Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutito
|
ich besudle |
| 2. Person Singular |
conlutitas
|
du besudelst |
| 3. Person Singular |
conlutitat
|
er/sie/es besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitamus
|
wir besudeln |
| 2. Person Plural |
conlutitatis
|
ihr besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitant
|
sie besudeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitor
|
ich werde besudelt |
| 2. Person Singular |
conlutitaris conlutitare
|
du wirst besudelt |
| 3. Person Singular |
conlutitatur
|
er/sie/es wird besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitamur
|
wir werden besudelt |
| 2. Person Plural |
conlutitamini
|
ihr werdet besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitantur
|
sie werden besudelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitem
|
ich besudle |
| 2. Person Singular |
conlutites
|
du besudlest |
| 3. Person Singular |
conlutitet
|
er/sie/es besudle |
| 1. Person Plural |
conlutitemus
|
wir besudlen |
| 2. Person Plural |
conlutitetis
|
ihr besudlet |
| 3. Person Plural |
conlutitent
|
sie besudlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutiter
|
ich werde besudelt |
| 2. Person Singular |
conlutiteris conlutitere
|
du werdest besudelt |
| 3. Person Singular |
conlutitetur
|
er/sie/es werde besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitemur
|
wir werden besudelt |
| 2. Person Plural |
conlutitemini
|
ihr werdet besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitentur
|
sie werden besudelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitabam
|
ich besudelte |
| 2. Person Singular |
conlutitabas
|
du besudeltest |
| 3. Person Singular |
conlutitabat
|
er/sie/es besudelte |
| 1. Person Plural |
conlutitabamus
|
wir besudelten |
| 2. Person Plural |
conlutitabatis
|
ihr besudeltet |
| 3. Person Plural |
conlutitabant
|
sie besudelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitabar
|
ich wurde besudelt |
| 2. Person Singular |
conlutitabaris conlutitabare
|
du wurdest besudelt |
| 3. Person Singular |
conlutitabatur
|
er/sie/es wurde besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitabamur
|
wir wurden besudelt |
| 2. Person Plural |
conlutitabamini
|
ihr wurdet besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitabantur
|
sie wurden besudelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitarem
|
ich besudelte |
| 2. Person Singular |
conlutitares
|
du besudeltest |
| 3. Person Singular |
conlutitaret
|
er/sie/es besudelte |
| 1. Person Plural |
conlutitaremus
|
wir besudelten |
| 2. Person Plural |
conlutitaretis
|
ihr besudeltet |
| 3. Person Plural |
conlutitarent
|
sie besudelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitarer
|
ich würde besudelt |
| 2. Person Singular |
conlutitareris conlutitarere
|
du würdest besudelt |
| 3. Person Singular |
conlutitaretur
|
er/sie/es würde besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitaremur
|
wir würden besudelt |
| 2. Person Plural |
conlutitaremini
|
ihr würdet besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitarentur
|
sie würden besudelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitabo
|
ich werde besudeln |
| 2. Person Singular |
conlutitabis
|
du wirst besudeln |
| 3. Person Singular |
conlutitabit
|
er/sie/es wird besudeln |
| 1. Person Plural |
conlutitabimus
|
wir werden besudeln |
| 2. Person Plural |
conlutitabitis
|
ihr werdet besudeln |
| 3. Person Plural |
conlutitabunt
|
sie werden besudeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitabor
|
ich werde besudelt |
| 2. Person Singular |
conlutitaberis conlutitabere
|
du wirst besudelt |
| 3. Person Singular |
conlutitabitur
|
er/sie/es wird besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitabimur
|
wir werden besudelt |
| 2. Person Plural |
conlutitabimini
|
ihr werdet besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitabuntur
|
sie werden besudelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitavi
|
ich habe besudelt |
| 2. Person Singular |
conlutitavisti
|
du hast besudelt |
| 3. Person Singular |
conlutitavit
|
er/sie/es hat besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitavimus
|
wir haben besudelt |
| 2. Person Plural |
conlutitavistis
|
ihr habt besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitaverunt conlutitavere
|
sie haben besudelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus sum
|
ich bin besudelt worden |
| 2. Person Singular |
conlutitatus es
|
du bist besudelt worden |
| 3. Person Singular |
conlutitatus est
|
er/sie/es ist besudelt worden |
| 1. Person Plural |
conlutitati sumus
|
wir sind besudelt worden |
| 2. Person Plural |
conlutitati estis
|
ihr seid besudelt worden |
| 3. Person Plural |
conlutitati sunt
|
sie sind besudelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitaverim
|
ich habe besudelt |
| 2. Person Singular |
conlutitaveris
|
du habest besudelt |
| 3. Person Singular |
conlutitaverit
|
er/sie/es habe besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitaverimus
|
wir haben besudelt |
| 2. Person Plural |
conlutitaveritis
|
ihr habet besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitaverint
|
sie haben besudelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus sim
|
ich sei besudelt worden |
| 2. Person Singular |
conlutitatus sis
|
du seiest besudelt worden |
| 3. Person Singular |
conlutitatus sit
|
er/sie/es sei besudelt worden |
| 1. Person Plural |
conlutitati simus
|
wir seien besudelt worden |
| 2. Person Plural |
conlutitati sitis
|
ihr seiet besudelt worden |
| 3. Person Plural |
conlutitati sint
|
sie seien besudelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitaveram
|
ich hatte besudelt |
| 2. Person Singular |
conlutitaveras
|
du hattest besudelt |
| 3. Person Singular |
conlutitaverat
|
er/sie/es hatte besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitaveramus
|
wir hatten besudelt |
| 2. Person Plural |
conlutitaveratis
|
ihr hattet besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitaverant
|
sie hatten besudelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus eram
|
ich war besudelt worden |
| 2. Person Singular |
conlutitatus eras
|
du warst besudelt worden |
| 3. Person Singular |
conlutitatus erat
|
er/sie/es war besudelt worden |
| 1. Person Plural |
conlutitati eramus
|
wir waren besudelt worden |
| 2. Person Plural |
conlutitati eratis
|
ihr warst besudelt worden |
| 3. Person Plural |
conlutitati erant
|
sie waren besudelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitavissem
|
ich hätte besudelt |
| 2. Person Singular |
conlutitavisses
|
du hättest besudelt |
| 3. Person Singular |
conlutitavisset
|
er/sie/es hätte besudelt |
| 1. Person Plural |
conlutitavissemus
|
wir hätten besudelt |
| 2. Person Plural |
conlutitavissetis
|
ihr hättet besudelt |
| 3. Person Plural |
conlutitavissent
|
sie hätten besudelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus essem
|
ich wäre besudelt worden |
| 2. Person Singular |
conlutitatus esses
|
du wärest besudelt worden |
| 3. Person Singular |
conlutitatus esset
|
er/sie/es wäre besudelt worden |
| 1. Person Plural |
conlutitati essemus
|
wir wären besudelt worden |
| 2. Person Plural |
conlutitati essetis
|
ihr wäret besudelt worden |
| 3. Person Plural |
conlutitati essent
|
sie wären besudelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitavero
|
ich werde besudelt haben |
| 2. Person Singular |
conlutitaveris
|
du wirst besudelt haben |
| 3. Person Singular |
conlutitaverit
|
er/sie/es wird besudelt haben |
| 1. Person Plural |
conlutitaverimus
|
wir werden besudelt haben |
| 2. Person Plural |
conlutitaveritis
|
ihr werdet besudelt haben |
| 3. Person Plural |
conlutitaverint
|
sie werden besudelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus ero
|
ich werde besudelt worden sein |
| 2. Person Singular |
conlutitatus eris
|
du werdest besudelt worden sein |
| 3. Person Singular |
conlutitatus erit
|
er/sie/es werde besudelt worden sein |
| 1. Person Plural |
conlutitati erimus
|
wir werden besudelt worden sein |
| 2. Person Plural |
conlutitati eritis
|
ihr werdet besudelt worden sein |
| 3. Person Plural |
conlutitati erunt
|
sie werden besudelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conlutitare
|
besudeln |
| Vorzeitigkeit |
conlutitavisse
|
besudelt haben |
| Nachzeitigkeit |
conlutitaturum esse
|
besudeln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conlutitari conlutitarier
|
besudelt werden |
| Vorzeitigkeit |
conlutitatum esse
|
besudelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conlutitatum iri
|
künftig besudelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conlutita
|
besudle! |
| 2. Person Plural |
conlutitate
|
besudelt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conlutitato
|
| 3. Person Singular |
conlutitato
|
| 2. Person Plural |
conlutitatote
|
| 3. Person Plural |
conlutitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conlutitare
|
das Besudeln |
| Genitiv |
conlutitandi
|
des Besudelnes |
| Dativ |
conlutitando
|
dem Besudeln |
| Akkusativ |
conlutitandum
|
das Besudeln |
| Ablativ |
conlutitando
|
durch das Besudeln |
| Vokativ |
conlutitande
|
Besudeln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conlutitandus
|
conlutitanda
|
conlutitandum
|
| Genitiv |
conlutitandi
|
conlutitandae
|
conlutitandi
|
| Dativ |
conlutitando
|
conlutitandae
|
conlutitando
|
| Akkusativ |
conlutitandum
|
conlutitandam
|
conlutitandum
|
| Ablativ |
conlutitando
|
conlutitanda
|
conlutitando
|
| Vokativ |
conlutitande
|
conlutitanda
|
conlutitandum
|
Plural
| Nominativ |
conlutitandi
|
conlutitandae
|
conlutitanda
|
| Genitiv |
conlutitandorum
|
conlutitandarum
|
conlutitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conlutitandos
|
conlutitandas
|
conlutitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conlutitandi
|
conlutitandae
|
conlutitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conlutitans
|
conlutitans
|
conlutitans
|
| Genitiv |
conlutitantis
|
conlutitantis
|
conlutitantis
|
| Dativ |
conlutitanti
|
conlutitanti
|
conlutitanti
|
| Akkusativ |
conlutitantem
|
conlutitantem
|
conlutitans
|
| Ablativ |
conlutitanti conlutitante
|
conlutitanti conlutitante
|
conlutitanti conlutitante
|
| Vokativ |
conlutitans
|
conlutitans
|
conlutitans
|
Plural
| Nominativ |
conlutitantes
|
conlutitantes
|
conlutitantia
|
| Genitiv |
conlutitantium conlutitantum
|
conlutitantium conlutitantum
|
conlutitantium conlutitantum
|
| Dativ |
conlutitantibus
|
conlutitantibus
|
conlutitantibus
|
| Akkusativ |
conlutitantes
|
conlutitantes
|
conlutitantia
|
| Ablativ |
conlutitantibus
|
conlutitantibus
|
conlutitantibus
|
| Vokativ |
conlutitantes
|
conlutitantes
|
conlutitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conlutitatus
|
conlutitata
|
conlutitatum
|
| Genitiv |
conlutitati
|
conlutitatae
|
conlutitati
|
| Dativ |
conlutitato
|
conlutitatae
|
conlutitato
|
| Akkusativ |
conlutitatum
|
conlutitatam
|
conlutitatum
|
| Ablativ |
conlutitato
|
conlutitata
|
conlutitato
|
| Vokativ |
conlutitate
|
conlutitata
|
conlutitatum
|
Plural
| Nominativ |
conlutitati
|
conlutitatae
|
conlutitata
|
| Genitiv |
conlutitatorum
|
conlutitatarum
|
conlutitatorum
|
| Dativ |
conlutitatis
|
conlutitatis
|
conlutitatis
|
| Akkusativ |
conlutitatos
|
conlutitatas
|
conlutitata
|
| Ablativ |
conlutitatis
|
conlutitatis
|
conlutitatis
|
| Vokativ |
conlutitati
|
conlutitatae
|
conlutitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conlutitaturus
|
conlutitatura
|
conlutitaturum
|
| Genitiv |
conlutitaturi
|
conlutitaturae
|
conlutitaturi
|
| Dativ |
conlutitaturo
|
conlutitaturae
|
conlutitaturo
|
| Akkusativ |
conlutitaturum
|
conlutitaturam
|
conlutitaturum
|
| Ablativ |
conlutitaturo
|
conlutitatura
|
conlutitaturo
|
| Vokativ |
conlutitature
|
conlutitatura
|
conlutitaturum
|
Plural
| Nominativ |
conlutitaturi
|
conlutitaturae
|
conlutitatura
|
| Genitiv |
conlutitaturorum
|
conlutitaturarum
|
conlutitaturorum
|
| Dativ |
conlutitaturis
|
conlutitaturis
|
conlutitaturis
|
| Akkusativ |
conlutitaturos
|
conlutitaturas
|
conlutitatura
|
| Ablativ |
conlutitaturis
|
conlutitaturis
|
conlutitaturis
|
| Vokativ |
conlutitaturi
|
conlutitaturae
|
conlutitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conlutitatum
|
conlutitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutito
|
ich schände |
| 2. Person Singular |
conlutitas
|
du schändest |
| 3. Person Singular |
conlutitat
|
er/sie/es schändet |
| 1. Person Plural |
conlutitamus
|
wir schänden |
| 2. Person Plural |
conlutitatis
|
ihr schändet |
| 3. Person Plural |
conlutitant
|
sie schänden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitor
|
ich werde geschändet |
| 2. Person Singular |
conlutitaris conlutitare
|
du wirst geschändet |
| 3. Person Singular |
conlutitatur
|
er/sie/es wird geschändet |
| 1. Person Plural |
conlutitamur
|
wir werden geschändet |
| 2. Person Plural |
conlutitamini
|
ihr werdet geschändet |
| 3. Person Plural |
conlutitantur
|
sie werden geschändet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitem
|
ich schände |
| 2. Person Singular |
conlutites
|
du schändest |
| 3. Person Singular |
conlutitet
|
er/sie/es schände |
| 1. Person Plural |
conlutitemus
|
wir schänden |
| 2. Person Plural |
conlutitetis
|
ihr schändet |
| 3. Person Plural |
conlutitent
|
sie schänden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutiter
|
ich werde geschändet |
| 2. Person Singular |
conlutiteris conlutitere
|
du werdest geschändet |
| 3. Person Singular |
conlutitetur
|
er/sie/es werde geschändet |
| 1. Person Plural |
conlutitemur
|
wir werden geschändet |
| 2. Person Plural |
conlutitemini
|
ihr werdet geschändet |
| 3. Person Plural |
conlutitentur
|
sie werden geschändet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitabam
|
ich schändete |
| 2. Person Singular |
conlutitabas
|
du schändetest |
| 3. Person Singular |
conlutitabat
|
er/sie/es schändete |
| 1. Person Plural |
conlutitabamus
|
wir schändeten |
| 2. Person Plural |
conlutitabatis
|
ihr schändetet |
| 3. Person Plural |
conlutitabant
|
sie schändeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitabar
|
ich wurde geschändet |
| 2. Person Singular |
conlutitabaris conlutitabare
|
du wurdest geschändet |
| 3. Person Singular |
conlutitabatur
|
er/sie/es wurde geschändet |
| 1. Person Plural |
conlutitabamur
|
wir wurden geschändet |
| 2. Person Plural |
conlutitabamini
|
ihr wurdet geschändet |
| 3. Person Plural |
conlutitabantur
|
sie wurden geschändet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitarem
|
ich schändete |
| 2. Person Singular |
conlutitares
|
du schändetest |
| 3. Person Singular |
conlutitaret
|
er/sie/es schändete |
| 1. Person Plural |
conlutitaremus
|
wir schändeten |
| 2. Person Plural |
conlutitaretis
|
ihr schändetet |
| 3. Person Plural |
conlutitarent
|
sie schändeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitarer
|
ich würde geschändet |
| 2. Person Singular |
conlutitareris conlutitarere
|
du würdest geschändet |
| 3. Person Singular |
conlutitaretur
|
er/sie/es würde geschändet |
| 1. Person Plural |
conlutitaremur
|
wir würden geschändet |
| 2. Person Plural |
conlutitaremini
|
ihr würdet geschändet |
| 3. Person Plural |
conlutitarentur
|
sie würden geschändet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitabo
|
ich werde schänden |
| 2. Person Singular |
conlutitabis
|
du wirst schänden |
| 3. Person Singular |
conlutitabit
|
er/sie/es wird schänden |
| 1. Person Plural |
conlutitabimus
|
wir werden schänden |
| 2. Person Plural |
conlutitabitis
|
ihr werdet schänden |
| 3. Person Plural |
conlutitabunt
|
sie werden schänden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitabor
|
ich werde geschändet |
| 2. Person Singular |
conlutitaberis conlutitabere
|
du wirst geschändet |
| 3. Person Singular |
conlutitabitur
|
er/sie/es wird geschändet |
| 1. Person Plural |
conlutitabimur
|
wir werden geschändet |
| 2. Person Plural |
conlutitabimini
|
ihr werdet geschändet |
| 3. Person Plural |
conlutitabuntur
|
sie werden geschändet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitavi
|
ich habe geschändet |
| 2. Person Singular |
conlutitavisti
|
du hast geschändet |
| 3. Person Singular |
conlutitavit
|
er/sie/es hat geschändet |
| 1. Person Plural |
conlutitavimus
|
wir haben geschändet |
| 2. Person Plural |
conlutitavistis
|
ihr habt geschändet |
| 3. Person Plural |
conlutitaverunt conlutitavere
|
sie haben geschändet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus sum
|
ich bin geschändet worden |
| 2. Person Singular |
conlutitatus es
|
du bist geschändet worden |
| 3. Person Singular |
conlutitatus est
|
er/sie/es ist geschändet worden |
| 1. Person Plural |
conlutitati sumus
|
wir sind geschändet worden |
| 2. Person Plural |
conlutitati estis
|
ihr seid geschändet worden |
| 3. Person Plural |
conlutitati sunt
|
sie sind geschändet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitaverim
|
ich habe geschändet |
| 2. Person Singular |
conlutitaveris
|
du habest geschändet |
| 3. Person Singular |
conlutitaverit
|
er/sie/es habe geschändet |
| 1. Person Plural |
conlutitaverimus
|
wir haben geschändet |
| 2. Person Plural |
conlutitaveritis
|
ihr habet geschändet |
| 3. Person Plural |
conlutitaverint
|
sie haben geschändet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus sim
|
ich sei geschändet worden |
| 2. Person Singular |
conlutitatus sis
|
du seiest geschändet worden |
| 3. Person Singular |
conlutitatus sit
|
er/sie/es sei geschändet worden |
| 1. Person Plural |
conlutitati simus
|
wir seien geschändet worden |
| 2. Person Plural |
conlutitati sitis
|
ihr seiet geschändet worden |
| 3. Person Plural |
conlutitati sint
|
sie seien geschändet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitaveram
|
ich hatte geschändet |
| 2. Person Singular |
conlutitaveras
|
du hattest geschändet |
| 3. Person Singular |
conlutitaverat
|
er/sie/es hatte geschändet |
| 1. Person Plural |
conlutitaveramus
|
wir hatten geschändet |
| 2. Person Plural |
conlutitaveratis
|
ihr hattet geschändet |
| 3. Person Plural |
conlutitaverant
|
sie hatten geschändet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus eram
|
ich war geschändet worden |
| 2. Person Singular |
conlutitatus eras
|
du warst geschändet worden |
| 3. Person Singular |
conlutitatus erat
|
er/sie/es war geschändet worden |
| 1. Person Plural |
conlutitati eramus
|
wir waren geschändet worden |
| 2. Person Plural |
conlutitati eratis
|
ihr warst geschändet worden |
| 3. Person Plural |
conlutitati erant
|
sie waren geschändet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitavissem
|
ich hätte geschändet |
| 2. Person Singular |
conlutitavisses
|
du hättest geschändet |
| 3. Person Singular |
conlutitavisset
|
er/sie/es hätte geschändet |
| 1. Person Plural |
conlutitavissemus
|
wir hätten geschändet |
| 2. Person Plural |
conlutitavissetis
|
ihr hättet geschändet |
| 3. Person Plural |
conlutitavissent
|
sie hätten geschändet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus essem
|
ich wäre geschändet worden |
| 2. Person Singular |
conlutitatus esses
|
du wärest geschändet worden |
| 3. Person Singular |
conlutitatus esset
|
er/sie/es wäre geschändet worden |
| 1. Person Plural |
conlutitati essemus
|
wir wären geschändet worden |
| 2. Person Plural |
conlutitati essetis
|
ihr wäret geschändet worden |
| 3. Person Plural |
conlutitati essent
|
sie wären geschändet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitavero
|
ich werde geschändet haben |
| 2. Person Singular |
conlutitaveris
|
du wirst geschändet haben |
| 3. Person Singular |
conlutitaverit
|
er/sie/es wird geschändet haben |
| 1. Person Plural |
conlutitaverimus
|
wir werden geschändet haben |
| 2. Person Plural |
conlutitaveritis
|
ihr werdet geschändet haben |
| 3. Person Plural |
conlutitaverint
|
sie werden geschändet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conlutitatus ero
|
ich werde geschändet worden sein |
| 2. Person Singular |
conlutitatus eris
|
du werdest geschändet worden sein |
| 3. Person Singular |
conlutitatus erit
|
er/sie/es werde geschändet worden sein |
| 1. Person Plural |
conlutitati erimus
|
wir werden geschändet worden sein |
| 2. Person Plural |
conlutitati eritis
|
ihr werdet geschändet worden sein |
| 3. Person Plural |
conlutitati erunt
|
sie werden geschändet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conlutitare
|
schänden |
| Vorzeitigkeit |
conlutitavisse
|
geschändet haben |
| Nachzeitigkeit |
conlutitaturum esse
|
schänden werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conlutitari conlutitarier
|
geschändet werden |
| Vorzeitigkeit |
conlutitatum esse
|
geschändet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conlutitatum iri
|
künftig geschändet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conlutita
|
schände! |
| 2. Person Plural |
conlutitate
|
schändet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conlutitato
|
| 3. Person Singular |
conlutitato
|
| 2. Person Plural |
conlutitatote
|
| 3. Person Plural |
conlutitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conlutitare
|
das Schänden |
| Genitiv |
conlutitandi
|
des Schändens |
| Dativ |
conlutitando
|
dem Schänden |
| Akkusativ |
conlutitandum
|
das Schänden |
| Ablativ |
conlutitando
|
durch das Schänden |
| Vokativ |
conlutitande
|
Schänden! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conlutitandus
|
conlutitanda
|
conlutitandum
|
| Genitiv |
conlutitandi
|
conlutitandae
|
conlutitandi
|
| Dativ |
conlutitando
|
conlutitandae
|
conlutitando
|
| Akkusativ |
conlutitandum
|
conlutitandam
|
conlutitandum
|
| Ablativ |
conlutitando
|
conlutitanda
|
conlutitando
|
| Vokativ |
conlutitande
|
conlutitanda
|
conlutitandum
|
Plural
| Nominativ |
conlutitandi
|
conlutitandae
|
conlutitanda
|
| Genitiv |
conlutitandorum
|
conlutitandarum
|
conlutitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conlutitandos
|
conlutitandas
|
conlutitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conlutitandi
|
conlutitandae
|
conlutitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conlutitans
|
conlutitans
|
conlutitans
|
| Genitiv |
conlutitantis
|
conlutitantis
|
conlutitantis
|
| Dativ |
conlutitanti
|
conlutitanti
|
conlutitanti
|
| Akkusativ |
conlutitantem
|
conlutitantem
|
conlutitans
|
| Ablativ |
conlutitanti conlutitante
|
conlutitanti conlutitante
|
conlutitanti conlutitante
|
| Vokativ |
conlutitans
|
conlutitans
|
conlutitans
|
Plural
| Nominativ |
conlutitantes
|
conlutitantes
|
conlutitantia
|
| Genitiv |
conlutitantium conlutitantum
|
conlutitantium conlutitantum
|
conlutitantium conlutitantum
|
| Dativ |
conlutitantibus
|
conlutitantibus
|
conlutitantibus
|
| Akkusativ |
conlutitantes
|
conlutitantes
|
conlutitantia
|
| Ablativ |
conlutitantibus
|
conlutitantibus
|
conlutitantibus
|
| Vokativ |
conlutitantes
|
conlutitantes
|
conlutitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conlutitatus
|
conlutitata
|
conlutitatum
|
| Genitiv |
conlutitati
|
conlutitatae
|
conlutitati
|
| Dativ |
conlutitato
|
conlutitatae
|
conlutitato
|
| Akkusativ |
conlutitatum
|
conlutitatam
|
conlutitatum
|
| Ablativ |
conlutitato
|
conlutitata
|
conlutitato
|
| Vokativ |
conlutitate
|
conlutitata
|
conlutitatum
|
Plural
| Nominativ |
conlutitati
|
conlutitatae
|
conlutitata
|
| Genitiv |
conlutitatorum
|
conlutitatarum
|
conlutitatorum
|
| Dativ |
conlutitatis
|
conlutitatis
|
conlutitatis
|
| Akkusativ |
conlutitatos
|
conlutitatas
|
conlutitata
|
| Ablativ |
conlutitatis
|
conlutitatis
|
conlutitatis
|
| Vokativ |
conlutitati
|
conlutitatae
|
conlutitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conlutitaturus
|
conlutitatura
|
conlutitaturum
|
| Genitiv |
conlutitaturi
|
conlutitaturae
|
conlutitaturi
|
| Dativ |
conlutitaturo
|
conlutitaturae
|
conlutitaturo
|
| Akkusativ |
conlutitaturum
|
conlutitaturam
|
conlutitaturum
|
| Ablativ |
conlutitaturo
|
conlutitatura
|
conlutitaturo
|
| Vokativ |
conlutitature
|
conlutitatura
|
conlutitaturum
|
Plural
| Nominativ |
conlutitaturi
|
conlutitaturae
|
conlutitatura
|
| Genitiv |
conlutitaturorum
|
conlutitaturarum
|
conlutitaturorum
|
| Dativ |
conlutitaturis
|
conlutitaturis
|
conlutitaturis
|
| Akkusativ |
conlutitaturos
|
conlutitaturas
|
conlutitatura
|
| Ablativ |
conlutitaturis
|
conlutitaturis
|
conlutitaturis
|
| Vokativ |
conlutitaturi
|
conlutitaturae
|
conlutitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conlutitatum
|
conlutitatu
|