Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumelio
|
ich beleidige |
| 2. Person Singular |
contumelias
|
du beleidigst |
| 3. Person Singular |
contumeliat
|
er/sie/es beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliamus
|
wir beleidigen |
| 2. Person Plural |
contumeliatis
|
ihr beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumeliant
|
sie beleidigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumelior
|
ich werde beleidigt |
| 2. Person Singular |
contumeliaris contumeliare
|
du wirst beleidigt |
| 3. Person Singular |
contumeliatur
|
er/sie/es wird beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliamur
|
wir werden beleidigt |
| 2. Person Plural |
contumeliamini
|
ihr werdet beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumeliantur
|
sie werden beleidigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliem
|
ich beleidige |
| 2. Person Singular |
contumelies
|
du beleidigest |
| 3. Person Singular |
contumeliet
|
er/sie/es beleidige |
| 1. Person Plural |
contumeliemus
|
wir beleidigen |
| 2. Person Plural |
contumelietis
|
ihr beleidiget |
| 3. Person Plural |
contumelient
|
sie beleidigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumelier
|
ich werde beleidigt |
| 2. Person Singular |
contumelieris contumeliere
|
du werdest beleidigt |
| 3. Person Singular |
contumelietur
|
er/sie/es werde beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliemur
|
wir werden beleidigt |
| 2. Person Plural |
contumeliemini
|
ihr werdet beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumelientur
|
sie werden beleidigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliabam
|
ich beleidigte |
| 2. Person Singular |
contumeliabas
|
du beleidigtest |
| 3. Person Singular |
contumeliabat
|
er/sie/es beleidigte |
| 1. Person Plural |
contumeliabamus
|
wir beleidigten |
| 2. Person Plural |
contumeliabatis
|
ihr beleidigtet |
| 3. Person Plural |
contumeliabant
|
sie beleidigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliabar
|
ich wurde beleidigt |
| 2. Person Singular |
contumeliabaris contumeliabare
|
du wurdest beleidigt |
| 3. Person Singular |
contumeliabatur
|
er/sie/es wurde beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliabamur
|
wir wurden beleidigt |
| 2. Person Plural |
contumeliabamini
|
ihr wurdet beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumeliabantur
|
sie wurden beleidigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliarem
|
ich beleidigte |
| 2. Person Singular |
contumeliares
|
du beleidigtest |
| 3. Person Singular |
contumeliaret
|
er/sie/es beleidigte |
| 1. Person Plural |
contumeliaremus
|
wir beleidigten |
| 2. Person Plural |
contumeliaretis
|
ihr beleidigtet |
| 3. Person Plural |
contumeliarent
|
sie beleidigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliarer
|
ich würde beleidigt |
| 2. Person Singular |
contumeliareris contumeliarere
|
du würdest beleidigt |
| 3. Person Singular |
contumeliaretur
|
er/sie/es würde beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliaremur
|
wir würden beleidigt |
| 2. Person Plural |
contumeliaremini
|
ihr würdet beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumeliarentur
|
sie würden beleidigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliabo
|
ich werde beleidigen |
| 2. Person Singular |
contumeliabis
|
du wirst beleidigen |
| 3. Person Singular |
contumeliabit
|
er/sie/es wird beleidigen |
| 1. Person Plural |
contumeliabimus
|
wir werden beleidigen |
| 2. Person Plural |
contumeliabitis
|
ihr werdet beleidigen |
| 3. Person Plural |
contumeliabunt
|
sie werden beleidigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliabor
|
ich werde beleidigt |
| 2. Person Singular |
contumeliaberis contumeliabere
|
du wirst beleidigt |
| 3. Person Singular |
contumeliabitur
|
er/sie/es wird beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliabimur
|
wir werden beleidigt |
| 2. Person Plural |
contumeliabimini
|
ihr werdet beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumeliabuntur
|
sie werden beleidigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliavi
|
ich habe beleidigt |
| 2. Person Singular |
contumeliavisti
|
du hast beleidigt |
| 3. Person Singular |
contumeliavit
|
er/sie/es hat beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliavimus
|
wir haben beleidigt |
| 2. Person Plural |
contumeliavistis
|
ihr habt beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumeliaverunt contumeliavere
|
sie haben beleidigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus sum
|
ich bin beleidigt worden |
| 2. Person Singular |
contumeliatus es
|
du bist beleidigt worden |
| 3. Person Singular |
contumeliatus est
|
er/sie/es ist beleidigt worden |
| 1. Person Plural |
contumeliati sumus
|
wir sind beleidigt worden |
| 2. Person Plural |
contumeliati estis
|
ihr seid beleidigt worden |
| 3. Person Plural |
contumeliati sunt
|
sie sind beleidigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliaverim
|
ich habe beleidigt |
| 2. Person Singular |
contumeliaveris
|
du habest beleidigt |
| 3. Person Singular |
contumeliaverit
|
er/sie/es habe beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliaverimus
|
wir haben beleidigt |
| 2. Person Plural |
contumeliaveritis
|
ihr habet beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumeliaverint
|
sie haben beleidigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus sim
|
ich sei beleidigt worden |
| 2. Person Singular |
contumeliatus sis
|
du seiest beleidigt worden |
| 3. Person Singular |
contumeliatus sit
|
er/sie/es sei beleidigt worden |
| 1. Person Plural |
contumeliati simus
|
wir seien beleidigt worden |
| 2. Person Plural |
contumeliati sitis
|
ihr seiet beleidigt worden |
| 3. Person Plural |
contumeliati sint
|
sie seien beleidigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliaveram
|
ich hatte beleidigt |
| 2. Person Singular |
contumeliaveras
|
du hattest beleidigt |
| 3. Person Singular |
contumeliaverat
|
er/sie/es hatte beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliaveramus
|
wir hatten beleidigt |
| 2. Person Plural |
contumeliaveratis
|
ihr hattet beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumeliaverant
|
sie hatten beleidigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus eram
|
ich war beleidigt worden |
| 2. Person Singular |
contumeliatus eras
|
du warst beleidigt worden |
| 3. Person Singular |
contumeliatus erat
|
er/sie/es war beleidigt worden |
| 1. Person Plural |
contumeliati eramus
|
wir waren beleidigt worden |
| 2. Person Plural |
contumeliati eratis
|
ihr warst beleidigt worden |
| 3. Person Plural |
contumeliati erant
|
sie waren beleidigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliavissem
|
ich hätte beleidigt |
| 2. Person Singular |
contumeliavisses
|
du hättest beleidigt |
| 3. Person Singular |
contumeliavisset
|
er/sie/es hätte beleidigt |
| 1. Person Plural |
contumeliavissemus
|
wir hätten beleidigt |
| 2. Person Plural |
contumeliavissetis
|
ihr hättet beleidigt |
| 3. Person Plural |
contumeliavissent
|
sie hätten beleidigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus essem
|
ich wäre beleidigt worden |
| 2. Person Singular |
contumeliatus esses
|
du wärest beleidigt worden |
| 3. Person Singular |
contumeliatus esset
|
er/sie/es wäre beleidigt worden |
| 1. Person Plural |
contumeliati essemus
|
wir wären beleidigt worden |
| 2. Person Plural |
contumeliati essetis
|
ihr wäret beleidigt worden |
| 3. Person Plural |
contumeliati essent
|
sie wären beleidigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliavero
|
ich werde beleidigt haben |
| 2. Person Singular |
contumeliaveris
|
du wirst beleidigt haben |
| 3. Person Singular |
contumeliaverit
|
er/sie/es wird beleidigt haben |
| 1. Person Plural |
contumeliaverimus
|
wir werden beleidigt haben |
| 2. Person Plural |
contumeliaveritis
|
ihr werdet beleidigt haben |
| 3. Person Plural |
contumeliaverint
|
sie werden beleidigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus ero
|
ich werde beleidigt worden sein |
| 2. Person Singular |
contumeliatus eris
|
du werdest beleidigt worden sein |
| 3. Person Singular |
contumeliatus erit
|
er/sie/es werde beleidigt worden sein |
| 1. Person Plural |
contumeliati erimus
|
wir werden beleidigt worden sein |
| 2. Person Plural |
contumeliati eritis
|
ihr werdet beleidigt worden sein |
| 3. Person Plural |
contumeliati erunt
|
sie werden beleidigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contumeliare
|
beleidigen |
| Vorzeitigkeit |
contumeliavisse
|
beleidigt haben |
| Nachzeitigkeit |
contumeliaturum esse
|
beleidigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contumeliari contumeliarier
|
beleidigt werden |
| Vorzeitigkeit |
contumeliatum esse
|
beleidigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
contumeliatum iri
|
künftig beleidigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
contumelia
|
beleidige! |
| 2. Person Plural |
contumeliate
|
beleidigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
contumeliato
|
| 3. Person Singular |
contumeliato
|
| 2. Person Plural |
contumeliatote
|
| 3. Person Plural |
contumelianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
contumeliare
|
das Beleidigen |
| Genitiv |
contumeliandi
|
des Beleidigens |
| Dativ |
contumeliando
|
dem Beleidigen |
| Akkusativ |
contumeliandum
|
das Beleidigen |
| Ablativ |
contumeliando
|
durch das Beleidigen |
| Vokativ |
contumeliande
|
Beleidigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contumeliandus
|
contumelianda
|
contumeliandum
|
| Genitiv |
contumeliandi
|
contumeliandae
|
contumeliandi
|
| Dativ |
contumeliando
|
contumeliandae
|
contumeliando
|
| Akkusativ |
contumeliandum
|
contumeliandam
|
contumeliandum
|
| Ablativ |
contumeliando
|
contumelianda
|
contumeliando
|
| Vokativ |
contumeliande
|
contumelianda
|
contumeliandum
|
Plural
| Nominativ |
contumeliandi
|
contumeliandae
|
contumelianda
|
| Genitiv |
contumeliandorum
|
contumeliandarum
|
contumeliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
contumeliandos
|
contumeliandas
|
contumelianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
contumeliandi
|
contumeliandae
|
contumelianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contumelians
|
contumelians
|
contumelians
|
| Genitiv |
contumeliantis
|
contumeliantis
|
contumeliantis
|
| Dativ |
contumelianti
|
contumelianti
|
contumelianti
|
| Akkusativ |
contumeliantem
|
contumeliantem
|
contumelians
|
| Ablativ |
contumelianti contumeliante
|
contumelianti contumeliante
|
contumelianti contumeliante
|
| Vokativ |
contumelians
|
contumelians
|
contumelians
|
Plural
| Nominativ |
contumeliantes
|
contumeliantes
|
contumeliantia
|
| Genitiv |
contumeliantium contumeliantum
|
contumeliantium contumeliantum
|
contumeliantium contumeliantum
|
| Dativ |
contumeliantibus
|
contumeliantibus
|
contumeliantibus
|
| Akkusativ |
contumeliantes
|
contumeliantes
|
contumeliantia
|
| Ablativ |
contumeliantibus
|
contumeliantibus
|
contumeliantibus
|
| Vokativ |
contumeliantes
|
contumeliantes
|
contumeliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contumeliatus
|
contumeliata
|
contumeliatum
|
| Genitiv |
contumeliati
|
contumeliatae
|
contumeliati
|
| Dativ |
contumeliato
|
contumeliatae
|
contumeliato
|
| Akkusativ |
contumeliatum
|
contumeliatam
|
contumeliatum
|
| Ablativ |
contumeliato
|
contumeliata
|
contumeliato
|
| Vokativ |
contumeliate
|
contumeliata
|
contumeliatum
|
Plural
| Nominativ |
contumeliati
|
contumeliatae
|
contumeliata
|
| Genitiv |
contumeliatorum
|
contumeliatarum
|
contumeliatorum
|
| Dativ |
contumeliatis
|
contumeliatis
|
contumeliatis
|
| Akkusativ |
contumeliatos
|
contumeliatas
|
contumeliata
|
| Ablativ |
contumeliatis
|
contumeliatis
|
contumeliatis
|
| Vokativ |
contumeliati
|
contumeliatae
|
contumeliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contumeliaturus
|
contumeliatura
|
contumeliaturum
|
| Genitiv |
contumeliaturi
|
contumeliaturae
|
contumeliaturi
|
| Dativ |
contumeliaturo
|
contumeliaturae
|
contumeliaturo
|
| Akkusativ |
contumeliaturum
|
contumeliaturam
|
contumeliaturum
|
| Ablativ |
contumeliaturo
|
contumeliatura
|
contumeliaturo
|
| Vokativ |
contumeliature
|
contumeliatura
|
contumeliaturum
|
Plural
| Nominativ |
contumeliaturi
|
contumeliaturae
|
contumeliatura
|
| Genitiv |
contumeliaturorum
|
contumeliaturarum
|
contumeliaturorum
|
| Dativ |
contumeliaturis
|
contumeliaturis
|
contumeliaturis
|
| Akkusativ |
contumeliaturos
|
contumeliaturas
|
contumeliatura
|
| Ablativ |
contumeliaturis
|
contumeliaturis
|
contumeliaturis
|
| Vokativ |
contumeliaturi
|
contumeliaturae
|
contumeliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
contumeliatum
|
contumeliatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumelio
|
ich beschäme |
| 2. Person Singular |
contumelias
|
du beschämst |
| 3. Person Singular |
contumeliat
|
er/sie/es beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliamus
|
wir beschämen |
| 2. Person Plural |
contumeliatis
|
ihr beschämt |
| 3. Person Plural |
contumeliant
|
sie beschämen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumelior
|
ich werde beschämt |
| 2. Person Singular |
contumeliaris contumeliare
|
du wirst beschämt |
| 3. Person Singular |
contumeliatur
|
er/sie/es wird beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliamur
|
wir werden beschämt |
| 2. Person Plural |
contumeliamini
|
ihr werdet beschämt |
| 3. Person Plural |
contumeliantur
|
sie werden beschämt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliem
|
ich beschäme |
| 2. Person Singular |
contumelies
|
du beschämest |
| 3. Person Singular |
contumeliet
|
er/sie/es beschäme |
| 1. Person Plural |
contumeliemus
|
wir beschämen |
| 2. Person Plural |
contumelietis
|
ihr beschämet |
| 3. Person Plural |
contumelient
|
sie beschämen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumelier
|
ich werde beschämt |
| 2. Person Singular |
contumelieris contumeliere
|
du werdest beschämt |
| 3. Person Singular |
contumelietur
|
er/sie/es werde beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliemur
|
wir werden beschämt |
| 2. Person Plural |
contumeliemini
|
ihr werdet beschämt |
| 3. Person Plural |
contumelientur
|
sie werden beschämt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliabam
|
ich beschämte |
| 2. Person Singular |
contumeliabas
|
du beschämtest |
| 3. Person Singular |
contumeliabat
|
er/sie/es beschämte |
| 1. Person Plural |
contumeliabamus
|
wir beschämten |
| 2. Person Plural |
contumeliabatis
|
ihr beschämtet |
| 3. Person Plural |
contumeliabant
|
sie beschämten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliabar
|
ich wurde beschämt |
| 2. Person Singular |
contumeliabaris contumeliabare
|
du wurdest beschämt |
| 3. Person Singular |
contumeliabatur
|
er/sie/es wurde beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliabamur
|
wir wurden beschämt |
| 2. Person Plural |
contumeliabamini
|
ihr wurdet beschämt |
| 3. Person Plural |
contumeliabantur
|
sie wurden beschämt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliarem
|
ich beschämte |
| 2. Person Singular |
contumeliares
|
du beschämtest |
| 3. Person Singular |
contumeliaret
|
er/sie/es beschämte |
| 1. Person Plural |
contumeliaremus
|
wir beschämten |
| 2. Person Plural |
contumeliaretis
|
ihr beschämtet |
| 3. Person Plural |
contumeliarent
|
sie beschämten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliarer
|
ich würde beschämt |
| 2. Person Singular |
contumeliareris contumeliarere
|
du würdest beschämt |
| 3. Person Singular |
contumeliaretur
|
er/sie/es würde beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliaremur
|
wir würden beschämt |
| 2. Person Plural |
contumeliaremini
|
ihr würdet beschämt |
| 3. Person Plural |
contumeliarentur
|
sie würden beschämt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliabo
|
ich werde beschämen |
| 2. Person Singular |
contumeliabis
|
du wirst beschämen |
| 3. Person Singular |
contumeliabit
|
er/sie/es wird beschämen |
| 1. Person Plural |
contumeliabimus
|
wir werden beschämen |
| 2. Person Plural |
contumeliabitis
|
ihr werdet beschämen |
| 3. Person Plural |
contumeliabunt
|
sie werden beschämen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliabor
|
ich werde beschämt |
| 2. Person Singular |
contumeliaberis contumeliabere
|
du wirst beschämt |
| 3. Person Singular |
contumeliabitur
|
er/sie/es wird beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliabimur
|
wir werden beschämt |
| 2. Person Plural |
contumeliabimini
|
ihr werdet beschämt |
| 3. Person Plural |
contumeliabuntur
|
sie werden beschämt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliavi
|
ich habe beschämt |
| 2. Person Singular |
contumeliavisti
|
du hast beschämt |
| 3. Person Singular |
contumeliavit
|
er/sie/es hat beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliavimus
|
wir haben beschämt |
| 2. Person Plural |
contumeliavistis
|
ihr habt beschämt |
| 3. Person Plural |
contumeliaverunt contumeliavere
|
sie haben beschämt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus sum
|
ich bin beschämt worden |
| 2. Person Singular |
contumeliatus es
|
du bist beschämt worden |
| 3. Person Singular |
contumeliatus est
|
er/sie/es ist beschämt worden |
| 1. Person Plural |
contumeliati sumus
|
wir sind beschämt worden |
| 2. Person Plural |
contumeliati estis
|
ihr seid beschämt worden |
| 3. Person Plural |
contumeliati sunt
|
sie sind beschämt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliaverim
|
ich habe beschämt |
| 2. Person Singular |
contumeliaveris
|
du habest beschämt |
| 3. Person Singular |
contumeliaverit
|
er/sie/es habe beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliaverimus
|
wir haben beschämt |
| 2. Person Plural |
contumeliaveritis
|
ihr habet beschämt |
| 3. Person Plural |
contumeliaverint
|
sie haben beschämt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus sim
|
ich sei beschämt worden |
| 2. Person Singular |
contumeliatus sis
|
du seiest beschämt worden |
| 3. Person Singular |
contumeliatus sit
|
er/sie/es sei beschämt worden |
| 1. Person Plural |
contumeliati simus
|
wir seien beschämt worden |
| 2. Person Plural |
contumeliati sitis
|
ihr seiet beschämt worden |
| 3. Person Plural |
contumeliati sint
|
sie seien beschämt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliaveram
|
ich hatte beschämt |
| 2. Person Singular |
contumeliaveras
|
du hattest beschämt |
| 3. Person Singular |
contumeliaverat
|
er/sie/es hatte beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliaveramus
|
wir hatten beschämt |
| 2. Person Plural |
contumeliaveratis
|
ihr hattet beschämt |
| 3. Person Plural |
contumeliaverant
|
sie hatten beschämt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus eram
|
ich war beschämt worden |
| 2. Person Singular |
contumeliatus eras
|
du warst beschämt worden |
| 3. Person Singular |
contumeliatus erat
|
er/sie/es war beschämt worden |
| 1. Person Plural |
contumeliati eramus
|
wir waren beschämt worden |
| 2. Person Plural |
contumeliati eratis
|
ihr warst beschämt worden |
| 3. Person Plural |
contumeliati erant
|
sie waren beschämt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliavissem
|
ich hätte beschämt |
| 2. Person Singular |
contumeliavisses
|
du hättest beschämt |
| 3. Person Singular |
contumeliavisset
|
er/sie/es hätte beschämt |
| 1. Person Plural |
contumeliavissemus
|
wir hätten beschämt |
| 2. Person Plural |
contumeliavissetis
|
ihr hättet beschämt |
| 3. Person Plural |
contumeliavissent
|
sie hätten beschämt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus essem
|
ich wäre beschämt worden |
| 2. Person Singular |
contumeliatus esses
|
du wärest beschämt worden |
| 3. Person Singular |
contumeliatus esset
|
er/sie/es wäre beschämt worden |
| 1. Person Plural |
contumeliati essemus
|
wir wären beschämt worden |
| 2. Person Plural |
contumeliati essetis
|
ihr wäret beschämt worden |
| 3. Person Plural |
contumeliati essent
|
sie wären beschämt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliavero
|
ich werde beschämt haben |
| 2. Person Singular |
contumeliaveris
|
du wirst beschämt haben |
| 3. Person Singular |
contumeliaverit
|
er/sie/es wird beschämt haben |
| 1. Person Plural |
contumeliaverimus
|
wir werden beschämt haben |
| 2. Person Plural |
contumeliaveritis
|
ihr werdet beschämt haben |
| 3. Person Plural |
contumeliaverint
|
sie werden beschämt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
contumeliatus ero
|
ich werde beschämt worden sein |
| 2. Person Singular |
contumeliatus eris
|
du werdest beschämt worden sein |
| 3. Person Singular |
contumeliatus erit
|
er/sie/es werde beschämt worden sein |
| 1. Person Plural |
contumeliati erimus
|
wir werden beschämt worden sein |
| 2. Person Plural |
contumeliati eritis
|
ihr werdet beschämt worden sein |
| 3. Person Plural |
contumeliati erunt
|
sie werden beschämt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contumeliare
|
beschämen |
| Vorzeitigkeit |
contumeliavisse
|
beschämt haben |
| Nachzeitigkeit |
contumeliaturum esse
|
beschämen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
contumeliari contumeliarier
|
beschämt werden |
| Vorzeitigkeit |
contumeliatum esse
|
beschämt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
contumeliatum iri
|
künftig beschämt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
contumelia
|
beschäme! |
| 2. Person Plural |
contumeliate
|
beschämt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
contumeliato
|
| 3. Person Singular |
contumeliato
|
| 2. Person Plural |
contumeliatote
|
| 3. Person Plural |
contumelianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
contumeliare
|
das Beschämen |
| Genitiv |
contumeliandi
|
des Beschämens |
| Dativ |
contumeliando
|
dem Beschämen |
| Akkusativ |
contumeliandum
|
das Beschämen |
| Ablativ |
contumeliando
|
durch das Beschämen |
| Vokativ |
contumeliande
|
Beschämen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contumeliandus
|
contumelianda
|
contumeliandum
|
| Genitiv |
contumeliandi
|
contumeliandae
|
contumeliandi
|
| Dativ |
contumeliando
|
contumeliandae
|
contumeliando
|
| Akkusativ |
contumeliandum
|
contumeliandam
|
contumeliandum
|
| Ablativ |
contumeliando
|
contumelianda
|
contumeliando
|
| Vokativ |
contumeliande
|
contumelianda
|
contumeliandum
|
Plural
| Nominativ |
contumeliandi
|
contumeliandae
|
contumelianda
|
| Genitiv |
contumeliandorum
|
contumeliandarum
|
contumeliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
contumeliandos
|
contumeliandas
|
contumelianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
contumeliandi
|
contumeliandae
|
contumelianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contumelians
|
contumelians
|
contumelians
|
| Genitiv |
contumeliantis
|
contumeliantis
|
contumeliantis
|
| Dativ |
contumelianti
|
contumelianti
|
contumelianti
|
| Akkusativ |
contumeliantem
|
contumeliantem
|
contumelians
|
| Ablativ |
contumelianti contumeliante
|
contumelianti contumeliante
|
contumelianti contumeliante
|
| Vokativ |
contumelians
|
contumelians
|
contumelians
|
Plural
| Nominativ |
contumeliantes
|
contumeliantes
|
contumeliantia
|
| Genitiv |
contumeliantium contumeliantum
|
contumeliantium contumeliantum
|
contumeliantium contumeliantum
|
| Dativ |
contumeliantibus
|
contumeliantibus
|
contumeliantibus
|
| Akkusativ |
contumeliantes
|
contumeliantes
|
contumeliantia
|
| Ablativ |
contumeliantibus
|
contumeliantibus
|
contumeliantibus
|
| Vokativ |
contumeliantes
|
contumeliantes
|
contumeliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contumeliatus
|
contumeliata
|
contumeliatum
|
| Genitiv |
contumeliati
|
contumeliatae
|
contumeliati
|
| Dativ |
contumeliato
|
contumeliatae
|
contumeliato
|
| Akkusativ |
contumeliatum
|
contumeliatam
|
contumeliatum
|
| Ablativ |
contumeliato
|
contumeliata
|
contumeliato
|
| Vokativ |
contumeliate
|
contumeliata
|
contumeliatum
|
Plural
| Nominativ |
contumeliati
|
contumeliatae
|
contumeliata
|
| Genitiv |
contumeliatorum
|
contumeliatarum
|
contumeliatorum
|
| Dativ |
contumeliatis
|
contumeliatis
|
contumeliatis
|
| Akkusativ |
contumeliatos
|
contumeliatas
|
contumeliata
|
| Ablativ |
contumeliatis
|
contumeliatis
|
contumeliatis
|
| Vokativ |
contumeliati
|
contumeliatae
|
contumeliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
contumeliaturus
|
contumeliatura
|
contumeliaturum
|
| Genitiv |
contumeliaturi
|
contumeliaturae
|
contumeliaturi
|
| Dativ |
contumeliaturo
|
contumeliaturae
|
contumeliaturo
|
| Akkusativ |
contumeliaturum
|
contumeliaturam
|
contumeliaturum
|
| Ablativ |
contumeliaturo
|
contumeliatura
|
contumeliaturo
|
| Vokativ |
contumeliature
|
contumeliatura
|
contumeliaturum
|
Plural
| Nominativ |
contumeliaturi
|
contumeliaturae
|
contumeliatura
|
| Genitiv |
contumeliaturorum
|
contumeliaturarum
|
contumeliaturorum
|
| Dativ |
contumeliaturis
|
contumeliaturis
|
contumeliaturis
|
| Akkusativ |
contumeliaturos
|
contumeliaturas
|
contumeliatura
|
| Ablativ |
contumeliaturis
|
contumeliaturis
|
contumeliaturis
|
| Vokativ |
contumeliaturi
|
contumeliaturae
|
contumeliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
contumeliatum
|
contumeliatu
|