Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogo
|
ich lade ein |
| 2. Person Singular |
conrogas
|
du lädst ein |
| 3. Person Singular |
conrogat
|
er/sie/es lädt ein |
| 1. Person Plural |
conrogamus
|
wir laden ein |
| 2. Person Plural |
conrogatis
|
ihr lad(e)t ein |
| 3. Person Plural |
conrogant
|
sie laden ein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogor
|
ich werde eingeladen |
| 2. Person Singular |
conrogaris conrogare
|
du wirst eingeladen |
| 3. Person Singular |
conrogatur
|
er/sie/es wird eingeladen |
| 1. Person Plural |
conrogamur
|
wir werden eingeladen |
| 2. Person Plural |
conrogamini
|
ihr werdet eingeladen |
| 3. Person Plural |
conrogantur
|
sie werden eingeladen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogem
|
ich lade ein |
| 2. Person Singular |
conroges
|
du ladest ein |
| 3. Person Singular |
conroget
|
er/sie/es lade ein |
| 1. Person Plural |
conrogemus
|
wir laden ein |
| 2. Person Plural |
conrogetis
|
ihr ladet ein |
| 3. Person Plural |
conrogent
|
sie laden ein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conroger
|
ich werde eingeladen |
| 2. Person Singular |
conrogeris conrogere
|
du werdest eingeladen |
| 3. Person Singular |
conrogetur
|
er/sie/es werde eingeladen |
| 1. Person Plural |
conrogemur
|
wir werden eingeladen |
| 2. Person Plural |
conrogemini
|
ihr werdet eingeladen |
| 3. Person Plural |
conrogentur
|
sie werden eingeladen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabam
|
ich lud ein |
| 2. Person Singular |
conrogabas
|
du ludst ein |
| 3. Person Singular |
conrogabat
|
er/sie/es lud ein |
| 1. Person Plural |
conrogabamus
|
wir luden ein |
| 2. Person Plural |
conrogabatis
|
ihr ludt ein |
| 3. Person Plural |
conrogabant
|
sie luden ein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabar
|
ich wurde eingeladen |
| 2. Person Singular |
conrogabaris conrogabare
|
du wurdest eingeladen |
| 3. Person Singular |
conrogabatur
|
er/sie/es wurde eingeladen |
| 1. Person Plural |
conrogabamur
|
wir wurden eingeladen |
| 2. Person Plural |
conrogabamini
|
ihr wurdet eingeladen |
| 3. Person Plural |
conrogabantur
|
sie wurden eingeladen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogarem
|
ich lüde ein |
| 2. Person Singular |
conrogares
|
du lüdest ein |
| 3. Person Singular |
conrogaret
|
er/sie/es lüde ein |
| 1. Person Plural |
conrogaremus
|
wir lüden ein |
| 2. Person Plural |
conrogaretis
|
ihr lüdet ein |
| 3. Person Plural |
conrogarent
|
sie lüden ein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogarer
|
ich würde eingeladen |
| 2. Person Singular |
conrogareris conrogarere
|
du würdest eingeladen |
| 3. Person Singular |
conrogaretur
|
er/sie/es würde eingeladen |
| 1. Person Plural |
conrogaremur
|
wir würden eingeladen |
| 2. Person Plural |
conrogaremini
|
ihr würdet eingeladen |
| 3. Person Plural |
conrogarentur
|
sie würden eingeladen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabo
|
ich werde einladen |
| 2. Person Singular |
conrogabis
|
du wirst einladen |
| 3. Person Singular |
conrogabit
|
er/sie/es wird einladen |
| 1. Person Plural |
conrogabimus
|
wir werden einladen |
| 2. Person Plural |
conrogabitis
|
ihr werdet einladen |
| 3. Person Plural |
conrogabunt
|
sie werden einladen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabor
|
ich werde eingeladen |
| 2. Person Singular |
conrogaberis conrogabere
|
du wirst eingeladen |
| 3. Person Singular |
conrogabitur
|
er/sie/es wird eingeladen |
| 1. Person Plural |
conrogabimur
|
wir werden eingeladen |
| 2. Person Plural |
conrogabimini
|
ihr werdet eingeladen |
| 3. Person Plural |
conrogabuntur
|
sie werden eingeladen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogavi
|
ich habe eingeladen |
| 2. Person Singular |
conrogavisti
|
du hast eingeladen |
| 3. Person Singular |
conrogavit
|
er/sie/es hat eingeladen |
| 1. Person Plural |
conrogavimus
|
wir haben eingeladen |
| 2. Person Plural |
conrogavistis
|
ihr habt eingeladen |
| 3. Person Plural |
conrogaverunt conrogavere
|
sie haben eingeladen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus sum
|
ich bin eingeladen worden |
| 2. Person Singular |
conrogatus es
|
du bist eingeladen worden |
| 3. Person Singular |
conrogatus est
|
er/sie/es ist eingeladen worden |
| 1. Person Plural |
conrogati sumus
|
wir sind eingeladen worden |
| 2. Person Plural |
conrogati estis
|
ihr seid eingeladen worden |
| 3. Person Plural |
conrogati sunt
|
sie sind eingeladen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogaverim
|
ich habe eingeladen |
| 2. Person Singular |
conrogaveris
|
du habest eingeladen |
| 3. Person Singular |
conrogaverit
|
er/sie/es habe eingeladen |
| 1. Person Plural |
conrogaverimus
|
wir haben eingeladen |
| 2. Person Plural |
conrogaveritis
|
ihr habet eingeladen |
| 3. Person Plural |
conrogaverint
|
sie haben eingeladen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus sim
|
ich sei eingeladen worden |
| 2. Person Singular |
conrogatus sis
|
du seiest eingeladen worden |
| 3. Person Singular |
conrogatus sit
|
er/sie/es sei eingeladen worden |
| 1. Person Plural |
conrogati simus
|
wir seien eingeladen worden |
| 2. Person Plural |
conrogati sitis
|
ihr seiet eingeladen worden |
| 3. Person Plural |
conrogati sint
|
sie seien eingeladen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogaveram
|
ich hatte eingeladen |
| 2. Person Singular |
conrogaveras
|
du hattest eingeladen |
| 3. Person Singular |
conrogaverat
|
er/sie/es hatte eingeladen |
| 1. Person Plural |
conrogaveramus
|
wir hatten eingeladen |
| 2. Person Plural |
conrogaveratis
|
ihr hattet eingeladen |
| 3. Person Plural |
conrogaverant
|
sie hatten eingeladen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus eram
|
ich war eingeladen worden |
| 2. Person Singular |
conrogatus eras
|
du warst eingeladen worden |
| 3. Person Singular |
conrogatus erat
|
er/sie/es war eingeladen worden |
| 1. Person Plural |
conrogati eramus
|
wir waren eingeladen worden |
| 2. Person Plural |
conrogati eratis
|
ihr warst eingeladen worden |
| 3. Person Plural |
conrogati erant
|
sie waren eingeladen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogavissem
|
ich hätte eingeladen |
| 2. Person Singular |
conrogavisses
|
du hättest eingeladen |
| 3. Person Singular |
conrogavisset
|
er/sie/es hätte eingeladen |
| 1. Person Plural |
conrogavissemus
|
wir hätten eingeladen |
| 2. Person Plural |
conrogavissetis
|
ihr hättet eingeladen |
| 3. Person Plural |
conrogavissent
|
sie hätten eingeladen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus essem
|
ich wäre eingeladen worden |
| 2. Person Singular |
conrogatus esses
|
du wärest eingeladen worden |
| 3. Person Singular |
conrogatus esset
|
er/sie/es wäre eingeladen worden |
| 1. Person Plural |
conrogati essemus
|
wir wären eingeladen worden |
| 2. Person Plural |
conrogati essetis
|
ihr wäret eingeladen worden |
| 3. Person Plural |
conrogati essent
|
sie wären eingeladen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogavero
|
ich werde eingeladen haben |
| 2. Person Singular |
conrogaveris
|
du wirst eingeladen haben |
| 3. Person Singular |
conrogaverit
|
er/sie/es wird eingeladen haben |
| 1. Person Plural |
conrogaverimus
|
wir werden eingeladen haben |
| 2. Person Plural |
conrogaveritis
|
ihr werdet eingeladen haben |
| 3. Person Plural |
conrogaverint
|
sie werden eingeladen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus ero
|
ich werde eingeladen worden sein |
| 2. Person Singular |
conrogatus eris
|
du werdest eingeladen worden sein |
| 3. Person Singular |
conrogatus erit
|
er/sie/es werde eingeladen worden sein |
| 1. Person Plural |
conrogati erimus
|
wir werden eingeladen worden sein |
| 2. Person Plural |
conrogati eritis
|
ihr werdet eingeladen worden sein |
| 3. Person Plural |
conrogati erunt
|
sie werden eingeladen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conrogare
|
einladen |
| Vorzeitigkeit |
conrogavisse
|
eingeladen haben |
| Nachzeitigkeit |
conrogaturum esse
|
einladen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conrogari conrogarier
|
eingeladen werden |
| Vorzeitigkeit |
conrogatum esse
|
eingeladen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conrogatum iri
|
künftig eingeladen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conroga
|
lade ein; lade in! |
| 2. Person Plural |
conrogate
|
lad(e)t ein! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conrogato
|
| 3. Person Singular |
conrogato
|
| 2. Person Plural |
conrogatote
|
| 3. Person Plural |
conroganto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conrogare
|
das Einladen |
| Genitiv |
conrogandi
|
des Einladens |
| Dativ |
conrogando
|
dem Einladen |
| Akkusativ |
conrogandum
|
das Einladen |
| Ablativ |
conrogando
|
durch das Einladen |
| Vokativ |
conrogande
|
Einladen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogandus
|
conroganda
|
conrogandum
|
| Genitiv |
conrogandi
|
conrogandae
|
conrogandi
|
| Dativ |
conrogando
|
conrogandae
|
conrogando
|
| Akkusativ |
conrogandum
|
conrogandam
|
conrogandum
|
| Ablativ |
conrogando
|
conroganda
|
conrogando
|
| Vokativ |
conrogande
|
conroganda
|
conrogandum
|
Plural
| Nominativ |
conrogandi
|
conrogandae
|
conroganda
|
| Genitiv |
conrogandorum
|
conrogandarum
|
conrogandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conrogandos
|
conrogandas
|
conroganda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conrogandi
|
conrogandae
|
conroganda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogans
|
conrogans
|
conrogans
|
| Genitiv |
conrogantis
|
conrogantis
|
conrogantis
|
| Dativ |
conroganti
|
conroganti
|
conroganti
|
| Akkusativ |
conrogantem
|
conrogantem
|
conrogans
|
| Ablativ |
conroganti conrogante
|
conroganti conrogante
|
conroganti conrogante
|
| Vokativ |
conrogans
|
conrogans
|
conrogans
|
Plural
| Nominativ |
conrogantes
|
conrogantes
|
conrogantia
|
| Genitiv |
conrogantium conrogantum
|
conrogantium conrogantum
|
conrogantium conrogantum
|
| Dativ |
conrogantibus
|
conrogantibus
|
conrogantibus
|
| Akkusativ |
conrogantes
|
conrogantes
|
conrogantia
|
| Ablativ |
conrogantibus
|
conrogantibus
|
conrogantibus
|
| Vokativ |
conrogantes
|
conrogantes
|
conrogantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogatus
|
conrogata
|
conrogatum
|
| Genitiv |
conrogati
|
conrogatae
|
conrogati
|
| Dativ |
conrogato
|
conrogatae
|
conrogato
|
| Akkusativ |
conrogatum
|
conrogatam
|
conrogatum
|
| Ablativ |
conrogato
|
conrogata
|
conrogato
|
| Vokativ |
conrogate
|
conrogata
|
conrogatum
|
Plural
| Nominativ |
conrogati
|
conrogatae
|
conrogata
|
| Genitiv |
conrogatorum
|
conrogatarum
|
conrogatorum
|
| Dativ |
conrogatis
|
conrogatis
|
conrogatis
|
| Akkusativ |
conrogatos
|
conrogatas
|
conrogata
|
| Ablativ |
conrogatis
|
conrogatis
|
conrogatis
|
| Vokativ |
conrogati
|
conrogatae
|
conrogata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogaturus
|
conrogatura
|
conrogaturum
|
| Genitiv |
conrogaturi
|
conrogaturae
|
conrogaturi
|
| Dativ |
conrogaturo
|
conrogaturae
|
conrogaturo
|
| Akkusativ |
conrogaturum
|
conrogaturam
|
conrogaturum
|
| Ablativ |
conrogaturo
|
conrogatura
|
conrogaturo
|
| Vokativ |
conrogature
|
conrogatura
|
conrogaturum
|
Plural
| Nominativ |
conrogaturi
|
conrogaturae
|
conrogatura
|
| Genitiv |
conrogaturorum
|
conrogaturarum
|
conrogaturorum
|
| Dativ |
conrogaturis
|
conrogaturis
|
conrogaturis
|
| Akkusativ |
conrogaturos
|
conrogaturas
|
conrogatura
|
| Ablativ |
conrogaturis
|
conrogaturis
|
conrogaturis
|
| Vokativ |
conrogaturi
|
conrogaturae
|
conrogatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conrogatum
|
conrogatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogo
|
|
| 2. Person Singular |
conrogas
|
|
| 3. Person Singular |
conrogat
|
|
| 1. Person Plural |
conrogamus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogatis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogor
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaris conrogare
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogamur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogamini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogem
|
|
| 2. Person Singular |
conroges
|
|
| 3. Person Singular |
conroget
|
|
| 1. Person Plural |
conrogemus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogetis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conroger
|
|
| 2. Person Singular |
conrogeris conrogere
|
|
| 3. Person Singular |
conrogetur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogemur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogemini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabam
|
|
| 2. Person Singular |
conrogabas
|
|
| 3. Person Singular |
conrogabat
|
|
| 1. Person Plural |
conrogabamus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogabatis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabar
|
|
| 2. Person Singular |
conrogabaris conrogabare
|
|
| 3. Person Singular |
conrogabatur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogabamur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogabamini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogarem
|
|
| 2. Person Singular |
conrogares
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaret
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaremus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaretis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogarer
|
|
| 2. Person Singular |
conrogareris conrogarere
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaretur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaremur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaremini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabo
|
|
| 2. Person Singular |
conrogabis
|
|
| 3. Person Singular |
conrogabit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogabimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogabitis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabor
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaberis conrogabere
|
|
| 3. Person Singular |
conrogabitur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogabimur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogabimini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogavi
|
|
| 2. Person Singular |
conrogavisti
|
|
| 3. Person Singular |
conrogavit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogavimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogavistis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogaverunt conrogavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus es
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus est
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati estis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogaverim
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati simus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogaveram
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaveras
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaverat
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogavissem
|
|
| 2. Person Singular |
conrogavisses
|
|
| 3. Person Singular |
conrogavisset
|
|
| 1. Person Plural |
conrogavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogavero
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conrogare
|
|
| Vorzeitigkeit |
conrogavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conrogaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conrogari conrogarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
conrogatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conrogatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conroga
|
! |
| 2. Person Plural |
conrogate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conrogato
|
| 3. Person Singular |
conrogato
|
| 2. Person Plural |
conrogatote
|
| 3. Person Plural |
conroganto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conrogare
|
das |
| Genitiv |
conrogandi
|
des es |
| Dativ |
conrogando
|
dem |
| Akkusativ |
conrogandum
|
das |
| Ablativ |
conrogando
|
durch das |
| Vokativ |
conrogande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogandus
|
conroganda
|
conrogandum
|
| Genitiv |
conrogandi
|
conrogandae
|
conrogandi
|
| Dativ |
conrogando
|
conrogandae
|
conrogando
|
| Akkusativ |
conrogandum
|
conrogandam
|
conrogandum
|
| Ablativ |
conrogando
|
conroganda
|
conrogando
|
| Vokativ |
conrogande
|
conroganda
|
conrogandum
|
Plural
| Nominativ |
conrogandi
|
conrogandae
|
conroganda
|
| Genitiv |
conrogandorum
|
conrogandarum
|
conrogandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conrogandos
|
conrogandas
|
conroganda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conrogandi
|
conrogandae
|
conroganda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogans
|
conrogans
|
conrogans
|
| Genitiv |
conrogantis
|
conrogantis
|
conrogantis
|
| Dativ |
conroganti
|
conroganti
|
conroganti
|
| Akkusativ |
conrogantem
|
conrogantem
|
conrogans
|
| Ablativ |
conroganti conrogante
|
conroganti conrogante
|
conroganti conrogante
|
| Vokativ |
conrogans
|
conrogans
|
conrogans
|
Plural
| Nominativ |
conrogantes
|
conrogantes
|
conrogantia
|
| Genitiv |
conrogantium conrogantum
|
conrogantium conrogantum
|
conrogantium conrogantum
|
| Dativ |
conrogantibus
|
conrogantibus
|
conrogantibus
|
| Akkusativ |
conrogantes
|
conrogantes
|
conrogantia
|
| Ablativ |
conrogantibus
|
conrogantibus
|
conrogantibus
|
| Vokativ |
conrogantes
|
conrogantes
|
conrogantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogatus
|
conrogata
|
conrogatum
|
| Genitiv |
conrogati
|
conrogatae
|
conrogati
|
| Dativ |
conrogato
|
conrogatae
|
conrogato
|
| Akkusativ |
conrogatum
|
conrogatam
|
conrogatum
|
| Ablativ |
conrogato
|
conrogata
|
conrogato
|
| Vokativ |
conrogate
|
conrogata
|
conrogatum
|
Plural
| Nominativ |
conrogati
|
conrogatae
|
conrogata
|
| Genitiv |
conrogatorum
|
conrogatarum
|
conrogatorum
|
| Dativ |
conrogatis
|
conrogatis
|
conrogatis
|
| Akkusativ |
conrogatos
|
conrogatas
|
conrogata
|
| Ablativ |
conrogatis
|
conrogatis
|
conrogatis
|
| Vokativ |
conrogati
|
conrogatae
|
conrogata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogaturus
|
conrogatura
|
conrogaturum
|
| Genitiv |
conrogaturi
|
conrogaturae
|
conrogaturi
|
| Dativ |
conrogaturo
|
conrogaturae
|
conrogaturo
|
| Akkusativ |
conrogaturum
|
conrogaturam
|
conrogaturum
|
| Ablativ |
conrogaturo
|
conrogatura
|
conrogaturo
|
| Vokativ |
conrogature
|
conrogatura
|
conrogaturum
|
Plural
| Nominativ |
conrogaturi
|
conrogaturae
|
conrogatura
|
| Genitiv |
conrogaturorum
|
conrogaturarum
|
conrogaturorum
|
| Dativ |
conrogaturis
|
conrogaturis
|
conrogaturis
|
| Akkusativ |
conrogaturos
|
conrogaturas
|
conrogatura
|
| Ablativ |
conrogaturis
|
conrogaturis
|
conrogaturis
|
| Vokativ |
conrogaturi
|
conrogaturae
|
conrogatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conrogatum
|
conrogatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogo
|
|
| 2. Person Singular |
conrogas
|
|
| 3. Person Singular |
conrogat
|
|
| 1. Person Plural |
conrogamus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogatis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogor
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaris conrogare
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogamur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogamini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogem
|
|
| 2. Person Singular |
conroges
|
|
| 3. Person Singular |
conroget
|
|
| 1. Person Plural |
conrogemus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogetis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conroger
|
|
| 2. Person Singular |
conrogeris conrogere
|
|
| 3. Person Singular |
conrogetur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogemur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogemini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabam
|
|
| 2. Person Singular |
conrogabas
|
|
| 3. Person Singular |
conrogabat
|
|
| 1. Person Plural |
conrogabamus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogabatis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabar
|
|
| 2. Person Singular |
conrogabaris conrogabare
|
|
| 3. Person Singular |
conrogabatur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogabamur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogabamini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogarem
|
|
| 2. Person Singular |
conrogares
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaret
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaremus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaretis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogarer
|
|
| 2. Person Singular |
conrogareris conrogarere
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaretur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaremur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaremini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabo
|
|
| 2. Person Singular |
conrogabis
|
|
| 3. Person Singular |
conrogabit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogabimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogabitis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogabor
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaberis conrogabere
|
|
| 3. Person Singular |
conrogabitur
|
|
| 1. Person Plural |
conrogabimur
|
|
| 2. Person Plural |
conrogabimini
|
|
| 3. Person Plural |
conrogabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogavi
|
|
| 2. Person Singular |
conrogavisti
|
|
| 3. Person Singular |
conrogavit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogavimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogavistis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogaverunt conrogavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus es
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus est
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati estis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogaverim
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati simus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogaveram
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaveras
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaverat
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogavissem
|
|
| 2. Person Singular |
conrogavisses
|
|
| 3. Person Singular |
conrogavisset
|
|
| 1. Person Plural |
conrogavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogavero
|
|
| 2. Person Singular |
conrogaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conrogaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conrogatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
conrogatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
conrogatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
conrogati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
conrogati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
conrogati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conrogare
|
|
| Vorzeitigkeit |
conrogavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conrogaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conrogari conrogarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
conrogatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conrogatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
conroga
|
! |
| 2. Person Plural |
conrogate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conrogato
|
| 3. Person Singular |
conrogato
|
| 2. Person Plural |
conrogatote
|
| 3. Person Plural |
conroganto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conrogare
|
das |
| Genitiv |
conrogandi
|
des es |
| Dativ |
conrogando
|
dem |
| Akkusativ |
conrogandum
|
das |
| Ablativ |
conrogando
|
durch das |
| Vokativ |
conrogande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogandus
|
conroganda
|
conrogandum
|
| Genitiv |
conrogandi
|
conrogandae
|
conrogandi
|
| Dativ |
conrogando
|
conrogandae
|
conrogando
|
| Akkusativ |
conrogandum
|
conrogandam
|
conrogandum
|
| Ablativ |
conrogando
|
conroganda
|
conrogando
|
| Vokativ |
conrogande
|
conroganda
|
conrogandum
|
Plural
| Nominativ |
conrogandi
|
conrogandae
|
conroganda
|
| Genitiv |
conrogandorum
|
conrogandarum
|
conrogandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conrogandos
|
conrogandas
|
conroganda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conrogandi
|
conrogandae
|
conroganda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogans
|
conrogans
|
conrogans
|
| Genitiv |
conrogantis
|
conrogantis
|
conrogantis
|
| Dativ |
conroganti
|
conroganti
|
conroganti
|
| Akkusativ |
conrogantem
|
conrogantem
|
conrogans
|
| Ablativ |
conroganti conrogante
|
conroganti conrogante
|
conroganti conrogante
|
| Vokativ |
conrogans
|
conrogans
|
conrogans
|
Plural
| Nominativ |
conrogantes
|
conrogantes
|
conrogantia
|
| Genitiv |
conrogantium conrogantum
|
conrogantium conrogantum
|
conrogantium conrogantum
|
| Dativ |
conrogantibus
|
conrogantibus
|
conrogantibus
|
| Akkusativ |
conrogantes
|
conrogantes
|
conrogantia
|
| Ablativ |
conrogantibus
|
conrogantibus
|
conrogantibus
|
| Vokativ |
conrogantes
|
conrogantes
|
conrogantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogatus
|
conrogata
|
conrogatum
|
| Genitiv |
conrogati
|
conrogatae
|
conrogati
|
| Dativ |
conrogato
|
conrogatae
|
conrogato
|
| Akkusativ |
conrogatum
|
conrogatam
|
conrogatum
|
| Ablativ |
conrogato
|
conrogata
|
conrogato
|
| Vokativ |
conrogate
|
conrogata
|
conrogatum
|
Plural
| Nominativ |
conrogati
|
conrogatae
|
conrogata
|
| Genitiv |
conrogatorum
|
conrogatarum
|
conrogatorum
|
| Dativ |
conrogatis
|
conrogatis
|
conrogatis
|
| Akkusativ |
conrogatos
|
conrogatas
|
conrogata
|
| Ablativ |
conrogatis
|
conrogatis
|
conrogatis
|
| Vokativ |
conrogati
|
conrogatae
|
conrogata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conrogaturus
|
conrogatura
|
conrogaturum
|
| Genitiv |
conrogaturi
|
conrogaturae
|
conrogaturi
|
| Dativ |
conrogaturo
|
conrogaturae
|
conrogaturo
|
| Akkusativ |
conrogaturum
|
conrogaturam
|
conrogaturum
|
| Ablativ |
conrogaturo
|
conrogatura
|
conrogaturo
|
| Vokativ |
conrogature
|
conrogatura
|
conrogaturum
|
Plural
| Nominativ |
conrogaturi
|
conrogaturae
|
conrogatura
|
| Genitiv |
conrogaturorum
|
conrogaturarum
|
conrogaturorum
|
| Dativ |
conrogaturis
|
conrogaturis
|
conrogaturis
|
| Akkusativ |
conrogaturos
|
conrogaturas
|
conrogatura
|
| Ablativ |
conrogaturis
|
conrogaturis
|
conrogaturis
|
| Vokativ |
conrogaturi
|
conrogaturae
|
conrogatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conrogatum
|
conrogatu
|