Kurzübersicht

Latein Typ Flexionsart Form Deutsch
concionari Verb A-Konjugation Infinitiv predigen
reden
versammeln
concionari Verb A-Konjugation Präsens


Aufstellung aller Formen

Präsens Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular conciono
ich predige
2. Person Singular concionas
du predigst
3. Person Singular concionat
er/sie/es predigt
1. Person Plural concionamus
wir predigen
2. Person Plural concionatis
ihr predigt
3. Person Plural concionant
sie predigen
  Passiv  
1. Person Singular concionor
ich werde gepredigt
2. Person Singular concionaris
concionare
du wirst gepredigt
3. Person Singular concionatur
er/sie/es wird gepredigt
1. Person Plural concionamur
wir werden gepredigt
2. Person Plural concionamini
ihr werdet gepredigt
3. Person Plural concionantur
sie werden gepredigt

Präsens Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular concionem
ich predige
2. Person Singular conciones
du predigest
3. Person Singular concionet
er/sie/es predige
1. Person Plural concionemus
wir predigen
2. Person Plural concionetis
ihr prediget
3. Person Plural concionent
sie predigen
  Passiv  
1. Person Singular concioner
ich werde gepredigt
2. Person Singular concioneris
concionere
du werdest gepredigt
3. Person Singular concionetur
er/sie/es werde gepredigt
1. Person Plural concionemur
wir werden gepredigt
2. Person Plural concionemini
ihr werdet gepredigt
3. Person Plural concionentur
sie werden gepredigt

Imperfekt Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular concionabam
ich predigte
2. Person Singular concionabas
du predigtest
3. Person Singular concionabat
er/sie/es predigte
1. Person Plural concionabamus
wir predigten
2. Person Plural concionabatis
ihr predigtet
3. Person Plural concionabant
sie predigten
  Passiv  
1. Person Singular concionabar
ich wurde gepredigt
2. Person Singular concionabaris
concionabare
du wurdest gepredigt
3. Person Singular concionabatur
er/sie/es wurde gepredigt
1. Person Plural concionabamur
wir wurden gepredigt
2. Person Plural concionabamini
ihr wurdet gepredigt
3. Person Plural concionabantur
sie wurden gepredigt

Imperfekt Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular concionarem
ich predigte
2. Person Singular concionares
du predigtest
3. Person Singular concionaret
er/sie/es predigte
1. Person Plural concionaremus
wir predigten
2. Person Plural concionaretis
ihr predigtet
3. Person Plural concionarent
sie predigten
  Passiv  
1. Person Singular concionarer
ich würde gepredigt
2. Person Singular concionareris
concionarere
du würdest gepredigt
3. Person Singular concionaretur
er/sie/es würde gepredigt
1. Person Plural concionaremur
wir würden gepredigt
2. Person Plural concionaremini
ihr würdet gepredigt
3. Person Plural concionarentur
sie würden gepredigt

Futur I

  Aktiv  
1. Person Singular concionabo
ich werde predigen
2. Person Singular concionabis
du wirst predigen
3. Person Singular concionabit
er/sie/es wird predigen
1. Person Plural concionabimus
wir werden predigen
2. Person Plural concionabitis
ihr werdet predigen
3. Person Plural concionabunt
sie werden predigen
  Passiv  
1. Person Singular concionabor
ich werde gepredigt
2. Person Singular concionaberis
concionabere
du wirst gepredigt
3. Person Singular concionabitur
er/sie/es wird gepredigt
1. Person Plural concionabimur
wir werden gepredigt
2. Person Plural concionabimini
ihr werdet gepredigt
3. Person Plural concionabuntur
sie werden gepredigt

Perfekt Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich habe gepredigt
2. Person Singular existiert nicht du hast gepredigt
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es hat gepredigt
1. Person Plural existiert nicht wir haben gepredigt
2. Person Plural existiert nicht ihr habt gepredigt
3. Person Plural existiert nicht sie haben gepredigt
  Passiv  
1. Person Singular concionatus sum
ich bin gepredigt worden
2. Person Singular concionatus es
du bist gepredigt worden
3. Person Singular concionatus est
er/sie/es ist gepredigt worden
1. Person Plural concionati sumus
wir sind gepredigt worden
2. Person Plural concionati estis
ihr seid gepredigt worden
3. Person Plural concionati sunt
sie sind gepredigt worden

Perfekt Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich habe gepredigt
2. Person Singular existiert nicht du habest gepredigt
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es habe gepredigt
1. Person Plural existiert nicht wir haben gepredigt
2. Person Plural existiert nicht ihr habet gepredigt
3. Person Plural existiert nicht sie haben gepredigt
  Passiv  
1. Person Singular concionatus sim
ich sei gepredigt worden
2. Person Singular concionatus sis
du seiest gepredigt worden
3. Person Singular concionatus sit
er/sie/es sei gepredigt worden
1. Person Plural concionati simus
wir seien gepredigt worden
2. Person Plural concionati sitis
ihr seiet gepredigt worden
3. Person Plural concionati sint
sie seien gepredigt worden

Plusquamperfekt Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich hatte gepredigt
2. Person Singular existiert nicht du hattest gepredigt
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es hatte gepredigt
1. Person Plural existiert nicht wir hatten gepredigt
2. Person Plural existiert nicht ihr hattet gepredigt
3. Person Plural existiert nicht sie hatten gepredigt
  Passiv  
1. Person Singular concionatus eram
ich war gepredigt worden
2. Person Singular concionatus eras
du warst gepredigt worden
3. Person Singular concionatus erat
er/sie/es war gepredigt worden
1. Person Plural concionati eramus
wir waren gepredigt worden
2. Person Plural concionati eratis
ihr warst gepredigt worden
3. Person Plural concionati erant
sie waren gepredigt worden

Plusquamperfekt Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich hätte gepredigt
2. Person Singular existiert nicht du hättest gepredigt
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es hätte gepredigt
1. Person Plural existiert nicht wir hätten gepredigt
2. Person Plural existiert nicht ihr hättet gepredigt
3. Person Plural existiert nicht sie hätten gepredigt
  Passiv  
1. Person Singular concionatus essem
ich wäre gepredigt worden
2. Person Singular concionatus esses
du wärest gepredigt worden
3. Person Singular concionatus esset
er/sie/es wäre gepredigt worden
1. Person Plural concionati essemus
wir wären gepredigt worden
2. Person Plural concionati essetis
ihr wäret gepredigt worden
3. Person Plural concionati essent
sie wären gepredigt worden

Futur II

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich werde gepredigt haben
2. Person Singular existiert nicht du wirst gepredigt haben
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es wird gepredigt haben
1. Person Plural existiert nicht wir werden gepredigt haben
2. Person Plural existiert nicht ihr werdet gepredigt haben
3. Person Plural existiert nicht sie werden gepredigt haben
  Passiv  
1. Person Singular concionatus ero
ich werde gepredigt worden sein
2. Person Singular concionatus eris
du werdest gepredigt worden sein
3. Person Singular concionatus erit
er/sie/es werde gepredigt worden sein
1. Person Plural concionati erimus
wir werden gepredigt worden sein
2. Person Plural concionati eritis
ihr werdet gepredigt worden sein
3. Person Plural concionati erunt
sie werden gepredigt worden sein

Infinite

  Aktiv  
Gleichzeitigkeit concionare
predigen
Vorzeitigkeit existiert nicht gepredigt haben
Nachzeitigkeit concionaturum esse
predigen werden
  Passiv  
Gleichzeitigkeit concionari
concionarier
gepredigt werden
Vorzeitigkeit concionatum esse
gepredigt worden sein
Nachzeitigkeit concionatum iri
künftig gepredigt werden

Imperative

Imperativ I

  Latein Deutsch
2. Person Singular conciona
predige!
2. Person Plural concionate
predigt!

Imperativ II

  Latein
2. Person Singular concionato
3. Person Singular concionato
2. Person Plural concionatote
3. Person Plural concionanto

Gerundium

  Latein Deutsch
Nominativ concionare
das Predigen
Genitiv concionandi
des Predigens
Dativ concionando
dem Predigen
Akkusativ concionandum
das Predigen
Ablativ concionando
durch das Predigen
Vokativ concionande
Predigen!

Gerundivum

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionandus
concionanda
concionandum
Genitiv concionandi
concionandae
concionandi
Dativ concionando
concionandae
concionando
Akkusativ concionandum
concionandam
concionandum
Ablativ concionando
concionanda
concionando
Vokativ concionande
concionanda
concionandum

Plural

Nominativ concionandi
concionandae
concionanda
Genitiv concionandorum
concionandarum
concionandorum
Dativ existiert nicht existiert nicht existiert nicht
Akkusativ concionandos
concionandas
concionanda
Ablativ existiert nicht existiert nicht existiert nicht
Vokativ concionandi
concionandae
concionanda

Partizipien

Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionans
concionans
concionans
Genitiv concionantis
concionantis
concionantis
Dativ concionanti
concionanti
concionanti
Akkusativ concionantem
concionantem
concionans
Ablativ concionanti
concionante
concionanti
concionante
concionanti
concionante
Vokativ concionans
concionans
concionans

Plural

Nominativ concionantes
concionantes
concionantia
Genitiv concionantium
concionantum
concionantium
concionantum
concionantium
concionantum
Dativ concionantibus
concionantibus
concionantibus
Akkusativ concionantes
concionantes
concionantia
Ablativ concionantibus
concionantibus
concionantibus
Vokativ concionantes
concionantes
concionantia

Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionatus
concionata
concionatum
Genitiv concionati
concionatae
concionati
Dativ concionato
concionatae
concionato
Akkusativ concionatum
concionatam
concionatum
Ablativ concionato
concionata
concionato
Vokativ concionate
concionata
concionatum

Plural

Nominativ concionati
concionatae
concionata
Genitiv concionatorum
concionatarum
concionatorum
Dativ concionatis
concionatis
concionatis
Akkusativ concionatos
concionatas
concionata
Ablativ concionatis
concionatis
concionatis
Vokativ concionati
concionatae
concionata

Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionaturus
concionatura
concionaturum
Genitiv concionaturi
concionaturae
concionaturi
Dativ concionaturo
concionaturae
concionaturo
Akkusativ concionaturum
concionaturam
concionaturum
Ablativ concionaturo
concionatura
concionaturo
Vokativ concionature
concionatura
concionaturum

Plural

Nominativ concionaturi
concionaturae
concionatura
Genitiv concionaturorum
concionaturarum
concionaturorum
Dativ concionaturis
concionaturis
concionaturis
Akkusativ concionaturos
concionaturas
concionatura
Ablativ concionaturis
concionaturis
concionaturis
Vokativ concionaturi
concionaturae
concionatura

Supina

Supin I Supin II
concionatum
concionatu

Präsens Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular conciono
ich rede
2. Person Singular concionas
du redest
3. Person Singular concionat
er/sie/es redet
1. Person Plural concionamus
wir reden
2. Person Plural concionatis
ihr redet
3. Person Plural concionant
sie reden
  Passiv  
1. Person Singular concionor
ich werde geredet
2. Person Singular concionaris
concionare
du wirst geredet
3. Person Singular concionatur
er/sie/es wird geredet
1. Person Plural concionamur
wir werden geredet
2. Person Plural concionamini
ihr werdet geredet
3. Person Plural concionantur
sie werden geredet

Präsens Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular concionem
ich rede
2. Person Singular conciones
du redest
3. Person Singular concionet
er/sie/es rede
1. Person Plural concionemus
wir reden
2. Person Plural concionetis
ihr redet
3. Person Plural concionent
sie reden
  Passiv  
1. Person Singular concioner
ich werde geredet
2. Person Singular concioneris
concionere
du werdest geredet
3. Person Singular concionetur
er/sie/es werde geredet
1. Person Plural concionemur
wir werden geredet
2. Person Plural concionemini
ihr werdet geredet
3. Person Plural concionentur
sie werden geredet

Imperfekt Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular concionabam
ich redete
2. Person Singular concionabas
du redetest
3. Person Singular concionabat
er/sie/es redete
1. Person Plural concionabamus
wir redeten
2. Person Plural concionabatis
ihr redetet
3. Person Plural concionabant
sie redeten
  Passiv  
1. Person Singular concionabar
ich wurde geredet
2. Person Singular concionabaris
concionabare
du wurdest geredet
3. Person Singular concionabatur
er/sie/es wurde geredet
1. Person Plural concionabamur
wir wurden geredet
2. Person Plural concionabamini
ihr wurdet geredet
3. Person Plural concionabantur
sie wurden geredet

Imperfekt Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular concionarem
ich redete
2. Person Singular concionares
du redetest
3. Person Singular concionaret
er/sie/es redete
1. Person Plural concionaremus
wir redeten
2. Person Plural concionaretis
ihr redetet
3. Person Plural concionarent
sie redeten
  Passiv  
1. Person Singular concionarer
ich würde geredet
2. Person Singular concionareris
concionarere
du würdest geredet
3. Person Singular concionaretur
er/sie/es würde geredet
1. Person Plural concionaremur
wir würden geredet
2. Person Plural concionaremini
ihr würdet geredet
3. Person Plural concionarentur
sie würden geredet

Futur I

  Aktiv  
1. Person Singular concionabo
ich werde reden
2. Person Singular concionabis
du wirst reden
3. Person Singular concionabit
er/sie/es wird reden
1. Person Plural concionabimus
wir werden reden
2. Person Plural concionabitis
ihr werdet reden
3. Person Plural concionabunt
sie werden reden
  Passiv  
1. Person Singular concionabor
ich werde geredet
2. Person Singular concionaberis
concionabere
du wirst geredet
3. Person Singular concionabitur
er/sie/es wird geredet
1. Person Plural concionabimur
wir werden geredet
2. Person Plural concionabimini
ihr werdet geredet
3. Person Plural concionabuntur
sie werden geredet

Perfekt Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich habe geredet
2. Person Singular existiert nicht du hast geredet
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es hat geredet
1. Person Plural existiert nicht wir haben geredet
2. Person Plural existiert nicht ihr habt geredet
3. Person Plural existiert nicht sie haben geredet
  Passiv  
1. Person Singular concionatus sum
ich bin geredet worden
2. Person Singular concionatus es
du bist geredet worden
3. Person Singular concionatus est
er/sie/es ist geredet worden
1. Person Plural concionati sumus
wir sind geredet worden
2. Person Plural concionati estis
ihr seid geredet worden
3. Person Plural concionati sunt
sie sind geredet worden

Perfekt Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich habe geredet
2. Person Singular existiert nicht du habest geredet
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es habe geredet
1. Person Plural existiert nicht wir haben geredet
2. Person Plural existiert nicht ihr habet geredet
3. Person Plural existiert nicht sie haben geredet
  Passiv  
1. Person Singular concionatus sim
ich sei geredet worden
2. Person Singular concionatus sis
du seiest geredet worden
3. Person Singular concionatus sit
er/sie/es sei geredet worden
1. Person Plural concionati simus
wir seien geredet worden
2. Person Plural concionati sitis
ihr seiet geredet worden
3. Person Plural concionati sint
sie seien geredet worden

Plusquamperfekt Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich hatte geredet
2. Person Singular existiert nicht du hattest geredet
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es hatte geredet
1. Person Plural existiert nicht wir hatten geredet
2. Person Plural existiert nicht ihr hattet geredet
3. Person Plural existiert nicht sie hatten geredet
  Passiv  
1. Person Singular concionatus eram
ich war geredet worden
2. Person Singular concionatus eras
du warst geredet worden
3. Person Singular concionatus erat
er/sie/es war geredet worden
1. Person Plural concionati eramus
wir waren geredet worden
2. Person Plural concionati eratis
ihr warst geredet worden
3. Person Plural concionati erant
sie waren geredet worden

Plusquamperfekt Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich hätte geredet
2. Person Singular existiert nicht du hättest geredet
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es hätte geredet
1. Person Plural existiert nicht wir hätten geredet
2. Person Plural existiert nicht ihr hättet geredet
3. Person Plural existiert nicht sie hätten geredet
  Passiv  
1. Person Singular concionatus essem
ich wäre geredet worden
2. Person Singular concionatus esses
du wärest geredet worden
3. Person Singular concionatus esset
er/sie/es wäre geredet worden
1. Person Plural concionati essemus
wir wären geredet worden
2. Person Plural concionati essetis
ihr wäret geredet worden
3. Person Plural concionati essent
sie wären geredet worden

Futur II

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich werde geredet haben
2. Person Singular existiert nicht du wirst geredet haben
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es wird geredet haben
1. Person Plural existiert nicht wir werden geredet haben
2. Person Plural existiert nicht ihr werdet geredet haben
3. Person Plural existiert nicht sie werden geredet haben
  Passiv  
1. Person Singular concionatus ero
ich werde geredet worden sein
2. Person Singular concionatus eris
du werdest geredet worden sein
3. Person Singular concionatus erit
er/sie/es werde geredet worden sein
1. Person Plural concionati erimus
wir werden geredet worden sein
2. Person Plural concionati eritis
ihr werdet geredet worden sein
3. Person Plural concionati erunt
sie werden geredet worden sein

Infinite

  Aktiv  
Gleichzeitigkeit concionare
reden
Vorzeitigkeit existiert nicht geredet haben
Nachzeitigkeit concionaturum esse
reden werden
  Passiv  
Gleichzeitigkeit concionari
concionarier
geredet werden
Vorzeitigkeit concionatum esse
geredet worden sein
Nachzeitigkeit concionatum iri
künftig geredet werden

Imperative

Imperativ I

  Latein Deutsch
2. Person Singular conciona
rede!
2. Person Plural concionate
redet!

Imperativ II

  Latein
2. Person Singular concionato
3. Person Singular concionato
2. Person Plural concionatote
3. Person Plural concionanto

Gerundium

  Latein Deutsch
Nominativ concionare
das Reden
Genitiv concionandi
des Redens
Dativ concionando
dem Reden
Akkusativ concionandum
das Reden
Ablativ concionando
durch das Reden
Vokativ concionande
Reden!

Gerundivum

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionandus
concionanda
concionandum
Genitiv concionandi
concionandae
concionandi
Dativ concionando
concionandae
concionando
Akkusativ concionandum
concionandam
concionandum
Ablativ concionando
concionanda
concionando
Vokativ concionande
concionanda
concionandum

Plural

Nominativ concionandi
concionandae
concionanda
Genitiv concionandorum
concionandarum
concionandorum
Dativ existiert nicht existiert nicht existiert nicht
Akkusativ concionandos
concionandas
concionanda
Ablativ existiert nicht existiert nicht existiert nicht
Vokativ concionandi
concionandae
concionanda

Partizipien

Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionans
concionans
concionans
Genitiv concionantis
concionantis
concionantis
Dativ concionanti
concionanti
concionanti
Akkusativ concionantem
concionantem
concionans
Ablativ concionanti
concionante
concionanti
concionante
concionanti
concionante
Vokativ concionans
concionans
concionans

Plural

Nominativ concionantes
concionantes
concionantia
Genitiv concionantium
concionantum
concionantium
concionantum
concionantium
concionantum
Dativ concionantibus
concionantibus
concionantibus
Akkusativ concionantes
concionantes
concionantia
Ablativ concionantibus
concionantibus
concionantibus
Vokativ concionantes
concionantes
concionantia

Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionatus
concionata
concionatum
Genitiv concionati
concionatae
concionati
Dativ concionato
concionatae
concionato
Akkusativ concionatum
concionatam
concionatum
Ablativ concionato
concionata
concionato
Vokativ concionate
concionata
concionatum

Plural

Nominativ concionati
concionatae
concionata
Genitiv concionatorum
concionatarum
concionatorum
Dativ concionatis
concionatis
concionatis
Akkusativ concionatos
concionatas
concionata
Ablativ concionatis
concionatis
concionatis
Vokativ concionati
concionatae
concionata

Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionaturus
concionatura
concionaturum
Genitiv concionaturi
concionaturae
concionaturi
Dativ concionaturo
concionaturae
concionaturo
Akkusativ concionaturum
concionaturam
concionaturum
Ablativ concionaturo
concionatura
concionaturo
Vokativ concionature
concionatura
concionaturum

Plural

Nominativ concionaturi
concionaturae
concionatura
Genitiv concionaturorum
concionaturarum
concionaturorum
Dativ concionaturis
concionaturis
concionaturis
Akkusativ concionaturos
concionaturas
concionatura
Ablativ concionaturis
concionaturis
concionaturis
Vokativ concionaturi
concionaturae
concionatura

Supina

Supin I Supin II
concionatum
concionatu

Präsens Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular conciono
ich versammle
2. Person Singular concionas
du versammelst
3. Person Singular concionat
er/sie/es versammelt
1. Person Plural concionamus
wir versammeln
2. Person Plural concionatis
ihr versammelt
3. Person Plural concionant
sie versammeln
  Passiv  
1. Person Singular concionor
ich werde versammelt
2. Person Singular concionaris
concionare
du wirst versammelt
3. Person Singular concionatur
er/sie/es wird versammelt
1. Person Plural concionamur
wir werden versammelt
2. Person Plural concionamini
ihr werdet versammelt
3. Person Plural concionantur
sie werden versammelt

Präsens Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular concionem
ich versammle
2. Person Singular conciones
du versammlest
3. Person Singular concionet
er/sie/es versammle
1. Person Plural concionemus
wir versammlen
2. Person Plural concionetis
ihr versammlet
3. Person Plural concionent
sie versammlen
  Passiv  
1. Person Singular concioner
ich werde versammelt
2. Person Singular concioneris
concionere
du werdest versammelt
3. Person Singular concionetur
er/sie/es werde versammelt
1. Person Plural concionemur
wir werden versammelt
2. Person Plural concionemini
ihr werdet versammelt
3. Person Plural concionentur
sie werden versammelt

Imperfekt Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular concionabam
ich versammelte
2. Person Singular concionabas
du versammeltest
3. Person Singular concionabat
er/sie/es versammelte
1. Person Plural concionabamus
wir versammelten
2. Person Plural concionabatis
ihr versammeltet
3. Person Plural concionabant
sie versammelten
  Passiv  
1. Person Singular concionabar
ich wurde versammelt
2. Person Singular concionabaris
concionabare
du wurdest versammelt
3. Person Singular concionabatur
er/sie/es wurde versammelt
1. Person Plural concionabamur
wir wurden versammelt
2. Person Plural concionabamini
ihr wurdet versammelt
3. Person Plural concionabantur
sie wurden versammelt

Imperfekt Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular concionarem
ich versammelte
2. Person Singular concionares
du versammeltest
3. Person Singular concionaret
er/sie/es versammelte
1. Person Plural concionaremus
wir versammelten
2. Person Plural concionaretis
ihr versammeltet
3. Person Plural concionarent
sie versammelten
  Passiv  
1. Person Singular concionarer
ich würde versammelt
2. Person Singular concionareris
concionarere
du würdest versammelt
3. Person Singular concionaretur
er/sie/es würde versammelt
1. Person Plural concionaremur
wir würden versammelt
2. Person Plural concionaremini
ihr würdet versammelt
3. Person Plural concionarentur
sie würden versammelt

Futur I

  Aktiv  
1. Person Singular concionabo
ich werde versammeln
2. Person Singular concionabis
du wirst versammeln
3. Person Singular concionabit
er/sie/es wird versammeln
1. Person Plural concionabimus
wir werden versammeln
2. Person Plural concionabitis
ihr werdet versammeln
3. Person Plural concionabunt
sie werden versammeln
  Passiv  
1. Person Singular concionabor
ich werde versammelt
2. Person Singular concionaberis
concionabere
du wirst versammelt
3. Person Singular concionabitur
er/sie/es wird versammelt
1. Person Plural concionabimur
wir werden versammelt
2. Person Plural concionabimini
ihr werdet versammelt
3. Person Plural concionabuntur
sie werden versammelt

Perfekt Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich habe versammelt
2. Person Singular existiert nicht du hast versammelt
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es hat versammelt
1. Person Plural existiert nicht wir haben versammelt
2. Person Plural existiert nicht ihr habt versammelt
3. Person Plural existiert nicht sie haben versammelt
  Passiv  
1. Person Singular concionatus sum
ich bin versammelt worden
2. Person Singular concionatus es
du bist versammelt worden
3. Person Singular concionatus est
er/sie/es ist versammelt worden
1. Person Plural concionati sumus
wir sind versammelt worden
2. Person Plural concionati estis
ihr seid versammelt worden
3. Person Plural concionati sunt
sie sind versammelt worden

Perfekt Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich habe versammelt
2. Person Singular existiert nicht du habest versammelt
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es habe versammelt
1. Person Plural existiert nicht wir haben versammelt
2. Person Plural existiert nicht ihr habet versammelt
3. Person Plural existiert nicht sie haben versammelt
  Passiv  
1. Person Singular concionatus sim
ich sei versammelt worden
2. Person Singular concionatus sis
du seiest versammelt worden
3. Person Singular concionatus sit
er/sie/es sei versammelt worden
1. Person Plural concionati simus
wir seien versammelt worden
2. Person Plural concionati sitis
ihr seiet versammelt worden
3. Person Plural concionati sint
sie seien versammelt worden

Plusquamperfekt Indikativ

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich hatte versammelt
2. Person Singular existiert nicht du hattest versammelt
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es hatte versammelt
1. Person Plural existiert nicht wir hatten versammelt
2. Person Plural existiert nicht ihr hattet versammelt
3. Person Plural existiert nicht sie hatten versammelt
  Passiv  
1. Person Singular concionatus eram
ich war versammelt worden
2. Person Singular concionatus eras
du warst versammelt worden
3. Person Singular concionatus erat
er/sie/es war versammelt worden
1. Person Plural concionati eramus
wir waren versammelt worden
2. Person Plural concionati eratis
ihr warst versammelt worden
3. Person Plural concionati erant
sie waren versammelt worden

Plusquamperfekt Konjunktiv

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich hätte versammelt
2. Person Singular existiert nicht du hättest versammelt
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es hätte versammelt
1. Person Plural existiert nicht wir hätten versammelt
2. Person Plural existiert nicht ihr hättet versammelt
3. Person Plural existiert nicht sie hätten versammelt
  Passiv  
1. Person Singular concionatus essem
ich wäre versammelt worden
2. Person Singular concionatus esses
du wärest versammelt worden
3. Person Singular concionatus esset
er/sie/es wäre versammelt worden
1. Person Plural concionati essemus
wir wären versammelt worden
2. Person Plural concionati essetis
ihr wäret versammelt worden
3. Person Plural concionati essent
sie wären versammelt worden

Futur II

  Aktiv  
1. Person Singular existiert nicht ich werde versammelt haben
2. Person Singular existiert nicht du wirst versammelt haben
3. Person Singular existiert nicht er/sie/es wird versammelt haben
1. Person Plural existiert nicht wir werden versammelt haben
2. Person Plural existiert nicht ihr werdet versammelt haben
3. Person Plural existiert nicht sie werden versammelt haben
  Passiv  
1. Person Singular concionatus ero
ich werde versammelt worden sein
2. Person Singular concionatus eris
du werdest versammelt worden sein
3. Person Singular concionatus erit
er/sie/es werde versammelt worden sein
1. Person Plural concionati erimus
wir werden versammelt worden sein
2. Person Plural concionati eritis
ihr werdet versammelt worden sein
3. Person Plural concionati erunt
sie werden versammelt worden sein

Infinite

  Aktiv  
Gleichzeitigkeit concionare
versammeln
Vorzeitigkeit existiert nicht versammelt haben
Nachzeitigkeit concionaturum esse
versammeln werden
  Passiv  
Gleichzeitigkeit concionari
concionarier
versammelt werden
Vorzeitigkeit concionatum esse
versammelt worden sein
Nachzeitigkeit concionatum iri
künftig versammelt werden

Imperative

Imperativ I

  Latein Deutsch
2. Person Singular conciona
versammle!
2. Person Plural concionate
versammelt!

Imperativ II

  Latein
2. Person Singular concionato
3. Person Singular concionato
2. Person Plural concionatote
3. Person Plural concionanto

Gerundium

  Latein Deutsch
Nominativ concionare
das Versammeln
Genitiv concionandi
des Versammelnes
Dativ concionando
dem Versammeln
Akkusativ concionandum
das Versammeln
Ablativ concionando
durch das Versammeln
Vokativ concionande
Versammeln!

Gerundivum

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionandus
concionanda
concionandum
Genitiv concionandi
concionandae
concionandi
Dativ concionando
concionandae
concionando
Akkusativ concionandum
concionandam
concionandum
Ablativ concionando
concionanda
concionando
Vokativ concionande
concionanda
concionandum

Plural

Nominativ concionandi
concionandae
concionanda
Genitiv concionandorum
concionandarum
concionandorum
Dativ existiert nicht existiert nicht existiert nicht
Akkusativ concionandos
concionandas
concionanda
Ablativ existiert nicht existiert nicht existiert nicht
Vokativ concionandi
concionandae
concionanda

Partizipien

Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionans
concionans
concionans
Genitiv concionantis
concionantis
concionantis
Dativ concionanti
concionanti
concionanti
Akkusativ concionantem
concionantem
concionans
Ablativ concionanti
concionante
concionanti
concionante
concionanti
concionante
Vokativ concionans
concionans
concionans

Plural

Nominativ concionantes
concionantes
concionantia
Genitiv concionantium
concionantum
concionantium
concionantum
concionantium
concionantum
Dativ concionantibus
concionantibus
concionantibus
Akkusativ concionantes
concionantes
concionantia
Ablativ concionantibus
concionantibus
concionantibus
Vokativ concionantes
concionantes
concionantia

Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionatus
concionata
concionatum
Genitiv concionati
concionatae
concionati
Dativ concionato
concionatae
concionato
Akkusativ concionatum
concionatam
concionatum
Ablativ concionato
concionata
concionato
Vokativ concionate
concionata
concionatum

Plural

Nominativ concionati
concionatae
concionata
Genitiv concionatorum
concionatarum
concionatorum
Dativ concionatis
concionatis
concionatis
Akkusativ concionatos
concionatas
concionata
Ablativ concionatis
concionatis
concionatis
Vokativ concionati
concionatae
concionata

Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)

Singular

  Maskulinum Femininum Neutrum
Nominativ concionaturus
concionatura
concionaturum
Genitiv concionaturi
concionaturae
concionaturi
Dativ concionaturo
concionaturae
concionaturo
Akkusativ concionaturum
concionaturam
concionaturum
Ablativ concionaturo
concionatura
concionaturo
Vokativ concionature
concionatura
concionaturum

Plural

Nominativ concionaturi
concionaturae
concionatura
Genitiv concionaturorum
concionaturarum
concionaturorum
Dativ concionaturis
concionaturis
concionaturis
Akkusativ concionaturos
concionaturas
concionatura
Ablativ concionaturis
concionaturis
concionaturis
Vokativ concionaturi
concionaturae
concionatura

Supina

Supin I Supin II
concionatum
concionatu