Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convicio
|
ich beschimpfe |
| 2. Person Singular |
convicias
|
du beschimpfst |
| 3. Person Singular |
conviciat
|
er/sie/es beschimpft |
| 1. Person Plural |
conviciamus
|
wir beschimpfen |
| 2. Person Plural |
conviciatis
|
ihr beschimpft |
| 3. Person Plural |
conviciant
|
sie beschimpfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convicior
|
ich werde beschimpft |
| 2. Person Singular |
conviciaris conviciare
|
du wirst beschimpft |
| 3. Person Singular |
conviciatur
|
er/sie/es wird beschimpft |
| 1. Person Plural |
conviciamur
|
wir werden beschimpft |
| 2. Person Plural |
conviciamini
|
ihr werdet beschimpft |
| 3. Person Plural |
conviciantur
|
sie werden beschimpft |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciem
|
ich beschimpfe |
| 2. Person Singular |
convicies
|
du beschimpfest |
| 3. Person Singular |
conviciet
|
er/sie/es beschimpfe |
| 1. Person Plural |
conviciemus
|
wir beschimpfen |
| 2. Person Plural |
convicietis
|
ihr beschimpfet |
| 3. Person Plural |
convicient
|
sie beschimpfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convicier
|
ich werde beschimpft |
| 2. Person Singular |
convicieris conviciere
|
du werdest beschimpft |
| 3. Person Singular |
convicietur
|
er/sie/es werde beschimpft |
| 1. Person Plural |
conviciemur
|
wir werden beschimpft |
| 2. Person Plural |
conviciemini
|
ihr werdet beschimpft |
| 3. Person Plural |
convicientur
|
sie werden beschimpft |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabam
|
ich beschimpfte |
| 2. Person Singular |
conviciabas
|
du beschimpftest |
| 3. Person Singular |
conviciabat
|
er/sie/es beschimpfte |
| 1. Person Plural |
conviciabamus
|
wir beschimpften |
| 2. Person Plural |
conviciabatis
|
ihr beschimpftet |
| 3. Person Plural |
conviciabant
|
sie beschimpften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabar
|
ich wurde beschimpft |
| 2. Person Singular |
conviciabaris conviciabare
|
du wurdest beschimpft |
| 3. Person Singular |
conviciabatur
|
er/sie/es wurde beschimpft |
| 1. Person Plural |
conviciabamur
|
wir wurden beschimpft |
| 2. Person Plural |
conviciabamini
|
ihr wurdet beschimpft |
| 3. Person Plural |
conviciabantur
|
sie wurden beschimpft |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciarem
|
ich beschimpfte |
| 2. Person Singular |
conviciares
|
du beschimpftest |
| 3. Person Singular |
conviciaret
|
er/sie/es beschimpfte |
| 1. Person Plural |
conviciaremus
|
wir beschimpften |
| 2. Person Plural |
conviciaretis
|
ihr beschimpftet |
| 3. Person Plural |
conviciarent
|
sie beschimpften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciarer
|
ich würde beschimpft |
| 2. Person Singular |
conviciareris conviciarere
|
du würdest beschimpft |
| 3. Person Singular |
conviciaretur
|
er/sie/es würde beschimpft |
| 1. Person Plural |
conviciaremur
|
wir würden beschimpft |
| 2. Person Plural |
conviciaremini
|
ihr würdet beschimpft |
| 3. Person Plural |
conviciarentur
|
sie würden beschimpft |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabo
|
ich werde beschimpfen |
| 2. Person Singular |
conviciabis
|
du wirst beschimpfen |
| 3. Person Singular |
conviciabit
|
er/sie/es wird beschimpfen |
| 1. Person Plural |
conviciabimus
|
wir werden beschimpfen |
| 2. Person Plural |
conviciabitis
|
ihr werdet beschimpfen |
| 3. Person Plural |
conviciabunt
|
sie werden beschimpfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabor
|
ich werde beschimpft |
| 2. Person Singular |
conviciaberis conviciabere
|
du wirst beschimpft |
| 3. Person Singular |
conviciabitur
|
er/sie/es wird beschimpft |
| 1. Person Plural |
conviciabimur
|
wir werden beschimpft |
| 2. Person Plural |
conviciabimini
|
ihr werdet beschimpft |
| 3. Person Plural |
conviciabuntur
|
sie werden beschimpft |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe beschimpft |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast beschimpft |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat beschimpft |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben beschimpft |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt beschimpft |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben beschimpft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus sum
|
ich bin beschimpft worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus es
|
du bist beschimpft worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus est
|
er/sie/es ist beschimpft worden |
| 1. Person Plural |
conviciati sumus
|
wir sind beschimpft worden |
| 2. Person Plural |
conviciati estis
|
ihr seid beschimpft worden |
| 3. Person Plural |
conviciati sunt
|
sie sind beschimpft worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe beschimpft |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest beschimpft |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe beschimpft |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben beschimpft |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet beschimpft |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben beschimpft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus sim
|
ich sei beschimpft worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus sis
|
du seiest beschimpft worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus sit
|
er/sie/es sei beschimpft worden |
| 1. Person Plural |
conviciati simus
|
wir seien beschimpft worden |
| 2. Person Plural |
conviciati sitis
|
ihr seiet beschimpft worden |
| 3. Person Plural |
conviciati sint
|
sie seien beschimpft worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte beschimpft |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest beschimpft |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte beschimpft |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten beschimpft |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet beschimpft |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten beschimpft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus eram
|
ich war beschimpft worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus eras
|
du warst beschimpft worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus erat
|
er/sie/es war beschimpft worden |
| 1. Person Plural |
conviciati eramus
|
wir waren beschimpft worden |
| 2. Person Plural |
conviciati eratis
|
ihr warst beschimpft worden |
| 3. Person Plural |
conviciati erant
|
sie waren beschimpft worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte beschimpft |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest beschimpft |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte beschimpft |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten beschimpft |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet beschimpft |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten beschimpft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus essem
|
ich wäre beschimpft worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus esses
|
du wärest beschimpft worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus esset
|
er/sie/es wäre beschimpft worden |
| 1. Person Plural |
conviciati essemus
|
wir wären beschimpft worden |
| 2. Person Plural |
conviciati essetis
|
ihr wäret beschimpft worden |
| 3. Person Plural |
conviciati essent
|
sie wären beschimpft worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde beschimpft haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst beschimpft haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird beschimpft haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden beschimpft haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet beschimpft haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden beschimpft haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus ero
|
ich werde beschimpft worden sein |
| 2. Person Singular |
conviciatus eris
|
du werdest beschimpft worden sein |
| 3. Person Singular |
conviciatus erit
|
er/sie/es werde beschimpft worden sein |
| 1. Person Plural |
conviciati erimus
|
wir werden beschimpft worden sein |
| 2. Person Plural |
conviciati eritis
|
ihr werdet beschimpft worden sein |
| 3. Person Plural |
conviciati erunt
|
sie werden beschimpft worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conviciare
|
beschimpfen |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
beschimpft haben |
| Nachzeitigkeit |
conviciaturum esse
|
beschimpfen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conviciari conviciarier
|
beschimpft werden |
| Vorzeitigkeit |
conviciatum esse
|
beschimpft worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conviciatum iri
|
künftig beschimpft werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
convicia
|
beschimpfe! |
| 2. Person Plural |
conviciate
|
beschimpft! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conviciato
|
| 3. Person Singular |
conviciato
|
| 2. Person Plural |
conviciatote
|
| 3. Person Plural |
convicianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conviciare
|
das Beschimpfen |
| Genitiv |
conviciandi
|
des Beschimpfens |
| Dativ |
conviciando
|
dem Beschimpfen |
| Akkusativ |
conviciandum
|
das Beschimpfen |
| Ablativ |
conviciando
|
durch das Beschimpfen |
| Vokativ |
conviciande
|
Beschimpfen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conviciandus
|
convicianda
|
conviciandum
|
| Genitiv |
conviciandi
|
conviciandae
|
conviciandi
|
| Dativ |
conviciando
|
conviciandae
|
conviciando
|
| Akkusativ |
conviciandum
|
conviciandam
|
conviciandum
|
| Ablativ |
conviciando
|
convicianda
|
conviciando
|
| Vokativ |
conviciande
|
convicianda
|
conviciandum
|
Plural
| Nominativ |
conviciandi
|
conviciandae
|
convicianda
|
| Genitiv |
conviciandorum
|
conviciandarum
|
conviciandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conviciandos
|
conviciandas
|
convicianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conviciandi
|
conviciandae
|
convicianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convicians
|
convicians
|
convicians
|
| Genitiv |
conviciantis
|
conviciantis
|
conviciantis
|
| Dativ |
convicianti
|
convicianti
|
convicianti
|
| Akkusativ |
conviciantem
|
conviciantem
|
convicians
|
| Ablativ |
convicianti conviciante
|
convicianti conviciante
|
convicianti conviciante
|
| Vokativ |
convicians
|
convicians
|
convicians
|
Plural
| Nominativ |
conviciantes
|
conviciantes
|
conviciantia
|
| Genitiv |
conviciantium conviciantum
|
conviciantium conviciantum
|
conviciantium conviciantum
|
| Dativ |
conviciantibus
|
conviciantibus
|
conviciantibus
|
| Akkusativ |
conviciantes
|
conviciantes
|
conviciantia
|
| Ablativ |
conviciantibus
|
conviciantibus
|
conviciantibus
|
| Vokativ |
conviciantes
|
conviciantes
|
conviciantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conviciatus
|
conviciata
|
conviciatum
|
| Genitiv |
conviciati
|
conviciatae
|
conviciati
|
| Dativ |
conviciato
|
conviciatae
|
conviciato
|
| Akkusativ |
conviciatum
|
conviciatam
|
conviciatum
|
| Ablativ |
conviciato
|
conviciata
|
conviciato
|
| Vokativ |
conviciate
|
conviciata
|
conviciatum
|
Plural
| Nominativ |
conviciati
|
conviciatae
|
conviciata
|
| Genitiv |
conviciatorum
|
conviciatarum
|
conviciatorum
|
| Dativ |
conviciatis
|
conviciatis
|
conviciatis
|
| Akkusativ |
conviciatos
|
conviciatas
|
conviciata
|
| Ablativ |
conviciatis
|
conviciatis
|
conviciatis
|
| Vokativ |
conviciati
|
conviciatae
|
conviciata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conviciaturus
|
conviciatura
|
conviciaturum
|
| Genitiv |
conviciaturi
|
conviciaturae
|
conviciaturi
|
| Dativ |
conviciaturo
|
conviciaturae
|
conviciaturo
|
| Akkusativ |
conviciaturum
|
conviciaturam
|
conviciaturum
|
| Ablativ |
conviciaturo
|
conviciatura
|
conviciaturo
|
| Vokativ |
conviciature
|
conviciatura
|
conviciaturum
|
Plural
| Nominativ |
conviciaturi
|
conviciaturae
|
conviciatura
|
| Genitiv |
conviciaturorum
|
conviciaturarum
|
conviciaturorum
|
| Dativ |
conviciaturis
|
conviciaturis
|
conviciaturis
|
| Akkusativ |
conviciaturos
|
conviciaturas
|
conviciatura
|
| Ablativ |
conviciaturis
|
conviciaturis
|
conviciaturis
|
| Vokativ |
conviciaturi
|
conviciaturae
|
conviciatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conviciatum
|
conviciatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convicio
|
ich lästere; lästre |
| 2. Person Singular |
convicias
|
du lästerst |
| 3. Person Singular |
conviciat
|
er/sie/es lästert |
| 1. Person Plural |
conviciamus
|
wir lästern |
| 2. Person Plural |
conviciatis
|
ihr lästert |
| 3. Person Plural |
conviciant
|
sie lästern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convicior
|
ich werde gelästert |
| 2. Person Singular |
conviciaris conviciare
|
du wirst gelästert |
| 3. Person Singular |
conviciatur
|
er/sie/es wird gelästert |
| 1. Person Plural |
conviciamur
|
wir werden gelästert |
| 2. Person Plural |
conviciamini
|
ihr werdet gelästert |
| 3. Person Plural |
conviciantur
|
sie werden gelästert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciem
|
ich lästere; lästre |
| 2. Person Singular |
convicies
|
du lästerest; lästrest |
| 3. Person Singular |
conviciet
|
er/sie/es lästere; lästre |
| 1. Person Plural |
conviciemus
|
wir lästeren |
| 2. Person Plural |
convicietis
|
ihr lästeret |
| 3. Person Plural |
convicient
|
sie lästeren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convicier
|
ich werde gelästert |
| 2. Person Singular |
convicieris conviciere
|
du werdest gelästert |
| 3. Person Singular |
convicietur
|
er/sie/es werde gelästert |
| 1. Person Plural |
conviciemur
|
wir werden gelästert |
| 2. Person Plural |
conviciemini
|
ihr werdet gelästert |
| 3. Person Plural |
convicientur
|
sie werden gelästert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabam
|
ich lästerte |
| 2. Person Singular |
conviciabas
|
du lästertest |
| 3. Person Singular |
conviciabat
|
er/sie/es lästerte |
| 1. Person Plural |
conviciabamus
|
wir lästerten |
| 2. Person Plural |
conviciabatis
|
ihr lästertet |
| 3. Person Plural |
conviciabant
|
sie lästerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabar
|
ich wurde gelästert |
| 2. Person Singular |
conviciabaris conviciabare
|
du wurdest gelästert |
| 3. Person Singular |
conviciabatur
|
er/sie/es wurde gelästert |
| 1. Person Plural |
conviciabamur
|
wir wurden gelästert |
| 2. Person Plural |
conviciabamini
|
ihr wurdet gelästert |
| 3. Person Plural |
conviciabantur
|
sie wurden gelästert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciarem
|
ich lästerte |
| 2. Person Singular |
conviciares
|
du lästertest |
| 3. Person Singular |
conviciaret
|
er/sie/es lästerte |
| 1. Person Plural |
conviciaremus
|
wir lästerten |
| 2. Person Plural |
conviciaretis
|
ihr lästertet |
| 3. Person Plural |
conviciarent
|
sie lästerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciarer
|
ich würde gelästert |
| 2. Person Singular |
conviciareris conviciarere
|
du würdest gelästert |
| 3. Person Singular |
conviciaretur
|
er/sie/es würde gelästert |
| 1. Person Plural |
conviciaremur
|
wir würden gelästert |
| 2. Person Plural |
conviciaremini
|
ihr würdet gelästert |
| 3. Person Plural |
conviciarentur
|
sie würden gelästert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabo
|
ich werde lästern |
| 2. Person Singular |
conviciabis
|
du wirst lästern |
| 3. Person Singular |
conviciabit
|
er/sie/es wird lästern |
| 1. Person Plural |
conviciabimus
|
wir werden lästern |
| 2. Person Plural |
conviciabitis
|
ihr werdet lästern |
| 3. Person Plural |
conviciabunt
|
sie werden lästern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabor
|
ich werde gelästert |
| 2. Person Singular |
conviciaberis conviciabere
|
du wirst gelästert |
| 3. Person Singular |
conviciabitur
|
er/sie/es wird gelästert |
| 1. Person Plural |
conviciabimur
|
wir werden gelästert |
| 2. Person Plural |
conviciabimini
|
ihr werdet gelästert |
| 3. Person Plural |
conviciabuntur
|
sie werden gelästert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gelästert |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast gelästert |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat gelästert |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gelästert |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt gelästert |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gelästert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus sum
|
ich bin gelästert worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus es
|
du bist gelästert worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus est
|
er/sie/es ist gelästert worden |
| 1. Person Plural |
conviciati sumus
|
wir sind gelästert worden |
| 2. Person Plural |
conviciati estis
|
ihr seid gelästert worden |
| 3. Person Plural |
conviciati sunt
|
sie sind gelästert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gelästert |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest gelästert |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe gelästert |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gelästert |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet gelästert |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gelästert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus sim
|
ich sei gelästert worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus sis
|
du seiest gelästert worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus sit
|
er/sie/es sei gelästert worden |
| 1. Person Plural |
conviciati simus
|
wir seien gelästert worden |
| 2. Person Plural |
conviciati sitis
|
ihr seiet gelästert worden |
| 3. Person Plural |
conviciati sint
|
sie seien gelästert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte gelästert |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest gelästert |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte gelästert |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten gelästert |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet gelästert |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten gelästert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus eram
|
ich war gelästert worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus eras
|
du warst gelästert worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus erat
|
er/sie/es war gelästert worden |
| 1. Person Plural |
conviciati eramus
|
wir waren gelästert worden |
| 2. Person Plural |
conviciati eratis
|
ihr warst gelästert worden |
| 3. Person Plural |
conviciati erant
|
sie waren gelästert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte gelästert |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest gelästert |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte gelästert |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten gelästert |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet gelästert |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten gelästert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus essem
|
ich wäre gelästert worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus esses
|
du wärest gelästert worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus esset
|
er/sie/es wäre gelästert worden |
| 1. Person Plural |
conviciati essemus
|
wir wären gelästert worden |
| 2. Person Plural |
conviciati essetis
|
ihr wäret gelästert worden |
| 3. Person Plural |
conviciati essent
|
sie wären gelästert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde gelästert haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst gelästert haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird gelästert haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden gelästert haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet gelästert haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden gelästert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus ero
|
ich werde gelästert worden sein |
| 2. Person Singular |
conviciatus eris
|
du werdest gelästert worden sein |
| 3. Person Singular |
conviciatus erit
|
er/sie/es werde gelästert worden sein |
| 1. Person Plural |
conviciati erimus
|
wir werden gelästert worden sein |
| 2. Person Plural |
conviciati eritis
|
ihr werdet gelästert worden sein |
| 3. Person Plural |
conviciati erunt
|
sie werden gelästert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conviciare
|
lästern |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
gelästert haben |
| Nachzeitigkeit |
conviciaturum esse
|
lästern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conviciari conviciarier
|
gelästert werden |
| Vorzeitigkeit |
conviciatum esse
|
gelästert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conviciatum iri
|
künftig gelästert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
convicia
|
lästere; lästre! |
| 2. Person Plural |
conviciate
|
lästert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conviciato
|
| 3. Person Singular |
conviciato
|
| 2. Person Plural |
conviciatote
|
| 3. Person Plural |
convicianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conviciare
|
das Lästern |
| Genitiv |
conviciandi
|
des Lästernes |
| Dativ |
conviciando
|
dem Lästern |
| Akkusativ |
conviciandum
|
das Lästern |
| Ablativ |
conviciando
|
durch das Lästern |
| Vokativ |
conviciande
|
Lästern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conviciandus
|
convicianda
|
conviciandum
|
| Genitiv |
conviciandi
|
conviciandae
|
conviciandi
|
| Dativ |
conviciando
|
conviciandae
|
conviciando
|
| Akkusativ |
conviciandum
|
conviciandam
|
conviciandum
|
| Ablativ |
conviciando
|
convicianda
|
conviciando
|
| Vokativ |
conviciande
|
convicianda
|
conviciandum
|
Plural
| Nominativ |
conviciandi
|
conviciandae
|
convicianda
|
| Genitiv |
conviciandorum
|
conviciandarum
|
conviciandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conviciandos
|
conviciandas
|
convicianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conviciandi
|
conviciandae
|
convicianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convicians
|
convicians
|
convicians
|
| Genitiv |
conviciantis
|
conviciantis
|
conviciantis
|
| Dativ |
convicianti
|
convicianti
|
convicianti
|
| Akkusativ |
conviciantem
|
conviciantem
|
convicians
|
| Ablativ |
convicianti conviciante
|
convicianti conviciante
|
convicianti conviciante
|
| Vokativ |
convicians
|
convicians
|
convicians
|
Plural
| Nominativ |
conviciantes
|
conviciantes
|
conviciantia
|
| Genitiv |
conviciantium conviciantum
|
conviciantium conviciantum
|
conviciantium conviciantum
|
| Dativ |
conviciantibus
|
conviciantibus
|
conviciantibus
|
| Akkusativ |
conviciantes
|
conviciantes
|
conviciantia
|
| Ablativ |
conviciantibus
|
conviciantibus
|
conviciantibus
|
| Vokativ |
conviciantes
|
conviciantes
|
conviciantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conviciatus
|
conviciata
|
conviciatum
|
| Genitiv |
conviciati
|
conviciatae
|
conviciati
|
| Dativ |
conviciato
|
conviciatae
|
conviciato
|
| Akkusativ |
conviciatum
|
conviciatam
|
conviciatum
|
| Ablativ |
conviciato
|
conviciata
|
conviciato
|
| Vokativ |
conviciate
|
conviciata
|
conviciatum
|
Plural
| Nominativ |
conviciati
|
conviciatae
|
conviciata
|
| Genitiv |
conviciatorum
|
conviciatarum
|
conviciatorum
|
| Dativ |
conviciatis
|
conviciatis
|
conviciatis
|
| Akkusativ |
conviciatos
|
conviciatas
|
conviciata
|
| Ablativ |
conviciatis
|
conviciatis
|
conviciatis
|
| Vokativ |
conviciati
|
conviciatae
|
conviciata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conviciaturus
|
conviciatura
|
conviciaturum
|
| Genitiv |
conviciaturi
|
conviciaturae
|
conviciaturi
|
| Dativ |
conviciaturo
|
conviciaturae
|
conviciaturo
|
| Akkusativ |
conviciaturum
|
conviciaturam
|
conviciaturum
|
| Ablativ |
conviciaturo
|
conviciatura
|
conviciaturo
|
| Vokativ |
conviciature
|
conviciatura
|
conviciaturum
|
Plural
| Nominativ |
conviciaturi
|
conviciaturae
|
conviciatura
|
| Genitiv |
conviciaturorum
|
conviciaturarum
|
conviciaturorum
|
| Dativ |
conviciaturis
|
conviciaturis
|
conviciaturis
|
| Akkusativ |
conviciaturos
|
conviciaturas
|
conviciatura
|
| Ablativ |
conviciaturis
|
conviciaturis
|
conviciaturis
|
| Vokativ |
conviciaturi
|
conviciaturae
|
conviciatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conviciatum
|
conviciatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convicio
|
ich stichle |
| 2. Person Singular |
convicias
|
du stichelst |
| 3. Person Singular |
conviciat
|
er/sie/es stichelt |
| 1. Person Plural |
conviciamus
|
wir sticheln |
| 2. Person Plural |
conviciatis
|
ihr stichelt |
| 3. Person Plural |
conviciant
|
sie sticheln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convicior
|
ich werde gestichelt |
| 2. Person Singular |
conviciaris conviciare
|
du wirst gestichelt |
| 3. Person Singular |
conviciatur
|
er/sie/es wird gestichelt |
| 1. Person Plural |
conviciamur
|
wir werden gestichelt |
| 2. Person Plural |
conviciamini
|
ihr werdet gestichelt |
| 3. Person Plural |
conviciantur
|
sie werden gestichelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciem
|
ich stichle |
| 2. Person Singular |
convicies
|
du stichlest |
| 3. Person Singular |
conviciet
|
er/sie/es stichle |
| 1. Person Plural |
conviciemus
|
wir stichlen |
| 2. Person Plural |
convicietis
|
ihr stichlet |
| 3. Person Plural |
convicient
|
sie stichlen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convicier
|
ich werde gestichelt |
| 2. Person Singular |
convicieris conviciere
|
du werdest gestichelt |
| 3. Person Singular |
convicietur
|
er/sie/es werde gestichelt |
| 1. Person Plural |
conviciemur
|
wir werden gestichelt |
| 2. Person Plural |
conviciemini
|
ihr werdet gestichelt |
| 3. Person Plural |
convicientur
|
sie werden gestichelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabam
|
ich stichelte |
| 2. Person Singular |
conviciabas
|
du sticheltest |
| 3. Person Singular |
conviciabat
|
er/sie/es stichelte |
| 1. Person Plural |
conviciabamus
|
wir stichelten |
| 2. Person Plural |
conviciabatis
|
ihr sticheltet |
| 3. Person Plural |
conviciabant
|
sie stichelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabar
|
ich wurde gestichelt |
| 2. Person Singular |
conviciabaris conviciabare
|
du wurdest gestichelt |
| 3. Person Singular |
conviciabatur
|
er/sie/es wurde gestichelt |
| 1. Person Plural |
conviciabamur
|
wir wurden gestichelt |
| 2. Person Plural |
conviciabamini
|
ihr wurdet gestichelt |
| 3. Person Plural |
conviciabantur
|
sie wurden gestichelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciarem
|
ich stichelte |
| 2. Person Singular |
conviciares
|
du sticheltest |
| 3. Person Singular |
conviciaret
|
er/sie/es stichelte |
| 1. Person Plural |
conviciaremus
|
wir stichelten |
| 2. Person Plural |
conviciaretis
|
ihr sticheltet |
| 3. Person Plural |
conviciarent
|
sie stichelten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciarer
|
ich würde gestichelt |
| 2. Person Singular |
conviciareris conviciarere
|
du würdest gestichelt |
| 3. Person Singular |
conviciaretur
|
er/sie/es würde gestichelt |
| 1. Person Plural |
conviciaremur
|
wir würden gestichelt |
| 2. Person Plural |
conviciaremini
|
ihr würdet gestichelt |
| 3. Person Plural |
conviciarentur
|
sie würden gestichelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabo
|
ich werde sticheln |
| 2. Person Singular |
conviciabis
|
du wirst sticheln |
| 3. Person Singular |
conviciabit
|
er/sie/es wird sticheln |
| 1. Person Plural |
conviciabimus
|
wir werden sticheln |
| 2. Person Plural |
conviciabitis
|
ihr werdet sticheln |
| 3. Person Plural |
conviciabunt
|
sie werden sticheln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciabor
|
ich werde gestichelt |
| 2. Person Singular |
conviciaberis conviciabere
|
du wirst gestichelt |
| 3. Person Singular |
conviciabitur
|
er/sie/es wird gestichelt |
| 1. Person Plural |
conviciabimur
|
wir werden gestichelt |
| 2. Person Plural |
conviciabimini
|
ihr werdet gestichelt |
| 3. Person Plural |
conviciabuntur
|
sie werden gestichelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gestichelt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast gestichelt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat gestichelt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gestichelt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt gestichelt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gestichelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus sum
|
ich bin gestichelt worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus es
|
du bist gestichelt worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus est
|
er/sie/es ist gestichelt worden |
| 1. Person Plural |
conviciati sumus
|
wir sind gestichelt worden |
| 2. Person Plural |
conviciati estis
|
ihr seid gestichelt worden |
| 3. Person Plural |
conviciati sunt
|
sie sind gestichelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe gestichelt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest gestichelt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe gestichelt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben gestichelt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet gestichelt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben gestichelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus sim
|
ich sei gestichelt worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus sis
|
du seiest gestichelt worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus sit
|
er/sie/es sei gestichelt worden |
| 1. Person Plural |
conviciati simus
|
wir seien gestichelt worden |
| 2. Person Plural |
conviciati sitis
|
ihr seiet gestichelt worden |
| 3. Person Plural |
conviciati sint
|
sie seien gestichelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte gestichelt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest gestichelt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte gestichelt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten gestichelt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet gestichelt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten gestichelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus eram
|
ich war gestichelt worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus eras
|
du warst gestichelt worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus erat
|
er/sie/es war gestichelt worden |
| 1. Person Plural |
conviciati eramus
|
wir waren gestichelt worden |
| 2. Person Plural |
conviciati eratis
|
ihr warst gestichelt worden |
| 3. Person Plural |
conviciati erant
|
sie waren gestichelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte gestichelt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest gestichelt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte gestichelt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten gestichelt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet gestichelt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten gestichelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus essem
|
ich wäre gestichelt worden |
| 2. Person Singular |
conviciatus esses
|
du wärest gestichelt worden |
| 3. Person Singular |
conviciatus esset
|
er/sie/es wäre gestichelt worden |
| 1. Person Plural |
conviciati essemus
|
wir wären gestichelt worden |
| 2. Person Plural |
conviciati essetis
|
ihr wäret gestichelt worden |
| 3. Person Plural |
conviciati essent
|
sie wären gestichelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde gestichelt haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst gestichelt haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird gestichelt haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden gestichelt haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet gestichelt haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden gestichelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
conviciatus ero
|
ich werde gestichelt worden sein |
| 2. Person Singular |
conviciatus eris
|
du werdest gestichelt worden sein |
| 3. Person Singular |
conviciatus erit
|
er/sie/es werde gestichelt worden sein |
| 1. Person Plural |
conviciati erimus
|
wir werden gestichelt worden sein |
| 2. Person Plural |
conviciati eritis
|
ihr werdet gestichelt worden sein |
| 3. Person Plural |
conviciati erunt
|
sie werden gestichelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conviciare
|
sticheln |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
gestichelt haben |
| Nachzeitigkeit |
conviciaturum esse
|
sticheln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
conviciari conviciarier
|
gestichelt werden |
| Vorzeitigkeit |
conviciatum esse
|
gestichelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
conviciatum iri
|
künftig gestichelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
convicia
|
stichle! |
| 2. Person Plural |
conviciate
|
stichelt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
conviciato
|
| 3. Person Singular |
conviciato
|
| 2. Person Plural |
conviciatote
|
| 3. Person Plural |
convicianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
conviciare
|
das Sticheln |
| Genitiv |
conviciandi
|
des Stichelnes |
| Dativ |
conviciando
|
dem Sticheln |
| Akkusativ |
conviciandum
|
das Sticheln |
| Ablativ |
conviciando
|
durch das Sticheln |
| Vokativ |
conviciande
|
Sticheln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conviciandus
|
convicianda
|
conviciandum
|
| Genitiv |
conviciandi
|
conviciandae
|
conviciandi
|
| Dativ |
conviciando
|
conviciandae
|
conviciando
|
| Akkusativ |
conviciandum
|
conviciandam
|
conviciandum
|
| Ablativ |
conviciando
|
convicianda
|
conviciando
|
| Vokativ |
conviciande
|
convicianda
|
conviciandum
|
Plural
| Nominativ |
conviciandi
|
conviciandae
|
convicianda
|
| Genitiv |
conviciandorum
|
conviciandarum
|
conviciandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
conviciandos
|
conviciandas
|
convicianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
conviciandi
|
conviciandae
|
convicianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convicians
|
convicians
|
convicians
|
| Genitiv |
conviciantis
|
conviciantis
|
conviciantis
|
| Dativ |
convicianti
|
convicianti
|
convicianti
|
| Akkusativ |
conviciantem
|
conviciantem
|
convicians
|
| Ablativ |
convicianti conviciante
|
convicianti conviciante
|
convicianti conviciante
|
| Vokativ |
convicians
|
convicians
|
convicians
|
Plural
| Nominativ |
conviciantes
|
conviciantes
|
conviciantia
|
| Genitiv |
conviciantium conviciantum
|
conviciantium conviciantum
|
conviciantium conviciantum
|
| Dativ |
conviciantibus
|
conviciantibus
|
conviciantibus
|
| Akkusativ |
conviciantes
|
conviciantes
|
conviciantia
|
| Ablativ |
conviciantibus
|
conviciantibus
|
conviciantibus
|
| Vokativ |
conviciantes
|
conviciantes
|
conviciantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conviciatus
|
conviciata
|
conviciatum
|
| Genitiv |
conviciati
|
conviciatae
|
conviciati
|
| Dativ |
conviciato
|
conviciatae
|
conviciato
|
| Akkusativ |
conviciatum
|
conviciatam
|
conviciatum
|
| Ablativ |
conviciato
|
conviciata
|
conviciato
|
| Vokativ |
conviciate
|
conviciata
|
conviciatum
|
Plural
| Nominativ |
conviciati
|
conviciatae
|
conviciata
|
| Genitiv |
conviciatorum
|
conviciatarum
|
conviciatorum
|
| Dativ |
conviciatis
|
conviciatis
|
conviciatis
|
| Akkusativ |
conviciatos
|
conviciatas
|
conviciata
|
| Ablativ |
conviciatis
|
conviciatis
|
conviciatis
|
| Vokativ |
conviciati
|
conviciatae
|
conviciata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
conviciaturus
|
conviciatura
|
conviciaturum
|
| Genitiv |
conviciaturi
|
conviciaturae
|
conviciaturi
|
| Dativ |
conviciaturo
|
conviciaturae
|
conviciaturo
|
| Akkusativ |
conviciaturum
|
conviciaturam
|
conviciaturum
|
| Ablativ |
conviciaturo
|
conviciatura
|
conviciaturo
|
| Vokativ |
conviciature
|
conviciatura
|
conviciaturum
|
Plural
| Nominativ |
conviciaturi
|
conviciaturae
|
conviciatura
|
| Genitiv |
conviciaturorum
|
conviciaturarum
|
conviciaturorum
|
| Dativ |
conviciaturis
|
conviciaturis
|
conviciaturis
|
| Akkusativ |
conviciaturos
|
conviciaturas
|
conviciatura
|
| Ablativ |
conviciaturis
|
conviciaturis
|
conviciaturis
|
| Vokativ |
conviciaturi
|
conviciaturae
|
conviciatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
conviciatum
|
conviciatu
|