| Latein | Typ | Geschlecht | Flexionsart | Form | Deutsch |
|---|---|---|---|---|---|
| concitatus | Nomen | Maskulinum | U-Deklination | Grundform | Aufregung |
| concitatus | Nomen | Maskulinum | U-Deklination | Nominativ Singular von concitatus | die Aufregung |
| concitatus | Nomen | Maskulinum | U-Deklination | Vokativ Singular von concitatus | Aufregung! |
| concitatus | Nomen | Maskulinum | U-Deklination | Genitiv Singular von concitatus | der Aufregung |
| concitatus | Nomen | Maskulinum | U-Deklination | Nominativ Plural von concitatus | die Aufregungen |
| concitatus | Nomen | Maskulinum | U-Deklination | Vokativ Plural von concitatus | Aufregungen! |
| concitatus | Nomen | Maskulinum | U-Deklination | Akkusativ Plural von concitatus | die Aufregungen |
| Latein: | Deutsch: | |
| Nominativ | concitatus |
die Aufregung |
| Genitiv | concitatus concitatos concitati |
der Aufregung |
| Dativ | concitatui concitatu |
der Aufregung |
| Akkusativ | concitatum |
die Aufregung |
| Ablativ | concitatu |
durch die Aufregung |
| Vokativ | concitatus |
Aufregung! |
| Lokativ | existiert nicht | Aufregung als Ortsangabe |
| Latein: | Deutsch: | |
| Nominativ | concitatus concitatuus |
die Aufregungen |
| Genitiv | concitatuum concitatum |
der Aufregungen |
| Dativ | concitatibus concitatubus |
den Aufregungen |
| Akkusativ | concitatus concitatuus |
die Aufregungen |
| Ablativ | concitatibus concitatubus |
mit den Aufregungen |
| Vokativ | concitatus concitatuus |
Aufregungen! |
| Lokativ | existiert nicht | Aufregungen als Ortsangabe |