Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deifico
|
|
| 2. Person Singular |
deificas
|
|
| 3. Person Singular |
deificat
|
|
| 1. Person Plural |
deificamus
|
|
| 2. Person Plural |
deificatis
|
|
| 3. Person Plural |
deificant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificor
|
|
| 2. Person Singular |
deificaris deificare
|
|
| 3. Person Singular |
deificatur
|
|
| 1. Person Plural |
deificamur
|
|
| 2. Person Plural |
deificamini
|
|
| 3. Person Plural |
deificantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificem
|
|
| 2. Person Singular |
deifices
|
|
| 3. Person Singular |
deificet
|
|
| 1. Person Plural |
deificemus
|
|
| 2. Person Plural |
deificetis
|
|
| 3. Person Plural |
deificent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificer
|
|
| 2. Person Singular |
deificeris deificere
|
|
| 3. Person Singular |
deificetur
|
|
| 1. Person Plural |
deificemur
|
|
| 2. Person Plural |
deificemini
|
|
| 3. Person Plural |
deificentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabam
|
|
| 2. Person Singular |
deificabas
|
|
| 3. Person Singular |
deificabat
|
|
| 1. Person Plural |
deificabamus
|
|
| 2. Person Plural |
deificabatis
|
|
| 3. Person Plural |
deificabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabar
|
|
| 2. Person Singular |
deificabaris deificabare
|
|
| 3. Person Singular |
deificabatur
|
|
| 1. Person Plural |
deificabamur
|
|
| 2. Person Plural |
deificabamini
|
|
| 3. Person Plural |
deificabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificarem
|
|
| 2. Person Singular |
deificares
|
|
| 3. Person Singular |
deificaret
|
|
| 1. Person Plural |
deificaremus
|
|
| 2. Person Plural |
deificaretis
|
|
| 3. Person Plural |
deificarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificarer
|
|
| 2. Person Singular |
deificareris deificarere
|
|
| 3. Person Singular |
deificaretur
|
|
| 1. Person Plural |
deificaremur
|
|
| 2. Person Plural |
deificaremini
|
|
| 3. Person Plural |
deificarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabo
|
|
| 2. Person Singular |
deificabis
|
|
| 3. Person Singular |
deificabit
|
|
| 1. Person Plural |
deificabimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificabitis
|
|
| 3. Person Plural |
deificabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabor
|
|
| 2. Person Singular |
deificaberis deificabere
|
|
| 3. Person Singular |
deificabitur
|
|
| 1. Person Plural |
deificabimur
|
|
| 2. Person Plural |
deificabimini
|
|
| 3. Person Plural |
deificabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificavi
|
|
| 2. Person Singular |
deificavisti
|
|
| 3. Person Singular |
deificavit
|
|
| 1. Person Plural |
deificavimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificavistis
|
|
| 3. Person Plural |
deificaverunt deificavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus es
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus est
|
|
| 1. Person Plural |
deificati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati estis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificaverim
|
|
| 2. Person Singular |
deificaveris
|
|
| 3. Person Singular |
deificaverit
|
|
| 1. Person Plural |
deificaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
deificaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
deificati simus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificaveram
|
|
| 2. Person Singular |
deificaveras
|
|
| 3. Person Singular |
deificaverat
|
|
| 1. Person Plural |
deificaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
deificaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
deificaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
deificati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificavissem
|
|
| 2. Person Singular |
deificavisses
|
|
| 3. Person Singular |
deificavisset
|
|
| 1. Person Plural |
deificavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
deificavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
deificavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
deificati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificavero
|
|
| 2. Person Singular |
deificaveris
|
|
| 3. Person Singular |
deificaverit
|
|
| 1. Person Plural |
deificaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
deificaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
deificati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
deificare
|
|
| Vorzeitigkeit |
deificavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
deificaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
deificari deificarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
deificatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
deificatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
deifica
|
! |
| 2. Person Plural |
deificate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
deificato
|
| 3. Person Singular |
deificato
|
| 2. Person Plural |
deificatote
|
| 3. Person Plural |
deificanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
deificare
|
das |
| Genitiv |
deificandi
|
des es |
| Dativ |
deificando
|
dem |
| Akkusativ |
deificandum
|
das |
| Ablativ |
deificando
|
durch das |
| Vokativ |
deificande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificandus
|
deificanda
|
deificandum
|
| Genitiv |
deificandi
|
deificandae
|
deificandi
|
| Dativ |
deificando
|
deificandae
|
deificando
|
| Akkusativ |
deificandum
|
deificandam
|
deificandum
|
| Ablativ |
deificando
|
deificanda
|
deificando
|
| Vokativ |
deificande
|
deificanda
|
deificandum
|
Plural
| Nominativ |
deificandi
|
deificandae
|
deificanda
|
| Genitiv |
deificandorum
|
deificandarum
|
deificandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
deificandos
|
deificandas
|
deificanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
deificandi
|
deificandae
|
deificanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificans
|
deificans
|
deificans
|
| Genitiv |
deificantis
|
deificantis
|
deificantis
|
| Dativ |
deificanti
|
deificanti
|
deificanti
|
| Akkusativ |
deificantem
|
deificantem
|
deificans
|
| Ablativ |
deificanti deificante
|
deificanti deificante
|
deificanti deificante
|
| Vokativ |
deificans
|
deificans
|
deificans
|
Plural
| Nominativ |
deificantes
|
deificantes
|
deificantia
|
| Genitiv |
deificantium deificantum
|
deificantium deificantum
|
deificantium deificantum
|
| Dativ |
deificantibus
|
deificantibus
|
deificantibus
|
| Akkusativ |
deificantes
|
deificantes
|
deificantia
|
| Ablativ |
deificantibus
|
deificantibus
|
deificantibus
|
| Vokativ |
deificantes
|
deificantes
|
deificantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificatus
|
deificata
|
deificatum
|
| Genitiv |
deificati
|
deificatae
|
deificati
|
| Dativ |
deificato
|
deificatae
|
deificato
|
| Akkusativ |
deificatum
|
deificatam
|
deificatum
|
| Ablativ |
deificato
|
deificata
|
deificato
|
| Vokativ |
deificate
|
deificata
|
deificatum
|
Plural
| Nominativ |
deificati
|
deificatae
|
deificata
|
| Genitiv |
deificatorum
|
deificatarum
|
deificatorum
|
| Dativ |
deificatis
|
deificatis
|
deificatis
|
| Akkusativ |
deificatos
|
deificatas
|
deificata
|
| Ablativ |
deificatis
|
deificatis
|
deificatis
|
| Vokativ |
deificati
|
deificatae
|
deificata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificaturus
|
deificatura
|
deificaturum
|
| Genitiv |
deificaturi
|
deificaturae
|
deificaturi
|
| Dativ |
deificaturo
|
deificaturae
|
deificaturo
|
| Akkusativ |
deificaturum
|
deificaturam
|
deificaturum
|
| Ablativ |
deificaturo
|
deificatura
|
deificaturo
|
| Vokativ |
deificature
|
deificatura
|
deificaturum
|
Plural
| Nominativ |
deificaturi
|
deificaturae
|
deificatura
|
| Genitiv |
deificaturorum
|
deificaturarum
|
deificaturorum
|
| Dativ |
deificaturis
|
deificaturis
|
deificaturis
|
| Akkusativ |
deificaturos
|
deificaturas
|
deificatura
|
| Ablativ |
deificaturis
|
deificaturis
|
deificaturis
|
| Vokativ |
deificaturi
|
deificaturae
|
deificatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
deificatum
|
deificatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deifico
|
ich vergöttere; vergöttre |
| 2. Person Singular |
deificas
|
du vergötterst |
| 3. Person Singular |
deificat
|
er/sie/es vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificamus
|
wir vergöttern |
| 2. Person Plural |
deificatis
|
ihr vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificant
|
sie vergöttern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificor
|
ich werde vergöttert |
| 2. Person Singular |
deificaris deificare
|
du wirst vergöttert |
| 3. Person Singular |
deificatur
|
er/sie/es wird vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificamur
|
wir werden vergöttert |
| 2. Person Plural |
deificamini
|
ihr werdet vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificantur
|
sie werden vergöttert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificem
|
ich vergöttere; vergöttre |
| 2. Person Singular |
deifices
|
du vergötterest; vergöttrest |
| 3. Person Singular |
deificet
|
er/sie/es vergöttere; vergöttre |
| 1. Person Plural |
deificemus
|
wir vergötteren |
| 2. Person Plural |
deificetis
|
ihr vergötteret |
| 3. Person Plural |
deificent
|
sie vergötteren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificer
|
ich werde vergöttert |
| 2. Person Singular |
deificeris deificere
|
du werdest vergöttert |
| 3. Person Singular |
deificetur
|
er/sie/es werde vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificemur
|
wir werden vergöttert |
| 2. Person Plural |
deificemini
|
ihr werdet vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificentur
|
sie werden vergöttert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabam
|
ich vergötterte |
| 2. Person Singular |
deificabas
|
du vergöttertest |
| 3. Person Singular |
deificabat
|
er/sie/es vergötterte |
| 1. Person Plural |
deificabamus
|
wir vergötterten |
| 2. Person Plural |
deificabatis
|
ihr vergöttertet |
| 3. Person Plural |
deificabant
|
sie vergötterten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabar
|
ich wurde vergöttert |
| 2. Person Singular |
deificabaris deificabare
|
du wurdest vergöttert |
| 3. Person Singular |
deificabatur
|
er/sie/es wurde vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificabamur
|
wir wurden vergöttert |
| 2. Person Plural |
deificabamini
|
ihr wurdet vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificabantur
|
sie wurden vergöttert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificarem
|
ich vergötterte |
| 2. Person Singular |
deificares
|
du vergöttertest |
| 3. Person Singular |
deificaret
|
er/sie/es vergötterte |
| 1. Person Plural |
deificaremus
|
wir vergötterten |
| 2. Person Plural |
deificaretis
|
ihr vergöttertet |
| 3. Person Plural |
deificarent
|
sie vergötterten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificarer
|
ich würde vergöttert |
| 2. Person Singular |
deificareris deificarere
|
du würdest vergöttert |
| 3. Person Singular |
deificaretur
|
er/sie/es würde vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificaremur
|
wir würden vergöttert |
| 2. Person Plural |
deificaremini
|
ihr würdet vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificarentur
|
sie würden vergöttert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabo
|
ich werde vergöttern |
| 2. Person Singular |
deificabis
|
du wirst vergöttern |
| 3. Person Singular |
deificabit
|
er/sie/es wird vergöttern |
| 1. Person Plural |
deificabimus
|
wir werden vergöttern |
| 2. Person Plural |
deificabitis
|
ihr werdet vergöttern |
| 3. Person Plural |
deificabunt
|
sie werden vergöttern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabor
|
ich werde vergöttert |
| 2. Person Singular |
deificaberis deificabere
|
du wirst vergöttert |
| 3. Person Singular |
deificabitur
|
er/sie/es wird vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificabimur
|
wir werden vergöttert |
| 2. Person Plural |
deificabimini
|
ihr werdet vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificabuntur
|
sie werden vergöttert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificavi
|
ich habe vergöttert |
| 2. Person Singular |
deificavisti
|
du hast vergöttert |
| 3. Person Singular |
deificavit
|
er/sie/es hat vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificavimus
|
wir haben vergöttert |
| 2. Person Plural |
deificavistis
|
ihr habt vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificaverunt deificavere
|
sie haben vergöttert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus sum
|
ich bin vergöttert worden |
| 2. Person Singular |
deificatus es
|
du bist vergöttert worden |
| 3. Person Singular |
deificatus est
|
er/sie/es ist vergöttert worden |
| 1. Person Plural |
deificati sumus
|
wir sind vergöttert worden |
| 2. Person Plural |
deificati estis
|
ihr seid vergöttert worden |
| 3. Person Plural |
deificati sunt
|
sie sind vergöttert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificaverim
|
ich habe vergöttert |
| 2. Person Singular |
deificaveris
|
du habest vergöttert |
| 3. Person Singular |
deificaverit
|
er/sie/es habe vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificaverimus
|
wir haben vergöttert |
| 2. Person Plural |
deificaveritis
|
ihr habet vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificaverint
|
sie haben vergöttert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus sim
|
ich sei vergöttert worden |
| 2. Person Singular |
deificatus sis
|
du seiest vergöttert worden |
| 3. Person Singular |
deificatus sit
|
er/sie/es sei vergöttert worden |
| 1. Person Plural |
deificati simus
|
wir seien vergöttert worden |
| 2. Person Plural |
deificati sitis
|
ihr seiet vergöttert worden |
| 3. Person Plural |
deificati sint
|
sie seien vergöttert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificaveram
|
ich hatte vergöttert |
| 2. Person Singular |
deificaveras
|
du hattest vergöttert |
| 3. Person Singular |
deificaverat
|
er/sie/es hatte vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificaveramus
|
wir hatten vergöttert |
| 2. Person Plural |
deificaveratis
|
ihr hattet vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificaverant
|
sie hatten vergöttert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus eram
|
ich war vergöttert worden |
| 2. Person Singular |
deificatus eras
|
du warst vergöttert worden |
| 3. Person Singular |
deificatus erat
|
er/sie/es war vergöttert worden |
| 1. Person Plural |
deificati eramus
|
wir waren vergöttert worden |
| 2. Person Plural |
deificati eratis
|
ihr warst vergöttert worden |
| 3. Person Plural |
deificati erant
|
sie waren vergöttert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificavissem
|
ich hätte vergöttert |
| 2. Person Singular |
deificavisses
|
du hättest vergöttert |
| 3. Person Singular |
deificavisset
|
er/sie/es hätte vergöttert |
| 1. Person Plural |
deificavissemus
|
wir hätten vergöttert |
| 2. Person Plural |
deificavissetis
|
ihr hättet vergöttert |
| 3. Person Plural |
deificavissent
|
sie hätten vergöttert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus essem
|
ich wäre vergöttert worden |
| 2. Person Singular |
deificatus esses
|
du wärest vergöttert worden |
| 3. Person Singular |
deificatus esset
|
er/sie/es wäre vergöttert worden |
| 1. Person Plural |
deificati essemus
|
wir wären vergöttert worden |
| 2. Person Plural |
deificati essetis
|
ihr wäret vergöttert worden |
| 3. Person Plural |
deificati essent
|
sie wären vergöttert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificavero
|
ich werde vergöttert haben |
| 2. Person Singular |
deificaveris
|
du wirst vergöttert haben |
| 3. Person Singular |
deificaverit
|
er/sie/es wird vergöttert haben |
| 1. Person Plural |
deificaverimus
|
wir werden vergöttert haben |
| 2. Person Plural |
deificaveritis
|
ihr werdet vergöttert haben |
| 3. Person Plural |
deificaverint
|
sie werden vergöttert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus ero
|
ich werde vergöttert worden sein |
| 2. Person Singular |
deificatus eris
|
du werdest vergöttert worden sein |
| 3. Person Singular |
deificatus erit
|
er/sie/es werde vergöttert worden sein |
| 1. Person Plural |
deificati erimus
|
wir werden vergöttert worden sein |
| 2. Person Plural |
deificati eritis
|
ihr werdet vergöttert worden sein |
| 3. Person Plural |
deificati erunt
|
sie werden vergöttert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
deificare
|
vergöttern |
| Vorzeitigkeit |
deificavisse
|
vergöttert haben |
| Nachzeitigkeit |
deificaturum esse
|
vergöttern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
deificari deificarier
|
vergöttert werden |
| Vorzeitigkeit |
deificatum esse
|
vergöttert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
deificatum iri
|
künftig vergöttert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
deifica
|
vergöttere; vergöttre! |
| 2. Person Plural |
deificate
|
vergöttert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
deificato
|
| 3. Person Singular |
deificato
|
| 2. Person Plural |
deificatote
|
| 3. Person Plural |
deificanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
deificare
|
das Vergöttern |
| Genitiv |
deificandi
|
des Vergötternes |
| Dativ |
deificando
|
dem Vergöttern |
| Akkusativ |
deificandum
|
das Vergöttern |
| Ablativ |
deificando
|
durch das Vergöttern |
| Vokativ |
deificande
|
Vergöttern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificandus
|
deificanda
|
deificandum
|
| Genitiv |
deificandi
|
deificandae
|
deificandi
|
| Dativ |
deificando
|
deificandae
|
deificando
|
| Akkusativ |
deificandum
|
deificandam
|
deificandum
|
| Ablativ |
deificando
|
deificanda
|
deificando
|
| Vokativ |
deificande
|
deificanda
|
deificandum
|
Plural
| Nominativ |
deificandi
|
deificandae
|
deificanda
|
| Genitiv |
deificandorum
|
deificandarum
|
deificandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
deificandos
|
deificandas
|
deificanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
deificandi
|
deificandae
|
deificanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificans
|
deificans
|
deificans
|
| Genitiv |
deificantis
|
deificantis
|
deificantis
|
| Dativ |
deificanti
|
deificanti
|
deificanti
|
| Akkusativ |
deificantem
|
deificantem
|
deificans
|
| Ablativ |
deificanti deificante
|
deificanti deificante
|
deificanti deificante
|
| Vokativ |
deificans
|
deificans
|
deificans
|
Plural
| Nominativ |
deificantes
|
deificantes
|
deificantia
|
| Genitiv |
deificantium deificantum
|
deificantium deificantum
|
deificantium deificantum
|
| Dativ |
deificantibus
|
deificantibus
|
deificantibus
|
| Akkusativ |
deificantes
|
deificantes
|
deificantia
|
| Ablativ |
deificantibus
|
deificantibus
|
deificantibus
|
| Vokativ |
deificantes
|
deificantes
|
deificantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificatus
|
deificata
|
deificatum
|
| Genitiv |
deificati
|
deificatae
|
deificati
|
| Dativ |
deificato
|
deificatae
|
deificato
|
| Akkusativ |
deificatum
|
deificatam
|
deificatum
|
| Ablativ |
deificato
|
deificata
|
deificato
|
| Vokativ |
deificate
|
deificata
|
deificatum
|
Plural
| Nominativ |
deificati
|
deificatae
|
deificata
|
| Genitiv |
deificatorum
|
deificatarum
|
deificatorum
|
| Dativ |
deificatis
|
deificatis
|
deificatis
|
| Akkusativ |
deificatos
|
deificatas
|
deificata
|
| Ablativ |
deificatis
|
deificatis
|
deificatis
|
| Vokativ |
deificati
|
deificatae
|
deificata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificaturus
|
deificatura
|
deificaturum
|
| Genitiv |
deificaturi
|
deificaturae
|
deificaturi
|
| Dativ |
deificaturo
|
deificaturae
|
deificaturo
|
| Akkusativ |
deificaturum
|
deificaturam
|
deificaturum
|
| Ablativ |
deificaturo
|
deificatura
|
deificaturo
|
| Vokativ |
deificature
|
deificatura
|
deificaturum
|
Plural
| Nominativ |
deificaturi
|
deificaturae
|
deificatura
|
| Genitiv |
deificaturorum
|
deificaturarum
|
deificaturorum
|
| Dativ |
deificaturis
|
deificaturis
|
deificaturis
|
| Akkusativ |
deificaturos
|
deificaturas
|
deificatura
|
| Ablativ |
deificaturis
|
deificaturis
|
deificaturis
|
| Vokativ |
deificaturi
|
deificaturae
|
deificatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
deificatum
|
deificatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deifico
|
|
| 2. Person Singular |
deificas
|
|
| 3. Person Singular |
deificat
|
|
| 1. Person Plural |
deificamus
|
|
| 2. Person Plural |
deificatis
|
|
| 3. Person Plural |
deificant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificor
|
|
| 2. Person Singular |
deificaris deificare
|
|
| 3. Person Singular |
deificatur
|
|
| 1. Person Plural |
deificamur
|
|
| 2. Person Plural |
deificamini
|
|
| 3. Person Plural |
deificantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificem
|
|
| 2. Person Singular |
deifices
|
|
| 3. Person Singular |
deificet
|
|
| 1. Person Plural |
deificemus
|
|
| 2. Person Plural |
deificetis
|
|
| 3. Person Plural |
deificent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificer
|
|
| 2. Person Singular |
deificeris deificere
|
|
| 3. Person Singular |
deificetur
|
|
| 1. Person Plural |
deificemur
|
|
| 2. Person Plural |
deificemini
|
|
| 3. Person Plural |
deificentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabam
|
|
| 2. Person Singular |
deificabas
|
|
| 3. Person Singular |
deificabat
|
|
| 1. Person Plural |
deificabamus
|
|
| 2. Person Plural |
deificabatis
|
|
| 3. Person Plural |
deificabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabar
|
|
| 2. Person Singular |
deificabaris deificabare
|
|
| 3. Person Singular |
deificabatur
|
|
| 1. Person Plural |
deificabamur
|
|
| 2. Person Plural |
deificabamini
|
|
| 3. Person Plural |
deificabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificarem
|
|
| 2. Person Singular |
deificares
|
|
| 3. Person Singular |
deificaret
|
|
| 1. Person Plural |
deificaremus
|
|
| 2. Person Plural |
deificaretis
|
|
| 3. Person Plural |
deificarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificarer
|
|
| 2. Person Singular |
deificareris deificarere
|
|
| 3. Person Singular |
deificaretur
|
|
| 1. Person Plural |
deificaremur
|
|
| 2. Person Plural |
deificaremini
|
|
| 3. Person Plural |
deificarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabo
|
|
| 2. Person Singular |
deificabis
|
|
| 3. Person Singular |
deificabit
|
|
| 1. Person Plural |
deificabimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificabitis
|
|
| 3. Person Plural |
deificabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificabor
|
|
| 2. Person Singular |
deificaberis deificabere
|
|
| 3. Person Singular |
deificabitur
|
|
| 1. Person Plural |
deificabimur
|
|
| 2. Person Plural |
deificabimini
|
|
| 3. Person Plural |
deificabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificavi
|
|
| 2. Person Singular |
deificavisti
|
|
| 3. Person Singular |
deificavit
|
|
| 1. Person Plural |
deificavimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificavistis
|
|
| 3. Person Plural |
deificaverunt deificavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus es
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus est
|
|
| 1. Person Plural |
deificati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati estis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificaverim
|
|
| 2. Person Singular |
deificaveris
|
|
| 3. Person Singular |
deificaverit
|
|
| 1. Person Plural |
deificaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
deificaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
deificati simus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificaveram
|
|
| 2. Person Singular |
deificaveras
|
|
| 3. Person Singular |
deificaverat
|
|
| 1. Person Plural |
deificaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
deificaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
deificaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
deificati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificavissem
|
|
| 2. Person Singular |
deificavisses
|
|
| 3. Person Singular |
deificavisset
|
|
| 1. Person Plural |
deificavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
deificavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
deificavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
deificati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
deificavero
|
|
| 2. Person Singular |
deificaveris
|
|
| 3. Person Singular |
deificaverit
|
|
| 1. Person Plural |
deificaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
deificaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
deificatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
deificatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
deificatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
deificati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
deificati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
deificati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
deificare
|
|
| Vorzeitigkeit |
deificavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
deificaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
deificari deificarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
deificatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
deificatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
deifica
|
! |
| 2. Person Plural |
deificate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
deificato
|
| 3. Person Singular |
deificato
|
| 2. Person Plural |
deificatote
|
| 3. Person Plural |
deificanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
deificare
|
das |
| Genitiv |
deificandi
|
des es |
| Dativ |
deificando
|
dem |
| Akkusativ |
deificandum
|
das |
| Ablativ |
deificando
|
durch das |
| Vokativ |
deificande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificandus
|
deificanda
|
deificandum
|
| Genitiv |
deificandi
|
deificandae
|
deificandi
|
| Dativ |
deificando
|
deificandae
|
deificando
|
| Akkusativ |
deificandum
|
deificandam
|
deificandum
|
| Ablativ |
deificando
|
deificanda
|
deificando
|
| Vokativ |
deificande
|
deificanda
|
deificandum
|
Plural
| Nominativ |
deificandi
|
deificandae
|
deificanda
|
| Genitiv |
deificandorum
|
deificandarum
|
deificandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
deificandos
|
deificandas
|
deificanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
deificandi
|
deificandae
|
deificanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificans
|
deificans
|
deificans
|
| Genitiv |
deificantis
|
deificantis
|
deificantis
|
| Dativ |
deificanti
|
deificanti
|
deificanti
|
| Akkusativ |
deificantem
|
deificantem
|
deificans
|
| Ablativ |
deificanti deificante
|
deificanti deificante
|
deificanti deificante
|
| Vokativ |
deificans
|
deificans
|
deificans
|
Plural
| Nominativ |
deificantes
|
deificantes
|
deificantia
|
| Genitiv |
deificantium deificantum
|
deificantium deificantum
|
deificantium deificantum
|
| Dativ |
deificantibus
|
deificantibus
|
deificantibus
|
| Akkusativ |
deificantes
|
deificantes
|
deificantia
|
| Ablativ |
deificantibus
|
deificantibus
|
deificantibus
|
| Vokativ |
deificantes
|
deificantes
|
deificantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificatus
|
deificata
|
deificatum
|
| Genitiv |
deificati
|
deificatae
|
deificati
|
| Dativ |
deificato
|
deificatae
|
deificato
|
| Akkusativ |
deificatum
|
deificatam
|
deificatum
|
| Ablativ |
deificato
|
deificata
|
deificato
|
| Vokativ |
deificate
|
deificata
|
deificatum
|
Plural
| Nominativ |
deificati
|
deificatae
|
deificata
|
| Genitiv |
deificatorum
|
deificatarum
|
deificatorum
|
| Dativ |
deificatis
|
deificatis
|
deificatis
|
| Akkusativ |
deificatos
|
deificatas
|
deificata
|
| Ablativ |
deificatis
|
deificatis
|
deificatis
|
| Vokativ |
deificati
|
deificatae
|
deificata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
deificaturus
|
deificatura
|
deificaturum
|
| Genitiv |
deificaturi
|
deificaturae
|
deificaturi
|
| Dativ |
deificaturo
|
deificaturae
|
deificaturo
|
| Akkusativ |
deificaturum
|
deificaturam
|
deificaturum
|
| Ablativ |
deificaturo
|
deificatura
|
deificaturo
|
| Vokativ |
deificature
|
deificatura
|
deificaturum
|
Plural
| Nominativ |
deificaturi
|
deificaturae
|
deificatura
|
| Genitiv |
deificaturorum
|
deificaturarum
|
deificaturorum
|
| Dativ |
deificaturis
|
deificaturis
|
deificaturis
|
| Akkusativ |
deificaturos
|
deificaturas
|
deificatura
|
| Ablativ |
deificaturis
|
deificaturis
|
deificaturis
|
| Vokativ |
deificaturi
|
deificaturae
|
deificatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
deificatum
|
deificatu
|