Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitio
|
ich lästere; lästre |
| 2. Person Singular |
convitias
|
du lästerst |
| 3. Person Singular |
convitiat
|
er/sie/es lästert |
| 1. Person Plural |
convitiamus
|
wir lästern |
| 2. Person Plural |
convitiatis
|
ihr lästert |
| 3. Person Plural |
convitiant
|
sie lästern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitior
|
ich werde gelästert |
| 2. Person Singular |
convitiaris convitiare
|
du wirst gelästert |
| 3. Person Singular |
convitiatur
|
er/sie/es wird gelästert |
| 1. Person Plural |
convitiamur
|
wir werden gelästert |
| 2. Person Plural |
convitiamini
|
ihr werdet gelästert |
| 3. Person Plural |
convitiantur
|
sie werden gelästert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiem
|
ich lästere; lästre |
| 2. Person Singular |
convities
|
du lästerest; lästrest |
| 3. Person Singular |
convitiet
|
er/sie/es lästere; lästre |
| 1. Person Plural |
convitiemus
|
wir lästeren |
| 2. Person Plural |
convitietis
|
ihr lästeret |
| 3. Person Plural |
convitient
|
sie lästeren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitier
|
ich werde gelästert |
| 2. Person Singular |
convitieris convitiere
|
du werdest gelästert |
| 3. Person Singular |
convitietur
|
er/sie/es werde gelästert |
| 1. Person Plural |
convitiemur
|
wir werden gelästert |
| 2. Person Plural |
convitiemini
|
ihr werdet gelästert |
| 3. Person Plural |
convitientur
|
sie werden gelästert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiabam
|
ich lästerte |
| 2. Person Singular |
convitiabas
|
du lästertest |
| 3. Person Singular |
convitiabat
|
er/sie/es lästerte |
| 1. Person Plural |
convitiabamus
|
wir lästerten |
| 2. Person Plural |
convitiabatis
|
ihr lästertet |
| 3. Person Plural |
convitiabant
|
sie lästerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiabar
|
ich wurde gelästert |
| 2. Person Singular |
convitiabaris convitiabare
|
du wurdest gelästert |
| 3. Person Singular |
convitiabatur
|
er/sie/es wurde gelästert |
| 1. Person Plural |
convitiabamur
|
wir wurden gelästert |
| 2. Person Plural |
convitiabamini
|
ihr wurdet gelästert |
| 3. Person Plural |
convitiabantur
|
sie wurden gelästert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiarem
|
ich lästerte |
| 2. Person Singular |
convitiares
|
du lästertest |
| 3. Person Singular |
convitiaret
|
er/sie/es lästerte |
| 1. Person Plural |
convitiaremus
|
wir lästerten |
| 2. Person Plural |
convitiaretis
|
ihr lästertet |
| 3. Person Plural |
convitiarent
|
sie lästerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiarer
|
ich würde gelästert |
| 2. Person Singular |
convitiareris convitiarere
|
du würdest gelästert |
| 3. Person Singular |
convitiaretur
|
er/sie/es würde gelästert |
| 1. Person Plural |
convitiaremur
|
wir würden gelästert |
| 2. Person Plural |
convitiaremini
|
ihr würdet gelästert |
| 3. Person Plural |
convitiarentur
|
sie würden gelästert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiabo
|
ich werde lästern |
| 2. Person Singular |
convitiabis
|
du wirst lästern |
| 3. Person Singular |
convitiabit
|
er/sie/es wird lästern |
| 1. Person Plural |
convitiabimus
|
wir werden lästern |
| 2. Person Plural |
convitiabitis
|
ihr werdet lästern |
| 3. Person Plural |
convitiabunt
|
sie werden lästern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiabor
|
ich werde gelästert |
| 2. Person Singular |
convitiaberis convitiabere
|
du wirst gelästert |
| 3. Person Singular |
convitiabitur
|
er/sie/es wird gelästert |
| 1. Person Plural |
convitiabimur
|
wir werden gelästert |
| 2. Person Plural |
convitiabimini
|
ihr werdet gelästert |
| 3. Person Plural |
convitiabuntur
|
sie werden gelästert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiavi
|
ich habe gelästert |
| 2. Person Singular |
convitiavisti
|
du hast gelästert |
| 3. Person Singular |
convitiavit
|
er/sie/es hat gelästert |
| 1. Person Plural |
convitiavimus
|
wir haben gelästert |
| 2. Person Plural |
convitiavistis
|
ihr habt gelästert |
| 3. Person Plural |
convitiaverunt convitiavere
|
sie haben gelästert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus sum
|
ich bin gelästert worden |
| 2. Person Singular |
convitiatus es
|
du bist gelästert worden |
| 3. Person Singular |
convitiatus est
|
er/sie/es ist gelästert worden |
| 1. Person Plural |
convitiati sumus
|
wir sind gelästert worden |
| 2. Person Plural |
convitiati estis
|
ihr seid gelästert worden |
| 3. Person Plural |
convitiati sunt
|
sie sind gelästert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiaverim
|
ich habe gelästert |
| 2. Person Singular |
convitiaveris
|
du habest gelästert |
| 3. Person Singular |
convitiaverit
|
er/sie/es habe gelästert |
| 1. Person Plural |
convitiaverimus
|
wir haben gelästert |
| 2. Person Plural |
convitiaveritis
|
ihr habet gelästert |
| 3. Person Plural |
convitiaverint
|
sie haben gelästert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus sim
|
ich sei gelästert worden |
| 2. Person Singular |
convitiatus sis
|
du seiest gelästert worden |
| 3. Person Singular |
convitiatus sit
|
er/sie/es sei gelästert worden |
| 1. Person Plural |
convitiati simus
|
wir seien gelästert worden |
| 2. Person Plural |
convitiati sitis
|
ihr seiet gelästert worden |
| 3. Person Plural |
convitiati sint
|
sie seien gelästert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiaveram
|
ich hatte gelästert |
| 2. Person Singular |
convitiaveras
|
du hattest gelästert |
| 3. Person Singular |
convitiaverat
|
er/sie/es hatte gelästert |
| 1. Person Plural |
convitiaveramus
|
wir hatten gelästert |
| 2. Person Plural |
convitiaveratis
|
ihr hattet gelästert |
| 3. Person Plural |
convitiaverant
|
sie hatten gelästert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus eram
|
ich war gelästert worden |
| 2. Person Singular |
convitiatus eras
|
du warst gelästert worden |
| 3. Person Singular |
convitiatus erat
|
er/sie/es war gelästert worden |
| 1. Person Plural |
convitiati eramus
|
wir waren gelästert worden |
| 2. Person Plural |
convitiati eratis
|
ihr warst gelästert worden |
| 3. Person Plural |
convitiati erant
|
sie waren gelästert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiavissem
|
ich hätte gelästert |
| 2. Person Singular |
convitiavisses
|
du hättest gelästert |
| 3. Person Singular |
convitiavisset
|
er/sie/es hätte gelästert |
| 1. Person Plural |
convitiavissemus
|
wir hätten gelästert |
| 2. Person Plural |
convitiavissetis
|
ihr hättet gelästert |
| 3. Person Plural |
convitiavissent
|
sie hätten gelästert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus essem
|
ich wäre gelästert worden |
| 2. Person Singular |
convitiatus esses
|
du wärest gelästert worden |
| 3. Person Singular |
convitiatus esset
|
er/sie/es wäre gelästert worden |
| 1. Person Plural |
convitiati essemus
|
wir wären gelästert worden |
| 2. Person Plural |
convitiati essetis
|
ihr wäret gelästert worden |
| 3. Person Plural |
convitiati essent
|
sie wären gelästert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiavero
|
ich werde gelästert haben |
| 2. Person Singular |
convitiaveris
|
du wirst gelästert haben |
| 3. Person Singular |
convitiaverit
|
er/sie/es wird gelästert haben |
| 1. Person Plural |
convitiaverimus
|
wir werden gelästert haben |
| 2. Person Plural |
convitiaveritis
|
ihr werdet gelästert haben |
| 3. Person Plural |
convitiaverint
|
sie werden gelästert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus ero
|
ich werde gelästert worden sein |
| 2. Person Singular |
convitiatus eris
|
du werdest gelästert worden sein |
| 3. Person Singular |
convitiatus erit
|
er/sie/es werde gelästert worden sein |
| 1. Person Plural |
convitiati erimus
|
wir werden gelästert worden sein |
| 2. Person Plural |
convitiati eritis
|
ihr werdet gelästert worden sein |
| 3. Person Plural |
convitiati erunt
|
sie werden gelästert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
convitiare
|
lästern |
| Vorzeitigkeit |
convitiavisse
|
gelästert haben |
| Nachzeitigkeit |
convitiaturum esse
|
lästern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
convitiari convitiarier
|
gelästert werden |
| Vorzeitigkeit |
convitiatum esse
|
gelästert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
convitiatum iri
|
künftig gelästert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
convitia
|
lästere; lästre! |
| 2. Person Plural |
convitiate
|
lästert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
convitiato
|
| 3. Person Singular |
convitiato
|
| 2. Person Plural |
convitiatote
|
| 3. Person Plural |
convitianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
convitiare
|
das Lästern |
| Genitiv |
convitiandi
|
des Lästernes |
| Dativ |
convitiando
|
dem Lästern |
| Akkusativ |
convitiandum
|
das Lästern |
| Ablativ |
convitiando
|
durch das Lästern |
| Vokativ |
convitiande
|
Lästern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convitiandus
|
convitianda
|
convitiandum
|
| Genitiv |
convitiandi
|
convitiandae
|
convitiandi
|
| Dativ |
convitiando
|
convitiandae
|
convitiando
|
| Akkusativ |
convitiandum
|
convitiandam
|
convitiandum
|
| Ablativ |
convitiando
|
convitianda
|
convitiando
|
| Vokativ |
convitiande
|
convitianda
|
convitiandum
|
Plural
| Nominativ |
convitiandi
|
convitiandae
|
convitianda
|
| Genitiv |
convitiandorum
|
convitiandarum
|
convitiandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
convitiandos
|
convitiandas
|
convitianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
convitiandi
|
convitiandae
|
convitianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convitians
|
convitians
|
convitians
|
| Genitiv |
convitiantis
|
convitiantis
|
convitiantis
|
| Dativ |
convitianti
|
convitianti
|
convitianti
|
| Akkusativ |
convitiantem
|
convitiantem
|
convitians
|
| Ablativ |
convitianti convitiante
|
convitianti convitiante
|
convitianti convitiante
|
| Vokativ |
convitians
|
convitians
|
convitians
|
Plural
| Nominativ |
convitiantes
|
convitiantes
|
convitiantia
|
| Genitiv |
convitiantium convitiantum
|
convitiantium convitiantum
|
convitiantium convitiantum
|
| Dativ |
convitiantibus
|
convitiantibus
|
convitiantibus
|
| Akkusativ |
convitiantes
|
convitiantes
|
convitiantia
|
| Ablativ |
convitiantibus
|
convitiantibus
|
convitiantibus
|
| Vokativ |
convitiantes
|
convitiantes
|
convitiantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convitiatus
|
convitiata
|
convitiatum
|
| Genitiv |
convitiati
|
convitiatae
|
convitiati
|
| Dativ |
convitiato
|
convitiatae
|
convitiato
|
| Akkusativ |
convitiatum
|
convitiatam
|
convitiatum
|
| Ablativ |
convitiato
|
convitiata
|
convitiato
|
| Vokativ |
convitiate
|
convitiata
|
convitiatum
|
Plural
| Nominativ |
convitiati
|
convitiatae
|
convitiata
|
| Genitiv |
convitiatorum
|
convitiatarum
|
convitiatorum
|
| Dativ |
convitiatis
|
convitiatis
|
convitiatis
|
| Akkusativ |
convitiatos
|
convitiatas
|
convitiata
|
| Ablativ |
convitiatis
|
convitiatis
|
convitiatis
|
| Vokativ |
convitiati
|
convitiatae
|
convitiata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convitiaturus
|
convitiatura
|
convitiaturum
|
| Genitiv |
convitiaturi
|
convitiaturae
|
convitiaturi
|
| Dativ |
convitiaturo
|
convitiaturae
|
convitiaturo
|
| Akkusativ |
convitiaturum
|
convitiaturam
|
convitiaturum
|
| Ablativ |
convitiaturo
|
convitiatura
|
convitiaturo
|
| Vokativ |
convitiature
|
convitiatura
|
convitiaturum
|
Plural
| Nominativ |
convitiaturi
|
convitiaturae
|
convitiatura
|
| Genitiv |
convitiaturorum
|
convitiaturarum
|
convitiaturorum
|
| Dativ |
convitiaturis
|
convitiaturis
|
convitiaturis
|
| Akkusativ |
convitiaturos
|
convitiaturas
|
convitiatura
|
| Ablativ |
convitiaturis
|
convitiaturis
|
convitiaturis
|
| Vokativ |
convitiaturi
|
convitiaturae
|
convitiatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
convitiatum
|
convitiatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitio
|
|
| 2. Person Singular |
convitias
|
|
| 3. Person Singular |
convitiat
|
|
| 1. Person Plural |
convitiamus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiatis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitior
|
|
| 2. Person Singular |
convitiaris convitiare
|
|
| 3. Person Singular |
convitiatur
|
|
| 1. Person Plural |
convitiamur
|
|
| 2. Person Plural |
convitiamini
|
|
| 3. Person Plural |
convitiantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiem
|
|
| 2. Person Singular |
convities
|
|
| 3. Person Singular |
convitiet
|
|
| 1. Person Plural |
convitiemus
|
|
| 2. Person Plural |
convitietis
|
|
| 3. Person Plural |
convitient
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitier
|
|
| 2. Person Singular |
convitieris convitiere
|
|
| 3. Person Singular |
convitietur
|
|
| 1. Person Plural |
convitiemur
|
|
| 2. Person Plural |
convitiemini
|
|
| 3. Person Plural |
convitientur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiabam
|
|
| 2. Person Singular |
convitiabas
|
|
| 3. Person Singular |
convitiabat
|
|
| 1. Person Plural |
convitiabamus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiabatis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiabar
|
|
| 2. Person Singular |
convitiabaris convitiabare
|
|
| 3. Person Singular |
convitiabatur
|
|
| 1. Person Plural |
convitiabamur
|
|
| 2. Person Plural |
convitiabamini
|
|
| 3. Person Plural |
convitiabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiarem
|
|
| 2. Person Singular |
convitiares
|
|
| 3. Person Singular |
convitiaret
|
|
| 1. Person Plural |
convitiaremus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiaretis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiarer
|
|
| 2. Person Singular |
convitiareris convitiarere
|
|
| 3. Person Singular |
convitiaretur
|
|
| 1. Person Plural |
convitiaremur
|
|
| 2. Person Plural |
convitiaremini
|
|
| 3. Person Plural |
convitiarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiabo
|
|
| 2. Person Singular |
convitiabis
|
|
| 3. Person Singular |
convitiabit
|
|
| 1. Person Plural |
convitiabimus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiabitis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiabor
|
|
| 2. Person Singular |
convitiaberis convitiabere
|
|
| 3. Person Singular |
convitiabitur
|
|
| 1. Person Plural |
convitiabimur
|
|
| 2. Person Plural |
convitiabimini
|
|
| 3. Person Plural |
convitiabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiavi
|
|
| 2. Person Singular |
convitiavisti
|
|
| 3. Person Singular |
convitiavit
|
|
| 1. Person Plural |
convitiavimus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiavistis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiaverunt convitiavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
convitiatus es
|
|
| 3. Person Singular |
convitiatus est
|
|
| 1. Person Plural |
convitiati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiati estis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiaverim
|
|
| 2. Person Singular |
convitiaveris
|
|
| 3. Person Singular |
convitiaverit
|
|
| 1. Person Plural |
convitiaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
convitiatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
convitiatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
convitiati simus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiaveram
|
|
| 2. Person Singular |
convitiaveras
|
|
| 3. Person Singular |
convitiaverat
|
|
| 1. Person Plural |
convitiaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
convitiatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
convitiatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
convitiati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiavissem
|
|
| 2. Person Singular |
convitiavisses
|
|
| 3. Person Singular |
convitiavisset
|
|
| 1. Person Plural |
convitiavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
convitiatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
convitiatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
convitiati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiavero
|
|
| 2. Person Singular |
convitiaveris
|
|
| 3. Person Singular |
convitiaverit
|
|
| 1. Person Plural |
convitiaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
convitiatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
convitiatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
convitiatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
convitiati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
convitiati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
convitiati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
convitiare
|
|
| Vorzeitigkeit |
convitiavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
convitiaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
convitiari convitiarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
convitiatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
convitiatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
convitia
|
! |
| 2. Person Plural |
convitiate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
convitiato
|
| 3. Person Singular |
convitiato
|
| 2. Person Plural |
convitiatote
|
| 3. Person Plural |
convitianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
convitiare
|
das |
| Genitiv |
convitiandi
|
des es |
| Dativ |
convitiando
|
dem |
| Akkusativ |
convitiandum
|
das |
| Ablativ |
convitiando
|
durch das |
| Vokativ |
convitiande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convitiandus
|
convitianda
|
convitiandum
|
| Genitiv |
convitiandi
|
convitiandae
|
convitiandi
|
| Dativ |
convitiando
|
convitiandae
|
convitiando
|
| Akkusativ |
convitiandum
|
convitiandam
|
convitiandum
|
| Ablativ |
convitiando
|
convitianda
|
convitiando
|
| Vokativ |
convitiande
|
convitianda
|
convitiandum
|
Plural
| Nominativ |
convitiandi
|
convitiandae
|
convitianda
|
| Genitiv |
convitiandorum
|
convitiandarum
|
convitiandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
convitiandos
|
convitiandas
|
convitianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
convitiandi
|
convitiandae
|
convitianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convitians
|
convitians
|
convitians
|
| Genitiv |
convitiantis
|
convitiantis
|
convitiantis
|
| Dativ |
convitianti
|
convitianti
|
convitianti
|
| Akkusativ |
convitiantem
|
convitiantem
|
convitians
|
| Ablativ |
convitianti convitiante
|
convitianti convitiante
|
convitianti convitiante
|
| Vokativ |
convitians
|
convitians
|
convitians
|
Plural
| Nominativ |
convitiantes
|
convitiantes
|
convitiantia
|
| Genitiv |
convitiantium convitiantum
|
convitiantium convitiantum
|
convitiantium convitiantum
|
| Dativ |
convitiantibus
|
convitiantibus
|
convitiantibus
|
| Akkusativ |
convitiantes
|
convitiantes
|
convitiantia
|
| Ablativ |
convitiantibus
|
convitiantibus
|
convitiantibus
|
| Vokativ |
convitiantes
|
convitiantes
|
convitiantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convitiatus
|
convitiata
|
convitiatum
|
| Genitiv |
convitiati
|
convitiatae
|
convitiati
|
| Dativ |
convitiato
|
convitiatae
|
convitiato
|
| Akkusativ |
convitiatum
|
convitiatam
|
convitiatum
|
| Ablativ |
convitiato
|
convitiata
|
convitiato
|
| Vokativ |
convitiate
|
convitiata
|
convitiatum
|
Plural
| Nominativ |
convitiati
|
convitiatae
|
convitiata
|
| Genitiv |
convitiatorum
|
convitiatarum
|
convitiatorum
|
| Dativ |
convitiatis
|
convitiatis
|
convitiatis
|
| Akkusativ |
convitiatos
|
convitiatas
|
convitiata
|
| Ablativ |
convitiatis
|
convitiatis
|
convitiatis
|
| Vokativ |
convitiati
|
convitiatae
|
convitiata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
convitiaturus
|
convitiatura
|
convitiaturum
|
| Genitiv |
convitiaturi
|
convitiaturae
|
convitiaturi
|
| Dativ |
convitiaturo
|
convitiaturae
|
convitiaturo
|
| Akkusativ |
convitiaturum
|
convitiaturam
|
convitiaturum
|
| Ablativ |
convitiaturo
|
convitiatura
|
convitiaturo
|
| Vokativ |
convitiature
|
convitiatura
|
convitiaturum
|
Plural
| Nominativ |
convitiaturi
|
convitiaturae
|
convitiatura
|
| Genitiv |
convitiaturorum
|
convitiaturarum
|
convitiaturorum
|
| Dativ |
convitiaturis
|
convitiaturis
|
convitiaturis
|
| Akkusativ |
convitiaturos
|
convitiaturas
|
convitiatura
|
| Ablativ |
convitiaturis
|
convitiaturis
|
convitiaturis
|
| Vokativ |
convitiaturi
|
convitiaturae
|
convitiatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
convitiatum
|
convitiatu
|