Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damno
  | 
    ich verurteile | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnas
  | 
    du verurteilst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnat
  | 
    er/sie/es verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnamus
  | 
    wir verurteilen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnatis
  | 
    ihr verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnant
  | 
    sie verurteilen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnor
  | 
    ich werde verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaris damnare
  | 
    du wirst verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatur
  | 
    er/sie/es wird verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnamur
  | 
    wir werden verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnamini
  | 
    ihr werdet verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnantur
  | 
    sie werden verurteilt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnem
  | 
    ich verurteile | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnes
  | 
    du verurteilest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnet
  | 
    er/sie/es verurteile | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnemus
  | 
    wir verurteilen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnetis
  | 
    ihr verurteilet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnent
  | 
    sie verurteilen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damner
  | 
    ich werde verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damneris damnere
  | 
    du werdest verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnetur
  | 
    er/sie/es werde verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnemur
  | 
    wir werden verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnemini
  | 
    ihr werdet verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnentur
  | 
    sie werden verurteilt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnabam
  | 
    ich verurteilte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnabas
  | 
    du verurteiltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnabat
  | 
    er/sie/es verurteilte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnabamus
  | 
    wir verurteilten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnabatis
  | 
    ihr verurteiltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnabant
  | 
    sie verurteilten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnabar
  | 
    ich wurde verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnabaris damnabare
  | 
    du wurdest verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnabatur
  | 
    er/sie/es wurde verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnabamur
  | 
    wir wurden verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnabamini
  | 
    ihr wurdet verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnabantur
  | 
    sie wurden verurteilt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnarem
  | 
    ich verurteilte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnares
  | 
    du verurteiltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaret
  | 
    er/sie/es verurteilte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaremus
  | 
    wir verurteilten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaretis
  | 
    ihr verurteiltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnarent
  | 
    sie verurteilten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnarer
  | 
    ich würde verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnareris damnarere
  | 
    du würdest verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaretur
  | 
    er/sie/es würde verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaremur
  | 
    wir würden verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaremini
  | 
    ihr würdet verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnarentur
  | 
    sie würden verurteilt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnabo
  | 
    ich werde verurteilen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnabis
  | 
    du wirst verurteilen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnabit
  | 
    er/sie/es wird verurteilen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnabimus
  | 
    wir werden verurteilen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnabitis
  | 
    ihr werdet verurteilen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnabunt
  | 
    sie werden verurteilen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnabor
  | 
    ich werde verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaberis damnabere
  | 
    du wirst verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnabitur
  | 
    er/sie/es wird verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnabimur
  | 
    wir werden verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnabimini
  | 
    ihr werdet verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnabuntur
  | 
    sie werden verurteilt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnavi
  | 
    ich habe verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnavisti
  | 
    du hast verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnavit
  | 
    er/sie/es hat verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnavimus
  | 
    wir haben verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnavistis
  | 
    ihr habt verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnaverunt damnavere
  | 
    sie haben verurteilt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus sum
  | 
    ich bin verurteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus es
  | 
    du bist verurteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus est
  | 
    er/sie/es ist verurteilt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati sumus
  | 
    wir sind verurteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati estis
  | 
    ihr seid verurteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati sunt
  | 
    sie sind verurteilt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnaverim
  | 
    ich habe verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaveris
  | 
    du habest verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaverit
  | 
    er/sie/es habe verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaverimus
  | 
    wir haben verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaveritis
  | 
    ihr habet verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnaverint
  | 
    sie haben verurteilt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus sim
  | 
    ich sei verurteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus sis
  | 
    du seiest verurteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus sit
  | 
    er/sie/es sei verurteilt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati simus
  | 
    wir seien verurteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati sitis
  | 
    ihr seiet verurteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati sint
  | 
    sie seien verurteilt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnaveram
  | 
    ich hatte verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaveras
  | 
    du hattest verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaverat
  | 
    er/sie/es hatte verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaveramus
  | 
    wir hatten verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaveratis
  | 
    ihr hattet verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnaverant
  | 
    sie hatten verurteilt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus eram
  | 
    ich war verurteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus eras
  | 
    du warst verurteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus erat
  | 
    er/sie/es war verurteilt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati eramus
  | 
    wir waren verurteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati eratis
  | 
    ihr warst verurteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati erant
  | 
    sie waren verurteilt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnavissem
  | 
    ich hätte verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnavisses
  | 
    du hättest verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnavisset
  | 
    er/sie/es hätte verurteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnavissemus
  | 
    wir hätten verurteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnavissetis
  | 
    ihr hättet verurteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnavissent
  | 
    sie hätten verurteilt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus essem
  | 
    ich wäre verurteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus esses
  | 
    du wärest verurteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus esset
  | 
    er/sie/es wäre verurteilt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati essemus
  | 
    wir wären verurteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati essetis
  | 
    ihr wäret verurteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati essent
  | 
    sie wären verurteilt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnavero
  | 
    ich werde verurteilt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaveris
  | 
    du wirst verurteilt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaverit
  | 
    er/sie/es wird verurteilt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaverimus
  | 
    wir werden verurteilt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaveritis
  | 
    ihr werdet verurteilt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnaverint
  | 
    sie werden verurteilt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus ero
  | 
    ich werde verurteilt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus eris
  | 
    du werdest verurteilt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus erit
  | 
    er/sie/es werde verurteilt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati erimus
  | 
    wir werden verurteilt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati eritis
  | 
    ihr werdet verurteilt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati erunt
  | 
    sie werden verurteilt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    damnare
  | 
    verurteilen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    damnavisse
  | 
    verurteilt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    damnaturum esse
  | 
    verurteilen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    damnari damnarier
  | 
    verurteilt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    damnatum esse
  | 
    verurteilt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    damnatum iri
  | 
    künftig verurteilt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    damna
  | 
    verurteile! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnate
  | 
    verurteilt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    damnato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    damnato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    damnatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    damnanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    damnare
  | 
    das Verurteilen | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnandi
  | 
    des Verurteilens | 
  
  
    | Dativ | 
    damnando
  | 
    dem Verurteilen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    damnandum
  | 
    das Verurteilen | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnando
  | 
    durch das Verurteilen | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnande
  | 
    Verurteilen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    damnandus
  | 
    damnanda
  | 
    damnandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnandi
  | 
    damnandae
  | 
    damnandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnando
  | 
    damnandae
  | 
    damnando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnandum
  | 
    damnandam
  | 
    damnandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnando
  | 
    damnanda
  | 
    damnando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnande
  | 
    damnanda
  | 
    damnandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    damnandi
  | 
    damnandae
  | 
    damnanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnandorum
  | 
    damnandarum
  | 
    damnandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnandos
  | 
    damnandas
  | 
    damnanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnandi
  | 
    damnandae
  | 
    damnanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    damnans
  | 
    damnans
  | 
    damnans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnantis
  | 
    damnantis
  | 
    damnantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnanti
  | 
    damnanti
  | 
    damnanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnantem
  | 
    damnantem
  | 
    damnans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnanti damnante
  | 
    damnanti damnante
  | 
    damnanti damnante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnans
  | 
    damnans
  | 
    damnans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    damnantes
  | 
    damnantes
  | 
    damnantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnantium damnantum
  | 
    damnantium damnantum
  | 
    damnantium damnantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnantibus
  | 
    damnantibus
  | 
    damnantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnantes
  | 
    damnantes
  | 
    damnantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnantibus
  | 
    damnantibus
  | 
    damnantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnantes
  | 
    damnantes
  | 
    damnantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    damnatus
  | 
    damnata
  | 
    damnatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnati
  | 
    damnatae
  | 
    damnati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnato
  | 
    damnatae
  | 
    damnato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnatum
  | 
    damnatam
  | 
    damnatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnato
  | 
    damnata
  | 
    damnato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnate
  | 
    damnata
  | 
    damnatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    damnati
  | 
    damnatae
  | 
    damnata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnatorum
  | 
    damnatarum
  | 
    damnatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnatis
  | 
    damnatis
  | 
    damnatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnatos
  | 
    damnatas
  | 
    damnata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnatis
  | 
    damnatis
  | 
    damnatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnati
  | 
    damnatae
  | 
    damnata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    damnaturus
  | 
    damnatura
  | 
    damnaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnaturi
  | 
    damnaturae
  | 
    damnaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnaturo
  | 
    damnaturae
  | 
    damnaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnaturum
  | 
    damnaturam
  | 
    damnaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnaturo
  | 
    damnatura
  | 
    damnaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnature
  | 
    damnatura
  | 
    damnaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    damnaturi
  | 
    damnaturae
  | 
    damnatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnaturorum
  | 
    damnaturarum
  | 
    damnaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnaturis
  | 
    damnaturis
  | 
    damnaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnaturos
  | 
    damnaturas
  | 
    damnatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnaturis
  | 
    damnaturis
  | 
    damnaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnaturi
  | 
    damnaturae
  | 
    damnatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    damnatum
  | 
    damnatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damno
  | 
    ich verdamme | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnas
  | 
    du verdammst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnat
  | 
    er/sie/es verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnamus
  | 
    wir verdammen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnatis
  | 
    ihr verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnant
  | 
    sie verdammen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnor
  | 
    ich werde verdammt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaris damnare
  | 
    du wirst verdammt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatur
  | 
    er/sie/es wird verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnamur
  | 
    wir werden verdammt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnamini
  | 
    ihr werdet verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnantur
  | 
    sie werden verdammt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnem
  | 
    ich verdamme | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnes
  | 
    du verdammest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnet
  | 
    er/sie/es verdamme | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnemus
  | 
    wir verdammen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnetis
  | 
    ihr verdammet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnent
  | 
    sie verdammen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damner
  | 
    ich werde verdammt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damneris damnere
  | 
    du werdest verdammt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnetur
  | 
    er/sie/es werde verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnemur
  | 
    wir werden verdammt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnemini
  | 
    ihr werdet verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnentur
  | 
    sie werden verdammt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnabam
  | 
    ich verdammte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnabas
  | 
    du verdammtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnabat
  | 
    er/sie/es verdammte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnabamus
  | 
    wir verdammten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnabatis
  | 
    ihr verdammtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnabant
  | 
    sie verdammten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnabar
  | 
    ich wurde verdammt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnabaris damnabare
  | 
    du wurdest verdammt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnabatur
  | 
    er/sie/es wurde verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnabamur
  | 
    wir wurden verdammt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnabamini
  | 
    ihr wurdet verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnabantur
  | 
    sie wurden verdammt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnarem
  | 
    ich verdammte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnares
  | 
    du verdammtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaret
  | 
    er/sie/es verdammte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaremus
  | 
    wir verdammten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaretis
  | 
    ihr verdammtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnarent
  | 
    sie verdammten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnarer
  | 
    ich würde verdammt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnareris damnarere
  | 
    du würdest verdammt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaretur
  | 
    er/sie/es würde verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaremur
  | 
    wir würden verdammt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaremini
  | 
    ihr würdet verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnarentur
  | 
    sie würden verdammt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnabo
  | 
    ich werde verdammen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnabis
  | 
    du wirst verdammen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnabit
  | 
    er/sie/es wird verdammen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnabimus
  | 
    wir werden verdammen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnabitis
  | 
    ihr werdet verdammen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnabunt
  | 
    sie werden verdammen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnabor
  | 
    ich werde verdammt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaberis damnabere
  | 
    du wirst verdammt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnabitur
  | 
    er/sie/es wird verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnabimur
  | 
    wir werden verdammt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnabimini
  | 
    ihr werdet verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnabuntur
  | 
    sie werden verdammt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnavi
  | 
    ich habe verdammt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnavisti
  | 
    du hast verdammt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnavit
  | 
    er/sie/es hat verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnavimus
  | 
    wir haben verdammt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnavistis
  | 
    ihr habt verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnaverunt damnavere
  | 
    sie haben verdammt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus sum
  | 
    ich bin verdammt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus es
  | 
    du bist verdammt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus est
  | 
    er/sie/es ist verdammt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati sumus
  | 
    wir sind verdammt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati estis
  | 
    ihr seid verdammt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati sunt
  | 
    sie sind verdammt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnaverim
  | 
    ich habe verdammt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaveris
  | 
    du habest verdammt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaverit
  | 
    er/sie/es habe verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaverimus
  | 
    wir haben verdammt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaveritis
  | 
    ihr habet verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnaverint
  | 
    sie haben verdammt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus sim
  | 
    ich sei verdammt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus sis
  | 
    du seiest verdammt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus sit
  | 
    er/sie/es sei verdammt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati simus
  | 
    wir seien verdammt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati sitis
  | 
    ihr seiet verdammt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati sint
  | 
    sie seien verdammt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnaveram
  | 
    ich hatte verdammt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaveras
  | 
    du hattest verdammt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaverat
  | 
    er/sie/es hatte verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaveramus
  | 
    wir hatten verdammt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaveratis
  | 
    ihr hattet verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnaverant
  | 
    sie hatten verdammt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus eram
  | 
    ich war verdammt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus eras
  | 
    du warst verdammt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus erat
  | 
    er/sie/es war verdammt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati eramus
  | 
    wir waren verdammt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati eratis
  | 
    ihr warst verdammt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati erant
  | 
    sie waren verdammt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnavissem
  | 
    ich hätte verdammt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnavisses
  | 
    du hättest verdammt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnavisset
  | 
    er/sie/es hätte verdammt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnavissemus
  | 
    wir hätten verdammt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnavissetis
  | 
    ihr hättet verdammt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnavissent
  | 
    sie hätten verdammt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus essem
  | 
    ich wäre verdammt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus esses
  | 
    du wärest verdammt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus esset
  | 
    er/sie/es wäre verdammt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati essemus
  | 
    wir wären verdammt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati essetis
  | 
    ihr wäret verdammt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati essent
  | 
    sie wären verdammt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnavero
  | 
    ich werde verdammt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnaveris
  | 
    du wirst verdammt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnaverit
  | 
    er/sie/es wird verdammt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnaverimus
  | 
    wir werden verdammt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnaveritis
  | 
    ihr werdet verdammt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnaverint
  | 
    sie werden verdammt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    damnatus ero
  | 
    ich werde verdammt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    damnatus eris
  | 
    du werdest verdammt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    damnatus erit
  | 
    er/sie/es werde verdammt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    damnati erimus
  | 
    wir werden verdammt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnati eritis
  | 
    ihr werdet verdammt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    damnati erunt
  | 
    sie werden verdammt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    damnare
  | 
    verdammen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    damnavisse
  | 
    verdammt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    damnaturum esse
  | 
    verdammen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    damnari damnarier
  | 
    verdammt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    damnatum esse
  | 
    verdammt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    damnatum iri
  | 
    künftig verdammt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    damna
  | 
    verdamme! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    damnate
  | 
    verdammt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    damnato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    damnato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    damnatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    damnanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    damnare
  | 
    das Verdammen | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnandi
  | 
    des Verdammens | 
  
  
    | Dativ | 
    damnando
  | 
    dem Verdammen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    damnandum
  | 
    das Verdammen | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnando
  | 
    durch das Verdammen | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnande
  | 
    Verdammen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    damnandus
  | 
    damnanda
  | 
    damnandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnandi
  | 
    damnandae
  | 
    damnandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnando
  | 
    damnandae
  | 
    damnando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnandum
  | 
    damnandam
  | 
    damnandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnando
  | 
    damnanda
  | 
    damnando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnande
  | 
    damnanda
  | 
    damnandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    damnandi
  | 
    damnandae
  | 
    damnanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnandorum
  | 
    damnandarum
  | 
    damnandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnandos
  | 
    damnandas
  | 
    damnanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnandi
  | 
    damnandae
  | 
    damnanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    damnans
  | 
    damnans
  | 
    damnans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnantis
  | 
    damnantis
  | 
    damnantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnanti
  | 
    damnanti
  | 
    damnanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnantem
  | 
    damnantem
  | 
    damnans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnanti damnante
  | 
    damnanti damnante
  | 
    damnanti damnante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnans
  | 
    damnans
  | 
    damnans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    damnantes
  | 
    damnantes
  | 
    damnantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnantium damnantum
  | 
    damnantium damnantum
  | 
    damnantium damnantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnantibus
  | 
    damnantibus
  | 
    damnantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnantes
  | 
    damnantes
  | 
    damnantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnantibus
  | 
    damnantibus
  | 
    damnantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnantes
  | 
    damnantes
  | 
    damnantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    damnatus
  | 
    damnata
  | 
    damnatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnati
  | 
    damnatae
  | 
    damnati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnato
  | 
    damnatae
  | 
    damnato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnatum
  | 
    damnatam
  | 
    damnatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnato
  | 
    damnata
  | 
    damnato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnate
  | 
    damnata
  | 
    damnatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    damnati
  | 
    damnatae
  | 
    damnata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnatorum
  | 
    damnatarum
  | 
    damnatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnatis
  | 
    damnatis
  | 
    damnatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnatos
  | 
    damnatas
  | 
    damnata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnatis
  | 
    damnatis
  | 
    damnatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnati
  | 
    damnatae
  | 
    damnata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    damnaturus
  | 
    damnatura
  | 
    damnaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnaturi
  | 
    damnaturae
  | 
    damnaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnaturo
  | 
    damnaturae
  | 
    damnaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnaturum
  | 
    damnaturam
  | 
    damnaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnaturo
  | 
    damnatura
  | 
    damnaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnature
  | 
    damnatura
  | 
    damnaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    damnaturi
  | 
    damnaturae
  | 
    damnatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    damnaturorum
  | 
    damnaturarum
  | 
    damnaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    damnaturis
  | 
    damnaturis
  | 
    damnaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    damnaturos
  | 
    damnaturas
  | 
    damnatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    damnaturis
  | 
    damnaturis
  | 
    damnaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    damnaturi
  | 
    damnaturae
  | 
    damnatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    damnatum
  | 
    damnatu
  |