Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerro
|
ich irre ab |
| 2. Person Singular |
deerras
|
du irrst ab |
| 3. Person Singular |
deerrat
|
er/sie/es irrt ab |
| 1. Person Plural |
deerramus
|
wir irren ab |
| 2. Person Plural |
deerratis
|
ihr irrt ab |
| 3. Person Plural |
deerrant
|
sie irren ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerror
|
ich werde abgeirrt |
| 2. Person Singular |
deerraris deerrare
|
du wirst abgeirrt |
| 3. Person Singular |
deerratur
|
er/sie/es wird abgeirrt |
| 1. Person Plural |
deerramur
|
wir werden abgeirrt |
| 2. Person Plural |
deerramini
|
ihr werdet abgeirrt |
| 3. Person Plural |
deerrantur
|
sie werden abgeirrt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerrem
|
ich irre ab |
| 2. Person Singular |
deerres
|
du irrest ab |
| 3. Person Singular |
deerret
|
er/sie/es irre ab |
| 1. Person Plural |
deerremus
|
wir irren ab |
| 2. Person Plural |
deerretis
|
ihr irret ab |
| 3. Person Plural |
deerrent
|
sie irren ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerrer
|
ich werde abgeirrt |
| 2. Person Singular |
deerreris deerrere
|
du werdest abgeirrt |
| 3. Person Singular |
deerretur
|
er/sie/es werde abgeirrt |
| 1. Person Plural |
deerremur
|
wir werden abgeirrt |
| 2. Person Plural |
deerremini
|
ihr werdet abgeirrt |
| 3. Person Plural |
deerrentur
|
sie werden abgeirrt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerrabam
|
ich irrte ab |
| 2. Person Singular |
deerrabas
|
du irrtest ab |
| 3. Person Singular |
deerrabat
|
er/sie/es irrte ab |
| 1. Person Plural |
deerrabamus
|
wir irrten ab |
| 2. Person Plural |
deerrabatis
|
ihr irrtet ab |
| 3. Person Plural |
deerrabant
|
sie irrten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerrabar
|
ich wurde abgeirrt |
| 2. Person Singular |
deerrabaris deerrabare
|
du wurdest abgeirrt |
| 3. Person Singular |
deerrabatur
|
er/sie/es wurde abgeirrt |
| 1. Person Plural |
deerrabamur
|
wir wurden abgeirrt |
| 2. Person Plural |
deerrabamini
|
ihr wurdet abgeirrt |
| 3. Person Plural |
deerrabantur
|
sie wurden abgeirrt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerrarem
|
ich irrte ab |
| 2. Person Singular |
deerrares
|
du irrtest ab |
| 3. Person Singular |
deerraret
|
er/sie/es irrte ab |
| 1. Person Plural |
deerraremus
|
wir irrten ab |
| 2. Person Plural |
deerraretis
|
ihr irrtet ab |
| 3. Person Plural |
deerrarent
|
sie irrten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerrarer
|
ich würde abgeirrt |
| 2. Person Singular |
deerrareris deerrarere
|
du würdest abgeirrt |
| 3. Person Singular |
deerraretur
|
er/sie/es würde abgeirrt |
| 1. Person Plural |
deerraremur
|
wir würden abgeirrt |
| 2. Person Plural |
deerraremini
|
ihr würdet abgeirrt |
| 3. Person Plural |
deerrarentur
|
sie würden abgeirrt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerrabo
|
ich werde abirren |
| 2. Person Singular |
deerrabis
|
du wirst abirren |
| 3. Person Singular |
deerrabit
|
er/sie/es wird abirren |
| 1. Person Plural |
deerrabimus
|
wir werden abirren |
| 2. Person Plural |
deerrabitis
|
ihr werdet abirren |
| 3. Person Plural |
deerrabunt
|
sie werden abirren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerrabor
|
ich werde abgeirrt |
| 2. Person Singular |
deerraberis deerrabere
|
du wirst abgeirrt |
| 3. Person Singular |
deerrabitur
|
er/sie/es wird abgeirrt |
| 1. Person Plural |
deerrabimur
|
wir werden abgeirrt |
| 2. Person Plural |
deerrabimini
|
ihr werdet abgeirrt |
| 3. Person Plural |
deerrabuntur
|
sie werden abgeirrt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerravi
|
ich bin abgeirrt |
| 2. Person Singular |
deerravisti
|
du bist abgeirrt |
| 3. Person Singular |
deerravit
|
er/sie/es ist abgeirrt |
| 1. Person Plural |
deerravimus
|
wir sind abgeirrt |
| 2. Person Plural |
deerravistis
|
ihr seid abgeirrt |
| 3. Person Plural |
deerraverunt deerravere
|
sie sind abgeirrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerratus sum
|
ich bin abgeirrt worden |
| 2. Person Singular |
deerratus es
|
du bist abgeirrt worden |
| 3. Person Singular |
deerratus est
|
er/sie/es ist abgeirrt worden |
| 1. Person Plural |
deerrati sumus
|
wir sind abgeirrt worden |
| 2. Person Plural |
deerrati estis
|
ihr seid abgeirrt worden |
| 3. Person Plural |
deerrati sunt
|
sie sind abgeirrt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerraverim
|
ich sei abgeirrt |
| 2. Person Singular |
deerraveris
|
du seiest abgeirrt |
| 3. Person Singular |
deerraverit
|
er/sie/es sei abgeirrt |
| 1. Person Plural |
deerraverimus
|
wir seien abgeirrt |
| 2. Person Plural |
deerraveritis
|
ihr seiet abgeirrt |
| 3. Person Plural |
deerraverint
|
sie seien abgeirrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerratus sim
|
ich sei abgeirrt worden |
| 2. Person Singular |
deerratus sis
|
du seiest abgeirrt worden |
| 3. Person Singular |
deerratus sit
|
er/sie/es sei abgeirrt worden |
| 1. Person Plural |
deerrati simus
|
wir seien abgeirrt worden |
| 2. Person Plural |
deerrati sitis
|
ihr seiet abgeirrt worden |
| 3. Person Plural |
deerrati sint
|
sie seien abgeirrt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerraveram
|
ich war abgeirrt |
| 2. Person Singular |
deerraveras
|
du warst abgeirrt |
| 3. Person Singular |
deerraverat
|
er/sie/es war abgeirrt |
| 1. Person Plural |
deerraveramus
|
wir waren abgeirrt |
| 2. Person Plural |
deerraveratis
|
ihr wart abgeirrt |
| 3. Person Plural |
deerraverant
|
sie waren abgeirrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerratus eram
|
ich war abgeirrt worden |
| 2. Person Singular |
deerratus eras
|
du warst abgeirrt worden |
| 3. Person Singular |
deerratus erat
|
er/sie/es war abgeirrt worden |
| 1. Person Plural |
deerrati eramus
|
wir waren abgeirrt worden |
| 2. Person Plural |
deerrati eratis
|
ihr warst abgeirrt worden |
| 3. Person Plural |
deerrati erant
|
sie waren abgeirrt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerravissem
|
ich wäre abgeirrt |
| 2. Person Singular |
deerravisses
|
du wärest abgeirrt |
| 3. Person Singular |
deerravisset
|
er/sie/es wäre abgeirrt |
| 1. Person Plural |
deerravissemus
|
wir wären abgeirrt |
| 2. Person Plural |
deerravissetis
|
ihr wäret abgeirrt |
| 3. Person Plural |
deerravissent
|
sie wären abgeirrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerratus essem
|
ich wäre abgeirrt worden |
| 2. Person Singular |
deerratus esses
|
du wärest abgeirrt worden |
| 3. Person Singular |
deerratus esset
|
er/sie/es wäre abgeirrt worden |
| 1. Person Plural |
deerrati essemus
|
wir wären abgeirrt worden |
| 2. Person Plural |
deerrati essetis
|
ihr wäret abgeirrt worden |
| 3. Person Plural |
deerrati essent
|
sie wären abgeirrt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deerravero
|
ich werde abgeirrt sein |
| 2. Person Singular |
deerraveris
|
du wirst abgeirrt sein |
| 3. Person Singular |
deerraverit
|
er/sie/es wird abgeirrt sein |
| 1. Person Plural |
deerraverimus
|
wir werden abgeirrt sein |
| 2. Person Plural |
deerraveritis
|
ihr werdet abgeirrt sein |
| 3. Person Plural |
deerraverint
|
sie werden abgeirrt sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deerratus ero
|
ich werde abgeirrt worden sein |
| 2. Person Singular |
deerratus eris
|
du werdest abgeirrt worden sein |
| 3. Person Singular |
deerratus erit
|
er/sie/es werde abgeirrt worden sein |
| 1. Person Plural |
deerrati erimus
|
wir werden abgeirrt worden sein |
| 2. Person Plural |
deerrati eritis
|
ihr werdet abgeirrt worden sein |
| 3. Person Plural |
deerrati erunt
|
sie werden abgeirrt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
deerrare
|
abirren |
| Vorzeitigkeit |
deerravisse
|
abgeirrt haben |
| Nachzeitigkeit |
deerraturum esse
|
abirren werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
deerrari deerrarier
|
abgeirrt werden |
| Vorzeitigkeit |
deerratum esse
|
abgeirrt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
deerratum iri
|
künftig abgeirrt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
deerra
|
irre ab! |
| 2. Person Plural |
deerrate
|
irrt ab! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
deerrato
|
| 3. Person Singular |
deerrato
|
| 2. Person Plural |
deerratote
|
| 3. Person Plural |
deerranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
deerrare
|
das Abirren |
| Genitiv |
deerrandi
|
des Abirrens |
| Dativ |
deerrando
|
dem Abirren |
| Akkusativ |
deerrandum
|
das Abirren |
| Ablativ |
deerrando
|
durch das Abirren |
| Vokativ |
deerrande
|
Abirren! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deerrandus
|
deerranda
|
deerrandum
|
| Genitiv |
deerrandi
|
deerrandae
|
deerrandi
|
| Dativ |
deerrando
|
deerrandae
|
deerrando
|
| Akkusativ |
deerrandum
|
deerrandam
|
deerrandum
|
| Ablativ |
deerrando
|
deerranda
|
deerrando
|
| Vokativ |
deerrande
|
deerranda
|
deerrandum
|
Plural
| Nominativ |
deerrandi
|
deerrandae
|
deerranda
|
| Genitiv |
deerrandorum
|
deerrandarum
|
deerrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
deerrandos
|
deerrandas
|
deerranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
deerrandi
|
deerrandae
|
deerranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deerrans
|
deerrans
|
deerrans
|
| Genitiv |
deerrantis
|
deerrantis
|
deerrantis
|
| Dativ |
deerranti
|
deerranti
|
deerranti
|
| Akkusativ |
deerrantem
|
deerrantem
|
deerrans
|
| Ablativ |
deerranti deerrante
|
deerranti deerrante
|
deerranti deerrante
|
| Vokativ |
deerrans
|
deerrans
|
deerrans
|
Plural
| Nominativ |
deerrantes
|
deerrantes
|
deerrantia
|
| Genitiv |
deerrantium deerrantum
|
deerrantium deerrantum
|
deerrantium deerrantum
|
| Dativ |
deerrantibus
|
deerrantibus
|
deerrantibus
|
| Akkusativ |
deerrantes
|
deerrantes
|
deerrantia
|
| Ablativ |
deerrantibus
|
deerrantibus
|
deerrantibus
|
| Vokativ |
deerrantes
|
deerrantes
|
deerrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deerratus
|
deerrata
|
deerratum
|
| Genitiv |
deerrati
|
deerratae
|
deerrati
|
| Dativ |
deerrato
|
deerratae
|
deerrato
|
| Akkusativ |
deerratum
|
deerratam
|
deerratum
|
| Ablativ |
deerrato
|
deerrata
|
deerrato
|
| Vokativ |
deerrate
|
deerrata
|
deerratum
|
Plural
| Nominativ |
deerrati
|
deerratae
|
deerrata
|
| Genitiv |
deerratorum
|
deerratarum
|
deerratorum
|
| Dativ |
deerratis
|
deerratis
|
deerratis
|
| Akkusativ |
deerratos
|
deerratas
|
deerrata
|
| Ablativ |
deerratis
|
deerratis
|
deerratis
|
| Vokativ |
deerrati
|
deerratae
|
deerrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deerraturus
|
deerratura
|
deerraturum
|
| Genitiv |
deerraturi
|
deerraturae
|
deerraturi
|
| Dativ |
deerraturo
|
deerraturae
|
deerraturo
|
| Akkusativ |
deerraturum
|
deerraturam
|
deerraturum
|
| Ablativ |
deerraturo
|
deerratura
|
deerraturo
|
| Vokativ |
deerrature
|
deerratura
|
deerraturum
|
Plural
| Nominativ |
deerraturi
|
deerraturae
|
deerratura
|
| Genitiv |
deerraturorum
|
deerraturarum
|
deerraturorum
|
| Dativ |
deerraturis
|
deerraturis
|
deerraturis
|
| Akkusativ |
deerraturos
|
deerraturas
|
deerratura
|
| Ablativ |
deerraturis
|
deerraturis
|
deerraturis
|
| Vokativ |
deerraturi
|
deerraturae
|
deerratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
deerratum
|
deerratu
|