Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confuto
|
ich widerlege |
| 2. Person Singular |
confutas
|
du widerlegst |
| 3. Person Singular |
confutat
|
er/sie/es widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutamus
|
wir widerlegen |
| 2. Person Plural |
confutatis
|
ihr widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutant
|
sie widerlegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confutor
|
ich werde widerlegt |
| 2. Person Singular |
confutaris confutare
|
du wirst widerlegt |
| 3. Person Singular |
confutatur
|
er/sie/es wird widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutamur
|
wir werden widerlegt |
| 2. Person Plural |
confutamini
|
ihr werdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutantur
|
sie werden widerlegt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confutem
|
ich widerlege |
| 2. Person Singular |
confutes
|
du widerlegest |
| 3. Person Singular |
confutet
|
er/sie/es widerlege |
| 1. Person Plural |
confutemus
|
wir widerlegen |
| 2. Person Plural |
confutetis
|
ihr widerleget |
| 3. Person Plural |
confutent
|
sie widerlegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confuter
|
ich werde widerlegt |
| 2. Person Singular |
confuteris confutere
|
du werdest widerlegt |
| 3. Person Singular |
confutetur
|
er/sie/es werde widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutemur
|
wir werden widerlegt |
| 2. Person Plural |
confutemini
|
ihr werdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutentur
|
sie werden widerlegt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confutabam
|
ich widerlegte |
| 2. Person Singular |
confutabas
|
du widerlegtest |
| 3. Person Singular |
confutabat
|
er/sie/es widerlegte |
| 1. Person Plural |
confutabamus
|
wir widerlegten |
| 2. Person Plural |
confutabatis
|
ihr widerlegtet |
| 3. Person Plural |
confutabant
|
sie widerlegten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confutabar
|
ich wurde widerlegt |
| 2. Person Singular |
confutabaris confutabare
|
du wurdest widerlegt |
| 3. Person Singular |
confutabatur
|
er/sie/es wurde widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutabamur
|
wir wurden widerlegt |
| 2. Person Plural |
confutabamini
|
ihr wurdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutabantur
|
sie wurden widerlegt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confutarem
|
ich widerlegte |
| 2. Person Singular |
confutares
|
du widerlegtest |
| 3. Person Singular |
confutaret
|
er/sie/es widerlegte |
| 1. Person Plural |
confutaremus
|
wir widerlegten |
| 2. Person Plural |
confutaretis
|
ihr widerlegtet |
| 3. Person Plural |
confutarent
|
sie widerlegten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confutarer
|
ich würde widerlegt |
| 2. Person Singular |
confutareris confutarere
|
du würdest widerlegt |
| 3. Person Singular |
confutaretur
|
er/sie/es würde widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutaremur
|
wir würden widerlegt |
| 2. Person Plural |
confutaremini
|
ihr würdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutarentur
|
sie würden widerlegt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confutabo
|
ich werde widerlegen |
| 2. Person Singular |
confutabis
|
du wirst widerlegen |
| 3. Person Singular |
confutabit
|
er/sie/es wird widerlegen |
| 1. Person Plural |
confutabimus
|
wir werden widerlegen |
| 2. Person Plural |
confutabitis
|
ihr werdet widerlegen |
| 3. Person Plural |
confutabunt
|
sie werden widerlegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confutabor
|
ich werde widerlegt |
| 2. Person Singular |
confutaberis confutabere
|
du wirst widerlegt |
| 3. Person Singular |
confutabitur
|
er/sie/es wird widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutabimur
|
wir werden widerlegt |
| 2. Person Plural |
confutabimini
|
ihr werdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutabuntur
|
sie werden widerlegt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confutavi
|
ich habe widerlegt |
| 2. Person Singular |
confutavisti
|
du hast widerlegt |
| 3. Person Singular |
confutavit
|
er/sie/es hat widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutavimus
|
wir haben widerlegt |
| 2. Person Plural |
confutavistis
|
ihr habt widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutaverunt confutavere
|
sie haben widerlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confutatus sum
|
ich bin widerlegt worden |
| 2. Person Singular |
confutatus es
|
du bist widerlegt worden |
| 3. Person Singular |
confutatus est
|
er/sie/es ist widerlegt worden |
| 1. Person Plural |
confutati sumus
|
wir sind widerlegt worden |
| 2. Person Plural |
confutati estis
|
ihr seid widerlegt worden |
| 3. Person Plural |
confutati sunt
|
sie sind widerlegt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confutaverim
|
ich habe widerlegt |
| 2. Person Singular |
confutaveris
|
du habest widerlegt |
| 3. Person Singular |
confutaverit
|
er/sie/es habe widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutaverimus
|
wir haben widerlegt |
| 2. Person Plural |
confutaveritis
|
ihr habet widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutaverint
|
sie haben widerlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confutatus sim
|
ich sei widerlegt worden |
| 2. Person Singular |
confutatus sis
|
du seiest widerlegt worden |
| 3. Person Singular |
confutatus sit
|
er/sie/es sei widerlegt worden |
| 1. Person Plural |
confutati simus
|
wir seien widerlegt worden |
| 2. Person Plural |
confutati sitis
|
ihr seiet widerlegt worden |
| 3. Person Plural |
confutati sint
|
sie seien widerlegt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confutaveram
|
ich hatte widerlegt |
| 2. Person Singular |
confutaveras
|
du hattest widerlegt |
| 3. Person Singular |
confutaverat
|
er/sie/es hatte widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutaveramus
|
wir hatten widerlegt |
| 2. Person Plural |
confutaveratis
|
ihr hattet widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutaverant
|
sie hatten widerlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confutatus eram
|
ich war widerlegt worden |
| 2. Person Singular |
confutatus eras
|
du warst widerlegt worden |
| 3. Person Singular |
confutatus erat
|
er/sie/es war widerlegt worden |
| 1. Person Plural |
confutati eramus
|
wir waren widerlegt worden |
| 2. Person Plural |
confutati eratis
|
ihr warst widerlegt worden |
| 3. Person Plural |
confutati erant
|
sie waren widerlegt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confutavissem
|
ich hätte widerlegt |
| 2. Person Singular |
confutavisses
|
du hättest widerlegt |
| 3. Person Singular |
confutavisset
|
er/sie/es hätte widerlegt |
| 1. Person Plural |
confutavissemus
|
wir hätten widerlegt |
| 2. Person Plural |
confutavissetis
|
ihr hättet widerlegt |
| 3. Person Plural |
confutavissent
|
sie hätten widerlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confutatus essem
|
ich wäre widerlegt worden |
| 2. Person Singular |
confutatus esses
|
du wärest widerlegt worden |
| 3. Person Singular |
confutatus esset
|
er/sie/es wäre widerlegt worden |
| 1. Person Plural |
confutati essemus
|
wir wären widerlegt worden |
| 2. Person Plural |
confutati essetis
|
ihr wäret widerlegt worden |
| 3. Person Plural |
confutati essent
|
sie wären widerlegt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
confutavero
|
ich werde widerlegt haben |
| 2. Person Singular |
confutaveris
|
du wirst widerlegt haben |
| 3. Person Singular |
confutaverit
|
er/sie/es wird widerlegt haben |
| 1. Person Plural |
confutaverimus
|
wir werden widerlegt haben |
| 2. Person Plural |
confutaveritis
|
ihr werdet widerlegt haben |
| 3. Person Plural |
confutaverint
|
sie werden widerlegt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
confutatus ero
|
ich werde widerlegt worden sein |
| 2. Person Singular |
confutatus eris
|
du werdest widerlegt worden sein |
| 3. Person Singular |
confutatus erit
|
er/sie/es werde widerlegt worden sein |
| 1. Person Plural |
confutati erimus
|
wir werden widerlegt worden sein |
| 2. Person Plural |
confutati eritis
|
ihr werdet widerlegt worden sein |
| 3. Person Plural |
confutati erunt
|
sie werden widerlegt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
confutare
|
widerlegen |
| Vorzeitigkeit |
confutavisse
|
widerlegt haben |
| Nachzeitigkeit |
confutaturum esse
|
widerlegen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
confutari confutarier
|
widerlegt werden |
| Vorzeitigkeit |
confutatum esse
|
widerlegt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
confutatum iri
|
künftig widerlegt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
confuta
|
widerlege! |
| 2. Person Plural |
confutate
|
widerlegt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
confutato
|
| 3. Person Singular |
confutato
|
| 2. Person Plural |
confutatote
|
| 3. Person Plural |
confutanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
confutare
|
das Widerlegen |
| Genitiv |
confutandi
|
des Widerlegens |
| Dativ |
confutando
|
dem Widerlegen |
| Akkusativ |
confutandum
|
das Widerlegen |
| Ablativ |
confutando
|
durch das Widerlegen |
| Vokativ |
confutande
|
Widerlegen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
confutandus
|
confutanda
|
confutandum
|
| Genitiv |
confutandi
|
confutandae
|
confutandi
|
| Dativ |
confutando
|
confutandae
|
confutando
|
| Akkusativ |
confutandum
|
confutandam
|
confutandum
|
| Ablativ |
confutando
|
confutanda
|
confutando
|
| Vokativ |
confutande
|
confutanda
|
confutandum
|
Plural
| Nominativ |
confutandi
|
confutandae
|
confutanda
|
| Genitiv |
confutandorum
|
confutandarum
|
confutandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
confutandos
|
confutandas
|
confutanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
confutandi
|
confutandae
|
confutanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
confutans
|
confutans
|
confutans
|
| Genitiv |
confutantis
|
confutantis
|
confutantis
|
| Dativ |
confutanti
|
confutanti
|
confutanti
|
| Akkusativ |
confutantem
|
confutantem
|
confutans
|
| Ablativ |
confutanti confutante
|
confutanti confutante
|
confutanti confutante
|
| Vokativ |
confutans
|
confutans
|
confutans
|
Plural
| Nominativ |
confutantes
|
confutantes
|
confutantia
|
| Genitiv |
confutantium confutantum
|
confutantium confutantum
|
confutantium confutantum
|
| Dativ |
confutantibus
|
confutantibus
|
confutantibus
|
| Akkusativ |
confutantes
|
confutantes
|
confutantia
|
| Ablativ |
confutantibus
|
confutantibus
|
confutantibus
|
| Vokativ |
confutantes
|
confutantes
|
confutantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
confutatus
|
confutata
|
confutatum
|
| Genitiv |
confutati
|
confutatae
|
confutati
|
| Dativ |
confutato
|
confutatae
|
confutato
|
| Akkusativ |
confutatum
|
confutatam
|
confutatum
|
| Ablativ |
confutato
|
confutata
|
confutato
|
| Vokativ |
confutate
|
confutata
|
confutatum
|
Plural
| Nominativ |
confutati
|
confutatae
|
confutata
|
| Genitiv |
confutatorum
|
confutatarum
|
confutatorum
|
| Dativ |
confutatis
|
confutatis
|
confutatis
|
| Akkusativ |
confutatos
|
confutatas
|
confutata
|
| Ablativ |
confutatis
|
confutatis
|
confutatis
|
| Vokativ |
confutati
|
confutatae
|
confutata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
confutaturus
|
confutatura
|
confutaturum
|
| Genitiv |
confutaturi
|
confutaturae
|
confutaturi
|
| Dativ |
confutaturo
|
confutaturae
|
confutaturo
|
| Akkusativ |
confutaturum
|
confutaturam
|
confutaturum
|
| Ablativ |
confutaturo
|
confutatura
|
confutaturo
|
| Vokativ |
confutature
|
confutatura
|
confutaturum
|
Plural
| Nominativ |
confutaturi
|
confutaturae
|
confutatura
|
| Genitiv |
confutaturorum
|
confutaturarum
|
confutaturorum
|
| Dativ |
confutaturis
|
confutaturis
|
confutaturis
|
| Akkusativ |
confutaturos
|
confutaturas
|
confutatura
|
| Ablativ |
confutaturis
|
confutaturis
|
confutaturis
|
| Vokativ |
confutaturi
|
confutaturae
|
confutatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
confutatum
|
confutatu
|