Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciono
|
ich predige |
| 2. Person Singular |
concionas
|
du predigst |
| 3. Person Singular |
concionat
|
er/sie/es predigt |
| 1. Person Plural |
concionamus
|
wir predigen |
| 2. Person Plural |
concionatis
|
ihr predigt |
| 3. Person Plural |
concionant
|
sie predigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionor
|
ich werde gepredigt |
| 2. Person Singular |
concionaris concionare
|
du wirst gepredigt |
| 3. Person Singular |
concionatur
|
er/sie/es wird gepredigt |
| 1. Person Plural |
concionamur
|
wir werden gepredigt |
| 2. Person Plural |
concionamini
|
ihr werdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
concionantur
|
sie werden gepredigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionem
|
ich predige |
| 2. Person Singular |
conciones
|
du predigest |
| 3. Person Singular |
concionet
|
er/sie/es predige |
| 1. Person Plural |
concionemus
|
wir predigen |
| 2. Person Plural |
concionetis
|
ihr prediget |
| 3. Person Plural |
concionent
|
sie predigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concioner
|
ich werde gepredigt |
| 2. Person Singular |
concioneris concionere
|
du werdest gepredigt |
| 3. Person Singular |
concionetur
|
er/sie/es werde gepredigt |
| 1. Person Plural |
concionemur
|
wir werden gepredigt |
| 2. Person Plural |
concionemini
|
ihr werdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
concionentur
|
sie werden gepredigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabam
|
ich predigte |
| 2. Person Singular |
concionabas
|
du predigtest |
| 3. Person Singular |
concionabat
|
er/sie/es predigte |
| 1. Person Plural |
concionabamus
|
wir predigten |
| 2. Person Plural |
concionabatis
|
ihr predigtet |
| 3. Person Plural |
concionabant
|
sie predigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabar
|
ich wurde gepredigt |
| 2. Person Singular |
concionabaris concionabare
|
du wurdest gepredigt |
| 3. Person Singular |
concionabatur
|
er/sie/es wurde gepredigt |
| 1. Person Plural |
concionabamur
|
wir wurden gepredigt |
| 2. Person Plural |
concionabamini
|
ihr wurdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
concionabantur
|
sie wurden gepredigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionarem
|
ich predigte |
| 2. Person Singular |
concionares
|
du predigtest |
| 3. Person Singular |
concionaret
|
er/sie/es predigte |
| 1. Person Plural |
concionaremus
|
wir predigten |
| 2. Person Plural |
concionaretis
|
ihr predigtet |
| 3. Person Plural |
concionarent
|
sie predigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionarer
|
ich würde gepredigt |
| 2. Person Singular |
concionareris concionarere
|
du würdest gepredigt |
| 3. Person Singular |
concionaretur
|
er/sie/es würde gepredigt |
| 1. Person Plural |
concionaremur
|
wir würden gepredigt |
| 2. Person Plural |
concionaremini
|
ihr würdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
concionarentur
|
sie würden gepredigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabo
|
ich werde predigen |
| 2. Person Singular |
concionabis
|
du wirst predigen |
| 3. Person Singular |
concionabit
|
er/sie/es wird predigen |
| 1. Person Plural |
concionabimus
|
wir werden predigen |
| 2. Person Plural |
concionabitis
|
ihr werdet predigen |
| 3. Person Plural |
concionabunt
|
sie werden predigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabor
|
ich werde gepredigt |
| 2. Person Singular |
concionaberis concionabere
|
du wirst gepredigt |
| 3. Person Singular |
concionabitur
|
er/sie/es wird gepredigt |
| 1. Person Plural |
concionabimur
|
wir werden gepredigt |
| 2. Person Plural |
concionabimini
|
ihr werdet gepredigt |
| 3. Person Plural |
concionabuntur
|
sie werden gepredigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gepredigt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast gepredigt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat gepredigt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gepredigt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt gepredigt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gepredigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus sum
|
ich bin gepredigt worden |
| 2. Person Singular |
concionatus es
|
du bist gepredigt worden |
| 3. Person Singular |
concionatus est
|
er/sie/es ist gepredigt worden |
| 1. Person Plural |
concionati sumus
|
wir sind gepredigt worden |
| 2. Person Plural |
concionati estis
|
ihr seid gepredigt worden |
| 3. Person Plural |
concionati sunt
|
sie sind gepredigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gepredigt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest gepredigt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe gepredigt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gepredigt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet gepredigt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gepredigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus sim
|
ich sei gepredigt worden |
| 2. Person Singular |
concionatus sis
|
du seiest gepredigt worden |
| 3. Person Singular |
concionatus sit
|
er/sie/es sei gepredigt worden |
| 1. Person Plural |
concionati simus
|
wir seien gepredigt worden |
| 2. Person Plural |
concionati sitis
|
ihr seiet gepredigt worden |
| 3. Person Plural |
concionati sint
|
sie seien gepredigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte gepredigt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest gepredigt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte gepredigt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten gepredigt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet gepredigt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten gepredigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus eram
|
ich war gepredigt worden |
| 2. Person Singular |
concionatus eras
|
du warst gepredigt worden |
| 3. Person Singular |
concionatus erat
|
er/sie/es war gepredigt worden |
| 1. Person Plural |
concionati eramus
|
wir waren gepredigt worden |
| 2. Person Plural |
concionati eratis
|
ihr warst gepredigt worden |
| 3. Person Plural |
concionati erant
|
sie waren gepredigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte gepredigt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest gepredigt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte gepredigt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten gepredigt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet gepredigt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten gepredigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus essem
|
ich wäre gepredigt worden |
| 2. Person Singular |
concionatus esses
|
du wärest gepredigt worden |
| 3. Person Singular |
concionatus esset
|
er/sie/es wäre gepredigt worden |
| 1. Person Plural |
concionati essemus
|
wir wären gepredigt worden |
| 2. Person Plural |
concionati essetis
|
ihr wäret gepredigt worden |
| 3. Person Plural |
concionati essent
|
sie wären gepredigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde gepredigt haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst gepredigt haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird gepredigt haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden gepredigt haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet gepredigt haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden gepredigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus ero
|
ich werde gepredigt worden sein |
| 2. Person Singular |
concionatus eris
|
du werdest gepredigt worden sein |
| 3. Person Singular |
concionatus erit
|
er/sie/es werde gepredigt worden sein |
| 1. Person Plural |
concionati erimus
|
wir werden gepredigt worden sein |
| 2. Person Plural |
concionati eritis
|
ihr werdet gepredigt worden sein |
| 3. Person Plural |
concionati erunt
|
sie werden gepredigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concionare
|
predigen |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
gepredigt haben |
| Nachzeitigkeit |
concionaturum esse
|
predigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concionari concionarier
|
gepredigt werden |
| Vorzeitigkeit |
concionatum esse
|
gepredigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
concionatum iri
|
künftig gepredigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conciona
|
predige! |
| 2. Person Plural |
concionate
|
predigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
concionato
|
| 3. Person Singular |
concionato
|
| 2. Person Plural |
concionatote
|
| 3. Person Plural |
concionanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
concionare
|
das Predigen |
| Genitiv |
concionandi
|
des Predigens |
| Dativ |
concionando
|
dem Predigen |
| Akkusativ |
concionandum
|
das Predigen |
| Ablativ |
concionando
|
durch das Predigen |
| Vokativ |
concionande
|
Predigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionandus
|
concionanda
|
concionandum
|
| Genitiv |
concionandi
|
concionandae
|
concionandi
|
| Dativ |
concionando
|
concionandae
|
concionando
|
| Akkusativ |
concionandum
|
concionandam
|
concionandum
|
| Ablativ |
concionando
|
concionanda
|
concionando
|
| Vokativ |
concionande
|
concionanda
|
concionandum
|
Plural
| Nominativ |
concionandi
|
concionandae
|
concionanda
|
| Genitiv |
concionandorum
|
concionandarum
|
concionandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
concionandos
|
concionandas
|
concionanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
concionandi
|
concionandae
|
concionanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionans
|
concionans
|
concionans
|
| Genitiv |
concionantis
|
concionantis
|
concionantis
|
| Dativ |
concionanti
|
concionanti
|
concionanti
|
| Akkusativ |
concionantem
|
concionantem
|
concionans
|
| Ablativ |
concionanti concionante
|
concionanti concionante
|
concionanti concionante
|
| Vokativ |
concionans
|
concionans
|
concionans
|
Plural
| Nominativ |
concionantes
|
concionantes
|
concionantia
|
| Genitiv |
concionantium concionantum
|
concionantium concionantum
|
concionantium concionantum
|
| Dativ |
concionantibus
|
concionantibus
|
concionantibus
|
| Akkusativ |
concionantes
|
concionantes
|
concionantia
|
| Ablativ |
concionantibus
|
concionantibus
|
concionantibus
|
| Vokativ |
concionantes
|
concionantes
|
concionantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionatus
|
concionata
|
concionatum
|
| Genitiv |
concionati
|
concionatae
|
concionati
|
| Dativ |
concionato
|
concionatae
|
concionato
|
| Akkusativ |
concionatum
|
concionatam
|
concionatum
|
| Ablativ |
concionato
|
concionata
|
concionato
|
| Vokativ |
concionate
|
concionata
|
concionatum
|
Plural
| Nominativ |
concionati
|
concionatae
|
concionata
|
| Genitiv |
concionatorum
|
concionatarum
|
concionatorum
|
| Dativ |
concionatis
|
concionatis
|
concionatis
|
| Akkusativ |
concionatos
|
concionatas
|
concionata
|
| Ablativ |
concionatis
|
concionatis
|
concionatis
|
| Vokativ |
concionati
|
concionatae
|
concionata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionaturus
|
concionatura
|
concionaturum
|
| Genitiv |
concionaturi
|
concionaturae
|
concionaturi
|
| Dativ |
concionaturo
|
concionaturae
|
concionaturo
|
| Akkusativ |
concionaturum
|
concionaturam
|
concionaturum
|
| Ablativ |
concionaturo
|
concionatura
|
concionaturo
|
| Vokativ |
concionature
|
concionatura
|
concionaturum
|
Plural
| Nominativ |
concionaturi
|
concionaturae
|
concionatura
|
| Genitiv |
concionaturorum
|
concionaturarum
|
concionaturorum
|
| Dativ |
concionaturis
|
concionaturis
|
concionaturis
|
| Akkusativ |
concionaturos
|
concionaturas
|
concionatura
|
| Ablativ |
concionaturis
|
concionaturis
|
concionaturis
|
| Vokativ |
concionaturi
|
concionaturae
|
concionatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
concionatum
|
concionatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciono
|
ich rede |
| 2. Person Singular |
concionas
|
du redest |
| 3. Person Singular |
concionat
|
er/sie/es redet |
| 1. Person Plural |
concionamus
|
wir reden |
| 2. Person Plural |
concionatis
|
ihr redet |
| 3. Person Plural |
concionant
|
sie reden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionor
|
ich werde geredet |
| 2. Person Singular |
concionaris concionare
|
du wirst geredet |
| 3. Person Singular |
concionatur
|
er/sie/es wird geredet |
| 1. Person Plural |
concionamur
|
wir werden geredet |
| 2. Person Plural |
concionamini
|
ihr werdet geredet |
| 3. Person Plural |
concionantur
|
sie werden geredet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionem
|
ich rede |
| 2. Person Singular |
conciones
|
du redest |
| 3. Person Singular |
concionet
|
er/sie/es rede |
| 1. Person Plural |
concionemus
|
wir reden |
| 2. Person Plural |
concionetis
|
ihr redet |
| 3. Person Plural |
concionent
|
sie reden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concioner
|
ich werde geredet |
| 2. Person Singular |
concioneris concionere
|
du werdest geredet |
| 3. Person Singular |
concionetur
|
er/sie/es werde geredet |
| 1. Person Plural |
concionemur
|
wir werden geredet |
| 2. Person Plural |
concionemini
|
ihr werdet geredet |
| 3. Person Plural |
concionentur
|
sie werden geredet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabam
|
ich redete |
| 2. Person Singular |
concionabas
|
du redetest |
| 3. Person Singular |
concionabat
|
er/sie/es redete |
| 1. Person Plural |
concionabamus
|
wir redeten |
| 2. Person Plural |
concionabatis
|
ihr redetet |
| 3. Person Plural |
concionabant
|
sie redeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabar
|
ich wurde geredet |
| 2. Person Singular |
concionabaris concionabare
|
du wurdest geredet |
| 3. Person Singular |
concionabatur
|
er/sie/es wurde geredet |
| 1. Person Plural |
concionabamur
|
wir wurden geredet |
| 2. Person Plural |
concionabamini
|
ihr wurdet geredet |
| 3. Person Plural |
concionabantur
|
sie wurden geredet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionarem
|
ich redete |
| 2. Person Singular |
concionares
|
du redetest |
| 3. Person Singular |
concionaret
|
er/sie/es redete |
| 1. Person Plural |
concionaremus
|
wir redeten |
| 2. Person Plural |
concionaretis
|
ihr redetet |
| 3. Person Plural |
concionarent
|
sie redeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionarer
|
ich würde geredet |
| 2. Person Singular |
concionareris concionarere
|
du würdest geredet |
| 3. Person Singular |
concionaretur
|
er/sie/es würde geredet |
| 1. Person Plural |
concionaremur
|
wir würden geredet |
| 2. Person Plural |
concionaremini
|
ihr würdet geredet |
| 3. Person Plural |
concionarentur
|
sie würden geredet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabo
|
ich werde reden |
| 2. Person Singular |
concionabis
|
du wirst reden |
| 3. Person Singular |
concionabit
|
er/sie/es wird reden |
| 1. Person Plural |
concionabimus
|
wir werden reden |
| 2. Person Plural |
concionabitis
|
ihr werdet reden |
| 3. Person Plural |
concionabunt
|
sie werden reden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabor
|
ich werde geredet |
| 2. Person Singular |
concionaberis concionabere
|
du wirst geredet |
| 3. Person Singular |
concionabitur
|
er/sie/es wird geredet |
| 1. Person Plural |
concionabimur
|
wir werden geredet |
| 2. Person Plural |
concionabimini
|
ihr werdet geredet |
| 3. Person Plural |
concionabuntur
|
sie werden geredet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geredet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast geredet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat geredet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geredet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt geredet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geredet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus sum
|
ich bin geredet worden |
| 2. Person Singular |
concionatus es
|
du bist geredet worden |
| 3. Person Singular |
concionatus est
|
er/sie/es ist geredet worden |
| 1. Person Plural |
concionati sumus
|
wir sind geredet worden |
| 2. Person Plural |
concionati estis
|
ihr seid geredet worden |
| 3. Person Plural |
concionati sunt
|
sie sind geredet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geredet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest geredet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe geredet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geredet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet geredet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geredet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus sim
|
ich sei geredet worden |
| 2. Person Singular |
concionatus sis
|
du seiest geredet worden |
| 3. Person Singular |
concionatus sit
|
er/sie/es sei geredet worden |
| 1. Person Plural |
concionati simus
|
wir seien geredet worden |
| 2. Person Plural |
concionati sitis
|
ihr seiet geredet worden |
| 3. Person Plural |
concionati sint
|
sie seien geredet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte geredet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest geredet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte geredet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten geredet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet geredet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten geredet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus eram
|
ich war geredet worden |
| 2. Person Singular |
concionatus eras
|
du warst geredet worden |
| 3. Person Singular |
concionatus erat
|
er/sie/es war geredet worden |
| 1. Person Plural |
concionati eramus
|
wir waren geredet worden |
| 2. Person Plural |
concionati eratis
|
ihr warst geredet worden |
| 3. Person Plural |
concionati erant
|
sie waren geredet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte geredet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest geredet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte geredet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten geredet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet geredet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten geredet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus essem
|
ich wäre geredet worden |
| 2. Person Singular |
concionatus esses
|
du wärest geredet worden |
| 3. Person Singular |
concionatus esset
|
er/sie/es wäre geredet worden |
| 1. Person Plural |
concionati essemus
|
wir wären geredet worden |
| 2. Person Plural |
concionati essetis
|
ihr wäret geredet worden |
| 3. Person Plural |
concionati essent
|
sie wären geredet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde geredet haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst geredet haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird geredet haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden geredet haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet geredet haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden geredet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus ero
|
ich werde geredet worden sein |
| 2. Person Singular |
concionatus eris
|
du werdest geredet worden sein |
| 3. Person Singular |
concionatus erit
|
er/sie/es werde geredet worden sein |
| 1. Person Plural |
concionati erimus
|
wir werden geredet worden sein |
| 2. Person Plural |
concionati eritis
|
ihr werdet geredet worden sein |
| 3. Person Plural |
concionati erunt
|
sie werden geredet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concionare
|
reden |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
geredet haben |
| Nachzeitigkeit |
concionaturum esse
|
reden werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concionari concionarier
|
geredet werden |
| Vorzeitigkeit |
concionatum esse
|
geredet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
concionatum iri
|
künftig geredet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conciona
|
rede! |
| 2. Person Plural |
concionate
|
redet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
concionato
|
| 3. Person Singular |
concionato
|
| 2. Person Plural |
concionatote
|
| 3. Person Plural |
concionanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
concionare
|
das Reden |
| Genitiv |
concionandi
|
des Redens |
| Dativ |
concionando
|
dem Reden |
| Akkusativ |
concionandum
|
das Reden |
| Ablativ |
concionando
|
durch das Reden |
| Vokativ |
concionande
|
Reden! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionandus
|
concionanda
|
concionandum
|
| Genitiv |
concionandi
|
concionandae
|
concionandi
|
| Dativ |
concionando
|
concionandae
|
concionando
|
| Akkusativ |
concionandum
|
concionandam
|
concionandum
|
| Ablativ |
concionando
|
concionanda
|
concionando
|
| Vokativ |
concionande
|
concionanda
|
concionandum
|
Plural
| Nominativ |
concionandi
|
concionandae
|
concionanda
|
| Genitiv |
concionandorum
|
concionandarum
|
concionandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
concionandos
|
concionandas
|
concionanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
concionandi
|
concionandae
|
concionanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionans
|
concionans
|
concionans
|
| Genitiv |
concionantis
|
concionantis
|
concionantis
|
| Dativ |
concionanti
|
concionanti
|
concionanti
|
| Akkusativ |
concionantem
|
concionantem
|
concionans
|
| Ablativ |
concionanti concionante
|
concionanti concionante
|
concionanti concionante
|
| Vokativ |
concionans
|
concionans
|
concionans
|
Plural
| Nominativ |
concionantes
|
concionantes
|
concionantia
|
| Genitiv |
concionantium concionantum
|
concionantium concionantum
|
concionantium concionantum
|
| Dativ |
concionantibus
|
concionantibus
|
concionantibus
|
| Akkusativ |
concionantes
|
concionantes
|
concionantia
|
| Ablativ |
concionantibus
|
concionantibus
|
concionantibus
|
| Vokativ |
concionantes
|
concionantes
|
concionantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionatus
|
concionata
|
concionatum
|
| Genitiv |
concionati
|
concionatae
|
concionati
|
| Dativ |
concionato
|
concionatae
|
concionato
|
| Akkusativ |
concionatum
|
concionatam
|
concionatum
|
| Ablativ |
concionato
|
concionata
|
concionato
|
| Vokativ |
concionate
|
concionata
|
concionatum
|
Plural
| Nominativ |
concionati
|
concionatae
|
concionata
|
| Genitiv |
concionatorum
|
concionatarum
|
concionatorum
|
| Dativ |
concionatis
|
concionatis
|
concionatis
|
| Akkusativ |
concionatos
|
concionatas
|
concionata
|
| Ablativ |
concionatis
|
concionatis
|
concionatis
|
| Vokativ |
concionati
|
concionatae
|
concionata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionaturus
|
concionatura
|
concionaturum
|
| Genitiv |
concionaturi
|
concionaturae
|
concionaturi
|
| Dativ |
concionaturo
|
concionaturae
|
concionaturo
|
| Akkusativ |
concionaturum
|
concionaturam
|
concionaturum
|
| Ablativ |
concionaturo
|
concionatura
|
concionaturo
|
| Vokativ |
concionature
|
concionatura
|
concionaturum
|
Plural
| Nominativ |
concionaturi
|
concionaturae
|
concionatura
|
| Genitiv |
concionaturorum
|
concionaturarum
|
concionaturorum
|
| Dativ |
concionaturis
|
concionaturis
|
concionaturis
|
| Akkusativ |
concionaturos
|
concionaturas
|
concionatura
|
| Ablativ |
concionaturis
|
concionaturis
|
concionaturis
|
| Vokativ |
concionaturi
|
concionaturae
|
concionatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
concionatum
|
concionatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conciono
|
ich versammle |
| 2. Person Singular |
concionas
|
du versammelst |
| 3. Person Singular |
concionat
|
er/sie/es versammelt |
| 1. Person Plural |
concionamus
|
wir versammeln |
| 2. Person Plural |
concionatis
|
ihr versammelt |
| 3. Person Plural |
concionant
|
sie versammeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionor
|
ich werde versammelt |
| 2. Person Singular |
concionaris concionare
|
du wirst versammelt |
| 3. Person Singular |
concionatur
|
er/sie/es wird versammelt |
| 1. Person Plural |
concionamur
|
wir werden versammelt |
| 2. Person Plural |
concionamini
|
ihr werdet versammelt |
| 3. Person Plural |
concionantur
|
sie werden versammelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionem
|
ich versammle |
| 2. Person Singular |
conciones
|
du versammlest |
| 3. Person Singular |
concionet
|
er/sie/es versammle |
| 1. Person Plural |
concionemus
|
wir versammlen |
| 2. Person Plural |
concionetis
|
ihr versammlet |
| 3. Person Plural |
concionent
|
sie versammlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concioner
|
ich werde versammelt |
| 2. Person Singular |
concioneris concionere
|
du werdest versammelt |
| 3. Person Singular |
concionetur
|
er/sie/es werde versammelt |
| 1. Person Plural |
concionemur
|
wir werden versammelt |
| 2. Person Plural |
concionemini
|
ihr werdet versammelt |
| 3. Person Plural |
concionentur
|
sie werden versammelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabam
|
ich versammelte |
| 2. Person Singular |
concionabas
|
du versammeltest |
| 3. Person Singular |
concionabat
|
er/sie/es versammelte |
| 1. Person Plural |
concionabamus
|
wir versammelten |
| 2. Person Plural |
concionabatis
|
ihr versammeltet |
| 3. Person Plural |
concionabant
|
sie versammelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabar
|
ich wurde versammelt |
| 2. Person Singular |
concionabaris concionabare
|
du wurdest versammelt |
| 3. Person Singular |
concionabatur
|
er/sie/es wurde versammelt |
| 1. Person Plural |
concionabamur
|
wir wurden versammelt |
| 2. Person Plural |
concionabamini
|
ihr wurdet versammelt |
| 3. Person Plural |
concionabantur
|
sie wurden versammelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionarem
|
ich versammelte |
| 2. Person Singular |
concionares
|
du versammeltest |
| 3. Person Singular |
concionaret
|
er/sie/es versammelte |
| 1. Person Plural |
concionaremus
|
wir versammelten |
| 2. Person Plural |
concionaretis
|
ihr versammeltet |
| 3. Person Plural |
concionarent
|
sie versammelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionarer
|
ich würde versammelt |
| 2. Person Singular |
concionareris concionarere
|
du würdest versammelt |
| 3. Person Singular |
concionaretur
|
er/sie/es würde versammelt |
| 1. Person Plural |
concionaremur
|
wir würden versammelt |
| 2. Person Plural |
concionaremini
|
ihr würdet versammelt |
| 3. Person Plural |
concionarentur
|
sie würden versammelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabo
|
ich werde versammeln |
| 2. Person Singular |
concionabis
|
du wirst versammeln |
| 3. Person Singular |
concionabit
|
er/sie/es wird versammeln |
| 1. Person Plural |
concionabimus
|
wir werden versammeln |
| 2. Person Plural |
concionabitis
|
ihr werdet versammeln |
| 3. Person Plural |
concionabunt
|
sie werden versammeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionabor
|
ich werde versammelt |
| 2. Person Singular |
concionaberis concionabere
|
du wirst versammelt |
| 3. Person Singular |
concionabitur
|
er/sie/es wird versammelt |
| 1. Person Plural |
concionabimur
|
wir werden versammelt |
| 2. Person Plural |
concionabimini
|
ihr werdet versammelt |
| 3. Person Plural |
concionabuntur
|
sie werden versammelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe versammelt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast versammelt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat versammelt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben versammelt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt versammelt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben versammelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus sum
|
ich bin versammelt worden |
| 2. Person Singular |
concionatus es
|
du bist versammelt worden |
| 3. Person Singular |
concionatus est
|
er/sie/es ist versammelt worden |
| 1. Person Plural |
concionati sumus
|
wir sind versammelt worden |
| 2. Person Plural |
concionati estis
|
ihr seid versammelt worden |
| 3. Person Plural |
concionati sunt
|
sie sind versammelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe versammelt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest versammelt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe versammelt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben versammelt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet versammelt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben versammelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus sim
|
ich sei versammelt worden |
| 2. Person Singular |
concionatus sis
|
du seiest versammelt worden |
| 3. Person Singular |
concionatus sit
|
er/sie/es sei versammelt worden |
| 1. Person Plural |
concionati simus
|
wir seien versammelt worden |
| 2. Person Plural |
concionati sitis
|
ihr seiet versammelt worden |
| 3. Person Plural |
concionati sint
|
sie seien versammelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte versammelt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest versammelt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte versammelt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten versammelt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet versammelt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten versammelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus eram
|
ich war versammelt worden |
| 2. Person Singular |
concionatus eras
|
du warst versammelt worden |
| 3. Person Singular |
concionatus erat
|
er/sie/es war versammelt worden |
| 1. Person Plural |
concionati eramus
|
wir waren versammelt worden |
| 2. Person Plural |
concionati eratis
|
ihr warst versammelt worden |
| 3. Person Plural |
concionati erant
|
sie waren versammelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte versammelt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest versammelt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte versammelt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten versammelt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet versammelt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten versammelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus essem
|
ich wäre versammelt worden |
| 2. Person Singular |
concionatus esses
|
du wärest versammelt worden |
| 3. Person Singular |
concionatus esset
|
er/sie/es wäre versammelt worden |
| 1. Person Plural |
concionati essemus
|
wir wären versammelt worden |
| 2. Person Plural |
concionati essetis
|
ihr wäret versammelt worden |
| 3. Person Plural |
concionati essent
|
sie wären versammelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde versammelt haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst versammelt haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird versammelt haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden versammelt haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet versammelt haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden versammelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
concionatus ero
|
ich werde versammelt worden sein |
| 2. Person Singular |
concionatus eris
|
du werdest versammelt worden sein |
| 3. Person Singular |
concionatus erit
|
er/sie/es werde versammelt worden sein |
| 1. Person Plural |
concionati erimus
|
wir werden versammelt worden sein |
| 2. Person Plural |
concionati eritis
|
ihr werdet versammelt worden sein |
| 3. Person Plural |
concionati erunt
|
sie werden versammelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concionare
|
versammeln |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
versammelt haben |
| Nachzeitigkeit |
concionaturum esse
|
versammeln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
concionari concionarier
|
versammelt werden |
| Vorzeitigkeit |
concionatum esse
|
versammelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
concionatum iri
|
künftig versammelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conciona
|
versammle! |
| 2. Person Plural |
concionate
|
versammelt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
concionato
|
| 3. Person Singular |
concionato
|
| 2. Person Plural |
concionatote
|
| 3. Person Plural |
concionanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
concionare
|
das Versammeln |
| Genitiv |
concionandi
|
des Versammelnes |
| Dativ |
concionando
|
dem Versammeln |
| Akkusativ |
concionandum
|
das Versammeln |
| Ablativ |
concionando
|
durch das Versammeln |
| Vokativ |
concionande
|
Versammeln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionandus
|
concionanda
|
concionandum
|
| Genitiv |
concionandi
|
concionandae
|
concionandi
|
| Dativ |
concionando
|
concionandae
|
concionando
|
| Akkusativ |
concionandum
|
concionandam
|
concionandum
|
| Ablativ |
concionando
|
concionanda
|
concionando
|
| Vokativ |
concionande
|
concionanda
|
concionandum
|
Plural
| Nominativ |
concionandi
|
concionandae
|
concionanda
|
| Genitiv |
concionandorum
|
concionandarum
|
concionandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
concionandos
|
concionandas
|
concionanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
concionandi
|
concionandae
|
concionanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionans
|
concionans
|
concionans
|
| Genitiv |
concionantis
|
concionantis
|
concionantis
|
| Dativ |
concionanti
|
concionanti
|
concionanti
|
| Akkusativ |
concionantem
|
concionantem
|
concionans
|
| Ablativ |
concionanti concionante
|
concionanti concionante
|
concionanti concionante
|
| Vokativ |
concionans
|
concionans
|
concionans
|
Plural
| Nominativ |
concionantes
|
concionantes
|
concionantia
|
| Genitiv |
concionantium concionantum
|
concionantium concionantum
|
concionantium concionantum
|
| Dativ |
concionantibus
|
concionantibus
|
concionantibus
|
| Akkusativ |
concionantes
|
concionantes
|
concionantia
|
| Ablativ |
concionantibus
|
concionantibus
|
concionantibus
|
| Vokativ |
concionantes
|
concionantes
|
concionantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionatus
|
concionata
|
concionatum
|
| Genitiv |
concionati
|
concionatae
|
concionati
|
| Dativ |
concionato
|
concionatae
|
concionato
|
| Akkusativ |
concionatum
|
concionatam
|
concionatum
|
| Ablativ |
concionato
|
concionata
|
concionato
|
| Vokativ |
concionate
|
concionata
|
concionatum
|
Plural
| Nominativ |
concionati
|
concionatae
|
concionata
|
| Genitiv |
concionatorum
|
concionatarum
|
concionatorum
|
| Dativ |
concionatis
|
concionatis
|
concionatis
|
| Akkusativ |
concionatos
|
concionatas
|
concionata
|
| Ablativ |
concionatis
|
concionatis
|
concionatis
|
| Vokativ |
concionati
|
concionatae
|
concionata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
concionaturus
|
concionatura
|
concionaturum
|
| Genitiv |
concionaturi
|
concionaturae
|
concionaturi
|
| Dativ |
concionaturo
|
concionaturae
|
concionaturo
|
| Akkusativ |
concionaturum
|
concionaturam
|
concionaturum
|
| Ablativ |
concionaturo
|
concionatura
|
concionaturo
|
| Vokativ |
concionature
|
concionatura
|
concionaturum
|
Plural
| Nominativ |
concionaturi
|
concionaturae
|
concionatura
|
| Genitiv |
concionaturorum
|
concionaturarum
|
concionaturorum
|
| Dativ |
concionaturis
|
concionaturis
|
concionaturis
|
| Akkusativ |
concionaturos
|
concionaturas
|
concionatura
|
| Ablativ |
concionaturis
|
concionaturis
|
concionaturis
|
| Vokativ |
concionaturi
|
concionaturae
|
concionatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
concionatum
|
concionatu
|