Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecto
|
ich beurteile |
| 2. Person Singular |
conjectas
|
du beurteilst |
| 3. Person Singular |
conjectat
|
er/sie/es beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectamus
|
wir beurteilen |
| 2. Person Plural |
conjectatis
|
ihr beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectant
|
sie beurteilen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjector
|
ich werde beurteilt |
| 2. Person Singular |
conjectaris conjectare
|
du wirst beurteilt |
| 3. Person Singular |
conjectatur
|
er/sie/es wird beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectamur
|
wir werden beurteilt |
| 2. Person Plural |
conjectamini
|
ihr werdet beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectantur
|
sie werden beurteilt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectem
|
ich beurteile |
| 2. Person Singular |
conjectes
|
du beurteilest |
| 3. Person Singular |
conjectet
|
er/sie/es beurteile |
| 1. Person Plural |
conjectemus
|
wir beurteilen |
| 2. Person Plural |
conjectetis
|
ihr beurteilet |
| 3. Person Plural |
conjectent
|
sie beurteilen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecter
|
ich werde beurteilt |
| 2. Person Singular |
conjecteris conjectere
|
du werdest beurteilt |
| 3. Person Singular |
conjectetur
|
er/sie/es werde beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectemur
|
wir werden beurteilt |
| 2. Person Plural |
conjectemini
|
ihr werdet beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectentur
|
sie werden beurteilt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabam
|
ich beurteilte |
| 2. Person Singular |
conjectabas
|
du beurteiltest |
| 3. Person Singular |
conjectabat
|
er/sie/es beurteilte |
| 1. Person Plural |
conjectabamus
|
wir beurteilten |
| 2. Person Plural |
conjectabatis
|
ihr beurteiltet |
| 3. Person Plural |
conjectabant
|
sie beurteilten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabar
|
ich wurde beurteilt |
| 2. Person Singular |
conjectabaris conjectabare
|
du wurdest beurteilt |
| 3. Person Singular |
conjectabatur
|
er/sie/es wurde beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectabamur
|
wir wurden beurteilt |
| 2. Person Plural |
conjectabamini
|
ihr wurdet beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectabantur
|
sie wurden beurteilt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarem
|
ich beurteilte |
| 2. Person Singular |
conjectares
|
du beurteiltest |
| 3. Person Singular |
conjectaret
|
er/sie/es beurteilte |
| 1. Person Plural |
conjectaremus
|
wir beurteilten |
| 2. Person Plural |
conjectaretis
|
ihr beurteiltet |
| 3. Person Plural |
conjectarent
|
sie beurteilten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarer
|
ich würde beurteilt |
| 2. Person Singular |
conjectareris conjectarere
|
du würdest beurteilt |
| 3. Person Singular |
conjectaretur
|
er/sie/es würde beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectaremur
|
wir würden beurteilt |
| 2. Person Plural |
conjectaremini
|
ihr würdet beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectarentur
|
sie würden beurteilt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabo
|
ich werde beurteilen |
| 2. Person Singular |
conjectabis
|
du wirst beurteilen |
| 3. Person Singular |
conjectabit
|
er/sie/es wird beurteilen |
| 1. Person Plural |
conjectabimus
|
wir werden beurteilen |
| 2. Person Plural |
conjectabitis
|
ihr werdet beurteilen |
| 3. Person Plural |
conjectabunt
|
sie werden beurteilen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabor
|
ich werde beurteilt |
| 2. Person Singular |
conjectaberis conjectabere
|
du wirst beurteilt |
| 3. Person Singular |
conjectabitur
|
er/sie/es wird beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectabimur
|
wir werden beurteilt |
| 2. Person Plural |
conjectabimini
|
ihr werdet beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectabuntur
|
sie werden beurteilt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavi
|
ich habe beurteilt |
| 2. Person Singular |
conjectavisti
|
du hast beurteilt |
| 3. Person Singular |
conjectavit
|
er/sie/es hat beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectavimus
|
wir haben beurteilt |
| 2. Person Plural |
conjectavistis
|
ihr habt beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectaverunt conjectavere
|
sie haben beurteilt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sum
|
ich bin beurteilt worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus es
|
du bist beurteilt worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus est
|
er/sie/es ist beurteilt worden |
| 1. Person Plural |
conjectati sumus
|
wir sind beurteilt worden |
| 2. Person Plural |
conjectati estis
|
ihr seid beurteilt worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sunt
|
sie sind beurteilt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaverim
|
ich habe beurteilt |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du habest beurteilt |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es habe beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir haben beurteilt |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr habet beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie haben beurteilt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sim
|
ich sei beurteilt worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus sis
|
du seiest beurteilt worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus sit
|
er/sie/es sei beurteilt worden |
| 1. Person Plural |
conjectati simus
|
wir seien beurteilt worden |
| 2. Person Plural |
conjectati sitis
|
ihr seiet beurteilt worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sint
|
sie seien beurteilt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaveram
|
ich hatte beurteilt |
| 2. Person Singular |
conjectaveras
|
du hattest beurteilt |
| 3. Person Singular |
conjectaverat
|
er/sie/es hatte beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectaveramus
|
wir hatten beurteilt |
| 2. Person Plural |
conjectaveratis
|
ihr hattet beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectaverant
|
sie hatten beurteilt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus eram
|
ich war beurteilt worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus eras
|
du warst beurteilt worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus erat
|
er/sie/es war beurteilt worden |
| 1. Person Plural |
conjectati eramus
|
wir waren beurteilt worden |
| 2. Person Plural |
conjectati eratis
|
ihr warst beurteilt worden |
| 3. Person Plural |
conjectati erant
|
sie waren beurteilt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavissem
|
ich hätte beurteilt |
| 2. Person Singular |
conjectavisses
|
du hättest beurteilt |
| 3. Person Singular |
conjectavisset
|
er/sie/es hätte beurteilt |
| 1. Person Plural |
conjectavissemus
|
wir hätten beurteilt |
| 2. Person Plural |
conjectavissetis
|
ihr hättet beurteilt |
| 3. Person Plural |
conjectavissent
|
sie hätten beurteilt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus essem
|
ich wäre beurteilt worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus esses
|
du wärest beurteilt worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus esset
|
er/sie/es wäre beurteilt worden |
| 1. Person Plural |
conjectati essemus
|
wir wären beurteilt worden |
| 2. Person Plural |
conjectati essetis
|
ihr wäret beurteilt worden |
| 3. Person Plural |
conjectati essent
|
sie wären beurteilt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavero
|
ich werde beurteilt haben |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du wirst beurteilt haben |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es wird beurteilt haben |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir werden beurteilt haben |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr werdet beurteilt haben |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie werden beurteilt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus ero
|
ich werde beurteilt worden sein |
| 2. Person Singular |
conjectatus eris
|
du werdest beurteilt worden sein |
| 3. Person Singular |
conjectatus erit
|
er/sie/es werde beurteilt worden sein |
| 1. Person Plural |
conjectati erimus
|
wir werden beurteilt worden sein |
| 2. Person Plural |
conjectati eritis
|
ihr werdet beurteilt worden sein |
| 3. Person Plural |
conjectati erunt
|
sie werden beurteilt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectare
|
beurteilen |
| Vorzeitigkeit |
conjectavisse
|
beurteilt haben |
| Nachzeitigkeit |
conjectaturum esse
|
beurteilen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectari conjectarier
|
beurteilt werden |
| Vorzeitigkeit |
conjectatum esse
|
beurteilt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conjectatum iri
|
künftig beurteilt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conjecta
|
beurteile! |
| 2. Person Plural |
conjectate
|
beurteilt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conjectato
|
| 3. Person Singular |
conjectato
|
| 2. Person Plural |
conjectatote
|
| 3. Person Plural |
conjectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conjectare
|
das Beurteilen |
| Genitiv |
conjectandi
|
des Beurteilens |
| Dativ |
conjectando
|
dem Beurteilen |
| Akkusativ |
conjectandum
|
das Beurteilen |
| Ablativ |
conjectando
|
durch das Beurteilen |
| Vokativ |
conjectande
|
Beurteilen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectandus
|
conjectanda
|
conjectandum
|
| Genitiv |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectandi
|
| Dativ |
conjectando
|
conjectandae
|
conjectando
|
| Akkusativ |
conjectandum
|
conjectandam
|
conjectandum
|
| Ablativ |
conjectando
|
conjectanda
|
conjectando
|
| Vokativ |
conjectande
|
conjectanda
|
conjectandum
|
Plural
| Nominativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
| Genitiv |
conjectandorum
|
conjectandarum
|
conjectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conjectandos
|
conjectandas
|
conjectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
| Genitiv |
conjectantis
|
conjectantis
|
conjectantis
|
| Dativ |
conjectanti
|
conjectanti
|
conjectanti
|
| Akkusativ |
conjectantem
|
conjectantem
|
conjectans
|
| Ablativ |
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
| Vokativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
Plural
| Nominativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Genitiv |
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
| Dativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Akkusativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Ablativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Vokativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectatus
|
conjectata
|
conjectatum
|
| Genitiv |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectati
|
| Dativ |
conjectato
|
conjectatae
|
conjectato
|
| Akkusativ |
conjectatum
|
conjectatam
|
conjectatum
|
| Ablativ |
conjectato
|
conjectata
|
conjectato
|
| Vokativ |
conjectate
|
conjectata
|
conjectatum
|
Plural
| Nominativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
| Genitiv |
conjectatorum
|
conjectatarum
|
conjectatorum
|
| Dativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Akkusativ |
conjectatos
|
conjectatas
|
conjectata
|
| Ablativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Vokativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectaturus
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
| Genitiv |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectaturi
|
| Dativ |
conjectaturo
|
conjectaturae
|
conjectaturo
|
| Akkusativ |
conjectaturum
|
conjectaturam
|
conjectaturum
|
| Ablativ |
conjectaturo
|
conjectatura
|
conjectaturo
|
| Vokativ |
conjectature
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
Plural
| Nominativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
| Genitiv |
conjectaturorum
|
conjectaturarum
|
conjectaturorum
|
| Dativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Akkusativ |
conjectaturos
|
conjectaturas
|
conjectatura
|
| Ablativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Vokativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conjectatum
|
conjectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecto
|
ich denke |
| 2. Person Singular |
conjectas
|
du denkst |
| 3. Person Singular |
conjectat
|
er/sie/es denkt |
| 1. Person Plural |
conjectamus
|
wir denken |
| 2. Person Plural |
conjectatis
|
ihr denkt |
| 3. Person Plural |
conjectant
|
sie denken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjector
|
ich werde gedacht |
| 2. Person Singular |
conjectaris conjectare
|
du wirst gedacht |
| 3. Person Singular |
conjectatur
|
er/sie/es wird gedacht |
| 1. Person Plural |
conjectamur
|
wir werden gedacht |
| 2. Person Plural |
conjectamini
|
ihr werdet gedacht |
| 3. Person Plural |
conjectantur
|
sie werden gedacht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectem
|
ich denke |
| 2. Person Singular |
conjectes
|
du denkest |
| 3. Person Singular |
conjectet
|
er/sie/es denke |
| 1. Person Plural |
conjectemus
|
wir denken |
| 2. Person Plural |
conjectetis
|
ihr denket |
| 3. Person Plural |
conjectent
|
sie denken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecter
|
ich werde gedacht |
| 2. Person Singular |
conjecteris conjectere
|
du werdest gedacht |
| 3. Person Singular |
conjectetur
|
er/sie/es werde gedacht |
| 1. Person Plural |
conjectemur
|
wir werden gedacht |
| 2. Person Plural |
conjectemini
|
ihr werdet gedacht |
| 3. Person Plural |
conjectentur
|
sie werden gedacht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabam
|
ich dachte |
| 2. Person Singular |
conjectabas
|
du dachtest |
| 3. Person Singular |
conjectabat
|
er/sie/es dachte |
| 1. Person Plural |
conjectabamus
|
wir dachten |
| 2. Person Plural |
conjectabatis
|
ihr dachtet |
| 3. Person Plural |
conjectabant
|
sie dachten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabar
|
ich wurde gedacht |
| 2. Person Singular |
conjectabaris conjectabare
|
du wurdest gedacht |
| 3. Person Singular |
conjectabatur
|
er/sie/es wurde gedacht |
| 1. Person Plural |
conjectabamur
|
wir wurden gedacht |
| 2. Person Plural |
conjectabamini
|
ihr wurdet gedacht |
| 3. Person Plural |
conjectabantur
|
sie wurden gedacht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarem
|
ich dächte |
| 2. Person Singular |
conjectares
|
du dächtest |
| 3. Person Singular |
conjectaret
|
er/sie/es dächte |
| 1. Person Plural |
conjectaremus
|
wir dächten |
| 2. Person Plural |
conjectaretis
|
ihr dächtet |
| 3. Person Plural |
conjectarent
|
sie dächten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarer
|
ich würde gedacht |
| 2. Person Singular |
conjectareris conjectarere
|
du würdest gedacht |
| 3. Person Singular |
conjectaretur
|
er/sie/es würde gedacht |
| 1. Person Plural |
conjectaremur
|
wir würden gedacht |
| 2. Person Plural |
conjectaremini
|
ihr würdet gedacht |
| 3. Person Plural |
conjectarentur
|
sie würden gedacht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabo
|
ich werde denken |
| 2. Person Singular |
conjectabis
|
du wirst denken |
| 3. Person Singular |
conjectabit
|
er/sie/es wird denken |
| 1. Person Plural |
conjectabimus
|
wir werden denken |
| 2. Person Plural |
conjectabitis
|
ihr werdet denken |
| 3. Person Plural |
conjectabunt
|
sie werden denken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabor
|
ich werde gedacht |
| 2. Person Singular |
conjectaberis conjectabere
|
du wirst gedacht |
| 3. Person Singular |
conjectabitur
|
er/sie/es wird gedacht |
| 1. Person Plural |
conjectabimur
|
wir werden gedacht |
| 2. Person Plural |
conjectabimini
|
ihr werdet gedacht |
| 3. Person Plural |
conjectabuntur
|
sie werden gedacht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavi
|
ich habe gedacht |
| 2. Person Singular |
conjectavisti
|
du hast gedacht |
| 3. Person Singular |
conjectavit
|
er/sie/es hat gedacht |
| 1. Person Plural |
conjectavimus
|
wir haben gedacht |
| 2. Person Plural |
conjectavistis
|
ihr habt gedacht |
| 3. Person Plural |
conjectaverunt conjectavere
|
sie haben gedacht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sum
|
ich bin gedacht worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus es
|
du bist gedacht worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus est
|
er/sie/es ist gedacht worden |
| 1. Person Plural |
conjectati sumus
|
wir sind gedacht worden |
| 2. Person Plural |
conjectati estis
|
ihr seid gedacht worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sunt
|
sie sind gedacht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaverim
|
ich habe gedacht |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du habest gedacht |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es habe gedacht |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir haben gedacht |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr habet gedacht |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie haben gedacht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sim
|
ich sei gedacht worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus sis
|
du seiest gedacht worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus sit
|
er/sie/es sei gedacht worden |
| 1. Person Plural |
conjectati simus
|
wir seien gedacht worden |
| 2. Person Plural |
conjectati sitis
|
ihr seiet gedacht worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sint
|
sie seien gedacht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaveram
|
ich hatte gedacht |
| 2. Person Singular |
conjectaveras
|
du hattest gedacht |
| 3. Person Singular |
conjectaverat
|
er/sie/es hatte gedacht |
| 1. Person Plural |
conjectaveramus
|
wir hatten gedacht |
| 2. Person Plural |
conjectaveratis
|
ihr hattet gedacht |
| 3. Person Plural |
conjectaverant
|
sie hatten gedacht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus eram
|
ich war gedacht worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus eras
|
du warst gedacht worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus erat
|
er/sie/es war gedacht worden |
| 1. Person Plural |
conjectati eramus
|
wir waren gedacht worden |
| 2. Person Plural |
conjectati eratis
|
ihr warst gedacht worden |
| 3. Person Plural |
conjectati erant
|
sie waren gedacht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavissem
|
ich hätte gedacht |
| 2. Person Singular |
conjectavisses
|
du hättest gedacht |
| 3. Person Singular |
conjectavisset
|
er/sie/es hätte gedacht |
| 1. Person Plural |
conjectavissemus
|
wir hätten gedacht |
| 2. Person Plural |
conjectavissetis
|
ihr hättet gedacht |
| 3. Person Plural |
conjectavissent
|
sie hätten gedacht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus essem
|
ich wäre gedacht worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus esses
|
du wärest gedacht worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus esset
|
er/sie/es wäre gedacht worden |
| 1. Person Plural |
conjectati essemus
|
wir wären gedacht worden |
| 2. Person Plural |
conjectati essetis
|
ihr wäret gedacht worden |
| 3. Person Plural |
conjectati essent
|
sie wären gedacht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavero
|
ich werde gedacht haben |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du wirst gedacht haben |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es wird gedacht haben |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir werden gedacht haben |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr werdet gedacht haben |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie werden gedacht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus ero
|
ich werde gedacht worden sein |
| 2. Person Singular |
conjectatus eris
|
du werdest gedacht worden sein |
| 3. Person Singular |
conjectatus erit
|
er/sie/es werde gedacht worden sein |
| 1. Person Plural |
conjectati erimus
|
wir werden gedacht worden sein |
| 2. Person Plural |
conjectati eritis
|
ihr werdet gedacht worden sein |
| 3. Person Plural |
conjectati erunt
|
sie werden gedacht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectare
|
denken |
| Vorzeitigkeit |
conjectavisse
|
gedacht haben |
| Nachzeitigkeit |
conjectaturum esse
|
denken werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectari conjectarier
|
gedacht werden |
| Vorzeitigkeit |
conjectatum esse
|
gedacht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conjectatum iri
|
künftig gedacht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conjecta
|
denke! |
| 2. Person Plural |
conjectate
|
denkt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conjectato
|
| 3. Person Singular |
conjectato
|
| 2. Person Plural |
conjectatote
|
| 3. Person Plural |
conjectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conjectare
|
das Denken |
| Genitiv |
conjectandi
|
des Denkens |
| Dativ |
conjectando
|
dem Denken |
| Akkusativ |
conjectandum
|
das Denken |
| Ablativ |
conjectando
|
durch das Denken |
| Vokativ |
conjectande
|
Denken! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectandus
|
conjectanda
|
conjectandum
|
| Genitiv |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectandi
|
| Dativ |
conjectando
|
conjectandae
|
conjectando
|
| Akkusativ |
conjectandum
|
conjectandam
|
conjectandum
|
| Ablativ |
conjectando
|
conjectanda
|
conjectando
|
| Vokativ |
conjectande
|
conjectanda
|
conjectandum
|
Plural
| Nominativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
| Genitiv |
conjectandorum
|
conjectandarum
|
conjectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conjectandos
|
conjectandas
|
conjectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
| Genitiv |
conjectantis
|
conjectantis
|
conjectantis
|
| Dativ |
conjectanti
|
conjectanti
|
conjectanti
|
| Akkusativ |
conjectantem
|
conjectantem
|
conjectans
|
| Ablativ |
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
| Vokativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
Plural
| Nominativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Genitiv |
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
| Dativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Akkusativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Ablativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Vokativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectatus
|
conjectata
|
conjectatum
|
| Genitiv |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectati
|
| Dativ |
conjectato
|
conjectatae
|
conjectato
|
| Akkusativ |
conjectatum
|
conjectatam
|
conjectatum
|
| Ablativ |
conjectato
|
conjectata
|
conjectato
|
| Vokativ |
conjectate
|
conjectata
|
conjectatum
|
Plural
| Nominativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
| Genitiv |
conjectatorum
|
conjectatarum
|
conjectatorum
|
| Dativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Akkusativ |
conjectatos
|
conjectatas
|
conjectata
|
| Ablativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Vokativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectaturus
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
| Genitiv |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectaturi
|
| Dativ |
conjectaturo
|
conjectaturae
|
conjectaturo
|
| Akkusativ |
conjectaturum
|
conjectaturam
|
conjectaturum
|
| Ablativ |
conjectaturo
|
conjectatura
|
conjectaturo
|
| Vokativ |
conjectature
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
Plural
| Nominativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
| Genitiv |
conjectaturorum
|
conjectaturarum
|
conjectaturorum
|
| Dativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Akkusativ |
conjectaturos
|
conjectaturas
|
conjectatura
|
| Ablativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Vokativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conjectatum
|
conjectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecto
|
ich folgere; folgre |
| 2. Person Singular |
conjectas
|
du folgerst |
| 3. Person Singular |
conjectat
|
er/sie/es folgert |
| 1. Person Plural |
conjectamus
|
wir folgern |
| 2. Person Plural |
conjectatis
|
ihr folgert |
| 3. Person Plural |
conjectant
|
sie folgern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjector
|
ich werde gefolgert |
| 2. Person Singular |
conjectaris conjectare
|
du wirst gefolgert |
| 3. Person Singular |
conjectatur
|
er/sie/es wird gefolgert |
| 1. Person Plural |
conjectamur
|
wir werden gefolgert |
| 2. Person Plural |
conjectamini
|
ihr werdet gefolgert |
| 3. Person Plural |
conjectantur
|
sie werden gefolgert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectem
|
ich folgere; folgre |
| 2. Person Singular |
conjectes
|
du folgerest; folgrest |
| 3. Person Singular |
conjectet
|
er/sie/es folgere; folgre |
| 1. Person Plural |
conjectemus
|
wir folgeren |
| 2. Person Plural |
conjectetis
|
ihr folgeret |
| 3. Person Plural |
conjectent
|
sie folgeren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecter
|
ich werde gefolgert |
| 2. Person Singular |
conjecteris conjectere
|
du werdest gefolgert |
| 3. Person Singular |
conjectetur
|
er/sie/es werde gefolgert |
| 1. Person Plural |
conjectemur
|
wir werden gefolgert |
| 2. Person Plural |
conjectemini
|
ihr werdet gefolgert |
| 3. Person Plural |
conjectentur
|
sie werden gefolgert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabam
|
ich folgerte |
| 2. Person Singular |
conjectabas
|
du folgertest |
| 3. Person Singular |
conjectabat
|
er/sie/es folgerte |
| 1. Person Plural |
conjectabamus
|
wir folgerten |
| 2. Person Plural |
conjectabatis
|
ihr folgertet |
| 3. Person Plural |
conjectabant
|
sie folgerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabar
|
ich wurde gefolgert |
| 2. Person Singular |
conjectabaris conjectabare
|
du wurdest gefolgert |
| 3. Person Singular |
conjectabatur
|
er/sie/es wurde gefolgert |
| 1. Person Plural |
conjectabamur
|
wir wurden gefolgert |
| 2. Person Plural |
conjectabamini
|
ihr wurdet gefolgert |
| 3. Person Plural |
conjectabantur
|
sie wurden gefolgert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarem
|
ich folgerte |
| 2. Person Singular |
conjectares
|
du folgertest |
| 3. Person Singular |
conjectaret
|
er/sie/es folgerte |
| 1. Person Plural |
conjectaremus
|
wir folgerten |
| 2. Person Plural |
conjectaretis
|
ihr folgertet |
| 3. Person Plural |
conjectarent
|
sie folgerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarer
|
ich würde gefolgert |
| 2. Person Singular |
conjectareris conjectarere
|
du würdest gefolgert |
| 3. Person Singular |
conjectaretur
|
er/sie/es würde gefolgert |
| 1. Person Plural |
conjectaremur
|
wir würden gefolgert |
| 2. Person Plural |
conjectaremini
|
ihr würdet gefolgert |
| 3. Person Plural |
conjectarentur
|
sie würden gefolgert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabo
|
ich werde folgern |
| 2. Person Singular |
conjectabis
|
du wirst folgern |
| 3. Person Singular |
conjectabit
|
er/sie/es wird folgern |
| 1. Person Plural |
conjectabimus
|
wir werden folgern |
| 2. Person Plural |
conjectabitis
|
ihr werdet folgern |
| 3. Person Plural |
conjectabunt
|
sie werden folgern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabor
|
ich werde gefolgert |
| 2. Person Singular |
conjectaberis conjectabere
|
du wirst gefolgert |
| 3. Person Singular |
conjectabitur
|
er/sie/es wird gefolgert |
| 1. Person Plural |
conjectabimur
|
wir werden gefolgert |
| 2. Person Plural |
conjectabimini
|
ihr werdet gefolgert |
| 3. Person Plural |
conjectabuntur
|
sie werden gefolgert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavi
|
ich habe gefolgert |
| 2. Person Singular |
conjectavisti
|
du hast gefolgert |
| 3. Person Singular |
conjectavit
|
er/sie/es hat gefolgert |
| 1. Person Plural |
conjectavimus
|
wir haben gefolgert |
| 2. Person Plural |
conjectavistis
|
ihr habt gefolgert |
| 3. Person Plural |
conjectaverunt conjectavere
|
sie haben gefolgert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sum
|
ich bin gefolgert worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus es
|
du bist gefolgert worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus est
|
er/sie/es ist gefolgert worden |
| 1. Person Plural |
conjectati sumus
|
wir sind gefolgert worden |
| 2. Person Plural |
conjectati estis
|
ihr seid gefolgert worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sunt
|
sie sind gefolgert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaverim
|
ich habe gefolgert |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du habest gefolgert |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es habe gefolgert |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir haben gefolgert |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr habet gefolgert |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie haben gefolgert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sim
|
ich sei gefolgert worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus sis
|
du seiest gefolgert worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus sit
|
er/sie/es sei gefolgert worden |
| 1. Person Plural |
conjectati simus
|
wir seien gefolgert worden |
| 2. Person Plural |
conjectati sitis
|
ihr seiet gefolgert worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sint
|
sie seien gefolgert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaveram
|
ich hatte gefolgert |
| 2. Person Singular |
conjectaveras
|
du hattest gefolgert |
| 3. Person Singular |
conjectaverat
|
er/sie/es hatte gefolgert |
| 1. Person Plural |
conjectaveramus
|
wir hatten gefolgert |
| 2. Person Plural |
conjectaveratis
|
ihr hattet gefolgert |
| 3. Person Plural |
conjectaverant
|
sie hatten gefolgert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus eram
|
ich war gefolgert worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus eras
|
du warst gefolgert worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus erat
|
er/sie/es war gefolgert worden |
| 1. Person Plural |
conjectati eramus
|
wir waren gefolgert worden |
| 2. Person Plural |
conjectati eratis
|
ihr warst gefolgert worden |
| 3. Person Plural |
conjectati erant
|
sie waren gefolgert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavissem
|
ich hätte gefolgert |
| 2. Person Singular |
conjectavisses
|
du hättest gefolgert |
| 3. Person Singular |
conjectavisset
|
er/sie/es hätte gefolgert |
| 1. Person Plural |
conjectavissemus
|
wir hätten gefolgert |
| 2. Person Plural |
conjectavissetis
|
ihr hättet gefolgert |
| 3. Person Plural |
conjectavissent
|
sie hätten gefolgert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus essem
|
ich wäre gefolgert worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus esses
|
du wärest gefolgert worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus esset
|
er/sie/es wäre gefolgert worden |
| 1. Person Plural |
conjectati essemus
|
wir wären gefolgert worden |
| 2. Person Plural |
conjectati essetis
|
ihr wäret gefolgert worden |
| 3. Person Plural |
conjectati essent
|
sie wären gefolgert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavero
|
ich werde gefolgert haben |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du wirst gefolgert haben |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es wird gefolgert haben |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir werden gefolgert haben |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr werdet gefolgert haben |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie werden gefolgert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus ero
|
ich werde gefolgert worden sein |
| 2. Person Singular |
conjectatus eris
|
du werdest gefolgert worden sein |
| 3. Person Singular |
conjectatus erit
|
er/sie/es werde gefolgert worden sein |
| 1. Person Plural |
conjectati erimus
|
wir werden gefolgert worden sein |
| 2. Person Plural |
conjectati eritis
|
ihr werdet gefolgert worden sein |
| 3. Person Plural |
conjectati erunt
|
sie werden gefolgert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectare
|
folgern |
| Vorzeitigkeit |
conjectavisse
|
gefolgert haben |
| Nachzeitigkeit |
conjectaturum esse
|
folgern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectari conjectarier
|
gefolgert werden |
| Vorzeitigkeit |
conjectatum esse
|
gefolgert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conjectatum iri
|
künftig gefolgert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conjecta
|
folgere; folgre! |
| 2. Person Plural |
conjectate
|
folgert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conjectato
|
| 3. Person Singular |
conjectato
|
| 2. Person Plural |
conjectatote
|
| 3. Person Plural |
conjectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conjectare
|
das Folgern |
| Genitiv |
conjectandi
|
des Folgernes |
| Dativ |
conjectando
|
dem Folgern |
| Akkusativ |
conjectandum
|
das Folgern |
| Ablativ |
conjectando
|
durch das Folgern |
| Vokativ |
conjectande
|
Folgern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectandus
|
conjectanda
|
conjectandum
|
| Genitiv |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectandi
|
| Dativ |
conjectando
|
conjectandae
|
conjectando
|
| Akkusativ |
conjectandum
|
conjectandam
|
conjectandum
|
| Ablativ |
conjectando
|
conjectanda
|
conjectando
|
| Vokativ |
conjectande
|
conjectanda
|
conjectandum
|
Plural
| Nominativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
| Genitiv |
conjectandorum
|
conjectandarum
|
conjectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conjectandos
|
conjectandas
|
conjectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
| Genitiv |
conjectantis
|
conjectantis
|
conjectantis
|
| Dativ |
conjectanti
|
conjectanti
|
conjectanti
|
| Akkusativ |
conjectantem
|
conjectantem
|
conjectans
|
| Ablativ |
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
| Vokativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
Plural
| Nominativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Genitiv |
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
| Dativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Akkusativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Ablativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Vokativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectatus
|
conjectata
|
conjectatum
|
| Genitiv |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectati
|
| Dativ |
conjectato
|
conjectatae
|
conjectato
|
| Akkusativ |
conjectatum
|
conjectatam
|
conjectatum
|
| Ablativ |
conjectato
|
conjectata
|
conjectato
|
| Vokativ |
conjectate
|
conjectata
|
conjectatum
|
Plural
| Nominativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
| Genitiv |
conjectatorum
|
conjectatarum
|
conjectatorum
|
| Dativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Akkusativ |
conjectatos
|
conjectatas
|
conjectata
|
| Ablativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Vokativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectaturus
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
| Genitiv |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectaturi
|
| Dativ |
conjectaturo
|
conjectaturae
|
conjectaturo
|
| Akkusativ |
conjectaturum
|
conjectaturam
|
conjectaturum
|
| Ablativ |
conjectaturo
|
conjectatura
|
conjectaturo
|
| Vokativ |
conjectature
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
Plural
| Nominativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
| Genitiv |
conjectaturorum
|
conjectaturarum
|
conjectaturorum
|
| Dativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Akkusativ |
conjectaturos
|
conjectaturas
|
conjectatura
|
| Ablativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Vokativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conjectatum
|
conjectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecto
|
ich rate |
| 2. Person Singular |
conjectas
|
du rätst |
| 3. Person Singular |
conjectat
|
er/sie/es rät |
| 1. Person Plural |
conjectamus
|
wir raten |
| 2. Person Plural |
conjectatis
|
ihr ratet |
| 3. Person Plural |
conjectant
|
sie raten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjector
|
ich werde geraten |
| 2. Person Singular |
conjectaris conjectare
|
du wirst geraten |
| 3. Person Singular |
conjectatur
|
er/sie/es wird geraten |
| 1. Person Plural |
conjectamur
|
wir werden geraten |
| 2. Person Plural |
conjectamini
|
ihr werdet geraten |
| 3. Person Plural |
conjectantur
|
sie werden geraten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectem
|
ich rate |
| 2. Person Singular |
conjectes
|
du ratest |
| 3. Person Singular |
conjectet
|
er/sie/es rate |
| 1. Person Plural |
conjectemus
|
wir raten |
| 2. Person Plural |
conjectetis
|
ihr ratet |
| 3. Person Plural |
conjectent
|
sie raten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecter
|
ich werde geraten |
| 2. Person Singular |
conjecteris conjectere
|
du werdest geraten |
| 3. Person Singular |
conjectetur
|
er/sie/es werde geraten |
| 1. Person Plural |
conjectemur
|
wir werden geraten |
| 2. Person Plural |
conjectemini
|
ihr werdet geraten |
| 3. Person Plural |
conjectentur
|
sie werden geraten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabam
|
ich riet |
| 2. Person Singular |
conjectabas
|
du rietest |
| 3. Person Singular |
conjectabat
|
er/sie/es riet |
| 1. Person Plural |
conjectabamus
|
wir rieten |
| 2. Person Plural |
conjectabatis
|
ihr rietet |
| 3. Person Plural |
conjectabant
|
sie rieten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabar
|
ich wurde geraten |
| 2. Person Singular |
conjectabaris conjectabare
|
du wurdest geraten |
| 3. Person Singular |
conjectabatur
|
er/sie/es wurde geraten |
| 1. Person Plural |
conjectabamur
|
wir wurden geraten |
| 2. Person Plural |
conjectabamini
|
ihr wurdet geraten |
| 3. Person Plural |
conjectabantur
|
sie wurden geraten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarem
|
ich riete |
| 2. Person Singular |
conjectares
|
du rietest |
| 3. Person Singular |
conjectaret
|
er/sie/es riete |
| 1. Person Plural |
conjectaremus
|
wir rieten |
| 2. Person Plural |
conjectaretis
|
ihr rietet |
| 3. Person Plural |
conjectarent
|
sie rieten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarer
|
ich würde geraten |
| 2. Person Singular |
conjectareris conjectarere
|
du würdest geraten |
| 3. Person Singular |
conjectaretur
|
er/sie/es würde geraten |
| 1. Person Plural |
conjectaremur
|
wir würden geraten |
| 2. Person Plural |
conjectaremini
|
ihr würdet geraten |
| 3. Person Plural |
conjectarentur
|
sie würden geraten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabo
|
ich werde raten |
| 2. Person Singular |
conjectabis
|
du wirst raten |
| 3. Person Singular |
conjectabit
|
er/sie/es wird raten |
| 1. Person Plural |
conjectabimus
|
wir werden raten |
| 2. Person Plural |
conjectabitis
|
ihr werdet raten |
| 3. Person Plural |
conjectabunt
|
sie werden raten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabor
|
ich werde geraten |
| 2. Person Singular |
conjectaberis conjectabere
|
du wirst geraten |
| 3. Person Singular |
conjectabitur
|
er/sie/es wird geraten |
| 1. Person Plural |
conjectabimur
|
wir werden geraten |
| 2. Person Plural |
conjectabimini
|
ihr werdet geraten |
| 3. Person Plural |
conjectabuntur
|
sie werden geraten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavi
|
ich habe geraten |
| 2. Person Singular |
conjectavisti
|
du hast geraten |
| 3. Person Singular |
conjectavit
|
er/sie/es hat geraten |
| 1. Person Plural |
conjectavimus
|
wir haben geraten |
| 2. Person Plural |
conjectavistis
|
ihr habt geraten |
| 3. Person Plural |
conjectaverunt conjectavere
|
sie haben geraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sum
|
ich bin geraten worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus es
|
du bist geraten worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus est
|
er/sie/es ist geraten worden |
| 1. Person Plural |
conjectati sumus
|
wir sind geraten worden |
| 2. Person Plural |
conjectati estis
|
ihr seid geraten worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sunt
|
sie sind geraten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaverim
|
ich habe geraten |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du habest geraten |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es habe geraten |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir haben geraten |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr habet geraten |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie haben geraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sim
|
ich sei geraten worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus sis
|
du seiest geraten worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus sit
|
er/sie/es sei geraten worden |
| 1. Person Plural |
conjectati simus
|
wir seien geraten worden |
| 2. Person Plural |
conjectati sitis
|
ihr seiet geraten worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sint
|
sie seien geraten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaveram
|
ich hatte geraten |
| 2. Person Singular |
conjectaveras
|
du hattest geraten |
| 3. Person Singular |
conjectaverat
|
er/sie/es hatte geraten |
| 1. Person Plural |
conjectaveramus
|
wir hatten geraten |
| 2. Person Plural |
conjectaveratis
|
ihr hattet geraten |
| 3. Person Plural |
conjectaverant
|
sie hatten geraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus eram
|
ich war geraten worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus eras
|
du warst geraten worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus erat
|
er/sie/es war geraten worden |
| 1. Person Plural |
conjectati eramus
|
wir waren geraten worden |
| 2. Person Plural |
conjectati eratis
|
ihr warst geraten worden |
| 3. Person Plural |
conjectati erant
|
sie waren geraten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavissem
|
ich hätte geraten |
| 2. Person Singular |
conjectavisses
|
du hättest geraten |
| 3. Person Singular |
conjectavisset
|
er/sie/es hätte geraten |
| 1. Person Plural |
conjectavissemus
|
wir hätten geraten |
| 2. Person Plural |
conjectavissetis
|
ihr hättet geraten |
| 3. Person Plural |
conjectavissent
|
sie hätten geraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus essem
|
ich wäre geraten worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus esses
|
du wärest geraten worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus esset
|
er/sie/es wäre geraten worden |
| 1. Person Plural |
conjectati essemus
|
wir wären geraten worden |
| 2. Person Plural |
conjectati essetis
|
ihr wäret geraten worden |
| 3. Person Plural |
conjectati essent
|
sie wären geraten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavero
|
ich werde geraten haben |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du wirst geraten haben |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es wird geraten haben |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir werden geraten haben |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr werdet geraten haben |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie werden geraten haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus ero
|
ich werde geraten worden sein |
| 2. Person Singular |
conjectatus eris
|
du werdest geraten worden sein |
| 3. Person Singular |
conjectatus erit
|
er/sie/es werde geraten worden sein |
| 1. Person Plural |
conjectati erimus
|
wir werden geraten worden sein |
| 2. Person Plural |
conjectati eritis
|
ihr werdet geraten worden sein |
| 3. Person Plural |
conjectati erunt
|
sie werden geraten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectare
|
raten |
| Vorzeitigkeit |
conjectavisse
|
geraten haben |
| Nachzeitigkeit |
conjectaturum esse
|
raten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectari conjectarier
|
geraten werden |
| Vorzeitigkeit |
conjectatum esse
|
geraten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conjectatum iri
|
künftig geraten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conjecta
|
rate; rat! |
| 2. Person Plural |
conjectate
|
ratet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conjectato
|
| 3. Person Singular |
conjectato
|
| 2. Person Plural |
conjectatote
|
| 3. Person Plural |
conjectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conjectare
|
das Raten |
| Genitiv |
conjectandi
|
des Ratens |
| Dativ |
conjectando
|
dem Raten |
| Akkusativ |
conjectandum
|
das Raten |
| Ablativ |
conjectando
|
durch das Raten |
| Vokativ |
conjectande
|
Raten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectandus
|
conjectanda
|
conjectandum
|
| Genitiv |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectandi
|
| Dativ |
conjectando
|
conjectandae
|
conjectando
|
| Akkusativ |
conjectandum
|
conjectandam
|
conjectandum
|
| Ablativ |
conjectando
|
conjectanda
|
conjectando
|
| Vokativ |
conjectande
|
conjectanda
|
conjectandum
|
Plural
| Nominativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
| Genitiv |
conjectandorum
|
conjectandarum
|
conjectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conjectandos
|
conjectandas
|
conjectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
| Genitiv |
conjectantis
|
conjectantis
|
conjectantis
|
| Dativ |
conjectanti
|
conjectanti
|
conjectanti
|
| Akkusativ |
conjectantem
|
conjectantem
|
conjectans
|
| Ablativ |
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
| Vokativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
Plural
| Nominativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Genitiv |
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
| Dativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Akkusativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Ablativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Vokativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectatus
|
conjectata
|
conjectatum
|
| Genitiv |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectati
|
| Dativ |
conjectato
|
conjectatae
|
conjectato
|
| Akkusativ |
conjectatum
|
conjectatam
|
conjectatum
|
| Ablativ |
conjectato
|
conjectata
|
conjectato
|
| Vokativ |
conjectate
|
conjectata
|
conjectatum
|
Plural
| Nominativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
| Genitiv |
conjectatorum
|
conjectatarum
|
conjectatorum
|
| Dativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Akkusativ |
conjectatos
|
conjectatas
|
conjectata
|
| Ablativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Vokativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectaturus
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
| Genitiv |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectaturi
|
| Dativ |
conjectaturo
|
conjectaturae
|
conjectaturo
|
| Akkusativ |
conjectaturum
|
conjectaturam
|
conjectaturum
|
| Ablativ |
conjectaturo
|
conjectatura
|
conjectaturo
|
| Vokativ |
conjectature
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
Plural
| Nominativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
| Genitiv |
conjectaturorum
|
conjectaturarum
|
conjectaturorum
|
| Dativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Akkusativ |
conjectaturos
|
conjectaturas
|
conjectatura
|
| Ablativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Vokativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conjectatum
|
conjectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecto
|
|
| 2. Person Singular |
conjectas
|
|
| 3. Person Singular |
conjectat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectamus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectatis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjector
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaris conjectare
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectamur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectamini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectes
|
|
| 3. Person Singular |
conjectet
|
|
| 1. Person Plural |
conjectemus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectetis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecter
|
|
| 2. Person Singular |
conjecteris conjectere
|
|
| 3. Person Singular |
conjectetur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectemur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectemini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabam
|
|
| 2. Person Singular |
conjectabas
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabamus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabatis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabar
|
|
| 2. Person Singular |
conjectabaris conjectabare
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabatur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabamur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabamini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectares
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaret
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaremus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaretis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarer
|
|
| 2. Person Singular |
conjectareris conjectarere
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaretur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaremur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaremini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabo
|
|
| 2. Person Singular |
conjectabis
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabitis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabor
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaberis conjectabere
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabitur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabimur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabimini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavi
|
|
| 2. Person Singular |
conjectavisti
|
|
| 3. Person Singular |
conjectavit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectavimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectavistis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverunt conjectavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus es
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus est
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati estis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaverim
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati simus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaveram
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaveras
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaverat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavissem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectavisses
|
|
| 3. Person Singular |
conjectavisset
|
|
| 1. Person Plural |
conjectavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavero
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectare
|
|
| Vorzeitigkeit |
conjectavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conjectaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectari conjectarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
conjectatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conjectatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conjecta
|
! |
| 2. Person Plural |
conjectate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conjectato
|
| 3. Person Singular |
conjectato
|
| 2. Person Plural |
conjectatote
|
| 3. Person Plural |
conjectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conjectare
|
das |
| Genitiv |
conjectandi
|
des es |
| Dativ |
conjectando
|
dem |
| Akkusativ |
conjectandum
|
das |
| Ablativ |
conjectando
|
durch das |
| Vokativ |
conjectande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectandus
|
conjectanda
|
conjectandum
|
| Genitiv |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectandi
|
| Dativ |
conjectando
|
conjectandae
|
conjectando
|
| Akkusativ |
conjectandum
|
conjectandam
|
conjectandum
|
| Ablativ |
conjectando
|
conjectanda
|
conjectando
|
| Vokativ |
conjectande
|
conjectanda
|
conjectandum
|
Plural
| Nominativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
| Genitiv |
conjectandorum
|
conjectandarum
|
conjectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conjectandos
|
conjectandas
|
conjectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
| Genitiv |
conjectantis
|
conjectantis
|
conjectantis
|
| Dativ |
conjectanti
|
conjectanti
|
conjectanti
|
| Akkusativ |
conjectantem
|
conjectantem
|
conjectans
|
| Ablativ |
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
| Vokativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
Plural
| Nominativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Genitiv |
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
| Dativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Akkusativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Ablativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Vokativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectatus
|
conjectata
|
conjectatum
|
| Genitiv |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectati
|
| Dativ |
conjectato
|
conjectatae
|
conjectato
|
| Akkusativ |
conjectatum
|
conjectatam
|
conjectatum
|
| Ablativ |
conjectato
|
conjectata
|
conjectato
|
| Vokativ |
conjectate
|
conjectata
|
conjectatum
|
Plural
| Nominativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
| Genitiv |
conjectatorum
|
conjectatarum
|
conjectatorum
|
| Dativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Akkusativ |
conjectatos
|
conjectatas
|
conjectata
|
| Ablativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Vokativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectaturus
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
| Genitiv |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectaturi
|
| Dativ |
conjectaturo
|
conjectaturae
|
conjectaturo
|
| Akkusativ |
conjectaturum
|
conjectaturam
|
conjectaturum
|
| Ablativ |
conjectaturo
|
conjectatura
|
conjectaturo
|
| Vokativ |
conjectature
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
Plural
| Nominativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
| Genitiv |
conjectaturorum
|
conjectaturarum
|
conjectaturorum
|
| Dativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Akkusativ |
conjectaturos
|
conjectaturas
|
conjectatura
|
| Ablativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Vokativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conjectatum
|
conjectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecto
|
|
| 2. Person Singular |
conjectas
|
|
| 3. Person Singular |
conjectat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectamus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectatis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjector
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaris conjectare
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectamur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectamini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectes
|
|
| 3. Person Singular |
conjectet
|
|
| 1. Person Plural |
conjectemus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectetis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecter
|
|
| 2. Person Singular |
conjecteris conjectere
|
|
| 3. Person Singular |
conjectetur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectemur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectemini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabam
|
|
| 2. Person Singular |
conjectabas
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabamus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabatis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabar
|
|
| 2. Person Singular |
conjectabaris conjectabare
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabatur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabamur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabamini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectares
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaret
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaremus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaretis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarer
|
|
| 2. Person Singular |
conjectareris conjectarere
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaretur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaremur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaremini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabo
|
|
| 2. Person Singular |
conjectabis
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabitis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabor
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaberis conjectabere
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabitur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabimur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabimini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavi
|
|
| 2. Person Singular |
conjectavisti
|
|
| 3. Person Singular |
conjectavit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectavimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectavistis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverunt conjectavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus es
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus est
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati estis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaverim
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati simus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaveram
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaveras
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaverat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavissem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectavisses
|
|
| 3. Person Singular |
conjectavisset
|
|
| 1. Person Plural |
conjectavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavero
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectare
|
|
| Vorzeitigkeit |
conjectavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conjectaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectari conjectarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
conjectatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conjectatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conjecta
|
! |
| 2. Person Plural |
conjectate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conjectato
|
| 3. Person Singular |
conjectato
|
| 2. Person Plural |
conjectatote
|
| 3. Person Plural |
conjectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conjectare
|
das |
| Genitiv |
conjectandi
|
des es |
| Dativ |
conjectando
|
dem |
| Akkusativ |
conjectandum
|
das |
| Ablativ |
conjectando
|
durch das |
| Vokativ |
conjectande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectandus
|
conjectanda
|
conjectandum
|
| Genitiv |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectandi
|
| Dativ |
conjectando
|
conjectandae
|
conjectando
|
| Akkusativ |
conjectandum
|
conjectandam
|
conjectandum
|
| Ablativ |
conjectando
|
conjectanda
|
conjectando
|
| Vokativ |
conjectande
|
conjectanda
|
conjectandum
|
Plural
| Nominativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
| Genitiv |
conjectandorum
|
conjectandarum
|
conjectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conjectandos
|
conjectandas
|
conjectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
| Genitiv |
conjectantis
|
conjectantis
|
conjectantis
|
| Dativ |
conjectanti
|
conjectanti
|
conjectanti
|
| Akkusativ |
conjectantem
|
conjectantem
|
conjectans
|
| Ablativ |
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
| Vokativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
Plural
| Nominativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Genitiv |
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
| Dativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Akkusativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Ablativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Vokativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectatus
|
conjectata
|
conjectatum
|
| Genitiv |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectati
|
| Dativ |
conjectato
|
conjectatae
|
conjectato
|
| Akkusativ |
conjectatum
|
conjectatam
|
conjectatum
|
| Ablativ |
conjectato
|
conjectata
|
conjectato
|
| Vokativ |
conjectate
|
conjectata
|
conjectatum
|
Plural
| Nominativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
| Genitiv |
conjectatorum
|
conjectatarum
|
conjectatorum
|
| Dativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Akkusativ |
conjectatos
|
conjectatas
|
conjectata
|
| Ablativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Vokativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectaturus
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
| Genitiv |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectaturi
|
| Dativ |
conjectaturo
|
conjectaturae
|
conjectaturo
|
| Akkusativ |
conjectaturum
|
conjectaturam
|
conjectaturum
|
| Ablativ |
conjectaturo
|
conjectatura
|
conjectaturo
|
| Vokativ |
conjectature
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
Plural
| Nominativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
| Genitiv |
conjectaturorum
|
conjectaturarum
|
conjectaturorum
|
| Dativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Akkusativ |
conjectaturos
|
conjectaturas
|
conjectatura
|
| Ablativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Vokativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conjectatum
|
conjectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecto
|
|
| 2. Person Singular |
conjectas
|
|
| 3. Person Singular |
conjectat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectamus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectatis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjector
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaris conjectare
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectamur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectamini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectes
|
|
| 3. Person Singular |
conjectet
|
|
| 1. Person Plural |
conjectemus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectetis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecter
|
|
| 2. Person Singular |
conjecteris conjectere
|
|
| 3. Person Singular |
conjectetur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectemur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectemini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabam
|
|
| 2. Person Singular |
conjectabas
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabamus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabatis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabar
|
|
| 2. Person Singular |
conjectabaris conjectabare
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabatur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabamur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabamini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectares
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaret
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaremus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaretis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarer
|
|
| 2. Person Singular |
conjectareris conjectarere
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaretur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaremur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaremini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabo
|
|
| 2. Person Singular |
conjectabis
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabitis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabor
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaberis conjectabere
|
|
| 3. Person Singular |
conjectabitur
|
|
| 1. Person Plural |
conjectabimur
|
|
| 2. Person Plural |
conjectabimini
|
|
| 3. Person Plural |
conjectabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavi
|
|
| 2. Person Singular |
conjectavisti
|
|
| 3. Person Singular |
conjectavit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectavimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectavistis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverunt conjectavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus es
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus est
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati estis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaverim
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati simus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaveram
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaveras
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaverat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavissem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectavisses
|
|
| 3. Person Singular |
conjectavisset
|
|
| 1. Person Plural |
conjectavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavero
|
|
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
conjectatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
conjectatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
conjectati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
conjectati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
conjectati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectare
|
|
| Vorzeitigkeit |
conjectavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conjectaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectari conjectarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
conjectatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conjectatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conjecta
|
! |
| 2. Person Plural |
conjectate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conjectato
|
| 3. Person Singular |
conjectato
|
| 2. Person Plural |
conjectatote
|
| 3. Person Plural |
conjectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conjectare
|
das |
| Genitiv |
conjectandi
|
des es |
| Dativ |
conjectando
|
dem |
| Akkusativ |
conjectandum
|
das |
| Ablativ |
conjectando
|
durch das |
| Vokativ |
conjectande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectandus
|
conjectanda
|
conjectandum
|
| Genitiv |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectandi
|
| Dativ |
conjectando
|
conjectandae
|
conjectando
|
| Akkusativ |
conjectandum
|
conjectandam
|
conjectandum
|
| Ablativ |
conjectando
|
conjectanda
|
conjectando
|
| Vokativ |
conjectande
|
conjectanda
|
conjectandum
|
Plural
| Nominativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
| Genitiv |
conjectandorum
|
conjectandarum
|
conjectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conjectandos
|
conjectandas
|
conjectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
| Genitiv |
conjectantis
|
conjectantis
|
conjectantis
|
| Dativ |
conjectanti
|
conjectanti
|
conjectanti
|
| Akkusativ |
conjectantem
|
conjectantem
|
conjectans
|
| Ablativ |
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
| Vokativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
Plural
| Nominativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Genitiv |
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
| Dativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Akkusativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Ablativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Vokativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectatus
|
conjectata
|
conjectatum
|
| Genitiv |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectati
|
| Dativ |
conjectato
|
conjectatae
|
conjectato
|
| Akkusativ |
conjectatum
|
conjectatam
|
conjectatum
|
| Ablativ |
conjectato
|
conjectata
|
conjectato
|
| Vokativ |
conjectate
|
conjectata
|
conjectatum
|
Plural
| Nominativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
| Genitiv |
conjectatorum
|
conjectatarum
|
conjectatorum
|
| Dativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Akkusativ |
conjectatos
|
conjectatas
|
conjectata
|
| Ablativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Vokativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectaturus
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
| Genitiv |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectaturi
|
| Dativ |
conjectaturo
|
conjectaturae
|
conjectaturo
|
| Akkusativ |
conjectaturum
|
conjectaturam
|
conjectaturum
|
| Ablativ |
conjectaturo
|
conjectatura
|
conjectaturo
|
| Vokativ |
conjectature
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
Plural
| Nominativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
| Genitiv |
conjectaturorum
|
conjectaturarum
|
conjectaturorum
|
| Dativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Akkusativ |
conjectaturos
|
conjectaturas
|
conjectatura
|
| Ablativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Vokativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conjectatum
|
conjectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecto
|
ich vermute |
| 2. Person Singular |
conjectas
|
du vermutest |
| 3. Person Singular |
conjectat
|
er/sie/es vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectamus
|
wir vermuten |
| 2. Person Plural |
conjectatis
|
ihr vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectant
|
sie vermuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjector
|
ich werde vermutet |
| 2. Person Singular |
conjectaris conjectare
|
du wirst vermutet |
| 3. Person Singular |
conjectatur
|
er/sie/es wird vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectamur
|
wir werden vermutet |
| 2. Person Plural |
conjectamini
|
ihr werdet vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectantur
|
sie werden vermutet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectem
|
ich vermute |
| 2. Person Singular |
conjectes
|
du vermutest |
| 3. Person Singular |
conjectet
|
er/sie/es vermute |
| 1. Person Plural |
conjectemus
|
wir vermuten |
| 2. Person Plural |
conjectetis
|
ihr vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectent
|
sie vermuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjecter
|
ich werde vermutet |
| 2. Person Singular |
conjecteris conjectere
|
du werdest vermutet |
| 3. Person Singular |
conjectetur
|
er/sie/es werde vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectemur
|
wir werden vermutet |
| 2. Person Plural |
conjectemini
|
ihr werdet vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectentur
|
sie werden vermutet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabam
|
ich vermutete |
| 2. Person Singular |
conjectabas
|
du vermutetest |
| 3. Person Singular |
conjectabat
|
er/sie/es vermutete |
| 1. Person Plural |
conjectabamus
|
wir vermuteten |
| 2. Person Plural |
conjectabatis
|
ihr vermutetet |
| 3. Person Plural |
conjectabant
|
sie vermuteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabar
|
ich wurde vermutet |
| 2. Person Singular |
conjectabaris conjectabare
|
du wurdest vermutet |
| 3. Person Singular |
conjectabatur
|
er/sie/es wurde vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectabamur
|
wir wurden vermutet |
| 2. Person Plural |
conjectabamini
|
ihr wurdet vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectabantur
|
sie wurden vermutet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarem
|
ich vermutete |
| 2. Person Singular |
conjectares
|
du vermutetest |
| 3. Person Singular |
conjectaret
|
er/sie/es vermutete |
| 1. Person Plural |
conjectaremus
|
wir vermuteten |
| 2. Person Plural |
conjectaretis
|
ihr vermutetet |
| 3. Person Plural |
conjectarent
|
sie vermuteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectarer
|
ich würde vermutet |
| 2. Person Singular |
conjectareris conjectarere
|
du würdest vermutet |
| 3. Person Singular |
conjectaretur
|
er/sie/es würde vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectaremur
|
wir würden vermutet |
| 2. Person Plural |
conjectaremini
|
ihr würdet vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectarentur
|
sie würden vermutet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabo
|
ich werde vermuten |
| 2. Person Singular |
conjectabis
|
du wirst vermuten |
| 3. Person Singular |
conjectabit
|
er/sie/es wird vermuten |
| 1. Person Plural |
conjectabimus
|
wir werden vermuten |
| 2. Person Plural |
conjectabitis
|
ihr werdet vermuten |
| 3. Person Plural |
conjectabunt
|
sie werden vermuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectabor
|
ich werde vermutet |
| 2. Person Singular |
conjectaberis conjectabere
|
du wirst vermutet |
| 3. Person Singular |
conjectabitur
|
er/sie/es wird vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectabimur
|
wir werden vermutet |
| 2. Person Plural |
conjectabimini
|
ihr werdet vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectabuntur
|
sie werden vermutet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavi
|
ich habe vermutet |
| 2. Person Singular |
conjectavisti
|
du hast vermutet |
| 3. Person Singular |
conjectavit
|
er/sie/es hat vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectavimus
|
wir haben vermutet |
| 2. Person Plural |
conjectavistis
|
ihr habt vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectaverunt conjectavere
|
sie haben vermutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sum
|
ich bin vermutet worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus es
|
du bist vermutet worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus est
|
er/sie/es ist vermutet worden |
| 1. Person Plural |
conjectati sumus
|
wir sind vermutet worden |
| 2. Person Plural |
conjectati estis
|
ihr seid vermutet worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sunt
|
sie sind vermutet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaverim
|
ich habe vermutet |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du habest vermutet |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es habe vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir haben vermutet |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr habet vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie haben vermutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus sim
|
ich sei vermutet worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus sis
|
du seiest vermutet worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus sit
|
er/sie/es sei vermutet worden |
| 1. Person Plural |
conjectati simus
|
wir seien vermutet worden |
| 2. Person Plural |
conjectati sitis
|
ihr seiet vermutet worden |
| 3. Person Plural |
conjectati sint
|
sie seien vermutet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectaveram
|
ich hatte vermutet |
| 2. Person Singular |
conjectaveras
|
du hattest vermutet |
| 3. Person Singular |
conjectaverat
|
er/sie/es hatte vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectaveramus
|
wir hatten vermutet |
| 2. Person Plural |
conjectaveratis
|
ihr hattet vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectaverant
|
sie hatten vermutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus eram
|
ich war vermutet worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus eras
|
du warst vermutet worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus erat
|
er/sie/es war vermutet worden |
| 1. Person Plural |
conjectati eramus
|
wir waren vermutet worden |
| 2. Person Plural |
conjectati eratis
|
ihr warst vermutet worden |
| 3. Person Plural |
conjectati erant
|
sie waren vermutet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavissem
|
ich hätte vermutet |
| 2. Person Singular |
conjectavisses
|
du hättest vermutet |
| 3. Person Singular |
conjectavisset
|
er/sie/es hätte vermutet |
| 1. Person Plural |
conjectavissemus
|
wir hätten vermutet |
| 2. Person Plural |
conjectavissetis
|
ihr hättet vermutet |
| 3. Person Plural |
conjectavissent
|
sie hätten vermutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus essem
|
ich wäre vermutet worden |
| 2. Person Singular |
conjectatus esses
|
du wärest vermutet worden |
| 3. Person Singular |
conjectatus esset
|
er/sie/es wäre vermutet worden |
| 1. Person Plural |
conjectati essemus
|
wir wären vermutet worden |
| 2. Person Plural |
conjectati essetis
|
ihr wäret vermutet worden |
| 3. Person Plural |
conjectati essent
|
sie wären vermutet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectavero
|
ich werde vermutet haben |
| 2. Person Singular |
conjectaveris
|
du wirst vermutet haben |
| 3. Person Singular |
conjectaverit
|
er/sie/es wird vermutet haben |
| 1. Person Plural |
conjectaverimus
|
wir werden vermutet haben |
| 2. Person Plural |
conjectaveritis
|
ihr werdet vermutet haben |
| 3. Person Plural |
conjectaverint
|
sie werden vermutet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conjectatus ero
|
ich werde vermutet worden sein |
| 2. Person Singular |
conjectatus eris
|
du werdest vermutet worden sein |
| 3. Person Singular |
conjectatus erit
|
er/sie/es werde vermutet worden sein |
| 1. Person Plural |
conjectati erimus
|
wir werden vermutet worden sein |
| 2. Person Plural |
conjectati eritis
|
ihr werdet vermutet worden sein |
| 3. Person Plural |
conjectati erunt
|
sie werden vermutet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectare
|
vermuten |
| Vorzeitigkeit |
conjectavisse
|
vermutet haben |
| Nachzeitigkeit |
conjectaturum esse
|
vermuten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conjectari conjectarier
|
vermutet werden |
| Vorzeitigkeit |
conjectatum esse
|
vermutet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conjectatum iri
|
künftig vermutet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conjecta
|
vermute! |
| 2. Person Plural |
conjectate
|
vermutet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conjectato
|
| 3. Person Singular |
conjectato
|
| 2. Person Plural |
conjectatote
|
| 3. Person Plural |
conjectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conjectare
|
das Vermuten |
| Genitiv |
conjectandi
|
des Vermutens |
| Dativ |
conjectando
|
dem Vermuten |
| Akkusativ |
conjectandum
|
das Vermuten |
| Ablativ |
conjectando
|
durch das Vermuten |
| Vokativ |
conjectande
|
Vermuten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectandus
|
conjectanda
|
conjectandum
|
| Genitiv |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectandi
|
| Dativ |
conjectando
|
conjectandae
|
conjectando
|
| Akkusativ |
conjectandum
|
conjectandam
|
conjectandum
|
| Ablativ |
conjectando
|
conjectanda
|
conjectando
|
| Vokativ |
conjectande
|
conjectanda
|
conjectandum
|
Plural
| Nominativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
| Genitiv |
conjectandorum
|
conjectandarum
|
conjectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conjectandos
|
conjectandas
|
conjectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conjectandi
|
conjectandae
|
conjectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
| Genitiv |
conjectantis
|
conjectantis
|
conjectantis
|
| Dativ |
conjectanti
|
conjectanti
|
conjectanti
|
| Akkusativ |
conjectantem
|
conjectantem
|
conjectans
|
| Ablativ |
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
conjectanti conjectante
|
| Vokativ |
conjectans
|
conjectans
|
conjectans
|
Plural
| Nominativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Genitiv |
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
conjectantium conjectantum
|
| Dativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Akkusativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
| Ablativ |
conjectantibus
|
conjectantibus
|
conjectantibus
|
| Vokativ |
conjectantes
|
conjectantes
|
conjectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectatus
|
conjectata
|
conjectatum
|
| Genitiv |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectati
|
| Dativ |
conjectato
|
conjectatae
|
conjectato
|
| Akkusativ |
conjectatum
|
conjectatam
|
conjectatum
|
| Ablativ |
conjectato
|
conjectata
|
conjectato
|
| Vokativ |
conjectate
|
conjectata
|
conjectatum
|
Plural
| Nominativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
| Genitiv |
conjectatorum
|
conjectatarum
|
conjectatorum
|
| Dativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Akkusativ |
conjectatos
|
conjectatas
|
conjectata
|
| Ablativ |
conjectatis
|
conjectatis
|
conjectatis
|
| Vokativ |
conjectati
|
conjectatae
|
conjectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conjectaturus
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
| Genitiv |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectaturi
|
| Dativ |
conjectaturo
|
conjectaturae
|
conjectaturo
|
| Akkusativ |
conjectaturum
|
conjectaturam
|
conjectaturum
|
| Ablativ |
conjectaturo
|
conjectatura
|
conjectaturo
|
| Vokativ |
conjectature
|
conjectatura
|
conjectaturum
|
Plural
| Nominativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
| Genitiv |
conjectaturorum
|
conjectaturarum
|
conjectaturorum
|
| Dativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Akkusativ |
conjectaturos
|
conjectaturas
|
conjectatura
|
| Ablativ |
conjectaturis
|
conjectaturis
|
conjectaturis
|
| Vokativ |
conjectaturi
|
conjectaturae
|
conjectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conjectatum
|
conjectatu
|