Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decrimino
|
ich beschuldige |
| 2. Person Singular |
decriminas
|
du beschuldigst |
| 3. Person Singular |
decriminat
|
er/sie/es beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminamus
|
wir beschuldigen |
| 2. Person Plural |
decriminatis
|
ihr beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminant
|
sie beschuldigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminor
|
ich werde beschuldigt |
| 2. Person Singular |
decriminaris decriminare
|
du wirst beschuldigt |
| 3. Person Singular |
decriminatur
|
er/sie/es wird beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminamur
|
wir werden beschuldigt |
| 2. Person Plural |
decriminamini
|
ihr werdet beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminantur
|
sie werden beschuldigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminem
|
ich beschuldige |
| 2. Person Singular |
decrimines
|
du beschuldigest |
| 3. Person Singular |
decriminet
|
er/sie/es beschuldige |
| 1. Person Plural |
decriminemus
|
wir beschuldigen |
| 2. Person Plural |
decriminetis
|
ihr beschuldiget |
| 3. Person Plural |
decriminent
|
sie beschuldigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminer
|
ich werde beschuldigt |
| 2. Person Singular |
decrimineris decriminere
|
du werdest beschuldigt |
| 3. Person Singular |
decriminetur
|
er/sie/es werde beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminemur
|
wir werden beschuldigt |
| 2. Person Plural |
decriminemini
|
ihr werdet beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminentur
|
sie werden beschuldigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminabam
|
ich beschuldigte |
| 2. Person Singular |
decriminabas
|
du beschuldigtest |
| 3. Person Singular |
decriminabat
|
er/sie/es beschuldigte |
| 1. Person Plural |
decriminabamus
|
wir beschuldigten |
| 2. Person Plural |
decriminabatis
|
ihr beschuldigtet |
| 3. Person Plural |
decriminabant
|
sie beschuldigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminabar
|
ich wurde beschuldigt |
| 2. Person Singular |
decriminabaris decriminabare
|
du wurdest beschuldigt |
| 3. Person Singular |
decriminabatur
|
er/sie/es wurde beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminabamur
|
wir wurden beschuldigt |
| 2. Person Plural |
decriminabamini
|
ihr wurdet beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminabantur
|
sie wurden beschuldigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminarem
|
ich beschuldigte |
| 2. Person Singular |
decriminares
|
du beschuldigtest |
| 3. Person Singular |
decriminaret
|
er/sie/es beschuldigte |
| 1. Person Plural |
decriminaremus
|
wir beschuldigten |
| 2. Person Plural |
decriminaretis
|
ihr beschuldigtet |
| 3. Person Plural |
decriminarent
|
sie beschuldigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminarer
|
ich würde beschuldigt |
| 2. Person Singular |
decriminareris decriminarere
|
du würdest beschuldigt |
| 3. Person Singular |
decriminaretur
|
er/sie/es würde beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminaremur
|
wir würden beschuldigt |
| 2. Person Plural |
decriminaremini
|
ihr würdet beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminarentur
|
sie würden beschuldigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminabo
|
ich werde beschuldigen |
| 2. Person Singular |
decriminabis
|
du wirst beschuldigen |
| 3. Person Singular |
decriminabit
|
er/sie/es wird beschuldigen |
| 1. Person Plural |
decriminabimus
|
wir werden beschuldigen |
| 2. Person Plural |
decriminabitis
|
ihr werdet beschuldigen |
| 3. Person Plural |
decriminabunt
|
sie werden beschuldigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminabor
|
ich werde beschuldigt |
| 2. Person Singular |
decriminaberis decriminabere
|
du wirst beschuldigt |
| 3. Person Singular |
decriminabitur
|
er/sie/es wird beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminabimur
|
wir werden beschuldigt |
| 2. Person Plural |
decriminabimini
|
ihr werdet beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminabuntur
|
sie werden beschuldigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminavi
|
ich habe beschuldigt |
| 2. Person Singular |
decriminavisti
|
du hast beschuldigt |
| 3. Person Singular |
decriminavit
|
er/sie/es hat beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminavimus
|
wir haben beschuldigt |
| 2. Person Plural |
decriminavistis
|
ihr habt beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminaverunt decriminavere
|
sie haben beschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus sum
|
ich bin beschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
decriminatus es
|
du bist beschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
decriminatus est
|
er/sie/es ist beschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
decriminati sumus
|
wir sind beschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
decriminati estis
|
ihr seid beschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
decriminati sunt
|
sie sind beschuldigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminaverim
|
ich habe beschuldigt |
| 2. Person Singular |
decriminaveris
|
du habest beschuldigt |
| 3. Person Singular |
decriminaverit
|
er/sie/es habe beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminaverimus
|
wir haben beschuldigt |
| 2. Person Plural |
decriminaveritis
|
ihr habet beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminaverint
|
sie haben beschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus sim
|
ich sei beschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
decriminatus sis
|
du seiest beschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
decriminatus sit
|
er/sie/es sei beschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
decriminati simus
|
wir seien beschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
decriminati sitis
|
ihr seiet beschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
decriminati sint
|
sie seien beschuldigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminaveram
|
ich hatte beschuldigt |
| 2. Person Singular |
decriminaveras
|
du hattest beschuldigt |
| 3. Person Singular |
decriminaverat
|
er/sie/es hatte beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminaveramus
|
wir hatten beschuldigt |
| 2. Person Plural |
decriminaveratis
|
ihr hattet beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminaverant
|
sie hatten beschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus eram
|
ich war beschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
decriminatus eras
|
du warst beschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
decriminatus erat
|
er/sie/es war beschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
decriminati eramus
|
wir waren beschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
decriminati eratis
|
ihr warst beschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
decriminati erant
|
sie waren beschuldigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminavissem
|
ich hätte beschuldigt |
| 2. Person Singular |
decriminavisses
|
du hättest beschuldigt |
| 3. Person Singular |
decriminavisset
|
er/sie/es hätte beschuldigt |
| 1. Person Plural |
decriminavissemus
|
wir hätten beschuldigt |
| 2. Person Plural |
decriminavissetis
|
ihr hättet beschuldigt |
| 3. Person Plural |
decriminavissent
|
sie hätten beschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus essem
|
ich wäre beschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
decriminatus esses
|
du wärest beschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
decriminatus esset
|
er/sie/es wäre beschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
decriminati essemus
|
wir wären beschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
decriminati essetis
|
ihr wäret beschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
decriminati essent
|
sie wären beschuldigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminavero
|
ich werde beschuldigt haben |
| 2. Person Singular |
decriminaveris
|
du wirst beschuldigt haben |
| 3. Person Singular |
decriminaverit
|
er/sie/es wird beschuldigt haben |
| 1. Person Plural |
decriminaverimus
|
wir werden beschuldigt haben |
| 2. Person Plural |
decriminaveritis
|
ihr werdet beschuldigt haben |
| 3. Person Plural |
decriminaverint
|
sie werden beschuldigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus ero
|
ich werde beschuldigt worden sein |
| 2. Person Singular |
decriminatus eris
|
du werdest beschuldigt worden sein |
| 3. Person Singular |
decriminatus erit
|
er/sie/es werde beschuldigt worden sein |
| 1. Person Plural |
decriminati erimus
|
wir werden beschuldigt worden sein |
| 2. Person Plural |
decriminati eritis
|
ihr werdet beschuldigt worden sein |
| 3. Person Plural |
decriminati erunt
|
sie werden beschuldigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
decriminare
|
beschuldigen |
| Vorzeitigkeit |
decriminavisse
|
beschuldigt haben |
| Nachzeitigkeit |
decriminaturum esse
|
beschuldigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
decriminari decriminarier
|
beschuldigt werden |
| Vorzeitigkeit |
decriminatum esse
|
beschuldigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
decriminatum iri
|
künftig beschuldigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
decrimina
|
beschuldige! |
| 2. Person Plural |
decriminate
|
beschuldigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
decriminato
|
| 3. Person Singular |
decriminato
|
| 2. Person Plural |
decriminatote
|
| 3. Person Plural |
decriminanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
decriminare
|
das Beschuldigen |
| Genitiv |
decriminandi
|
des Beschuldigens |
| Dativ |
decriminando
|
dem Beschuldigen |
| Akkusativ |
decriminandum
|
das Beschuldigen |
| Ablativ |
decriminando
|
durch das Beschuldigen |
| Vokativ |
decriminande
|
Beschuldigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
decriminandus
|
decriminanda
|
decriminandum
|
| Genitiv |
decriminandi
|
decriminandae
|
decriminandi
|
| Dativ |
decriminando
|
decriminandae
|
decriminando
|
| Akkusativ |
decriminandum
|
decriminandam
|
decriminandum
|
| Ablativ |
decriminando
|
decriminanda
|
decriminando
|
| Vokativ |
decriminande
|
decriminanda
|
decriminandum
|
Plural
| Nominativ |
decriminandi
|
decriminandae
|
decriminanda
|
| Genitiv |
decriminandorum
|
decriminandarum
|
decriminandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
decriminandos
|
decriminandas
|
decriminanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
decriminandi
|
decriminandae
|
decriminanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
decriminans
|
decriminans
|
decriminans
|
| Genitiv |
decriminantis
|
decriminantis
|
decriminantis
|
| Dativ |
decriminanti
|
decriminanti
|
decriminanti
|
| Akkusativ |
decriminantem
|
decriminantem
|
decriminans
|
| Ablativ |
decriminanti decriminante
|
decriminanti decriminante
|
decriminanti decriminante
|
| Vokativ |
decriminans
|
decriminans
|
decriminans
|
Plural
| Nominativ |
decriminantes
|
decriminantes
|
decriminantia
|
| Genitiv |
decriminantium decriminantum
|
decriminantium decriminantum
|
decriminantium decriminantum
|
| Dativ |
decriminantibus
|
decriminantibus
|
decriminantibus
|
| Akkusativ |
decriminantes
|
decriminantes
|
decriminantia
|
| Ablativ |
decriminantibus
|
decriminantibus
|
decriminantibus
|
| Vokativ |
decriminantes
|
decriminantes
|
decriminantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
decriminatus
|
decriminata
|
decriminatum
|
| Genitiv |
decriminati
|
decriminatae
|
decriminati
|
| Dativ |
decriminato
|
decriminatae
|
decriminato
|
| Akkusativ |
decriminatum
|
decriminatam
|
decriminatum
|
| Ablativ |
decriminato
|
decriminata
|
decriminato
|
| Vokativ |
decriminate
|
decriminata
|
decriminatum
|
Plural
| Nominativ |
decriminati
|
decriminatae
|
decriminata
|
| Genitiv |
decriminatorum
|
decriminatarum
|
decriminatorum
|
| Dativ |
decriminatis
|
decriminatis
|
decriminatis
|
| Akkusativ |
decriminatos
|
decriminatas
|
decriminata
|
| Ablativ |
decriminatis
|
decriminatis
|
decriminatis
|
| Vokativ |
decriminati
|
decriminatae
|
decriminata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
decriminaturus
|
decriminatura
|
decriminaturum
|
| Genitiv |
decriminaturi
|
decriminaturae
|
decriminaturi
|
| Dativ |
decriminaturo
|
decriminaturae
|
decriminaturo
|
| Akkusativ |
decriminaturum
|
decriminaturam
|
decriminaturum
|
| Ablativ |
decriminaturo
|
decriminatura
|
decriminaturo
|
| Vokativ |
decriminature
|
decriminatura
|
decriminaturum
|
Plural
| Nominativ |
decriminaturi
|
decriminaturae
|
decriminatura
|
| Genitiv |
decriminaturorum
|
decriminaturarum
|
decriminaturorum
|
| Dativ |
decriminaturis
|
decriminaturis
|
decriminaturis
|
| Akkusativ |
decriminaturos
|
decriminaturas
|
decriminatura
|
| Ablativ |
decriminaturis
|
decriminaturis
|
decriminaturis
|
| Vokativ |
decriminaturi
|
decriminaturae
|
decriminatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
decriminatum
|
decriminatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decrimino
|
|
| 2. Person Singular |
decriminas
|
|
| 3. Person Singular |
decriminat
|
|
| 1. Person Plural |
decriminamus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminatis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminor
|
|
| 2. Person Singular |
decriminaris decriminare
|
|
| 3. Person Singular |
decriminatur
|
|
| 1. Person Plural |
decriminamur
|
|
| 2. Person Plural |
decriminamini
|
|
| 3. Person Plural |
decriminantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminem
|
|
| 2. Person Singular |
decrimines
|
|
| 3. Person Singular |
decriminet
|
|
| 1. Person Plural |
decriminemus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminetis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminer
|
|
| 2. Person Singular |
decrimineris decriminere
|
|
| 3. Person Singular |
decriminetur
|
|
| 1. Person Plural |
decriminemur
|
|
| 2. Person Plural |
decriminemini
|
|
| 3. Person Plural |
decriminentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminabam
|
|
| 2. Person Singular |
decriminabas
|
|
| 3. Person Singular |
decriminabat
|
|
| 1. Person Plural |
decriminabamus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminabatis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminabar
|
|
| 2. Person Singular |
decriminabaris decriminabare
|
|
| 3. Person Singular |
decriminabatur
|
|
| 1. Person Plural |
decriminabamur
|
|
| 2. Person Plural |
decriminabamini
|
|
| 3. Person Plural |
decriminabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminarem
|
|
| 2. Person Singular |
decriminares
|
|
| 3. Person Singular |
decriminaret
|
|
| 1. Person Plural |
decriminaremus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminaretis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminarer
|
|
| 2. Person Singular |
decriminareris decriminarere
|
|
| 3. Person Singular |
decriminaretur
|
|
| 1. Person Plural |
decriminaremur
|
|
| 2. Person Plural |
decriminaremini
|
|
| 3. Person Plural |
decriminarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminabo
|
|
| 2. Person Singular |
decriminabis
|
|
| 3. Person Singular |
decriminabit
|
|
| 1. Person Plural |
decriminabimus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminabitis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminabor
|
|
| 2. Person Singular |
decriminaberis decriminabere
|
|
| 3. Person Singular |
decriminabitur
|
|
| 1. Person Plural |
decriminabimur
|
|
| 2. Person Plural |
decriminabimini
|
|
| 3. Person Plural |
decriminabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminavi
|
|
| 2. Person Singular |
decriminavisti
|
|
| 3. Person Singular |
decriminavit
|
|
| 1. Person Plural |
decriminavimus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminavistis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminaverunt decriminavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
decriminatus es
|
|
| 3. Person Singular |
decriminatus est
|
|
| 1. Person Plural |
decriminati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminati estis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminaverim
|
|
| 2. Person Singular |
decriminaveris
|
|
| 3. Person Singular |
decriminaverit
|
|
| 1. Person Plural |
decriminaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
decriminatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
decriminatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
decriminati simus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminaveram
|
|
| 2. Person Singular |
decriminaveras
|
|
| 3. Person Singular |
decriminaverat
|
|
| 1. Person Plural |
decriminaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
decriminatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
decriminatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
decriminati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminavissem
|
|
| 2. Person Singular |
decriminavisses
|
|
| 3. Person Singular |
decriminavisset
|
|
| 1. Person Plural |
decriminavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
decriminatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
decriminatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
decriminati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminavero
|
|
| 2. Person Singular |
decriminaveris
|
|
| 3. Person Singular |
decriminaverit
|
|
| 1. Person Plural |
decriminaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
decriminatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
decriminatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
decriminatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
decriminati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
decriminati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
decriminati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
decriminare
|
|
| Vorzeitigkeit |
decriminavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
decriminaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
decriminari decriminarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
decriminatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
decriminatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
decrimina
|
! |
| 2. Person Plural |
decriminate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
decriminato
|
| 3. Person Singular |
decriminato
|
| 2. Person Plural |
decriminatote
|
| 3. Person Plural |
decriminanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
decriminare
|
das |
| Genitiv |
decriminandi
|
des es |
| Dativ |
decriminando
|
dem |
| Akkusativ |
decriminandum
|
das |
| Ablativ |
decriminando
|
durch das |
| Vokativ |
decriminande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
decriminandus
|
decriminanda
|
decriminandum
|
| Genitiv |
decriminandi
|
decriminandae
|
decriminandi
|
| Dativ |
decriminando
|
decriminandae
|
decriminando
|
| Akkusativ |
decriminandum
|
decriminandam
|
decriminandum
|
| Ablativ |
decriminando
|
decriminanda
|
decriminando
|
| Vokativ |
decriminande
|
decriminanda
|
decriminandum
|
Plural
| Nominativ |
decriminandi
|
decriminandae
|
decriminanda
|
| Genitiv |
decriminandorum
|
decriminandarum
|
decriminandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
decriminandos
|
decriminandas
|
decriminanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
decriminandi
|
decriminandae
|
decriminanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
decriminans
|
decriminans
|
decriminans
|
| Genitiv |
decriminantis
|
decriminantis
|
decriminantis
|
| Dativ |
decriminanti
|
decriminanti
|
decriminanti
|
| Akkusativ |
decriminantem
|
decriminantem
|
decriminans
|
| Ablativ |
decriminanti decriminante
|
decriminanti decriminante
|
decriminanti decriminante
|
| Vokativ |
decriminans
|
decriminans
|
decriminans
|
Plural
| Nominativ |
decriminantes
|
decriminantes
|
decriminantia
|
| Genitiv |
decriminantium decriminantum
|
decriminantium decriminantum
|
decriminantium decriminantum
|
| Dativ |
decriminantibus
|
decriminantibus
|
decriminantibus
|
| Akkusativ |
decriminantes
|
decriminantes
|
decriminantia
|
| Ablativ |
decriminantibus
|
decriminantibus
|
decriminantibus
|
| Vokativ |
decriminantes
|
decriminantes
|
decriminantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
decriminatus
|
decriminata
|
decriminatum
|
| Genitiv |
decriminati
|
decriminatae
|
decriminati
|
| Dativ |
decriminato
|
decriminatae
|
decriminato
|
| Akkusativ |
decriminatum
|
decriminatam
|
decriminatum
|
| Ablativ |
decriminato
|
decriminata
|
decriminato
|
| Vokativ |
decriminate
|
decriminata
|
decriminatum
|
Plural
| Nominativ |
decriminati
|
decriminatae
|
decriminata
|
| Genitiv |
decriminatorum
|
decriminatarum
|
decriminatorum
|
| Dativ |
decriminatis
|
decriminatis
|
decriminatis
|
| Akkusativ |
decriminatos
|
decriminatas
|
decriminata
|
| Ablativ |
decriminatis
|
decriminatis
|
decriminatis
|
| Vokativ |
decriminati
|
decriminatae
|
decriminata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
decriminaturus
|
decriminatura
|
decriminaturum
|
| Genitiv |
decriminaturi
|
decriminaturae
|
decriminaturi
|
| Dativ |
decriminaturo
|
decriminaturae
|
decriminaturo
|
| Akkusativ |
decriminaturum
|
decriminaturam
|
decriminaturum
|
| Ablativ |
decriminaturo
|
decriminatura
|
decriminaturo
|
| Vokativ |
decriminature
|
decriminatura
|
decriminaturum
|
Plural
| Nominativ |
decriminaturi
|
decriminaturae
|
decriminatura
|
| Genitiv |
decriminaturorum
|
decriminaturarum
|
decriminaturorum
|
| Dativ |
decriminaturis
|
decriminaturis
|
decriminaturis
|
| Akkusativ |
decriminaturos
|
decriminaturas
|
decriminatura
|
| Ablativ |
decriminaturis
|
decriminaturis
|
decriminaturis
|
| Vokativ |
decriminaturi
|
decriminaturae
|
decriminatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
decriminatum
|
decriminatu
|