Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolo
  | 
    ich gebe auf | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolas
  | 
    du gibst auf | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolat
  | 
    er/sie/es gibt auf | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolamus
  | 
    wir geben auf | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolatis
  | 
    ihr gebt auf | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolant
  | 
    sie geben auf | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolor
  | 
    ich werde aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaris desolare
  | 
    du wirst aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatur
  | 
    er/sie/es wird aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolamur
  | 
    wir werden aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolamini
  | 
    ihr werdet aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolantur
  | 
    sie werden aufgeben | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolem
  | 
    ich gebe auf | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desoles
  | 
    du gebest auf | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolet
  | 
    er/sie/es gebe auf | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolemus
  | 
    wir geben auf | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desoletis
  | 
    ihr gebet auf | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolent
  | 
    sie geben auf | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desoler
  | 
    ich werde aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desoleris desolere
  | 
    du werdest aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desoletur
  | 
    er/sie/es werde aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolemur
  | 
    wir werden aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolemini
  | 
    ihr werdet aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolentur
  | 
    sie werden aufgeben | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolabam
  | 
    ich gab auf | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolabas
  | 
    du gabst auf | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolabat
  | 
    er/sie/es gab auf | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolabamus
  | 
    wir gaben auf | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolabatis
  | 
    ihr gabt auf | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolabant
  | 
    sie gaben auf | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolabar
  | 
    ich wurde aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolabaris desolabare
  | 
    du wurdest aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolabatur
  | 
    er/sie/es wurde aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolabamur
  | 
    wir wurden aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolabamini
  | 
    ihr wurdet aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolabantur
  | 
    sie wurden aufgeben | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolarem
  | 
    ich gäbe auf | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolares
  | 
    du gäbest auf | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaret
  | 
    er/sie/es gäbe auf | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaremus
  | 
    wir gäben auf | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaretis
  | 
    ihr gäbet auf | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolarent
  | 
    sie gäben auf | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolarer
  | 
    ich würde aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolareris desolarere
  | 
    du würdest aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaretur
  | 
    er/sie/es würde aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaremur
  | 
    wir würden aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaremini
  | 
    ihr würdet aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolarentur
  | 
    sie würden aufgeben | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolabo
  | 
    ich werde aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolabis
  | 
    du wirst aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolabit
  | 
    er/sie/es wird aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolabimus
  | 
    wir werden aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolabitis
  | 
    ihr werdet aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolabunt
  | 
    sie werden aufgeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolabor
  | 
    ich werde aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaberis desolabere
  | 
    du wirst aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolabitur
  | 
    er/sie/es wird aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolabimur
  | 
    wir werden aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolabimini
  | 
    ihr werdet aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolabuntur
  | 
    sie werden aufgeben | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolavi
  | 
    ich habe aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolavisti
  | 
    du hast aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolavit
  | 
    er/sie/es hat aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolavimus
  | 
    wir haben aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolavistis
  | 
    ihr habt aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolaverunt desolavere
  | 
    sie haben aufgeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus sum
  | 
    ich bin aufgeben worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus es
  | 
    du bist aufgeben worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus est
  | 
    er/sie/es ist aufgeben worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati sumus
  | 
    wir sind aufgeben worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati estis
  | 
    ihr seid aufgeben worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati sunt
  | 
    sie sind aufgeben worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolaverim
  | 
    ich habe aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaveris
  | 
    du habest aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaverit
  | 
    er/sie/es habe aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaverimus
  | 
    wir haben aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaveritis
  | 
    ihr habet aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolaverint
  | 
    sie haben aufgeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus sim
  | 
    ich sei aufgeben worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus sis
  | 
    du seiest aufgeben worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus sit
  | 
    er/sie/es sei aufgeben worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati simus
  | 
    wir seien aufgeben worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati sitis
  | 
    ihr seiet aufgeben worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati sint
  | 
    sie seien aufgeben worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolaveram
  | 
    ich hatte aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaveras
  | 
    du hattest aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaverat
  | 
    er/sie/es hatte aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaveramus
  | 
    wir hatten aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaveratis
  | 
    ihr hattet aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolaverant
  | 
    sie hatten aufgeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus eram
  | 
    ich war aufgeben worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus eras
  | 
    du warst aufgeben worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus erat
  | 
    er/sie/es war aufgeben worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati eramus
  | 
    wir waren aufgeben worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati eratis
  | 
    ihr warst aufgeben worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati erant
  | 
    sie waren aufgeben worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolavissem
  | 
    ich hätte aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolavisses
  | 
    du hättest aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolavisset
  | 
    er/sie/es hätte aufgeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolavissemus
  | 
    wir hätten aufgeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolavissetis
  | 
    ihr hättet aufgeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolavissent
  | 
    sie hätten aufgeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus essem
  | 
    ich wäre aufgeben worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus esses
  | 
    du wärest aufgeben worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus esset
  | 
    er/sie/es wäre aufgeben worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati essemus
  | 
    wir wären aufgeben worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati essetis
  | 
    ihr wäret aufgeben worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati essent
  | 
    sie wären aufgeben worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolavero
  | 
    ich werde aufgeben haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaveris
  | 
    du wirst aufgeben haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaverit
  | 
    er/sie/es wird aufgeben haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaverimus
  | 
    wir werden aufgeben haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaveritis
  | 
    ihr werdet aufgeben haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolaverint
  | 
    sie werden aufgeben haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus ero
  | 
    ich werde aufgeben worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus eris
  | 
    du werdest aufgeben worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus erit
  | 
    er/sie/es werde aufgeben worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati erimus
  | 
    wir werden aufgeben worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati eritis
  | 
    ihr werdet aufgeben worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati erunt
  | 
    sie werden aufgeben worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    desolare
  | 
    aufgeben | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    desolavisse
  | 
    aufgeben haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    desolaturum esse
  | 
    aufgeben werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    desolari desolarier
  | 
    aufgeben werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    desolatum esse
  | 
    aufgeben worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    desolatum iri
  | 
    künftig aufgeben werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    desola
  | 
    gib auf! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolate
  | 
    gebt auf! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    desolato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    desolato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    desolatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    desolanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    desolare
  | 
    das Aufgeben | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolandi
  | 
    des Aufgebens | 
  
  
    | Dativ | 
    desolando
  | 
    dem Aufgeben | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    desolandum
  | 
    das Aufgeben | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolando
  | 
    durch das Aufgeben | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolande
  | 
    Aufgeben! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    desolandus
  | 
    desolanda
  | 
    desolandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolandi
  | 
    desolandae
  | 
    desolandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolando
  | 
    desolandae
  | 
    desolando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolandum
  | 
    desolandam
  | 
    desolandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolando
  | 
    desolanda
  | 
    desolando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolande
  | 
    desolanda
  | 
    desolandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    desolandi
  | 
    desolandae
  | 
    desolanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolandorum
  | 
    desolandarum
  | 
    desolandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolandos
  | 
    desolandas
  | 
    desolanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolandi
  | 
    desolandae
  | 
    desolanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    desolans
  | 
    desolans
  | 
    desolans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolantis
  | 
    desolantis
  | 
    desolantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolanti
  | 
    desolanti
  | 
    desolanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolantem
  | 
    desolantem
  | 
    desolans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolanti desolante
  | 
    desolanti desolante
  | 
    desolanti desolante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolans
  | 
    desolans
  | 
    desolans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    desolantes
  | 
    desolantes
  | 
    desolantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolantium desolantum
  | 
    desolantium desolantum
  | 
    desolantium desolantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolantibus
  | 
    desolantibus
  | 
    desolantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolantes
  | 
    desolantes
  | 
    desolantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolantibus
  | 
    desolantibus
  | 
    desolantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolantes
  | 
    desolantes
  | 
    desolantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    desolatus
  | 
    desolata
  | 
    desolatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolati
  | 
    desolatae
  | 
    desolati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolato
  | 
    desolatae
  | 
    desolato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolatum
  | 
    desolatam
  | 
    desolatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolato
  | 
    desolata
  | 
    desolato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolate
  | 
    desolata
  | 
    desolatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    desolati
  | 
    desolatae
  | 
    desolata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolatorum
  | 
    desolatarum
  | 
    desolatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolatis
  | 
    desolatis
  | 
    desolatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolatos
  | 
    desolatas
  | 
    desolata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolatis
  | 
    desolatis
  | 
    desolatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolati
  | 
    desolatae
  | 
    desolata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    desolaturus
  | 
    desolatura
  | 
    desolaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolaturi
  | 
    desolaturae
  | 
    desolaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolaturo
  | 
    desolaturae
  | 
    desolaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolaturum
  | 
    desolaturam
  | 
    desolaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolaturo
  | 
    desolatura
  | 
    desolaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolature
  | 
    desolatura
  | 
    desolaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    desolaturi
  | 
    desolaturae
  | 
    desolatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolaturorum
  | 
    desolaturarum
  | 
    desolaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolaturis
  | 
    desolaturis
  | 
    desolaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolaturos
  | 
    desolaturas
  | 
    desolatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolaturis
  | 
    desolaturis
  | 
    desolaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolaturi
  | 
    desolaturae
  | 
    desolatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    desolatum
  | 
    desolatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolo
  | 
    ich verlasse | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolas
  | 
    du verläßt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolat
  | 
    er/sie/es verläßt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolamus
  | 
    wir verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolatis
  | 
    ihr verlaßt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolant
  | 
    sie verlassen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolor
  | 
    ich werde verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaris desolare
  | 
    du wirst verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatur
  | 
    er/sie/es wird verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolamur
  | 
    wir werden verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolamini
  | 
    ihr werdet verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolantur
  | 
    sie werden verlassen | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolem
  | 
    ich verlasse | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desoles
  | 
    du verlassest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolet
  | 
    er/sie/es verlasse | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolemus
  | 
    wir verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desoletis
  | 
    ihr verlasset | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolent
  | 
    sie verlassen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desoler
  | 
    ich werde verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desoleris desolere
  | 
    du werdest verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desoletur
  | 
    er/sie/es werde verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolemur
  | 
    wir werden verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolemini
  | 
    ihr werdet verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolentur
  | 
    sie werden verlassen | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolabam
  | 
    ich verließ | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolabas
  | 
    du verließest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolabat
  | 
    er/sie/es verließ | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolabamus
  | 
    wir verließen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolabatis
  | 
    ihr verließt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolabant
  | 
    sie verließen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolabar
  | 
    ich wurde verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolabaris desolabare
  | 
    du wurdest verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolabatur
  | 
    er/sie/es wurde verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolabamur
  | 
    wir wurden verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolabamini
  | 
    ihr wurdet verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolabantur
  | 
    sie wurden verlassen | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolarem
  | 
    ich verließe | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolares
  | 
    du verließest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaret
  | 
    er/sie/es verließe | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaremus
  | 
    wir verließen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaretis
  | 
    ihr verließet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolarent
  | 
    sie verließen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolarer
  | 
    ich würde verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolareris desolarere
  | 
    du würdest verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaretur
  | 
    er/sie/es würde verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaremur
  | 
    wir würden verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaremini
  | 
    ihr würdet verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolarentur
  | 
    sie würden verlassen | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolabo
  | 
    ich werde verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolabis
  | 
    du wirst verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolabit
  | 
    er/sie/es wird verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolabimus
  | 
    wir werden verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolabitis
  | 
    ihr werdet verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolabunt
  | 
    sie werden verlassen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolabor
  | 
    ich werde verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaberis desolabere
  | 
    du wirst verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolabitur
  | 
    er/sie/es wird verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolabimur
  | 
    wir werden verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolabimini
  | 
    ihr werdet verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolabuntur
  | 
    sie werden verlassen | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolavi
  | 
    ich habe verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolavisti
  | 
    du hast verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolavit
  | 
    er/sie/es hat verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolavimus
  | 
    wir haben verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolavistis
  | 
    ihr habt verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolaverunt desolavere
  | 
    sie haben verlassen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus sum
  | 
    ich bin verlassen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus es
  | 
    du bist verlassen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus est
  | 
    er/sie/es ist verlassen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati sumus
  | 
    wir sind verlassen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati estis
  | 
    ihr seid verlassen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati sunt
  | 
    sie sind verlassen worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolaverim
  | 
    ich habe verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaveris
  | 
    du habest verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaverit
  | 
    er/sie/es habe verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaverimus
  | 
    wir haben verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaveritis
  | 
    ihr habet verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolaverint
  | 
    sie haben verlassen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus sim
  | 
    ich sei verlassen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus sis
  | 
    du seiest verlassen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus sit
  | 
    er/sie/es sei verlassen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati simus
  | 
    wir seien verlassen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati sitis
  | 
    ihr seiet verlassen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati sint
  | 
    sie seien verlassen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolaveram
  | 
    ich hatte verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaveras
  | 
    du hattest verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaverat
  | 
    er/sie/es hatte verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaveramus
  | 
    wir hatten verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaveratis
  | 
    ihr hattet verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolaverant
  | 
    sie hatten verlassen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus eram
  | 
    ich war verlassen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus eras
  | 
    du warst verlassen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus erat
  | 
    er/sie/es war verlassen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati eramus
  | 
    wir waren verlassen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati eratis
  | 
    ihr warst verlassen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati erant
  | 
    sie waren verlassen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolavissem
  | 
    ich hätte verlassen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolavisses
  | 
    du hättest verlassen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolavisset
  | 
    er/sie/es hätte verlassen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolavissemus
  | 
    wir hätten verlassen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolavissetis
  | 
    ihr hättet verlassen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolavissent
  | 
    sie hätten verlassen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus essem
  | 
    ich wäre verlassen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus esses
  | 
    du wärest verlassen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus esset
  | 
    er/sie/es wäre verlassen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati essemus
  | 
    wir wären verlassen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati essetis
  | 
    ihr wäret verlassen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati essent
  | 
    sie wären verlassen worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolavero
  | 
    ich werde verlassen haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolaveris
  | 
    du wirst verlassen haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolaverit
  | 
    er/sie/es wird verlassen haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolaverimus
  | 
    wir werden verlassen haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolaveritis
  | 
    ihr werdet verlassen haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolaverint
  | 
    sie werden verlassen haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    desolatus ero
  | 
    ich werde verlassen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    desolatus eris
  | 
    du werdest verlassen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    desolatus erit
  | 
    er/sie/es werde verlassen worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    desolati erimus
  | 
    wir werden verlassen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolati eritis
  | 
    ihr werdet verlassen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    desolati erunt
  | 
    sie werden verlassen worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    desolare
  | 
    verlassen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    desolavisse
  | 
    verlassen haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    desolaturum esse
  | 
    verlassen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    desolari desolarier
  | 
    verlassen werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    desolatum esse
  | 
    verlassen worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    desolatum iri
  | 
    künftig verlassen werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    desola
  | 
    verlaß; verlasse! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    desolate
  | 
    verlaßt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    desolato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    desolato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    desolatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    desolanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    desolare
  | 
    das Verlassen | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolandi
  | 
    des Verlassens | 
  
  
    | Dativ | 
    desolando
  | 
    dem Verlassen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    desolandum
  | 
    das Verlassen | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolando
  | 
    durch das Verlassen | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolande
  | 
    Verlassen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    desolandus
  | 
    desolanda
  | 
    desolandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolandi
  | 
    desolandae
  | 
    desolandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolando
  | 
    desolandae
  | 
    desolando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolandum
  | 
    desolandam
  | 
    desolandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolando
  | 
    desolanda
  | 
    desolando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolande
  | 
    desolanda
  | 
    desolandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    desolandi
  | 
    desolandae
  | 
    desolanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolandorum
  | 
    desolandarum
  | 
    desolandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolandos
  | 
    desolandas
  | 
    desolanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolandi
  | 
    desolandae
  | 
    desolanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    desolans
  | 
    desolans
  | 
    desolans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolantis
  | 
    desolantis
  | 
    desolantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolanti
  | 
    desolanti
  | 
    desolanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolantem
  | 
    desolantem
  | 
    desolans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolanti desolante
  | 
    desolanti desolante
  | 
    desolanti desolante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolans
  | 
    desolans
  | 
    desolans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    desolantes
  | 
    desolantes
  | 
    desolantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolantium desolantum
  | 
    desolantium desolantum
  | 
    desolantium desolantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolantibus
  | 
    desolantibus
  | 
    desolantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolantes
  | 
    desolantes
  | 
    desolantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolantibus
  | 
    desolantibus
  | 
    desolantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolantes
  | 
    desolantes
  | 
    desolantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    desolatus
  | 
    desolata
  | 
    desolatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolati
  | 
    desolatae
  | 
    desolati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolato
  | 
    desolatae
  | 
    desolato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolatum
  | 
    desolatam
  | 
    desolatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolato
  | 
    desolata
  | 
    desolato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolate
  | 
    desolata
  | 
    desolatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    desolati
  | 
    desolatae
  | 
    desolata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolatorum
  | 
    desolatarum
  | 
    desolatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolatis
  | 
    desolatis
  | 
    desolatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolatos
  | 
    desolatas
  | 
    desolata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolatis
  | 
    desolatis
  | 
    desolatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolati
  | 
    desolatae
  | 
    desolata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    desolaturus
  | 
    desolatura
  | 
    desolaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolaturi
  | 
    desolaturae
  | 
    desolaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolaturo
  | 
    desolaturae
  | 
    desolaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolaturum
  | 
    desolaturam
  | 
    desolaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolaturo
  | 
    desolatura
  | 
    desolaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolature
  | 
    desolatura
  | 
    desolaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    desolaturi
  | 
    desolaturae
  | 
    desolatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    desolaturorum
  | 
    desolaturarum
  | 
    desolaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    desolaturis
  | 
    desolaturis
  | 
    desolaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    desolaturos
  | 
    desolaturas
  | 
    desolatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    desolaturis
  | 
    desolaturis
  | 
    desolaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    desolaturi
  | 
    desolaturae
  | 
    desolatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    desolatum
  | 
    desolatu
  |