Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consepto
|
|
| 2. Person Singular |
conseptas
|
|
| 3. Person Singular |
conseptat
|
|
| 1. Person Plural |
conseptamus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptatis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptor
|
|
| 2. Person Singular |
conseptaris conseptare
|
|
| 3. Person Singular |
conseptatur
|
|
| 1. Person Plural |
conseptamur
|
|
| 2. Person Plural |
conseptamini
|
|
| 3. Person Plural |
conseptantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptem
|
|
| 2. Person Singular |
conseptes
|
|
| 3. Person Singular |
conseptet
|
|
| 1. Person Plural |
conseptemus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptetis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consepter
|
|
| 2. Person Singular |
consepteris conseptere
|
|
| 3. Person Singular |
conseptetur
|
|
| 1. Person Plural |
conseptemur
|
|
| 2. Person Plural |
conseptemini
|
|
| 3. Person Plural |
conseptentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabam
|
|
| 2. Person Singular |
conseptabas
|
|
| 3. Person Singular |
conseptabat
|
|
| 1. Person Plural |
conseptabamus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptabatis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabar
|
|
| 2. Person Singular |
conseptabaris conseptabare
|
|
| 3. Person Singular |
conseptabatur
|
|
| 1. Person Plural |
conseptabamur
|
|
| 2. Person Plural |
conseptabamini
|
|
| 3. Person Plural |
conseptabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptarem
|
|
| 2. Person Singular |
conseptares
|
|
| 3. Person Singular |
conseptaret
|
|
| 1. Person Plural |
conseptaremus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptaretis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptarer
|
|
| 2. Person Singular |
conseptareris conseptarere
|
|
| 3. Person Singular |
conseptaretur
|
|
| 1. Person Plural |
conseptaremur
|
|
| 2. Person Plural |
conseptaremini
|
|
| 3. Person Plural |
conseptarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabo
|
|
| 2. Person Singular |
conseptabis
|
|
| 3. Person Singular |
conseptabit
|
|
| 1. Person Plural |
conseptabimus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptabitis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabor
|
|
| 2. Person Singular |
conseptaberis conseptabere
|
|
| 3. Person Singular |
conseptabitur
|
|
| 1. Person Plural |
conseptabimur
|
|
| 2. Person Plural |
conseptabimini
|
|
| 3. Person Plural |
conseptabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptavi
|
|
| 2. Person Singular |
conseptavisti
|
|
| 3. Person Singular |
conseptavit
|
|
| 1. Person Plural |
conseptavimus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptavistis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptaverunt conseptavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
conseptatus es
|
|
| 3. Person Singular |
conseptatus est
|
|
| 1. Person Plural |
conseptati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptati estis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptaverim
|
|
| 2. Person Singular |
conseptaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conseptaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conseptaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
conseptatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
conseptatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
conseptati simus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptaveram
|
|
| 2. Person Singular |
conseptaveras
|
|
| 3. Person Singular |
conseptaverat
|
|
| 1. Person Plural |
conseptaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
conseptatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
conseptatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
conseptati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptavissem
|
|
| 2. Person Singular |
conseptavisses
|
|
| 3. Person Singular |
conseptavisset
|
|
| 1. Person Plural |
conseptavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
conseptatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
conseptatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
conseptati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptavero
|
|
| 2. Person Singular |
conseptaveris
|
|
| 3. Person Singular |
conseptaverit
|
|
| 1. Person Plural |
conseptaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
conseptatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
conseptatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
conseptati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
conseptati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
conseptati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conseptare
|
|
| Vorzeitigkeit |
conseptavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conseptaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conseptari conseptarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
conseptatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
conseptatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
consepta
|
! |
| 2. Person Plural |
conseptate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conseptato
|
| 3. Person Singular |
conseptato
|
| 2. Person Plural |
conseptatote
|
| 3. Person Plural |
conseptanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conseptare
|
das |
| Genitiv |
conseptandi
|
des es |
| Dativ |
conseptando
|
dem |
| Akkusativ |
conseptandum
|
das |
| Ablativ |
conseptando
|
durch das |
| Vokativ |
conseptande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptandus
|
conseptanda
|
conseptandum
|
| Genitiv |
conseptandi
|
conseptandae
|
conseptandi
|
| Dativ |
conseptando
|
conseptandae
|
conseptando
|
| Akkusativ |
conseptandum
|
conseptandam
|
conseptandum
|
| Ablativ |
conseptando
|
conseptanda
|
conseptando
|
| Vokativ |
conseptande
|
conseptanda
|
conseptandum
|
Plural
| Nominativ |
conseptandi
|
conseptandae
|
conseptanda
|
| Genitiv |
conseptandorum
|
conseptandarum
|
conseptandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conseptandos
|
conseptandas
|
conseptanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conseptandi
|
conseptandae
|
conseptanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptans
|
conseptans
|
conseptans
|
| Genitiv |
conseptantis
|
conseptantis
|
conseptantis
|
| Dativ |
conseptanti
|
conseptanti
|
conseptanti
|
| Akkusativ |
conseptantem
|
conseptantem
|
conseptans
|
| Ablativ |
conseptanti conseptante
|
conseptanti conseptante
|
conseptanti conseptante
|
| Vokativ |
conseptans
|
conseptans
|
conseptans
|
Plural
| Nominativ |
conseptantes
|
conseptantes
|
conseptantia
|
| Genitiv |
conseptantium conseptantum
|
conseptantium conseptantum
|
conseptantium conseptantum
|
| Dativ |
conseptantibus
|
conseptantibus
|
conseptantibus
|
| Akkusativ |
conseptantes
|
conseptantes
|
conseptantia
|
| Ablativ |
conseptantibus
|
conseptantibus
|
conseptantibus
|
| Vokativ |
conseptantes
|
conseptantes
|
conseptantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptatus
|
conseptata
|
conseptatum
|
| Genitiv |
conseptati
|
conseptatae
|
conseptati
|
| Dativ |
conseptato
|
conseptatae
|
conseptato
|
| Akkusativ |
conseptatum
|
conseptatam
|
conseptatum
|
| Ablativ |
conseptato
|
conseptata
|
conseptato
|
| Vokativ |
conseptate
|
conseptata
|
conseptatum
|
Plural
| Nominativ |
conseptati
|
conseptatae
|
conseptata
|
| Genitiv |
conseptatorum
|
conseptatarum
|
conseptatorum
|
| Dativ |
conseptatis
|
conseptatis
|
conseptatis
|
| Akkusativ |
conseptatos
|
conseptatas
|
conseptata
|
| Ablativ |
conseptatis
|
conseptatis
|
conseptatis
|
| Vokativ |
conseptati
|
conseptatae
|
conseptata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptaturus
|
conseptatura
|
conseptaturum
|
| Genitiv |
conseptaturi
|
conseptaturae
|
conseptaturi
|
| Dativ |
conseptaturo
|
conseptaturae
|
conseptaturo
|
| Akkusativ |
conseptaturum
|
conseptaturam
|
conseptaturum
|
| Ablativ |
conseptaturo
|
conseptatura
|
conseptaturo
|
| Vokativ |
conseptature
|
conseptatura
|
conseptaturum
|
Plural
| Nominativ |
conseptaturi
|
conseptaturae
|
conseptatura
|
| Genitiv |
conseptaturorum
|
conseptaturarum
|
conseptaturorum
|
| Dativ |
conseptaturis
|
conseptaturis
|
conseptaturis
|
| Akkusativ |
conseptaturos
|
conseptaturas
|
conseptatura
|
| Ablativ |
conseptaturis
|
conseptaturis
|
conseptaturis
|
| Vokativ |
conseptaturi
|
conseptaturae
|
conseptatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conseptatum
|
conseptatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consepto
|
ich umschließe; schließe um |
| 2. Person Singular |
conseptas
|
du umschließt; schließt um |
| 3. Person Singular |
conseptat
|
er/sie/es umschließt; schließt um |
| 1. Person Plural |
conseptamus
|
wir umschließen; schließen um |
| 2. Person Plural |
conseptatis
|
ihr umschließt; schließt um |
| 3. Person Plural |
conseptant
|
sie umschließen; schließen um |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptor
|
ich werde umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Singular |
conseptaris conseptare
|
du wirst umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Singular |
conseptatur
|
er/sie/es wird umschlossen; umgeschlossen |
| 1. Person Plural |
conseptamur
|
wir werden umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Plural |
conseptamini
|
ihr werdet umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Plural |
conseptantur
|
sie werden umschlossen; umgeschlossen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptem
|
ich umschließe; schließe um |
| 2. Person Singular |
conseptes
|
du umschließest; schließest um |
| 3. Person Singular |
conseptet
|
er/sie/es umschließe; schließe um |
| 1. Person Plural |
conseptemus
|
wir umschließen; schließen um |
| 2. Person Plural |
conseptetis
|
ihr umschließet; schließet um |
| 3. Person Plural |
conseptent
|
sie umschließen; schließen um |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consepter
|
ich werde umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Singular |
consepteris conseptere
|
du werdest umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Singular |
conseptetur
|
er/sie/es werde umschlossen; umgeschlossen |
| 1. Person Plural |
conseptemur
|
wir werden umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Plural |
conseptemini
|
ihr werdet umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Plural |
conseptentur
|
sie werden umschlossen; umgeschlossen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabam
|
ich umschloß; schloß um |
| 2. Person Singular |
conseptabas
|
du umschlossest; schlossest um |
| 3. Person Singular |
conseptabat
|
er/sie/es umschloß; schloß um |
| 1. Person Plural |
conseptabamus
|
wir umschlossen; schlossen um |
| 2. Person Plural |
conseptabatis
|
ihr umschloßt; schloßt um |
| 3. Person Plural |
conseptabant
|
sie umschlossen; schlossen um |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabar
|
ich wurde umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Singular |
conseptabaris conseptabare
|
du wurdest umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Singular |
conseptabatur
|
er/sie/es wurde umschlossen; umgeschlossen |
| 1. Person Plural |
conseptabamur
|
wir wurden umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Plural |
conseptabamini
|
ihr wurdet umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Plural |
conseptabantur
|
sie wurden umschlossen; umgeschlossen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptarem
|
ich umschlösse; schlösse um |
| 2. Person Singular |
conseptares
|
du umschlössest; schlössest um |
| 3. Person Singular |
conseptaret
|
er/sie/es umschlösse; schlösse um |
| 1. Person Plural |
conseptaremus
|
wir umschlössen; schlössen um |
| 2. Person Plural |
conseptaretis
|
ihr umschlösset; schlösset um |
| 3. Person Plural |
conseptarent
|
sie umschlössen; schlössen um |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptarer
|
ich würde umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Singular |
conseptareris conseptarere
|
du würdest umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Singular |
conseptaretur
|
er/sie/es würde umschlossen; umgeschlossen |
| 1. Person Plural |
conseptaremur
|
wir würden umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Plural |
conseptaremini
|
ihr würdet umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Plural |
conseptarentur
|
sie würden umschlossen; umgeschlossen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabo
|
ich werde umschließen |
| 2. Person Singular |
conseptabis
|
du wirst umschließen |
| 3. Person Singular |
conseptabit
|
er/sie/es wird umschließen |
| 1. Person Plural |
conseptabimus
|
wir werden umschließen |
| 2. Person Plural |
conseptabitis
|
ihr werdet umschließen |
| 3. Person Plural |
conseptabunt
|
sie werden umschließen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabor
|
ich werde umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Singular |
conseptaberis conseptabere
|
du wirst umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Singular |
conseptabitur
|
er/sie/es wird umschlossen; umgeschlossen |
| 1. Person Plural |
conseptabimur
|
wir werden umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Plural |
conseptabimini
|
ihr werdet umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Plural |
conseptabuntur
|
sie werden umschlossen; umgeschlossen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptavi
|
ich habe umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Singular |
conseptavisti
|
du hast umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Singular |
conseptavit
|
er/sie/es hat umschlossen; umgeschlossen |
| 1. Person Plural |
conseptavimus
|
wir haben umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Plural |
conseptavistis
|
ihr habt umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Plural |
conseptaverunt conseptavere
|
sie haben umschlossen; umgeschlossen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus sum
|
ich bin umschlossen; umgeschlossen worden |
| 2. Person Singular |
conseptatus es
|
du bist umschlossen; umgeschlossen worden |
| 3. Person Singular |
conseptatus est
|
er/sie/es ist umschlossen; umgeschlossen worden |
| 1. Person Plural |
conseptati sumus
|
wir sind umschlossen; umgeschlossen worden |
| 2. Person Plural |
conseptati estis
|
ihr seid umschlossen; umgeschlossen worden |
| 3. Person Plural |
conseptati sunt
|
sie sind umschlossen; umgeschlossen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptaverim
|
ich habe umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Singular |
conseptaveris
|
du habest umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Singular |
conseptaverit
|
er/sie/es habe umschlossen; umgeschlossen |
| 1. Person Plural |
conseptaverimus
|
wir haben umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Plural |
conseptaveritis
|
ihr habet umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Plural |
conseptaverint
|
sie haben umschlossen; umgeschlossen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus sim
|
ich sei umschlossen; umgeschlossen worden |
| 2. Person Singular |
conseptatus sis
|
du seiest umschlossen; umgeschlossen worden |
| 3. Person Singular |
conseptatus sit
|
er/sie/es sei umschlossen; umgeschlossen worden |
| 1. Person Plural |
conseptati simus
|
wir seien umschlossen; umgeschlossen worden |
| 2. Person Plural |
conseptati sitis
|
ihr seiet umschlossen; umgeschlossen worden |
| 3. Person Plural |
conseptati sint
|
sie seien umschlossen; umgeschlossen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptaveram
|
ich hatte umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Singular |
conseptaveras
|
du hattest umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Singular |
conseptaverat
|
er/sie/es hatte umschlossen; umgeschlossen |
| 1. Person Plural |
conseptaveramus
|
wir hatten umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Plural |
conseptaveratis
|
ihr hattet umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Plural |
conseptaverant
|
sie hatten umschlossen; umgeschlossen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus eram
|
ich war umschlossen; umgeschlossen worden |
| 2. Person Singular |
conseptatus eras
|
du warst umschlossen; umgeschlossen worden |
| 3. Person Singular |
conseptatus erat
|
er/sie/es war umschlossen; umgeschlossen worden |
| 1. Person Plural |
conseptati eramus
|
wir waren umschlossen; umgeschlossen worden |
| 2. Person Plural |
conseptati eratis
|
ihr warst umschlossen; umgeschlossen worden |
| 3. Person Plural |
conseptati erant
|
sie waren umschlossen; umgeschlossen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptavissem
|
ich hätte umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Singular |
conseptavisses
|
du hättest umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Singular |
conseptavisset
|
er/sie/es hätte umschlossen; umgeschlossen |
| 1. Person Plural |
conseptavissemus
|
wir hätten umschlossen; umgeschlossen |
| 2. Person Plural |
conseptavissetis
|
ihr hättet umschlossen; umgeschlossen |
| 3. Person Plural |
conseptavissent
|
sie hätten umschlossen; umgeschlossen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus essem
|
ich wäre umschlossen; umgeschlossen worden |
| 2. Person Singular |
conseptatus esses
|
du wärest umschlossen; umgeschlossen worden |
| 3. Person Singular |
conseptatus esset
|
er/sie/es wäre umschlossen; umgeschlossen worden |
| 1. Person Plural |
conseptati essemus
|
wir wären umschlossen; umgeschlossen worden |
| 2. Person Plural |
conseptati essetis
|
ihr wäret umschlossen; umgeschlossen worden |
| 3. Person Plural |
conseptati essent
|
sie wären umschlossen; umgeschlossen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptavero
|
ich werde umschlossen; umgeschlossen haben |
| 2. Person Singular |
conseptaveris
|
du wirst umschlossen; umgeschlossen haben |
| 3. Person Singular |
conseptaverit
|
er/sie/es wird umschlossen; umgeschlossen haben |
| 1. Person Plural |
conseptaverimus
|
wir werden umschlossen; umgeschlossen haben |
| 2. Person Plural |
conseptaveritis
|
ihr werdet umschlossen; umgeschlossen haben |
| 3. Person Plural |
conseptaverint
|
sie werden umschlossen; umgeschlossen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus ero
|
ich werde umschlossen; umgeschlossen worden sein |
| 2. Person Singular |
conseptatus eris
|
du werdest umschlossen; umgeschlossen worden sein |
| 3. Person Singular |
conseptatus erit
|
er/sie/es werde umschlossen; umgeschlossen worden sein |
| 1. Person Plural |
conseptati erimus
|
wir werden umschlossen; umgeschlossen worden sein |
| 2. Person Plural |
conseptati eritis
|
ihr werdet umschlossen; umgeschlossen worden sein |
| 3. Person Plural |
conseptati erunt
|
sie werden umschlossen; umgeschlossen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conseptare
|
umschließen |
| Vorzeitigkeit |
conseptavisse
|
umschlossen; umgeschlossen haben |
| Nachzeitigkeit |
conseptaturum esse
|
umschließen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conseptari conseptarier
|
umschlossen; umgeschlossen werden |
| Vorzeitigkeit |
conseptatum esse
|
umschlossen; umgeschlossen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conseptatum iri
|
künftig umschlossen; umgeschlossen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
consepta
|
umschließe; schließe um; umschließe; schließ um! |
| 2. Person Plural |
conseptate
|
umschließt; schließt um! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conseptato
|
| 3. Person Singular |
conseptato
|
| 2. Person Plural |
conseptatote
|
| 3. Person Plural |
conseptanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conseptare
|
das Umschließen |
| Genitiv |
conseptandi
|
des Umschließens |
| Dativ |
conseptando
|
dem Umschließen |
| Akkusativ |
conseptandum
|
das Umschließen |
| Ablativ |
conseptando
|
durch das Umschließen |
| Vokativ |
conseptande
|
Umschließen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptandus
|
conseptanda
|
conseptandum
|
| Genitiv |
conseptandi
|
conseptandae
|
conseptandi
|
| Dativ |
conseptando
|
conseptandae
|
conseptando
|
| Akkusativ |
conseptandum
|
conseptandam
|
conseptandum
|
| Ablativ |
conseptando
|
conseptanda
|
conseptando
|
| Vokativ |
conseptande
|
conseptanda
|
conseptandum
|
Plural
| Nominativ |
conseptandi
|
conseptandae
|
conseptanda
|
| Genitiv |
conseptandorum
|
conseptandarum
|
conseptandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conseptandos
|
conseptandas
|
conseptanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conseptandi
|
conseptandae
|
conseptanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptans
|
conseptans
|
conseptans
|
| Genitiv |
conseptantis
|
conseptantis
|
conseptantis
|
| Dativ |
conseptanti
|
conseptanti
|
conseptanti
|
| Akkusativ |
conseptantem
|
conseptantem
|
conseptans
|
| Ablativ |
conseptanti conseptante
|
conseptanti conseptante
|
conseptanti conseptante
|
| Vokativ |
conseptans
|
conseptans
|
conseptans
|
Plural
| Nominativ |
conseptantes
|
conseptantes
|
conseptantia
|
| Genitiv |
conseptantium conseptantum
|
conseptantium conseptantum
|
conseptantium conseptantum
|
| Dativ |
conseptantibus
|
conseptantibus
|
conseptantibus
|
| Akkusativ |
conseptantes
|
conseptantes
|
conseptantia
|
| Ablativ |
conseptantibus
|
conseptantibus
|
conseptantibus
|
| Vokativ |
conseptantes
|
conseptantes
|
conseptantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptatus
|
conseptata
|
conseptatum
|
| Genitiv |
conseptati
|
conseptatae
|
conseptati
|
| Dativ |
conseptato
|
conseptatae
|
conseptato
|
| Akkusativ |
conseptatum
|
conseptatam
|
conseptatum
|
| Ablativ |
conseptato
|
conseptata
|
conseptato
|
| Vokativ |
conseptate
|
conseptata
|
conseptatum
|
Plural
| Nominativ |
conseptati
|
conseptatae
|
conseptata
|
| Genitiv |
conseptatorum
|
conseptatarum
|
conseptatorum
|
| Dativ |
conseptatis
|
conseptatis
|
conseptatis
|
| Akkusativ |
conseptatos
|
conseptatas
|
conseptata
|
| Ablativ |
conseptatis
|
conseptatis
|
conseptatis
|
| Vokativ |
conseptati
|
conseptatae
|
conseptata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptaturus
|
conseptatura
|
conseptaturum
|
| Genitiv |
conseptaturi
|
conseptaturae
|
conseptaturi
|
| Dativ |
conseptaturo
|
conseptaturae
|
conseptaturo
|
| Akkusativ |
conseptaturum
|
conseptaturam
|
conseptaturum
|
| Ablativ |
conseptaturo
|
conseptatura
|
conseptaturo
|
| Vokativ |
conseptature
|
conseptatura
|
conseptaturum
|
Plural
| Nominativ |
conseptaturi
|
conseptaturae
|
conseptatura
|
| Genitiv |
conseptaturorum
|
conseptaturarum
|
conseptaturorum
|
| Dativ |
conseptaturis
|
conseptaturis
|
conseptaturis
|
| Akkusativ |
conseptaturos
|
conseptaturas
|
conseptatura
|
| Ablativ |
conseptaturis
|
conseptaturis
|
conseptaturis
|
| Vokativ |
conseptaturi
|
conseptaturae
|
conseptatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conseptatum
|
conseptatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consepto
|
ich umzäune |
| 2. Person Singular |
conseptas
|
du umzäunst |
| 3. Person Singular |
conseptat
|
er/sie/es umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptamus
|
wir umzäunen |
| 2. Person Plural |
conseptatis
|
ihr umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptant
|
sie umzäunen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptor
|
ich werde umzäunt |
| 2. Person Singular |
conseptaris conseptare
|
du wirst umzäunt |
| 3. Person Singular |
conseptatur
|
er/sie/es wird umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptamur
|
wir werden umzäunt |
| 2. Person Plural |
conseptamini
|
ihr werdet umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptantur
|
sie werden umzäunt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptem
|
ich umzäune |
| 2. Person Singular |
conseptes
|
du umzäunest |
| 3. Person Singular |
conseptet
|
er/sie/es umzäune |
| 1. Person Plural |
conseptemus
|
wir umzäunen |
| 2. Person Plural |
conseptetis
|
ihr umzäunet |
| 3. Person Plural |
conseptent
|
sie umzäunen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consepter
|
ich werde umzäunt |
| 2. Person Singular |
consepteris conseptere
|
du werdest umzäunt |
| 3. Person Singular |
conseptetur
|
er/sie/es werde umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptemur
|
wir werden umzäunt |
| 2. Person Plural |
conseptemini
|
ihr werdet umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptentur
|
sie werden umzäunt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabam
|
ich umzäunte |
| 2. Person Singular |
conseptabas
|
du umzäuntest |
| 3. Person Singular |
conseptabat
|
er/sie/es umzäunte |
| 1. Person Plural |
conseptabamus
|
wir umzäunten |
| 2. Person Plural |
conseptabatis
|
ihr umzäuntet |
| 3. Person Plural |
conseptabant
|
sie umzäunten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabar
|
ich wurde umzäunt |
| 2. Person Singular |
conseptabaris conseptabare
|
du wurdest umzäunt |
| 3. Person Singular |
conseptabatur
|
er/sie/es wurde umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptabamur
|
wir wurden umzäunt |
| 2. Person Plural |
conseptabamini
|
ihr wurdet umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptabantur
|
sie wurden umzäunt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptarem
|
ich umzäunte |
| 2. Person Singular |
conseptares
|
du umzäuntest |
| 3. Person Singular |
conseptaret
|
er/sie/es umzäunte |
| 1. Person Plural |
conseptaremus
|
wir umzäunten |
| 2. Person Plural |
conseptaretis
|
ihr umzäuntet |
| 3. Person Plural |
conseptarent
|
sie umzäunten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptarer
|
ich würde umzäunt |
| 2. Person Singular |
conseptareris conseptarere
|
du würdest umzäunt |
| 3. Person Singular |
conseptaretur
|
er/sie/es würde umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptaremur
|
wir würden umzäunt |
| 2. Person Plural |
conseptaremini
|
ihr würdet umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptarentur
|
sie würden umzäunt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabo
|
ich werde umzäunen |
| 2. Person Singular |
conseptabis
|
du wirst umzäunen |
| 3. Person Singular |
conseptabit
|
er/sie/es wird umzäunen |
| 1. Person Plural |
conseptabimus
|
wir werden umzäunen |
| 2. Person Plural |
conseptabitis
|
ihr werdet umzäunen |
| 3. Person Plural |
conseptabunt
|
sie werden umzäunen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptabor
|
ich werde umzäunt |
| 2. Person Singular |
conseptaberis conseptabere
|
du wirst umzäunt |
| 3. Person Singular |
conseptabitur
|
er/sie/es wird umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptabimur
|
wir werden umzäunt |
| 2. Person Plural |
conseptabimini
|
ihr werdet umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptabuntur
|
sie werden umzäunt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptavi
|
ich habe umzäunt |
| 2. Person Singular |
conseptavisti
|
du hast umzäunt |
| 3. Person Singular |
conseptavit
|
er/sie/es hat umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptavimus
|
wir haben umzäunt |
| 2. Person Plural |
conseptavistis
|
ihr habt umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptaverunt conseptavere
|
sie haben umzäunt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus sum
|
ich bin umzäunt worden |
| 2. Person Singular |
conseptatus es
|
du bist umzäunt worden |
| 3. Person Singular |
conseptatus est
|
er/sie/es ist umzäunt worden |
| 1. Person Plural |
conseptati sumus
|
wir sind umzäunt worden |
| 2. Person Plural |
conseptati estis
|
ihr seid umzäunt worden |
| 3. Person Plural |
conseptati sunt
|
sie sind umzäunt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptaverim
|
ich habe umzäunt |
| 2. Person Singular |
conseptaveris
|
du habest umzäunt |
| 3. Person Singular |
conseptaverit
|
er/sie/es habe umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptaverimus
|
wir haben umzäunt |
| 2. Person Plural |
conseptaveritis
|
ihr habet umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptaverint
|
sie haben umzäunt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus sim
|
ich sei umzäunt worden |
| 2. Person Singular |
conseptatus sis
|
du seiest umzäunt worden |
| 3. Person Singular |
conseptatus sit
|
er/sie/es sei umzäunt worden |
| 1. Person Plural |
conseptati simus
|
wir seien umzäunt worden |
| 2. Person Plural |
conseptati sitis
|
ihr seiet umzäunt worden |
| 3. Person Plural |
conseptati sint
|
sie seien umzäunt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptaveram
|
ich hatte umzäunt |
| 2. Person Singular |
conseptaveras
|
du hattest umzäunt |
| 3. Person Singular |
conseptaverat
|
er/sie/es hatte umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptaveramus
|
wir hatten umzäunt |
| 2. Person Plural |
conseptaveratis
|
ihr hattet umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptaverant
|
sie hatten umzäunt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus eram
|
ich war umzäunt worden |
| 2. Person Singular |
conseptatus eras
|
du warst umzäunt worden |
| 3. Person Singular |
conseptatus erat
|
er/sie/es war umzäunt worden |
| 1. Person Plural |
conseptati eramus
|
wir waren umzäunt worden |
| 2. Person Plural |
conseptati eratis
|
ihr warst umzäunt worden |
| 3. Person Plural |
conseptati erant
|
sie waren umzäunt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptavissem
|
ich hätte umzäunt |
| 2. Person Singular |
conseptavisses
|
du hättest umzäunt |
| 3. Person Singular |
conseptavisset
|
er/sie/es hätte umzäunt |
| 1. Person Plural |
conseptavissemus
|
wir hätten umzäunt |
| 2. Person Plural |
conseptavissetis
|
ihr hättet umzäunt |
| 3. Person Plural |
conseptavissent
|
sie hätten umzäunt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus essem
|
ich wäre umzäunt worden |
| 2. Person Singular |
conseptatus esses
|
du wärest umzäunt worden |
| 3. Person Singular |
conseptatus esset
|
er/sie/es wäre umzäunt worden |
| 1. Person Plural |
conseptati essemus
|
wir wären umzäunt worden |
| 2. Person Plural |
conseptati essetis
|
ihr wäret umzäunt worden |
| 3. Person Plural |
conseptati essent
|
sie wären umzäunt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptavero
|
ich werde umzäunt haben |
| 2. Person Singular |
conseptaveris
|
du wirst umzäunt haben |
| 3. Person Singular |
conseptaverit
|
er/sie/es wird umzäunt haben |
| 1. Person Plural |
conseptaverimus
|
wir werden umzäunt haben |
| 2. Person Plural |
conseptaveritis
|
ihr werdet umzäunt haben |
| 3. Person Plural |
conseptaverint
|
sie werden umzäunt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conseptatus ero
|
ich werde umzäunt worden sein |
| 2. Person Singular |
conseptatus eris
|
du werdest umzäunt worden sein |
| 3. Person Singular |
conseptatus erit
|
er/sie/es werde umzäunt worden sein |
| 1. Person Plural |
conseptati erimus
|
wir werden umzäunt worden sein |
| 2. Person Plural |
conseptati eritis
|
ihr werdet umzäunt worden sein |
| 3. Person Plural |
conseptati erunt
|
sie werden umzäunt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conseptare
|
umzäunen |
| Vorzeitigkeit |
conseptavisse
|
umzäunt haben |
| Nachzeitigkeit |
conseptaturum esse
|
umzäunen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conseptari conseptarier
|
umzäunt werden |
| Vorzeitigkeit |
conseptatum esse
|
umzäunt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conseptatum iri
|
künftig umzäunt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
consepta
|
umzäune! |
| 2. Person Plural |
conseptate
|
umzäunt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conseptato
|
| 3. Person Singular |
conseptato
|
| 2. Person Plural |
conseptatote
|
| 3. Person Plural |
conseptanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conseptare
|
das Umzäunen |
| Genitiv |
conseptandi
|
des Umzäunens |
| Dativ |
conseptando
|
dem Umzäunen |
| Akkusativ |
conseptandum
|
das Umzäunen |
| Ablativ |
conseptando
|
durch das Umzäunen |
| Vokativ |
conseptande
|
Umzäunen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptandus
|
conseptanda
|
conseptandum
|
| Genitiv |
conseptandi
|
conseptandae
|
conseptandi
|
| Dativ |
conseptando
|
conseptandae
|
conseptando
|
| Akkusativ |
conseptandum
|
conseptandam
|
conseptandum
|
| Ablativ |
conseptando
|
conseptanda
|
conseptando
|
| Vokativ |
conseptande
|
conseptanda
|
conseptandum
|
Plural
| Nominativ |
conseptandi
|
conseptandae
|
conseptanda
|
| Genitiv |
conseptandorum
|
conseptandarum
|
conseptandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conseptandos
|
conseptandas
|
conseptanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conseptandi
|
conseptandae
|
conseptanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptans
|
conseptans
|
conseptans
|
| Genitiv |
conseptantis
|
conseptantis
|
conseptantis
|
| Dativ |
conseptanti
|
conseptanti
|
conseptanti
|
| Akkusativ |
conseptantem
|
conseptantem
|
conseptans
|
| Ablativ |
conseptanti conseptante
|
conseptanti conseptante
|
conseptanti conseptante
|
| Vokativ |
conseptans
|
conseptans
|
conseptans
|
Plural
| Nominativ |
conseptantes
|
conseptantes
|
conseptantia
|
| Genitiv |
conseptantium conseptantum
|
conseptantium conseptantum
|
conseptantium conseptantum
|
| Dativ |
conseptantibus
|
conseptantibus
|
conseptantibus
|
| Akkusativ |
conseptantes
|
conseptantes
|
conseptantia
|
| Ablativ |
conseptantibus
|
conseptantibus
|
conseptantibus
|
| Vokativ |
conseptantes
|
conseptantes
|
conseptantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptatus
|
conseptata
|
conseptatum
|
| Genitiv |
conseptati
|
conseptatae
|
conseptati
|
| Dativ |
conseptato
|
conseptatae
|
conseptato
|
| Akkusativ |
conseptatum
|
conseptatam
|
conseptatum
|
| Ablativ |
conseptato
|
conseptata
|
conseptato
|
| Vokativ |
conseptate
|
conseptata
|
conseptatum
|
Plural
| Nominativ |
conseptati
|
conseptatae
|
conseptata
|
| Genitiv |
conseptatorum
|
conseptatarum
|
conseptatorum
|
| Dativ |
conseptatis
|
conseptatis
|
conseptatis
|
| Akkusativ |
conseptatos
|
conseptatas
|
conseptata
|
| Ablativ |
conseptatis
|
conseptatis
|
conseptatis
|
| Vokativ |
conseptati
|
conseptatae
|
conseptata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conseptaturus
|
conseptatura
|
conseptaturum
|
| Genitiv |
conseptaturi
|
conseptaturae
|
conseptaturi
|
| Dativ |
conseptaturo
|
conseptaturae
|
conseptaturo
|
| Akkusativ |
conseptaturum
|
conseptaturam
|
conseptaturum
|
| Ablativ |
conseptaturo
|
conseptatura
|
conseptaturo
|
| Vokativ |
conseptature
|
conseptatura
|
conseptaturum
|
Plural
| Nominativ |
conseptaturi
|
conseptaturae
|
conseptatura
|
| Genitiv |
conseptaturorum
|
conseptaturarum
|
conseptaturorum
|
| Dativ |
conseptaturis
|
conseptaturis
|
conseptaturis
|
| Akkusativ |
conseptaturos
|
conseptaturas
|
conseptatura
|
| Ablativ |
conseptaturis
|
conseptaturis
|
conseptaturis
|
| Vokativ |
conseptaturi
|
conseptaturae
|
conseptatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conseptatum
|
conseptatu
|