wird errungen |
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
wir werden errungen |
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
ihr werdet errungen |
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
sie werden errungen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
ich habe errungen |
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
du hast errungen |
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
er/sie/es hat errungen |
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
wir haben errungen |
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
ihr habt errungen |
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
sie haben errungen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
ich bin errungen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
du bist errungen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
er/sie/es ist errungen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
wir sind errungen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
ihr seid errungen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
sie sind errungen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
ich habe errungen |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du habest errungen |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es habe errungen |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir haben errungen |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr habet errungen |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie haben errungen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
ich sei errungen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
du seiest errungen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
er/sie/es sei errungen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
wir seien errungen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
ihr seiet errungen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
sie seien errungen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
ich hatte errungen |
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
du hattest errungen |
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
er/sie/es hatte errungen |
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
wir hatten errungen |
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
ihr hattet errungen |
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
sie hatten errungen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
ich war errungen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
du warst errungen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
er/sie/es war errungen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
wir waren errungen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
ihr warst errungen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
sie waren errungen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
ich hätte errungen |
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
du hättest errungen |
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
er/sie/es hätte errungen |
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
wir hätten errungen |
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
ihr hättet errungen |
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
sie hätten errungen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
ich wäre errungen worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
du wärest errungen worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
er/sie/es wäre errungen worden |
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
wir wären errungen worden |
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
ihr wäret errungen worden |
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
sie wären errungen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
ich werde errungen haben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du wirst errungen haben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es wird errungen haben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir werden errungen haben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr werdet errungen haben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie werden errungen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
ich werde errungen worden sein |
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
du werdest errungen worden sein |
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
er/sie/es werde errungen worden sein |
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
wir werden errungen worden sein |
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
ihr werdet errungen worden sein |
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
sie werden errungen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
erringen |
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
errungen haben |
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
erringen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
errungen werden |
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
errungen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
künftig errungen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
erringe; erring! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
erringt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das Erringen |
| Genitiv |
conciliandi
|
des Erringens |
| Dativ |
conciliando
|
dem Erringen |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das Erringen |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das Erringen |
| Vokativ |
conciliande
|
Erringen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
ich erwerbe |
| 2. Person Singular |
concilias
|
du erwirbst |
| 3. Person Singular |
conciliat
|
er/sie/es erwirbt |
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
wir erwerben |
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
ihr erwerbt |
| 3. Person Plural |
conciliant
|
sie erwerben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
ich werde erworben |
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
du wirst erworben |
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
er/sie/es wird erworben |
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
wir werden erworben |
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
ihr werdet erworben |
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
sie werden erworben |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
ich erwerbe |
| 2. Person Singular |
concilies
|
du erwerbest |
| 3. Person Singular |
conciliet
|
er/sie/es erwerbe |
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
wir erwerben |
| 2. Person Plural |
concilietis
|
ihr erwerbet |
| 3. Person Plural |
concilient
|
sie erwerben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
ich werde erworben |
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
du werdest erworben |
| 3. Person Singular |
concilietur
|
er/sie/es werde erworben |
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
wir werden erworben |
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
ihr werdet erworben |
| 3. Person Plural |
concilientur
|
sie werden erworben |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
ich erwarb |
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
du erwarbst |
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
er/sie/es erwarb |
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
wir erwarben |
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
ihr erwarbt |
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
sie erwarben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
ich wurde erworben |
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
du wurdest erworben |
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
er/sie/es wurde erworben |
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
wir wurden erworben |
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
ihr wurdet erworben |
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
sie wurden erworben |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
ich erwürbe |
| 2. Person Singular |
conciliares
|
du erwürbest |
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
er/sie/es erwürbe |
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
wir erwürben |
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
ihr erwürbet |
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
sie erwürben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
ich würde erworben |
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
du würdest erworben |
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
er/sie/es würde erworben |
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
wir würden erworben |
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
ihr würdet erworben |
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
sie würden erworben |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
ich werde erwerben |
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
du wirst erwerben |
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
er/sie/es wird erwerben |
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
wir werden erwerben |
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
ihr werdet erwerben |
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
sie werden erwerben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
ich werde erworben |
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
du wirst erworben |
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
er/sie/es wird erworben |
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
wir werden erworben |
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
ihr werdet erworben |
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
sie werden erworben |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
ich habe erworben |
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
du hast erworben |
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
er/sie/es hat erworben |
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
wir haben erworben |
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
ihr habt erworben |
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
sie haben erworben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
ich bin erworben worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
du bist erworben worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
er/sie/es ist erworben worden |
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
wir sind erworben worden |
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
ihr seid erworben worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
sie sind erworben worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
ich habe erworben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du habest erworben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es habe erworben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir haben erworben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr habet erworben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie haben erworben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
ich sei erworben worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
du seiest erworben worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
er/sie/es sei erworben worden |
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
wir seien erworben worden |
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
ihr seiet erworben worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
sie seien erworben worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
ich hatte erworben |
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
du hattest erworben |
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
er/sie/es hatte erworben |
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
wir hatten erworben |
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
ihr hattet erworben |
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
sie hatten erworben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
ich war erworben worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
du warst erworben worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
er/sie/es war erworben worden |
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
wir waren erworben worden |
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
ihr warst erworben worden |
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
sie waren erworben worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
ich hätte erworben |
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
du hättest erworben |
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
er/sie/es hätte erworben |
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
wir hätten erworben |
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
ihr hättet erworben |
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
sie hätten erworben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
ich wäre erworben worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
du wärest erworben worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
er/sie/es wäre erworben worden |
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
wir wären erworben worden |
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
ihr wäret erworben worden |
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
sie wären erworben worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
ich werde erworben haben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du wirst erworben haben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es wird erworben haben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir werden erworben haben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr werdet erworben haben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie werden erworben haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
ich werde erworben worden sein |
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
du werdest erworben worden sein |
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
er/sie/es werde erworben worden sein |
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
wir werden erworben worden sein |
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
ihr werdet erworben worden sein |
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
sie werden erworben worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
erwerben |
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
erworben haben |
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
erwerben werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
erworben werden |
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
erworben worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
künftig erworben werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
erwirb! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
erwerbt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das Erwerben |
| Genitiv |
conciliandi
|
des Erwerbens |
| Dativ |
conciliando
|
dem Erwerben |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das Erwerben |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das Erwerben |
| Vokativ |
conciliande
|
Erwerben! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
|
| 2. Person Singular |
concilias
|
|
| 3. Person Singular |
conciliat
|
|
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
|
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
|
| 2. Person Singular |
concilies
|
|
| 3. Person Singular |
conciliet
|
|
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
|
| 2. Person Plural |
concilietis
|
|
| 3. Person Plural |
concilient
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
|
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
|
| 3. Person Singular |
concilietur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
|
| 3. Person Plural |
concilientur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
|
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
|
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
|
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
|
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
|
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
|
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
|
| 2. Person Singular |
conciliares
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
|
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
|
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
|
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
|
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
|
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
|
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
|
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
|
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
|
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
|
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
|
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
|
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das |
| Genitiv |
conciliandi
|
des es |
| Dativ |
conciliando
|
dem |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das |
| Vokativ |
conciliande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
|
| 2. Person Singular |
concilias
|
|
| 3. Person Singular |
conciliat
|
|
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
|
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
|
| 2. Person Singular |
concilies
|
|
| 3. Person Singular |
conciliet
|
|
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
|
| 2. Person Plural |
concilietis
|
|
| 3. Person Plural |
concilient
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
|
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
|
| 3. Person Singular |
concilietur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
|
| 3. Person Plural |
concilientur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
|
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
|
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
|
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
|
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
|
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
|
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
|
| 2. Person Singular |
conciliares
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
|
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
|
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
|
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
|
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
|
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
|
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
|
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
|
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
|
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
|
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
|
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
|
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
|
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
|
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
|
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das |
| Genitiv |
conciliandi
|
des es |
| Dativ |
conciliando
|
dem |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das |
| Vokativ |
conciliande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
ich vermittle |
| 2. Person Singular |
concilias
|
du vermittelst |
| 3. Person Singular |
conciliat
|
er/sie/es vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
wir vermitteln |
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
ihr vermittelt |
| 3. Person Plural |
conciliant
|
sie vermitteln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
ich werde vermittelt |
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
du wirst vermittelt |
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
er/sie/es wird vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
wir werden vermittelt |
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
ihr werdet vermittelt |
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
sie werden vermittelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
ich vermittle |
| 2. Person Singular |
concilies
|
du vermittlest |
| 3. Person Singular |
conciliet
|
er/sie/es vermittle |
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
wir vermittlen |
| 2. Person Plural |
concilietis
|
ihr vermittlet |
| 3. Person Plural |
concilient
|
sie vermittlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
ich werde vermittelt |
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
du werdest vermittelt |
| 3. Person Singular |
concilietur
|
er/sie/es werde vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
wir werden vermittelt |
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
ihr werdet vermittelt |
| 3. Person Plural |
concilientur
|
sie werden vermittelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
ich vermittelte |
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
du vermitteltest |
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
er/sie/es vermittelte |
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
wir vermittelten |
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
ihr vermitteltet |
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
sie vermittelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
ich wurde vermittelt |
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
du wurdest vermittelt |
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
er/sie/es wurde vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
wir wurden vermittelt |
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
ihr wurdet vermittelt |
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
sie wurden vermittelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
ich vermittelte |
| 2. Person Singular |
conciliares
|
du vermitteltest |
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
er/sie/es vermittelte |
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
wir vermittelten |
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
ihr vermitteltet |
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
sie vermittelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
ich würde vermittelt |
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
du würdest vermittelt |
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
er/sie/es würde vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
wir würden vermittelt |
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
ihr würdet vermittelt |
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
sie würden vermittelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
ich werde vermitteln |
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
du wirst vermitteln |
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
er/sie/es wird vermitteln |
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
wir werden vermitteln |
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
ihr werdet vermitteln |
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
sie werden vermitteln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
ich werde vermittelt |
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
du wirst vermittelt |
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
er/sie/es wird vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
wir werden vermittelt |
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
ihr werdet vermittelt |
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
sie werden vermittelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
ich habe vermittelt |
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
du hast vermittelt |
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
er/sie/es hat vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
wir haben vermittelt |
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
ihr habt vermittelt |
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
sie haben vermittelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
ich bin vermittelt worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
du bist vermittelt worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
er/sie/es ist vermittelt worden |
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
wir sind vermittelt worden |
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
ihr seid vermittelt worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
sie sind vermittelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
ich habe vermittelt |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du habest vermittelt |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es habe vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir haben vermittelt |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr habet vermittelt |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie haben vermittelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
ich sei vermittelt worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
du seiest vermittelt worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
er/sie/es sei vermittelt worden |
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
wir seien vermittelt worden |
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
ihr seiet vermittelt worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
sie seien vermittelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
ich hatte vermittelt |
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
du hattest vermittelt |
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
er/sie/es hatte vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
wir hatten vermittelt |
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
ihr hattet vermittelt |
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
sie hatten vermittelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
ich war vermittelt worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
du warst vermittelt worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
er/sie/es war vermittelt worden |
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
wir waren vermittelt worden |
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
ihr warst vermittelt worden |
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
sie waren vermittelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
ich hätte vermittelt |
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
du hättest vermittelt |
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
er/sie/es hätte vermittelt |
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
wir hätten vermittelt |
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
ihr hättet vermittelt |
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
sie hätten vermittelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
ich wäre vermittelt worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
du wärest vermittelt worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
er/sie/es wäre vermittelt worden |
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
wir wären vermittelt worden |
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
ihr wäret vermittelt worden |
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
sie wären vermittelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
ich werde vermittelt haben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du wirst vermittelt haben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es wird vermittelt haben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir werden vermittelt haben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr werdet vermittelt haben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie werden vermittelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
ich werde vermittelt worden sein |
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
du werdest vermittelt worden sein |
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
er/sie/es werde vermittelt worden sein |
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
wir werden vermittelt worden sein |
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
ihr werdet vermittelt worden sein |
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
sie werden vermittelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
vermitteln |
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
vermittelt haben |
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
vermitteln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
vermittelt werden |
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
vermittelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
künftig vermittelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
vermittle! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
vermittelt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das Vermitteln |
| Genitiv |
conciliandi
|
des Vermittelnes |
| Dativ |
conciliando
|
dem Vermitteln |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das Vermitteln |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das Vermitteln |
| Vokativ |
conciliande
|
Vermitteln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concilio
|
ich bringe zusammen |
| 2. Person Singular |
concilias
|
du bringst zusammen |
| 3. Person Singular |
conciliat
|
er/sie/es bringt zusammen |
| 1. Person Plural |
conciliamus
|
wir bringen zusammen |
| 2. Person Plural |
conciliatis
|
ihr bringt zusammen |
| 3. Person Plural |
conciliant
|
sie bringen zusammen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilior
|
ich werde zusammengebracht |
| 2. Person Singular |
conciliaris conciliare
|
du wirst zusammengebracht |
| 3. Person Singular |
conciliatur
|
er/sie/es wird zusammengebracht |
| 1. Person Plural |
conciliamur
|
wir werden zusammengebracht |
| 2. Person Plural |
conciliamini
|
ihr werdet zusammengebracht |
| 3. Person Plural |
conciliantur
|
sie werden zusammengebracht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliem
|
ich bringe zusammen |
| 2. Person Singular |
concilies
|
du bringest zusammen |
| 3. Person Singular |
conciliet
|
er/sie/es bringe zusammen |
| 1. Person Plural |
conciliemus
|
wir bringen zusammen |
| 2. Person Plural |
concilietis
|
ihr bringet zusammen |
| 3. Person Plural |
concilient
|
sie bringen zusammen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concilier
|
ich werde zusammengebracht |
| 2. Person Singular |
concilieris conciliere
|
du werdest zusammengebracht |
| 3. Person Singular |
concilietur
|
er/sie/es werde zusammengebracht |
| 1. Person Plural |
conciliemur
|
wir werden zusammengebracht |
| 2. Person Plural |
conciliemini
|
ihr werdet zusammengebracht |
| 3. Person Plural |
concilientur
|
sie werden zusammengebracht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabam
|
ich brachte zusammen |
| 2. Person Singular |
conciliabas
|
du brachtest zusammen |
| 3. Person Singular |
conciliabat
|
er/sie/es brachte zusammen |
| 1. Person Plural |
conciliabamus
|
wir brachten zusammen |
| 2. Person Plural |
conciliabatis
|
ihr brachtet zusammen |
| 3. Person Plural |
conciliabant
|
sie brachten zusammen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabar
|
ich wurde zusammengebracht |
| 2. Person Singular |
conciliabaris conciliabare
|
du wurdest zusammengebracht |
| 3. Person Singular |
conciliabatur
|
er/sie/es wurde zusammengebracht |
| 1. Person Plural |
conciliabamur
|
wir wurden zusammengebracht |
| 2. Person Plural |
conciliabamini
|
ihr wurdet zusammengebracht |
| 3. Person Plural |
conciliabantur
|
sie wurden zusammengebracht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarem
|
ich brächte zusammen |
| 2. Person Singular |
conciliares
|
du brächtest zusammen |
| 3. Person Singular |
conciliaret
|
er/sie/es brächte zusammen |
| 1. Person Plural |
conciliaremus
|
wir brächten zusammen |
| 2. Person Plural |
conciliaretis
|
ihr brächtet zusammen |
| 3. Person Plural |
conciliarent
|
sie brächten zusammen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliarer
|
ich würde zusammengebracht |
| 2. Person Singular |
conciliareris conciliarere
|
du würdest zusammengebracht |
| 3. Person Singular |
conciliaretur
|
er/sie/es würde zusammengebracht |
| 1. Person Plural |
conciliaremur
|
wir würden zusammengebracht |
| 2. Person Plural |
conciliaremini
|
ihr würdet zusammengebracht |
| 3. Person Plural |
conciliarentur
|
sie würden zusammengebracht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabo
|
ich werde zusammenbringen |
| 2. Person Singular |
conciliabis
|
du wirst zusammenbringen |
| 3. Person Singular |
conciliabit
|
er/sie/es wird zusammenbringen |
| 1. Person Plural |
conciliabimus
|
wir werden zusammenbringen |
| 2. Person Plural |
conciliabitis
|
ihr werdet zusammenbringen |
| 3. Person Plural |
conciliabunt
|
sie werden zusammenbringen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliabor
|
ich werde zusammengebracht |
| 2. Person Singular |
conciliaberis conciliabere
|
du wirst zusammengebracht |
| 3. Person Singular |
conciliabitur
|
er/sie/es wird zusammengebracht |
| 1. Person Plural |
conciliabimur
|
wir werden zusammengebracht |
| 2. Person Plural |
conciliabimini
|
ihr werdet zusammengebracht |
| 3. Person Plural |
conciliabuntur
|
sie werden zusammengebracht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavi
|
ich habe zusammengebracht |
| 2. Person Singular |
conciliavisti
|
du hast zusammengebracht |
| 3. Person Singular |
conciliavit
|
er/sie/es hat zusammengebracht |
| 1. Person Plural |
conciliavimus
|
wir haben zusammengebracht |
| 2. Person Plural |
conciliavistis
|
ihr habt zusammengebracht |
| 3. Person Plural |
conciliaverunt conciliavere
|
sie haben zusammengebracht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sum
|
ich bin zusammengebracht worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus es
|
du bist zusammengebracht worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus est
|
er/sie/es ist zusammengebracht worden |
| 1. Person Plural |
conciliati sumus
|
wir sind zusammengebracht worden |
| 2. Person Plural |
conciliati estis
|
ihr seid zusammengebracht worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sunt
|
sie sind zusammengebracht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaverim
|
ich habe zusammengebracht |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du habest zusammengebracht |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es habe zusammengebracht |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir haben zusammengebracht |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr habet zusammengebracht |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie haben zusammengebracht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus sim
|
ich sei zusammengebracht worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus sis
|
du seiest zusammengebracht worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus sit
|
er/sie/es sei zusammengebracht worden |
| 1. Person Plural |
conciliati simus
|
wir seien zusammengebracht worden |
| 2. Person Plural |
conciliati sitis
|
ihr seiet zusammengebracht worden |
| 3. Person Plural |
conciliati sint
|
sie seien zusammengebracht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliaveram
|
ich hatte zusammengebracht |
| 2. Person Singular |
conciliaveras
|
du hattest zusammengebracht |
| 3. Person Singular |
conciliaverat
|
er/sie/es hatte zusammengebracht |
| 1. Person Plural |
conciliaveramus
|
wir hatten zusammengebracht |
| 2. Person Plural |
conciliaveratis
|
ihr hattet zusammengebracht |
| 3. Person Plural |
conciliaverant
|
sie hatten zusammengebracht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus eram
|
ich war zusammengebracht worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus eras
|
du warst zusammengebracht worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus erat
|
er/sie/es war zusammengebracht worden |
| 1. Person Plural |
conciliati eramus
|
wir waren zusammengebracht worden |
| 2. Person Plural |
conciliati eratis
|
ihr warst zusammengebracht worden |
| 3. Person Plural |
conciliati erant
|
sie waren zusammengebracht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavissem
|
ich hätte zusammengebracht |
| 2. Person Singular |
conciliavisses
|
du hättest zusammengebracht |
| 3. Person Singular |
conciliavisset
|
er/sie/es hätte zusammengebracht |
| 1. Person Plural |
conciliavissemus
|
wir hätten zusammengebracht |
| 2. Person Plural |
conciliavissetis
|
ihr hättet zusammengebracht |
| 3. Person Plural |
conciliavissent
|
sie hätten zusammengebracht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus essem
|
ich wäre zusammengebracht worden |
| 2. Person Singular |
conciliatus esses
|
du wärest zusammengebracht worden |
| 3. Person Singular |
conciliatus esset
|
er/sie/es wäre zusammengebracht worden |
| 1. Person Plural |
conciliati essemus
|
wir wären zusammengebracht worden |
| 2. Person Plural |
conciliati essetis
|
ihr wäret zusammengebracht worden |
| 3. Person Plural |
conciliati essent
|
sie wären zusammengebracht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliavero
|
ich werde zusammengebracht haben |
| 2. Person Singular |
conciliaveris
|
du wirst zusammengebracht haben |
| 3. Person Singular |
conciliaverit
|
er/sie/es wird zusammengebracht haben |
| 1. Person Plural |
conciliaverimus
|
wir werden zusammengebracht haben |
| 2. Person Plural |
conciliaveritis
|
ihr werdet zusammengebracht haben |
| 3. Person Plural |
conciliaverint
|
sie werden zusammengebracht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conciliatus ero
|
ich werde zusammengebracht worden sein |
| 2. Person Singular |
conciliatus eris
|
du werdest zusammengebracht worden sein |
| 3. Person Singular |
conciliatus erit
|
er/sie/es werde zusammengebracht worden sein |
| 1. Person Plural |
conciliati erimus
|
wir werden zusammengebracht worden sein |
| 2. Person Plural |
conciliati eritis
|
ihr werdet zusammengebracht worden sein |
| 3. Person Plural |
conciliati erunt
|
sie werden zusammengebracht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliare
|
zusammenbringen |
| Vorzeitigkeit |
conciliavisse
|
zusammengebracht haben |
| Nachzeitigkeit |
conciliaturum esse
|
zusammenbringen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conciliari conciliarier
|
zusammengebracht werden |
| Vorzeitigkeit |
conciliatum esse
|
zusammengebracht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conciliatum iri
|
künftig zusammengebracht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
concilia
|
bringe zusammen; bringe zusammn! |
| 2. Person Plural |
conciliate
|
bringt zusammen! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conciliato
|
| 3. Person Singular |
conciliato
|
| 2. Person Plural |
conciliatote
|
| 3. Person Plural |
concilianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conciliare
|
das Zusammenbringen |
| Genitiv |
conciliandi
|
des Zusammenbringens |
| Dativ |
conciliando
|
dem Zusammenbringen |
| Akkusativ |
conciliandum
|
das Zusammenbringen |
| Ablativ |
conciliando
|
durch das Zusammenbringen |
| Vokativ |
conciliande
|
Zusammenbringen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliandus
|
concilianda
|
conciliandum
|
| Genitiv |
conciliandi
|
conciliandae
|
conciliandi
|
| Dativ |
conciliando
|
conciliandae
|
conciliando
|
| Akkusativ |
conciliandum
|
conciliandam
|
conciliandum
|
| Ablativ |
conciliando
|
concilianda
|
conciliando
|
| Vokativ |
conciliande
|
concilianda
|
conciliandum
|
Plural
| Nominativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
| Genitiv |
conciliandorum
|
conciliandarum
|
conciliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conciliandos
|
conciliandas
|
concilianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conciliandi
|
conciliandae
|
concilianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
| Genitiv |
conciliantis
|
conciliantis
|
conciliantis
|
| Dativ |
concilianti
|
concilianti
|
concilianti
|
| Akkusativ |
conciliantem
|
conciliantem
|
concilians
|
| Ablativ |
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
concilianti conciliante
|
| Vokativ |
concilians
|
concilians
|
concilians
|
Plural
| Nominativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Genitiv |
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
conciliantium conciliantum
|
| Dativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Akkusativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
| Ablativ |
conciliantibus
|
conciliantibus
|
conciliantibus
|
| Vokativ |
conciliantes
|
conciliantes
|
conciliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliatus
|
conciliata
|
conciliatum
|
| Genitiv |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliati
|
| Dativ |
conciliato
|
conciliatae
|
conciliato
|
| Akkusativ |
conciliatum
|
conciliatam
|
conciliatum
|
| Ablativ |
conciliato
|
conciliata
|
conciliato
|
| Vokativ |
conciliate
|
conciliata
|
conciliatum
|
Plural
| Nominativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
| Genitiv |
conciliatorum
|
conciliatarum
|
conciliatorum
|
| Dativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Akkusativ |
conciliatos
|
conciliatas
|
conciliata
|
| Ablativ |
conciliatis
|
conciliatis
|
conciliatis
|
| Vokativ |
conciliati
|
conciliatae
|
conciliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conciliaturus
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
| Genitiv |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliaturi
|
| Dativ |
conciliaturo
|
conciliaturae
|
conciliaturo
|
| Akkusativ |
conciliaturum
|
conciliaturam
|
conciliaturum
|
| Ablativ |
conciliaturo
|
conciliatura
|
conciliaturo
|
| Vokativ |
conciliature
|
conciliatura
|
conciliaturum
|
Plural
| Nominativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
| Genitiv |
conciliaturorum
|
conciliaturarum
|
conciliaturorum
|
| Dativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Akkusativ |
conciliaturos
|
conciliaturas
|
conciliatura
|
| Ablativ |
conciliaturis
|
conciliaturis
|
conciliaturis
|
| Vokativ |
conciliaturi
|
conciliaturae
|
conciliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conciliatum
|
conciliatu
|