Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | conciono 
 | ich predige | 
  
    | 2. Person Singular | concionas 
 | du predigst | 
  
    | 3. Person Singular | concionat 
 | er/sie/es predigt | 
  
    | 1. Person Plural | concionamus 
 | wir predigen | 
  
    | 2. Person Plural | concionatis 
 | ihr predigt | 
  
    | 3. Person Plural | concionant 
 | sie predigen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionor 
 | ich werde gepredigt | 
  
    | 2. Person Singular | concionaris concionare
 
 | du wirst gepredigt | 
  
    | 3. Person Singular | concionatur 
 | er/sie/es wird gepredigt | 
  
    | 1. Person Plural | concionamur 
 | wir werden gepredigt | 
  
    | 2. Person Plural | concionamini 
 | ihr werdet gepredigt | 
  
    | 3. Person Plural | concionantur 
 | sie werden gepredigt | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionem 
 | ich predige | 
  
    | 2. Person Singular | conciones 
 | du predigest | 
  
    | 3. Person Singular | concionet 
 | er/sie/es predige | 
  
    | 1. Person Plural | concionemus 
 | wir predigen | 
  
    | 2. Person Plural | concionetis 
 | ihr prediget | 
  
    | 3. Person Plural | concionent 
 | sie predigen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concioner 
 | ich werde gepredigt | 
  
    | 2. Person Singular | concioneris concionere
 
 | du werdest gepredigt | 
  
    | 3. Person Singular | concionetur 
 | er/sie/es werde gepredigt | 
  
    | 1. Person Plural | concionemur 
 | wir werden gepredigt | 
  
    | 2. Person Plural | concionemini 
 | ihr werdet gepredigt | 
  
    | 3. Person Plural | concionentur 
 | sie werden gepredigt | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabam 
 | ich predigte | 
  
    | 2. Person Singular | concionabas 
 | du predigtest | 
  
    | 3. Person Singular | concionabat 
 | er/sie/es predigte | 
  
    | 1. Person Plural | concionabamus 
 | wir predigten | 
  
    | 2. Person Plural | concionabatis 
 | ihr predigtet | 
  
    | 3. Person Plural | concionabant 
 | sie predigten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabar 
 | ich wurde gepredigt | 
  
    | 2. Person Singular | concionabaris concionabare
 
 | du wurdest gepredigt | 
  
    | 3. Person Singular | concionabatur 
 | er/sie/es wurde gepredigt | 
  
    | 1. Person Plural | concionabamur 
 | wir wurden gepredigt | 
  
    | 2. Person Plural | concionabamini 
 | ihr wurdet gepredigt | 
  
    | 3. Person Plural | concionabantur 
 | sie wurden gepredigt | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionarem 
 | ich predigte | 
  
    | 2. Person Singular | concionares 
 | du predigtest | 
  
    | 3. Person Singular | concionaret 
 | er/sie/es predigte | 
  
    | 1. Person Plural | concionaremus 
 | wir predigten | 
  
    | 2. Person Plural | concionaretis 
 | ihr predigtet | 
  
    | 3. Person Plural | concionarent 
 | sie predigten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionarer 
 | ich würde gepredigt | 
  
    | 2. Person Singular | concionareris concionarere
 
 | du würdest gepredigt | 
  
    | 3. Person Singular | concionaretur 
 | er/sie/es würde gepredigt | 
  
    | 1. Person Plural | concionaremur 
 | wir würden gepredigt | 
  
    | 2. Person Plural | concionaremini 
 | ihr würdet gepredigt | 
  
    | 3. Person Plural | concionarentur 
 | sie würden gepredigt | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabo 
 | ich werde predigen | 
  
    | 2. Person Singular | concionabis 
 | du wirst predigen | 
  
    | 3. Person Singular | concionabit 
 | er/sie/es wird predigen | 
  
    | 1. Person Plural | concionabimus 
 | wir werden predigen | 
  
    | 2. Person Plural | concionabitis 
 | ihr werdet predigen | 
  
    | 3. Person Plural | concionabunt 
 | sie werden predigen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabor 
 | ich werde gepredigt | 
  
    | 2. Person Singular | concionaberis concionabere
 
 | du wirst gepredigt | 
  
    | 3. Person Singular | concionabitur 
 | er/sie/es wird gepredigt | 
  
    | 1. Person Plural | concionabimur 
 | wir werden gepredigt | 
  
    | 2. Person Plural | concionabimini 
 | ihr werdet gepredigt | 
  
    | 3. Person Plural | concionabuntur 
 | sie werden gepredigt | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe gepredigt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hast gepredigt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hat gepredigt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben gepredigt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habt gepredigt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben gepredigt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus sum 
 | ich bin gepredigt worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus es 
 | du bist gepredigt worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus est 
 | er/sie/es ist gepredigt worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati sumus 
 | wir sind gepredigt worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati estis 
 | ihr seid gepredigt worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati sunt 
 | sie sind gepredigt worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe gepredigt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du habest gepredigt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es habe gepredigt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben gepredigt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habet gepredigt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben gepredigt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus sim 
 | ich sei gepredigt worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus sis 
 | du seiest gepredigt worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus sit 
 | er/sie/es sei gepredigt worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati simus 
 | wir seien gepredigt worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati sitis 
 | ihr seiet gepredigt worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati sint 
 | sie seien gepredigt worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hatte gepredigt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hattest gepredigt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hatte gepredigt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hatten gepredigt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hattet gepredigt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hatten gepredigt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus eram 
 | ich war gepredigt worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus eras 
 | du warst gepredigt worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus erat 
 | er/sie/es war gepredigt worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati eramus 
 | wir waren gepredigt worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati eratis 
 | ihr warst gepredigt worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati erant 
 | sie waren gepredigt worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hätte gepredigt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hättest gepredigt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hätte gepredigt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hätten gepredigt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hättet gepredigt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hätten gepredigt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus essem 
 | ich wäre gepredigt worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus esses 
 | du wärest gepredigt worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus esset 
 | er/sie/es wäre gepredigt worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati essemus 
 | wir wären gepredigt worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati essetis 
 | ihr wäret gepredigt worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati essent 
 | sie wären gepredigt worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich werde gepredigt haben | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du wirst gepredigt haben | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es wird gepredigt haben | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir werden gepredigt haben | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr werdet gepredigt haben | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie werden gepredigt haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus ero 
 | ich werde gepredigt worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus eris 
 | du werdest gepredigt worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus erit 
 | er/sie/es werde gepredigt worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | concionati erimus 
 | wir werden gepredigt worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | concionati eritis 
 | ihr werdet gepredigt worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | concionati erunt 
 | sie werden gepredigt worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | concionare 
 | predigen | 
  
    | Vorzeitigkeit | existiert nicht | gepredigt haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | concionaturum esse 
 | predigen werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | concionari concionarier
 
 | gepredigt werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | concionatum esse 
 | gepredigt worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | concionatum iri 
 | künftig gepredigt werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | conciona 
 | predige! | 
  
    | 2. Person Plural | concionate 
 | predigt! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | concionato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | concionato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | concionatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | concionanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | concionare 
 | das Predigen | 
  
    | Genitiv | concionandi 
 | des Predigens | 
  
    | Dativ | concionando 
 | dem Predigen | 
  
  
    | Akkusativ | concionandum 
 | das Predigen | 
  
    | Ablativ | concionando 
 | durch das Predigen | 
  
    | Vokativ | concionande 
 | Predigen! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionandus 
 | concionanda 
 | concionandum 
 | 
  
    | Genitiv | concionandi 
 | concionandae 
 | concionandi 
 | 
  
    | Dativ | concionando 
 | concionandae 
 | concionando 
 | 
  
    | Akkusativ | concionandum 
 | concionandam 
 | concionandum 
 | 
  
    | Ablativ | concionando 
 | concionanda 
 | concionando 
 | 
  
    | Vokativ | concionande 
 | concionanda 
 | concionandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | concionandi 
 | concionandae 
 | concionanda 
 | 
  
    | Genitiv | concionandorum 
 | concionandarum 
 | concionandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | concionandos 
 | concionandas 
 | concionanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | concionandi 
 | concionandae 
 | concionanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionans 
 | concionans 
 | concionans 
 | 
  
    | Genitiv | concionantis 
 | concionantis 
 | concionantis 
 | 
  
    | Dativ | concionanti 
 | concionanti 
 | concionanti 
 | 
  
    | Akkusativ | concionantem 
 | concionantem 
 | concionans 
 | 
  
    | Ablativ | concionanti concionante
 
 | concionanti concionante
 
 | concionanti concionante
 
 | 
  
    | Vokativ | concionans 
 | concionans 
 | concionans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | concionantes 
 | concionantes 
 | concionantia 
 | 
  
    | Genitiv | concionantium concionantum
 
 | concionantium concionantum
 
 | concionantium concionantum
 
 | 
  
    | Dativ | concionantibus 
 | concionantibus 
 | concionantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | concionantes 
 | concionantes 
 | concionantia 
 | 
  
    | Ablativ | concionantibus 
 | concionantibus 
 | concionantibus 
 | 
  
    | Vokativ | concionantes 
 | concionantes 
 | concionantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionatus 
 | concionata 
 | concionatum 
 | 
  
    | Genitiv | concionati 
 | concionatae 
 | concionati 
 | 
  
    | Dativ | concionato 
 | concionatae 
 | concionato 
 | 
  
    | Akkusativ | concionatum 
 | concionatam 
 | concionatum 
 | 
  
    | Ablativ | concionato 
 | concionata 
 | concionato 
 | 
  
    | Vokativ | concionate 
 | concionata 
 | concionatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | concionati 
 | concionatae 
 | concionata 
 | 
  
    | Genitiv | concionatorum 
 | concionatarum 
 | concionatorum 
 | 
  
    | Dativ | concionatis 
 | concionatis 
 | concionatis 
 | 
  
    | Akkusativ | concionatos 
 | concionatas 
 | concionata 
 | 
  
    | Ablativ | concionatis 
 | concionatis 
 | concionatis 
 | 
  
    | Vokativ | concionati 
 | concionatae 
 | concionata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionaturus 
 | concionatura 
 | concionaturum 
 | 
  
    | Genitiv | concionaturi 
 | concionaturae 
 | concionaturi 
 | 
  
    | Dativ | concionaturo 
 | concionaturae 
 | concionaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | concionaturum 
 | concionaturam 
 | concionaturum 
 | 
  
    | Ablativ | concionaturo 
 | concionatura 
 | concionaturo 
 | 
  
    | Vokativ | concionature 
 | concionatura 
 | concionaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | concionaturi 
 | concionaturae 
 | concionatura 
 | 
  
    | Genitiv | concionaturorum 
 | concionaturarum 
 | concionaturorum 
 | 
  
    | Dativ | concionaturis 
 | concionaturis 
 | concionaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | concionaturos 
 | concionaturas 
 | concionatura 
 | 
  
    | Ablativ | concionaturis 
 | concionaturis 
 | concionaturis 
 | 
  
    | Vokativ | concionaturi 
 | concionaturae 
 | concionatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | concionatum 
 | concionatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | conciono 
 | ich rede | 
  
    | 2. Person Singular | concionas 
 | du redest | 
  
    | 3. Person Singular | concionat 
 | er/sie/es redet | 
  
    | 1. Person Plural | concionamus 
 | wir reden | 
  
    | 2. Person Plural | concionatis 
 | ihr redet | 
  
    | 3. Person Plural | concionant 
 | sie reden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionor 
 | ich werde geredet | 
  
    | 2. Person Singular | concionaris concionare
 
 | du wirst geredet | 
  
    | 3. Person Singular | concionatur 
 | er/sie/es wird geredet | 
  
    | 1. Person Plural | concionamur 
 | wir werden geredet | 
  
    | 2. Person Plural | concionamini 
 | ihr werdet geredet | 
  
    | 3. Person Plural | concionantur 
 | sie werden geredet | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionem 
 | ich rede | 
  
    | 2. Person Singular | conciones 
 | du redest | 
  
    | 3. Person Singular | concionet 
 | er/sie/es rede | 
  
    | 1. Person Plural | concionemus 
 | wir reden | 
  
    | 2. Person Plural | concionetis 
 | ihr redet | 
  
    | 3. Person Plural | concionent 
 | sie reden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concioner 
 | ich werde geredet | 
  
    | 2. Person Singular | concioneris concionere
 
 | du werdest geredet | 
  
    | 3. Person Singular | concionetur 
 | er/sie/es werde geredet | 
  
    | 1. Person Plural | concionemur 
 | wir werden geredet | 
  
    | 2. Person Plural | concionemini 
 | ihr werdet geredet | 
  
    | 3. Person Plural | concionentur 
 | sie werden geredet | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabam 
 | ich redete | 
  
    | 2. Person Singular | concionabas 
 | du redetest | 
  
    | 3. Person Singular | concionabat 
 | er/sie/es redete | 
  
    | 1. Person Plural | concionabamus 
 | wir redeten | 
  
    | 2. Person Plural | concionabatis 
 | ihr redetet | 
  
    | 3. Person Plural | concionabant 
 | sie redeten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabar 
 | ich wurde geredet | 
  
    | 2. Person Singular | concionabaris concionabare
 
 | du wurdest geredet | 
  
    | 3. Person Singular | concionabatur 
 | er/sie/es wurde geredet | 
  
    | 1. Person Plural | concionabamur 
 | wir wurden geredet | 
  
    | 2. Person Plural | concionabamini 
 | ihr wurdet geredet | 
  
    | 3. Person Plural | concionabantur 
 | sie wurden geredet | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionarem 
 | ich redete | 
  
    | 2. Person Singular | concionares 
 | du redetest | 
  
    | 3. Person Singular | concionaret 
 | er/sie/es redete | 
  
    | 1. Person Plural | concionaremus 
 | wir redeten | 
  
    | 2. Person Plural | concionaretis 
 | ihr redetet | 
  
    | 3. Person Plural | concionarent 
 | sie redeten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionarer 
 | ich würde geredet | 
  
    | 2. Person Singular | concionareris concionarere
 
 | du würdest geredet | 
  
    | 3. Person Singular | concionaretur 
 | er/sie/es würde geredet | 
  
    | 1. Person Plural | concionaremur 
 | wir würden geredet | 
  
    | 2. Person Plural | concionaremini 
 | ihr würdet geredet | 
  
    | 3. Person Plural | concionarentur 
 | sie würden geredet | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabo 
 | ich werde reden | 
  
    | 2. Person Singular | concionabis 
 | du wirst reden | 
  
    | 3. Person Singular | concionabit 
 | er/sie/es wird reden | 
  
    | 1. Person Plural | concionabimus 
 | wir werden reden | 
  
    | 2. Person Plural | concionabitis 
 | ihr werdet reden | 
  
    | 3. Person Plural | concionabunt 
 | sie werden reden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabor 
 | ich werde geredet | 
  
    | 2. Person Singular | concionaberis concionabere
 
 | du wirst geredet | 
  
    | 3. Person Singular | concionabitur 
 | er/sie/es wird geredet | 
  
    | 1. Person Plural | concionabimur 
 | wir werden geredet | 
  
    | 2. Person Plural | concionabimini 
 | ihr werdet geredet | 
  
    | 3. Person Plural | concionabuntur 
 | sie werden geredet | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe geredet | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hast geredet | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hat geredet | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben geredet | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habt geredet | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben geredet | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus sum 
 | ich bin geredet worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus es 
 | du bist geredet worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus est 
 | er/sie/es ist geredet worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati sumus 
 | wir sind geredet worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati estis 
 | ihr seid geredet worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati sunt 
 | sie sind geredet worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe geredet | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du habest geredet | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es habe geredet | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben geredet | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habet geredet | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben geredet | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus sim 
 | ich sei geredet worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus sis 
 | du seiest geredet worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus sit 
 | er/sie/es sei geredet worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati simus 
 | wir seien geredet worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati sitis 
 | ihr seiet geredet worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati sint 
 | sie seien geredet worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hatte geredet | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hattest geredet | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hatte geredet | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hatten geredet | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hattet geredet | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hatten geredet | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus eram 
 | ich war geredet worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus eras 
 | du warst geredet worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus erat 
 | er/sie/es war geredet worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati eramus 
 | wir waren geredet worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati eratis 
 | ihr warst geredet worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati erant 
 | sie waren geredet worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hätte geredet | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hättest geredet | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hätte geredet | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hätten geredet | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hättet geredet | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hätten geredet | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus essem 
 | ich wäre geredet worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus esses 
 | du wärest geredet worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus esset 
 | er/sie/es wäre geredet worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati essemus 
 | wir wären geredet worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati essetis 
 | ihr wäret geredet worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati essent 
 | sie wären geredet worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich werde geredet haben | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du wirst geredet haben | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es wird geredet haben | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir werden geredet haben | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr werdet geredet haben | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie werden geredet haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus ero 
 | ich werde geredet worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus eris 
 | du werdest geredet worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus erit 
 | er/sie/es werde geredet worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | concionati erimus 
 | wir werden geredet worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | concionati eritis 
 | ihr werdet geredet worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | concionati erunt 
 | sie werden geredet worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | concionare 
 | reden | 
  
    | Vorzeitigkeit | existiert nicht | geredet haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | concionaturum esse 
 | reden werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | concionari concionarier
 
 | geredet werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | concionatum esse 
 | geredet worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | concionatum iri 
 | künftig geredet werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | conciona 
 | rede! | 
  
    | 2. Person Plural | concionate 
 | redet! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | concionato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | concionato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | concionatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | concionanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | concionare 
 | das Reden | 
  
    | Genitiv | concionandi 
 | des Redens | 
  
    | Dativ | concionando 
 | dem Reden | 
  
  
    | Akkusativ | concionandum 
 | das Reden | 
  
    | Ablativ | concionando 
 | durch das Reden | 
  
    | Vokativ | concionande 
 | Reden! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionandus 
 | concionanda 
 | concionandum 
 | 
  
    | Genitiv | concionandi 
 | concionandae 
 | concionandi 
 | 
  
    | Dativ | concionando 
 | concionandae 
 | concionando 
 | 
  
    | Akkusativ | concionandum 
 | concionandam 
 | concionandum 
 | 
  
    | Ablativ | concionando 
 | concionanda 
 | concionando 
 | 
  
    | Vokativ | concionande 
 | concionanda 
 | concionandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | concionandi 
 | concionandae 
 | concionanda 
 | 
  
    | Genitiv | concionandorum 
 | concionandarum 
 | concionandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | concionandos 
 | concionandas 
 | concionanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | concionandi 
 | concionandae 
 | concionanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionans 
 | concionans 
 | concionans 
 | 
  
    | Genitiv | concionantis 
 | concionantis 
 | concionantis 
 | 
  
    | Dativ | concionanti 
 | concionanti 
 | concionanti 
 | 
  
    | Akkusativ | concionantem 
 | concionantem 
 | concionans 
 | 
  
    | Ablativ | concionanti concionante
 
 | concionanti concionante
 
 | concionanti concionante
 
 | 
  
    | Vokativ | concionans 
 | concionans 
 | concionans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | concionantes 
 | concionantes 
 | concionantia 
 | 
  
    | Genitiv | concionantium concionantum
 
 | concionantium concionantum
 
 | concionantium concionantum
 
 | 
  
    | Dativ | concionantibus 
 | concionantibus 
 | concionantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | concionantes 
 | concionantes 
 | concionantia 
 | 
  
    | Ablativ | concionantibus 
 | concionantibus 
 | concionantibus 
 | 
  
    | Vokativ | concionantes 
 | concionantes 
 | concionantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionatus 
 | concionata 
 | concionatum 
 | 
  
    | Genitiv | concionati 
 | concionatae 
 | concionati 
 | 
  
    | Dativ | concionato 
 | concionatae 
 | concionato 
 | 
  
    | Akkusativ | concionatum 
 | concionatam 
 | concionatum 
 | 
  
    | Ablativ | concionato 
 | concionata 
 | concionato 
 | 
  
    | Vokativ | concionate 
 | concionata 
 | concionatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | concionati 
 | concionatae 
 | concionata 
 | 
  
    | Genitiv | concionatorum 
 | concionatarum 
 | concionatorum 
 | 
  
    | Dativ | concionatis 
 | concionatis 
 | concionatis 
 | 
  
    | Akkusativ | concionatos 
 | concionatas 
 | concionata 
 | 
  
    | Ablativ | concionatis 
 | concionatis 
 | concionatis 
 | 
  
    | Vokativ | concionati 
 | concionatae 
 | concionata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionaturus 
 | concionatura 
 | concionaturum 
 | 
  
    | Genitiv | concionaturi 
 | concionaturae 
 | concionaturi 
 | 
  
    | Dativ | concionaturo 
 | concionaturae 
 | concionaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | concionaturum 
 | concionaturam 
 | concionaturum 
 | 
  
    | Ablativ | concionaturo 
 | concionatura 
 | concionaturo 
 | 
  
    | Vokativ | concionature 
 | concionatura 
 | concionaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | concionaturi 
 | concionaturae 
 | concionatura 
 | 
  
    | Genitiv | concionaturorum 
 | concionaturarum 
 | concionaturorum 
 | 
  
    | Dativ | concionaturis 
 | concionaturis 
 | concionaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | concionaturos 
 | concionaturas 
 | concionatura 
 | 
  
    | Ablativ | concionaturis 
 | concionaturis 
 | concionaturis 
 | 
  
    | Vokativ | concionaturi 
 | concionaturae 
 | concionatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | concionatum 
 | concionatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | conciono 
 | ich versammle | 
  
    | 2. Person Singular | concionas 
 | du versammelst | 
  
    | 3. Person Singular | concionat 
 | er/sie/es versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | concionamus 
 | wir versammeln | 
  
    | 2. Person Plural | concionatis 
 | ihr versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | concionant 
 | sie versammeln | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionor 
 | ich werde versammelt | 
  
    | 2. Person Singular | concionaris concionare
 
 | du wirst versammelt | 
  
    | 3. Person Singular | concionatur 
 | er/sie/es wird versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | concionamur 
 | wir werden versammelt | 
  
    | 2. Person Plural | concionamini 
 | ihr werdet versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | concionantur 
 | sie werden versammelt | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionem 
 | ich versammle | 
  
    | 2. Person Singular | conciones 
 | du versammlest | 
  
    | 3. Person Singular | concionet 
 | er/sie/es versammle | 
  
    | 1. Person Plural | concionemus 
 | wir versammlen | 
  
    | 2. Person Plural | concionetis 
 | ihr versammlet | 
  
    | 3. Person Plural | concionent 
 | sie versammlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concioner 
 | ich werde versammelt | 
  
    | 2. Person Singular | concioneris concionere
 
 | du werdest versammelt | 
  
    | 3. Person Singular | concionetur 
 | er/sie/es werde versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | concionemur 
 | wir werden versammelt | 
  
    | 2. Person Plural | concionemini 
 | ihr werdet versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | concionentur 
 | sie werden versammelt | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabam 
 | ich versammelte | 
  
    | 2. Person Singular | concionabas 
 | du versammeltest | 
  
    | 3. Person Singular | concionabat 
 | er/sie/es versammelte | 
  
    | 1. Person Plural | concionabamus 
 | wir versammelten | 
  
    | 2. Person Plural | concionabatis 
 | ihr versammeltet | 
  
    | 3. Person Plural | concionabant 
 | sie versammelten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabar 
 | ich wurde versammelt | 
  
    | 2. Person Singular | concionabaris concionabare
 
 | du wurdest versammelt | 
  
    | 3. Person Singular | concionabatur 
 | er/sie/es wurde versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | concionabamur 
 | wir wurden versammelt | 
  
    | 2. Person Plural | concionabamini 
 | ihr wurdet versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | concionabantur 
 | sie wurden versammelt | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionarem 
 | ich versammelte | 
  
    | 2. Person Singular | concionares 
 | du versammeltest | 
  
    | 3. Person Singular | concionaret 
 | er/sie/es versammelte | 
  
    | 1. Person Plural | concionaremus 
 | wir versammelten | 
  
    | 2. Person Plural | concionaretis 
 | ihr versammeltet | 
  
    | 3. Person Plural | concionarent 
 | sie versammelten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionarer 
 | ich würde versammelt | 
  
    | 2. Person Singular | concionareris concionarere
 
 | du würdest versammelt | 
  
    | 3. Person Singular | concionaretur 
 | er/sie/es würde versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | concionaremur 
 | wir würden versammelt | 
  
    | 2. Person Plural | concionaremini 
 | ihr würdet versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | concionarentur 
 | sie würden versammelt | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabo 
 | ich werde versammeln | 
  
    | 2. Person Singular | concionabis 
 | du wirst versammeln | 
  
    | 3. Person Singular | concionabit 
 | er/sie/es wird versammeln | 
  
    | 1. Person Plural | concionabimus 
 | wir werden versammeln | 
  
    | 2. Person Plural | concionabitis 
 | ihr werdet versammeln | 
  
    | 3. Person Plural | concionabunt 
 | sie werden versammeln | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionabor 
 | ich werde versammelt | 
  
    | 2. Person Singular | concionaberis concionabere
 
 | du wirst versammelt | 
  
    | 3. Person Singular | concionabitur 
 | er/sie/es wird versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | concionabimur 
 | wir werden versammelt | 
  
    | 2. Person Plural | concionabimini 
 | ihr werdet versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | concionabuntur 
 | sie werden versammelt | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe versammelt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hast versammelt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hat versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben versammelt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habt versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben versammelt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus sum 
 | ich bin versammelt worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus es 
 | du bist versammelt worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus est 
 | er/sie/es ist versammelt worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati sumus 
 | wir sind versammelt worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati estis 
 | ihr seid versammelt worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati sunt 
 | sie sind versammelt worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich habe versammelt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du habest versammelt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es habe versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir haben versammelt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr habet versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie haben versammelt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus sim 
 | ich sei versammelt worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus sis 
 | du seiest versammelt worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus sit 
 | er/sie/es sei versammelt worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati simus 
 | wir seien versammelt worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati sitis 
 | ihr seiet versammelt worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati sint 
 | sie seien versammelt worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hatte versammelt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hattest versammelt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hatte versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hatten versammelt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hattet versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hatten versammelt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus eram 
 | ich war versammelt worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus eras 
 | du warst versammelt worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus erat 
 | er/sie/es war versammelt worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati eramus 
 | wir waren versammelt worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati eratis 
 | ihr warst versammelt worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati erant 
 | sie waren versammelt worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich hätte versammelt | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du hättest versammelt | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es hätte versammelt | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir hätten versammelt | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr hättet versammelt | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie hätten versammelt | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus essem 
 | ich wäre versammelt worden | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus esses 
 | du wärest versammelt worden | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus esset 
 | er/sie/es wäre versammelt worden | 
  
    | 1. Person Plural | concionati essemus 
 | wir wären versammelt worden | 
  
    | 2. Person Plural | concionati essetis 
 | ihr wäret versammelt worden | 
  
    | 3. Person Plural | concionati essent 
 | sie wären versammelt worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | existiert nicht | ich werde versammelt haben | 
  
    | 2. Person Singular | existiert nicht | du wirst versammelt haben | 
  
    | 3. Person Singular | existiert nicht | er/sie/es wird versammelt haben | 
  
    | 1. Person Plural | existiert nicht | wir werden versammelt haben | 
  
    | 2. Person Plural | existiert nicht | ihr werdet versammelt haben | 
  
    | 3. Person Plural | existiert nicht | sie werden versammelt haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | concionatus ero 
 | ich werde versammelt worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | concionatus eris 
 | du werdest versammelt worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | concionatus erit 
 | er/sie/es werde versammelt worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | concionati erimus 
 | wir werden versammelt worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | concionati eritis 
 | ihr werdet versammelt worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | concionati erunt 
 | sie werden versammelt worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | concionare 
 | versammeln | 
  
    | Vorzeitigkeit | existiert nicht | versammelt haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | concionaturum esse 
 | versammeln werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | concionari concionarier
 
 | versammelt werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | concionatum esse 
 | versammelt worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | concionatum iri 
 | künftig versammelt werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | conciona 
 | versammle! | 
  
    | 2. Person Plural | concionate 
 | versammelt! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | concionato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | concionato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | concionatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | concionanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | concionare 
 | das Versammeln | 
  
    | Genitiv | concionandi 
 | des Versammelnes | 
  
    | Dativ | concionando 
 | dem Versammeln | 
  
  
    | Akkusativ | concionandum 
 | das Versammeln | 
  
    | Ablativ | concionando 
 | durch das Versammeln | 
  
    | Vokativ | concionande 
 | Versammeln! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionandus 
 | concionanda 
 | concionandum 
 | 
  
    | Genitiv | concionandi 
 | concionandae 
 | concionandi 
 | 
  
    | Dativ | concionando 
 | concionandae 
 | concionando 
 | 
  
    | Akkusativ | concionandum 
 | concionandam 
 | concionandum 
 | 
  
    | Ablativ | concionando 
 | concionanda 
 | concionando 
 | 
  
    | Vokativ | concionande 
 | concionanda 
 | concionandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | concionandi 
 | concionandae 
 | concionanda 
 | 
  
    | Genitiv | concionandorum 
 | concionandarum 
 | concionandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | concionandos 
 | concionandas 
 | concionanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | concionandi 
 | concionandae 
 | concionanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionans 
 | concionans 
 | concionans 
 | 
  
    | Genitiv | concionantis 
 | concionantis 
 | concionantis 
 | 
  
    | Dativ | concionanti 
 | concionanti 
 | concionanti 
 | 
  
    | Akkusativ | concionantem 
 | concionantem 
 | concionans 
 | 
  
    | Ablativ | concionanti concionante
 
 | concionanti concionante
 
 | concionanti concionante
 
 | 
  
    | Vokativ | concionans 
 | concionans 
 | concionans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | concionantes 
 | concionantes 
 | concionantia 
 | 
  
    | Genitiv | concionantium concionantum
 
 | concionantium concionantum
 
 | concionantium concionantum
 
 | 
  
    | Dativ | concionantibus 
 | concionantibus 
 | concionantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | concionantes 
 | concionantes 
 | concionantia 
 | 
  
    | Ablativ | concionantibus 
 | concionantibus 
 | concionantibus 
 | 
  
    | Vokativ | concionantes 
 | concionantes 
 | concionantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionatus 
 | concionata 
 | concionatum 
 | 
  
    | Genitiv | concionati 
 | concionatae 
 | concionati 
 | 
  
    | Dativ | concionato 
 | concionatae 
 | concionato 
 | 
  
    | Akkusativ | concionatum 
 | concionatam 
 | concionatum 
 | 
  
    | Ablativ | concionato 
 | concionata 
 | concionato 
 | 
  
    | Vokativ | concionate 
 | concionata 
 | concionatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | concionati 
 | concionatae 
 | concionata 
 | 
  
    | Genitiv | concionatorum 
 | concionatarum 
 | concionatorum 
 | 
  
    | Dativ | concionatis 
 | concionatis 
 | concionatis 
 | 
  
    | Akkusativ | concionatos 
 | concionatas 
 | concionata 
 | 
  
    | Ablativ | concionatis 
 | concionatis 
 | concionatis 
 | 
  
    | Vokativ | concionati 
 | concionatae 
 | concionata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | concionaturus 
 | concionatura 
 | concionaturum 
 | 
  
    | Genitiv | concionaturi 
 | concionaturae 
 | concionaturi 
 | 
  
    | Dativ | concionaturo 
 | concionaturae 
 | concionaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | concionaturum 
 | concionaturam 
 | concionaturum 
 | 
  
    | Ablativ | concionaturo 
 | concionatura 
 | concionaturo 
 | 
  
    | Vokativ | concionature 
 | concionatura 
 | concionaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | concionaturi 
 | concionaturae 
 | concionatura 
 | 
  
    | Genitiv | concionaturorum 
 | concionaturarum 
 | concionaturorum 
 | 
  
    | Dativ | concionaturis 
 | concionaturis 
 | concionaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | concionaturos 
 | concionaturas 
 | concionatura 
 | 
  
    | Ablativ | concionaturis 
 | concionaturis 
 | concionaturis 
 | 
  
    | Vokativ | concionaturi 
 | concionaturae 
 | concionatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | concionatum 
 | concionatu 
 |